Λιπάσματα και φυτοφάρμακα έχουν μειώσει τους πληθυσμούς των σαλιγκαριών

Λιπάσματα και φυτοφάρμακα έχουν μειώσει τους πληθυσμούς των σαλιγκαριών, η διατροφική αξία των οποίων είναι μεγάλη, όπως καταδεικνύει το ερευνητικό έργο του Εργαστηρίου Ιχθυολογίας - Υδροβιολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας (Τμήμα Γεωπονίας-Ιχθυολογίας και Υδάτινου Περιβάλλοντος), σχετικά με το συγκεκριμένο είδος.

Στη χώρα μας, όπως και στην υπόλοιπη Ευρώπη, οι φυσικοί πληθυσμοί σαλιγκαριών έχουν μειωθεί σημαντικά λόγω της ανεξέλεγκτης συλλογής και της εντατικοποίησης της γεωργικής παραγωγής με τη χρήση λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων, αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Χρήστος Νεοφύτου, καθηγητής στο παραπάνω Τμήμα και Διευθυντής του Εργαστηρίου.

Το σαλιγκάρι αποτελεί τροφικό είδος, το οποίο καταναλώνεται από εκατομμύρια ανθρώπους σε ολόκληρο τον κόσμο. Η εντατική του κατανάλωση ξεκίνησε από τα τέλη του 19ου αιώνα, εξαιτίας κυρίως της μεγάλης προβολής των γαστρονομικών του προσόντων. Όμως, η κατανάλωση των σαλιγκαριών ήταν γνωστή από την αρχαιότητα. Έχει διαπιστωθεί- επισημαίνει ο ίδιος καθηγητής- ότι από την Παλαιολιθική Εποχή μέχρι την ύστερη εποχή του χαλκού, τα μαλάκια αποτέλεσαν σημαντικό διατροφικό παράγοντα.

Οι κρητικοί κοχλιοί (σαλιγκάρια) ήταν εκλεκτό έδεσμα της Μινωικής αλλά και της σημερινής Κρήτης. Οι Κρητικοί ακόμη και σήμερα τρώνε περισσότερα σαλιγκάρια, ως πηγή πρωτεΐνης, από οποιοδήποτε άλλο μέρος του κόσμου. Μάλιστα, το υψηλό προσδόκιμο ζωής των κατοίκων της Κρήτης και τα χαμηλά ποσοστά καρκίνου, συσχετίστηκαν και με τη συχνή κατανάλωση σαλιγκαριών, εκτός από το ελαιόλαδο.

Οι φυσικοί πληθυσμοί του κυριότερου εκτρεφόμενου είδους, του κρητικού κοχλιού, παρουσιάζουν έντονη ποικιλομορφία, τονίζει ο κ. Νεοφύτου και αποτελούν σημαντικό γενετικό απόθεμα, που εκτός από την ανάγκη προστασίας και διατήρησης, μπορεί να αξιοποιηθεί στην παραγωγή εκτρεφόμενων σαλιγκαριών, με ενδιαφέροντα γνωρίσματα που θα μπορούν να παρουσιάζουν πλεονεκτήματα ανταγωνιστικότητας σε εξειδικευμένες αγορές.

Όσον αφορά την εκτροφή σαλιγκαριών, σύμφωνα με τον κ. Νεοφύτου, αποτελεί μια γεωργική εκμετάλλευση, στην οποία θα πρέπει να εφαρμοστούν οι κανόνες Ορθής Πρακτικής που ισχύουν γενικότερα στην πρωτογενή παραγωγή (π.χ. GAP), καθώς και οι απαιτήσεις υγιεινής (GHPs) για τα τρόφιμα ζωικής προέλευσης.

Η ερευνητική προσπάθεια αλλά και η εγκαθίδρυση μονάδων εκτροφής στην Ελλάδα, διαπιστώνει ο καθηγητής, θα συμβάλει θετικά και στην προστασία των φυσικών πληθυσμών των σαλιγκαριών.

Όσον αφορά τη διατροφική αξία των σαλιγκαριών, επισημαίνεται από τους γευσιγνώστες πως το κρέας τους αποτελεί μιας πρώτης τάξεως λιχουδιά, που πλεονεκτεί, μάλιστα, σε σχέση με άλλα κρέατα.

Παρουσιάζει αφενός μεν χαμηλή περιεκτικότητα σε θερμίδες και λίπη, αφετέρου δε υψηλή περιεκτικότητα σε ανόργανα θρεπτικά στοιχεία, απαραίτητα αμινοξέα και ευεργετικά λιπαρά οξέα.

Οι τελευταίες έρευνες καταδεικνύουν, σύμφωνα με το διευθυντή του Εργαστηρίου Ιχθυολογίας - Υδροβιολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, πως το κρέας των σαλιγκαριών θεωρείται ως ένας από τους θετικούς διατροφικούς παράγοντες της μεσογειακής δίαιτας. Συγκεκριμένα, η θερμιδική αξία του κρέατος των σαλιγκαριών είναι 60-90 kcal ανά 100 γραμμάρια κρέατος έτοιμου προς κατανάλωση, μικρότερη από το κρέας διάφορων ψαριών, πτηνών και θηλαστικών.

Το περιεχόμενο σε πρωτεΐνη είναι υψηλό και κυμαίνεται από 10 έως 16% του νωπού βάρους, ενώ το ποσοστό των λιπών αποτελεί το 0,5 έως 2% του ολικού νωπού βάρους και συνήθως είναι λίγο μεγαλύτερο στα νεαρά άτομα. Το περιεχόμενο σε νερό είναι υψηλό και ποικίλει από 73-89%. Η ανάλυση της σύστασης των λιπιδίων δείχνει σχετικά υψηλό ποσοστό πολυ-ακόρεστων λιπαρών οξέων, ενώ ωφέλιμο είναι και το λίπος των σαλιγκαριών, καθώς παρέχει στον οργανισμό τα Ω3 λιπαρά οξέα.

(Πηγή:www.evdomi.gr)