Καταψήφισε η «Λαϊκή Συσπείρωση» τη «Γνωμοδότηση επί της Στρατηγικής Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΣΜΠΕ) του Σχεδίου Διαχείρισης της Περιοχής Λεκάνης Απορροής Ποταμού Υδατικού Διαμερίσματος Ανατολικής Μακεδονίας και Ποταμού Υδατικού Διαμερίσματος Θράκης», που ήρθε προς συζήτηση στην προχθεσινή συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης.
Σύμφωνα με τον περιφερειακό σύμβουλο Χρήστο Ποτόλια, που τοποθετήθηκε για το θέμα, «το νερό από φυσικό αγαθό έχει μετατραπεί σε πανάκριβο εμπόρευμα και μεθοδεύεται η παραχώρηση της διαχείρισής του στους επιχειρηματίες ως ένας ακόμη τομέας για την αύξηση των κερδών τους σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων-καταναλωτών. Αυτό αφορά τόσο το νερό άρδευσης όσο και ύδρευσης, αφορά δηλαδή το σύνολο των λαϊκών στρωμάτων της περιοχής μας και της χώρας συνολικά, τους εργαζόμενους και ανέργους, τους αυτοαπασχολούμενους στην πόλη και τους μικρομεσαίους αγρότες στην ύπαιθρο. Η συγκεκριμένη Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΣΜΠΕ) του Σχεδίου Διαχείρισης των υδάτινων διαμερισμάτων (Υ.Δ.) Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης με πρόσχημα περιβαλλοντικούς λόγους και σε εναρμόνιση με την οδηγία 2000/60 της ΕΕ, και την Κοινή Αγροτική Πολιτική που προωθεί τη μείωση της αγροτικής παραγωγής, στόχο έχει να πετύχει τη συναίνεση μας και συνολικά όλων των φορέων και του λαού της περιοχής μας, ώστε να μειωθούν οι αρδεύσιμες καλλιεργήσιμες εκτάσεις και να μην ολοκληρωθούν μια σειρά από έργα που έχουν σχέση με την αγροτική παραγωγή (βλέπε εισήγηση των υπηρεσιών: Η ενδεχόμενη αναδιάρθρωση της γεωργίας (λόγω των περιορισμών στη χρήση αρδευτικού ύδατος που προτείνει το εξεταζόμενο Σχέδιο) και η αναπροσαρμογή της τιμολογιακής πολιτικής του αρδευτικού ύδατος είναι πιθανό να δημιουργήσει κάποιες πιέσεις στις χρήσεις γης (π.χ. ένα κομμάτι του αγροτικού πληθυσμού ενδεχομένως να οδηγηθεί στην εγκατάλειψη της συγκεκριμένης παραγωγικής δραστηριότητας) και κάποιες κοινωνικές αντιδράσεις. Σημειώνεται ότι για την εφαρμογή του σχεδίου, στα επόμενα χρόνια θα απαιτηθούν πολύ σημαντικοί οικονομικοί πόροι. Τα επόμενα διαχειριστικά σχεδία προβλέπεται να εκπονηθούν το 2015, το 2021 και το 2027 και θα απαιτηθούν σημαντικές προσπάθειες και δαπάνες προκειμένου να ανταποκριθούν στις πρόνοιες της οδηγίας 60/2000/ΕΚ και του παρόντος σχεδίου). Εξυπηρετεί επίσης το στόχο να δοθεί στους ιδιώτες η χρήση του νερού για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, και μεθοδεύεται επίσης και το ξεπούλημα των ΔΕΥΑ, με συνέπεια οι καταναλωτές να πληρώνουν ακόμη ακριβότερα το νερό ύδρευσης».
Όπως είπε, «μια τέτοια εξέλιξη θα έχει δραματικές συνέπειες στην περιοχή, ακόμη μεγαλύτερη διατροφική εξάρτηση της χώρας, αφού θα μεγαλώσει το έλλειμμα στην παραγωγή ελληνικών προϊόντων, χειροτέρευση του υπόγειου υδροφορέα με αρνητικές περιβαλλοντικές συνέπειες όπως να οδηγηθεί στην ερημοποίηση ένας από τους πιο εύφορος κάμπους της χώρας μας, τόσο στο υδατικό διαμέρισμα Ανατολικής Μακεδονίας (GR 11), όσο και στο υδατικό διαμέρισμα Θράκης (GR 12)».
Η πρόταση της «Λαϊκής Συσπείρωσης»
Η Λαϊκή Συσπείρωση, σύμφωνα με τον κ. Ποτόλια, έχει ολοκληρωμένη πρόταση για τη διαχείριση των υδάτινων πόρων και τις αναπτυξιακές δυνατότητες της περιοχής. «Αταλάντευτα διεκδικεί τη συγκρότηση Κρατικού Ενιαίου Φορέα διαχείρισης των υδάτων, που θα υλοποιεί ολοκληρωμένη πολιτική διαχείρισης του νερού με γνώμονα τη λαϊκή ευημερία, η οποία θα αξιοποιεί και τα αποτελέσματα της επιστημονικής έρευνας και θα διασφαλίζει: Την αποκλειστικά κρατική και ολοκληρωμένη διαχείριση των υδατικών πόρων που θα αφορά την έρευνα, την προστασία, την επάρκεια και την αξιοποίησή τους κατά υδατικό διαμέρισμα στον αντίποδα των σχεδίων ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης. Την κατασκευή υποδομών εμπλουτισμού των επίγειων και υπόγειων υδροφορέων καθώς και την ενεργοποίηση τεχνικών εξοικονόμησης του διαθέσιμου νερού. Την αύξηση των αρδευόμενων εκτάσεων για τη στήριξη της εγχώριας αγροτικής και βιομηχανικής παραγωγής (στα τρόφιμα, στην κλωστοϋφαντουργία κλπ.) και των αναγκαίων αναδιαρθρώσεων (π.χ. αναβάθμιση της κτηνοτροφίας). Την ύδρευση με ελεγμένο, ποιοτικό, φθηνό νερό. Την προστασία του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας, την ανάταξη των οικοσυστημάτων των ποταμών και των λιμνών. Τη μείωση της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας με αξιοποίηση του πλούσιου υδατικού δυναμικού της. Την προστασία των δασών και την ευεργετική υδρονομική επίδρασή τους, την αύξηση της φυτικής βλάστησης. Τη μετατροπή τους σε δημόσια περιουσία όλων των μεγάλων δασικών ιδιωτικών εκτάσεων, την αναδάσωση των καμένων εκτάσεων. Τη διαμόρφωση εθνικού σχεδίου ασφαλούς διαχείρισης των αποβλήτων».
Όπως είπε, «θεωρούμε ότι δεν πρέπει να υπάρχει καμία αυταπάτη. Η αντιμετώπιση της διαχείρισης των υδάτων απαιτεί την ανάπτυξη ενός ισχυρού, μαζικού μετώπου πάλης του λαού της περιοχής μας, που θα αντισταθεί στην αντιλαϊκή και αντιαναπτυξιακή πολιτική που ακολουθείται και θα διαμορφώσει τους όρους με την ουσιαστική αλλαγή των συσχετισμών των πολιτικών δυνάμεων, για την εφαρμογή μιας λαϊκής πολιτικής που θα έχει στο κέντρο της προσοχής την εξυπηρέτηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Ένας τέτοιος σχεδιασμός στην παραπάνω κατεύθυνση πρέπει να παίρνει υπόψη του τα νέα υδρολογικά δεδομένα στην περιοχή, όπως: Την αυξημένη απορροή των όμβριων, λόγω μείωσης της δασοκάλυψης. Την αυξημένη, επίσης, παροχή φερτών υλών. Την συντελεσθείσα περαιτέρω μείωση της φυσικής διατομής των μεγάλων ποταμών της περιοχής, των φυσικών ρεμάτων και ακόμα την πλήρη εξαφάνισή τους. Την κατασκευή διαφόρων τεχνικών έργων. Τα όποια έργα που κατασκευάζονται να εναρμονίζονται με το περιβάλλον και να βοηθούν στη προστασία από τις πλημμύρες, αλλά και τη σωστή διαχείριση του υδατικού δυναμικού της περιοχής. Ο περιβαλλοντικός σχεδιασμός των αντιπλημμυρικών έργων αποτελεί άμεση ανάγκη και θα πρέπει να εναρμονίζεται με την ορθή διαχείριση των υδάτινων πόρων. Επίσης, όπως δείχνει η σύγχρονη διεθνής εμπειρία, σε όσες περιπτώσεις αυτό είναι δυνατόν, θα πρέπει να γίνονται προσπάθειες για την επαναφορά των υδατορεμάτων που έχουν διευθετηθεί στη φυσική τους κατάσταση. Το σχεδιασμό και την υλοποίηση όλων των αναγκαίων εγγειοβελτιωτικών, αντιπλημμυρικών έργων υποδομής, που θα προλαμβάνουν, θα αμβλύνουν και θα αντιμετωπίζουν την εμφάνιση πλημμύρων, της λειψυδρίας, θα αποταμιεύουν και θα εμπλουτίζουν τα υδάτινα αποθέματα. Θα αυξήσουν τελικά τη διαθεσιμότητα των υδάτινων πόρων. Άμεση προτεραιότητα αποκτούν η μελέτη και κατασκευή των φραγμάτων Μ. Δερείου, Ασπρονερίου, Μαρά και άλλα μικρότερα. Η κατασκευή σύγχρονου αρδευτικού και αποστραγγιστικού δικτύου. Συνολική διαχείριση των λεκανών απορροής των χειμάρρων με δασοτεχνικά και φυτοτεχνικά έργα σε όλη την υδρολογική λεκάνη, αντιμετώπιση του χειμαρικού προβλήματος, με την αποτροπή της διάβρωσης και τη συνολική διευθέτηση των χειμάρρων, διάνοιξη ρεμάτων, κατασκευή μικρών φραγμάτων κατακράτησης φερτών υλών, τοπικά έργα εκτροπής υδάτων, αποστραγγιστικά αντλιοστάσια. Δίοδο όλων αυτών στη λεκάνη απορροής των ποταμών Έβρου, Νέστου και Στρυμόνα. Αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση η ανάπτυξη της συνεργασίας με την Βουλγαρία και τη Τουρκία για τη διευθέτηση των ζητημάτων διαχείρισης των υδάτινων πόρων του ποταμών που πηγάζουν από αυτές της χώρες».
Σύμφωνα με τον περιφερειακό σύμβουλο Χρήστο Ποτόλια, που τοποθετήθηκε για το θέμα, «το νερό από φυσικό αγαθό έχει μετατραπεί σε πανάκριβο εμπόρευμα και μεθοδεύεται η παραχώρηση της διαχείρισής του στους επιχειρηματίες ως ένας ακόμη τομέας για την αύξηση των κερδών τους σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων-καταναλωτών. Αυτό αφορά τόσο το νερό άρδευσης όσο και ύδρευσης, αφορά δηλαδή το σύνολο των λαϊκών στρωμάτων της περιοχής μας και της χώρας συνολικά, τους εργαζόμενους και ανέργους, τους αυτοαπασχολούμενους στην πόλη και τους μικρομεσαίους αγρότες στην ύπαιθρο. Η συγκεκριμένη Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΣΜΠΕ) του Σχεδίου Διαχείρισης των υδάτινων διαμερισμάτων (Υ.Δ.) Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης με πρόσχημα περιβαλλοντικούς λόγους και σε εναρμόνιση με την οδηγία 2000/60 της ΕΕ, και την Κοινή Αγροτική Πολιτική που προωθεί τη μείωση της αγροτικής παραγωγής, στόχο έχει να πετύχει τη συναίνεση μας και συνολικά όλων των φορέων και του λαού της περιοχής μας, ώστε να μειωθούν οι αρδεύσιμες καλλιεργήσιμες εκτάσεις και να μην ολοκληρωθούν μια σειρά από έργα που έχουν σχέση με την αγροτική παραγωγή (βλέπε εισήγηση των υπηρεσιών: Η ενδεχόμενη αναδιάρθρωση της γεωργίας (λόγω των περιορισμών στη χρήση αρδευτικού ύδατος που προτείνει το εξεταζόμενο Σχέδιο) και η αναπροσαρμογή της τιμολογιακής πολιτικής του αρδευτικού ύδατος είναι πιθανό να δημιουργήσει κάποιες πιέσεις στις χρήσεις γης (π.χ. ένα κομμάτι του αγροτικού πληθυσμού ενδεχομένως να οδηγηθεί στην εγκατάλειψη της συγκεκριμένης παραγωγικής δραστηριότητας) και κάποιες κοινωνικές αντιδράσεις. Σημειώνεται ότι για την εφαρμογή του σχεδίου, στα επόμενα χρόνια θα απαιτηθούν πολύ σημαντικοί οικονομικοί πόροι. Τα επόμενα διαχειριστικά σχεδία προβλέπεται να εκπονηθούν το 2015, το 2021 και το 2027 και θα απαιτηθούν σημαντικές προσπάθειες και δαπάνες προκειμένου να ανταποκριθούν στις πρόνοιες της οδηγίας 60/2000/ΕΚ και του παρόντος σχεδίου). Εξυπηρετεί επίσης το στόχο να δοθεί στους ιδιώτες η χρήση του νερού για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, και μεθοδεύεται επίσης και το ξεπούλημα των ΔΕΥΑ, με συνέπεια οι καταναλωτές να πληρώνουν ακόμη ακριβότερα το νερό ύδρευσης».
Όπως είπε, «μια τέτοια εξέλιξη θα έχει δραματικές συνέπειες στην περιοχή, ακόμη μεγαλύτερη διατροφική εξάρτηση της χώρας, αφού θα μεγαλώσει το έλλειμμα στην παραγωγή ελληνικών προϊόντων, χειροτέρευση του υπόγειου υδροφορέα με αρνητικές περιβαλλοντικές συνέπειες όπως να οδηγηθεί στην ερημοποίηση ένας από τους πιο εύφορος κάμπους της χώρας μας, τόσο στο υδατικό διαμέρισμα Ανατολικής Μακεδονίας (GR 11), όσο και στο υδατικό διαμέρισμα Θράκης (GR 12)».
Η πρόταση της «Λαϊκής Συσπείρωσης»
Η Λαϊκή Συσπείρωση, σύμφωνα με τον κ. Ποτόλια, έχει ολοκληρωμένη πρόταση για τη διαχείριση των υδάτινων πόρων και τις αναπτυξιακές δυνατότητες της περιοχής. «Αταλάντευτα διεκδικεί τη συγκρότηση Κρατικού Ενιαίου Φορέα διαχείρισης των υδάτων, που θα υλοποιεί ολοκληρωμένη πολιτική διαχείρισης του νερού με γνώμονα τη λαϊκή ευημερία, η οποία θα αξιοποιεί και τα αποτελέσματα της επιστημονικής έρευνας και θα διασφαλίζει: Την αποκλειστικά κρατική και ολοκληρωμένη διαχείριση των υδατικών πόρων που θα αφορά την έρευνα, την προστασία, την επάρκεια και την αξιοποίησή τους κατά υδατικό διαμέρισμα στον αντίποδα των σχεδίων ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης. Την κατασκευή υποδομών εμπλουτισμού των επίγειων και υπόγειων υδροφορέων καθώς και την ενεργοποίηση τεχνικών εξοικονόμησης του διαθέσιμου νερού. Την αύξηση των αρδευόμενων εκτάσεων για τη στήριξη της εγχώριας αγροτικής και βιομηχανικής παραγωγής (στα τρόφιμα, στην κλωστοϋφαντουργία κλπ.) και των αναγκαίων αναδιαρθρώσεων (π.χ. αναβάθμιση της κτηνοτροφίας). Την ύδρευση με ελεγμένο, ποιοτικό, φθηνό νερό. Την προστασία του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας, την ανάταξη των οικοσυστημάτων των ποταμών και των λιμνών. Τη μείωση της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας με αξιοποίηση του πλούσιου υδατικού δυναμικού της. Την προστασία των δασών και την ευεργετική υδρονομική επίδρασή τους, την αύξηση της φυτικής βλάστησης. Τη μετατροπή τους σε δημόσια περιουσία όλων των μεγάλων δασικών ιδιωτικών εκτάσεων, την αναδάσωση των καμένων εκτάσεων. Τη διαμόρφωση εθνικού σχεδίου ασφαλούς διαχείρισης των αποβλήτων».
Όπως είπε, «θεωρούμε ότι δεν πρέπει να υπάρχει καμία αυταπάτη. Η αντιμετώπιση της διαχείρισης των υδάτων απαιτεί την ανάπτυξη ενός ισχυρού, μαζικού μετώπου πάλης του λαού της περιοχής μας, που θα αντισταθεί στην αντιλαϊκή και αντιαναπτυξιακή πολιτική που ακολουθείται και θα διαμορφώσει τους όρους με την ουσιαστική αλλαγή των συσχετισμών των πολιτικών δυνάμεων, για την εφαρμογή μιας λαϊκής πολιτικής που θα έχει στο κέντρο της προσοχής την εξυπηρέτηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Ένας τέτοιος σχεδιασμός στην παραπάνω κατεύθυνση πρέπει να παίρνει υπόψη του τα νέα υδρολογικά δεδομένα στην περιοχή, όπως: Την αυξημένη απορροή των όμβριων, λόγω μείωσης της δασοκάλυψης. Την αυξημένη, επίσης, παροχή φερτών υλών. Την συντελεσθείσα περαιτέρω μείωση της φυσικής διατομής των μεγάλων ποταμών της περιοχής, των φυσικών ρεμάτων και ακόμα την πλήρη εξαφάνισή τους. Την κατασκευή διαφόρων τεχνικών έργων. Τα όποια έργα που κατασκευάζονται να εναρμονίζονται με το περιβάλλον και να βοηθούν στη προστασία από τις πλημμύρες, αλλά και τη σωστή διαχείριση του υδατικού δυναμικού της περιοχής. Ο περιβαλλοντικός σχεδιασμός των αντιπλημμυρικών έργων αποτελεί άμεση ανάγκη και θα πρέπει να εναρμονίζεται με την ορθή διαχείριση των υδάτινων πόρων. Επίσης, όπως δείχνει η σύγχρονη διεθνής εμπειρία, σε όσες περιπτώσεις αυτό είναι δυνατόν, θα πρέπει να γίνονται προσπάθειες για την επαναφορά των υδατορεμάτων που έχουν διευθετηθεί στη φυσική τους κατάσταση. Το σχεδιασμό και την υλοποίηση όλων των αναγκαίων εγγειοβελτιωτικών, αντιπλημμυρικών έργων υποδομής, που θα προλαμβάνουν, θα αμβλύνουν και θα αντιμετωπίζουν την εμφάνιση πλημμύρων, της λειψυδρίας, θα αποταμιεύουν και θα εμπλουτίζουν τα υδάτινα αποθέματα. Θα αυξήσουν τελικά τη διαθεσιμότητα των υδάτινων πόρων. Άμεση προτεραιότητα αποκτούν η μελέτη και κατασκευή των φραγμάτων Μ. Δερείου, Ασπρονερίου, Μαρά και άλλα μικρότερα. Η κατασκευή σύγχρονου αρδευτικού και αποστραγγιστικού δικτύου. Συνολική διαχείριση των λεκανών απορροής των χειμάρρων με δασοτεχνικά και φυτοτεχνικά έργα σε όλη την υδρολογική λεκάνη, αντιμετώπιση του χειμαρικού προβλήματος, με την αποτροπή της διάβρωσης και τη συνολική διευθέτηση των χειμάρρων, διάνοιξη ρεμάτων, κατασκευή μικρών φραγμάτων κατακράτησης φερτών υλών, τοπικά έργα εκτροπής υδάτων, αποστραγγιστικά αντλιοστάσια. Δίοδο όλων αυτών στη λεκάνη απορροής των ποταμών Έβρου, Νέστου και Στρυμόνα. Αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση η ανάπτυξη της συνεργασίας με την Βουλγαρία και τη Τουρκία για τη διευθέτηση των ζητημάτων διαχείρισης των υδάτινων πόρων του ποταμών που πηγάζουν από αυτές της χώρες».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου