Πατριαρχική Απόδειξις Χριστουγέννων 2016

+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ

ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ,

ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΧΑΡΙΝ, ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ

ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝ ΒΗΘΛΕΕΜ ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

«Χριστοῦ δ᾿ ἐνανθρώπησις, ἄλλη μοι πλάσις»

Αγαπητοι ἀδελφοι και τέκνα ἐν Κυρίῳ πεφιλημένα,

Ὑμνοῦμεν καί δοξάζομεν τον ἐν Τριάδι Θεόν, τον ἀξιώσαντα ἡμᾶς καί ἐφέτος νά φθάσωμεν εἰς τήν μεγάλην ἑορτήν τῆς ἐν «Βηθλεέμ τῇ μικρᾷ» κατά σάρκα Γεννήσεως τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ Πατρός.

Ἑορτάζει ἐν χαρᾷ πεπληρωμένῃ ἡ Ἁγία Ἐκκλησία, ἧς “σάρκα ἀνέλαβεν” ὁ Χριστός σαρκωθείς, καταστήσας αὐτήν “κόσμον τοῦ κόσμου”. Σκιρτᾷ διά τάς θείας εὐλογίας ὄχι μόνον σύνολον τό ἀνθρώπινον γένος, ἀλλ ά “πᾶσα ἡ κτίσις”. “Τά σύμπαντα σήμερον χαρᾶς πληροῦνται˙ Χριστοῦ τεχθέντος ἐκ τῆς Παρθένου”.

Ἐν ἀντιθέσει πρός τό “πρῶτον ἀκίνητον” τῶν Ἀρχαίων, ὁ Θεός ἡμῶν εἶναι καθ᾿ ἑαυτόν κοινωνία ἀγάπης καί κινεῖται ἐν χρόνῳ ἀγαπητικῶς πρός τόν ἄνθρωπον καί τόν κόσμον. “Ἐν τούτῳ ἐστίν ἡ ἀγάπη, οὐχ ὅτι ἡμεῖς ἠγαπήσαμεν τόν Θεόν, ἀλλ᾿ ὅτι αὐτός ἠγάπησεν ἡμᾶς”.

Ὁ προαιώνιος Λόγος τοῦ Πατρός, ὁ ὁποῖος ἔδωκεν εἰς τόν ἄνθρωπον τό “εἶναι”, χαρίζεται εἰς αὐτόν διά τῆς Ἐνανθρωπήσεώς Του τό “εὖ εἶναι”. “Τοῦτό ἐστιν ἡμῖν ἡ πανήγυρις, τοῦτο ἑορτάζομεν σήμερον, ἐπιδημίαν Θεοῦ πρός ἀνθρώπους, ἵνα πρός Θεόν ἐκδημήσωμεν, ἢ ἐπανέλθωμεν…, ἵνα τόν παλαιόν ἄνθρωπον ἀποθέμενοι τόν νέον ἐνδυσώμεθα, καί ὥσπερ ἐν τῷ Ἀδάμ ἀπεθάνομεν οὕτως ἐν τῷ Χριστῷ ζήσωμεν, Χριστῷ καί συγγεννώμενοι καί συσταυρούμενοι καί συνθαπτόμενοι καί συνανιστάμενοι”. Εἰς πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον εἶναι πλέον ἀνοικτή ἡ ὁδός τῆς κατά χάριν Θεώσεως. Ὅλοι εἴμεθα “Θεοῦ χωρητικοί”. “Οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδέ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδέ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καί θῆλυ˙ πάντες γάρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ”.

Δυστυχῶς, τό Εὐαγγέλιον τῶν Χριστουγέννων κηρύσσεται καί πάλιν εἰς ἕνα κόσμον, ὅπου ἠχεῖ ἡ κλαγγή τῶν ὅπλων, ὅπου ἀσκεῖται ἀπρόκλητος βία εἰς βάρος ἀτόμων καί λαῶν, ὅπου κυριαρχεῖ ἀνισότης καί κοινωνική ἀδικία. Ἀφόρητος εἶναι ἡ κατάστασις εἰς τήν ὁποίαν εὑρίσκονται τά ἀναρίθμητα παιδία, θύματα πολεμικῶν συγκρούσεων, ἐκρύθμων καταστάσεων, ποικιλωνύμων ἐκμεταλλεύσεων, διωγμῶν καί διακρίσεων, πείνης, πενίας καί ἐπωδύνων στερήσεων.

Κατά τόν παρελθόντα Ἀπρίλιον εἴχομεν τήν εὐκαιρίαν, μετά τοῦ Ἁγιωτάτου Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου καί τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος Ἱερωνύμου, νά διαπιστώσωμεν ἰδίοις ὄμμασιν ἐν Λέσβῳ τάς περιπετείας τῶν προσφύγων καί τῶν μεταναστῶν καί ἰδίως τά ὀξέα προβλήματα τῶν ταλαιπωρημένων παιδίων, τῶν ἀθώων καί ἀνυπερασπίστων θυμάτων τῆς πολεμικῆς βίας, τῶν φυλετικῶν καί θρησκευτικῶν διακρίσεων καί τῆς ἀδικίας, ὁ ἀριθμός τῶν ὁποίων αὐξάνει συνεχῶς.

Ἡ ἑορτή τοῦ νηπιάσαντος δι᾿ ἡμᾶς Λόγου τοῦ Θεοῦ, τοῦ παιδίου Χριστοῦ, τόν ἀφανισμόν τοῦ ὁποίου ζητεῖ ἡ κοσμική ἐξουσία συμφώνως πρός τόν Εὐαγγελιστήν Ματθαῖον, εἶναι ὑπόμνησις καί κλῆσις νά μεριμνήσωμεν διά τά παιδία, νά προστατεύσωμεν τά εὐάλωτα αὐτά θύματα καί νά σεβασθῶμεν τήν ἱερότητα τῆς παιδικῆς ἡλικίας.

Τά παιδία καί αἱ εὐαίσθητοι ψυχαί των ἀπειλοῦνται βεβαίως καί εἰς τάς χώρας τοῦ ἀνεπτυγμένου οἰκονομικῶς καί σταθερωτέρου πολιτικῶς κόσμου, ἀπό τήν μεγάλην κρίσιν τοῦ γάμου καί τῆς οἰκογενείας, ἀπό ποικιλομόρφους παρεμβάσεις καί τήν ἄσκησιν σωματικῆς καί ψυχικῆς βίας. Ἀλλοιώνεται ἡ παιδική ψυχή ἐκ τῆς καταλυτικῆς ἐπιρροῆς τῶν ἠλεκτρονικῶν μέσων καί ἰδίως τῆς τηλεοράσεως καί τοῦ διαδικτύου εἰς τήν ζωήν των καί ἀπό τήν ριζικήν ἀλλαγήν τοῦ ἐπικοινωνιακοῦ περιβάλλοντος. Ὁ ἄκρατος οἰκονομισμός τά μετατρέπει ἐνωρίς εἰς καταναλωτάς καί ὁ εὐδαιμονισμός ἐξαφανίζει ταχύτατα τήν παιδικήν ἀθωότητα.

Ἐν ὄψει τῶν κινδύνων αὐτῶν ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀπευθυνθεῖσα “μετ᾿ ἰδιαιτέρας ἀγάπης καί στοργῆς” πρός τά παιδία καί τούς νέους, ἀναφέρει ἐν τῇ Ἐγκυκλίῳ αὐτῆς τά ἑξῆς: “Μέσα εἰς τόν κυκεῶνα τῶν ἀλληλοαναιρουμένων ὁρισμῶν τῆς ταυτότητος τῆς παιδικῆς ἡλικίας, ἡ ἁγιωτάτη ἡμῶν Ἐκκλησία προβάλλει τά Κυριακά λόγια, “ἐάν μή στραφῆτε καί γένησθε ὡς τά παιδία, οὐ μή εἰσέλθητε εἰς τήν βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν” καί τό “ὅς ἐάν μή δέξηται τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ὡς παιδίον, οὐ μή εἰσέλθῃ εἰς αὐτήν”, ὡς καί ὅσα ἀναφέρει ὁ Σωτήρ ἡμῶν δι᾿ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι “κωλύουν” τά παιδία νά Τόν πλησιάσουν καί δι᾿ ὅσους τά “σκανδαλίζουν”.

Τό μυστήριον τῶν Χριστουγέννων συμπυκνοῦται εἰς τούς λόγους τοῦ Κοντακίου τῆς ἑορτῆς “Δι᾿ ἡμᾶς γάρ ἐγεννήθη παιδίον νέον, ὁ πρό αἰώνων Θεός”. Ὁ Θεός Λόγος ὡς παιδίον καί τό παιδίον ὡς Θεός ἀποκαλύπτεται εἰς ἀνθρώπους μέ “καθαράν καρδίαν” καί μέ τήν ἁπλότητα τοῦ παιδίου. Τά παιδία κατανοοῦν ἀληθείας, τάς ὁποίας “οἱ σοφί καί οἱ συνετοί” ἀδυνατοῦν νά προσεγγίσουν. “Ἀπό παιδιά καί μόνον φτιάχνεις Ἱεροσόλυμα”, σημειώνει ὁ Ἐλύτης εἰς τό “Ἐκ τοῦ πλησίον”.

Ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ,

Ἀπευθύνομεν ἔκκλησιν πρός πάντας, νά σέβωνται τήν ταυτότητα καί τήν ἱερότητα τῆς παιδικῆς ἡλικίας. Ἐνώπιον τῆς παγκοσμίου προσφυγικῆς κρίσεως, ἡ ὁποία θίγει κατ᾿ ἐξοχήν τά δικαιώματα τῶν παιδίων, ἐνώπιον τῆς μάστιγος τῆς παιδικῆς θνησιμότητος, τῆς πείνης, τῆς παιδικῆς ἐργασίας, τῶν σωματικῶν κακώσεων καί τῆς ψυχολογικῆς βίας, ἀλλά καί τῶν κινδύνων ἀλλοιώσεως τῆς παιδικῆς ψυχῆς λόγῳ τῆς ἀνεξελέγκτου ἐκθέσεώς των εἰς τήν ἐπιρροήν τῶν συγχρόνων ἠλεκτρονικῶν μέσων ἐπικοινωνίας καί τῆς καθυποτάξεως αὐτῶν εἰς τόν καταναλωτισμόν, ἀνακηρύσσομεν τό 2017 Ἔτος προστασίας τῆς ἱερότητος τῆς παιδικῆς ἡλικίας, καλοῦντες πάντας νά ἀναγνωρίζουν καί νά σέβωνται τά δικαιώματα καί τήν ἀκεραιότητα τῶν παιδίων.

Ὅπως τονίζεται εἰς ἕτερον σπουδαῖον κείμενον τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, μέ τόν λόγον αὐτῆς, δέν ἀποβλέπει πρωτίστως «εἰς τό νά κρίνῃ καί νά καταδικάσῃ τόν κόσμον», ἀλλά εἰς τό νά προσφέρῃ εἰς αὐτόν ὡς ὁδηγόν τό Εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, τήν ἐλπίδα καί βεβαιότητα ὅτι τό κακόν, ὑπό οἱανδήποτε μορφήν, δέν ἔχει τόν τελευταῖον λόγον εἰς τήν ἱστορίαν καί δέν πρέπει νά ἀφεθῇ νά κατευθύνῃ τήν πορείαν της».

Προσκυνοῦντες ἐν ταπεινώσει καί κατανύξει τόν Σωτῆρα ἡμῶν, ὅστις ἐπεσκέψατο ἡμᾶς ἐξ ὕψους, καί ἀνυμνοῦντες ᾄσμασιν ἐνθέοις τό μέγεθος τῆς περί ἡμᾶς θείας Οἰκονομίας, κλίνοντες τό γόνυ ἐνώπιον τῆς βρεφοκρατούσης Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἀπευθύνομεν ἐκ τοῦ ἀκοιμήτου Φαναρίου τόν ἑόρτιον χαιρετισμόν «Χριστός γεννᾶται˙ δοξάσατε. Χριστός ἐξ οὐρανῶν˙ ἀπαντήσατε» πρός τά μακράν καί τά ἐγγύς τέκνα τῆς Κωνσταντινουπολίτιδος Ἐκκλησίας καί ἀποστέλλομεν πρός αὐτά τάς πατρικάς εὐχάς καί τήν Πατριαρχικήν ἡμῶν εὐλογίαν.

«Ἐνδυναμούμενοι ἐν τῇ χάριτι τῇ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ», ἂς ἀγωνισθῶμεν ἅπαντες ἐν ὁμοψυχίᾳ, ἐν πίστει καί ἀγάπῃ ἀνυποκρίτῳ, τόν καλόν ἀγῶνα τῆς καινῆς ἐν Ἐκκλησίᾳ ζωῆς, τηροῦντες ὅσα ἐνετείλατο ἡμῖν ὁ Κύριος, ὁ ὢν μεθ᾿ ἡμῶν «πάσας τάς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος».

Χριστούγεννα‚ βις΄

† Ὁ Κωνσταντινουπόλεως

διάπυρος πρός Θεόν εὐχέτης πάντων ὑμῶν