Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2008

Το Παγγαίο μας κινδυνεύει...


Τελικά το Παγγαίο μας κινδυνεύει... Κάθε μέρα που περνά, μπορεί κανείς να διαπιστώσει ότι οι πάσης φύσεως "καρεκλοκένταυροι" δεν θέλουν την ανάπτυξη του ιστορικού και παράλληλα καταπράσινου βουνού, και έτσι σε συσκέψεις επί συσκέψεων, προσπαθούν να βρουν τρόπους υποβάθμισής του, κλείνοντας παράλληλα τα στόματα όσων αντιδρούν με "αναπτυξιακά πυροτεχνήματα"...

Διαβάζοντας την «Καθημερινή της Κυριακής», στις 10 Φεβρουαρίου, θα μπορούσε να διαπιστώσει κανείς ότι τα σενάρια περί αξιοποίησης κοιτασμάτων ουρανίου που υπάρχουν στο Παγγαίο, άρχισαν να βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Μέχρι τώρα κανείς δεν τολμούσε να αναφέρει κάτι τέτοιο… Γιατί;

Παράλληλα με αφορμή τα όσα προωθεί η ΔΕΗ για τη δημιουργία μονάδας παραγωγής ενέργειας με τη χρήση λιθάνθρακα, ήρθαν και πάλι στην επικαιρότητα συζητήσεις που έγιναν ξανά πριν δεκαετίες, και αφορούν την αξιοποίηση της τύρφης στην πεδιάδα των Φιλίππων, στους πρόποδες του Παγγαίου.

Και το τρίτο χτύπημα (ίσως και το πιο «ύπουλο»), αφορά την ιστορική ταυτότητα του βουνού. Κάποιοι, που βρέθηκαν τα προηγούμενα χρόνια σε θέσεις – κλειδιά για την ανάδειξη της ιστορίας της περιοχής, προφανώς «κάτι έχουν» με το Παγγαίο. Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι αρνούνταν πεισματικά οποιαδήποτε έρευνα σε ένα, κατά τα άλλα κηρυγμένο αρχαιολογικό χώρο, στο σύνολο του. Γιατί; Και είναι γνωστό από την ιστορία ότι πάνω στο Παγγαίο βρίσκονται σημαντικές ιστορικές τοποθεσίες, όπως το Μαντείο του Διονύσου. Γιατί δεν έψαξε ποτέ κανείς να το εντοπίσει; Τελευταία μάλιστα είδαμε κάποιες απέλπιδες, διασκεδαστικές ίσως, προσπάθειες για τη "μεταφορά" του ιστορικού συνόλου που ακούει στο όνομα Παγγαίο, ανατολικότερα… Μήπως κύριοι που προωθείτε κάτι τέτοιο και η αρχαία Αμφίπολη δεν είναι η Αμφίπολη;

Στο θέμα αναφέρεται εκτενώς στο blog του και ο Παγγαιορείτης συγγραφέας και φίλος Θεόδωρος Γρηγοριάδης, παρέχοντας πλήθος χρήσιμων πληροφοριών.

Αναφέρει χαρακτηριστικά: «…Ύστερα ήρθε η σειρά της παλιάς Εγνατίας οδού, που καμαρώναμε βλέποντας τα πέτρινα απομεινάρια της. Κάτι αρχαίες οδοσημάνσεις - δήθεν - έδειξαν ότι ο δρόμος που ερχόταν από την Αμφίπολη στους Φιλίππους παρέκαμπτε το Παγγαίο και μετατοπιζόταν δυτικά, προς τη μεριά της Δράμας. Εδώ οι ερευνητές, σαν να δούλευαν στο ΥΠΕΧΩΔΕ χίλια χρόνια πριν, ήταν σκληροί και αμετάπειστοι. Δεν απάντησαν καν σε ένα ρεπορτάζ που δημοσίευσα εναντίον τους στην εφημερίδα. Τέλος, το χειρότερο και καθοριστικό χτύπημα ήρθε όταν κάποιοι ευκαιριακοί αρχαιολόγοι επανατοποθέτησαν τον χώρο της Σκαπτής Ύλης, δηλαδή των αρχαίων ορυχείων χρυσού, απέναντι από τη Θάσο, σε κάτι χαμηλά βουναλάκια, ξεχνώντας ότι το μισό και βάλε Παγγαίο είναι γεμάτο σκαμμένες στοές και σωρούς σιδηρόπετρες - ασημόπετρες τις λέγαμε μικροί παίζοντας πάνω τους».

Περισσότερα στο blog του Θεόδωρου Γρηγοριάδη

2 σχόλια:

Unknown είπε...

Τίποτε δεν είναι τυχαίο. Η προσπάθεια για μεταφορά των όποιων ιστορικών στοιχείων ανατολικότερα, μπορεί να υποκρύπτει στόχους που θα έχουν ως αποτέλεσμα την υποβάθμιση της ιστορικότητας του χώρου για να "τρέξουν" πιο εύκολα κάποια άλλα σχέδια. Πολύ σωστά έθεσες τους προβληματισμούς και τους συνέδεσες μεταξύ τους...

daskaloudis είπε...

Δυστυχώς μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχουν όχι μόνο οι «καρεκλοκένταυροι» που αναφέρεις αλλά και οι τοπικές κοινωνίες που τόσα χρόνια έχουν αφήσει το Παγγαίο ιστορικά και περιβαλλοντικά απροστάτευτο. Λίγοι νομίζω έχουν συναίσθηση της ιστορικότητας του τόπου που ζουν αλλά και όσοι έχουν, αδιαφορούν. Έτσι αντί για αρχαιολόγους- ερευνητές ο τόπος έχει γεμίσει λατόμους που καταστρέφουν σιγά-σιγά τα ιστορικά στοιχεία της περιοχής. Οι βραχογραφίες ανατινάζονται με δυναμίτη από τους χρυσοθήρες. Οι «σιδηρόπετρες» - ιστορική μαρτυρία της επεξεργασίας χρυσού στην περιοχή - χρόνο με τον χρόνο εξαφανίζονται γιατί τις χρησιμοποιούν οι ντόπιοι σε οικοδομικές εργασίες. Απομεινάρια αρχαίων οικισμών κυριολεκτικά εξφανίζονται από τις μπουλντόζες για ανεύρεση θυσαυρών όπως συνέβη στη θέση Παλιόκαστρο πάνω από την Παλαιοκόμη και στην Λιμνιά της Λεκάνης. Και όλα αυτά αν όχι με την συνδρομή, τουλάχιστον με την ανοχή των ντόπιων.
Και αφού με όλα αυτά απογυμνωθεί σιγά-σιγά η ιστορικότητα του βουνού, θα βρουν ευκαιρία οι εκάστοτε «επενδυτές» να δώσουν την χαριστική βολή στον τόπο με τα «αναπτυξιακά» τους σχέδια..