Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2013

Π.ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ: "Η Ελλάδα βαθμολογείται ως μία χώρα ρίσκου ανάλογη με το Λίβανο"

«Αυτή τη στιγμή η Ελλάδα βαθμολογείται στους χρηματιστηριακούς κύκλους, ως μία χώρα ρίσκου ανάλογη με το Λίβανο. Τόσο πολύ. Πέρα από αυτό θεωρείται δεδομένο ότι θα έχουμε άλλη μια πτώχευση», σχολίασε ο οικονομολόγος Πάνος Παναγιώτου, σχολιάζοντας παράλληλα ότι «με εκνευρίζει πάρα πολύ που δεν μπορούν να βγουν να πουν την αλήθεια έστω και μετά από τρία χρόνια. Να πουν ότι αυτή είναι η πραγματικότητα».


«Είμαστε σε μια φάση που πρέπει όλοι όταν μιλάμε να έχουμε αποδείξεις γι’ αυτά που λέμε. Η πίστη είναι πολύ καλό πράγμα. Μπορείς να πιστεύεις ότι θέλεις, είναι δικαίωμά σου ως ελεύθερος άνθρωπος. Το θέμα είναι τι μπορείς να αποδείξεις ούτως ώστε να πείσεις και τους άλλους. Το να το πιστεύεις μόνος σου δεν θα βοηθήσει. Εν προκειμένω λοιπόν, πρέπει να κατανοήσουμε ποια είναι η πραγματικότητα. Το πρώτο είναι ότι οι πιθανότητες για να ισχύσει αυτό το σενάριο είναι πάρα πολύ μικρές. Τόσο μικρές που θα πρέπει πρώτα να λάβουμε υπόψη μας το άλλο σενάριο. Δηλαδή το να μην ισχύσει. Όμως για να καταλάβουμε τι συμβαίνει, θα πρέπει να σκεφτούμε το εξής: όταν το ΔΝΤ μαζί με την Ελλάδα, ή μόνο του, σχεδίασαν και υπέγραψε η Ελλάδα το πρώτο μνημόνιο, ένας από τους όρους του ήταν να γίνει εσωτερική υποτίμηση. Να κάνουμε εμείς εκπτώσεις στους μισθούς και στις συντάξεις για να γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί. Τον επόμενο χρόνο, μετά από τις εκπτώσεις, το ΔΝΤ είπε ότι δυστυχώς δεν πετύχαμε καθόλου εσωτερική υποτίμηση, ούτε καν 1%. Αντίθετα θα πρέπει να κάνουμε ακόμα περισσότερο», σχολίασε ο κ. Παναγιώτου και συμπλήρωσε πως «πέρασε ο καιρός και το πρόβλημα πάντα ήταν ότι πέρα από εμάς που κάνουμε εκπτώσεις, κάνουν εκπτώσεις και οι άλλοι γύρω μας, κάνει εκπτώσεις και η Ιρλανδία, κάνει εκπτώσεις και η Πορτογαλία, ξεκίνησε να κάνει εκπτώσεις και η Ιταλία, πρέπει να κάνει εκπτώσεις και η Γαλλία. Όταν όλοι κάνουν εκπτώσεις σε μια περιοχή, τότε όση έκπτωση και να κάνεις δεν γίνεσαι περισσότερο ανταγωνιστικός. Φτάσαμε στο σήμερα, και το Νοέμβριο του 2012 βγήκαν δύο εκθέσεις στο Λονδίνο και έλεγαν ότι η Ελλάδα θα πρέπει να κάνει 50-70% εσωτερική υποτίμηση με βάση το ΔΝΤ από εκεί που βρισκόταν στις 31-12-2012. Δηλαδή ότι κάναμε μέχρι τώρα, θα πρέπει να το κάνουμε άλλο τόσο συν κάτι, από περικοπές σε μισθούς και συντάξεις. Επειδή όμως δεν μπορεί να γίνει αυτό το πράγμα τόσο απλά, επειδή δεν μπορείς να κόψεις αμέσως πάλι μισθούς και συντάξεις τόσο πολύ, άσχετα που θα το κάνουν με τα μέτρα του 2013 και του 2014, προσπαθούν να αντισταθμίσουν ανεβάζοντας έμμεσους και άμεσους φόρους. Με λίγα λόγια ο οικονομικός πόνος που έρχεται, ο σχεδιασμένος με βάση τη δική τους λογική οικονομικός πόνος, είναι όσο περάσαμε συν λίγο ακόμα. Όπως αντιλαμβάνεστε λοιπόν, όταν βάζεις την αγορά σε τόσο μεγάλο οικονομικό πόνο, το πιθανότερο σενάριο που μπορεί να συμβεί είναι αυτό που συνέβη από το 2010 μέχρι το 2012, δηλαδή ύφεση, έλλειψη ρευστότητας, προβλήματα και σε καμία περίπτωση ανάπτυξη, αλλά ανεργία, όλος αυτός ο φαύλος κύκλος».

Σχετικά με το τι άλλαξε σε σχέση με το 2010, είπε πως «αυτό που άλλαξε είναι ότι ενώ το 2010, η αντιπολίτευση, η δυνατότερη τότε, δηλαδή ο κ. Σαμαράς, ήταν εναντίον του μνημονίου πυροδοτώντας με αυτό τον τρόπο την πολιτική αστάθεια, δηλαδή δεν στήριξε την κυβέρνηση, ούτως ώστε να φανεί στο εσωτερικό ένα ενιαίο μέτωπο, ασχέτως του ότι είναι λάθος συνταγή το μνημόνιο, αλλά προσπάθησε να επιτεθεί στην κυβέρνηση, λέγοντας ότι στέλνω ένα παντοδύναμο μήνυμα εναντίον του μνημονίου, ζητούσε από το λαό να στηρίξει τον αγώνα εναντίον του μνημονίου κλπ, το οποίο στο εξωτερικό και στο εσωτερικό έδειχνε ότι υπάρχει ένα ΠΑΣΟΚ, μια κυβέρνηση, η οποία απέναντί της έχει όλους τους άλλους, με αποτέλεσμα να έχουμε την εκροή κεφαλαίων, και να ενισχύσει την κατάσταση της πτώχευσης και της κατάρρευσης της ελληνικής οικονομίας. Τώρα, εφόσον είδε ότι δεν μπόρεσε να πάρει το ποσοστό που ήθελε, αλλά ένα μεγάλο ποσοστό πήγε προς την Αριστερά και την άκρα δεξιά, γύρισε και στήριξε το μνημόνιο, στήριξε την πολιτική της Γερμανίας και των ΗΠΑ σε ένα βαθμό και ξεζούμισε το ΠΑΣΟΚ. Τώρα φαίνεται στο εσωτερικό ότι υπάρχει ένα πιο ενιαίο μέτωπο, εφόσον είναι τρία κόμματα στην συγκυβέρνηση. Το πρόβλημα είναι ότι αυτή η πολιτική σταθερότητα είναι φαινομενική, γιατί και αυτά τα τρία κόμματα μαζί έχουν πολύ μικρά ποσοστά. Και τα μέτρα που έρχονται, δεν γνωρίζουμε που θα σπρώξουν τους ψηφοφόρους. Και η πολιτική αστάθεια είναι ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα στην Ελλάδα, ίσως όχι τόσο μεγάλο όσο είναι το 2010, αλλά εξακολουθεί να είναι».

«Δεν μας λένε την αλήθεια»

«Για να δείτε πόσο δεν μας λένε την αλήθεια: Αυτή τη στιγμή η Ελλάδα βαθμολογείται στους χρηματιστηριακούς κύκλους, ως μία χώρα ρίσκου ανάλογη με το Λίβανο. Τόσο πολύ. Πέρα από αυτό θεωρείται δεδομένο ότι θα έχουμε άλλη μια πτώχευση. Θεωρείται δεδομένο ότι θα κάνουμε μια αναδιάρθρωση ακόμα του χρέους του κρατικού, των κρατών – εταίρων. Άρα λοιπόν μιλάμε για άλλη μια πτώχευση, άλλο ένα πιστωτικό γεγονός που χρήζει διαχείρισης», σχολίασε ο κ. Παναγιώτου.

Όπως είπε, «εγώ δεν μπορώ να βρω πως θα πάρουν λεφτά με τέτοια μέτρα. Αλλά υπάρχει και κάτι ακόμα. Είπαμε ότι προσπαθούμε να πετύχουμε ανταγωνισμό κόβοντας μισθούς και συντάξεις σε απίστευτο βαθμό στο εσωτερικό. Υπάρχει όμως και ένα άλλο πρόβλημα. Ο κόσμος δεν τελειώνει στα σύνορα της Ευρώπης και της Ευρωζώνης. Υπάρχει το νόμισμα του ευρώ. Τις τελευταίες 15 μέρες το ευρώ έχει ανατιμηθεί πάρα πολύ. Αυτό σημαίνει ότι ενώ εμάς μας έκοψαν μισθούς και συντάξεις δεν μπορούμε να γίνουμε ανταγωνιστικοί. Και δεν φτάνει μόνο αυτό, για να δείτε πόσο δεν λένε την πραγματικότητα, στην Ιαπωνία για πρώτη φορά από το 1987, ο καινούργιος πρωθυπουργός έχει υιοθετήσει μια πολιτική τρομακτικής υποτίμησης του γεν. αυτό σημαίνει ότι γίνεται φοβερά φθηνή η Ιαπωνία και ακριβαίνει η Ευρώπη».

Το 2013 θα είναι χειρότερο από το 2012

«Το μεγάλο κόλπο της Γερμανίας, που δεν το έχουν καταλάβει στην Ελλάδα και δεν το λένε είναι ότι όταν κάνεις μια συμφωνία με τον «διάβολο», κάνεις μια συμφωνία με τις ΗΠΑ να δημιουργήσεις ένα ταμείο τέτοιο που θα στηρίξει τις τράπεζες και δεν θα βάλει κανέναν τραπεζίτη στη φυλακή αλλά θα τις σώσει τις τράπεζες για να στηρίξεις. Όταν κάνεις μια τέτοια συμφωνία τότε σου επιτρέπει το σύστημα να έχεις τρομερές εισροές κεφαλαίων. Το Χρηματιστήριο της Γερμανίας ενισχύθηκε περισσότερο από οποιοδήποτε ανεπτυγμένο χρηματιστήριο το 2012, και περισσότερο από τα αναδυόμενα, κάτι χρηματιστήρια στο Κονγκό και σε κάποιες τέτοιες χώρες. Δηλαδή τα λεφτά που βγήκαν, τα τρισεκατομμύρια, μόνο από τη χρηματιστηριακή άνοδο είναι τόσα πολλά που το χρήμα ρέει αυτή τη στιγμή πάρα πολύ στη Γερμανία. Με αυτό που πέτυχαν να θεωρηθούν ο ασφαλής παράδεισος της Ευρώπης, και να στραφούν όλα τα κεφάλαια σε αυτούς συμψηφίζουν όλες τις απώλειες», υπογράμμισε ο κ. Παναγιώτου.

Αλλά όπως είπε, «υπάρχει και ένα άλλο πρόβλημα. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, δηλαδή η Γερμανία, κρατά τα επιτόκια του ευρώ πάντα πολύ υψηλότερα από τα επιτόκια του δολαρίου. Με αυτό τον τρόπο το ευρώ είναι πάντα πιο ακριβό, και προσελκύει κεφάλαια. Δηλαδή αν έχεις ευρώ κερδίζεις πιο πολύ από το αν είχες δολάρια. Πέφτει λοιπόν έτσι το δολάριο έναντι του ευρώ. Ποιο είναι όμως το κακό, η Κίνα είναι συνδεδεμένη με το δολάριο. Άρα έχουμε Αμερική, Κίνα, Ιαπωνία, Χώρες της Ασίας, Καναδάς, Αυστραλία, Βρετανία γίνονται πιο φτηνές από την Ευρώπη και συνολικά από την ευρωζώνη. Εμείς λοιπόν τώρα ερχόμαστε αυτή την πολιτική της Γερμανίας, δηλαδή του να έχει ένα πολύ σκληρό και δυνατό νόμισμα, να πρέπει να την αποδεχθούμε και να πούμε ότι και εμείς το θέλουμε αυτό το νόμισμα, και εμείς θα είμαστε ανταγωνιστικοί με αυτό το νόμισμα, αλλά για να το κάνουμε θα πρέπει να είμαστε σε έναν αέναο αγώνα μείωσης μισθών και συντάξεων και αύξησης φόρων. Άρα όχι απλά δεν θα βγούμε το 2013, αλλά εγώ νομίζω ότι θα είναι μια χρονιά χειρότερη από το 2012, πολύ χειρότερη από το 2011, και δραματικά χειρότερη από το 2010. το 2014 θα είναι πιθανόν μια χρονιά πιστωτικού γεγονότος, δηλαδή μιας νέας πτώχευσης γιατί θα πουν ότι παιδιά δεν μπορούμε να το πληρώσουμε το χρέος, και θα έχουν δίκιο, αλλά και θα το παρουσιάσουν σαν μια ακόμη επιτυχία, επιτυχία ότι αποτύχαμε, θα παρουσιάσουν ότι δεν μπορούμε να πληρώσουμε το χρέος άρα θα μας κάνουν άλλη μια περικοπή. Για να μας κάνουν άλλη μια περικοπή, όπως αντιλαμβάνεστε, και αυτή είναι η συμφωνία, θα πρέπει να μπούνε νέα μέτρα και νέοι στόχοι».

«Αυτό με τον ανταγωνισμό είναι το μεγάλο ψέμα»
Όπως είπε, «αυτό με τον ανταγωνισμό είναι το μεγάλο ψέμα. Δηλαδή αν εγώ βρω κάποιον Α που είναι φτηνότερος από κάποιον Β, δεν σημαίνει ότι θα πάω στον Α. στοιχειώδεις αρχές οικονομικές. Θα πάω σε αυτόν που πιστεύω ότι θα έχει το καλύτερο κόστος ως προς αυτό που δίνει. Αν το ελληνικό προϊόν υποβαθμίζεται σταθερά, όσο φτηνό και να γίνει, η εξίσωση του τι πληρώνω με τι παίρνω, θα είναι πάντα χειρότερο».

«Με εκνευρίζει πάρα πολύ που δεν μπορούν να βγουν να πουν την αλήθεια έστω και μετά από τρία χρόνια. Να πουν ότι αυτή είναι η πραγματικότητα. Θα έχουμε άλλα δέκα χρόνια μπροστά μας αυτή την προσπάθεια ή φεύγουμε από το ευρώ που μπορεί να συμβεί αυτό και αυτό. Ξεκάθαρα πράγματα. Νομίζω το δικαιούται ο Έλληνας μετά από τόση ταλαιπωρία να το πεις την αλήθεια», ανέφερε.

Σημείωσε δε πως «στην προσπάθεια να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε ανάπτυξη η πραγματικότητα είναι ότι πρέπει να έχουμε έναν τραπεζικό κλάδο ο οποίος θα αποφασίσει να μην μεταφέρει το ρίσκο στον πολίτη αλλά να μπορεί μαζί με τον πολίτη να το αναλαμβάνει. Όλο το σύστημα που κατέρρευσε, κατέρρευσε μεταξύ άλλων γιατί οι τράπεζες δημιούργησαν ένα εκατομμύριο πολύπλοκα προϊόντα, για να διώχνουν από πάνω τους το ρίσκο με αποτέλεσμα, αν δεν έχεις καθόλου ρίσκο, μπορείς να κάνεις ότι θέλεις. Οι ελληνικές τράπεζες δεν ξέφυγαν από αυτή τη λογική, απλά διασώθηκαν, και πρέπει να δημιουργηθεί μια διαφορετικού είδους τράπεζα, η οποία θα αναλαμβάνει μαζί με τον πολίτη το ρίσκο. Νομίζω ότι χρειαζόμαστε μια διαφορετικού είδους προσέγγιση, γι’ αυτό φέτος στην Αγγλία, το 30% των δανείων συνολικά, πηγαίνει πια σε τέτοιες τράπεζες. Στην Ελλάδα δεν το συζητάμε. Μην πειράξουμε το σύστημα, μην αλλοιώσουμε κάτι από το πώς είναι μοιρασμένη η πίτα τραπεζικά».

Κλειδί η διαχείριση της πτώχευσης

Για το αν είχαμε πτωχεύσει το 2010-2011, και το τι θα συνέβαινε, ο κ. Παναγιώτου είπε πως «το τι θα είχε συμβεί εξαρτάται από τη διαχείριση της πτώχευσης. Αν είχαμε πτωχεύσει και η διαχείριση που κάναμε ήταν σωστή, τότε το παράδειγμα της Ισλανδίας, που τότε ο κ. Σαμαράς το θεωρούσε πολύ σημαντικό, υπάρχει και ομιλία του, και στη ΔΕΘ έχει αναφερθεί σε αυτό, τότε σήμερα θα ήμασταν μια άλλη χώρα πολύ καλύτερη. Αν όμως η διαχείριση της κρίσης γινόταν με τον πανικό και τον τρόμο, και το φόβο, και την ανασφάλεια που επένδυσε ο κ. Παπακωνσταντίνου σε όλο εκείνο το διάστημα, τότε μπορεί να είχαμε πόλεμο, μπορεί να είχαμε οτιδήποτε. Ο φόβος είναι που μέσα από αυτόν πέρασαν όλα αυτά. Ο φόβος είναι που τότε κατηγορούσε ως αντιπολίτευση και σήμερα χρησιμοποιεί, ως κυβέρνηση, η ίδια».

«Κατά τη γνώμη μου, όταν έχεις κάνει μια συμφωνία, έχεις απέναντί σου έναν οποιοδήποτε εταίρο, θα πρέπει με σωστή οικονομική διπλωματία να μπορέσεις να διαχειριστείς το οτιδήποτε. Επομένως βάζεις ένα εθνικό στρατηγικό σχέδιο να φύγει το ΔΝΤ σε ένα χρονικό διάστημα λογικό. Καταρτίζεις μια επιτροπή με ανθρώπους που θα είναι και από το εξωτερικό και από το εσωτερικό, φοβερούς επιστήμονες, ανθρώπους που όταν θα καθίσουν σε ένα τραπέζι το ειδικό βάρος τους θα είναι τεράστιο, και ταυτόχρονα με όλα τα κόμματα που μπορείς να συνεννοηθείς δίνεις μια εναλλακτική. Αυτή που θυμίζω ότι η σημερινή κυβέρνηση ως αντιπολίτευση έλεγε ότι θα δώσει. Αυτή η εναλλακτική θα πρέπει να είναι λογική. Δηλαδή όταν την πάρουν οι οικονομολόγοι, οι αγορές, οποιοσδήποτε, να έχει νόημα, και οπωσδήποτε να έχει δύο ή τρία σενάρια. Και ενωμένοι προχωρούμε. Δεν θα το κάνουν ποτέ!», κατέληξε.

(Πηγή - Περισσότερες πληροφορίες: Εφημερίδα "Εβδόμη")


Δεν υπάρχουν σχόλια: