«Η ιστορία της οικονομίας λέει πολύ απλά ότι δεν μπορεί μια χώρα να συνεχίσει επ’ αόριστον να έχει ύφεση», παρατήρησε ο οικονομολόγος και αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Μιχάλης Ζουμπουλάκης, ο οποίος σημειώνει ότι έγιναν θετικά βήματα στην οικονομία της χώρας.
Όπως είπε χαρακτηριστικά, «η ιστορία της οικονομίας λέει πολύ απλά ότι δεν μπορεί μια χώρα να συνεχίσει επ’ αόριστον να έχει ύφεση. Δεν έχουμε κανένα ιστορικό παράδειγμα, καμίας χώρας η οποία να έχει ξεπεράσει 4,5,6 χρόνια συνεχούς ύφεσης. Είναι αδιανόητο, δεν έχει συμβεί μέχρι τώρα ποτέ. Ακόμη και στη χειρότερη περίοδο που πέρασε η χώρα τον 20ο αιώνα, δηλαδή την περίοδο 1940-1949, ήδη από τα τέλη του 1947-48 είχαμε αρχίσει να έχουμε ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας. Αυτό δεν θα γίνει από μόνο του».
Σχολίασε μάλιστα πως «είναι δύσκολο να κάνεις προβλέψεις. Όσοι ασχολούνται με τα οικονομικά και κάνουν προβλέψεις, είναι ουσιαστικά φακίρηδες. Δεν υπάρχει τρόπος να πεις τι θα γίνει σε δύο μήνες οπουδήποτε στον κόσμο, πόσο μάλλον να δεις τι θα γίνει του χρόνου. Ούτε αυτό μπορώ να σας πω, αν έχουμε φτάσει στον πάτο. Εκείνο που μπορώ να σας πω είναι ότι υπάρχουν σημεία θετικά τα οποία δείχνουν ότι υπάρχει τουλάχιστον μια αντιστροφή του κλίματος μετά τις εκλογές, δεδομένου ότι υπάρχει μια νέα κυβέρνηση, όπως υπάρχει, που δείχνει να κάνει μια σειρά από πράγματα καινούργια. Έχουμε μια μικρή επιστροφή καταθέσεων που είχαν φύγει στο εξωτερικό. Συνολικά οι καταθέσεις μας έχουν απομειωθεί από 237 δις που ήταν το μάξιμουμ το 2009 στα 150 δις τώρα. Το μεγαλύτερο μέρος έφυγε στο εξωτερικό και μερικά πήγαν στα μπαούλα και στα μπαουλοντίβανα. Ένα δεύτερο είναι η μείωση του ελλείμματος. Έχουμε φτάσει σε μείωση του πρωτογενούς ελλείμματος περίπου 1 δις. είναι κάτι αδιανόητο. Από το 1974 και μετά ουδέποτε το ελληνικό κράτος δεν είχε τόσο μικρό πρωτογενές έλλειμμα. Αυτό έχει να κάνει προφανώς με τη μείωση των κρατικών δαπανών, έχει να κάνει με την κάποια σχετική αύξηση των εσόδων. Τα στοιχεία είναι εξαιρετικά θετικά. Πάμε ενδεχομένως μέχρι το τέλος του 2012 να το έχουμε μηδενίσει. Αυτό θα δείξει σε όλο τον κόσμο ότι οι Έλληνες με τα λεφτά που βγάζουν είναι ικανοί να μπορούν να πληρώνουν τις δαπάνες τους. Οι άνεργοι συνδέονται εμμέσως μόνο με το δημόσιο έλλειμμα, με το γεγονός ότι ένα μέρος των ταμείων επιχορηγούνται προκειμένου να καλύψουν τον ΟΑΕΔ και τα υπόλοιπα. Οι άνεργοι είναι του ιδιωτικού τομέα. Από το 1981 και μετά καταπολεμούσαμε την ανεργία διορίζοντας στο Δημόσιο. Αυτό κάποτε τελείωσε. Ένα τρίτο στοιχείο είναι η θεαματική άνοδος των ελληνικών εξαγωγών. Η μείωση των ελληνικών εισαγωγών εξαιτίας της ύφεσης. Αυτό είναι 37%. Είχαμε εξαγωγές 16 δις το 2010, έχουμε 22,5 δις το 2011, και οι εισαγωγές από 48 δις το 2010 έγιναν 43 το 2011. το μεγαλύτερο μέρος είναι φάρμακα. Εξάγουμε φάρμακα σε πρώτη ύλη και σε φαρμακοβιομηχανίες της Γερμανίας. Πολλά τρελά συμβαίνουν στην ελληνική οικονομία. Ένα είναι και αυτό, ότι εξάγουμε χημικά και φάρμακα και δεν έχουμε φάρμακα».
Το fast track και οι τράπεζες
Όσον αφορά τις διαδικασίες fast track, παρατήρησε πως «τώρα λένε ότι θα προχωρήσουν δύο αποκρατικοποιήσεις. Αυτό το περίφημο οικόπεδο εκεί στη Ρόδο, είναι 1,5 δις. λένε θα προχωρήσουν για τον ΟΠΑΠ. Χάσαμε δύο χρόνια σε αυτή την κουβέντα. Θέτοντας στην αρχή την επιμήκυνση, την απομείωση του δανείου, μετά το PSI, μετά δεν ξέρω εγώ τι… αυτό θα έπρεπε να γίνει πιο γρήγορα. Διστάζανε οι πολιτικοί να πάρουν τις αποφάσεις που ήταν να πάρουν. Πολλά λέγανε στις τηλεοράσεις αλλά στην ουσία λίγα κάνανε στην πράξη. Η συγχώνευση φορέων του δημοσίου τομέα έπρεπε να γίνει το 2010, όχι να την κάνουμε το 2013, αν την κάνουμε. Η μείωση ενδεχομένως σχολείων, νοσοκομείων πανεπιστημίων έπρεπε να γίνει ήδη».
«Φτάσαμε τώρα σε ένα σημείο που κανείς δεν μας πιστεύει. Σας θυμίζω ότι η χρηματοδότηση έχει διακοπεί. Αυτή τη στιγμή δεν έχουμε χρηματοδότηση από την Ευρώπη. Τα πακέτα που συμφωνήθηκαν λόγω του PSI ακόμη δεν έρχονται. Μας λένε πως πρώτα θα κάνετε αυτά και μετά το άλλο. Μας το λένε και βιαστικά, με το πιστόλι στον κρόταφο αλλά τι να κάνεις. Αυτό υπήρχε στη συμφωνία, ότι θα πάρουμε μια σειρά από μέτρα και μετά θα πάρουμε τα λεφτά. Είναι δύστροποι, είναι καχύποπτοι και είναι και εκβιαστικοί. Αλλά πως μπορούν να μην είναι όταν σε δύο χρόνια δεν κάναμε τίποτα;», ανέφερε και συμπλήρωσε πως «ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού, το είδαμε στις τελευταίες εκλογές, έχει στο μυαλό του ένα μύθο, ότι είμαστε ένα οικόπεδο γωνία, οι κακοί ξένοι θέλουν να μας πάρουν τα πετρέλαια, ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο που έχουμε ως πλουτοπαραγωγικούς πόρους, και όλα αυτά τα κάνουν για να μας ξεπουλήσουν. Αυτό είναι παραμύθι. Το σύνολο της αξίας του τραπεζικού συστήματος στο Χρηματιστήριο της Ελλάδας είναι 7 δις. με 7 δις ένας Σαουδάραβας μπορεί να το αγοράσει αντί να αγοράσει τη Μάντσεστερ. Αυτή είναι η χρηματιστηριακή του αξία. Προφανώς η αξία των οικοπέδων και των ακινήτων και των άλλων περιουσιακών στοιχείων είναι υπερπολλαπλάσια».
«Θυμάστε το 1999 –2000 τι γινόταν; Θυμάστε επιχειρήσεις που δημοσίευαν ζημίες και η μετοχή τους ανέβαινε στα ουράνια; Το ανάποδο συμβαίνει τώρα. Θέλω να πω πως αν κάποιος θα ήθελε να μας αγοράσει θα μας αγόραζε ήδη. Δεν θέλει κανένας να μας αγοράσει. Προφανώς θέλουν να αγοράσουν συγκεκριμένα κομμάτια. Δύσκολα δίνουν χρήματα, αλλά βλέπετε ότι χρήματα υπάρχουν μπόλικα, εκτός Ελλάδας», παρατήρησε και υπογράμμισε πως «οι συγχωνεύσεις είναι η μείωση του κόστους λειτουργίας του τραπεζικού συστήματος. Έχει να κάνει με τράπεζες οι οποίες δεν μπορούν να σταθούν μόνες τους. έχει να κάνει με τράπεζες όπως η Εμπορική που θέλει να εγκαταλείψει η Credit Agricole για δικούς της λόγους, γιατί χάνει χρήματα λέει. Άρα τι θα κάνεις; Δεν θα προστατέψεις τις καταθέσεις, τους δανειστές;».
«Το 1932, ο Βενιζέλος είχε απαγορεύσει οποιαδήποτε δημοσίευση»
Όπως είπε ο κ. Ζουμπουλάκης, «σε ανάλογη περίπτωση, το 1932, ο Βενιζέλος είχε απαγορεύσει οποιαδήποτε δημοσίευση οποιασδήποτε είδησης που αφορά την οικονομία. Για να μην δημιουργήσει αρνητικό κλίμα στην ελληνική οικονομία έλεγε «δεν θα γράφετε τίποτα». Αυτό μπορεί να το πει κανείς σήμερα; Δεν υπάρχει περίπτωση».
«Η οικονομία είναι μια πολιτική επιστήμη. Ιδεολογικά φορτισμένη. Δεν υπάρχει μια όψη. Δεν είναι Φυσική, δεν είναι Βιολογία, είναι μια πολιτική, κοινωνική επιστήμη. Γι’ αυτό και είναι και ανακριβής, γιατί ασχολείται με την ανθρώπινη συμπεριφορά. Η ανθρώπινη συμπεριφορά είναι εν πολλοίς απρόβλεπτη. Οι άνθρωποι ενσωματώνουν τις πληροφορίες και αλλάζουν την συμπεριφορά τους. άρα πρώτον είναι δύσκολο να προβλέψεις, δεύτερον είναι ιδεολογικά φορτισμένη, τρίτον υπάρχουν συμφέροντα. Πολλοί από τους συναδέλφους μου έχουν συμφέροντα. Έχουν καταθέσεις οι ίδιοι στο εξωτερικό, είναι μισθωμένοι υπάλληλοι οι ίδιοι άλλων εταιριών, δουλεύουν σε ξένες τράπεζες. Π.χ. αν εγώ είχα 100.000 στο εξωτερικό, θα προτιμούσα η Ελλάδα να βγει από το ευρώ, γιατί οι 100.000 θα γίνονταν 200.000».
Όπως είπε, «ότι κάνει μια επιχείρηση που έχει δέκα υπαλλήλους και βλέπει ότι έχει πέσει ο τζίρος της που λέει, δύο από εσάς πρέπει να φύγουν, έτσι θα έπρεπε να κάνει εδώ και πάρα πολύ καιρό και το Δημόσιο. Η μονιμότητα στο Δημόσιο έχει νόημα από τη στιγμή που εξασφαλίζει ιδεολογικά τους ανθρώπους που βρίσκονται εκεί. Η μονιμότητα εφευρέθηκε προκειμένου αφενός μεν να έχει το κράτος στελεχωμένο δυναμικό συνεχώς, στις εφορίες, στα σχολεία, στις υπηρεσίες και να μην αλλάζει κάθε λίγο για λόγους που όλοι καταλαβαίνουν, και δεύτερον οι άνθρωποι αυτοί να είναι στο απυρόβλητο οποιασδήποτε πολιτικής παρέμβασης. Αυτή είναι η μονιμότητα. Δεν σημαίνει ότι από την στιγμή που μπήκε κάποιος με οποιονδήποτε τρόπο, αν η θέση του καταργηθεί, αυτός θα παραμείνει. Δυστυχώς τόσα σχολεία, πανεπιστήμια, νοσοκομεία δεν μπορούμε να τα λειτουργήσουμε. Το σωστό είναι τους περισσότερους από όλους αυτούς τους χρήσιμους ανθρώπους, να μπορέσουμε να τους βρούμε μια δουλειά αλλού, εκεί που υπάρχουν κενά. Δεν έχουμε νοσοκόμους για παράδειγμα, και έχουμε πάρα πολλούς κλητήρες. Κάτι πρέπει να γίνει με τις ΔΕΚΟ. Υπάρχουν πολλές ΔΕΚΟ που δεν δικαιολογούν το λόγο ύπαρξής τους. Προφανώς οι ΔΕΚΟ δεν μπορούν να λειτουργούν στη λογική ενός κερδοφόρου συστήματος ιδιωτικής επιχείρησης αλλά από την άλλη υπάρχει και ένα ζήτημα. Τα δικά μου στοιχεία λένε ότι ακόμη οι μισθοί των ΔΕΚΟ βρίσκονται πάρα πολύ ψηλά».
Σχολίασε μάλιστα πως «το τραγικό είναι ότι αυτοί που τώρα υπερασπίζονται να μην χαθεί ούτε μια δουλειά στο Δημόσιο, είναι αυτοί που δεν ωφελήθηκαν από αυτό. Δηλαδή αν παραδοσιακά οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας ήταν αυτοί που ωφελούνταν, αυτοί της άλλης πλευράς, της Αριστεράς βρίσκονται να υπερασπίζονται ένα Δημόσιο που αυξήθηκε, γιγαντώθηκε ρουσφετολογικά και τώρα υπερασπίζονται αυτό το Δημόσιο να μην χαθεί», ενώ παρατήρησε ακόμη πως «έγινε ότι έγινε. Έγιναν απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις. Πάλι φτιάξαμε ένα υπουργικό συμβούλιο υπερβολικά μεγάλο, πάλι με κριτήρια τύπου, πόσους βουλευτές έχει βγάλει η Καβάλα, πόσους δικαιούται να έχει για να έχει υπουργό κλπ, και συνεχίζουμε να λέμε πάλι τα ίδια πράγματα».
Ο εκσυγχρονισμός του κράτους
«Ταυτόχρονα γίνονται δύο πράγματα. Το κράτος εκσυγχρονίζεται, γιατί οι γενιές αλλάζουν. Το κράτος εκσυγχρονίζεται κρατώντας ένα κομμάτι μεγάλο της παράδοσης του πελατειακού κράτους, της διαφθοράς κλπ. Ταυτόχρονα εκσυγχρονίζεται κιόλας. Υπάρχουν φωτεινά παραδείγματα, πχ πόσο χρόνο κάνει να βγει μια ταυτότητα κλπ. Το ελληνικό κράτος προχωράει, αλλά δυστυχώς έχει πίσω του ένα πολύ μεγάλο βάρος το οποίο συνεχίζει να την ταλαιπωρεί. Και υπάρχει ένας αγώνας μεταξύ μέρας και νύχτας που νομίζω ότι μας οδηγεί αναγκαστικά σε αλλαγές», σχολίασε ο κ. Ζουμπουλάκης, ενώ υπογράμμισε ότι σαν λαός «είμαστε απειθάρχητοι. Έχουν Έλληνες υπαλλήλους που τους ακολουθούν σε κάθε βήμα. Έχουν δικό τους ελληνικό προσωπικό, που βλέπουν τι γίνεται. Τώρα είναι πολύ πιο πονηρεμένοι και πολύ πιο κοντά στην πραγματικότητα. Αν δεν πάρουμε τα 11,5 δις μέτρα δεν υπάρχει φώς για επαναδιαπραγμάτευση. Πρέπει να συναισθανόμαστε, και έτσι είναι, ότι είναι μια εκβιαστική κίνηση, και δεν μπορούμε να κάνουμε πίσω. Προφανώς και υπάρχει όφελος μέχρι τώρα. Η μείωση του κρατικού ελλείμματος. Το ωφελείται ο πολίτης είναι μια εντελώς υποκειμενική άποψη. Χρόνια τώρα ωφελούνταν ο πολίτης δανειζόμενος από τις τράπεζες. Τώρα δεν μπορεί να δανειστεί από την τράπεζα. Η ελληνική οικονομία και η ελληνική κοινωνία έχουν περάσει πολύ χειρότερες περιόδους κρίσης».
Τέλος, αναφορικά με τους τομείς που η επένδυση θα φέρει θέσεις εργασίας και ανάπτυξη παρατήρησε ότι «προφανώς η μεταποίηση και ο πρωτογενής τομέας πρέπει να ξανατονωθούν. Είναι περίεργο που δύο χρόνια τώρα δεν έγινε ούτε μια αναδιάρθρωση, ούτε μιας καλλιέργειας. Δηλαδή ξέρουμε ότι έχουμε ένα πρόβλημα ελλείμματος. Ξέρουμε ότι δεν μπορούμε να επιβιώσουμε. Αντί να σπέρνουμε κάτι για να ζήσουμε γεμίσαμε το θεσσαλικό κάμπο με φωτοβολταϊκά. Εύφορα χωράφια τα σπέρνουμε με πράγματα που δεν παράγουν τίποτα».
Όπως είπε χαρακτηριστικά, «η ιστορία της οικονομίας λέει πολύ απλά ότι δεν μπορεί μια χώρα να συνεχίσει επ’ αόριστον να έχει ύφεση. Δεν έχουμε κανένα ιστορικό παράδειγμα, καμίας χώρας η οποία να έχει ξεπεράσει 4,5,6 χρόνια συνεχούς ύφεσης. Είναι αδιανόητο, δεν έχει συμβεί μέχρι τώρα ποτέ. Ακόμη και στη χειρότερη περίοδο που πέρασε η χώρα τον 20ο αιώνα, δηλαδή την περίοδο 1940-1949, ήδη από τα τέλη του 1947-48 είχαμε αρχίσει να έχουμε ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας. Αυτό δεν θα γίνει από μόνο του».
Σχολίασε μάλιστα πως «είναι δύσκολο να κάνεις προβλέψεις. Όσοι ασχολούνται με τα οικονομικά και κάνουν προβλέψεις, είναι ουσιαστικά φακίρηδες. Δεν υπάρχει τρόπος να πεις τι θα γίνει σε δύο μήνες οπουδήποτε στον κόσμο, πόσο μάλλον να δεις τι θα γίνει του χρόνου. Ούτε αυτό μπορώ να σας πω, αν έχουμε φτάσει στον πάτο. Εκείνο που μπορώ να σας πω είναι ότι υπάρχουν σημεία θετικά τα οποία δείχνουν ότι υπάρχει τουλάχιστον μια αντιστροφή του κλίματος μετά τις εκλογές, δεδομένου ότι υπάρχει μια νέα κυβέρνηση, όπως υπάρχει, που δείχνει να κάνει μια σειρά από πράγματα καινούργια. Έχουμε μια μικρή επιστροφή καταθέσεων που είχαν φύγει στο εξωτερικό. Συνολικά οι καταθέσεις μας έχουν απομειωθεί από 237 δις που ήταν το μάξιμουμ το 2009 στα 150 δις τώρα. Το μεγαλύτερο μέρος έφυγε στο εξωτερικό και μερικά πήγαν στα μπαούλα και στα μπαουλοντίβανα. Ένα δεύτερο είναι η μείωση του ελλείμματος. Έχουμε φτάσει σε μείωση του πρωτογενούς ελλείμματος περίπου 1 δις. είναι κάτι αδιανόητο. Από το 1974 και μετά ουδέποτε το ελληνικό κράτος δεν είχε τόσο μικρό πρωτογενές έλλειμμα. Αυτό έχει να κάνει προφανώς με τη μείωση των κρατικών δαπανών, έχει να κάνει με την κάποια σχετική αύξηση των εσόδων. Τα στοιχεία είναι εξαιρετικά θετικά. Πάμε ενδεχομένως μέχρι το τέλος του 2012 να το έχουμε μηδενίσει. Αυτό θα δείξει σε όλο τον κόσμο ότι οι Έλληνες με τα λεφτά που βγάζουν είναι ικανοί να μπορούν να πληρώνουν τις δαπάνες τους. Οι άνεργοι συνδέονται εμμέσως μόνο με το δημόσιο έλλειμμα, με το γεγονός ότι ένα μέρος των ταμείων επιχορηγούνται προκειμένου να καλύψουν τον ΟΑΕΔ και τα υπόλοιπα. Οι άνεργοι είναι του ιδιωτικού τομέα. Από το 1981 και μετά καταπολεμούσαμε την ανεργία διορίζοντας στο Δημόσιο. Αυτό κάποτε τελείωσε. Ένα τρίτο στοιχείο είναι η θεαματική άνοδος των ελληνικών εξαγωγών. Η μείωση των ελληνικών εισαγωγών εξαιτίας της ύφεσης. Αυτό είναι 37%. Είχαμε εξαγωγές 16 δις το 2010, έχουμε 22,5 δις το 2011, και οι εισαγωγές από 48 δις το 2010 έγιναν 43 το 2011. το μεγαλύτερο μέρος είναι φάρμακα. Εξάγουμε φάρμακα σε πρώτη ύλη και σε φαρμακοβιομηχανίες της Γερμανίας. Πολλά τρελά συμβαίνουν στην ελληνική οικονομία. Ένα είναι και αυτό, ότι εξάγουμε χημικά και φάρμακα και δεν έχουμε φάρμακα».
Το fast track και οι τράπεζες
Όσον αφορά τις διαδικασίες fast track, παρατήρησε πως «τώρα λένε ότι θα προχωρήσουν δύο αποκρατικοποιήσεις. Αυτό το περίφημο οικόπεδο εκεί στη Ρόδο, είναι 1,5 δις. λένε θα προχωρήσουν για τον ΟΠΑΠ. Χάσαμε δύο χρόνια σε αυτή την κουβέντα. Θέτοντας στην αρχή την επιμήκυνση, την απομείωση του δανείου, μετά το PSI, μετά δεν ξέρω εγώ τι… αυτό θα έπρεπε να γίνει πιο γρήγορα. Διστάζανε οι πολιτικοί να πάρουν τις αποφάσεις που ήταν να πάρουν. Πολλά λέγανε στις τηλεοράσεις αλλά στην ουσία λίγα κάνανε στην πράξη. Η συγχώνευση φορέων του δημοσίου τομέα έπρεπε να γίνει το 2010, όχι να την κάνουμε το 2013, αν την κάνουμε. Η μείωση ενδεχομένως σχολείων, νοσοκομείων πανεπιστημίων έπρεπε να γίνει ήδη».
«Φτάσαμε τώρα σε ένα σημείο που κανείς δεν μας πιστεύει. Σας θυμίζω ότι η χρηματοδότηση έχει διακοπεί. Αυτή τη στιγμή δεν έχουμε χρηματοδότηση από την Ευρώπη. Τα πακέτα που συμφωνήθηκαν λόγω του PSI ακόμη δεν έρχονται. Μας λένε πως πρώτα θα κάνετε αυτά και μετά το άλλο. Μας το λένε και βιαστικά, με το πιστόλι στον κρόταφο αλλά τι να κάνεις. Αυτό υπήρχε στη συμφωνία, ότι θα πάρουμε μια σειρά από μέτρα και μετά θα πάρουμε τα λεφτά. Είναι δύστροποι, είναι καχύποπτοι και είναι και εκβιαστικοί. Αλλά πως μπορούν να μην είναι όταν σε δύο χρόνια δεν κάναμε τίποτα;», ανέφερε και συμπλήρωσε πως «ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού, το είδαμε στις τελευταίες εκλογές, έχει στο μυαλό του ένα μύθο, ότι είμαστε ένα οικόπεδο γωνία, οι κακοί ξένοι θέλουν να μας πάρουν τα πετρέλαια, ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο που έχουμε ως πλουτοπαραγωγικούς πόρους, και όλα αυτά τα κάνουν για να μας ξεπουλήσουν. Αυτό είναι παραμύθι. Το σύνολο της αξίας του τραπεζικού συστήματος στο Χρηματιστήριο της Ελλάδας είναι 7 δις. με 7 δις ένας Σαουδάραβας μπορεί να το αγοράσει αντί να αγοράσει τη Μάντσεστερ. Αυτή είναι η χρηματιστηριακή του αξία. Προφανώς η αξία των οικοπέδων και των ακινήτων και των άλλων περιουσιακών στοιχείων είναι υπερπολλαπλάσια».
«Θυμάστε το 1999 –2000 τι γινόταν; Θυμάστε επιχειρήσεις που δημοσίευαν ζημίες και η μετοχή τους ανέβαινε στα ουράνια; Το ανάποδο συμβαίνει τώρα. Θέλω να πω πως αν κάποιος θα ήθελε να μας αγοράσει θα μας αγόραζε ήδη. Δεν θέλει κανένας να μας αγοράσει. Προφανώς θέλουν να αγοράσουν συγκεκριμένα κομμάτια. Δύσκολα δίνουν χρήματα, αλλά βλέπετε ότι χρήματα υπάρχουν μπόλικα, εκτός Ελλάδας», παρατήρησε και υπογράμμισε πως «οι συγχωνεύσεις είναι η μείωση του κόστους λειτουργίας του τραπεζικού συστήματος. Έχει να κάνει με τράπεζες οι οποίες δεν μπορούν να σταθούν μόνες τους. έχει να κάνει με τράπεζες όπως η Εμπορική που θέλει να εγκαταλείψει η Credit Agricole για δικούς της λόγους, γιατί χάνει χρήματα λέει. Άρα τι θα κάνεις; Δεν θα προστατέψεις τις καταθέσεις, τους δανειστές;».
«Το 1932, ο Βενιζέλος είχε απαγορεύσει οποιαδήποτε δημοσίευση»
Όπως είπε ο κ. Ζουμπουλάκης, «σε ανάλογη περίπτωση, το 1932, ο Βενιζέλος είχε απαγορεύσει οποιαδήποτε δημοσίευση οποιασδήποτε είδησης που αφορά την οικονομία. Για να μην δημιουργήσει αρνητικό κλίμα στην ελληνική οικονομία έλεγε «δεν θα γράφετε τίποτα». Αυτό μπορεί να το πει κανείς σήμερα; Δεν υπάρχει περίπτωση».
«Η οικονομία είναι μια πολιτική επιστήμη. Ιδεολογικά φορτισμένη. Δεν υπάρχει μια όψη. Δεν είναι Φυσική, δεν είναι Βιολογία, είναι μια πολιτική, κοινωνική επιστήμη. Γι’ αυτό και είναι και ανακριβής, γιατί ασχολείται με την ανθρώπινη συμπεριφορά. Η ανθρώπινη συμπεριφορά είναι εν πολλοίς απρόβλεπτη. Οι άνθρωποι ενσωματώνουν τις πληροφορίες και αλλάζουν την συμπεριφορά τους. άρα πρώτον είναι δύσκολο να προβλέψεις, δεύτερον είναι ιδεολογικά φορτισμένη, τρίτον υπάρχουν συμφέροντα. Πολλοί από τους συναδέλφους μου έχουν συμφέροντα. Έχουν καταθέσεις οι ίδιοι στο εξωτερικό, είναι μισθωμένοι υπάλληλοι οι ίδιοι άλλων εταιριών, δουλεύουν σε ξένες τράπεζες. Π.χ. αν εγώ είχα 100.000 στο εξωτερικό, θα προτιμούσα η Ελλάδα να βγει από το ευρώ, γιατί οι 100.000 θα γίνονταν 200.000».
Όπως είπε, «ότι κάνει μια επιχείρηση που έχει δέκα υπαλλήλους και βλέπει ότι έχει πέσει ο τζίρος της που λέει, δύο από εσάς πρέπει να φύγουν, έτσι θα έπρεπε να κάνει εδώ και πάρα πολύ καιρό και το Δημόσιο. Η μονιμότητα στο Δημόσιο έχει νόημα από τη στιγμή που εξασφαλίζει ιδεολογικά τους ανθρώπους που βρίσκονται εκεί. Η μονιμότητα εφευρέθηκε προκειμένου αφενός μεν να έχει το κράτος στελεχωμένο δυναμικό συνεχώς, στις εφορίες, στα σχολεία, στις υπηρεσίες και να μην αλλάζει κάθε λίγο για λόγους που όλοι καταλαβαίνουν, και δεύτερον οι άνθρωποι αυτοί να είναι στο απυρόβλητο οποιασδήποτε πολιτικής παρέμβασης. Αυτή είναι η μονιμότητα. Δεν σημαίνει ότι από την στιγμή που μπήκε κάποιος με οποιονδήποτε τρόπο, αν η θέση του καταργηθεί, αυτός θα παραμείνει. Δυστυχώς τόσα σχολεία, πανεπιστήμια, νοσοκομεία δεν μπορούμε να τα λειτουργήσουμε. Το σωστό είναι τους περισσότερους από όλους αυτούς τους χρήσιμους ανθρώπους, να μπορέσουμε να τους βρούμε μια δουλειά αλλού, εκεί που υπάρχουν κενά. Δεν έχουμε νοσοκόμους για παράδειγμα, και έχουμε πάρα πολλούς κλητήρες. Κάτι πρέπει να γίνει με τις ΔΕΚΟ. Υπάρχουν πολλές ΔΕΚΟ που δεν δικαιολογούν το λόγο ύπαρξής τους. Προφανώς οι ΔΕΚΟ δεν μπορούν να λειτουργούν στη λογική ενός κερδοφόρου συστήματος ιδιωτικής επιχείρησης αλλά από την άλλη υπάρχει και ένα ζήτημα. Τα δικά μου στοιχεία λένε ότι ακόμη οι μισθοί των ΔΕΚΟ βρίσκονται πάρα πολύ ψηλά».
Σχολίασε μάλιστα πως «το τραγικό είναι ότι αυτοί που τώρα υπερασπίζονται να μην χαθεί ούτε μια δουλειά στο Δημόσιο, είναι αυτοί που δεν ωφελήθηκαν από αυτό. Δηλαδή αν παραδοσιακά οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας ήταν αυτοί που ωφελούνταν, αυτοί της άλλης πλευράς, της Αριστεράς βρίσκονται να υπερασπίζονται ένα Δημόσιο που αυξήθηκε, γιγαντώθηκε ρουσφετολογικά και τώρα υπερασπίζονται αυτό το Δημόσιο να μην χαθεί», ενώ παρατήρησε ακόμη πως «έγινε ότι έγινε. Έγιναν απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις. Πάλι φτιάξαμε ένα υπουργικό συμβούλιο υπερβολικά μεγάλο, πάλι με κριτήρια τύπου, πόσους βουλευτές έχει βγάλει η Καβάλα, πόσους δικαιούται να έχει για να έχει υπουργό κλπ, και συνεχίζουμε να λέμε πάλι τα ίδια πράγματα».
Ο εκσυγχρονισμός του κράτους
«Ταυτόχρονα γίνονται δύο πράγματα. Το κράτος εκσυγχρονίζεται, γιατί οι γενιές αλλάζουν. Το κράτος εκσυγχρονίζεται κρατώντας ένα κομμάτι μεγάλο της παράδοσης του πελατειακού κράτους, της διαφθοράς κλπ. Ταυτόχρονα εκσυγχρονίζεται κιόλας. Υπάρχουν φωτεινά παραδείγματα, πχ πόσο χρόνο κάνει να βγει μια ταυτότητα κλπ. Το ελληνικό κράτος προχωράει, αλλά δυστυχώς έχει πίσω του ένα πολύ μεγάλο βάρος το οποίο συνεχίζει να την ταλαιπωρεί. Και υπάρχει ένας αγώνας μεταξύ μέρας και νύχτας που νομίζω ότι μας οδηγεί αναγκαστικά σε αλλαγές», σχολίασε ο κ. Ζουμπουλάκης, ενώ υπογράμμισε ότι σαν λαός «είμαστε απειθάρχητοι. Έχουν Έλληνες υπαλλήλους που τους ακολουθούν σε κάθε βήμα. Έχουν δικό τους ελληνικό προσωπικό, που βλέπουν τι γίνεται. Τώρα είναι πολύ πιο πονηρεμένοι και πολύ πιο κοντά στην πραγματικότητα. Αν δεν πάρουμε τα 11,5 δις μέτρα δεν υπάρχει φώς για επαναδιαπραγμάτευση. Πρέπει να συναισθανόμαστε, και έτσι είναι, ότι είναι μια εκβιαστική κίνηση, και δεν μπορούμε να κάνουμε πίσω. Προφανώς και υπάρχει όφελος μέχρι τώρα. Η μείωση του κρατικού ελλείμματος. Το ωφελείται ο πολίτης είναι μια εντελώς υποκειμενική άποψη. Χρόνια τώρα ωφελούνταν ο πολίτης δανειζόμενος από τις τράπεζες. Τώρα δεν μπορεί να δανειστεί από την τράπεζα. Η ελληνική οικονομία και η ελληνική κοινωνία έχουν περάσει πολύ χειρότερες περιόδους κρίσης».
Τέλος, αναφορικά με τους τομείς που η επένδυση θα φέρει θέσεις εργασίας και ανάπτυξη παρατήρησε ότι «προφανώς η μεταποίηση και ο πρωτογενής τομέας πρέπει να ξανατονωθούν. Είναι περίεργο που δύο χρόνια τώρα δεν έγινε ούτε μια αναδιάρθρωση, ούτε μιας καλλιέργειας. Δηλαδή ξέρουμε ότι έχουμε ένα πρόβλημα ελλείμματος. Ξέρουμε ότι δεν μπορούμε να επιβιώσουμε. Αντί να σπέρνουμε κάτι για να ζήσουμε γεμίσαμε το θεσσαλικό κάμπο με φωτοβολταϊκά. Εύφορα χωράφια τα σπέρνουμε με πράγματα που δεν παράγουν τίποτα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου