
Το είχα διαβάσει πολλά χρόνια πριν, και είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον μου, μια και περιγράφονται με γλαφυρό τρόπο, σκέψεις, ιδέες, ανθρώπινες σχέσεις αλλά και όνειρα... Περιπλανήσεις στην πραγματικότητα και στο φανταστικό κόσμο κάνει ο "Ναύτης", που κυκλοφορεί ξανά από τις εκδόσεις Πατάκη. Θα "ξαναταξιδέψω" μαζί του αυτές τις μέρες, για να σκεφτώ, να θυμηθώ, να φανταστώ, να προβληματιστώ...
Τις νεότερες εντυπώσεις θα τις γράψω σύντομα.
Όπως αναφέρουν οι εκδόσεις Πατάκη, "ο Ναύτης είναι ένας έφηβος που φαντάστηκε τον κάμπο του σαν μια θάλασσα ώσπου ανοίχτηκε στα αληθινά πέλαγα αναζητώντας ένα κρυμμένο μυστικό. Οι γοργόνες των παραμυθιών έγιναν οι γυναίκες των λιμανιών, οι μύθοι ξέφτισαν στα κύματα κι έγιναν ιστορίες και περιπέτειες του κόσμου. Ο «Ναύτης» είναι μια ειλικρινής, συγκινητική αλλά και τολμηρή αφήγηση. Ένα ταξίδι που ενώνει απόμακρους τόπους, αλλόκοτες ιστορίες, διαφορετικούς ανθρώπους, κρυφές επιθυμίες, αναμολόγητους έρωτες".

Για το πρώτο ταξίδι του "Ναύτη", είχαν γράψει:
«Ένας ήρωας άξιος του ονόµατός του, “εραστής, τρελός και ποιητής”, µονήρης και δαιµονιακός…» Κυριακή Πετράκου, Διαβάζω, τχ. 327, Ιανουάριος 1994
«Παρ’ όλη τη στρωτή, ρέουσα και ευχάριστη στον αναγνώστη γραφή, τα πράγµατα λέγονται µε το όνοµά τους και οι ανθρώπινες σχέσεις κρατούν όλη την αγριάδα, και τη βαναυσότητα κάποτε, της ελληνικής υπαίθρου». Νίκος Ντόκας, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 20-11-1994
«Άλλοτε θεατής κι άλλοτε δράστης, ο περιπλανώµενος ναύτης […] είναι ένας προσεκτικός παρατηρητής: ανακαλύπτει και πλάθεται µέσα από αυτά που βλέπει». Αναστασία Λαµπρία, Μεσηµβρινή, Μ2, Νοέµβριος 1994
«… Ο “Ναύτης” εµφανίζει συγγένεια µε την “Υδάτινη χώρα” του σύγχρονου Βρετανού Γκράχαµ Σουίφτ, από την άποψη ότι συνθέτει ένα έπος για το νερό, µέσα στην καρδιά της ηπειρωτικής γης». Ελισάβετ Κοτζιά, Η Καθηµερινή, 5-9-1993
«Όσο για τον Γρηγοριάδη, σίγουρα πλουτίζει τη νεότερη πεζογραφική µας παραγωγή µε ένα καθ’ όλα αξιοσύστατο και αξιανάγνωστο δείγµα». Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, Ελευθεροτυπία, 11-8-1993