Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της Βίας κατά των Γυναικών, ο Δήμος Καβάλας και η Δημοτική Επιτροπή Ισότητας των Φύλων, διοργάνωσαν το απόγευμα της Δευτέρας μια ανοιχτή εκδήλωση-ομιλία στην αίθουσα εκδηλώσεων του Λυκείου Ελληνίδων Καβάλας. Ομιλητές σε αυτή την πολύ σημαντική πρωτοβουλία ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης, ήταν ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Καβάλας Θανάσης Αθανασίου, ο Αξιωματικός της Ελληνικής Αστυνομίας Ιγνάτιος Μωυσίδης, και η ψυχολόγος του Συμβουλευτικού Κέντρου Γυναικών Δήμου Καβάλας, Μαρία Στεργίδου.
Προλογίζοντας την ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα εκδήλωση, η Πρόεδρος της Δημοτικής Επιτροπής Ισότητας των Φύλων, ψυχολόγος Χρύσα Πυραλεμίδου τόνισε πως:
Η βία και η κακοποίηση γυναικών έχουν πάρει διαστάσεις μάστιγας που δεν γνωρίζει κοινωνικούς, οικονομικούς ή πολιτισμικούς περιορισμούς. Τα κρούσματα βίας κατά των γυναικών στην Ελλάδα αυξήθηκαν κατά 47% σε σύγκριση με το παρελθόν και σύμφωνα με πανελλαδική έρευνα της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων μία στις τρεις γυναίκες έχει πέσει θύμα ξυλοδαρμού.
Ο όρος βία περιλαμβάνει:
Τη βία μέσα στην οικογένεια (ενδοοικογενειακή βία).
Τη βία γενικά μέσα στην κοινωνία (βιασμός, σεξουαλική κακοποίηση, σεξουαλική παρενόχληση στην εργασία, trafficking/σωματεμπορία).
Με αφορμή την σημερινή ημέρα απευθυνόμαστε σε όλες εκείνες τις γυναίκες που υποφέρουν σιωπηλά γιατί δεν τολμούν να μιλήσουν. Στη σύζυγο ή στη σύντροφο (πρώην ή νυν), στην κόρη, στην αδερφή, στην υπάλληλο, στη συνάδελφο, σε όλες τις γυναίκες της διπλανής πόρτας, κάθε ηλικίας, κάθε εθνικότητας και κάθε μορφωτικού επιπέδου… Τις καλούμε να πάψουν να σιωπούν. Η άσκηση βίας είναι έγκλημα και δεν αποτελεί ιδιωτική υπόθεση αλλά ένα σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα που μας αφορά όλους! Γνωρίζατε ότι οι γυναίκες 15-44 ετών κινδυνεύουν περισσότερο από βιασμό ή ενδοοικογενειακή βία παρά από καρκίνο, τροχαία ατυχήματα, πόλεμο ή ελονοσία? Γνωρίζατε ότι οι μισές από τις γυναίκες θύματα ανθρωποκτονίας έχουν δολοφονηθεί από (νυν ή πρώην) σύζυγο ή σύντροφο? Κι όμως! Στην πλειοψηφία τους τα τραγικά αυτά περιστατικά καταγράφονται μέσα στο στενό οικογενειακό περιβάλλον! Διότι δυστυχώς, η οικογένεια δεν αποτελεί πάντοτε εκείνο το μαγικό μέρος όπου τα πάντα είναι ΑΓΑΠΗ. Ο θύτης φτάνει σε αυτές τις ακραίες πράξεις διότι θεωρεί πως το θύμα είναι ιδιοκτησία του. Γιατί δεν αντιλαμβάνεται πως μια γυναίκα ανήκει μόνο στον εαυτό της. Και είναι ελεύθερη να ζήσει όπως επιθυμεί εκείνη!
Και δίπλα μας, τόσες γυναίκες, απλές, καθημερινές, γυναίκες της διπλανής πόρτας, να νομίζουνε ότι τα πάντα είναι αγάπη. Όμως η αγάπη με την βία και την κακοποίηση, δεν έχει καμία απολύτως σχέση! Η αγάπη με μπουνιές, κλωτσιές και προσβολές έχει τόση σχέση όσο η ελευθερία με τη φυλακή! Κάποιος που χτυπά σωματικά ή ψυχολογικά δεν αγαπά... ! Θέλουμε να πιστέψουμε ότι αγαπάει? Ε λοιπόν μας αγαπάει με λάθος τρόπο! Δεν είναι αυτή αγάπη! Και δεν μας αξίζει σε καμιά απολύτως περίπτωση! Κι αυτό πρέπει να το καταλάβουμε και να καταγράψουμε αμέσως στον σκληρό δίσκο του μυαλού και της ψυχής μας! Από το πρώτο κιόλας χαστούκι! Γιατί διαφορετικά, πολύ σύντομα, θα ερθει και ένα δεύτερο, ένα τρίτο, ένα τέταρτο...
Η αγάπη μας κάνει ευτυχισμένους και γεμίζει την καρδιά και την ψυχή μας! Δεν αφήνει σημάδια επάνω στο πρόσωπο! Μήπως μας περνά από το μυαλό ότι έχουμε 7 ζωές όπως οι γάτες? ΟΧΙ! έχουμε μόνο μία! Ας της δώσουμε αξία λοιπόν κι ας μην την χαραμίζουμε!»
Προλογίζοντας την ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα εκδήλωση, η Πρόεδρος της Δημοτικής Επιτροπής Ισότητας των Φύλων, ψυχολόγος Χρύσα Πυραλεμίδου τόνισε πως:Η βία και η κακοποίηση γυναικών έχουν πάρει διαστάσεις μάστιγας που δεν γνωρίζει κοινωνικούς, οικονομικούς ή πολιτισμικούς περιορισμούς. Τα κρούσματα βίας κατά των γυναικών στην Ελλάδα αυξήθηκαν κατά 47% σε σύγκριση με το παρελθόν και σύμφωνα με πανελλαδική έρευνα της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων μία στις τρεις γυναίκες έχει πέσει θύμα ξυλοδαρμού.
Ο όρος βία περιλαμβάνει:
Τη βία μέσα στην οικογένεια (ενδοοικογενειακή βία).
Τη βία γενικά μέσα στην κοινωνία (βιασμός, σεξουαλική κακοποίηση, σεξουαλική παρενόχληση στην εργασία, trafficking/σωματεμπορία).
Με αφορμή την σημερινή ημέρα απευθυνόμαστε σε όλες εκείνες τις γυναίκες που υποφέρουν σιωπηλά γιατί δεν τολμούν να μιλήσουν. Στη σύζυγο ή στη σύντροφο (πρώην ή νυν), στην κόρη, στην αδερφή, στην υπάλληλο, στη συνάδελφο, σε όλες τις γυναίκες της διπλανής πόρτας, κάθε ηλικίας, κάθε εθνικότητας και κάθε μορφωτικού επιπέδου… Τις καλούμε να πάψουν να σιωπούν. Η άσκηση βίας είναι έγκλημα και δεν αποτελεί ιδιωτική υπόθεση αλλά ένα σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα που μας αφορά όλους! Γνωρίζατε ότι οι γυναίκες 15-44 ετών κινδυνεύουν περισσότερο από βιασμό ή ενδοοικογενειακή βία παρά από καρκίνο, τροχαία ατυχήματα, πόλεμο ή ελονοσία? Γνωρίζατε ότι οι μισές από τις γυναίκες θύματα ανθρωποκτονίας έχουν δολοφονηθεί από (νυν ή πρώην) σύζυγο ή σύντροφο? Κι όμως! Στην πλειοψηφία τους τα τραγικά αυτά περιστατικά καταγράφονται μέσα στο στενό οικογενειακό περιβάλλον! Διότι δυστυχώς, η οικογένεια δεν αποτελεί πάντοτε εκείνο το μαγικό μέρος όπου τα πάντα είναι ΑΓΑΠΗ. Ο θύτης φτάνει σε αυτές τις ακραίες πράξεις διότι θεωρεί πως το θύμα είναι ιδιοκτησία του. Γιατί δεν αντιλαμβάνεται πως μια γυναίκα ανήκει μόνο στον εαυτό της. Και είναι ελεύθερη να ζήσει όπως επιθυμεί εκείνη!
Και δίπλα μας, τόσες γυναίκες, απλές, καθημερινές, γυναίκες της διπλανής πόρτας, να νομίζουνε ότι τα πάντα είναι αγάπη. Όμως η αγάπη με την βία και την κακοποίηση, δεν έχει καμία απολύτως σχέση! Η αγάπη με μπουνιές, κλωτσιές και προσβολές έχει τόση σχέση όσο η ελευθερία με τη φυλακή! Κάποιος που χτυπά σωματικά ή ψυχολογικά δεν αγαπά... ! Θέλουμε να πιστέψουμε ότι αγαπάει? Ε λοιπόν μας αγαπάει με λάθος τρόπο! Δεν είναι αυτή αγάπη! Και δεν μας αξίζει σε καμιά απολύτως περίπτωση! Κι αυτό πρέπει να το καταλάβουμε και να καταγράψουμε αμέσως στον σκληρό δίσκο του μυαλού και της ψυχής μας! Από το πρώτο κιόλας χαστούκι! Γιατί διαφορετικά, πολύ σύντομα, θα ερθει και ένα δεύτερο, ένα τρίτο, ένα τέταρτο...
Η αγάπη μας κάνει ευτυχισμένους και γεμίζει την καρδιά και την ψυχή μας! Δεν αφήνει σημάδια επάνω στο πρόσωπο! Μήπως μας περνά από το μυαλό ότι έχουμε 7 ζωές όπως οι γάτες? ΟΧΙ! έχουμε μόνο μία! Ας της δώσουμε αξία λοιπόν κι ας μην την χαραμίζουμε!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου