Πρόσωπα του τόπου μας...

Πρώτη βδομάδα της δεύτερης καραντίνας και ας ασχοληθούμε λίγο με την ιστορία του τόπου μας. Στην προηγούμενη καραντίνα είχα αναρτήσει μια προεκλογική αφισέτα του Λάμπρου Τιμοθέου, υποψήφιου βουλευτή από το Παλαιοχώρι, στις εκλογές της 5ης Μαρτίου 1950. Ο δικηγόρος Λάμπρος Τιμοθέου, γιός του απαγχονισθέντος κατά το 1917 απο τους Βουλγάρους Παλαιοχωρινού δημοδιδάσκαλου Δημοσθενη Τιμοθέου, ήταν υποψήφιος βουλευτής Καβάλας του Εθνικού Ενωτικού Κόμματος του Παναγιώτη Κανελλόπουλου, που συμμετείχε στο "Μέτωπο Εθνικής Αναδημιουργίας", στις εκλογές της 5ης Μαρτίου 1950. Δυστυχώς δεν εξελέγη, μια και ο συνδυασμός εξέλεξε μόλις 7 βουλευτές. Ο Λ. Τιμοθέου απεβίωσε σε ηλικία 49 ετών το 1959. 

Η απώλειά του ήταν σημαντική. Από τον Τύπο της εποχής (Εφημερίδα "Ταχυδρόμος") αλιεύσαμε μια "επιμνημόσυνο σπονδή" που είχε γράψει για τον Λάμπρο Τιμοθέου ο φίλος του Λ. Σ. Αδαμπασιάδης, όπου περιγράφει τον ευγενή χαρακτήρα του. Παραθέτω αυτούσιο το κείμενο του δημοσιεύματος προς διάσωση της μνήμης και της ιστορικής ταυτόχρονα πληροφορίας.

"(sic:) ΛΑΜΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΥ

Θα με συγχωρήση ο αγαπητός μου φίλος που, επί τω θανάτω του, δεν έσυρα τας απαιτούμενας γραμμάς νεκρολογίας του. Ήταν τόσον απρόοπτος ο χαμός του και τόσον συγκλονιστική η δοκιμασία που αισθανθήκαμε όλοι οι τριγυρινοί, ώστε η ανωτέρω παράλειψις μου να είναι συγχωρετή.

Έζησα τα τελευταία χρόνια κοντά του και ένοιωσα και εξετίμησα καλά τον χαρακτήρα του.

Υιός του Διδασκάλου του Γένους Δημοσθένους Τιμοθέου, εγεννήθη στο Παλαιοχώρι του Παγγαίου, όπου και εδιδάχθη τα πρώτα γράμματα. Άτυχος όμως γρήγορα έχασε τον Πατέρα του, θυσιασθέντα εις τον βωμόν της ανεξαρτησίας του Γένους μας. Εις το Γυμνάσιον της Καβάλας εσυνέχισε τας εγκυκλίους σπουδάς του και αποφοιτήσας ενεγράφη στην Νομική Σχολή του Καποδιστρείου Πανεπιστημίου.

Ως δικηγόρος υπηρέτησε την θείαν επιστήμην του με ήθος, ανθρωπισμόν και ανωτερότητα καλλιεργημένην.

Από τα αυτά, ευγενή, εμφορούμενος αισθήματα και εις την πολιτικήν οσάκις ανεμίχθη, το έπραξε με ευγενή διάθεσιν και ανώτερα ιδανικά. 

Άνθρωποι του ήθους του Λάμπρου, δύσκολα σήμερα συναντώνται στην κοινωνία, της οποίας ως οικογενειάρχης και μέλος, υπήρξεν ο συντελεστής του ωραίου, του ιδεώδους, του ευγενούς.

Ατυχώς όμως πολύ γρήγορα μας άφησε, ενώ και στην οικογένεια του ήταν ακόμη χρήσιμος και απαραίτητος και εις την κοινωνία πολύτιμος και εκλεκτός παράγων.

Θα ενθυμούμεθα για πάντα την σωματική και ψυχική του ευθυτένειαν, αλησμόνητη δε θα μας μείνει η συντροφιά του".