Δευτέρα 31 Μαΐου 2010

«Ο ορυκτός Πλούτος της Βορείου Ελλάδος»

Σημαντικά οφέλη στην εθνική οικονομία και τη βιώσιμη ανάπτυξή της δύναται να αποφέρει μία ορθολογική εκμετάλλευση του τεράστιου φυσικού πλούτου-από ορυκτά και μεταλλεύματα, μέχρι πετρέλαιο και γεωθερμικά πεδία- που διαθέτει η βόρεια Ελλάδα. Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξαν οι εργασίες της ημερίδας με θέμα «Ο ορυκτός Πλούτος της Βορείου Ελλάδος», που διοργάνωσαν το Σάββατο, στη Θεσσαλονίκη, ο Σύνδεσμος Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδος και η οικονομική εφημερίδα Εξπρές.

Μία από τις πλουσιότερες κοιτασματολογικές περιφέρειες της Ευρώπης αποτελεί η Βόρεια Ελλάδα, με βάση τα αποθέματα και το μεταλλικό περιεχόμενο σε χρυσό, άργυρο, χαλκό, μόλυβδο και ψευδάργυρο, σύμφωνα με την παρουσίαση του οικονομολόγου- γεωλόγου και Γενικού Διευθυντή του Ινστιτούτου Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών ΙΓΜΕ Κεντρικής Μακεδονίας, Νίκου Αρβανιτίδη.

Είκοσι δισεκατομμύρια ευρώ εκτιμάται η αξία- με βάση τις τρέχουσες τιμές των μετάλλων- των βεβαιωμένων αποθεμάτων νικελίου, ψευδαργύρου, μολύβδου, χαλκού, χρυσού και αργύρου στην Μακεδονία και Θράκη, ωστόσο, ένα πολύ μικρό μέρος της αξίας αυτής αξιοποιείται σήμερα παραγωγικά, σημείωσε ο κ.Αρβανιτίδης.

«Τα δυναμικά αποθέματα που φιλοξενούνται στις υπάρχουσες μεταλλευτικές αλλά και σε νέες περιοχές κοιτασματολογικού ενδιαφέροντος, είναι σε θέση να πολλαπλασιάσουν το προαναφερόμενο οικονομικό μέγεθος», πρόσθεσε.

"Ο ορυκτός πλούτος της Βόρειας Ελλάδας είναι σημαντικός για την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα της Εξορυκτικής Βιομηχανίας της χώρας. Δυστυχώς το ποσοστό αξιοποίησης του ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τα μεταλλικά ορυκτά είναι πολύ χαμηλό", επισήμανε ο αναπληρωτής καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και Γενικός Διευθυντής του ΙΓΜΕ, Κ.Παπαβασιλείου.

«Η μη αξιοποίηση των σημαντικών κοιτασμάτων χρυσού στην Β.Ελλάδα, ιδιαίτερα σε μια τόσο δύσκολή συγκυρία είναι ένα θλιβερό γεγονός. Ιδιαίτερα όταν υπάρχει και το θεσμικό πλαίσιο και οι τεχνολογίες που εξασφαλίζουν μια βιώσιμη αξιοποίηση των κοιτασμάτων αυτών με όρους προστασίας του περιβάλλοντος», πρόσθεσε.

Την άποψη ότι, αν και φαίνεται ως σχήμα οξύμωρον, η μεταλλεία συμβαδίζει με την Πράσινη ανάπτυξη και τη βελτίωση του περιβάλλοντος, διατύπωσε ο καθηγητής Κοιτασματολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Νίκος Σκαρπέλης.

Θα πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους ότι υπάρχει διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στον τρόπο εκμετάλλευσης oρυκτών υλών κατά το παρελθόν με αυτόν του παρόντος, είπε, διευκρινίζοντας ότι οι παλαιές εκμεταλλεύσεις δεν ακολουθούσαν αυστηρούς κανόνες προστασίας του περιβάλλοντος.

«Να μην λησμονούμε ότι ιστορικά οι ορυκτές ύλες και η μεταλλευτική βιομηχανία έβγαλαν τη χώρα από μεγάλες οικονομικές κρίσεις. (π.χ. στην Ελλάδα από την δεκαετία του ’50 η βαρειά βιομηχανία ξεκίνησε από μεταλλεία και μεταλλουργικές μονάδες (π.χ. ΛΑΡΚΟ, ΑΛΟΥΜΙΝΙΟ, ΑΕΧΠΛ, Γαλλική Λαυρίου). Κανείς δεν έχει δικαίωμα να εξοστρακίσει μία δραστηριότητα η οποία ιστορικά στήριξε και συνεχίζει να στηρίζει την εξέλιξη της κοινωνίας τηρώντας τις δεσμεύσεις της για προστασία του περιβάλλοντος», σημείωσε ο κ.Σκαρπέλης.

Την ανάληψη πρωτοβουλιών από την επιστημονική κοινότητα, «ώστε να μεταστραφεί η άποψη της κοινής γνώμης από διαρκή αντίδραση στη μεταλλευτική - μεταλλουργική δραστηριότητα τουλάχιστον σε ανοχή, προβάλλοντας τα θετικά σημεία της δραστηριότητας και πείθοντάς ότι, με τη βοήθεια της επιστήμης και της τεχνολογίας, οι όποιες δυσμενείς επιπτώσεις στο περιβάλλον αντιμετωπίζονται με το ελάχιστο κόστος», πρότεινε ο καθηγητής ΕΜΠ Κωνσταντίνος Τσακαλάκης.

Στα σημαντικότερα γεωθερμικά πεδία της Βόρειας Ελλάδας αναφέρθηκε ο γεωλόγος του ΙΓΜΕ, Απόστολος Αρβανίτης.

Aυτά, όπως είπε, εντοπίζονται ανατολικά της Θεσσαλονίκης και πιο συγκεκριμένα στις λεκάνες Μυγδονίας, Στρυμόνα, Στρυμονικού Κόλπου, Δέλτα του Νέστου, Ξάνθης -Κομοτηνής, και Αλεξανδρούπολης -δέλτα Έβρου, ενώ σημαντικό ενδιαφέρον παρουσιάζει και η Σαμοθράκη, όπου τρεις γεωτρήσεις βάθους 40-120 m, που ανορύχθηκαν στο χώρο των θερμών πηγών, παράγουν μεγάλες ποσότητες ρευστών με τη θερμοκρασία των νερών να φτάνει μέχρι και τους 99oC.

Ωστόσο, όπως διευκρίνισε ο κ.Αρβανίτης, παρά το μεγάλο γεωθερμικό δυναμικό του Βορειοελλαδικού χώρου η αξιοποίησή του βρίσκεται σε χαμηλά επίπεδα και περιορίζεται στη θέρμανση κάποιων θερμοκηπιακών μονάδων (Νιγρίτα, Σιδηρόκαστρο, Λαγκαδάς, Ν.Απολλωνία, Ν. Εράσμιο), στη θέρμανση εδάφους για καλλιέργεια σπαραγγιών (Ν. Εράσμιο, Νυμφόπετρα, Μυρωδάτο), στη θέρμανση χώρων (εγκαταστάσεις Λουτρών Τραϊανούπολης και Ν. Απολλωνίας, Γυμνάσιο στις Θέρμες Ξάνθης), στην ξήρανση αγροτικών προϊόντων (Ν. Εράσμιο Ξάνθης), σε υδατοκαλλιέργειες (αντιπαγετική προστασία λιμνοδεξαμενών στο Πόρτο Λάγος και στο Νέο Εράσμιο Ν. Ξάνθης), στην καλλιέργεια του μικροφύκους Spirulina (Θερμά Νιγρίτας Ν. Σερρών) και τέλος στη λουτροθεραπεία και τον ιαματικό τουρισμό (Αριδαία, Λαγκαδάς, Ν. Απολλωνία, Άγκιστρο, Σιδηρόκαστρο, Νιγρίτα, Ελευθερές, Τραϊανούπολη, Σαμοθράκη, Κασσάνδρα κ.ά.).

Η περιορισμένη αξιοποίηση των γεωθερμικών πεδίων αποδίδεται, μεταξύ άλλων, στο υφιστάμενο νομικό πλαίσιο (Ν. 3175/2003) και στο γεγονός ότι το γεωθερμικό δυναμικό αντιμετωπίζεται με βάση το Μεταλλευτικό Κώδικα και όχι σαν Ανανεώσιμη Πηγή Ενέργειας, διευκρίνισε ο κ.Αρβανίτης.

(Πηγή:www.evdomi.gr)

Κυριακή 30 Μαΐου 2010

Δημιουργήθηκε το πρώτο συνθετικό ζωντανό κύτταρο - Ένα βήμα πιο κοντά στην τεχνητή ζωή

Αμερικανοί επιστήμονες, μετά από πολλά χρόνια ερευνών, κατόρθωσαν, για πρώτη φορά, να δημιουργήσουν ένα συνθετικό ζωντανό κύτταρο, ένα σημαντικό επιστημονικό ορόσημο που φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στην τεχνητή ζωή.

Οι ερευνητές, υπό τον δρα Κρεγκ Βέντερ, ο οποίος είχε πρωτοστατήσει και στην ανάγνωση του ανθρωπίνου γονιδιώματος, ενώ το 2003 είχε δημιουργήσει τον πρώτο συνθετικό ιό, ανέπτυξαν τεχνητά το γενετικό "λογισμικό" (γονιδίωμα) ενός βακτηρίου και στη συνέχεια το εισήγαγαν σε ένα κύτταρο. Δημιουργήθηκε έτσι ένα μικρόβιο με συνθετικό DNA, που δεν αποτελεί ακόμα μια πλήρως τεχνητή ζωή, αλλά ανοίγει το δρόμο γι' αυτήν στο μέλλον.

"Πρόκειται για το πρώτο αυτό-αναπαραγόμενο είδος στον πλανήτη μας, του οποίου ο πατέρας είναι ένας κομπιούτερ", δήλωσε ο Βέντερ. Το επίτευγμα των ερευνητών του Ινστιτούτου Κρεγκ Βέντερ, που παρουσιάστηκε στο περιοδικό "Science", σύμφωνα με το BBC και το πρακτορείο Ρόιτερ, χαιρετίστηκε σαν σημαντικό επιστημονικό βήμα, όμως οι επικριτές επεσήμαναν ότι η δημιουργία συνθετικών οργανισμών γεννά πολλούς κινδύνους. Από την πλευρά τους, οι ερευνητές ευελπιστούν ότι ο σχεδιασμός τεχνητών βακτηριακών κυττάρων θα επιτρέψει την ανάπτυξη νέων φαρμάκων, αλλά και καυσίμων, ενώ μπορεί να βοηθήσει ακόμα και στην απορρόφηση των "αερίων του θερμοκηπίου" και στην κλιματική αλλαγή.

Στο συνθετικό κύτταρο του Βέντερ, μόνο το γονιδίωμα είναι πραγματικά συνθετικό. Όπως είπε ο Βέντερ, είναι σαν να δημιουργεί κανείς νέο "λογισμικό" για ένα κύτταρο. Οι ερευνητές αντέγραψαν ένα υπάρχον βακτηριακό γονιδίωμα, στη συνέχεια αποκωδικοποίησαν τον γενετικό κώδικά του και χημικά ανακατασκεύασαν ένα αντίγραφό του.

Όπως ανέφερε ο Βέντερ, με τον τρόπο αυτό δημιουργούνται τεχνητά χρωμοσώματα που "μεταφυτεύονται" σε ένα κύτταρο υποδοχής, αποτελώντας έτσι ένα διαφορετικό οργανισμό, καθώς το κύτταρο "διαβάζει" το διαφορετικό γονιδίωμα που έχει εισαχθεί σε αυτό και μετατρέπεται πλέον σε νέο είδος ζωής με βάση τις εντολές του νέου συνθετικού γενετικού κώδικα. Είναι η πρώτη φορά, όπως τόνισε ο πρωτοπόρος (και αμφιλεγόμενος) αμερικανός γενετιστής, που ένα συνθετικό DNA ελέγχει πλήρως ένα ζωντανό κύτταρο.

Ο Βέντερ εκτίμησε ότι η ανακάλυψή του μπορεί να οδηγήσει σε μια νέα βιομηχανική επανάσταση. "Αν μπορούμε όντως να κάνουμε τα κύτταρα να παράγουν ό,τι θέλουμε, θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν να ξεφορτωθούμε το πετρέλαιο και να αντιστρέψουμε ένα μέρος της ζημιάς στο περιβάλλον, μέσω απορρόφησης του διοξειδίου του άνθρακα (σ.σ. από συνθετικούς μικρο-οργανισμούς, όπως ειδικά φύκια)".

Ήδη το Ινστιτούτο του Βέντερ συνεργάζεται με εταιρίες πετρελαιοειδών και φαρμακευτικές εταιρίες για την ανάπτυξη βακτηρίων που θα παράγουν εναλλακτικά καύσιμα, νέα φάρμακα και εμβόλια.

Οι επικριτές όμως θεωρούν ότι υπερτιμάται η σημασία της ανακάλυψης και υποτιμώνται οι δυνητικοί κίνδυνοι, θεωρώντας ότι η απελευθέρωση νέων οργανισμών στο περιβάλλον μπορεί να αποβεί καταστροφική, δημιουργώντας ένα νέο είδος μόλυνσης, αλλά και κινδύνους για την υγεία, καθώς επίσης απειλές νέου τύπου βιο-τρομοκρατίας. Όμως ο Βέντερ υποστηρίζει ότι ο ίδιος πρωτοστατεί, ώστε να υπάρξουν οι κατάλληλες ρυθμίσεις και οι ηθικοί περιορισμοί σε κρατικό επίπεδο που θα διασφαλίζουν το νέο επιστημονικό πεδίο.

Η αρμόδια επιτροπή του Κογκρέσου των ΗΠΑ προγραμμάτισε ήδη ακρόαση για την επόμενη εβδομάδα, προκειμένου να συζητήσει τις επιπτώσεις της νέας ανακάλυψης, ενώ ο πρόεδρος Ομπάμα ζήτησε από την επιτροπή βιοηθικής των ΗΠΑ να μελετήσει το ζήτημα και να αποφανθεί.

Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία (με συνδρομή) στη διεύθυνση: http://www.sciencemag.org/cgi/content/abstract/science.1190719

(Πηγή:www.evdomi.gr)

Συσκευές ευφυούς σύνθεσης φωνής και ανίχνευσης συναισθήματος μπαίνουν στην καθημερινότητα του πολίτη

Τα άτομα με διαταραχές λόγου έχουν πλέον στη διάθεσή τους τις εφαρμογές της βιοϊατρικής τεχνολογίας, που τους επιτρέπουν να επικοινωνούν, αλλά και να γίνονται κατανοητοί από τους άλλους. Αν και οι τεχνολογίες αυτόματης αναγνώρισης φωνής και ομιλίας έχουν μπει για τα καλά στην καθημερινότητα, τα χρησιμοποιούμενα μέσα εξακολουθούν να είναι δύσχρηστα για τα άτομα με διαταραχές στην ομιλία. Χάρη, όμως, στις νεώτερες εξελίξεις που αφορούν την ευφυή σύνθεση τεχνητής φωνής, τα άτομα αυτά μπορούν να χρησιμοποιήσουν εύκολα νέου τύπου συσκευές, όπως η διαδραστική τηλεόραση, το κινητό τηλέφωνο κ.λπ.

Οι κλινικές εφαρμογές των τεχνολογιών της ομιλίας και του λόγου, που αφορούν ευρύ φάσμα εφαρμογών υγείας σε άτομα με ειδικές ανάγκες, ηλικιωμένους, χρόνια πάσχοντες κ.λπ θα παρουσιαστούν από τον καθηγητή του Πανεπιστημίου του Σέφιλντ, Mark Hawley, στο Παγκόσμιο Συνέδριο για τη Βιοϊατρική Τεχνολογία και Πληροφορική - MEDICON 2010, που ξεκινά σήμερα Πέμπτη, και θα ολοκληρωθεί στις 30 Μαΐου, στη Χαλκιδική.

Όπως ανέφερε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής του συνεδρίου, επίκουρος καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ, Παναγιώτης Μπαμίδης, οι τεχνικές επεξεργασίας λόγου αφορούν ανθρώπους, οι οποίοι για κάποιο λόγο δεν μιλούν καθαρά με συνέπεια να μη τους καταλαβαίνουν τα άτομα του περιβάλλοντός τους και δυσκολεύονται να επικοινωνήσουν. Χάρη στο λογισμικό, που χρησιμοποιούν οι τεχνικές επεξεργασίας λόγου, η φωνή των ατόμων αυτών «μεταφράζεται» μηχανικά και έτσι μπορούν οι άλλοι να καταλαβαίνουν τι λένε. Οι νέες τεχνολογίες μπορούν ακόμη να χρησιμοποιηθούν και για την εκπαίδευση των ατόμων με προβλήματα λόγου.

Συσκευές ανίχνευσης συναισθήματος

Οι τεχνολογίες ανίχνευσης του ανθρώπινου συναισθήματος έχουν πλέον φτάσει στο σημείο να μπορούν να χρησιμοποιηθούν σοβαρά εκτός εργαστηρίου, δηλαδή σε πραγματικές συνθήκες. Αισθητήρες, που φοριούνται, ή κάμερες συνδεδεμένες με κατάλληλα μαθηματικά μοντέλα και εργαλεία, είναι σε θέση να διαπιστώνουν τη συναισθηματική και νοητική κατάσταση του χρήστη, μέσω ενός υπολογιστή, σε συνθήκες καθημερινής διαβίωσης στο σπίτι, στο σχολείο και αλλού.

Οι τεχνολογίες, που θα παρουσιάσει στο συνέδριο η διεθνούς φήμης, αιγυπτιακής καταγωγής ερευνήτρια, Rana el Kaliouby, από το MIT Media Lab, μπορούν να εφαρμοστούν στην κλινική και βιοϊατρική έρευνα, ώστε να μελετηθούν οι διαταραχές της ψυχικής υγείας και ανάπτυξης, όπως ο αυτισμός, καθώς και οι διαταραχές, που σχετίζονται με το στρες.

(Πηγή:www.evdomi.gr)

Υποθαλάσσιες γεωτρήσεις: ένα επικίνδυνο «παιχνίδι» στα όρια της γεωλογίας, της γεωγραφίας και της τεχνολογίας

Η πηγή του πετρελαίου που βγαίνει ορμητικά και ρυπαίνει ασταμάτητα τον Κόλπο του Μεξικού, βρίσκεται 4,5 χιλιόμετρα κάτω από τον πυθμένα της θάλασσας. Εως τη γεώτρηση της ΒΡ ήταν παγιδευμένο σε βραχώδη στρώματα που σχηματίσθηκαν κατά την τριτογενή περίοδο, δηλαδή πριν από εκατομμύρια χρόνια. Οι θερμοκρασίες σε εκείνο το υπόστρωμα της Γης φτάνουν τους χιλιάδες βαθμούς Κελσίου. Η εξόρυξη σε τέτοια βάθη είναι ένα ταξίδι στην κόλαση, όπως σημειώνει το περιοδικό "Der Spiegel". Αλλά πετρελαϊκές εταιρίες όπως η BP, η ExxonMobil, η Shell και η Chevron τολμούν να κάνουν όλο και πιο συχνά αυτό το ταξίδι τα τελευταία χρόνια.

Η αμερικανική κυβέρνηση εκτιμά ότι κάτω από τον πυθμένα του Κόλπου του Μεξικού υπάρχουν 60 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου. Αυτή η ποσότητα θα επαρκούσε για να καλύψει τις ενεργειακές ανάγκες των ΗΠΑ για σχεδόν μια δεκαετία. Το ερώτημα που ανακύπτει, ωστόσο, είναι πόσο επικίνδυνες είναι οι υποθαλάσσιες γεωτρήσεις. Μια απάντηση έχει δώσει ήδη ο διευθύνων σύμβουλος της BP Τόνι Χάιουαρντ: «Η βιομηχανία της ενέργειας δουλεύει σαφώς στα όρια της γεωλογίας, της γεωγραφίας και της τεχνολογίας». Ο ναύαρχος του αμερικανικού λιμενικού σώματος Θαντ Αλεν, στον οποίο έχει ανατεθεί από τον πρόεδρο Ομπάμα ο συντονισμός της επιχείρησης ελέγχου της πετρελαιοκηλίδας, διαμαρτυρήθηκε από την πλευρά του για την «τυραννία της απόστασης και την τυραννία του βάθους».

Από αυτές τις απαντήσεις προκύπτει ένα δεύτερο ερώτημα: Μήπως πρέπει να σταματήσουν οι υποθαλάσσιες γεωτρήσεις; «Αυτό που συνέβη στον Κόλπο του Μεξικού είναι ακριβώς αυτό για το οποίο ανησυχούσαμε πάντα», επισημαίνει ο καθηγητής Γεωλογίας Κλάους Μπίτζερ, υπογραμμίζοντας ότι οι πετρελαϊκές εταιρίες «ανακατεύονται με πράγματα που θα ήταν καλύτερα να τα άφηναν στην ησυχία τους». Εάν οι εταιρίες εξακολουθήσουν να τρυπούν σε όλο και πιο βαθιά νερά - προσθέτει ο ίδιος - θα ζούμε πιο συχνά καταστροφές σαν αυτή που χτύπησε τις πολιτείες της Λουιζιάνα, της Αλαμπάμα, του Μισισιπή και της Φλόριντα.

Κοιτάσματα πετρελαίου κάτω από τον πυθμένα των ωκεανών βρίσκονται διάσπαρτα σε όλο τον πλανήτη. Υπάρχουν στη Μαγαδασκάρη και στο Κέρας της Αφρικής, στη Γροιλανδία και την Αραβική Χερσόνησο, στον Ατλαντικό. Τα νερά σε αυτές τις περιοχές έγιναν κάτι σαν παιδική χαρά για τη βιομηχανία της ενέργειας. Όμως, αυτός ο ενθουσιασμός για «παιχνίδι» γεννήθηκε από ανάγκη. Για κάποιες πετρελαϊκές οι υποθαλάσσιες γεωτρήσεις είναι η μόνη επιλογή που έχουν.

Οι εταιρίες που δεν έχουν πρόσβαση σε ηπειρωτικά κοιτάσματα στην Ασία και τη Λατινική Αμερική προέρχονται κυρίως από τη Δύση. Κι αυτό γιατί αυτά τα κοιτάσματα ελέγχονται πλέον από κρατικές εταιρίες πετρελαίου όπως η Saudi Aramco στη Σαουδική Αραβία, η Gazprom στη Ρωσία, η NIOC στο Ιράν και η PDVSA στη Βενεζουέλα. Αυτές οι εταιρίες είναι οι πραγματικοί κολοσσοί του τομέα, καθώς ελέγχουν τα τρία τέταρτα των παγκόσμιων αποθεμάτων.

Αυτοί οι εθνικοί κολοσσοί κρατούν αποστάσεις από τους βαρόνους του πετρελαίου στο Χιούστον, το Λονδίνο και τη Χάγη, καθώς δεν έχουν ανάγκη πλέον από τα χρήματα και την τεχνογνωσία της Δύσης. Εάν χρειαστούν την τελευταία τεχνολογία στον τομέα των γεωτρήσεων απευθύνονται σε εξειδικευμένες εταιρίες, όπως είναι η Schlumberger, η Halliburton και η Transocean. Οι «Big Oil», όπως ονομάζονται ακόμη οι παλιές ιδιωτικές εταιρίες, ελέγχουν πια μόνο το 10% των παγκόσμιων αποθεμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου. Η ΒΡ και παρόμοιες εταιρίες αρκούνται εκ των πραγμάτων στα πιο επικίνδυνα, ακριβά και δύσκολα σχέδια γεωτρήσεων.

«Ο λόγος για τον οποίο η ΒΡ και άλλες εταιρίες φθάνουν στα όρια της εξερεύνησης και της εξόρυξης είναι ότι δεν έχουν άλλη επιλογή», επισημαίνει ο Κλάους Μπίτζερ. Αυτή η μοναδική επιλογή τις υποχρεώνει να επενδύουν δισεκατομμύρια για να ψάχνουν πετρέλαιο σε βάθη που στο παρελθόν δεν θα διανοούνταν καν.

Η εξέδρα Deepwater Horizon στον Κόλπο του Μεξικού κατασκευάστηκε το 2001. Κόστισε 400 εκατομμύρια ευρώ. Ηταν μια από τις πλέον σύγχρονες εξέδρες γεώτρησης στον κόσμο. Μπορούσε να αντέξει κύματα ύψους 12 μέτρων και πολύ δυνατούς ανέμους. Αυτές οι δυνατότητες, ωστόσο, δεν αποκλείουν σοβαρούς κινδύνους. Σε βάθος 1.500 μέτρων η θερμοκρασία είναι γύρω στους 5 βαθμούς Κελσίου. Όμως, το πετρέλαιο αναβλύζει σε θερμοκρασίες βρασμού. Ο συνδυασμός αυτός προκαλεί μεγάλη πίεση στα υλικά. Επιπλέον, όσο μεγαλύτερο είναι το βάθος τόσο αυξάνονται οι τεχνικές απαιτήσεις της γεώτρησης. Δυνατά υποθαλάσσια ρεύματα ασκούν τεράστια πίεση στον αγωγό, ενώ το πετρέλαιο πρέπει να διατηρηθεί όσο πιο ζεστό γίνεται. Σε διαφορετική περίπτωση μπορεί να παγώσει το φυσικό αέριο που περιέχει με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν τα λεγόμενα ένυδρα αέρια και να βουλώσουν οι αντλίες.

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος, πάντως, προκαλείται από τα ίδια τα υποθαλάσσια κοιτάσματα. Οι εταιρίες πετρελαίου πραγματοποιούν γεωτρήσεις σε βραχώδη στρώματα όπου το κάθε τετραγωνικό εκατοστό δέχεται πίεση ίση με το βάρος ενός αυτοκινήτου μεσαίου μεγέθους. Σε αυτές τις περιπτώσεις, ο κίνδυνος να πεταχτεί το πετρέλαιο ανεξέλεγκτα είναι πάντα μεγάλος.

Σήμερα, περίπου το 30% της παγκόσμιας παραγωγής πετρελαίου προέρχεται από υποθαλάσσιες γεωτρήσεις. Όμως, από βάθη που ξεπερνούν τα 1.500 μέτρα, προέρχεται μόλις το 1% της παγκόσμιας παραγωγής. Παραδόξως, οι «Big Oil» δεν σκέπτονται να εγκαταλείψουν το επικίνδυνο παιχνίδι τους ακόμη και αν αυτό γίνεται σε βάρος του περιβάλλοντος.


(ΑΠΕ-ΜΠΕ - του Περικλή Δημητρολόπουλου)

(Πηγή:www.evdomi.gr)