«…ουκ οίδα τον άνθρωπον» (Ματθ. 26,72)
Ὤ! καινών και παραδόξων πραγμάτων! θα αναφωνήση έκπληκτος, Αγαπητοί Αδελφοί και Πατέρες, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, καθώς μελετά τον λόγο του Αποστόλου Πέτρου, που αναφέραμε στην αρχή της σημερινής Ομιλίας μας. Τι απάντησε ο κορυφαίος Απόστολος, όταν μία υπηρέτρια του αρχιερέως Καϊάφα, τον ανεγνώρισε και τον έδειξε σε όσους βρέθηκαν εκεί τη νύχτα, που κακούργοι και απαίσιοι άνθρωποι συνέλαβαν τον Κύριο και τον οδήγησαν στο μέγαρο του αρχιερέως για να Τον δικάση το Συνέδριο των Ιουδαίων; Με την ψυχή γεμάτη φόβο και αγωνία ο Πέτρος αρνήθηκε, και μάλιστα αρνήθηκε ο δυστυχής με όρκο, την γνωριμία του με τον Διδάσκαλό του. Και τόλμησε και είπε εκείνο το λόγο, που κάθε φορά που θα τον θυμόταν αργότερα θα του πλήγωνε την καρδιά: «ουκ οίδα τον άνθρωπον…». Ούτε το όνομά Του δεν ανέφερε. «Δεν τον ξέρω τον άνθρωπο…!», Τον είχε ξεχάσει!
Γι’ αυτό και ο ιερός Χρυσόστομος αναφωνεί: Ω! καινών και παραδόξων πραγμάτων! Τι πράγματα είναι αυτά, πρωτοφανή και παράξενα! Αυτός που πριν λίγο στον κήπο της Γεθσημανή τόσο είχε αγανακτήσει, όταν είδε ελεϊνούς ανθρώπους να απλώνουν τα χέρια τους για να πιάσουν το Διδάσκαλό του, τόσο οργίσθηκε, τόσο αγανάκτησε, ώστε έβγαλε μαχαίρι και ώρμησε εναντίον των και ευτυχώς έκοψε μόνο το αυτί ενός από αυτούς τους θρασύτατους, τώρα λέγει σε μία ταπεινή υπηρέτρια «λάθος κάνεις… Εγώ δεν ξέρω τον άνθρωπο…», Είχε ξεχάσει και το όνομα Του!
Λυπούμαστε για την θλιβερή αυτή και απρόσμενη άρνηση του Χριστού από τον κορυφαίο μαθητή Του, τον Απόστολο Πέτρο. Αν και πρώτος λυπήθηκε πολύ ο ίδιος ο μαθητής και έδωσε διέξοδο στην βαθειά του θλίψη στα δάκρυα, τα πύρινα δάκρυα με τα οποία έβρεξε το δάπεδο του μεγάρου του άνομου αρχιερέως εκείνη την Μεγάλη Πέμπτη της δίκης και καταδίκης του μεγάλου Αθώου. Εμείς σήμερα ας αισθανθούμε λύπη στην καρδιά για πολλούς άλλους, σήμερα Αγία και Μεγάλη Παρασκευή, πανσεβάσμια ημέρα των Αχράντων Παθών του Κυρίου μας, που έχουν ξεχάσει τον Χριστό…
«ουκ οίδα τον άνθρωπον…». Η ίδια κυνική άρνηση συνειδητά η ασυνείδητα, δυστυχώς επαναλαμβάνεται και σήμερα από πολλούς. Αυτό το θλιβερό φαινόμενο δεν βλέπομε τόσες φορές στην Πολιτεία, στην Διοίκηση, όταν καταπατεί Νόμους του Ευαγγελίου, νομίζοντας ότι έτσι εξυπηρετεί το συμφέρον του Έθνους; Περιφρονεί ασύστολα το Ευαγγέλιο του Χριστού, όταν νομοθετή αντίθετα τελείως με τις αιώνιες αρχές Του, οι οποίες θεσπίσθηκαν για το καλό των ανθρώπων. Πως, για παράδειγμα, δεν αρνείται σαν τον Πέτρο τον Χριστό η Πολιτεία, όταν αντί να βοηθήση την οικογένεια την πολύτεκνη, η οποία αιμοδοτεί κυριολεκτικά και μεταφορικά το Έθνος, την επιβαρύνει με βαρύτερη και σκληρότερη φορολογία; Πως δεν μιμείται τον δυστυχή Πέτρο η Πολιτεία, όταν αντί να στηρίξη την θρησκευτική Παιδεία, την υπονομεύει συνεχώς;
Ἀλλά μήπως και σ’ αυτήν την ταλαίπωρη Παιδεία μας δεν αρνήθηκαν, δεν ξέχασαν το Χριστό μας, όπως ο Πέτρος; Δεν προσπαθούν χρόνια τώρα να την αποχριστιανίσουν; Δεν πολεμούν μερικοί, άνθρωποι, όργανα μάλλον του αντιχρίστου, ει δυνατόν ούτε το όνομα του Χριστού να ακούγεται μέσα στα σχολεία; Δεν αγωνίζονται να εξαλείψουν τον ομολογιακό χαρακτήρα της θρησκευτικής παιδείας νομοθετώντας τελικά μία άχρωμη και άοσμη θρησκευτική γνώση, ώστε τα παιδιά μας στο όνομα τάχα της πολυπολιτισμικότητας και της παγκοσμιοποίησης να μη μπορούν να διακρίνουν ανάμεσα στην Αλήθεια, την μοναδική και σώζουσα Αλήθεια του Ευαγγελίου και τις θρησκευτικές παραδόσεις ξένων λαών και εθνών;
«ουκ οίδα τον άνθρωπον…» μία φορά είπε ο Πέτρος και το μετάνιωσε αργότερα και έκλαψε πικρά, ενώ εμείς και το λέμε και δεν μετανοούμε. Αυτό το φαινόμενο τέλος το αξιοδάκρυτο δεν παρατηρούμε στο θέμα οικογένεια αυτού του καιρού; Δεν βλέπετε, ότι πόσοι αποφασίζουν να νομιμοποιήσουν τις μακροχρόνιες σχέσεις των και να τελέσουν γάμο; Προτιμούν να ζουν στην παρανομία και μάλιστα και να τεκνοποιούν. Αλλά και όταν αποφασίσουν να συνάψουν γάμο οι μισοί τον τελευταίο καιρό καταφεύγουν στους δημοτικούς άρχοντες για την παρωδία του γάμου αποφεύγοντας το Μυστήριο της Εκκλησίας. Δυστυχώς όμως χωρίς πίστη, χωρίς χριστιανικά ιδανικά και αρχές, χωρίς την ευλογία και την Χάρη του Χριστού, τον οποίον ξέχασαν σαν τον Πέτρο, σχεδόν οι μισοί γάμοι στην πατρίδα μας ναυαγούν, αποτυγχάνουν. Σπάνια πια, που φθάσαμε!, γάμοι στεριώνουν και ευδοκιμούν. Τα διαζύγια ισοδυναμούν σχεδόν με τους γάμους…
Μεγάλη Παρασκευή σήμερα, αγαπητοί αδελφοί! Στο κήρυγμα μας σταθήκαμε σε ένα χαρακτηριστικό και ενδιαφέρον σημείο του Δράματος των Αχράντων Παθών του Χριστού μας. Μείναμε σκεπτικοί για λίγα λεπτά στην θλιβερή άρνηση του Πέτρου. «ουκ οίδα τον άνθρωπον…» Και μετά από αυτό ρίξαμε το βλέμμα μας στην κοινωνία, όπου ζούμε και διαπιστώσαμε πολλούς, μα πολλούς μιμητές του Πέτρου. Στην Πολιτεία, στην Παιδεία, στην Οικογένεια. Ας ευχηθούμε όσοι κακώς, κάκιστα, μιμήθηκαν τον Πέτρο στην άρνηση, όλοι αυτοί, μάλλον όλοι μας να θελήσωμε να μιμηθούμε τον Πέτρο και στην μετάνοιά του. Το σφάλλειν ανθρώπινον, το επιμένειν όμως στο σφάλμα δαιμονικόν. Σήμερα με δάκρυα στα μάτια και πόνο ειλικρινή στη ψυχή ας ζητήσουμε συγγνώμην από τον δι’ ημάς Παθόντα Κύριο. Και όπως ο Πέτρος, ας μείνωμε για πάντα κοντά Του, υπό την σκέπην της αιώνιας Αγάπης και Ευλογίας Του. Αμήν!
Διάπυρος προς τον Χριστόν ευχέτης σας
Ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου