Σε λίγο συμπληρώνονται τρείς μήνες από τότε που η Αμφίπολη μπήκε στην ζωή μας και πιστεύω ότι την σημάδεψε με ανεπίστρεπτο τρόπο. Αυτό συνέβη γιατί ένα μεγάλο όνομα, αυτό του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ήρθε ξανά, σε ενεστώτα χρόνο – αποδεικνύοντας ότι για πάντα ζει -, να μας θυμίσει ότι ιστορία δεν είναι το κουραστικό και βαρετό μάθημα του σχολείου, με τα άπειρα ονόματα, τις ανούσιες χρονολογίες και τα ασύνδετα γεγονότα…
Η Αμφίπολη, ήταν μια από τις σημαντικότερες πόλεις της αρχαιότητας και στα χρόνια της μακεδονικής δυναστείας ήταν ότι και η Αθήνα, πριν την συντριβή της στα χρόνια του Πελοποννησιακού Πολέμου, αλλά δυστυχώς αυτό δεν το μαθαίνουμε στο σχολείο, όπως δεν μαθαίνουμε και τον Θουκυδίδη, συντοπίτης μας κατά κάποιο τρόπο, εδώ παρά έξω, στην Σκαπτή Ύλη, κάτω από ένα πλάτανο, αγναντεύονταν την Θάσο, έγραψε τη Συγγραφή του Πελοποννησιακού πολέμου, μια μελέτη για ένα «παγκόσμιο πόλεμο», για τα δεδομένα της εποχής του, το έργο του οποίου δεν τον μελετάμε. Κι όμως ο Θουκυδίδης με τη Συγγραφή του προκάλεσε μια τομή στην ιστοριογραφία, η ιστορία απόκτησε στοιχεία ακρίβειας, ανάλυσης και μελέτης, έγινε επιστήμη, από μια απλή αφήγηση που ήταν μέχρι τότε, κληρονομιά του Ηροδότου.
Ίσως στο μέλλον, κάποιοι να θεωρήσουν και την ανασκαφή στον μεγάλο Τύμβο της Αμφίπολης, τομή στα μέχρι τότε αρχαιολογικά δεδομένα. Όχι μόνο γιατί θα βρούμε τον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου και ενδεχομένως και τον ίδιο, αλλά γιατί για πρώτη φορά μια ανασκαφή μεταδόθηκε με τόσες λεπτομέρειες από το διαδίκτυο και όλα τα υπόλοιπα ΜΜΕ σε αληθινό χρόνο. Για πρώτη φορά τόσα εκατομμύρια άτομα έζησαν τα συναισθήματα της εξερεύνησης… η ελπίδα μαζί με την απογοήτευση, το πάθος μαζί με την κούραση, επίσης διάβασαν βιβλία και μελέτες για μια περίοδο της Ιστορίας για την οποία ξέρουμε τόσα λίγα. Ξαφνικά, στο καθημερινό μας λεξιλόγιο μπήκαν ονόματα που πολλοί ίσως να τα αγνοούσαμε:, Ρωξάνη, Ολυμπιάδα, Κάσσανδρος, Νέαρχος, Αντίγονος, Πτολεμαίος και πολλοί άλλοι. Αφήνοντας για το τέλος τον Δεινοκράτη, ο οποίος μάλλον θα αναδειχθεί ως ο guest star της υπόθεσης.
Και όχι μόνο αυτά, μαθαίνουμε ότι κάποτε η Ελλάδα δεν ήταν το τρίγωνο Σύνταγμα, Κολωνάκι, Ομόνοια, υπήρχε και η Αμφίπολη, οι Φίλιπποι, οι Αιγές, η Δωδώνη, η Πύδνα, η Έφεσος, η Αλεξάνδρεια και πολλοί άλλοι τόποι…
Και όχι μόνο αυτό, μαθαίνουμε και κάτι ακόμη, ότι αυτή τη γη που την βλέπουμε σήμερα σπαρμένη με καλαμπόκια και για χρόνια την λυμαίνονται οι αρχαιοκάπηλοι, κάποτε ήταν το κέντρο της οικουμένης και από εδώ, στην σκιά του χρυσοφόρου Παγγαίου ξεκίνησε η μεγαλύτερη εκστρατεία που έμελλε να αλλάξει τον κόσμο.
(Πηγή: xronometro.com)
Η Αμφίπολη, ήταν μια από τις σημαντικότερες πόλεις της αρχαιότητας και στα χρόνια της μακεδονικής δυναστείας ήταν ότι και η Αθήνα, πριν την συντριβή της στα χρόνια του Πελοποννησιακού Πολέμου, αλλά δυστυχώς αυτό δεν το μαθαίνουμε στο σχολείο, όπως δεν μαθαίνουμε και τον Θουκυδίδη, συντοπίτης μας κατά κάποιο τρόπο, εδώ παρά έξω, στην Σκαπτή Ύλη, κάτω από ένα πλάτανο, αγναντεύονταν την Θάσο, έγραψε τη Συγγραφή του Πελοποννησιακού πολέμου, μια μελέτη για ένα «παγκόσμιο πόλεμο», για τα δεδομένα της εποχής του, το έργο του οποίου δεν τον μελετάμε. Κι όμως ο Θουκυδίδης με τη Συγγραφή του προκάλεσε μια τομή στην ιστοριογραφία, η ιστορία απόκτησε στοιχεία ακρίβειας, ανάλυσης και μελέτης, έγινε επιστήμη, από μια απλή αφήγηση που ήταν μέχρι τότε, κληρονομιά του Ηροδότου.
Ίσως στο μέλλον, κάποιοι να θεωρήσουν και την ανασκαφή στον μεγάλο Τύμβο της Αμφίπολης, τομή στα μέχρι τότε αρχαιολογικά δεδομένα. Όχι μόνο γιατί θα βρούμε τον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου και ενδεχομένως και τον ίδιο, αλλά γιατί για πρώτη φορά μια ανασκαφή μεταδόθηκε με τόσες λεπτομέρειες από το διαδίκτυο και όλα τα υπόλοιπα ΜΜΕ σε αληθινό χρόνο. Για πρώτη φορά τόσα εκατομμύρια άτομα έζησαν τα συναισθήματα της εξερεύνησης… η ελπίδα μαζί με την απογοήτευση, το πάθος μαζί με την κούραση, επίσης διάβασαν βιβλία και μελέτες για μια περίοδο της Ιστορίας για την οποία ξέρουμε τόσα λίγα. Ξαφνικά, στο καθημερινό μας λεξιλόγιο μπήκαν ονόματα που πολλοί ίσως να τα αγνοούσαμε:, Ρωξάνη, Ολυμπιάδα, Κάσσανδρος, Νέαρχος, Αντίγονος, Πτολεμαίος και πολλοί άλλοι. Αφήνοντας για το τέλος τον Δεινοκράτη, ο οποίος μάλλον θα αναδειχθεί ως ο guest star της υπόθεσης.
Και όχι μόνο αυτά, μαθαίνουμε ότι κάποτε η Ελλάδα δεν ήταν το τρίγωνο Σύνταγμα, Κολωνάκι, Ομόνοια, υπήρχε και η Αμφίπολη, οι Φίλιπποι, οι Αιγές, η Δωδώνη, η Πύδνα, η Έφεσος, η Αλεξάνδρεια και πολλοί άλλοι τόποι…
Και όχι μόνο αυτό, μαθαίνουμε και κάτι ακόμη, ότι αυτή τη γη που την βλέπουμε σήμερα σπαρμένη με καλαμπόκια και για χρόνια την λυμαίνονται οι αρχαιοκάπηλοι, κάποτε ήταν το κέντρο της οικουμένης και από εδώ, στην σκιά του χρυσοφόρου Παγγαίου ξεκίνησε η μεγαλύτερη εκστρατεία που έμελλε να αλλάξει τον κόσμο.
(Πηγή: xronometro.com)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου