Αι γενεαί πάσαι..

Είναι μοναδική εμπειρία να περνάς τις μέρες του Πάσχα στο χωριό. Από τη μία είναι η φύση του Παγγαίου, που καταπράσινη σε αγκαλιάζει, με τις μυρωδιές των λουλουδιών και κυρίως της πασχαλιάς, να κατακλύζουν την ανοιξιάτικη ατμόσφαιρα. Είναι κάτι που όταν το ζεις από παιδί, δεν το ξεχνάς ποτέ. ΄Ίσως γιατί οι μυρωδιές και τα αρώματα των λουλουδιών, επαναφέρουν από τη λήθη του μυαλού ξένοιαστες στιγμές και ευχάριστες αναμνήσεις. Πλημμυρίζει με κόσμο το χωριό. Παλαιοχωρινοί από κάθε γωνιά της Ελλάδας ή και τις Ευρώπης καταφθάνουν για να περάσουν κοντά στους δικούς τους τις μέρες αυτές. Οι παρέες συγκεντρώνονται ξανά, όπως ήταν πολλά χρόνια πριν.

Το σημαντικότερο βέβαια είναι ο θρησκευτικός χαρακτήρας των ημερών, μια και η θρησκευτικότητα των κατοίκων του Παγγαίου είναι γνωστή. Γεμίζουν οι εκκλησίες πάντα. Έτσι γέμισε και φέτος ο Άη Γιώργης, που ως παλιά εκκλησία δίνει ένα διαφορετικό τόνο στις ημέρες αυτή. Ίσως είναι ο μοναστηριακός χαρακτήρας του ναού που γεμίζει την ψυχή σου με κατάνυξη.

Μεγάλη Πέμπτη, όλοι έχουν αψηφίσει το ψιλόβροχο και γέμισαν ασφυκτικά τον Άη Γιώργη. Τα Δώδεκα Ευαγγέλια. Οι περισσότεροι έρχονται στο τρίτο με τέταρτο, όμως δεν φεύγουν πριν το 12ο που σημαίνει και το τέλος. Και αυτό όχι γιατί κάποιος τους κρατά με το ζόρι... Μαγεύονται από την ατμόσφαιρα. Ο Εσταυρωμένος Χριστός βγαίνει και οι καμπάνες χτυπούν πένθιμα. όλοι κάνουν το σταυρό τους και συμμετέχουν στην πιο στενάχωρη στιγμή της Χριστιανοσύνης.

"Σήμερον κρεμάται επί ξύλου, ο εν ύδασι την γην κρεμάσας. Στέφανον εξ ακανθών περιτίθεται, ο των αγγέλων βασιλεύς. Ψευδή πορφύραν περιβάλλεται, ο περιβάλλων τον ουρανόν εν νεφέλαις. Ράπισμα κατεδέξατο, ο εν Ιορδάνη ελευθερώσας τον Αδάμ. Ήλοις προσηλώθη, ο νυμφίος της Εκκλησίας. Λόγχη εκεντήθη, ο υιός της Παρθένου. Προσκυνούμεν σου τα Πάθη, Χριστέ. Δείξον ημίν και την ένδοξόν σου Ανάστασιν"

Σχηματίζουν ουρά για να προσκυνήσουν το σταυρό γεμίζοντας τον με λουλούδια και προσευχές. Λαμπάδες και κεριά συμβολίζουν τις προσευχές των ανθρώπων. Την ανάγκη να επικοινωνήσουν με το Θείο.

"Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου Τέκνον, πού έδυ σου το κάλλος;"

Ακολουθεί η Μεγάλη Παρασκευή. Ο Επιτάφιος γεμάτος λουλούδια, στολίζεται τα ξημερώματα της Μεγάλης Παρασκευής ώστε το επόμενο πρωί να είναι όλα έτοιμα για την Αποκαθήλωση. Όλη μέρα οι καμπάνες χτυπούν πένθιμα. Η εκκλησία έχει συνεχώς κόσμο που κάθεται στο πλευρό του νεκρού Χριστού. Το απόγευμα ψάλλονται τα Εγκώμια. Όλοι τα σιγοψυθιρίζουν.

"Αι γενεαί πάσαι, ύμνον τη Ταφή σου, προσφέρουσι Χριστέ μου"

Το βράδυ, και πάλι όλοι μαζί, ακολουθούν την περιφορά του Επιταφίου στα δρομάκια του χωριού. Φτάνει μέχρι το γήπεδο, όπου συναντιώνται οι Επιτάφιοι των δύο ενοριών του Παλαιοχωρίου... Η πομπή συνεχίζει για την εκκλησία, όπου όλοι περνούν κάτω από τον Eπιτάφιο που σηκώνεται ψηλά, επιζητώντας λίγη ευλογία, που έχουν ανάγκη στην καθημερινότητα.

Φέτος πενθεί και ο καιρός, δίνοντας το δικό του γκρίζο χρώμα στις μέρες που το απαιτούν και το αποζητούν, όπως όλοι οι Χριστιανοί αποζητούν την Ανάσταση που έρχεται...