Δευτέρα 25 Ιουνίου 2012

ΗΤΑΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ, Η ΦΥΣΙΚΗ ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΠΛΗΘΥΣΜΩΝ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ ΣΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΤΩΝ ΕΤΩΝ 1914-1922;


Του Θόδωρου Δημ. Λυμπεράκη, δικηγόρου - ιστορικού ερευνητή


Ο ελληνικός όρος γενοκτονία είναι ταυτόσημος με τον διεθνώς χρησιμοποιούμενο όρο genocide, που προέρχεται από την ελληνική λέξη γένος και το λατινικό ρήμα caedere (=φονεύω). Τόσο ο ελληνικός όσο και ο διεθνής όρος δημιουργήθηκαν επίσημα, (ως όροι του διεθνούς δικαίου), μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και συγκεκριμένα το έτος 1944, από τον Ραφαήλ Λέμκιν, καθηγητή του Πανεπιστημίου του Γέιλ, των Η.Π.Α. και αναδείχθηκαν λίγο πριν από τη Δίκη της Νυρεμβέργης, κατά των πρωταιτίων της εξολόθρευσης των Εβραίων, καθώς και της εξόντωσης των ευρωπαϊκών λαών πριν και κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Η γενοκτονία αποτέλεσε και το κύριο κατηγορητήριο - όρο στη Δίκη αυτή και περιλήφθηκε και στην απόφαση του Δικαστηρίου.

Ακολούθησε η ψήφιση, από τη Γενική Συνέλευση του Ο.Η.Ε., το έτος 1948, της Συνθήκης για την Πρόληψη και την Τιμωρία του Εγκλήματος της Γενοκτονίας, η οποία αποτελείται από 19 άρθρα και της οποίας τα βασικά στοιχεία ήταν τα εξής: Τα συμβαλλόμενα μέρη επιβεβαιούν ότι η γενοκτονία, συντελουμένη είτε εν καιρώ ειρήνης είτε εν καιρώ πολέμου, τυγχάνει έγκλημα διεθνούς δικαίου και αναλαμβάνουν την υποχρέωσιν να προλαμβάνουν και να τιμωρούν τούτο, (άρθρο 1). Γενοκτονία σημαίνει οποιαδήποτε από τις ακόλουθες πράξεις, οι οποίες διαπράττονται με την πρόθεση καταστροφής, εν όλω ή εν μέρει, μίας εθνικής, εθνοτικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας ως τέτοιας: α) ανθρωποκτονία μελών της ομάδας, β) πρόκληση βαρείας σωματικής ή διανοητικής βλάβης σε μέλη της ομάδας, γ) με πρόθεση επιβολή επί της ομάδας συνθηκών ζωής υπολογισμένων να επιφέρουν τη φυσική καταστροφή της εν όλω ή εν μέρει, δ) επιβολή μέτρων που σκοπεύουν στην παρεμπόδιση των γεννήσεων εντός της ομάδας, ε) δια της βίας μεταφορά παιδιών της ομάδας σε άλλη ομάδα, (άρθρο 2). Επίσης, σε επόμενα άρθρα της Συνθήκης αναφέρονται τα εξής: Οι παρακάτω αξιόποινες πράξεις τιμωρούνται: α) γενοκτονία, β) συνωμοσία προς διάπραξη γενοκτονίας, γ) άμεσα ή έμμεσα η υποκίνηση διάπραξης γενοκτονίας, δ) απόπειρα διάπραξης γενοκτονίας, ε) συμμετοχή σε γενοκτονία,( άρθρο 3). Τιμωρούνται τα άτομα που συνωμοτούν και πράττουν τα προαναφερόμενα στο άρθρο 3, ανεξαιρέτως αν έδρασαν με συνταγματικότητα, με δημόσια εντολή ή ατομικά, (άρθρο 4). Τα άτομα που διέπραξαν γενοκτονία ή μια οποιαδήποτε από τις άλλες πράξεις που απαριθμούνται στο άρθρο 3, θα τιμωρούνται ανεξάρτητα αν είναι μέλη κυβέρνησης, κρατικοί λειτουργοί ή ιδιώτες, (άρθρο 5). «Τα άτομα που ευθύνονται για πράξη γενοκτονίας ή άλλη πράξη όπως αναφέρεται στο 3ο άρθρο, πρέπει να δικαστούν στη χώρα που έχει διαπραχθεί το αδίκημα ή σε κάποιο διεθνές ποινικό Δικαστήριο που θα γίνει αποδεκτό από τους συμβαλλόμενους, (άρθρο 6).

Το άρθρο 6, εξ άλλου, του Καταστατικού του Διεθνούς, Ποινικού Δικαστηρίου, υιοθετώντας αυτολεξεί την αντίστοιχη διάταξη της Σύμβασης για τη Γενοκτονία του 1948, όρισε ως γενοκτονία οποιαδήποτε από τις πράξεις του άρθρου 2 της Διεθνούς Σύμβασης, η οποία διαπράττεται με πρόθεση την ολική ή μερική καταστροφή μιας εθνικής, εθνοτικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας ως τέτοιας.

Με τον όρο γενοκτονία, ως εκ τούτου, αποδόθηκε η από τους αρχαιότατους χρόνους υφιστάμενη έννοια (και, ακριβέστερα, ένα από τα αρχαιότερα μαζικά εγκλήματα), που συνίσταται στη συστηματική, με βίαια ως επί το πλείστον μέσα, επιδιωκόμενη εξόντωση ολόκληρης φυλής ή τμήματος αυτής σε ορισμένο τόπο.

Σύμφωνα με την ερμηνεία των πιο πάνω διατάξεων Διεθνούς Δικαίου από την επιστημονική Θεωρία κι από τη Νομολογία του Διεθνούς, Ποινικού Δικαστηρίου, (περιπτώσεις πρώην Γιουγκοσλαβίας, Ρουάντας κλπ.), η νομοτυπική μορφή του εγκλήματος της γενοκτονίας αποτελείται, όπως και κάθε εγκλήματος, από την αντικειμενική κι από την υποκειμενική υπόστασή του.

Η αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος πληρούται με την τέλεση έστω και μιας από τις περιοριστικά απαριθμούμενες στο άρθρο 2 της Διεθνούς Σύμβασης πράξεις (ή παραλείψεις). Η γενοκτονία, δηλαδή, από την άποψη της αντικειμενικής της υπόστασης, μπορεί να επιδιωχθεί, είτε με σειρά ομαδικών φόνων, όλων ή και ενός μέρους εκ των μελών μιας ολόκληρης εθνικής, εθνοτικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας, είτε με συστηματική εξασθένιση αυτής (με διάφορα μέσα), μέχρι τη βαθμιαία εξάλειψή της. Στα βίαια αυτά μέσα περιλαμβάνονται και μέτρα απαγορευτικά των εθνικών, θρησκευτικών, γλωσσικών, ηθικών, ιστορικών ή άλλων παραδόσεων, προκειμένου να επέλθει διαφοροποίηση ή αλλοίωση της καταδιωκόμενης ομάδας, με βέβαιη την, δια της παρόδου του χρόνου, απώλεια του εθνικού και φυλετικού γνωρίσματός της. Γίνεται, εξ άλλου, αντιληπτό ότι θύματα της γενοκτονίας είναι τα μέλη μιας από τις πιο πάνω ομάδες υπό την ιδιότητά τους ακριβώς αυτήν, δηλαδή του μέλους της ομάδας και σε καμιά περίπτωση υπό την ιδιότητά τους, ως απλών ιδιωτών, ενώ η ίδια η ομάδα, στην οποία στοχεύει το συγκεκριμένο έγκλημα, πρέπει ν’ αποτελείται από άμαχο πληθυσμό ή από πρόσωπα εν γένει που δεν εμπλέκονται στις εχθροπραξίες, (έτσι, λ.χ., δεν εμπίπτει στην αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος η εξόντωση στρατιωτών στη διάρκεια εχθροπραξιών, ενώ εμπίπτει η εξόντωση των τελευταίων, όταν αποτελούν στόχο του εγκλήματος ενώ βρίσκονται εκτός των πεδίων των μαχών ή εφόσον έχουν λάβει την ιδιότητα του άμαχου).

Η υποκειμενική υπόσταση του εγκλήματος της γενοκτονίας, (η οποία αποτελεί και την εγγενή αδυναμία της έννοιας κι έχει, κατά τα τελευταία χρόνια, προκαλέσει αρκετές φορές διάσταση απόψεων), συνίσταται στην πρόθεση τέλεσης του εγκλήματος της γενοκτονίας, δηλαδή τέλεσης οποιασδήποτε (ή συνδυασμού) από τις πράξεις του άρθρου 2 της Διεθνούς Σύμβασης, χωρίς η ιδιότητα του θύτη ν’ αποτελεί συστατικό στοιχείο της νομοτυπικής μορφής του συγκεκριμένου εγκλήματος.

Μετά την πιο πάνω σύντομη, νομική ανάλυση των στοιχείων του συγκεκριμένου εγκλήματος του Διεθνούς, ποινικού Δικαίου κι αφού επισημάνω ότι, δεδομένου πως η Διεθνής Σύμβαση του Ο.Η.Ε., του έτους 1948, για τη γενοκτονία, δεν έχει αναδρομική ισχύ, δεν τίθεται καν ζήτημα εφαρμογής της, από τυπική, νομική άποψη, στην περίπτωση των εγκλημάτων των Νεοτούρκων σε βάρος των χριστιανικών λαών της Μικράς Ασίας, μένει να εξεταστεί, εν τούτοις, κατά πόσον τα στοιχεία του συγκεκριμένου εγκλήματος υπήρξαν στην περίπτωση των διώξεων ολόκληρου του ελληνικού στοιχείου της Μικράς Ασίας απλό τους Νεότουρκους, ούτως ώστε να μπορούν αυτές οι διώξεις να στιγματιστούν αναδρομικά τουλάχιστον από ηθική άποψη και να παράσχουν στους λαούς του πλανήτη τη δυνατότητα να τις καταδικάσουν, (λ.χ. με ψηφίσματα των Κοινοβουλίων τους κλπ.):

Κατ’ αρχάς είναι εξεταστέο, αν στο πρόσωπο των Αρχών που διαδέχθηκαν τους Οθωμανούς υπήρξε η υποκειμενική υπόσταση του εγκλήματος της γενοκτονίας, αν, δηλαδή, οι εν λόγω Αρχές είχαν την πρόθεση τέλεσης του εν λόγω εγκλήματος: Η απάντηση είναι θετική και προκύπτει από τα εξής στοιχεία, (τα οποία, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, δεν είναι καν αναγκαίο ν’ αποδεικνύονται μ’ έγγραφα): Από τότε που οι Νεότουρκοι ανέλαβαν την εξουσία στο χώρο της Μικράς Ασίας, ξεκίνησαν, έχοντας ως συμβούλους «λαμπρούς» εκπροσώπους του γερμανικού έθνους, (αυτού του ίδιου έθνους που λίγο αργότερα θα τελούσε τη μεγαλύτερη γενοκτονία στην ιστορία της ανθρωπότητας), μία συστηματική διαδικασία εξόντωσης των ελληνικών (και όχι μόνο, αλλά όλων των χριστιανικών, εν γένει) πληθυσμών που διαβιούσαν εκεί από χιλιάδες χρόνια. Τη σχετική απόφαση πήραν οι Νεότουρκοι το 1911, στο συνέδριό τους στη Θεσσαλονίκη, την εφάρμοσαν κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου και την ολοκλήρωσαν με τον Μούσταφα Κεμάλ ( 1919 - 1923). Η λήψη, εξ άλλου, της πιο πάνω απόφασης από αυτό τούτο το Συνέδριο των Νεοτούρκων αποδεικνύει, (διαψεύδοντας τον μέχρι σήμερα προβαλλόμενο από το Τουρκικό κράτος ισχυρισμό ότι οι σφαγές κι οι διώξεις είχαν αποσπασματικό και μη εκπορευόμενο από τη κεντρική Διοίκηση χαρακτήρα), ότι υπήρξε κεντρικός σχεδιασμός της μουσουλμανοποίησης της Μικράς Ασίας, με τη φυσική εξόντωση, άλλως τον εξαναγκασμό σε απομάκρυνση από τη Μικρά Ασία, των μη μουσουλμανικών πληθυσμών της τελευταίας. Πέραν των ανωτέρω, άλλωστε, η υπ’ αρ. 5 Διαταγή του Νουρεντίν Πασά, της 3ης Σεπτεμβρίου του 1922, που είχε περιεχόμενο αντίστοιχο με τις διαταγές των ετών 1915-1916, που προκάλεσαν τη γενοκτονία τωβν Αρμενίων, καθώς και οι ήδη από το 1916 αρξάμενες αναφορές προξένων και διπλωματών της Αυστρίας, για διαταγή του Rajet Bey προς τις ένοπλες δυνάμεις, «να σκοτώνουν κάθε Έλληνα που θα βλέπουν» ή ότι αυτό «που έγινε στους Αρμένιους επαναλαμβάνεται και στους Έλληνες», δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αμφισβήτησης της ύπαρξης πρόθεσης γενοκτονίας στο σύνολο των Τουρκικών Αρχών, των ετών 1911-1922.

Ακολούθως εξεταστέον τυγχάνει, αν πληρώθηκε η αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος της γενοκτονίας σε βάρος των Ελλήνων της Μικράς Ασίας. Η απάντηση είναι κι εδώ θετική: Ναι, το έγκλημα τελέστηκε και μάλιστα με περισσότερους του ενός τρόπους, από αυτούς που περιγράφονται στο άρθρο 2 της Διεθνούς Σύμβασης. η δε εκτέλεσή του άρχισε με την επιστράτευση όλων των Ελλήνων ηλικίας από 15 έως 45 ετών και την αποστολή τους σε τάγματα εργασίας, με σκοπό (και αυτονόητο αποτέλεσμα) τη μαζική θανάτωσή τους και με την απαγόρευση του δικαιώματος των μεν Ελλήνων ν’ ασκούν ελεύθερα τα επαγγέλματά τους, των δε μουσουλμάνων, να συνεργάζονται επαγγελματικά με τους Έλληνες, υπό την απειλή τιμωρίας από τις στρατιωτικές Αρχές. Ακολούθησε η συστηματική εξόντωση των ηγετών των Ελλήνων, η σύλληψη και η σφαγή των σωματικά ικανών ανδρών, οι επιθέσεις, από ορδές Τούρκων, σε βάρος των ελληνικών χωριών, που συνοδεύονταν από κλοπές, φόνους, αρπαγές νέων κοριτσιών, κακοποιήσεις κλπ., (α’ και β΄ περιπτώσεις του άρθρου 2 της Διεθνούς Σύμβασης) και κύρια η μαζική, συστηματική εκτόπιση των γυναικών, των παιδιών, των ανδρών (άρρωστοι, ανάπηροι, γέροντες) όλων ανεξαίρετα των ελληνικών οικισμών, από τις προαιώνιες εστίες τους σε μακρόχρονες, επίπονες και οδυνηρές πορείες θανάτου, (γ’ περίπτωση του άρθρου 2 της Διεθνούς Σύμβασης). Οι συνθήκες, κάτω από τις οποίες έγιναν οι εκτοπίσεις ήταν τόσο σκληρές, ώστε αυτοί που έφτασαν στον τελικό προορισμό τους, ήταν ελάχιστοι. Ο άμαχος πληθυσμός των ελληνικών περιοχών υποχρεωνόταν σε πολυήμερες ή και πολύμηνες, εξοντωτικές πορείας προς άγνωστη κατεύθυνση, στο εσωτερικό της Μικράς Ασίας, τις οποίες περιέγραφε με ιδιαίτερα παραστατικό τρόπο μια έκθεση της Ελληνικής Πρεσβείας, με ημερομηνία τον Ιούνιο του 1915: «Οι εκτοπιζόμενοι από τα χωριά τους δεν είχαν δικαίωμα να πάρουν μαζί τους ούτε τα απολύτως αναγκαία. Γυμνοί και ξυπόλητοι, χωρίς τροφή και νερό, δερόμενοι και υβριζόμενοι, όσοι δεν εφονεύοντο οδηγούντο στα όρη από τους δημίους τους. Οι περισσότεροι απ' αυτούς πέθαιναν κατά την πορεία από τα βασανιστήρια. Το τέρμα του ταξιδιού δεν σήμαινε και τέρμα των δεινών τους, γιατί οι βάρβαροι κάτοικοι των χωριών, τους παρελάμβαναν για να τους καταφέρουν το τελειωτικό πλήγμα ...»

Η τρομοκρατία, τα εργατικά τάγματα, οι εξορίες, οι κρεμάλες, οι πυρπολήσεις των χωριών, οι βιασμοί, οι δολοφονίες και κύρια οι μαζικές εκτοπίσεις των πληθυσμών εκατοντάδων ελληνικών χωριών συνεχίστηκαν, με αμείωτη ένταση, και μετά το έτος 1919. Στις πόλεις του Πόντου στήνονταν τα διαβόητα έκτακτα δικαστήρια ανεξαρτησίας, που καταδίκαζαν κι εκτελούσαν την ηγεσία του ποντιακού ελληνισμού.

Όλη αυτή η κρατική, τουρκική συμπεριφορά εξανάγκασε, ήδη από πολύ νωρίς, κι όσους Έλληνες της Μικράς Ασίας είχαν γλυτώσει από τη γενοκτονία, να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους και να καταφύγουν ως πρόσφυγες στην Ελλάδα και σε πλήθος άλλων χωρών, κατά τρόπον ώστε, μετά και τη Συνθήκη της Λωζάνης, από τα εκατομμύρια των Ελλήνων της Μικράς Ασίας να μην υπάρχει σήμερα ούτε ένα άτομο μ’ ελληνική, εθνική συνείδηση, που να κατοικεί στον χώρο της τελευταίας!Είναι, ως εκ τούτου, προφανές, ότι η φυσική εξόντωση, η εξαφάνιση και ο εξαναγκασμός των Ελλήνων και εν γένει όλων των χριστιανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας σε αναγκαστική απομάκρυνση από τις προαιώνιες εστίες τους, (ανταλλαγή πληθυσμών), αποτελούν εκφάνσεις και μεθόδους ενός και του αυτού, άριστα και κεντρικά μελετημένου σχεδίου εξόντωσης όλων των μειονοτήτων της άλλοτε κραταιάς Αυτοκρατορίας. Ενός σχεδίου που σχηματοποιήθηκε στο συνέδριο των Νεοτούρκων στη Θεσσαλονίκη, το έτος 1911, άρχισε να εφαρμόζεται από το 1914, πάντοτε υπό κεντρική καθοδήγηση κι ολοκληρώθηκε μετά την καταστροφή του 1922, πετυχαίνοντας τον αρχικό σκοπό του, την αλλοίωση του εθνολογικού χαρακτήρα των ελληνικών περιοχών της Μικράς Ασίας και τον εκτουρκισμό των πληθυσμών που θ’ απέμεναν στην τελευταία, την επίλυση, μ’ άλλα λόγια, του εθνικού προβλήματος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με τη φυσική εξαφάνιση των γηγενών εθνοτήτων.

Υπ’ αυτή την έννοια, οι τουρκικές Αρχές, βοηθούμενες από τον τουρκικό όχλο, στη διάρκεια των ετών 1914-1922 τέλεσαν σε βάρος των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, (αλλά και της Ανατολικής Θράκης, αφού, λ.χ., η εκκένωση των ελληνικών πληθυσμών της χερσονήσου της Καλλιπόλεως πριν την απόβαση των συμμάχων σ’ αυτήν και η αναγκαστική εξορία τους στο εσωτερικό της Μικράς Ασίας πληρούσε επίσης τα στοιχεία του), το έγκλημα της γενοκτονίας, υπό την πλήρη, νομοτυπική μορφή του κι εύλογα και δίκαια η Χώρα μας, αφενός μεν με το άρθρο 2 του Ν. 2645/1998 καθιέρωσε την 14η Σεπτεμβρίου, ως ημέρα εθνικής μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το τουρκικό Κράτος, αφετέρου δε απαιτεί από την Τουρκία, ν’ αναγνωρίσει το μεγάλο αυτό έγκλημα, να ζητήσει συγγνώμη γι’ αυτό και να θέσει, έτσι, τις βάσεις για μια ειλικρινή συνεργασία των δύο γειτονικών λαών, (Ελλήνων και Τούρκων), που μόνο οφέλη θα τους αποφέρει.



Η σύνθεση της νέας Κυβέρνησης

Πρωθυπουργός:

Αντώνης Σαμαράς


Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης

Υπουργός: Αντώνης Μανιτάκης
Υφυπουργός: Βολουδάκης Μανούσος

Υπουργείο Εσωτερικών

Υπουργός: Ευριπίδης Στυλιανίδης
Αναπληρωτής υπουργός: Αθανασίου Χαράλαμπος

Υπουργείο Οικονομικών

Υπουργός: Βασίλης Ράπανος
Αναπληρωτής υπουργός: Χρήστος Σταϊκούρας
Υφυπουργός με αρμοδιότητα τις δαπάνες: Γιώργος Μαυραγάνης

Υπουργείο Εξωτερικών

Υπουργός: Δημήτρης Αβραμόπουλος
Υφυπουργός: Κούρκουλας Δημήτριος

Υπουργείο Εθνικής Άμυνας

Υπουργός: Πάνος Παναγιωτόπουλος
Αναπληρωτής Υπουργός: Καράμπελας Παναγιώτης
Υφυπουργός: Ελευσινιώτης Δημήτρης

Υπουργείο Ανάπτυξης και Υποδομών

Υπουργός: Κωστής Χατζηδάκης
Αναπληρωτής υπουργός: Σταύρος Καλογιάννης
Υφυπουργοί: Θανάσης Σκορδάς, Νότης Μηταράκης

Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής

Υπουργός: Ευάγγελος Λιβιεράτος
Αναπληρωτής υπουργός: Σταύρος Καλαφάτης
Υφυπουργός: Παπαγεωργίου Ασημάκης

Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού

Υπουργός: Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος
Αναπληρωτής υπουργός: Κώστας Τζαβάρας
Υφυπουργοί: Θεόδωρος Παπαθεοδώρου, Ιωάννης Ιωαννίδης

Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης

Υπουργός: Γιάννης Βρούτσης
Υφυπουργός: Νίκος Νικολόπουλος

Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης

Υπουργός: Ανδρέας Λυκουρέντζος
Αναπληρωτής υπουργός: Μάριος Σαλμάς
Υφυπουργός: Σκοπούλη Φωτεινή

Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων

Υπουργός: Αθανάσιος Τσαυτάρης
Υφυπουργός: Μάξιμος Χαρακόπουλος

Υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Υπουργός: Αντώνης Ρουπακιώτης
Υφυπουργός: Κώστας Καραγκούνης

Υπουργείο Τουρισμού

Υπουργός: Όλγα Κεφαλογιάννη

Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας και Αιγαίου

Υπουργός: Κώστας Μουσουρούλης
Υφυπουργός: Γιώργος Βερνίκος

Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη

Υπουργός: Νίκος Δένδιας

Υπουργείο Επικρατείας

Υπουργός: Δημήτρης Σταμάτης

Υπουργείο Μακεδονίας - Θράκης

Υπουργός: Θεόδωρος Καράογλου

Πρόεδρος της Βουλής

Προτείνεται ο Ευάγγελος Μεϊμαράκης

Κυβερνητικός εκπρόσωπος

Σίμος Κεδίκογλου

Τα αποτελέσματα των εκλογών του Ιουνίου στην Καβάλα

Παρασκευή 15 Ιουνίου 2012

Οδηγίες για τις εκλογές...

Για πρώτη φορά μετά τη μεταπολίτευση την Κυριακή οι πολίτες καλούνται να ψηφίσουν μέσα σε χρονικό διάστημα 40 ημερών, σε μια εκλογική διαδικασία που έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες.




Σημαντικότερη διαφοροποίηση σε σχέση με τις άλλες εκλογικές διαδικασίες είναι ότι η εκλογή των βουλευτών γίνεται με λίστα και όχι με σταυρό προτίμησης, όπως ορίζει ο εκλογικός νόμος, στην περίπτωση που οι εκλογές διενεργούνται πριν από τη συμπλήρωση 18 μηνών, από τις προηγούμενες εκλογές. Με λίγα λόγια οι ψηφοφόροι επιλέγουν μόνο το ψηφοδέλτιο του κόμματος που θέλουν να ψηφίσουν και δεν θα βάλουν σταυρό σε υποψηφίους. Οι βουλευτές εκλέγονται, κατά τη σειρά που αναγράφονται στον συνδυασμό του κόμματος.



Την ιδιαίτερη προσοχή των ψηφοφόρων εφιστά το υπουργείο Εσωτερικών όσον αφορά τα ψηφοδέλτια. Όπως αναφέρει, τα ψηφοδέλτια των εκλογών της 17ης Ιουνίου 2012 έχουν αλλάξει και κατά συνέπεια τα παλιά ψηφοδέλτια των εκλογών τις 6ης Μαΐου 2012 δεν ισχύουν και, αν βρεθούν μέσα στην κάλπη, θα θεωρηθούν άκυρα. Είναι αυτονόητο ότι οι εκλογείς εφοδιάζονται με ψηφοδέλτια, μόνον από την εφορευτική επιτροπή του εκλογικού τμήματος που ψηφίζουν.



Υπενθυμίζεται ότι η ψηφοφορία θα αρχίσει στις 7 το πρωί και θα λήξει στις 7 το βράδυ. Οι εκλογείς προσέρχονται στο κατάστημα της ψηφοφορίας και παρουσιάζονται στην εφορευτική επιτροπή, η οποία αναγνωρίζει την ταυτότητά τους και επαληθεύει την εγγραφή τους στον εκλογικό κατάλογο. Η αναγνώριση των εκλογέων για την άσκηση του εκλογικού τους δικαιώματος γίνεται με βάση την αστυνομική τους ταυτότητα ή τη σχετική προσωρινή βεβαίωση της αρμόδιας αρχής ή το διαβατήριό τους ή την άδειας οδήγησης ή το ατομικό βιβλιάριο υγείας όλων των ασφαλιστικών ταμείων. Σημειώνεται ότι, τυχόν «κομμένα» δελτία αστυνομικής ταυτότητας είναι αποδεκτά. Εκλογείς, που από σωματική αδυναμία δεν μπορούν να κάνουν τα πιο πάνω, έχουν το δικαίωμα, για το σκοπό αυτό, να απευθυνθούν στον αντιπρόσωπο της δικαστικής αρχής ή σε μέλος της εφορευτικής επιτροπής, οι οποίοι είναι υποχρεωμένοι να τους βοηθήσουν. Απαγορεύεται στον εκλογέα να ρίξει το ψηφοδέλτιό του στην κάλπη: α) αν το ψηφοδέλτιο δεν είναι μέσα στο φάκελο με το ειδικό γνώρισμα ή αν δεν έχει κλειστεί ο φάκελος και β) αν ο εκλογέας δεν αποσύρθηκε πρώτα στο παραβάν. Στον εκλογέα που ψήφισε χορηγείται, εφόσον ζητηθεί, σχετική βεβαίωση που υπογράφεται από τον πρόεδρο της εφορευτικής επιτροπής και σφραγίζεται με τη σφραγίδα της.



Τέλος τονίζεται ότι οι ετεροδημότες, που είχαν υποβάλει σχετική αίτηση έως την 29η Φεβρουαρίου του 2012, ψηφίζουν στον τόπο διαμονής τους, όπου και είναι εγγεγραμμένοι στους καταλόγους ως ετεροδημότες. Αιτήσεις, που έγιναν μετά την 29η Φεβρουαρίου του 2012, δεν έχουν ισχύ για τις εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012.

Κυριακή 10 Ιουνίου 2012

Η ενθρόνιση του Σεβασμιωτάτου Επισκόπου Μποτσουάνας κ. Γενναδίου

Η τελετή της ενθρόνισης του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Μποτσουάνας κ. Γενναδίου πραγματοποιήθηκε το πρωί του Σαββάτου 2 Ιουνίου, από τον Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρο Β’, στον Καθεδρικό Ναό του Τιμίου Σταυρού της πρωτεύουσας της Μποτσουάνας Καμπερόν.


Την ΑΘΜ που κατέφθασε στον Καθεδρικό Ναό, συνώδευσαν οι Σεβ. Μητροπολίτες Κένυας κ.Μακάριος και Άκκρας κ.Γεώργιος. Στην τελετή παραβρέθηκαν μεταξύ άλλων ο υπουργός Υγείας της Μποτσουάνας, ως αντιπρόσωπος του Προέδρου της Χώρας, η διευθύντρια του Υπουργείου Εξωτερικών και Διεθνών Σχέσεων της Μποτσουάνας, ο πρόξενος της Μποτσουάνας στην Ελλάδα κ. Νεκτάριος Πολυχρονίου, οι πρέσβεις της Ελλάδας, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ινδίας, της Ιαπωνίας, ο πρόξενος του Ισραήλ, οι ύπατοι αρμοστές της Νότιας Αφρικής και της Ουγκάντα, η ευρωβουλευτής Κύπρου κα Ελένη Θεοχάρους, ο πρώτος γραμματέας της Μόνιμης Αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα Ηνωμένα Έθνη στη Γενεύη, ο Μουφτής (Μουλάνα) των Μουσουλμάνων Μποτσουάνας μετά του γραμματέως του, ο Αρχιεπίσκοπος Μποτσουάνας της Αγγλικανικής Εκκλησίας, ο Επίσκοπος Μποτσουάνας της Καθολικής Εκκλησίας, Κληρικοί και πλήθος κόσμου από την Ελλάδα, την Κρήτη, την Κύπρο, τη Νότιο Αφρική, το Ζιμπάμπουε, την Κένυα και την Ευρώπη. Ιδιαίτερη εντύπωση προκάλεσαν στους παρευρισκόμενους τα παιδιά του Ελληνικού και του Κατηχητικού Σχολείου που ήταν επικεφαλής της πομπής στην τελετή. Πολυμελής πολυφωνική (25μελής) χορωδία του Καθεδρικού Ναού, καθώς και βυζαντινή χορωδία από τη Νότιο Αφρική, απέδωσαν τους ύμνους της τελετής ενθρονίσεως και της εορτής της Πεντηκοστής.

Στην προσφώνησή του ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας μετέφερε στον Επίσκοπο Γεννάδιο τις ευχές του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου, ο οποίος απέστειλε σχετικό πατριαρχικό γράμμα στην ΑΘΜ για την ενθρόνισή του, υπογραμμίζοντας την αγάπη και την εκτίμηση που τρέφει προς τον Σεβασμιώτατο. Παράλληλα τόνισε πως: «Από την στιγμή που ανήλθαμε, Χάριτι Θεού, στον ένδοξο Πατριαρχικό Θρόνο των Αλεξανδρέων στάθηκες ολοπροθύμως πλησίον μας. Κράτησες καλλίκαρπα την ευθύνη της Αρχιγραμματείας της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου μας και συνεισέφερες με κάθε τρόπο στο σύνθετο και δυσχερές έργο του. Πολλές φορές άκουσες παραινέσεις πατρικές και παρατηρήσεις του Πατριάρχη σου. Τις δέχθηκες, τις αξιολόγησες και τις εφάρμοσες στη ζωή σου. Δοκιμάσθηκες και απέδειξες ότι είσαι προικισμένος με ικανότητες και κατάρτιση. Τις ικανότητες σου αυτές διαπίστωσε, κατόπιν προτάσεως μας, και η περί ημάς Αγία και Ιερά Σύνοδος, η οποία με γνώμονα την πλήρωση της νοητής ολκάδας του Χριστού στην Μποτσουάνα, σε εξέλεξε «ποιμαίνειν την Ἐκκλησίαν τοῦ Κυρίου καί Θεού, ην περιεποιήσατο διά του ιδίου αίματος» (Πραξ.20, 28-29). Θεοφιλέστατε άγιε αδελφέ, Είσαι ικανός να αναδειχθείς καλός Επίσκοπος και Ιεράρχης της Αλεξανδρινής Εκκλησίας. Είσαι άξιος να καλλιεργήσεις κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο κάθε δεκτική ψυχή. Δύνασαι να καταστείς αντάξιος των χρηστών προσδοκιών της αγιοτόκου αυτής Πρεσβυγενούς Εκκλησίας».

Επίσης ανέφερε πως: «Μπορείς να κάνεις πολλά και το παλαίφατο Πατριαρχείο μας έχει προσδοκίες από εσένα. Ο χειροτονήσας σε στο αρχιερατικό αξίωμα Πατέρας και Πατριάρχη σου θα ευρίσκεται πάντοτε στο πλευρό σου», και σημείωσε οτι «Αυτό το πνευματικό γεώργιο ευρίσκεται στο φιλοπρόοδο και άρτια οργανωμένο κράτος της Μποτσουάνας. Πολλοί την αποκαλούν «Ελβετία της Αφρικής», αφού η συνεχόμενη ειρήνη, η πολιτική σταθερότητα και η οικονομική ανάπτυξη χαρακτηρίζουν την χώρα αυτή και κατ’ επέκτασιν διαφοροποιούν την φύση των ποιμαντικών αναγκών και τον τρόπο ικανοποίησής τους. Διατήρησε ως αταλάντευτο δείκτη πορείας την πνευματική και κοινωνική προαγωγή του ευγενούς λαού της χώρας, των γηγενών, των ελλήνων και σλάβων αδελφών του ποιμνίου σου. Σε αυτήν σου την προσπάθεια έχεις συναρωγό τις πολιτειακές και λοιπές κρατικές Αρχές της Μποτσουάνας, προς τις οποίες εκφράζουμε οφειλετικώς θερμές ευχαριστίες. Ευγνώμονες ευχαριστίες εκφράζουμε και προς τους Σεβασμιωτάτους Αρχιερείς των άλλων χριστιανικών δογμάτων για την φιλάδελφη συναντίληψη και ελπίζουμε ότι η συνεργασία μαζί τους εν πνεύματι αγάπης, ειλικρίνειας και αλληλοσεβασμού μόνον αγαθούς καρπούς θα αποφέρει για τον ευγενή λαό της χώρας. Θεοφιλέστατε Επίσκοπε Μποτσουάνας, όλοι σήμερα, εν ενί στόματι αδιακρίτως, ευχόμεθα να σε χαριτώνει ο Πανάγαθος Θεός και θα χαιρόμαστε να πληροφορούμεθα τα αγαθά αποτελέσματα των έργων σου προς καταρτισμό του ποιμνίου σου. Βάδιζε με θάρρος και πίστη στο Θεό. Συνέχισε την πνευματική παρακαταθήκη του Ιησού. Γίνε μιμητής Χριστού, τόσο στη διάδοση του Ευαγγελικού μηνύματος της αγάπης, όσο και στο χάρισμα της θυσιαστικής διακονίας «και ο θεος της ειρήνης έσται μεθ' υμών». Άξιος!».

Στο λόγο του ο Επίσκοπος κ. Γεννάδιος ανέφερε πως: «Ξεκινήσαμε με τους λιγοστούς συνεργάτες και φίλους μας, την ανεύρεση κατάλληλου χώρου-ακινήτου, το οποίο θα αποτελούσε την Έδρα μας, το ορμητήριό μας,για την επιτέλεση του ιερού καθήκοντος και της εκκλησιαστικής μας αποστολής. Έτσι, σε σύντομο χρονικό διάστημα, και με τη δική σας προσωπική μέριμνα και όλες τις αναγκαίες ενέργειες από πλευράς του Ιερού Κέντρου, αποκτήσαμε το πρώτο ακίνητο στην πρωτεύουσα το οποίο διαμορφώθηκε σε Επισκοπείο όπου σήμερα πλέον λειτουργεί το γραφείο της Γραμματείας, το Ληξιαρχείο, το Γραφείο Τύπου και Ιεραποστολικής δράσεως και η Διεύθυνση Ανθρωπιστικών, Ιατρικών και Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων, τα οποία αισιοδοξούμε ότι συν τω χρόνω θα αρχίσουμε να εφαρμόζουμε, κάτω πάντοτε από την καθοδήγηση και τη συνεργασία με τις αρμόδιες Κρατικές Αρχές της Χώρας μας».

Ο Επίσκοπος ανέφερε: «Όμως, η εξασφάλιση του οικοπέδου και η άμεση ανέγερση του Καθεδρικού Ναού μας, το μεγάλο στοίχημα, το όνειρο πολλών χρόνων είναι πλέον μία πραγματικότητα. Ένα γεγονός υπαρκτό.Με τις δικές σας και πάλι ενέργειες αποκτήσαμε οικόπεδο και ήδη υπογράψαμε τα σχετικά συμβόλαια αγοράς», και ευχαρίστησε τις αρχές της χώρας, εκπροσώπους συνδέσμων και φορέων, Μητροπολίτες και ιερείς από την Ελλάδα, την Κρήτη την Κύπρο και την Αφρική, εκπροσώπους άλλων εκκλησιών, συνεργάτες και φίλους. Αναφέρθηκε με συγκίνηση στην μεγάλη δωρεά της οικογένειας του μακαριστού πατρός Ευέλθωνος από το Παραλίμνι της Κύπρου και ιδίως της πρεσβυτέρας Ανδρούλας Παπαευέλθωντος η οποία εις μνήμη του μακαριστού ιερέως πρόσφερε τη μεγάλη χρηματική δωρέά για να αγοραστεί το οικόπεδο.



«Η σκέψη μου πηγαίνει αυτή τη στιγμή στους αγαπητούς μου αδελφούς της Πατριαρχικής συνοδείας, στο Ιερό Κέντρο, την Αγία Έδρα του Αλεξανδρινού Θρόνου, με τους οποίους είχα επί 7 περίπου χρόνια, άψογη καθ΄όλα συνεργασία και συνοδοιπορία, με αποκλειστικό γνώμονα την προώθηση των καλώς νοουμένων συμφερόντων του Θρόνο», σημείωσε χαρακτηριστικά. «Τέλος τους δύο αγγέλους της ζωής μου, (Μακαριώτατε, Σείς γνωρίζετε καλά τί πάει να πεί «γονιός», μάνα και πατέρας, πάντα μας διδάσκετε με την αγάπη και την ευγνωμοσύνη που δείχνετε στη μητέρα σας, γερόντισσα σεβαστή, την ευχή της να έχουμε σήμερα, και εγώ είμαι αυτόπτης μάρτυρας αυτής σας της αγάπης προς τη μητέρα σας Κλεοπάτρα). Τους γονείς μου Γεώργιο και Άννα, οι οποίοι με τα φτερά της αγάπης τους καθημερινά συνεχίζουν να με σκεπάζουν και η θυσιαστική τους παρουσία αλλά και η προσευχητική τους ανάσα να με συντροφεύη σε κάθε μου βήμα, κατά τη διάρκεια της Αρχιερατικής μου πορείας και φυσικά τα αδέρφια μου με τις εκλεκτές συζύγους τους, για όσα μου προσφέρουν με την πολλαπλή αγάπη τους. Πολλοί είναι ίσως εκείνοι, που ξεχνώ τούτη την ώρα, επώνυμοι και ανώνυμοι, αλλά πέρα και έξω από τις κατά άνθρωπον περιορισμένες δυνατότητες, τους θυμάται σίγουρα και τους ξέρει ο Θεός, από τον Οποίο θα λάβουν την «ένδικον μισθαποδοσίαν». Ας με συγχωρέσουν!», υπογράμμισε.

Χαιρετισμούς απηύθυναν ο εκπρόσωπος του προέδρου της Μποτσουάνας, ο Επίσκοπος της Αγγλικανικής Εκκλησίας και ο πρέσβης της Ελλάδας στη Νότια Αφρική. Στη συνέχεια ο Μακαριώτατος Πατριάρχης χειροθέτησε σε αρχιμανδρίτη τον ιερομόναχο π. Σέργιο Γιαρέμτσο, ιερέα της Επισκοπής Μποτσουάνας.

Στο τέλος της τελετής ο Πατριάρχης δώρησε τόσο στον υπουργό Υγείας της Μποτσουάνας, που είναι και ιερέας, όσο και στον Αρχιεπίσκοπο της Αγγλικανικής Εκκλησίας στην Μποτσουάνα από έναν επιστήθιο σταυρό. Μετά την τελετή ενθρονίσεως η ΑΘΜ αναχώρησε αεροπορικώς για το Γιοχάνεσμπουργκ, συνοδευόμενος υπό του εξοχ. Υπουργού Υγείας, του Σεβ. Γενναδίου, του Προξένου Νεκταρίου Πολυχρονίου, της Πρέσβειρας του Υπ.Εξ. και Δ/ντρίας Εθιμοτυπίας και Πρωτοκόλλου, της Δ/ντρίας του Γραφείου Προεδρίας της Δημοκρατίας και άλλων.

Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας σε νοσοκομείο Παίδων με AIDS στην Μποτσουάνα

Λίγο πρίν την αναχώρησή του για το Γιοχάνεσμπουργκ και αμέσως μετά την Τελετή Ενθρονίσεως του Σεβασμ. Επισκόπου Μποτσουάνας Γενναδίου, η Α.Θ.Μ. ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Β’, επισκέφθηκε το Νοσοκομείο Princess Marina, στο οποίο νοσηλεύονται παιδιά τα οποία πάσχουν από τον ιό του HIV/Aids.
Τον Πατριάρχη υποδέχθηκαν στην είσοδο του Νοσοκομείου ο Διοικητής γιατρός, γιατροί και νοσηλευτές, κοινωνικοί λειτουργοί, και γονείς των παιδιών. Ο Μακαριώτατος ενημερώθηκε διεξοδικά για την λειτουργία του νοσηλευτηρίου και με τη σειρά του αναφέρθηκε στην μεγάλη εκστρατεία του Πατριαρχείου και του ιδίου προσωπικώς εναντίον της μάστιγας του Aids και του trafficking σε όλη την Αφρική και διεθνώς.

Πληροφόρησε τους γιατρούς για τη συμμετοχή του Πατριαρχείου στα διεθνή forum και στα Ηνωμένα Έθνη, περί της ενημερώσεως και προλήψεως από τις πληγές αυτές. Στη συνέχεια περπάτησε σε όλους τους θαλάμους όπου νοσηλεύονται τα παιδιά, μοίρασε δώρα, έδωσε την ευλογία του και μίλησε συγκινημένος δίνοντας κουράγιο στους γονείς και τα παιδιά. Φεύγοντας διαβεβαίωσε όλους για το συνεχιζόμενο ενδιαφέρον του και την προσπάθεια εφαρμογής ιατρικών προγραμμάτων με την βοήθεια και της γνωστής παιδοχειρουργού – ευρωβουλευτού Κύπρου κας Ελένης Θεοχάρους, η οποία συνόδευε τον Μακαριώτατο, με την συνδρομή του εκπροσώπου του στη χώρα, Επισκόπου κ. Γενναδίου.


Ο Αγιασμός και η Θεμελίωση του πρώτου Ορθόδοξου Ιερού Ναού στην Μποτσουάνα

Πραγματοποιήθηκε το πρωί της Παρασκευής 1 Ιουνίου, από τον Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρο Β’ ο αγιασμός και η θεμελίωση του πρώτου Ορθόδοξου Ιερού Ναού στην περιοχή Πακαλάνι του Καμπερόν Μποτσουάνας.




Ο Πατριάρχης, συνοδευόμενος από τον Σεβασμιώτατο Επίσκοπο Μποτσουάνας κ. Γεννάδιο, τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Άκκρας κ. Γεώργιο, τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κενυας κ. Μακάριο, τον Επίτιμο Πρόξενο της Μποτσουάνας στην Ελλάδα κ. Νεκτάριο Πολυχρονίου, την ευρωβουλευτή της Κύπρου κα Ελένη Θεοχάρους, εκπροσώπους της τοπικής κυβερνήσεως, κληρικούς και λαϊκούς, καθώς και εκπροσώπους των Ορθοδόξων Κοινοτήτων της Μποτσουάνας, πραγματοποίησε την τελετή, μετά το πέρας της οποίας ο Πατριάρχης ανακοίνωσε πως ο Ναός θα είναι αφιερωμένος στο όνομα του Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου, του Αγίου Χριστοφόρου, και του Αρχαγγέλου Μιχαήλ.

Η ΑΘΜ αναφέρθηκε με συγκίνηση στην μεγάλη δωρεά της οικογένειας του μακαριστού πατρός Ευέλθωνος από το Παραλίμνι της Κύπρου και ιδίως της πρεσβυτέρας Ανδρούλας Παπαευέλθωντος η οποία εις μνήμη του μακαριστού ιερέως πρόσφερε τη μεγάλη χρηματική δωρεά για να αγοραστεί το οικόπεδο. Η δωρεά αυτή αρχικά είχε κατεύθυνση την Μητρόπολη Κένυας, όμως με παρέμβαση του Μακαριωτάτου προς τον Μητροπολίτη Κένυας η δωρεά μεταφέρθηκε στην Μποτσουάνα. Ο Μακαριώτατος, υπογράμμισε ότι η οικογένεια θα αφιερώσει το ναό και στο όνομα του Αγίου Χριστοφόρου, στη μνήμη του μακαριστού τους παιδιού Χριστοφόρου (ο οποίος ήταν ιατρός). Επίσης στο όνομα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, στη μνήμη του παιδιού της οικογένειας Σάββα και Ρένας Σαββάκη εκ Κύπρου, οι οποίοι στηρίζουν συνεχώς το έργο της επισκοπής στη Μποτσουάνα.



Ο Πατριάρχης ευχήθηκε γρήγορα να εγκαινιάσει τον ιερό ναό στην Μποτσουάνα, ο οποίος σημειωτέον είναι ο πρώτος ορθόδοξος (καθεδρικός) ναός στη χώρα. Κατόπιν η ΑΘΜ με τη συνοδεία του κατευθύνθηκαν στην έδρα της Ιεράς Επισκοπής, όπου πραγματοποίησε τον καθιερωμένο αγιασμό των εγκαινίων του Επισκοπείου. Στον χαιρετισμό του αναφέρθηκε στη δική του ποιμαντορία ως Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε και Μποτσουάνας και με ικανοποίηση χαιρέτησε τα πρώτα βήματα της οργανώσεως της Ιεράς Επισκοπής, όπως είναι η οργάνωση της γραμματείας και των άλλων δραστηριοτήτων της τοπικής εκκλησίας. Ευχήθηκε «ο τόπος αυτός που σήμερα καθαγιάζεται, να αποτελέσει τη βάση και το ορμητήριο για την ανάπτυξη του πνευματικού έργου στη φιλοπρόοδη χώρα».

Μετά την τελετή ο Σεβασμιώτατος Επίσκοπος δεξιώθηκε τον προκαθήμενο και τους παρισταμένους, ενώ επισκέφθηκε και το μικρό Δημοτικό Σχολείο της Επισκοπής που βρίσκεται σε παρακείμενο κτίριο.


Αμέσως μετά ο Πατριάρχης παρακάθησε σε επίσημο γεύμα το οποίο προσέφερε προς τιμή της ΑΘΜ ο υπουργός Υγείας της χώρας. Στο γεύμα ήταν παρόντες όλοι οι επικεφαλής των Χριστιανικών Εκκλησιών της χώρας. Παρόντες μεταξύ άλλων ο διευθυντής του Προεδρικού Γραφείου και η υφυπουργός Προεδρίας της χώρας, η Ευρωβουλευτής κα Θεοχάρους, ο πρόξενος της Μποτσουάνας στην Ελλάδα, ο πρέσβης της Ελλάδας στη Νότια Αφρική, η διευθύντρια Εθιμοτυπίας και Πρωτοκόλλου και ο πρόξενος της Κροατίας και Τσεχίας στην Μποτσουάνα. Ο υπουργός Υγείας προσέφερε στον Μακαριώτατο δώρα εκ προσώπου του προέδρου της Δημοκρατίας και είχαν ενδιαφέρουσα συζήτηση με τον Μακαριώτατο για την εφαρμογή ανθρωπιστικών και ιατρικών προγραμμάτων στην Μποτσουάνα μέσω της Ιεράς Επισκοπής. Υποσχέθηκε δε την πλήρη στήριξη και συμπαράσταση της κυβερνήσεως στον επίσκοπο Μποτσουάνας.

Η υποδοχή του Πατριάρχη Αλεξανδρείας στην Μποτσουάνα

Με τιμές αρχηγού κράτους πραγματοποιήθηκε το πρωί της Πέμπτης 31 Μαϊου, η άφιξη του Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρου στην Μποτσουάνα της Νότιας Αφρικής, στην οποία και πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη στο πλαίσιο της οποίας προέστη και της επισήμου ενθρονίσεως του πρώτου Επισκόπου της νεοϊδρυθείσας Ιεράς Μητρόπολης Μποτσουάνας κ.κ. Γενναδίου.



Τον Πατριάρχη υποδέχθηκαν στο αεροδρόμιο της πρωτεύουσας της Μποτσουάνας Γκαμπορόνε ο Σεβασμιώτατος Επίσκοπος κ. Γεννάδιος, η διευθύντρια του Τμήματος Ευρώπης και Αμερικής του Υπουργείου Εξωτερικών της Μποτσουάνας κα C. Tshenolo Modise, ο επίτιμος πρόξενος της Μποτσουάνας στην Ελλάδα κ. Νεκτάριος Πολυχρονίου, κληρικοί και άλλοι επίσημοι. Τον Πατριάρχη συνόδευε ο Μητροπολίτης Άκκρας κ. Γεώργιος, αντιπρόσωπος του Πατριαρχείου στο Πατριαρχικό Γραφείο Αθηνών.

Το μεσημέρι της ίδιας μέρας ο Πατριάρχης συναντήθηκε με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας της Μποτσουάνας Lieutenant General Seretse Khama Ian Khama. Ο Πατριάρχης παρασημοφόρησε τον πρόεδρο με τον Μεγαλόσταυρο του Αγίου Μάρκου μετ’ Αστέρος ως είθισται σε αρχηγούς κρατών και μεγάλες προσωπικότητες. Τον ενημέρωσε για το έργο του Πατριαρχείου και παράλληλα ζήτησε ειδική αναγνώριση της Ορθοδόξου Εκκλησίας ως μια από τις αρχαιότερες εκκλησίες από την κυβέρνηση, έτσι ώστε να μην χρειάζεται η ανανέωση της νομικής της υπόστασης στη χώρα.


Παράλληλα ο πατριάρχης ζήτησε τη διάθεση έκτασης στην πρωτεύουσα Γκαμπορόνε από την κυβέρνηση προκειμένου να ανεγερθεί σε αυτή Διεθνές Πολιτιστικό Κέντρο, το οποίο θα συνδέσει τη Μποτσουάνα, το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής και την Ελλάδα. Τέλος ο Πατριάρχης ευχαρίστησε τον πρόεδρο της Μποτσουάνας για τη στήριξη της κυβέρνησης τόσο προς την νεοσύσταση Μητρόπολη όσο και προς τον Σεβασμιώτατο κ. Γεννάδιο, και ζήτησε από τον πρόεδρο να συνεχίσει να υποστηρίζει το έργο που υλοποιείται.

Μετά τη συνάντηση ο Πατριάρχης έκανε δηλώσεις στα τοπικά ΜΜΕ της Μποτσουάνας όπου απαντώντας σε σχετική ερώτηση αναφέρθηκε ιδιαιτέρως στο ανθρωπιστικό έργο του Πατριαρχείου και στις δράσεις που υλοποιεί. Τέλος, το βράδυ ο Πατριάρχης είχε συνάντηση με τον υπουργό Υγείας της Δημοκρατίας της Μποτσουάνας και συζήτησαν θέματα που έχουν να κάνουν με τη συνεργασία Μποτσουάνας, Πατριαρχείου και Ελλάδας στον τομέα της Υγείας.