Πέμπτη 30 Μαρτίου 2017

Οι AHEPANS στο Δήμο Παγγαίου για το Μνημείο της Μάχης της Βαζόπετρας


Σε ιδιαίτερα φιλικό κλίμα πραγματοποιήθηκε το μεσημέρι της Πέμπτης η συνάντηση του δημάρχου Παγγαίου κ. Φίλιππου Αναστασιάδη και του αντιδημάρχου κ. Χρήστου Μποσμπότη με αντιπροσωπεία των AHEPANS - παράρτημα Θεσσαλονίκης, που αποτελούνταν από τον πρόεδρο κ. Ιωάννη Κοττά, και τους κ.κ. Κων/νο Κρητικόπουλο και Thomas Maguire.


Κατά τη διάρκεια της συνάντησης έγινε συζήτηση σχετικά με την ανακαίνιση του Μνημείου για τη Μάχη της Βαζόπετρας, στις Ελευθερές, όπου κατά τη διάρκεια του Β’ Βαλκανικού Πολέμου, τον Απρίλιο του 1913, έχασαν τη ζωή τους πολλοί ομογενείς εθελοντές από την Αμερική. Στο πλαίσιο της συνάντησης ο κ. Κοττάς επανέλαβε τη βούληση των AHEPANS να αναλάβουν το έργο της ανακαίνισης του μνημείου αλλά και για την περαιτέρω συνεργασία με το Δήμο Παγγαίου.

(Δελτίο Τύπου)

Τρίτη 21 Μαρτίου 2017

ΜΗΝΥΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΝΕΡΟΥ - 22 ΜΑΡΤΙΟΥ

Η 47η Σύνοδος της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ το 1992, έχοντας υπόψη τις προτάσεις που διατυπώθηκαν στη Συνδιάσκεψη του ΟΗΕ για το «Περιβάλλον και την Ανάπτυξη», που πραγματοποιήθηκε στην Αργεντινή το 1977, αποφάσισε να ορίσει την 22η Μαρτίου κάθε χρόνου ως Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό.
Στη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό 2017 το σύνθημα είναι “Why Wastewater?” δηλαδή Γιατί Λύματα; και δίνει το στίγμα του ΟΗΕ σχετικά με τη μείωση και την επαναχρησιμοποίηση των λυμάτων. Σε παγκόσμιο επίπεδο, πάνω από το 80% των λυμάτων που παράγονται από την κοινωνία ρέει πίσω στο οικοσύστημα χωρίς να υποστούν επεξεργασία ή να ξαναχρησιμοποιηθούν. Ο Αναπτυξιακός Βιώσιμος Στόχος (SDG) απαιτεί από εμάς μέχρι το 2030 να "βελτιώσει την ποιότητα των υδάτων από τη μείωση της ρύπανσης, την εξάλειψη του ντάμπινγκ και την ελαχιστοποίηση των εκλύσεων επικίνδυνων χημικών προϊόντων και υλικών, μείωση κατά το ήμισυ το ποσοστό των μη επεξεργασμένων λυμάτων και βασικά να αυξήσει την ανακύκλωση και ασφαλή επαναχρησιμοποίηση σε παγκόσμιο επίπεδο."
• Σε παγκόσμιο επίπεδο, πάνω από το 80% των λυμάτων που παράγονται από την κοινωνία ρέει πίσω στο οικοσύστημα χωρίς να υποστούν επεξεργασία ή επαναχρησιμοποίηση.
• 1,8 δισεκατομμύρια άνθρωποι χρησιμοποιούν μια πηγή πόσιμου νερού μολυσμένου με κόπρανα, τη θέση τους σε κίνδυνο να προσβληθούν από χολέρα, η δυσεντερία, ο τυφοειδής πυρετός και η πολιομυελίτιδα. Επισφαλής νερό, κακή υγιεινή και την υγιεινή των αιτιών γύρω από 842.000 θανάτους κάθε έτους.
• 663 εκατομμύρια άνθρωποι εξακολουθούν να στερούνται βελτιωμένες πηγές πόσιμου νερού.
• Μέχρι το 2050, κοντά στο 70% του παγκόσμιου πληθυσμού θα ζει σε πόλεις, σε σύγκριση με σημερινό 50%. Επί του παρόντος, οι περισσότερες πόλεις στις αναπτυσσόμενες χώρες δεν διαθέτουν επαρκείς υποδομές και πόρους για την αντιμετώπιση της διαχείρισης των λυμάτων σε ένα αποτελεσματικό και βιώσιμο τρόπο.
• Οι ευκαιρίες από την αξιοποίηση των αποβλήτων ως πόρου είναι τεράστιες. Με ασφάλεια η διαχείριση των λυμάτων είναι μια προσιτή και βιώσιμη πηγή ύδατος, της ενέργειας, θρεπτικών ουσιών και άλλων ανακτήσιμων υλικών.
• Το κόστος της διαχείρισης των λυμάτων αντισταθμίζονται σε μεγάλο βαθμό από τα οφέλη για την υγεία του ανθρώπου, την οικονομική ανάπτυξη και την περιβαλλοντική βιωσιμότητα - παρέχοντας νέες επιχειρηματικές ευκαιρίες και βατόμουρα δημιουργία «πράσινων» θέσεων εργασίας.
Οι επιστήμονες του Γεωτεχνικού χώρου συμβάλουν με την γνώση και την καθημερινή εργασία τους στη διαφύλαξη ενός τόσο πολύτιμου πόρου που είναι το νερό, αφού η αγροτική παραγωγή την οποία υποστηρίζουν μεταξύ άλλων αποτελεί τον μεγαλύτερο καταναλωτή υδατικών πόρων στην Ελλάδα (70% περίπου του συνολικού όγκου) και συνεπώς η λελογισμένη χρήση αυτού στην αγροτική παραγωγή, σε συνδυασμό με τις άλλες χρήσεις του (ύδρευση, βιομηχανική χρήση), αποτέλεσε και θα αποτελεί μέριμνα των Γεωτεχνικών.
Κλείνοντας, θα θέλαμε να τονίσουμε τον καταλυτικό ρόλο που παίζουν οι Γεωτεχνικοί Επιστήμονες και το Γεωτεχνικό Επιμελητήριο που τους εκπροσωπεί στην ορθολογική διαχείριση των υδατικών πόρων της χώρας μας, ρόλο που άλλωστε είναι θεσμοθετημένος, τόσο επιστημονικά, όσο και νομοθετικά.
Για αυτούς τους λόγους λοιπόν ας εντείνουμε τις προσπάθειες μας, στους διεθνείς οργανισμούς, και τις κυβερνήσεις και τέλος ας ευαισθητοποιήσουμε τις τοπικές κοινωνίες για να επιτύχουμε τους στόχους μας.


Για τη Διοικούσα Επιτροπή του ΓΕΩΤΕΕ-ΑΜ

Ο Πρόεδρος Ζαφείρης Μυστακίδης  

Ο Γεν. Γραμματέας Κοσμάς Σωφρονίδης



21η Μαρτίου – Παγκόσμια ημέρα Δασοπονίας

Από την αρχή της ιστορίας του, και ιδιαίτερα μετά τη βιομηχανική επανάσταση, ο άνθρωπος διαχειρίστηκε τους φυσικούς πόρους θεωρώντας ότι είναι ανεξάντλητοι, με αποτέλεσμα πολλοί από αυτούς να υποβαθμιστούν ή ακόμη και να εξαφανιστούν.
Τα δάση ήταν σε πολλές περιπτώσεις το θύμα αυτής της καταστροφικής και ληστρικής δραστηριότητας αφού κάηκαν, εκχερσώθηκαν και αποψιλώθηκαν ολοσχερώς. Αυτή η βίαιη, παράλογη, ανήθικη και ολέθρια στάση του ανθρώπου προς τη φύση τον έθεσε αντιμέτωπο με τις συνέπειες των επιτευγμάτων του που σε πολλές περιπτώσεις απειλούσαν την ίδια του την επιβίωση.  Η αλλαγή του κλίματος, το φαινόμενο του θερμοκηπίου και η ερημοποίηση, αλλά και οι σοβαρές επιπτώσεις στη βιοποικιλότητα από την καταστροφή των δασών είναι μερικές από αυτές.
Τα τελευταία χρόνια έγινε πια συνείδηση ότι αυτή η καταστροφική πορεία πρέπει να ανακοπεί και έγινε κοινώς αποδεκτό ότι έπρεπε να παρθούν πρωτοβουλίες ώστε αυτή η ολέθρια διαδρομή που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον αφανισμό, να αναστραφεί.  Το ερώτημα όμως είναι το κατά πόσο δυνατή είναι αυτή η αναστροφή και πως μπορεί ο άνθρωπος να αλλάξει τη ροή της ιστορίας που διαγράφει δεσμευμένος επάνω στο άρμα της ανεξέλεγκτης τεχνολογικής εξέλιξης. Η απάντηση είναι μία και απλή: ΠΡΕΠΕΙ όλοι να καταλάβουμε αυτό που οι πρόγονοι μας θεωρούσαν αυτονόητο, ότι ο άνθρωπος είναι μέρος της φύσης, άρρηκτα συνδεδεμένος με αυτήν, δεν είναι κυρίαρχός της άλλα κομμάτι της σε απόλυτη αρμονία με αυτήν και οποιαδήποτε διαταραχή στην λεπτή αυτή ισορροπία θα έχει ολέθρια και ανεπανόρθωτα αποτελέσματα για τον ίδιο.
 Το παράρτημα της Ανατολικής Μακεδονίας του Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας, υπηρετώντας το ρόλο του, ως θεσμοθετημένου συμβούλου σε θέματα πρωτογενούς παραγωγής και προστασίας περιβάλλοντος, προσηλωμένο στις αρχές  της ορθολογικής και αειφορικής διαχείρισης, της οικονομικότητας και της κοινής ωφέλειας, της διατήρησης της βιοποικιλότητας και της συνολικής και ολοκληρωμένης προσέγγισης, έχει αναλάβει πρωτοβουλίες προς την  εξασφάλιση της διατήρησης των πόρων και των προσόδων στο διηνεκές σε συνδυασμό με  την προστασία των δασικών οικοσυστημάτων
Μία σημαντική πρωτοβουλία που έχει αναλάβει είναι αυτή της προώθησης της δάσωσης εκτεταμένων ζωνών στα τενάγη των Φιλίππων που βρίσκονται στην ιδιοκτησία και τη διαχείριση διαφόρων φορέων του Δημοσίου. Η αναγκαιότητα δάσωσης αυτής της έκτασης κυρίως στην κεντρική τάφρο αλλά και σε άλλα δευτερεύοντα κανάλια είναι προφανής αφού θα προκύψουν πολλά και ποικίλα οφέλη, τα οποία συνοψίζονται στα παρακάτω:
Θετική επίδραση αυτής της δάσωσης στα συχνά φαινόμενα πλημμύρας.
Σταθεροποίηση των πρανών στις αποστραγγιστικές τάφρους οπότε δεν θα διαβρώνονται πλέον τα τοιχώματα τους.
Παραγωγή ξυλείας για βιοτεχνική και βιομηχανική χρήση και για κοινωφελείς σκοπούς καθώς και αντικείμενο απασχόλησης δασικών συνεταιρισμών.
Βελτίωση των εδαφικών συνθηκών και μικροκλίματος της περιοχής και μείωση της δυσμενούς επίδρασης των ακραίων καιρικών φαινομένων (π.χ. καύσωνας) στις καλλιέργειες.
Σκίαση των καναλιών και δημιουργία νέων ενδιαιτημάτων για την πανίδα και ιχθυοπανίδα της περιοχής και γενικότερα βελτίωση της βιοποικιλότητας.
Η σημερινή ημέρα, η 21η Μαρτίου 2016, η Παγκόσμια Ημέρα της Δασοπονίας και εαρινή ισημερία ας αποτελέσει την απαρχή για μια νέα, πιο περιβαλλοντικά ευαισθητοποιημένη πολιτική που θα αναβαθμίσει το διαταραγμένο φυσικό περιβάλλον αλλά και θα δώσει οικονομικές και παραγωγικές λύσεις σε μεγάλο τμήμα του πληθυσμού της χώρας μας. Τότε και μόνο τότε θα επιτευχθεί ο πολυπόθητος στόχος της βελτίωσης της ποιότητας της ζωής μας.

(Δελτίο Τύπου ΓΕΩΤΕΕ-ΑΜ)

Παρασκευή 17 Μαρτίου 2017

To ιερό μνημείο του Καστά Αμφιπόλεως στην Συνάντηση για το Αρχαιολογικό έργο σε Μακεδονία και Θράκη 2017

Η παρουσίαση της ανασκαφής του λόφου και τύμβου Καστά, πραγματοποιήθηκε αργά το απόγευμα της Παρασκευής 10 Μαρτίου στα πλαίσια της «30ης Συνάντησης για το Αρχαιολογικό Έργο Μακεδονίας Θράκης», στην παλαιά αίθουσα τελετών του ΑΠΘ  (9 - 11 Μαρτίου 2017).

Του Κωνσταντίνου Κόττη

Η εφετινή Συνάντηση όντας επετειακή (30η), δρομολόγησε τις ανακοινώσεις ως απολογιστικές του έργου των τελευταίων χρόνων και όχι ειδικά του 2016, πλην εξαιρέσεων. Από την πρώτη ημέρα, η προσέλευση του κοινού ήταν αξιοσημείωτη. Κατά την δεύτερη μέρα της ΑΕΜΘ, παρουσιάσθηκαν περιοχές όπως η Έδεσσα και η ευρύτερη περιοχής της Πέλλας, η Θεσσαλονίκη (όπου και τα αποτελέσματα των ανασκαφών της Εφορίας Αρχαιοτήτων Πόλης Θεσσαλονίκης, στα πλαίσια της κατασκευής του ΜΕΤΡΟ) και η Χαλκιδική.

Στην απογευματινή συνεδρία, κυριάρχησε, ασφαλώς, η 4πλη παρουσίαση ανακοινώσεων σχετικά με τον λόφο και τύμβο Καστά Αμφιπόλεως. Η πρώτη παρουσίαση, «Ανασκαφική έρευνα τύμβου Καστά (2010-2015)» αφορούσε τον απολογισμό του έργου της ανασκαφής, από την επικεφαλής Κ. Περιστέρη. Σε αυτήν την ομιλία δεν είχαμε αξιοσημείωτα νεότερα στοιχεία, αλλά ειπώθηκε συνοπτικά η γενική εικόνα της ανασκαφής, ενώ η ομιλήτρια εστίασε στην αμέλεια την οποία έχει επιδείξει το κράτος ως προς το μνημείο. Μάλιστα δόθηκαν κάποιες φωτογραφίες οι οποίες έδειχναν μια πιο προχωρημένη υγρασία και εκφράσθηκε έντονή η ανησυχία της. Στο σημείο αυτό, βέβαια, ήρθε άμεση απάντηση από τον δεύτερο ομιλητή κ. Λεφατζή, φανερώνοντας μια διάσταση στις μεταξύ τους σχέσεις: «Θέλω να πω στην κυρία Περιστέρη, ότι το μικρότερο πρόβλημα που έχει το μνημείο είναι υγρασία και οι πρασινίλες. Το μνημείο είναι σε ασφαλή κατάσταση και δεν κινδυνεύει. Το επόμενο διάστημα ξεκινάει το ΕΣΠΑ με πλήρεις εργασίες συντήρησης και στερέωσης».

Στην καθαυτό ομιλία του ο κ. Λεφαντζής, «Μνημειακός μακεδονικός τάφος τύμβου Καστά Αμφίπολης (2014-2016): οι φάσεις κατασκευής του και η πορεία των στερεωτικών και αναστηλωτικών εργασιών» περιέγραψε ιδιαίτερα γρήγορα αλλά με εξαιρετική σαφήνεια το μνημείο. Ως πρώτη φάση του μνημείου προτάθηκε η περίοδος 324-317 π.Χ. (σ.σ.: ιστορικά, η περίοδος σημαίνεται με τον θάνατο του Ηφαιστίωνα το 324, έως την εκτέλεση του Φιλίππου Γ΄ του Αρριδαίου και την επιστροφή της Ολυμπιάδος από την Ήπειρο στην Πύδνα το 317). Σε αυτήν την φάση ο κ. Λεφαντζής, τόνισε πως αρχικά διανοίχθηκε τάφρος, ενώ υπήρχαν προγενέστερες ταφές, «ηρωικές και μη» (σ.σ.: η έκφραση αυτή παρέχει προοπτική ερμηνείας του σημείου, είτε ως του τόπου στον οποίο θα μπορούσαν να υπάρχουν αφηρωισμένοι, όπως η Φυλλίς ή ο οικιστής και βακχικός προφήτης Ρήσος, είτε μια ένδειξη καθαγίασης και άρα δυνατότητας να εγκαθιδρυθεί ένας χθόνιος ιερός χώρος, προς εκφορά εκθεωμένου και λειτουργία χρηστηρίου).

Κατασκευάσθηκε πρώτα ο κιβωτιόσχημος τάφος, με δάπεδο καλής ποιότητας πωρόλιθου στον τελευταίο θάλαμο, όπου την πρόσβαση εξυπηρετούσε ένα απλό άνοιγμα. «Μετά κατασκευάσθηκε η καμάρα και οι διαφραγματικοί τοίχοι». Στην ίδια φάση ανήκει η καμάρα, όπως και η ανάγλυφη στήλη με το δένδρο και τον όφι – δράκοντα, για το οποίο η ερμηνεία η οποία δόθηκε, είναι η δήλωση της πρώτης ταφής. Επίσης κάτω από τις σφίγγες υπήρχαν, βέβαια, οι κίονες, αλλά όχι και οι ενδιάμεσοι διαφραγματικοί τοίχοι, αριστερά και δεξιά των κιόνων. Διαπιστώθηκαν στο επιστύλιο πάνω από τις Κόρες, οκτάφυλλοι ανάγλυφοι ρόδακες.

Η δεύτερη φάση προσδιορίσθηκε κατά την περίοδο 317-300 π.Χ. Τότε αφαιρούνται αρκετοί λίθοι του δαπέδου, ενώ γίνεται εκφορά ή ανακομιδή της άκαυτης γυναίκας με σπασμένα οστά, λεκάνη και κρανίο και ηλικίας περί τα 60 χρόνια, η οποία ρίπτεται πάνω από τον κιβωτιόσχημο (σ.σ.: εδώ τίθεται το ερώτημα αν πριν την γυναίκα έχουμε νεκρό ή ήταν κενοτάφιο εν αναμονή νεκρού - ως προς αυτό το γένος των Αιακιδών έχει μια σχετική ταφική δελφική παράδοση, ενώ είναι γνωστά τα δελφικά προνόμια τα οποία δόθηκαν στο Φίλιππο Β΄ και στους απογόνους του).

Χαρακτηριστικό της β΄ φάσης είναι, πως αποφασίσθηκε να προστεθεί στο αρχικό τελευταίο δωμάτιο, μνημειακή μαρμάρινη θύρα. Έτσι είχαμε σφράγιση του τελευταίου χώρου, ο οποίος δεν είχε τέτοια πρόβλεψη. Για να επιτευχθεί, λοιπόν, αυτό, η θύρα έγινε, αναγκαστικά, πολύ μεγάλη και με ανάλογο βάρος. Στα ίδια πλαίσια είχαμε διπλασιασμό του πάχους του τοίχου, το αρχικό υπέρθυρο αφαιρέθηκε για να γίνει κατώφλι, ενώ «έγινε ανακατασκευή του κεντρικού τμήματος του τυμπάνου και ως επίστεψη του νέου μαρμάρινου θώρακα, μια μαρμάρινη οροφή για την στήριξη της δίφυλλης θύρας». Φυσικά το ότι ο αρχιτέκτονας διαπίστωσε πως ο σχετικός θώρακας εδράζεται στο βοτσαλωτό απευθείας, αυτό σημαίνει νέα δεδομένα στην χρονολόγηση, αν όχι αναχρονολόγηση πολλών ψηφιδωτών: δείχνει πως το ψηφιδωτό είναι εκτελεσμένο πριν, δεδομένα προ του 300, αν όχι προ του 317 π.Χ.

Τοποθετήθηκε, επίσης, η γραπτή ζωφόρος, στην οποία φιλοτεχνήθηκε, πιθανόν, μια εξιστόρηση του μνημείου, από την α΄ φάση, έως την προσθήκη της θύρας. Δίπλα στους κίονες οι οποίοι στηρίζουν το επιστύλιο κάτω από τις σφίγγες, προστέθηκαν δεξιά και αριστερά διαφραγματικοί τοίχοι. Τα σημεία αυτά διερευνώνται για κρυφά σημεία από τον κ. Τσόκα. Άλλες εξελίξεις της παρούσας φάσης, συνδέονται, ίσως, με αλλαγή χρήσης του χώρου, όπως η αφαίρεση, τότε, της κεφαλής της αριστερής σφίγγας. Φθορές στο ανεικονικό ψηφιδωτό, φανερώνουν ιδιαίτερη χρήση του σημείου την περίοδο αυτή, ενώ προστέθηκαν γραπτοί 9φυλλοι ρόδακες στα πλευρικά επιστύλια του χώρου, όπου οι Κόρες (και οι ανάγλυφοι 8φυλλοι ρόδακες της πρώτης φάσης).

Σε αυτό το σημείο πρέπει να γίνει λόγος για την πρόταση του πρόπυλου. Υπήρχε δίρριχτη κεραμοσκεπή. Κεραμίδια της στέγης βρέθηκαν στο χώρο α΄. Όπως ανέφερε ο κ. Λεφαντζής, η περυσινή χρονολόγηση C 14 του κ. Παυλίδη, η οποία έβγαλε μέσο αποτέλεσμα 2250+-30 χρόνια από σήμερα (330-270 π.Χ.), αφορά και το πρόπυλο, μέσω της ξύλινης δοκού. Γλυπτά τμήματα από διάφορα μουσεία (Καβάλας, Κωνσταντινούπολης, Γλυπτοθήκη Κοπεγχάγης) έχουν ταυτιστεί με μέλη της ανάγλυφης ζωφόρου και του αετώματος. Ως μορφές των προτεινόμενων ως μελών του αετώματος (μελετώνται από τον Α. Corso), αναφέρθηκαν οι Ζευς, Περσεφόνη, Διόνυσος Ζαγρεύς ως βρέφος, Άρτεμις (η οποία στεφανώνεται) και ένας αφηρωισμένος. Χαμηλότερα στη ζωφόρο ανακοινώθηκε η παρουσία Διοσκούρων (σ.σ.: μια πρώτη θεολογική εκτίμηση την οποία μπορούμε να κάνουμε, είναι η παρουσία της παράδοσης του ορφικού και δελφικού Διονύσου, η σύνδεση με την μητέρα των Μεγάλων Θεών και τα καβείρια, η ναυτική προστασία. Το δε στεφάνωμα της Αρτέμιδος (η οποία ως πολεμίστρια συμβολίσθηκε με τον λέοντα), θυμίζει το στεφάνωμα στον Ιππόλυτο του Ευριπίδη. Έργο στο οποίο η Αρτέμιδα συνδέεται με την Μητέρα των Μεγάλων Θεών, την Εκάτη, τον Πάνα και τους Κορυβάντες (141-144).  

Κατά την γ΄ φάση του μνημείου, η ομάδα εδώ κάνει συχνά αναφορά στους τελευταίους Μακεδόνες, ή την πρώιμη ρωμαιοκρατία, τοποθετείται η διάρρηξη της θύρας και η κατάχωση του μνημείου.  Αποκολλούνται, συνολικά, τα φτερά των σφιγγών και η κεφαλή της δεξιάς σφίγγας. Για το θέμα αυτό, ας αναφερθεί και ο αντίλογος, ο οποίος εξετάζει το ενδεχόμενο της κατάχωσης κατά τον 1ο π.Χ. αιώνα.

Κατά την δ΄ φάση, η οποία υπολογίζεται στον 1ο με 2ο αιώνα μ.Χ., αποκαθηλώθηκε ο λέων, ο οποίος ερμηνεύεται στην παρουσίαση ως ταφικό σήμα. Βρέθηκαν στην ανατολική πλευρά του περιβόλου τα αντίβαρα του γερανού. Ως προς τα ανάγλυφα τμήματα του βάθρου του λέοντα, δόθηκε μια πιο ευκρινής φωτογραφία της ασπίδας, στην οποία διακρίνεται πως υπάρχει σχέδιο, μορφή η οποία φέρει κράνος κ.α.  
 
Μετά τον Μ. Λεφαντζή, ακολούθησε ο Ε. Καμπούρογλου, ο οποίος στα κύρια σημεία του επέμεινε στο ότι ο τάφος είναι μεταγενέστερος της α΄ φάσης του μνημείου, ότι τα τμήματα τύμβου στο μνημείο είναι ελάχιστα και πως το σημείο στο οποίο προτείνεται ως έδραση του λέοντα, δεν άντεχε το υπολογιζόμενο βάρος του. Ωστόσο οφείλουμε να πούμε πως η εν λόγω προβληματική είχε απαντηθεί επαρκώς με ειδικές μελέτες, οι οποίες παρουσιάστηκαν στην ΑΕΜΘ του 2016, από τους κ.κ. Παυλίδη, Εγγλέζο, Συρίδη. Σχετικά ο Γρ. Τσόκας, στην παρουσίασή του «Γεωφυσική διασκόπηση αρχαιολογικών χώρων στη Μακεδονία και τη Θράκη στη δεκαετία 2007-2016: βασική έρευνα και εφαρμογές», τόνισε τα σημεία της διαφοροποίησης του Καστά ως λόφου και ως τύμβου. Παράλληλα ανέπτυξε το πλούσιο έργο της ομάδας του, καθώς και διαπιστώσεις της αποτελεσματικότητας της διασκόπησης αρχαιολογικών χώρων και ειδικά τύμβων, συγκρινόμενη με τα αποτελέσματα τα οποία αργότερα έφερε στο φως η σκαπάνη.


(Πηγή: Κόττης Κωνσταντίνος, anaskafi.blogspot.com)

Τρίτη 7 Μαρτίου 2017

Το πρόγραμμα του 30ου Α.Ε.Μ.Θ.



ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΕΡΓΟ ΣΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΘΡΑΚΗ


30η ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ


9 – 11 ΜΑΡΤΙΟΥ 2017


ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ – ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ


Για τριακοστή συνεχή χρονιά θα πραγματοποιηθεί στη Θεσσαλονίκη η επιστημονική συνάντηση που αφορά στις ανασκαφές στη Μακεδονία και τη Θράκη. Θα γίνουν 89 ανακοινώσεις σχετικές με την αρχαιολογική έρευνα που διεξάγεται στον βορειοελλαδικό χώρο από την Καστοριά ως τον Έβρο.Οι αρχαιολόγοι σάς προσκαλούν να παρακολουθήσετε τις εργασίες αυτής της συνάντησης στην αίθουσα τελετών του παλαιού κτηρίου της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

ΧΟΡΗΓΟΙ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ
ΕΙΔΙΚΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ ΚΟΝΔΥΛΙΩΝ ΕΡΕΥΝΑΣ
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΜΕΤΡΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ATTIKO ΜΕΤΡΟ A.E.

Την έκδοση των πρακτικών επιχορηγεί το ΥΠ.ΠΟ.Α.

ΠΕΜΠΤΗ 9 ΜΑΡΤΙΟΥ 2017


ΠΡΩΙ: 9:00 – 14:45

9:00 Προσφωνήσεις επισήμων – Κήρυξη έναρξης εργασιών

9:30    1. Γ. Στρατούλη
Νεολιθικός οικισμός Αυγής Καστοριάς. Το ερευνητικό πρόγραμμα και οι εκπαιδευτικές δράσεις (2002-2016).

9:45    2. Δ. Δαμάσκος, Δ. Πλάντζος
Πανεπιστημιακή ανασκαφή Άργους Ορεστικού.
10:00  3. Μ. Λουκμά, Α. Σιαφάκα, Ε. Μπιλμπιλή, Α. Τάντσης, Μ. Στεφανίδου
Κουρσούμ Τζαμί: το τελευταίο οθωμανικό τέμενος της Καστοριάς.

10:15  4. Παν. Χρυσοστόμου
Οι χερσαίες, οι παρόχθιες και οι λιμναίες εγκαταστάσεις της περιοχής του λεκανοπεδίου Αμυνταίου Φλώρινας.

10:30  5. Λ. Γκέλου, Κ. Μοσχάκης, Γ. Αδαμίδου, Ι. Στεφάνου
Ανάργυροι VIIc. Ένας νέος νεολιθικός οικισμός στο ορυχείο πεδίου Αμυνταίου.

10:45  6. Παν. Χρυσοστόμου
Η περιοχή των τεσσάρων λιμνών του λεκανοπεδίου Αμυνταίου κατά τους ιστορικούς χρόνους. Τα νεότερα στοιχεία για την κατοίκηση της Βόρειας Εορδαίας από τον 11ο αι. π.Χ. έως τον 4ο αι. μ.Χ.
11:00  7. Λ. Γκέλου
Το νεκροταφείο αρχαϊκών και κλασικών χρόνων της Αχλάδας Φλώρινας. Δύο χρόνια ανασκαφής 2015-2016.

11:15-11:30  Συζήτηση

11:30-11:45  Διάλειμμα

11:45  8. Ν. Ευστρατίου, P. Biagi, R. Nisbet, E. Starnini
Δέκα χρόνια παλαιολιθικής έρευνας στην περιοχή της Σαμαρίνας στην Πίνδο: αποτελέσματα και προοπτικές.

12:00  9. Σ. Δρούγου, Χ. Καλλίνη, Α. Θάνος
Καστρί Γρεβενών. Μεταξύ Ηπείρου και Μακεδονίας.

12:15  10. Γ. Καραμήτρου-Μεντεσίδη
Νομοί Κοζάνης και Γρεβενών. Από το αρχαιολογικό έργο της τελευταίας δεκαετίας.

12:30  11. Α. Χονδρογιάννη-Μετόκη
Η ζωή στην κοιλάδα του μέσου ρου του Αλιάκμονα: μια προσέγγιση μέσα από τα τοπογραφικά δεδομένα.

12:45  12. Β. Τζεβελεκίδη
Διαχείριση και κατανάλωση ζώων στον νεολιθικό οικισμό «Κλείτος Ι» στην Κοζάνη.

13:00  13. Μ. Χειμωνοπούλου, Μ. Χατζημιχάλη, Σ. Κούτσιανου, Α. Κούτσιανου
Η β΄ φάση του έργου αποκατάστασης του κάστρου των Σερβίων.

13:15  14. Α. Κοτταρίδη, Μ. Χειμωνοπούλου, Μ. Χατζημιχάλη, Κ. Τζίμπουλας
Η αποκατάσταση του αρχοντικού της Πούλκως στη Σιάτιστα.

13:30  15. Χ. Παλιαδέλη, Α. Κυριάκου, Α. Τούρτας
Βεργίνα 2007-2016.Αποτελέσματα και προσδοκίες της πανεπιστημιακής ανασκαφής στον τομέα της Αγοράς των Αιγών.

13:45  16. Χ. Παλιαδέλη, Α. Κυριάκου, Δ. Τσίποτας, Κ. Καλαμαρτζή, Μ. Καρτά, Μ. Καντεράκη
Μελέτη κατάστασης διατήρησης και προτάσεις επεμβάσεων συντήρησης και αποκατάστασης του αρχαιολογικού χώρου στην περιοχή του Ιερού της Εύκλειας.

14:00  17. Σ. Δρούγου
Ταφικά μνημεία στη νεκρόπολη των Αιγών.

14:15  18. Π. Φάκλαρης, Β. Σταματοπούλου
Η οχύρωση της Βεργίνας.

14:30-14:45  Συζήτηση

ΠΕΜΠΤΗ 9 ΜΑΡΤΙΟΥ 2017

ΑΠΟΓΕΥΜΑ: 16:45 – 21:15

16:45  1. Α. Κοτταρίδη
Το ανάκτορο του Φιλίππου Β΄ στις Αιγές: η «αναγνώριση» ενός αρχετυπικού κτηρίου.

17:00  2. Α. Κοτταρίδη, Κ. Νικολαΐδου
Ψηφιακό μουσείο: «Μέγας Αλέξανδρος. Από τις Αιγές στην Οικουμένη».

17:15  3. Ε. Στεφανή, Ν. Μερούσης
Η εγχάρακτη κεραμική από τον οικισμό Αγγελοχωρίου Ημαθίας. Συμβολή στη μελέτη της κεραμικής της Ύστερης εποχής του Χαλκού στη Μακεδονία.

17:30  4. Ε. Στεφανή
Η λατρεία της Μητέρας των θεών στη Λευκόπετρα. Στην αναζήτηση μιας μακραίωνης παράδοσης.

17:45  5. Α. Κουκουβού
Αρχαία λατομεία οικοδομικού λίθου: η περίπτωση της Μακεδονίας.

18:00  6. Α. Κοτταρίδη, Γ. Σκιαδαρέσης, Μ. Χειμωνοπούλου, Μ. Χατζημιχάλη, Κ. Τζίμπουλας
Η Παλιά Μητρόπολη της Βέροιας: ξανακερδίζοντας ένα χαμένο μνημείο.

18:15  7. Μ. Χειμωνοπούλου, Μ. Χατζημιχάλη
Η αποκατάσταση των δύο οθωμανικών οικιών της αυλής του Βυζαντινού Μουσείου Βέροιας.

18:30  8. Σ. Κουλίδου, Π. Τριτσαρόλη
Πρακτικές δευτερογενούς μεταχείρισης των νεκρών στην περιοχή του μακεδονικού Ολύμπου. Οι περιπτώσεις των μυκηναϊκών νεκροταφείων στην Τριμπίνα και στο Ρέμα Ξυδιάς, στον Πλαταμώνα Πιερίας.

18:45-19:00  Συζήτηση

19:00-19:15  Διάλειμμα

19:15  9. Ε. Κλινάκη, Β. Κυπριανού, Α. Αδαμίδου, Β. Σπαθοπούλου, Α. Καραμήντζας, Α. Καρουλάς, Κ. Νίκα
Περιήγηση στο βιωματικό πάρκο Λειβήθρων νομού Πιερίας.

19:30  10. Σ. Πινγιάτογλου, Ε. Παπαγιάννη, Κ. Βαστέλη, Ε. Παυλοπούλου, Δ. Τσιάφης
Ανασκαφή Δίου: 2007-2016.

19:45  11. Α. Μέντζος, Δ. Μηνασίδης, Κ. Φραγκούλης
Δίον: οι έρευνες στην οικία της Όψιμης Αρχαιότητας (2007-2016).

20:00  12. Α. Ουλκέρογλου
Δημόσια λουτρικά συγκροτήματα στο Δίον.

20:15  13. Μ. Μπέσιος, Α. Αθανασιάδου, Κ. Νούλας
Ανασκαφές στη Μεθώνη και τη «χώρα» της.

20:30  14. Κ. Κωτσάκης, P. Halstead
Παλιάμπελα Κολινδρού: Έρευνα στον οικισμό της Αρχαιότερης Νεολιθικής.

20:45 15. Ι. Σιαμίδου, Κ. Κωτσάκης, Ν. Ούρεμ-Κώτσου, S. Perić,  P. Halstead
Οίκημα της Μέσης Νεολιθικής περιόδου από τον οικισμό των Παλιαμπέλων Κολινδρού Πιερίας.

21:00-21:15 Συζήτηση

Πέμπτη 2 Μαρτίου 2017

Ο Άγιος Θεόδωρος του Βρανόκαστρου...

Όλοι οι κάτοικοι του Παλαιοχωρίου αλλά και επισκέπτες από όλη την γύρω περιοχή αναμένεται να ανηφορίσουν το Σάββατο 4 Μαρτίου, στο λόφο του Κάστρου του Παλαιοχωρίου προκειμένου να τιμήσουν τον Άγιο Θεόδωρο.

Στην ακρόπολη του κάστρου βρίσκεται και το μικρό εικονοστάσι του Αγίου Θεοδώρου και εκεί τελείται μια παράκληση ενώ ακολουθεί μια όμορφη εκδήλωση με τη φροντίδα του Πολιτιστικού Συλλόγου Παλαιοχωρίου. Πρόκειται, για τη συνέχιση μιας μεσαιωνικής παράδοσης, η οποία θέλει ο Άγιος Θεόδωρος να τιμάται στο Κάστρο, κάτι που οι κάτοικοι του Παλαιοχωρίου δεν ξεχνούν εδώ και αιώνες.

Το κάστρο

Στα ανατολικά του Παλαιοχωρίου, στην κορυφή ενός από τους πρόβουνους του θρυλικού Παγγαίου, βρίσκονται τα ερείπια ενός κάστρου, το οποίο είναι άμεσα συνδεδεμένο με την ιστορία αλλά και την παράδοση της περιοχής. Πρόκειται για το Κάστρο του Παλαιοχωρίου, που για αιώνες είναι γνωστό ως «το Κάστρο του Αλέξανδρου», και το οποίο γνώρισε στιγμές δόξας στους 18 σχεδόν αιώνες λειτουργίας του.

Το «Κάστρο του Αλέξανδρου» είναι μια οχυρή εγκατάσταση που ιδρύθηκε στο λόφο ανατολικά του Παλαιοχωρίου στα χρόνια της βασιλείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αρχικά για να προστατεύονται τα μεταλλεία χρυσού που λειτουργούσαν στην περιοχή, και τα οποία συνέδραμαν στην υλοποίηση της εκστρατείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Το 1185 ο Βυζαντινός Στρατηγός Αλέξιος Βρανάς ανακατασκευάζει το κάστρο, οπότε και μετονομάζεται σε Βρανόκαστρο. Αυτή τη φορά ο ρόλος του είναι να ελέγχει και να εποπτεύει τη δίοδο που δημιουργούνταν μεταξύ του ορεινού όγκου του Παγγαίου και της λίμνης, που κάλυπτε την σημερινή πεδιάδα των Φιλίππων.

Σήμερα ο αρχαιολογικός χώρος του Κάστρου είναι επισκέψιμος και μπορεί κανείς ν’ ανηφορίσει προκειμένου να θαυμάσει την υπέροχη θέα. Ο επισκέπτης ανηφορίζοντας στο κάστρο, μπορεί να περπατήσει ανάμεσα στους πύργους και στα τείχη. Ανάμεσα στα ερείπια του οικισμού που υπήρχε εκεί και να φανταστεί τις μάχες και τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν εκεί. Από εκεί πάνω, μπορεί να παρατηρήσει κάθε σπιθαμή της περιοχής, όπου έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο ιστορικός Θουκυδίδης αφήνοντας ημιτελές το μνημειώδες έργο του, κάτω από τη σκιά του ιερού βουνού των αρχαίων Ελλήνων, του Παγγαίου.

Μην ξεχάσετε τον "Μάρτη" στο χέρι...

Κάποιοι πιστεύουν ότι προέρχεται από τα Ελευσίνια Μυστήρια, όπου οι μύστες έδεναν μια κλωστή, που ονόμαζαν «Κρόκη» στο δεξί τους χέρι και στο αριστερό τους πόδι.

Σήμερα η παράδοση του Παλαιοχωρίου θέλει τα παιδιά να φορούν στον καρπό τους, από την 1η Μαρτίου, ένα βραχιόλι φτιαγμένο από κόκκινη και λευκή κλωστή, που είναι γνωστό ως «Μάρτης». Δεν λείπουν ωστόσο και περιπτώσεις όπου ο «Μάρτης» είναι δαχτυλίδι και όχι βραχιόλι. Μάλιστα, όπως αναφέρει η παράδοση, ο «Μάρτης» προστάτευε τα πρόσωπα των παιδιών από το κάψιμο του πρώτου ήλιου της άνοιξης.

Ο «Μάρτης» φτιαχνόταν την τελευταία μέρα του Φεβρουαρίου, και τα παιδιά τον φορούσαν το πρωί της 1ης Μαρτίου, πριν βγουν από το σπίτι.

Ο «Μάρτης» έβγαινε σε τρεις μέρες και στη συνέχεια τοποθετούνταν κάτω από μια πέτρα, όπου παρέμενε για κάποιες ημέρες. Εκεί ανάλογα με το τι ζωύφια υπήρχαν κάτω από την πέτρα, όταν τη σήκωναν, έτσι θα κυλούσε η χρονιά για το σπίτι, όσον αφορά πάντα την παραγωγή.
Στη συνέχεια, ο «Μάρτης» τοποθετούνταν πάνω σε ένα θάμνο προκειμένου να τον πάρουν τα πουλιά για να τον χρησιμοποιήσουν στο χτίσιμο της φωλιάς τους.