«Στο χρηματοοικονομικό πεδίο, η ευρωζώνη θα μπορεί να θεωρηθεί ένας μη ασφαλής εταίρος για όλους όσους επενδύουν. Αυτό είναι το μήνυμα», σχολίασε ο Σταμάτης Ασημένιος, δημοσιογράφος της Ντόιτσε Βέλλε.
Όπως είπε, «έσπασε το δεύτερο ταμπού. Το πρώτο ήταν το Οκτώβριο του 2010 με το κούρεμα του ελληνικού χρέους το επόμενο ταμπού ήταν το κούρεμα των καταθέσεων. Άρα στο χρηματοοικονομικό πεδίο, η ευρωζώνη θα μπορεί να θεωρηθεί ένας μη ασφαλής εταίρος για όλους όσους επενδύουν. Αυτό είναι το μήνυμα και δικαίως και οι Γερμανοί ανησυχούν και αυτό το μήνυμα εξέπεμψε και το Eurogroup. Δεν είναι τυχαίο ότι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος αναγκάστηκε να τοποθετηθεί χθες και να πει ότι οι γερμανικές καταθέσεις είναι ασφαλείς. Το μήνυμα που στέλνουν οι αναλυτές είναι ότι τελικά έχετε χάσει την αξιοπιστία σας και αυτό είναι ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε μια ένωση κρατών».
«Αν πιστέψουμε τα κουτσομπολιά του Ρόιτερς και εκείνοι δεν γνώριζαν όταν έπαιρναν αυτή την απόφαση ποιες θα είναι οι συνέπειες. Φέρεται ο κ. Αναστασιάδης να έχει αντιδράσει έντονα στην πρόταση των Γερμανών να φορολογηθούν οι καταθέσεις άνω των 100.000 ευρώ με ένα ποσοστό άνω του 15%. Αυτό το διαψεύδει ο κ. Αναστασιάδης, όπως διαψεύδει και αυτό που είπε ο κ. Σόιμπλε ότι εμείς ήμασταν εκεί που λέγαμε ότι θα πρέπει να βρεθεί μια πιο ισορροπημένη λύση αλλά τελικά υποκύψαμε στον κ. Αναστασιάδη, στην Κομισιόν και στην ΕΚΤ. Η ΕΚΤ βγήκε μερικά λεπτά αργότερα με τον κ. Ασμουνσεν και είπε ότι αυτά δεν έγιναν ποτέ, εμείς θα το αφήσουμε στη διακριτική ευχέρεια της Κύπρου ποια θα είναι σύνθεση του κουρέματος και στην τελική ανάλυση φτάσαμε σε αυτό που έγινε», παρατήρησε.
Σχολίασε μάλιστα πως «υπάρχει ένας ακόμη παράγοντας πάρα πολύ αδύναμος και πάρα πολύ καθοριστικός. Είναι ο κ. Ντάισελμπλουμ. Πολλοί αναλυτές είπαν προχθές που είναι ο Ζαν Κλοντ Γιούνγκερ. Που είναι ο άνθρωπος που θα τους πάρει και θα «παντρέψει» τις διάφορες απόψεις και θα βρει μια συμβιβαστική λύση που θα είναι αξιοπρεπής. Όχι καλή, αλλά αξιοπρεπής. Αυτό που έβγαλε προχθές το Eurogroup ήταν το χειρότερο μήνυμα που μπορούσε να εκπέμψει στις αγορές, στους πολίτες και κυρίως στους πολίτες της Κύπρου. Δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα. Δεν μπορεί να την ωραιοποιήσει κανείς ότι και να πει και αυτό δημιουργεί ένα αίσθημα ανασφάλειας σε όλους εμάς, διότι όταν αυτό το όργανο που έχουμε επιφορτίσει να διαχειριστεί την κρίση, προβαίνει σε τέτοιου είδους ατοπήματα, αντιλαμβάνεστε ότι η εμπιστοσύνη όλο και μειώνεται».
«Στην Κύπρο υπήρχε η εξής ιδιαιτερότητα: Το 40% των κεφαλαίων ήταν από το εξωτερικό. Η Κύπρος ήταν μια χώρα φορολογικού νταμπινγκ, κάτι που εκνεύριζε διαρκώς τους μεγάλους, και ζητάει και λεφτά. Όσο η Κύπρος δεν ζητούσε λεφτά, προσπαθούσαμε να συγκρατήσουμε τα νεύρα μας. Αλλά ένα πρωί ήρθε η Κύπρος και ζήτησε λεφτά γιατί έχει πρόβλημα. Από εκεί και μετά έχει δικαίωμα ο κάθε δανειστής να της βάλει τα δύο πόδια σε ένα παπούτσι. Όσο και να μας πληγώνει αυτή είναι η πραγματικότητα», ανέφερε και παρατήρησε πως «οι Γερμανοί φιλελεύθεροι λένε ότι προτού δώσουμε χρήματα στην Κύπρο εγώ θέλω να διασφαλιστούν δύο πράγματα. Πρώτον η συστημική της σημασία, και δεύτερον η βιωσιμότητα του χρέους της. διότι εγώ εκτιμώ ότι είναι τόσα πολλά τα χρήματα που χρειάζεται η Κύπρος τα οποία δεν θα είναι ποτέ σε θέση να μου τα επιστρέψει».
(Πηγή - Περισσότερες πληροφορίες: Εφημερίδα "Εβδόμη")
Όπως είπε, «έσπασε το δεύτερο ταμπού. Το πρώτο ήταν το Οκτώβριο του 2010 με το κούρεμα του ελληνικού χρέους το επόμενο ταμπού ήταν το κούρεμα των καταθέσεων. Άρα στο χρηματοοικονομικό πεδίο, η ευρωζώνη θα μπορεί να θεωρηθεί ένας μη ασφαλής εταίρος για όλους όσους επενδύουν. Αυτό είναι το μήνυμα και δικαίως και οι Γερμανοί ανησυχούν και αυτό το μήνυμα εξέπεμψε και το Eurogroup. Δεν είναι τυχαίο ότι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος αναγκάστηκε να τοποθετηθεί χθες και να πει ότι οι γερμανικές καταθέσεις είναι ασφαλείς. Το μήνυμα που στέλνουν οι αναλυτές είναι ότι τελικά έχετε χάσει την αξιοπιστία σας και αυτό είναι ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε μια ένωση κρατών».
«Αν πιστέψουμε τα κουτσομπολιά του Ρόιτερς και εκείνοι δεν γνώριζαν όταν έπαιρναν αυτή την απόφαση ποιες θα είναι οι συνέπειες. Φέρεται ο κ. Αναστασιάδης να έχει αντιδράσει έντονα στην πρόταση των Γερμανών να φορολογηθούν οι καταθέσεις άνω των 100.000 ευρώ με ένα ποσοστό άνω του 15%. Αυτό το διαψεύδει ο κ. Αναστασιάδης, όπως διαψεύδει και αυτό που είπε ο κ. Σόιμπλε ότι εμείς ήμασταν εκεί που λέγαμε ότι θα πρέπει να βρεθεί μια πιο ισορροπημένη λύση αλλά τελικά υποκύψαμε στον κ. Αναστασιάδη, στην Κομισιόν και στην ΕΚΤ. Η ΕΚΤ βγήκε μερικά λεπτά αργότερα με τον κ. Ασμουνσεν και είπε ότι αυτά δεν έγιναν ποτέ, εμείς θα το αφήσουμε στη διακριτική ευχέρεια της Κύπρου ποια θα είναι σύνθεση του κουρέματος και στην τελική ανάλυση φτάσαμε σε αυτό που έγινε», παρατήρησε.
Σχολίασε μάλιστα πως «υπάρχει ένας ακόμη παράγοντας πάρα πολύ αδύναμος και πάρα πολύ καθοριστικός. Είναι ο κ. Ντάισελμπλουμ. Πολλοί αναλυτές είπαν προχθές που είναι ο Ζαν Κλοντ Γιούνγκερ. Που είναι ο άνθρωπος που θα τους πάρει και θα «παντρέψει» τις διάφορες απόψεις και θα βρει μια συμβιβαστική λύση που θα είναι αξιοπρεπής. Όχι καλή, αλλά αξιοπρεπής. Αυτό που έβγαλε προχθές το Eurogroup ήταν το χειρότερο μήνυμα που μπορούσε να εκπέμψει στις αγορές, στους πολίτες και κυρίως στους πολίτες της Κύπρου. Δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα. Δεν μπορεί να την ωραιοποιήσει κανείς ότι και να πει και αυτό δημιουργεί ένα αίσθημα ανασφάλειας σε όλους εμάς, διότι όταν αυτό το όργανο που έχουμε επιφορτίσει να διαχειριστεί την κρίση, προβαίνει σε τέτοιου είδους ατοπήματα, αντιλαμβάνεστε ότι η εμπιστοσύνη όλο και μειώνεται».
«Στην Κύπρο υπήρχε η εξής ιδιαιτερότητα: Το 40% των κεφαλαίων ήταν από το εξωτερικό. Η Κύπρος ήταν μια χώρα φορολογικού νταμπινγκ, κάτι που εκνεύριζε διαρκώς τους μεγάλους, και ζητάει και λεφτά. Όσο η Κύπρος δεν ζητούσε λεφτά, προσπαθούσαμε να συγκρατήσουμε τα νεύρα μας. Αλλά ένα πρωί ήρθε η Κύπρος και ζήτησε λεφτά γιατί έχει πρόβλημα. Από εκεί και μετά έχει δικαίωμα ο κάθε δανειστής να της βάλει τα δύο πόδια σε ένα παπούτσι. Όσο και να μας πληγώνει αυτή είναι η πραγματικότητα», ανέφερε και παρατήρησε πως «οι Γερμανοί φιλελεύθεροι λένε ότι προτού δώσουμε χρήματα στην Κύπρο εγώ θέλω να διασφαλιστούν δύο πράγματα. Πρώτον η συστημική της σημασία, και δεύτερον η βιωσιμότητα του χρέους της. διότι εγώ εκτιμώ ότι είναι τόσα πολλά τα χρήματα που χρειάζεται η Κύπρος τα οποία δεν θα είναι ποτέ σε θέση να μου τα επιστρέψει».
(Πηγή - Περισσότερες πληροφορίες: Εφημερίδα "Εβδόμη")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου