Παίρνω αφορμή από τη μέρα για να γράψω μερικές σειρές για τον Αριστείδη Μεντίζη, Δεκανέα Πεζικού. Ήταν ένας από τους ήρωες εκείνους που το χειμώνα του 1940-41 πολέμησαν στα παγωμένα βουνά της Αλβανίας. Πολέμησε για την πατρίδα, Μάτωσε για την Ελλάδα, έκλαψε για τους φίλους που έχασε μέσα στα χιόνια κρατώντας τους το χέρι. Παρασημοφορήθηκε... Ήταν ο ίδιος ήρωας που μου έλεγε παραμύθια και ιστορίες, ο ίδιος ήρωας που έπαιζε και γελούσε μαζί μου τις ατέλειωτες ώρες απουσίας των γονιών μου στη δουλειά. Ο ίδιος ήρωας που πεισματικά αρνιόταν να μιλήσει για τον πόλεμο γιατί όπως έλεγε "μακάρι να μην τον γνωρίσει ποτέ ξανά άνθρωπος", κι ας σκοτείνιαζε η όψη του από τις μνήμες. Ο ίδιος ήρωας που μασκαρευόταν για να με κάνει να γελάσω και με στήριζε σε δύσκολες στιγμές. Ο ίδιος ήρωας που μου μάθαινε ιδανικά και αξίες. Ο ίδιος ήρωας που περπατούσε περήφανος στο χωριό κρατώντας με από το χέρι μέχρι το τέλος της ζωής του. Ήταν ένας από τους ήρωες που τιμάμε σήμερα. Ήταν όμως και ο δικός μου ήρωας! Ήταν ο παππούς μου! Έχοντας το ίδιο όνομα με σένα και κοιτώντας εκεί ψηλά που βρίσκεσαι, σε ευχαριστώ για όλα παππού! Σε ευχαριστώ σαν εγγονός σου! Σε ευχαριστώ σαν Έλληνας!
Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2015
Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2015
Το κέρινο ομοίωμα του Γιάννη Τσαρούχη απο τον Θόδωρο Κοκκινίδη!!!
«Όταν στην εφηβεία παρακολουθούσα μαθήματα ζωγραφικής και μελετώντας έργα Ελλήνων ζωγράφων, τα δημιουργήματα και η προσωπικότητα του Γιάννη Τσαρούχη με γοήτευσαν. Η Ελληνικότητα στην τέχνη με συγκινεί βαθειά και στα έργα του Γιάννη Τσαρούχη μοσχοβολάνε τα αρώματα της Ελλάδας. Με μοναδικό τρόπο απέδιδε το χρώμα ,τις σκιές, το λευκό.
Με λευκά ρούχα ,που ο ίδιος αγαπούσε ,με ένα πινέλο στο χέρι με την παλέτα και τα χρώματα δίπλα του ,τον αποτυπώνει το κέρινό του ομοίωμα. Με ανυπόκριτη αγάπη φιλοτέχνησα την κέρινη του φιγούρα και με μεγάλη χαρά , μετά από μήνες μελέτης, παρατήρησης, δημιουργίας, παίρνει την θέση του στο μουσείο», γράφει ο Θόδωρος Κοκκινίδης για το νέο δημιούργημά του, το κέρινο ομοίωμα του Γιάννη Τσαρούχη που πλέον βρίσκεται στο μοναδικής ομορφιάς Μουσείο Κέρινων Ομοιωμάτων του Θόδωρου Κοκκινίδη στα Κηπιά Παγγαίου.
«Δεν ξέρω αν υπάρχει η Ελλάδα που αγαπάω, ή απλά την φαντάζομαι. Πάντως είναι υπαρκτή σαν ένα θέμα ζωγραφικό, και αυτό ελέγχει ό,τι κάνω στη ζωή μου. Ακόμη και όταν ζωγραφίζω αυτά που λέμε αναγεννησιακά, τα μέτρα τα έχω πάρει απ την Ελλάδα… Αλλά μ’ αρέσει να επηρεάζομαι και να τρέφω ξένα πράγματα και να τα αφομοιώνω . Είναι ένα είδος μεταμόσχευσης όπως λένε στη χειρουργική»
Γιάννης Τσαρούχης.
Ο Γιάννης Τσαρούχης υπήρξε ένας κορυφαίος ζωγράφος της Ελλάδας. Μια πολυσχιδής προσωπικότητα ,ένας ιδιοφυής καλλιτέχνης και άνθρωπος. Εκτός από την ζωγραφική λάτρεψε το θέατρο ,ασχολήθηκε με την σκηνογραφία αλλά και την συγγραφή βιβλίων. Παρατηρούσε ,ανέλυε ,φιλοσοφούσε την ζωή και ό,τι την περιβάλει. Τον χαρακτήρισαν οι πλέον διαχρονικές ρήσεις του με αποφθεγματικό χαρακτήρα .Με την οξυδέρκεια ,την σοφία και πνεύμα του σφράγισε την πνευματική ζωή της χώρας. Το έργο του αποτελεί εθνική κληρονομιά
Με λευκά ρούχα ,που ο ίδιος αγαπούσε ,με ένα πινέλο στο χέρι με την παλέτα και τα χρώματα δίπλα του ,τον αποτυπώνει το κέρινό του ομοίωμα. Με ανυπόκριτη αγάπη φιλοτέχνησα την κέρινη του φιγούρα και με μεγάλη χαρά , μετά από μήνες μελέτης, παρατήρησης, δημιουργίας, παίρνει την θέση του στο μουσείο», γράφει ο Θόδωρος Κοκκινίδης για το νέο δημιούργημά του, το κέρινο ομοίωμα του Γιάννη Τσαρούχη που πλέον βρίσκεται στο μοναδικής ομορφιάς Μουσείο Κέρινων Ομοιωμάτων του Θόδωρου Κοκκινίδη στα Κηπιά Παγγαίου.
«Δεν ξέρω αν υπάρχει η Ελλάδα που αγαπάω, ή απλά την φαντάζομαι. Πάντως είναι υπαρκτή σαν ένα θέμα ζωγραφικό, και αυτό ελέγχει ό,τι κάνω στη ζωή μου. Ακόμη και όταν ζωγραφίζω αυτά που λέμε αναγεννησιακά, τα μέτρα τα έχω πάρει απ την Ελλάδα… Αλλά μ’ αρέσει να επηρεάζομαι και να τρέφω ξένα πράγματα και να τα αφομοιώνω . Είναι ένα είδος μεταμόσχευσης όπως λένε στη χειρουργική»
Γιάννης Τσαρούχης.
Ο Γιάννης Τσαρούχης υπήρξε ένας κορυφαίος ζωγράφος της Ελλάδας. Μια πολυσχιδής προσωπικότητα ,ένας ιδιοφυής καλλιτέχνης και άνθρωπος. Εκτός από την ζωγραφική λάτρεψε το θέατρο ,ασχολήθηκε με την σκηνογραφία αλλά και την συγγραφή βιβλίων. Παρατηρούσε ,ανέλυε ,φιλοσοφούσε την ζωή και ό,τι την περιβάλει. Τον χαρακτήρισαν οι πλέον διαχρονικές ρήσεις του με αποφθεγματικό χαρακτήρα .Με την οξυδέρκεια ,την σοφία και πνεύμα του σφράγισε την πνευματική ζωή της χώρας. Το έργο του αποτελεί εθνική κληρονομιά
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)