Τα πρώτα Βήματα της Ιεραποστολής στη μακρινή Μποτσουάνα

Του Θεοφιλ. Επισκόπου Μποτσουάνας κ.Γενναδίου

Ξεκινήσαμε τις πρώτες επαφές με τους ανθρώπους εδώ. Ιδιαιτέρως φιλικοί όλοι τους. Σέβονται τους Κληρικούς και συμπεριφέρονται ευγενικά σ’ όλους μας. Ακούνε για την «Ορθόδοξη Επισκοπή» που ιδρύθηκε στη χώρα τους και ζητούν να μάθουν περισσότερα. Βέβαια η Μποτσουάνα είναι μία χώρα αμιγώς Χριστιανική ! Το σίγουρο είναι ότι οι λέξεις που χρησιμοποιούμε στις συζητήσεις μαζί τους όπως «Επίσκοπος», « Ιερέας», «Εκκλησία», «Θεία Λειτουργία», «Χριστός Σωτήρας & Λυτρωτής», ηχούνε καθαρά και χωρίς παρενέργειες. Αυτό είναι το ευχάριστο της όλης υποθέσεως. Το λεπτό σημείο όπου πρέπει να εργασθούμε πολύ για να γίνει κατανοητό είναι το «Ορθοδοξία».

Εκατοντάδες είναι οι αιρέσεις και οι «Εκκλησίες-Επιχειρήσεις» οι οποίες δραστηριοποιούνται στη φιλόξενη και ταχύτατα αναπτυσσόμενη αυτή χώρα, που γειτνιάζει με τη Νότιο Αφρική (λίγες ώρες οδικώς από την Πρετόρια). Ξεκινήσαμε τις πρώτες επισκέψεις σε προάστια της γραφικής και βουτηγμένης στο πράσινο Πρωτεύουσας του Καμπερόν, όπου συναντήσαμε ανθρώπους με αξιοπρέπεια και καλλιέργεια, οι οποίοι έχουν ανάγκη στηρίξεως, ψυχολογικής, πνευματικής και υλικής. Συνοικίες ολόκληρες με μικρά παιδιά, (οι περισσότεροι φορείς του AIDS), ιδίως στην περιοχή Ramotswa, δίπλα στο ποτάμι του Notwani, η Kυρία Ksosi Mosadi (Aρχηγός της Φυλής, κάτι σαν Περιφερειάρχης), επικεφαλής μιας μεγάλης Ομάδος νέων παιδιών, περίπου 100, ανέργων, χωρίς γονείς, χωρίς τίποτε στον κόσμο αυτό, βγαίνουν για να εργασθούν την ημέρα οπουδήποτε και το βράδυ αποσύρονται για να κοιμηθούν στον οικισμό όπου διαμένουν, τις περισσότερες φορές χωρίς φαγητό ! Ήταν φιλική η επίσκεψή μας και κατά την τηλεφωνική μου επικοινωνία με την Υπεύθυνη κυρία, της είπα : «Είμαι ο Ορθόδοξος Επίσκοπος της Μποτσουάνας, και έμαθα για σας και την προσπάθειά σας. Μπορώ να έλθω να σας δώ;».

Την άλλη μέρα το πρωϊ ήμουν κοντά τους. Λίγα γλυκά, μικρά δώρα, εικονίτσες, σταυρουδάκια και κομποσχοίνια, μικρά χρηματικά ποσά (χαρτζηλίκι) και πίναμε τον καφέ μας δίπλα στο ποτάμι του Notwani. Επέστρεψα προβληματισμένος. Τι μπορούμε να κάνουμε για τα παιδιά αυτά; Κάτι που να «πιάσει τόπο». Ίσως ήταν ένα μήνυμα που μας έδωσε ο Χριστός; Έπρεπε να ξεκινήσουμε αμέσως. Συζητώντας με μερικούς φίλους και συνεργάτες αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε σε πρώτο στάδιο οργανωμένες συχνές-πυκνές επισκέψεις μας προσφέροντας απαραίτητα είδη τροφής, ρουχισμού και άλλων ειδών που θα μας πρότεινε η Υπεύθυνη του Οικισμού των Παιδιών.

Σε δεύτερο στάδιο συγκροτήσαμε μία Επιτροπή η οποία αποστολή της θα έχει τη μελέτη για τη δημιουργία ενός επαγγελματικού Αρτοποιείου, όπως μας το ζήτησε επισταμένως η Κυρία Kgosi Mosandi, ώστε να καταστούν ικανοί να προσαρμοσθούν στην κοινωνία και να αφομοιωθούν ομαλά, ξεφεύγοντας από τον τρόπο ζωής που μέχρι σήμερα ακολουθούν. Το πρόγραμμα «στάσου στα πόδια σου», «stand on your own two feet», έχει στόχο να οδηγήσει τα παιδιά ώστε να κερδίζουν το ψωμί τους και να εργάζονται, χωρίς να ζητιανεύουν. Ο Θεός βοηθός !

Ξεκινούμε χωρίς καμία απολύτως υποδομή, χωρίς να έχουμε τίποτε από πλευράς οικονομικής στηρίξεως. Θα δούμε στην πορεία. Ελπίζουμε και προσευχόμασθε. Χρειαζόμασθε όμως την οποιαδήποτε οικονομική υποστήριξη διότι ήδη ξεκινήσαμε το «Έργο της Αγάπης για τα Παιδιά με Aids». Μας περιμένουν όπως μας είπε η Υπεύθυνη και ρωτούν για μας πότε θα είναι η επόμενη επίσκεψή μας : «Κυρία πότε θα έλθει πάλι ο Ορθόδοξος Επίσκοπος;» Ακόμη και φαγητό σε συσκευασία από τα Φάστ φούτ της πόλεως. Γλυκά, ψωμί και είδη φαγητού από σούπερ μάρκετ τα οποία παραλαμβάνουν οι κυρίες που διακονούν εκεί. Ρούχα και παπούτσια, αλλά και κάθε άλλο απαραίτητο υλικό. Παράλληλα, επισκεφθήκαμε ιδρύματα όπου συγκεντρώνουν μωρά και νήπια από κακοποιημένους γονείς, νεογέννητα τα οποία συλλέγουν οι νοσηλεύτριες από τις πτωχές συνοικίες της πόλεως (κυρίως από σκουπιδότοπους) και τα φιλοξενούν σε ειδικά νοσηλευτήρια. Επίσης νεογέννητα και μικρά παιδιά φορείς του Aids.

Προσευχηθείτε για μας ! Από την Μποτσουάνα με αγάπη Χριστού.

.