Πολύς λόγος γίνεται το τελευταίο διάστημα σχετικά με την “κομματική πειθαρχία” που επιβάλουν ουσιαστικά τα κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού, προκειμένου να μην βρεθούν προ εκπλήξεων, αφού τα περισσότερα μέτρα έρχονται σε ευθεία αντίθεση με την κοινωνία, η οποία εξαθλιώνεται. Ωστόσο, μια τέτοια συμπεριφορά έρχεται σε αντίθεση και με το Σύνταγμα, αφού ρητά τονίζεται οτι οι βουλευτές υπηρετούν τους πολίτες και όχι τις κομματικές τακτικές και πρέπει να ψηφίζουν χωρίς περιορισμούς, όπως είναι και η “κομματική πειθαρχία”.
Πιο συγκεκριμένα, στο πρώτο κεφάλαιο του Γ' Τμήματος του Συντάγματος, για την ανάδειξη και συγκρότηση της Βουλής, στο άρθρο 51 αναφέρεται ρητά οτι: “Οι βουλευτές αντιπροσωπεύουν το Έθνος”.
Σε αυτήν την περίπτωση όμως η “κομματική πειθαρχία” είναι αντίθετη με τη λαϊκή βούληση, αφού οι πολίτες αντιδρούν σε αυτά τα μέτρα. Πρόκειται για τους ίδιους πολίτες που έχουν ψηφίσει τους βουλευτές για να τους εκπροσωπούν. Ωστόσο, όταν η πράξη των βουλευτών είναι αντίθετη με την βούληση των πολιτών, ουσιαστικά δεν τους αντιπροσωπεύουν, κάτι που δεν προβλέπεται από το Σύνταγμα.
Επίσης στο τρίτο κεφάλαιο για τα “Καθήκοντα και δικαιώματα των βουλευτών”, στο άρθρο 60 τονίζεται ξεκάθαρα οτι “οι βουλευτές έχουν απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση”, κάτι που σημαίνει οτι δεν δεσμεύονται από συλλογικές κομματικές λογικές, που δυστυχώς ισχύει με τη λεγόμενη “κομματική πειθαρχία”.
Παράλληλα στο άρθρο 61, υπογραμμίζεται οτι “ο βουλευτής δεν καταδιώκεται ούτε εξετάζεται με οποιονδήποτε τρόπο για γνώμη ή ψήφο που έδωσε κατά την άσκηση των βουλευτικών καθηκόντων”, δίνοντας του δικαίωμα να υπερασπιστεί έστω και προσωπικά τα δίκαια των πολιτών.
Προκύπτει λοιπόν οτι η “κομματική πειθαρχία” εφευρέθηκε προκειμένου να μην “κινδυνεύουν” οι κυβερνήσεις από βουλευτές που για οποιοδήποτε λόγο παρεκλίνουν της κοινής γραμμής, ακόμη και αν αυτή δεν συμβαδίζει με το συμφέρον των πολιτών. Άλλωστε με την απειλή της διαγραφής, που υπάρχει για όσους δεν “πειθαρχήσουν” αφήνοντας απ' έξω την αρχή με βάση την οποία εκλέχτηκαν, δηλαδή να υπηρετούν τους πολίτες, όλοι πειθαρχούν, αφού γνωρίζουν οτι αν δεν σηκώσουν κάποια κομματική σημαία δεν θα μπορέσουν να συμπεριληφθούν σε κάποια εκλογική λίστα.
Διαχρονικά λοιπόν φαίνεται οτι σε αυτή τη χώρα, αν και δεν προβλέπεται από το Σύνταγμα, τα προσωπικά ωφέλη των περισσότερων πολιτικών που απαρτίζουν τη Βουλή κυριαρχούν επί της λαϊκής βούλησης, μια και η βουλευτική έδρα υπερισχύει των προβλημάτων των πολιτών, τους οποίους θυμούνται λίγο πριν τις εκλογές, προκειμένου με λογια παχυλά και υποσχέσεις γεμάτες λεονταρισμούς και κορώνες, να κερδίσουν μια ακόμη θητεία στην έδρα τους, με όλα τα ωφέλη που αυτή συνεπάγεται. Μόνο που τα ωφέλη είναι προσωπικά και όχι για όλους τους πολίτες που για ακόμη μια φορά καλούνται να πληρώσουν την πειθαρχία των “καλών” βουλευτών...
Πιο συγκεκριμένα, στο πρώτο κεφάλαιο του Γ' Τμήματος του Συντάγματος, για την ανάδειξη και συγκρότηση της Βουλής, στο άρθρο 51 αναφέρεται ρητά οτι: “Οι βουλευτές αντιπροσωπεύουν το Έθνος”.
Σε αυτήν την περίπτωση όμως η “κομματική πειθαρχία” είναι αντίθετη με τη λαϊκή βούληση, αφού οι πολίτες αντιδρούν σε αυτά τα μέτρα. Πρόκειται για τους ίδιους πολίτες που έχουν ψηφίσει τους βουλευτές για να τους εκπροσωπούν. Ωστόσο, όταν η πράξη των βουλευτών είναι αντίθετη με την βούληση των πολιτών, ουσιαστικά δεν τους αντιπροσωπεύουν, κάτι που δεν προβλέπεται από το Σύνταγμα.
Επίσης στο τρίτο κεφάλαιο για τα “Καθήκοντα και δικαιώματα των βουλευτών”, στο άρθρο 60 τονίζεται ξεκάθαρα οτι “οι βουλευτές έχουν απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση”, κάτι που σημαίνει οτι δεν δεσμεύονται από συλλογικές κομματικές λογικές, που δυστυχώς ισχύει με τη λεγόμενη “κομματική πειθαρχία”.
Παράλληλα στο άρθρο 61, υπογραμμίζεται οτι “ο βουλευτής δεν καταδιώκεται ούτε εξετάζεται με οποιονδήποτε τρόπο για γνώμη ή ψήφο που έδωσε κατά την άσκηση των βουλευτικών καθηκόντων”, δίνοντας του δικαίωμα να υπερασπιστεί έστω και προσωπικά τα δίκαια των πολιτών.
Προκύπτει λοιπόν οτι η “κομματική πειθαρχία” εφευρέθηκε προκειμένου να μην “κινδυνεύουν” οι κυβερνήσεις από βουλευτές που για οποιοδήποτε λόγο παρεκλίνουν της κοινής γραμμής, ακόμη και αν αυτή δεν συμβαδίζει με το συμφέρον των πολιτών. Άλλωστε με την απειλή της διαγραφής, που υπάρχει για όσους δεν “πειθαρχήσουν” αφήνοντας απ' έξω την αρχή με βάση την οποία εκλέχτηκαν, δηλαδή να υπηρετούν τους πολίτες, όλοι πειθαρχούν, αφού γνωρίζουν οτι αν δεν σηκώσουν κάποια κομματική σημαία δεν θα μπορέσουν να συμπεριληφθούν σε κάποια εκλογική λίστα.
Διαχρονικά λοιπόν φαίνεται οτι σε αυτή τη χώρα, αν και δεν προβλέπεται από το Σύνταγμα, τα προσωπικά ωφέλη των περισσότερων πολιτικών που απαρτίζουν τη Βουλή κυριαρχούν επί της λαϊκής βούλησης, μια και η βουλευτική έδρα υπερισχύει των προβλημάτων των πολιτών, τους οποίους θυμούνται λίγο πριν τις εκλογές, προκειμένου με λογια παχυλά και υποσχέσεις γεμάτες λεονταρισμούς και κορώνες, να κερδίσουν μια ακόμη θητεία στην έδρα τους, με όλα τα ωφέλη που αυτή συνεπάγεται. Μόνο που τα ωφέλη είναι προσωπικά και όχι για όλους τους πολίτες που για ακόμη μια φορά καλούνται να πληρώσουν την πειθαρχία των “καλών” βουλευτών...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου