«Ἡ Γέννησις Σου, Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, ἀνέτειλε τῶ κόσμω τό φῶς τό τῆς γνώσεως…»
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῶ Ἀδελφοί καί Πατέρες
Ἄς δοξάσουμε τόν φιλάνθρωπον Θεόν ἡμῶν, ὁ Ὁποῖος μᾶς ἀξιώνει καί πάλι νά ἑορτάσουμε τήν θεία Γέννηση ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ Του. Νά τήν ἑορτάσουμε ἐρχόμενοι εὐλαβικά στό Ναό, ἀκούγοντας ὑπέροχους καί βαθυστόχαστους ὕμνους καί συμμετέχοντας στό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, καθώς μάλιστα ἔχουμε προετοιμασθεῖ δεόντως μέ τή νηστεία καί τήν προσευχή τοῦ προηγηθέντος σαρανταήμερου.
Γιά τόν πιστό χριστιανό αὐτά εἶναι τά οὐσιώδη καί ἀπαραίτητα γιά τήν μεγάλη ἑορτή. Ὅλα τά ἄλλα, οἱ προετοιμασίες στό σπίτι, τό γιορτινό τραπέζι, οἱ στολισμοί, τά πατροπαράδοτα ἔθιμα τοῦ λαοῦ μας ἀνήκουν στό περιθώριο τῆς ἑορτῆς. Δέν τά περιφρονοῦμε, δέν τά ἀπορρίπτουμε, ἀλλά δέν τούς δίνουμε τήν σημασία καί ἐκείνη τήν προτεραιότητα, πού συνήθως τούς δίνει ὁ κόσμος. Ἡ ἑορτή τῶν Χριστουγέννων, ἑορτή τῆς Ἐκκλησίας μας ἀρχαιότατη, εἶναι ἑορτή καθαρά θρησκευτική, μέ περιεχόμενο πνευματικό, περιεχόμενο θά λέγαμε ὑπερκόσμιο. Ναί εἶναι ἑορτή τῆς Ἐκκλησίας ἰδιαίτερα χαρμόσυνη, πανευφρόσυνη, πλημμυρισμένη ὅμως μέ χαρά καί εὐφροσύνη ἄσχετη μέ τή χαρά καί εὐφροσύνη τοῦ κόσμου τούτου. Αὐτό δέν εἶπε ὁ ἄγγελος στούς πτωχούς καί ταπεινούς βοσκούς τῆς Βηθλεέμ τήν ἅγια νύχτα τῶν Χριστουγέννων; «Ἰδού, ἐκραύγασε ἀπό τούς οὐράνιους θόλους, εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαράν μεγάλην… Ἄνθρωποι, σᾶς φέρω μήνυμα χαρᾶς καί ευτυχίας, ὄχι μόνο γιά σᾶς, ἀλλά γιά ὅλο τό λαό, γιά ὅλον τόν κόσμο.
Καί σέ τί συνίστατο ἡ χαρά τοῦ ἀγγέλου; Ἡ ἀπάντηση βρίσκεται στό Ἀπολυτίκιο πού ψάλλουμε σήμερα: «Ἡ Γέννησις Σου, Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, ἀνέτειλε τῶ κόσμω τό φῶς τό τῆς γνώσεως…». Νά τί μᾶς ἔφερε, Χριστέ, ἡ ἁγία Σου Γέννηση:τό φῶς τῆς γνώσεως! Μέχρι νά γεννηθεῖς στή Βηθλεέμ δέν ξέραμε ποιός εἶναι ὁ ἀληθινός Θεός γιά νά πιστέψουμε, οὔτε ποιός εἶναι ὁ προορισμός μας ἐπάνω στή γῆ, οὔτε τί εἶναι ζωή, οὔτε τί εἶναι θάνατος. Μέχρι τότε ζούσαμε στήν ἄγνοια καί τήν πλάνη. Σκοτάδι παντοῦ. Ἐσύ εἶσαί ὁ Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης!
Δύο χιλιάδες χρόνια ἔχουν περάσει, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἀπό τότε πού ἀνέτειλε στό στερέωμα τῆς ἱστορίας τό Φῶς τό τῆς γνώσεως. Καί δυστυχῶς, ὅπως δείχνουν τά πράγματα, ὄχι λίγοι ἄνθρωποι, καί μάλιστα σέ χῶρες χριστιανικές, ἀκόμη δέν ἀρέσκονται στό Φῶς τῆς γνώσεως τοῦ Χριστοῦ. Δέν πιστεύουν στόν ἀληθινό Θεό. Προτιμοῦν – τί δυστυχία!- τό σκοτάδι ἀπό τό φῶς. Παλεύουν μέσα στήν ἄγνοια καί τήν προκατάληψη. Ψάχνουν ἀπεγνωσμένα γιά κάποιες πυγολαμπίδες ἀδιαφορώντας θανάσιμα γιά τόν Ἥλιο τῆς Δικαιοσύνης.
Ἐμεῖς, λοιπόν, ἄς δοξάσουμε τόν Κύριό μας γιά τό Φῶς τῆς γνώσεώς Του. Κατ’ἐξοχήν σήμερα ἄς ψάλλουμε μέ μεγαλύτερη συναίσθηση τό «εἴδομεν τό φῶς τό ἀληθινόν» καί ἄς Τόν παρακαλέσουμε ἔνθερμα νά διαλύσει ὡς λαμπρός Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης τά πυκνά σκοτάδια τῆς ἀπιστίας καί προκατάληψης στίς καρδιές καί τά πνεύματά μας. Ἀμήν
† Ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
εὐχέτης σας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου