«Αν δεν καταλάβουμε ότι είμαστε σε μια υπαρξιακή κρίση, ότι πρέπει όλοι να συμβάλουμε, να προσπαθήσουμε να μην καταρρεύσουν τα πάντα στην Ελλάδα, να ανοίξει μια άλλη δυνατότητα, να φύγουμε από τον ατομικισμό που έχουμε, να ξέρουμε ότι οι κοινές λύσεις θα φέρουν αποτέλεσμα, δεν θα μπορέσουμε να κάνουμε τίποτα. Μπορεί να γίνει αλλά χρειάζεται τόλμη», τόνισε ο Αλέκος Αλαβάνος, λέγοντας πως το «Σχέδιο Β», το οποίο παρουσίασε πριν μερικές μέρες το έχουν επεξεργαστεί δεκάδες άνθρωποι. «Είναι ένας δρόμος για τη διάσωση της χώρας μας και για να ανοίξουμε δουλειές στον τόπο», είπε.
«Πρέπει να αισθάνεστε ότι είστε σε μια χώρα υπό κατοχή, και ότι πρέπει να βρεθείτε με όλους τους άλλους ώστε να φύγουν οι κατακτητές. Διότι σήμερα στην Ελλάδα, έχουμε κυβέρνηση φυσικά, έχουμε πρωθυπουργό, έχουμε Μέγαρο Μαξίμου αλλά άλλοι κυβερνούν, και κυβερνούν μάλιστα μέσω των υπαλλήλων τους. Δεν κυβερνούν οι ίδιοι, έχουν αναθέσει σε υπαλλήλους – τοπάρχες οι οποίοι κυβερνούν», σχολίασε και τόνισε πως «αυτό που έχει σημασία για τον κόσμο, είναι να υπάρξουν τράπεζες που θα στηρίξουν την αναπτυξιακή διαδικασία. Δυστυχώς είτε ενωμένες είτε χωριστές αυτές οι τράπεζες δεν μπορούν να ανταποκριθούν και γι’ αυτό ένα από τα μεγάλα ζητήματα σήμερα είναι να υπάρξουν εθνικές τράπεζες».
Όπως είπε, «ξέρετε ότι τα δικά σας μέρη έχουν μια μεγάλη ιστορική εμπειρία από τέτοια κρίση; Εννοώ ότι το 1929 όταν ξέσπασε το μεγάλο κύμα των κρίσεων από τις ΗΠΑ, τη Γερμανία και πέρασε σε όλο τον κόσμο και ήμασταν σε μεγάλη ύφεση, το 1933-34 αποφασίζει η κυβέρνηση Βενιζέλου να βγούμε και εμείς από τον χρυσό κανόνα, που ήταν το ευρώ της εποχής, φεύγει η Ελλάδα από το χρυσό κανόνα, υποτιμάται η δραχμή, αναζωπυρώνεται η οικονομική δραστηριότητα και τη σώζουν κυριολεκτικά τότε δύο αγροτικά προϊόντα, και αρχίζει και κάνει εξαγωγές. Το ένα είναι η σταφίδα και το άλλο τα καπνά. Οι περιοχές οι δικές σας εκείνη την περιοχή, δοκίμαζαν μια μεγάλη ανάπτυξη των εργασιών καπνού, που σε μεγάλο βαθμό οδήγησε την Ελλάδα σε θεαματικά βήματα εξόδου από την κρίση. Πουθενά στον κόσμο καμία χώρα δεν μπόρεσε να βγει από τόσο μεγάλη κρίση, με ακριβό νόμισμα, όπως έχουμε εμείς σήμερα το ευρώ. Για την ανεργία, έχουμε οικογένειες που είναι όλοι άνεργοι, χωρίς ρεύμα, και τα μαγαζιά και τις μικροβιοτεχνίες, που είναι καθηλωμένες από τα χρέη. Σε αυτά τα δύο η απάντηση είναι η ρευστότητα, προκειμένου να κινηθεί η οικονομία. Το βασικό ζήτημα είναι η ρευστότητα. Για να έχεις ρευστότητα όμως θες εθνικό νόμισμα, θέλει να έχεις κρατικές τράπεζες, θέλει μέτρα προστασίας της εγχώριας παραγωγής. Για το θέμα των χρεών των νοικοκυριών θέλει έναν γενναίο διακανονισμό με βάση τις οικονομικές συνθήκες».
«Αυτό προϋποθέτει ότι προχωρείς και σε παύση πληρωμών προς τους ξένους δανειστές, και αυτό δεν είναι παράλογο. Η αμερικάνική νομοθεσία προβλέπει ότι σε περίπτωση που απειλείται η κοινωνική ευημερία των πολιτών, τότε οι δήμοι ή οι πολιτείες μπορούν να σταματήσουν την αποπληρωμή των δανείων. Δείτε τη Ρωσία σήμερα. Την παύση πληρωμών την έκανε η Ρωσία πριν από μια δεκαετία, διότι δεν μπορούσε να ανταποκριθεί. Την έχει κάνει η Γερμανία, την έχει κάνει η Γαλλία στον τελευταίο αιώνα, την έχει κάνει η Ισπανία, την έχει κάνει η Πορτογαλία, η Ρουμανία… Πάρα πολλές χώρες την έχουν κάνει. Αν δεν καταλάβουμε ότι είμαστε σε μια υπαρξιακή κρίση, ότι πρέπει όλοι να συμβάλουμε, να προσπαθήσουμε να μην καταρρεύσουν τα πάντα στην Ελλάδα, να ανοίξει μια άλλη δυνατότητα, να φύγουμε από τον ατομικισμό που έχουμε, να ξέρουμε ότι οι κοινές λύσεις θα φέρουν αποτέλεσμα, δεν θα μπορέσουμε να κάνουμε τίποτα. Μπορεί να γίνει αλλά χρειάζεται τόλμη», τόνισε ο κ. Αλαβάνος.
Ανέφερε μάλιστα πως «στο βαθμό που κάποιο κόμμα είναι υπέρ της ευρωζώνης, ή λέει συγκεχυμένα και αντιφατικά πράγματα ανάλογα με τις δημοσκοπήσεις, εμείς δεν μπορούμε να συνεργαστούμε. Συνολικά σαν κόμμα έχει αυτή την πολιτική που έχει δύο χαρακτηριστικά. Από τη μια είναι υπέρ του ευρώ, και από την άλλη όταν οι δημοσκοπήσεις φουσκώνουν το ρεύμα ενάντια στο ευρώ, είμαστε και λίγο ενάντιοι και σκεφτόμαστε κλπ. Η κοινωνία είναι σε σύγχυση και θέλει από τις πολιτικές δυνάμεις σαφή μηνύματα, για να μπορέσει να πάρει μπρος και να επιλέξει».
(Πηγή - Περισσότερες πληροφορίες: Εφημερίδα "Εβδόμη")
«Πρέπει να αισθάνεστε ότι είστε σε μια χώρα υπό κατοχή, και ότι πρέπει να βρεθείτε με όλους τους άλλους ώστε να φύγουν οι κατακτητές. Διότι σήμερα στην Ελλάδα, έχουμε κυβέρνηση φυσικά, έχουμε πρωθυπουργό, έχουμε Μέγαρο Μαξίμου αλλά άλλοι κυβερνούν, και κυβερνούν μάλιστα μέσω των υπαλλήλων τους. Δεν κυβερνούν οι ίδιοι, έχουν αναθέσει σε υπαλλήλους – τοπάρχες οι οποίοι κυβερνούν», σχολίασε και τόνισε πως «αυτό που έχει σημασία για τον κόσμο, είναι να υπάρξουν τράπεζες που θα στηρίξουν την αναπτυξιακή διαδικασία. Δυστυχώς είτε ενωμένες είτε χωριστές αυτές οι τράπεζες δεν μπορούν να ανταποκριθούν και γι’ αυτό ένα από τα μεγάλα ζητήματα σήμερα είναι να υπάρξουν εθνικές τράπεζες».
Όπως είπε, «ξέρετε ότι τα δικά σας μέρη έχουν μια μεγάλη ιστορική εμπειρία από τέτοια κρίση; Εννοώ ότι το 1929 όταν ξέσπασε το μεγάλο κύμα των κρίσεων από τις ΗΠΑ, τη Γερμανία και πέρασε σε όλο τον κόσμο και ήμασταν σε μεγάλη ύφεση, το 1933-34 αποφασίζει η κυβέρνηση Βενιζέλου να βγούμε και εμείς από τον χρυσό κανόνα, που ήταν το ευρώ της εποχής, φεύγει η Ελλάδα από το χρυσό κανόνα, υποτιμάται η δραχμή, αναζωπυρώνεται η οικονομική δραστηριότητα και τη σώζουν κυριολεκτικά τότε δύο αγροτικά προϊόντα, και αρχίζει και κάνει εξαγωγές. Το ένα είναι η σταφίδα και το άλλο τα καπνά. Οι περιοχές οι δικές σας εκείνη την περιοχή, δοκίμαζαν μια μεγάλη ανάπτυξη των εργασιών καπνού, που σε μεγάλο βαθμό οδήγησε την Ελλάδα σε θεαματικά βήματα εξόδου από την κρίση. Πουθενά στον κόσμο καμία χώρα δεν μπόρεσε να βγει από τόσο μεγάλη κρίση, με ακριβό νόμισμα, όπως έχουμε εμείς σήμερα το ευρώ. Για την ανεργία, έχουμε οικογένειες που είναι όλοι άνεργοι, χωρίς ρεύμα, και τα μαγαζιά και τις μικροβιοτεχνίες, που είναι καθηλωμένες από τα χρέη. Σε αυτά τα δύο η απάντηση είναι η ρευστότητα, προκειμένου να κινηθεί η οικονομία. Το βασικό ζήτημα είναι η ρευστότητα. Για να έχεις ρευστότητα όμως θες εθνικό νόμισμα, θέλει να έχεις κρατικές τράπεζες, θέλει μέτρα προστασίας της εγχώριας παραγωγής. Για το θέμα των χρεών των νοικοκυριών θέλει έναν γενναίο διακανονισμό με βάση τις οικονομικές συνθήκες».
«Αυτό προϋποθέτει ότι προχωρείς και σε παύση πληρωμών προς τους ξένους δανειστές, και αυτό δεν είναι παράλογο. Η αμερικάνική νομοθεσία προβλέπει ότι σε περίπτωση που απειλείται η κοινωνική ευημερία των πολιτών, τότε οι δήμοι ή οι πολιτείες μπορούν να σταματήσουν την αποπληρωμή των δανείων. Δείτε τη Ρωσία σήμερα. Την παύση πληρωμών την έκανε η Ρωσία πριν από μια δεκαετία, διότι δεν μπορούσε να ανταποκριθεί. Την έχει κάνει η Γερμανία, την έχει κάνει η Γαλλία στον τελευταίο αιώνα, την έχει κάνει η Ισπανία, την έχει κάνει η Πορτογαλία, η Ρουμανία… Πάρα πολλές χώρες την έχουν κάνει. Αν δεν καταλάβουμε ότι είμαστε σε μια υπαρξιακή κρίση, ότι πρέπει όλοι να συμβάλουμε, να προσπαθήσουμε να μην καταρρεύσουν τα πάντα στην Ελλάδα, να ανοίξει μια άλλη δυνατότητα, να φύγουμε από τον ατομικισμό που έχουμε, να ξέρουμε ότι οι κοινές λύσεις θα φέρουν αποτέλεσμα, δεν θα μπορέσουμε να κάνουμε τίποτα. Μπορεί να γίνει αλλά χρειάζεται τόλμη», τόνισε ο κ. Αλαβάνος.
Ανέφερε μάλιστα πως «στο βαθμό που κάποιο κόμμα είναι υπέρ της ευρωζώνης, ή λέει συγκεχυμένα και αντιφατικά πράγματα ανάλογα με τις δημοσκοπήσεις, εμείς δεν μπορούμε να συνεργαστούμε. Συνολικά σαν κόμμα έχει αυτή την πολιτική που έχει δύο χαρακτηριστικά. Από τη μια είναι υπέρ του ευρώ, και από την άλλη όταν οι δημοσκοπήσεις φουσκώνουν το ρεύμα ενάντια στο ευρώ, είμαστε και λίγο ενάντιοι και σκεφτόμαστε κλπ. Η κοινωνία είναι σε σύγχυση και θέλει από τις πολιτικές δυνάμεις σαφή μηνύματα, για να μπορέσει να πάρει μπρος και να επιλέξει».
(Πηγή - Περισσότερες πληροφορίες: Εφημερίδα "Εβδόμη")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου