«οὐχί ταῦτα ἔδει παθεῖν τόν Χριστόν καί εἰσελθεῖν εἰς τήν δόξαν αὐτοῦ;» (Λουκᾶ 24,26)
Ἀγαπητοί ἀδελφοί καί πατέρες
Ἄς δοξάσουμε τόν φιλάνθρωπο Θεό μας πού μᾶς ἀξιώνει ἀκόμη μία φορά νά ἑορτάσουμε τά Ἄχραντα Πάθη τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ Του καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Περάσαμε καί περνοῦμε ἀκόμη δύσκολες συνθῆκες στήν καθημερινή μας ζωή καί σήμερα εὐτυχῶς, Ἁγία καί Μεγάλη Παρασκευή, φθάσαμε καί προσκυνοῦμε τόν τίμιο Σταυρό Του καί ἀτενίζουμε μέ σεβασμό καί θλίψη τήν πονεμένη καί γλυκυτάτη Μορφή Του ἐπαναλαμβάνοντας μαζί μέ τήν Παναγία Μητέρα Του: «Ὦ γλυκύ μου ἔαρ, γλυκύτατον μου Τέκνον, ποῦ ἔδυ Σου τό κάλλος!».
Καί ἰδιαιτέρως σήμερα θυμόμαστε ὅτι, μολονότι εἶχε κάθιδρως παρακαλέσει τόν Πατέρα Του στόν κῆπο τῆς Γεθσημανή «πάτερ μου εἰ δυνατόν ἐστιν παρελθέτω ἀπ’ ἐμοῦ τό ποτήριον τοῦτο» (Ματθ.26,39) ἤπιε μέχρι τρυγός τό κατάπικρο Ποτήρι τοῦ Πάθους τοῦ Σταυροῦ. Καί ὅπως ὁ Ἴδιος μᾶς εἶχε ἐπιβεβαιώσει, ὅτι «ἔδει», ἔπρεπε νά τό πιεῖ! «Ἔδει παθεῖν τόν Χριστόν» διευκρίνησε στούς συνοδοιπόρους Του μετά τήν Ἀνάστασή Του, πρός Ἐμμαούς!
Καί γιατί ὁ Οὐράνιος Πατέρας Του δέν ἔκαμε δεκτό τό πρόσκαιρο καί τόσο ἀνθρώπινο αἴτημα τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ Του καί ἄφησε νά πιεῖ τό κατάπικρο ποτήρι τοῦ σταυρικοῦ θανάτου; γιατί «ἔδει», γιατί ἔπρεπε νά πάθει ὁ Κύριός μας; Μυστηριῶδες, ἀπέραντο πέλαγος ἐρωτημάτων ἀνοίγεται τώρα μπροστά στή σκέψη μας. Ἕνας τρόπος δέ ὑπάρχει νά τό διαπεράσουμε μέ ἀσφάλεια καί νά μή καταποντισθοῦμε στά σκοτεινά βάθη τῆς ἀμφιβολίας καί τῆς ἀπιστίας. Καί αὐτός εἶναι ἡ ἄπειρη καί δυσκατάληπτη Ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ἁμαρτωλοί ὄντες καί ἐχθροί τοῦ Θεοῦ δεχθήκαμε τήν ἄπειρη Ἀγάπη καί στοργή Του. Ἐδῶ βρίσκεται ἡ λύση τοῦ αἰνίγματος: «οὕτως γάρ ἠγάπησεν ὁ Θεός τόν κόσμον, ὥστε τόν υἱόν αὐτοῦ τόν μονογενῆ ἔδωκεν» στό φρικτό Πάθος τοῦ Σταυροῦ (Ἰωάν.3,16) «ὦ βάθος πλούτου καί σοφίας καί γνώσεως Θεοῦ!» θά ἀναφωνήσουμε μαζί μέ τόν Ἀπόστολο Παῦλο, καθώς ἀδυνατοῦμε νά εἰσχωρήσουμε στά βάθη τά ἀπροσπέλαστα τῆς θείας Ἀγάπης (Ρωμ. 11,33).
Ἔπαθε, λοιπόν, ὁ Κύριός μας, ἄν καί τελείως ἀνεύθυνος καί ἀναμάρτητος, πρός χάριν μας γιά νά μᾶς λυτρώσει ἀπό τά δεσμά τῶν παθῶν μας. Ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος εἶχε ἐξηγήσει τό λόγο τῆς ἐπί γῆς παρουσίας Του. Ἦλθε, εἶπε, «κηρῦξαι αἰχμαλώτοις ἄφεσιν καί τυφλοῖς ἀνάβλεψιν. ἀποστεῖλαι τεθραυσμένους ἐν ἀφέσει» (Λουκᾶ 4,19) Ὅλα αὐτά σημαίνουν ὅτι ὑπέμεινε τά Ἄχραντα Πάθη Του ὁ Κύριός μας γιά νά μᾶς ἀπελευθερώσει ἀπό τά δικά μας ἁμαρτωλά πάθη, γιά νά μᾶς χαρίσει τήν ὑγεία στίς κομματιασμένες ἀπό τήν ἁμαρτία ψυχές μας.
Κακό μεγάλο ἡ ἀρρώστια. Τό ζήσαμε καί ἀκόμη τό ζοῦμε μετά τήν ἐπέλαση στή ζωή τῆς ἀνθρωπότητος ἐκείνου τοῦ θανατηφόρου ἰοῦ πού προκάλεσε τή γνωστή πανδημία τοῦ καιροῦ μας. Εἴδατε πῶς ἀναστάτωσε τή ζωή ὅλων μας. Εἴδατε τί ἐφιάλτη ἀντιμετωπίσαμε. Εἴδατε πόσα δάκρυα, τί πόνο, τί θλίψη ἐπισώρευσε στή ράχη τῆς ἀνθρωπότητος!
Ἀλλά μικρότερο κακό εἶναι ὁ πόλεμος; Λιγότερα δάκρυα, λιγότερο πόνο και λιγότερη θλίψη ἔφερε σέ ἑκατοντάδες καί μυριάδες συνανθρώπων μας; Συμφορά καί δοκιμασία ἀνείπωτη. Καί γιατί ὅλα αὐτά; Ἐξαιτίας τῶν παθῶν μας, ἀπό τή σκλαβιά τῶν ὁποίων θέλησε νά μᾶς ἀπελευθερώσει ὁ δι’ ἡμᾶς Σταυρωθείς Κύριος. Ἀμφιβάλλετε ὅτι τά πάθη πυροδότησαν καί θά συνεχίσουν νά πυροδοτοῦν τούς πολέμους; Τούς πολέμους ἀνάμεσα στά κράτη, τούς πολέμους καί τίς διαμάχες μέσα στήν οἰκογένεια μέ θλιβερό ἀποτέλεσμα τά ἀναρίθμητα διαζύγια, τούς διαξιφισμούς στούς ἀνθρώπους πού ὁδηγοῦν στίς γυναικοκτονίες, στούς φόνους καί τά εἰδεχθῆ ἐγκλήματα; Ἡ θρυαλλίδα,τό φυτίλι τοῦ πάθους ἀνάβει τήν πυρκαιά τοῦ κακοῦ, τῆς αἱματοχυσίας. Μᾶς ἐξηγεῖ σχετικά ὁ Ἀδελφόθεος Ἰάκωβος λέγοντας τά ἐξῆς: «Ἀπὸ ποῦ προέρχονται οἱ πόλεμοι καὶ οἱ διαμάχες μεταξύ σας; Δὲν προέρχονται ἀπὸ τὰς ἀπολαύσεις σας (τά πάθη τῆς πλεονεξίας, τῆς φιληδονίας) οἱ ὁποῖες ἀλληλοσπαράσονται εἰς τὰ μέλη σας; Ἐπιθυμεῖτε κάτι καὶ δὲν τὸ ἔχετε· φονεύετε καὶ ζηλεύετε καὶ δὲν μπορεῖτε νὰ ἐπιτύχετε· μάχεσθε καὶ πολεμᾶτε καὶ δὲν ἔχετε, διότι δὲν ζητᾶτε. Ζητᾶτε καὶ δὲν παίρνετε, διότι ζητᾶτε μὲ κακὸν σκοπόν, γιὰ νὰ τὰ δαπανήσετε στίς ἀπολαύσεις σας.» (Ἰακώβου 4,1-3).
Στίς σκέψεις αὐτές μᾶς ὁδηγεῖ σήμερα, Μεγάλη Παρασκευή, ἡ θέα τοῦ Ἐσταυρωμένου Λυτρωτῆ μας. Ἄς τό καταλάβουμε ἐπιτέλους, ὅτι τά πάθη μας, οἱ κακές μας συνήθειες ὁδήγησαν στό Πάθος τό Ἄχραντο τοῦ Σταυροῦ. Ἄς τίς μισήσουμε καί ἄς ἀνανεώσουμε τήν ἀπόφασή μας νά πολεμοῦμε τά πάθη μας μέ ὅλη τή δύναμη τῆς ψυχῆς μας. Ὁ ἱερός αὐτός πόλεμος θά ἐξαφανίσει τούς πολέμους πού φέρουν τή καταστροφή καί τόν ὄλεθρο. Τοῦτο θά ἀποτελέσει τό πιό ὄμορφο καί κομψό στεφάνι στήν κορυφή τοῦ Σταυροῦ. Γένοιτο.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
Εὐχέτης σας διαπαντός πρός τόν Ἐσταυρωμένο Λυτρωτή τοῦ κόσμου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου