Ο μύθος λέει ότι ο Οδυσσέας, φεύγοντας από την Τροία, έφτασε στο βασίλειο των Κικόνων, του θρακικού λαού που κατοικούσε ανάμεσα στη σημερινή λίμνη Βιστονίδα και τις εκβολές του ποταμού Έβρου. Εκεί έδεσε το καράβι του στο Οδύσσειο ρείθρο, που διατηρείται και σήμερα, νότια της προϊστορικής Ισμάρας, έδρας του βασιλείου. Ο βασιλιάς Μάρων τού έδωσε το κρασί με το οποίο ο ήρωας της Οδύσσειας μέθυσε τον κύκλωπα Πολύφημο. Αυτός ο κύκλωπας χάρισε το όνομά του στο σπήλαιο της Μαρώνειας που βρίσκεται 25 χιλιόμετρα ανατολικά της Κομοτηνής, κοντά στον ιστορικό οικισμό της Μαρώνειας, και αποτελεί σήμερα το επίκεντρο συστηματικών προσπαθειών για την αξιοποίησή του.
«Δεν γνωρίζουμε πότε ανακαλύφθηκε το σπήλαιο του Πολυφήμου. Ξέρουμε όμως ότι πάντα κατοικούνταν καθώς υπάρχουν προϊστορικά ευρήματα ανθρώπινης παρουσίας όπως και αντίστοιχα ευρήματα από την νεολιθική εποχή και την περίοδο της βυζαντινής κυριαρχίας», αναφέρει στο ΑΠΕ - ΜΠΕ ο αντινομάρχης υποδομών της νομαρχίας Ροδόπης Κώστας Κατσιμίγας.
Τα τελευταία χρόνια η είσοδος του σπηλαίου χρησίμευε ως κατάλυμα για κοπάδια ζώων με αποτέλεσμα τα κοντινά σε αυτήν τμήματα να καταστραφούν. Ωστόσο, το ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας για το σπήλαιο είναι μεγάλο όχι μόνο για τους πολύχρωμους σταλακτίτες του, αλλά και γιατί αποτελεί την κατοικία δύο σπάνιων ειδών νυχτερίδας που δεν ζουν πουθενά αλλού στον κόσμο. Εκεί ξεχειμωνιάζουν και αναπαράγονται και πολλά άλλα είδη νυχτερίδας που έχουν φανεί μάλιστα ιδιαίτερα χρήσιμα για τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής, οι οποίοι εμπορεύονταν για χρόνια το λίπασμα από τα κόπρανα των νυχτερίδων, το λεγόμενο γουανό.
Tο σπήλαιο της Μαρώνειας είναι ο μοναδικός χώρος στον πλανήτη μας που ζουν οι επίσης μοναδικοί πληθυσμοί του ισόποδου Alpioniscus thracicus, του κολεοπτέρου Maroniella beroni και του χερσαίου σαλιγκαριού Balcanodiscus cerberus. Ειδικότερα, έχουν βρεθεί πάνω από 30 διαφορετικά είδη ασπονδύλων, εκ των οποίων τα 25 έχουν μόνιμους πληθυσμούς και 5 από αυτά είναι νέα για την επιστήμη. Ιδιαίτερη αξία στο σπήλαιο προσδίδει η παρουσία 8 αποκλειστικά σπηλαιόβιων ειδών (6 τρωγλόβια και 2 στυγόβια) και τουλάχιστον 10 ειδών που είναι ενδημικά στο σπήλαιο.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, το σπήλαιο δημιουργήθηκε πριν από 8 με 10 εκατομμύρια χρόνια, όταν η περιοχή αναδύθηκε από τη θάλασσα και άρχισε να διαβρώνεται από το νερό της βροχής. Η κίνηση των υπόγειων υδάτων δημιούργησε κοιλότητες που εποικήθηκαν από χερσαίους οργανισμούς.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 το σπήλαιο εξερευνήθηκε από το ζεύγος Πετρόχειλου και προέκυψαν οι πρώτες καταγραφές του εσωτερικού του. Μια πιο συντονισμένη προσπάθεια για την αξιοποίησή του ξεκίνησε το 2000, οπότε η Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, σε συνεργασία με τον Δήμο Μαρώνειας ανέθεσε σε ομάδα καθηγητών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) να πραγματοποιήσει βιολογικές, γεωλογικές και βραχομηχανικές έρευνες. Τα αποτελέσματα των ερευνών παραδόθηκαν στην Περιφέρεια, το υλικό εκχωρήθηκε στη νομαρχία και η ίδια ξεκίνησε τις διαδικασίες για την ανάδειξη του σπηλαίου, σε συνεργασία με ειδικούς από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Βιέννης, αλλά και τα σπήλαια της Αλιστράτης Σερρών και του Μααρά Δράμας.
Πριν από λίγες μέρες, το νομαρχιακό συμβούλιο Ροδόπης ενέκρινε την προγραμματική σύμβαση για την ανάθεση της μελέτης ανάδειξης του σπηλαίου που θα υπογραφεί από την Περιφέρεια, τη Νομαρχία και το Δήμο. Η μελέτη αυτή περιλαμβάνει και το κομμάτι της δημιουργίας φορέα διαχείρισης.
«Σχεδιάζουμε, σε συνεργασία με την εφορία Σπηλαιολογίας και Παλαιοντολογίας, να δημιουργήσουμε μια διαδρομή τριακοσίων περίπου μέτρων στο σπήλαιο από όπου ο επισκέπτης θα μπορεί να δει το εξαιρετικό θέαμα των σταλακτικτών και σταλαγμιτών. Στην είσοδο θα κατασκευαστούν, με σεβασμό πάντα στο περιβάλλον, ένα εκδοτήριο εισιτηρίων, ένα μικρό αναψυκτήριο, μία αίθουσα σουβενίρ και μια αίθουσα προβολών», αναφέρει ο κ. Κατσιμίγας.
Επιπλέον σημειώνει πως θα δημιουργηθεί μια εφαρμογή, γνωστή στο εξωτερικό αλλά πρωτοποριακή για τα ελληνικά δεδομένα. Συγκεκριμένα, ειδικοί του τμήματος Αγρονόμων Τοπογράφων του Πολυτεχνείου του ΑΠΘ θα καταγράψουν με τεχνολογία λέιζερ τις εικόνες από τα τμήματα του σπηλαίου που δεν είναι προσπελάσιμα ώστε να δημιουργήσουν στη συνέχεια μια εφαρμογή εικονικής πραγματικότητας που θα δίνει στον επισκέπτη μια ολοζώντανη εμπειρία. Με αντίστοιχο τρόπο θα βιντεοσκοπηθούν οι κινήσεις των νυχτερίδων και το υλικό θα προβάλλεται στην αίθουσα προβολών. Έτσι, η καταγραφή θα γίνει μόνο μία φορά και η πανίδα του σπηλαίου θα υποστεί την ελάχιστη δυνατή όχληση.
Η νομαρχία Ροδόπης εκτιμά ότι ο ορίζοντας υλοποίησης του έργου ανάδειξης του σπηλαίου Πολυφήμου «αγγίζει» περίπου τα πέντε χρόνια και προσδοκά η όλη περιοχή να αποτελέσει πόλο έλξης επισκεπτών από την Ελλάδα και το εξωτερικό.
(ΑΠΕ-ΜΠΕ - της Π. Γιούλτση)
Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2009
Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2009
Η καθαριότητα σε ένα χώρο κάνει τους ανθρώπους πιο ηθικούς
Λίγο ψέκασμα ενός δωματίου με ένα αποσμητικό χώρου ή των τζαμιών με ένα αρωματισμένο καθαριστικό, είναι αρκετό για να αλλάξει αισθητά η συμπεριφορά των ανθρώπων προς το καλύτερο!
Οι άνθρωποι γίνονται υποσυνείδητα πιο δίκαιοι και γενναιόδωροι, όταν βρίσκονται σε ένα δωμάτιο και γενικότερα σε ένα περιβάλλον που μοσχοβολάει από καθαριότητα, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, που δείχνει, μεταξύ άλλων, ότι στα νοικοκυριά, στους χώρους εργασίας, στα καταστήματα ή στις δημόσιες υπηρεσίες η συμπεριφορά των ατόμων μπορεί να βελτιωθεί, αν οι χώροι είναι περιποιημένοι και αποπνέουν καθαριότητα, αντί για εγκατάλειψη και βρωμιά.
Η έρευνα, που δημοσιεύεται στο περιοδικό "Psychological Science" (Ψυχολογική Επιστήμη) με τον εύγλωττο τίτλο "Η μυρωδιά της αρετής", έγινε από την καθηγήτρια Κέιτι Λίλιενκβιστ του μορμονικού πανεπιστημίου Μπρίνγκαμ Γιανγκ στη Γιούτα των ΗΠΑ, σε συνεργασία με τον Άνταμ Γκαλίνσκι του πανεπιστημίου Νορθγουέστερν και τον Τσεν-Μπο Ζονγκ του πανεπιστημίου του Τορόντο.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, εκτός από τα διάφορα μέτρα ασφαλείας που λαμβάνονται σε διάφορους χώρους από εταιρίες και δημόσιες υπηρεσίες (κάμερες, προσωπικό "σεκιούριτι" κ.α.), κράτος και επιχειρήσεις θα πρέπει επίσης να λάβουν υπόψη τους την θετική επίδραση της καθαριότητας στο να γίνονται οι άνθρωποι πιο πρόθυμοι να τηρούν τους νόμους και τους κανονισμούς (να μην φωνάζουν, να μην κλέβουν, να περιμένουν υπομονετικά τη σειρά τους στην ουρά, να είναι ευγενικοί κλπ).
"Οι εταιρίες συχνά εφαρμόζουν αυστηρά μέτρα ρύθμισης της συμπεριφοράς, που όμως μπορεί να είναι ακριβά ή καταπιεστικά. Υπάρχει ένας πολύ απλούστερος και μη παρεμβατικός τρόπος για να προάγουν την ηθική συμπεριφορά", δήλωσε η Λίλιενκβιστ.
Σε μια σειρά από πειράματα με εθελοντές, τόσο σε καθαρά και μυρωδάτα δωμάτια, όσο και σε συνηθισμένους (όχι βρώμικους, αλλά ούτε ευωδιαστούς) χώρους, οι συμμετέχοντες οι οποίοι βρίσκονταν στους χώρους που μοσχοβολούσαν, ήταν κατά μέσο όρο σαφώς πιο πρόθυμοι να εμπιστευθούν άλλους αγνώστους ανθρώπους, να δείξουν αλληλεγγύη προς αυτούς, να μοιραστούν μαζί τους μεγαλύτερο μέρος από τα κέρδη τους, να κάνουν περισσότερες φιλανθρωπικές δωρεές, να συμμετάσχουν ως εθελοντές σε κάποια εργασία κλπ. Οι εθελοντές, που δεν ήξεραν την φύση του πειράματος, δεν είχαν προσέξει το διάχυτο στο δωμάτιο άρωμα καθαριότητας, αλλά οι αντιδράσεις τους ήσαν υποσυνείδητες.
Οι επιστήμονες εδώ και χρόνια γνωρίζουν ότι τα αρώματα -ανάλογα με τη φύση τους- παίζουν ενεργητικό ρόλο στο να ανακαλέσει κάποιος μια θετική ή αρνητική εμπειρία. Τώρα, για πρώτη φορά, αποδείχτηκε ότι τα αρώματα της καθαριότητας μπορούν να συμβαδίζουν με τα ηθικά αισθήματα. Σύμφωνα με τους ερευνητές, δεν είναι άσχετη η παμπάλαια και παγκόσμια σύνδεση της ανάγκης να "ξεπλυθούν" (συνήθως με καθαρό νερό) οι αμαρτίες, που κάποιος αισθάνεται ότι έχει κάνει.
(Πηγή:www.evdomi.gr)
Οι άνθρωποι γίνονται υποσυνείδητα πιο δίκαιοι και γενναιόδωροι, όταν βρίσκονται σε ένα δωμάτιο και γενικότερα σε ένα περιβάλλον που μοσχοβολάει από καθαριότητα, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, που δείχνει, μεταξύ άλλων, ότι στα νοικοκυριά, στους χώρους εργασίας, στα καταστήματα ή στις δημόσιες υπηρεσίες η συμπεριφορά των ατόμων μπορεί να βελτιωθεί, αν οι χώροι είναι περιποιημένοι και αποπνέουν καθαριότητα, αντί για εγκατάλειψη και βρωμιά.
Η έρευνα, που δημοσιεύεται στο περιοδικό "Psychological Science" (Ψυχολογική Επιστήμη) με τον εύγλωττο τίτλο "Η μυρωδιά της αρετής", έγινε από την καθηγήτρια Κέιτι Λίλιενκβιστ του μορμονικού πανεπιστημίου Μπρίνγκαμ Γιανγκ στη Γιούτα των ΗΠΑ, σε συνεργασία με τον Άνταμ Γκαλίνσκι του πανεπιστημίου Νορθγουέστερν και τον Τσεν-Μπο Ζονγκ του πανεπιστημίου του Τορόντο.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, εκτός από τα διάφορα μέτρα ασφαλείας που λαμβάνονται σε διάφορους χώρους από εταιρίες και δημόσιες υπηρεσίες (κάμερες, προσωπικό "σεκιούριτι" κ.α.), κράτος και επιχειρήσεις θα πρέπει επίσης να λάβουν υπόψη τους την θετική επίδραση της καθαριότητας στο να γίνονται οι άνθρωποι πιο πρόθυμοι να τηρούν τους νόμους και τους κανονισμούς (να μην φωνάζουν, να μην κλέβουν, να περιμένουν υπομονετικά τη σειρά τους στην ουρά, να είναι ευγενικοί κλπ).
"Οι εταιρίες συχνά εφαρμόζουν αυστηρά μέτρα ρύθμισης της συμπεριφοράς, που όμως μπορεί να είναι ακριβά ή καταπιεστικά. Υπάρχει ένας πολύ απλούστερος και μη παρεμβατικός τρόπος για να προάγουν την ηθική συμπεριφορά", δήλωσε η Λίλιενκβιστ.
Σε μια σειρά από πειράματα με εθελοντές, τόσο σε καθαρά και μυρωδάτα δωμάτια, όσο και σε συνηθισμένους (όχι βρώμικους, αλλά ούτε ευωδιαστούς) χώρους, οι συμμετέχοντες οι οποίοι βρίσκονταν στους χώρους που μοσχοβολούσαν, ήταν κατά μέσο όρο σαφώς πιο πρόθυμοι να εμπιστευθούν άλλους αγνώστους ανθρώπους, να δείξουν αλληλεγγύη προς αυτούς, να μοιραστούν μαζί τους μεγαλύτερο μέρος από τα κέρδη τους, να κάνουν περισσότερες φιλανθρωπικές δωρεές, να συμμετάσχουν ως εθελοντές σε κάποια εργασία κλπ. Οι εθελοντές, που δεν ήξεραν την φύση του πειράματος, δεν είχαν προσέξει το διάχυτο στο δωμάτιο άρωμα καθαριότητας, αλλά οι αντιδράσεις τους ήσαν υποσυνείδητες.
Οι επιστήμονες εδώ και χρόνια γνωρίζουν ότι τα αρώματα -ανάλογα με τη φύση τους- παίζουν ενεργητικό ρόλο στο να ανακαλέσει κάποιος μια θετική ή αρνητική εμπειρία. Τώρα, για πρώτη φορά, αποδείχτηκε ότι τα αρώματα της καθαριότητας μπορούν να συμβαδίζουν με τα ηθικά αισθήματα. Σύμφωνα με τους ερευνητές, δεν είναι άσχετη η παμπάλαια και παγκόσμια σύνδεση της ανάγκης να "ξεπλυθούν" (συνήθως με καθαρό νερό) οι αμαρτίες, που κάποιος αισθάνεται ότι έχει κάνει.
(Πηγή:www.evdomi.gr)
Ανακαλύφθηκε το μυστικό γιατί το κόκκινο κρασί δεν ταιριάζει με το ψάρι
Ένας από τους βασικούς κανόνες της διατροφής είναι ότι όταν τρώμε ψάρια και γενικά θαλασσινά, δεν τα συνοδεύουμε με κόκκινο αλλά με άσπρο κρασί. Οι επιστήμονες ανακάλυψαν τώρα ότι αυτό κυρίως συμβαίνει, επειδή το κόκκινο κρασί ενισχύει τη γεύση της…ψαρίλας.
Αμερικανοί ερευνητές, υπό τον ιαπωνικής καταγωγής καθηγητή Τακαγιούκι Ταμούρα του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, ανακάλυψαν ότι ο σίδηρος που περιέχεται στο κόκκινο κρασί, αντιδρά με συγκεκριμένες ουσίες στα θαλασσινά και παράγει μια άσχημη γεύση στο στόμα, που σε πολλούς ανθρώπους ισοδυναμεί με έντονη ψαρίλα.
Η έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο "Journal of Agricultural and Food Chemistry" (Περιοδικό Αγροτικής και Διατροφικής Χημείας), σύμφωνα με το βρετανικό Τύπο, επιβεβαιώνει τον εμπειρικό κανόνα που χρόνια τώρα ακολουθούν γευσιγνώστες και απλοί άνθρωποι σε όλο σχεδόν τον κόσμο.
Όπως διαπίστωσε η έρευνα, όσο περισσότερο σίδηρο περιέχει ένα κρασί, τόσο πιο έντονη είναι η επίγευση της ψαρίλας και τόσο πιο πικρή και "μεταλλική" η αίσθηση που μένει στο στόμα. Αντίθετα, κρασιά με χαμηλή περιεκτικότητα σε σίδηρο ταιριάζουν με τα θαλασσινά.
Η ποσότητα σιδήρου σε ένα κρασί εξαρτάται από τη σύνθεση του εδάφους όπου καλλιεργήθηκε το αμπέλι, από τη σκόνη πάνω στα σταφύλια, από την πιθανή μόλυνση κατά τον τρύγο, την μεταφορά και την σύνθλιψη, καθώς και από τις συνθήκες κατά τη ζύμωση.
Ένας άλλος παράγοντας που κάνει το κόκκινο κρασί και τα ψάρια…αταίριαστο ζευγάρι, είναι ότι η ισχυρή γεύση που παράγεται από τις τανίνες στη φλούδα του σταφυλιού, "σκεπάζει" τη ντελικάτη γεύση του ψαριού και των άλλων θαλασσινών.
(Πηγή:www.evdomi.gr)
Αμερικανοί ερευνητές, υπό τον ιαπωνικής καταγωγής καθηγητή Τακαγιούκι Ταμούρα του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, ανακάλυψαν ότι ο σίδηρος που περιέχεται στο κόκκινο κρασί, αντιδρά με συγκεκριμένες ουσίες στα θαλασσινά και παράγει μια άσχημη γεύση στο στόμα, που σε πολλούς ανθρώπους ισοδυναμεί με έντονη ψαρίλα.
Η έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο "Journal of Agricultural and Food Chemistry" (Περιοδικό Αγροτικής και Διατροφικής Χημείας), σύμφωνα με το βρετανικό Τύπο, επιβεβαιώνει τον εμπειρικό κανόνα που χρόνια τώρα ακολουθούν γευσιγνώστες και απλοί άνθρωποι σε όλο σχεδόν τον κόσμο.
Όπως διαπίστωσε η έρευνα, όσο περισσότερο σίδηρο περιέχει ένα κρασί, τόσο πιο έντονη είναι η επίγευση της ψαρίλας και τόσο πιο πικρή και "μεταλλική" η αίσθηση που μένει στο στόμα. Αντίθετα, κρασιά με χαμηλή περιεκτικότητα σε σίδηρο ταιριάζουν με τα θαλασσινά.
Η ποσότητα σιδήρου σε ένα κρασί εξαρτάται από τη σύνθεση του εδάφους όπου καλλιεργήθηκε το αμπέλι, από τη σκόνη πάνω στα σταφύλια, από την πιθανή μόλυνση κατά τον τρύγο, την μεταφορά και την σύνθλιψη, καθώς και από τις συνθήκες κατά τη ζύμωση.
Ένας άλλος παράγοντας που κάνει το κόκκινο κρασί και τα ψάρια…αταίριαστο ζευγάρι, είναι ότι η ισχυρή γεύση που παράγεται από τις τανίνες στη φλούδα του σταφυλιού, "σκεπάζει" τη ντελικάτη γεύση του ψαριού και των άλλων θαλασσινών.
(Πηγή:www.evdomi.gr)
Το Ίντερνετ ετοιμάζεται να γίνει πραγματικά πολύγλωσσο - Επανάσταση μη λατινογενών γλωσσών στις διευθύνσει
Το διαδίκτυο βρίσκεται εν όψει της μεγαλύτερης αλλαγής του κατά τα τελευταία 40 χρόνια, από τότε δηλαδή που εφευρέθηκε, σύμφωνα με την ρυθμιστική Αρχή του, την εταιρία Icann, η οποία, όπως ανακοίνωσε, έχει σχεδόν ολοκληρώσει τα σχέδια της για την εισαγωγή διευθύνσεων με μη λατινικούς χαρακτήρες.
Η πρωτοβουλία αυτή, που έχει εγκριθεί από το 2008, θα επιτρέψει να υπάρξουν πλήρη domain names στην αραβική γλώσσα, την ελληνική, κινεζική, την ινδική, την κυριλλική και άλλες, με συνέπεια να πνεύσει ένας άνεμος ουσιαστικής παγκοσμιοποίησης στο Ίντερνετ και να γίνει αυτό πιο εύκολα προσβάσιμο από εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη.
Η Icann (Internet Corporation for Assigned Names) δήλωσε ότι αν τα σχέδια της εγκριθούν στις 30 Οκτωβρίου (μια μέρα μετά τα 40ά "γενέθλια" του Ίντερνετ στο πλαίσιο ενός πειράματος στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας-Λος ΄Αντζελες), τότε θα δεχτεί τις πρώτες αιτήσεις για ξενόγλωσσες διευθύνσεις έως τις 16 Νοεμβρίου, σύμφωνα με το BBC και το Γαλλικό Πρακτορείο. Τα πρώτα διεθνοποιημένα domain names (IDNs) μπορεί να λειτουργούν μέχρι τα μέσα του 2010, σύμφωνα με τον πρόεδρο της εταιρίας Ροντ Μπέκστρομ (πρώην επικεφαλής στον τομέα κυβερνο-ασφάλειας στις ΗΠΑ).
Όπως είπε, μιλώντας σε διεθνή συνδιάσκεψη της Icann στη Σεούλ της Ν.Κορέας που ολοκληρώνεται την Παρασκευή με την αναμενόμενη έγκριση της πολύγλωσσης "επανάστασης" στο Ίντερνετ, από τους περίπου 1,6 δισ. χρήστες του διαδικτύου σήμερα παγκοσμίως, πάνω από τους μισούς χρησιμοποιούν μη λατινογενείς γλώσσες, συνεπώς η επερχόμενη αλλαγή θα είναι πολύ σημαντική και αναγκαία, ειδικά καθώς το διαδίκτυο συνεχίζει να εξαπλώνεται διεθνώς.
Όπως δήλωσε ο υπεύθυνος της Icann για την αλλαγή, Πίτερ Ντενγκέιτ Θρας, το όλο εγχείρημα υπήρξε ιδιαίτερα πολύπλοκο από τεχνικής πλευράς. Οι αλλαγές θα εφαρμοστούν στο Σύστημα Ονοματοδότησης Περιοχών (Domain Name System-DNS) του Ίντερνετ, που λειτουργεί ως τηλεφωνικός κατάλογος, "μεταφράζοντας" τις διευθύνσεις με γράμματα (π.χ. www.ana.gr) σε διευθύνσεις με αριθμούς που μπορούν να διαβαστούν από τους υπολογιστές.
Εφεξής -πράγμα όχι εύκολο στην πράξη - το σύστημα αυτό θα μπορεί να αναγνωρίζει και να μετατρέπει σε αριθμούς και τους μη λατινογενείς γλωσσικούς χαρακτήρες. Οι τεχνικοί της Icann κάνουν δοκιμές εδώ και περίπου δύο χρόνια και διαβεβαιώνουν ότι πλέον το DNS μπορεί να γίνει πολύγλωσσο.
Ορισμένες χώρες, όπως η Κίνα και η Ταϊλάνδη, έχουν ήδη εφαρμόσει αλλαγές που επιτρέπουν στους χρήστες των χωρών τους να εισάγουν διευθύνσεις στις γλώσσες τους, όμως αυτές οι αλλαγές δεν έχουν γίνει διεθνώς αποδεκτές και δεν "δουλεύουν" απαραίτητα σε όλους τους υπολογιστές του κόσμου.
Σύμφωνα με τον Μπέκστρομ, οι αλλαγές θα οδηγήσουν στην δημιουργία νέων ευέλικτων domain, όπως .bank (για τράπεζες) ή .post (για ταχυδρομεία), αντί για την περιοριστική χρήση μόνο του .com. Παράλληλα, εκτίμησε ότι θα απαιτούνται πλέον η πληκτρολόγηση λιγότερων χαρακτήρων (60 έως 100 δισ. κτυπήματα πλήκτρων την μέρα παγκοσμίως), πράγμα καλό τόσο για τους χρήστες όσο και για τις εταιρίες που θα μπορούν να επικοινωνούν πιο άμεσα με τους πελάτες τους.
Η μη κερδοσκοπική εταιρία Icann, με έδρα την Καλιφόρνια, δημιουργήθηκε το 1998 από την αμερικανική κυβέρνηση για να εποπτεύει τη λειτουργία και ανάπτυξη του διαδικτύου. Φέτος το Σεπτέμβριο, μετά από πολύχρονες κριτικές και αντιδράσεις από άλλες κυβερνήσεις και φορείς, αποφασίστηκε το χαλάρωμα του ελέγχου της εταιρίας από τις ΗΠΑ και η αυτονόμηση και διεθνοποίησή της, από την 1η Οκτωβρίου 2009.
(Πηγή:www.evdomi.gr)
Η πρωτοβουλία αυτή, που έχει εγκριθεί από το 2008, θα επιτρέψει να υπάρξουν πλήρη domain names στην αραβική γλώσσα, την ελληνική, κινεζική, την ινδική, την κυριλλική και άλλες, με συνέπεια να πνεύσει ένας άνεμος ουσιαστικής παγκοσμιοποίησης στο Ίντερνετ και να γίνει αυτό πιο εύκολα προσβάσιμο από εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη.
Η Icann (Internet Corporation for Assigned Names) δήλωσε ότι αν τα σχέδια της εγκριθούν στις 30 Οκτωβρίου (μια μέρα μετά τα 40ά "γενέθλια" του Ίντερνετ στο πλαίσιο ενός πειράματος στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας-Λος ΄Αντζελες), τότε θα δεχτεί τις πρώτες αιτήσεις για ξενόγλωσσες διευθύνσεις έως τις 16 Νοεμβρίου, σύμφωνα με το BBC και το Γαλλικό Πρακτορείο. Τα πρώτα διεθνοποιημένα domain names (IDNs) μπορεί να λειτουργούν μέχρι τα μέσα του 2010, σύμφωνα με τον πρόεδρο της εταιρίας Ροντ Μπέκστρομ (πρώην επικεφαλής στον τομέα κυβερνο-ασφάλειας στις ΗΠΑ).
Όπως είπε, μιλώντας σε διεθνή συνδιάσκεψη της Icann στη Σεούλ της Ν.Κορέας που ολοκληρώνεται την Παρασκευή με την αναμενόμενη έγκριση της πολύγλωσσης "επανάστασης" στο Ίντερνετ, από τους περίπου 1,6 δισ. χρήστες του διαδικτύου σήμερα παγκοσμίως, πάνω από τους μισούς χρησιμοποιούν μη λατινογενείς γλώσσες, συνεπώς η επερχόμενη αλλαγή θα είναι πολύ σημαντική και αναγκαία, ειδικά καθώς το διαδίκτυο συνεχίζει να εξαπλώνεται διεθνώς.
Όπως δήλωσε ο υπεύθυνος της Icann για την αλλαγή, Πίτερ Ντενγκέιτ Θρας, το όλο εγχείρημα υπήρξε ιδιαίτερα πολύπλοκο από τεχνικής πλευράς. Οι αλλαγές θα εφαρμοστούν στο Σύστημα Ονοματοδότησης Περιοχών (Domain Name System-DNS) του Ίντερνετ, που λειτουργεί ως τηλεφωνικός κατάλογος, "μεταφράζοντας" τις διευθύνσεις με γράμματα (π.χ. www.ana.gr) σε διευθύνσεις με αριθμούς που μπορούν να διαβαστούν από τους υπολογιστές.
Εφεξής -πράγμα όχι εύκολο στην πράξη - το σύστημα αυτό θα μπορεί να αναγνωρίζει και να μετατρέπει σε αριθμούς και τους μη λατινογενείς γλωσσικούς χαρακτήρες. Οι τεχνικοί της Icann κάνουν δοκιμές εδώ και περίπου δύο χρόνια και διαβεβαιώνουν ότι πλέον το DNS μπορεί να γίνει πολύγλωσσο.
Ορισμένες χώρες, όπως η Κίνα και η Ταϊλάνδη, έχουν ήδη εφαρμόσει αλλαγές που επιτρέπουν στους χρήστες των χωρών τους να εισάγουν διευθύνσεις στις γλώσσες τους, όμως αυτές οι αλλαγές δεν έχουν γίνει διεθνώς αποδεκτές και δεν "δουλεύουν" απαραίτητα σε όλους τους υπολογιστές του κόσμου.
Σύμφωνα με τον Μπέκστρομ, οι αλλαγές θα οδηγήσουν στην δημιουργία νέων ευέλικτων domain, όπως .bank (για τράπεζες) ή .post (για ταχυδρομεία), αντί για την περιοριστική χρήση μόνο του .com. Παράλληλα, εκτίμησε ότι θα απαιτούνται πλέον η πληκτρολόγηση λιγότερων χαρακτήρων (60 έως 100 δισ. κτυπήματα πλήκτρων την μέρα παγκοσμίως), πράγμα καλό τόσο για τους χρήστες όσο και για τις εταιρίες που θα μπορούν να επικοινωνούν πιο άμεσα με τους πελάτες τους.
Η μη κερδοσκοπική εταιρία Icann, με έδρα την Καλιφόρνια, δημιουργήθηκε το 1998 από την αμερικανική κυβέρνηση για να εποπτεύει τη λειτουργία και ανάπτυξη του διαδικτύου. Φέτος το Σεπτέμβριο, μετά από πολύχρονες κριτικές και αντιδράσεις από άλλες κυβερνήσεις και φορείς, αποφασίστηκε το χαλάρωμα του ελέγχου της εταιρίας από τις ΗΠΑ και η αυτονόμηση και διεθνοποίησή της, από την 1η Οκτωβρίου 2009.
(Πηγή:www.evdomi.gr)
Πέτυχε η "Γιορτή του Κάστανου"
Μεγαλύτερη από κάθε άλλη φορά ήταν η επιτυχία που σημείωσε η «Γιορτή του Κάστανου», που πραγματοποιήθηκε το Σαββατοκύριακο. Οι διοργανωτές, έχοντας όπως αποδείχθηκε, σύμμαχο τον καλό καιρό που διαψεύδοντας όλες τις προβλέψεις τελικά δεν έβρεξε, κατόρθωσαν και έδωσαν το καλύτερο εαυτό τους, αφήνοντας εντυπωσιασμένους τους χιλιάδες επισκεπτών που συνέρρευσαν στο γραφικό Παλαιοχώρι του Δήμου Παγγαίου για να γευτούν αυτόν τον νόστιμο καρπό της φύσης.
Χιλιάδες κόσμου από όλους σχεδόν τους νομούς της βόρειας Ελλάδας, κατέκλυσαν για μια ακόμη φορά το Παλαιοχώρι, προκειμένου να συμμετέχουν σε αυτή την όμορφη εκδήλωση που έχει γίνει θεσμός για όλη τη βόρεια Ελλάδα, τη «Γιορτή του Κάστανου».
Σημειώνεται ότι την εκδήλωση διοργάνωσαν ο Δήμος Παγγαίου, η Δημοτική Κοινωφελής Επιχείρηση του Δήμου και ο Πολιτιστικός Σύλλογος Παλαιοχωρίου, σε συνεργασία με τη Διευρυμένη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Δράμας – Καβάλας – Ξάνθης και τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Καβάλας.
Η εκδήλωση ξεκίνησε το απόγευμα του Σαββάτου, στο κέντρο του Παλαιοχωρίου, όπου οι επισκέπτες είχαν τη δυνατότητα να γευθούν ψητά και βραστά κάστανα, και άφθονο κρασί. Παράλληλα, μετά τους χαιρετισμούς, χορευτικά τμήματα του Πολιτιστικού Συλλόγου Παλαιοχωρίου, παρουσίασαν παραδοσιακούς χορούς από όλη την Ελλάδα.
Την Κυριακή το πανηγύρι μεταφέρθηκε στο όμορφο καστανοδάσος του Παλαιοχωρίου, όπου και πάλι όσοι βρέθηκαν εκεί γεύθηκαν αυτό τον νόστιμο καρπό της φύσης. Παράλληλα παρουσιάστηκε μια πλούσια μουσικοχορευτική παράσταση γεμάτη χρώματα και μουσικές που πλημμύρισαν την ατμόσφαιρα.
Στην παράσταση συμμετείχαν χορευτικά τμήματα του Πολιτιστικού Συλλόγου Παλαιοχωρίου, αλλά και τμήματα των «φιλοξενούμενων» συλλόγων Ελευθερούπολης, Ακροβουνίου και Χωριστής Δράμας. Το γλέντι κράτησε μέχρι αργά το απόγευμα, οπότε και οι παρευρισκόμενοι ανανέωσαν το ραντεβού τους για την επόμενη χρονιά.
Το Σαββατοκύριακο από τη «Γιορτή του Κάστανου» πέρασαν μεταξύ άλλων οι βουλευτές Σάββας Εμινίδης, και Νίκος Παναγιωτόπουλος ο πρώην υπουργός Γιώργος Καλαντζής, ο πρόεδρος της ΤΕΔΚ νομού Καβάλας και δήμαρχος Ελευθερούπολης Γιάννης Φιλόσογλου, ο «οικοδεσπότης» δήμαρχος Παγγαίου Τριαντάφυλλος Κουκούδης, ο δήμαρχος Φιλίππων Λάζαρος Τσαταλμπασίδης, ο δήμαρχος Ελευθερών Χαράλαμπος Χρυσανίδης, ο δήμαρχος Πιερέων Βασίλης Ξουλόγης, ο πρόεδρος του Νομαρχιακού Συμβουλίου Παύλος Γεωργόπουλος, οι νομαρχιακοί σύμβουλοι Μιχάλης Παπαδόπουλος, Κώστας Παπακοσμάς, Αρχέλαος Γρανάς και Γιώργος Χριστοδουλίδης, ο γενικός γραμματέας της Νομαρχίας Κίμων παπαδόπουλος, οι πολιτευτές της Νέας Δημοκρατίας Κώστας Αντωνιάδης και Δήμητρα Τσανάκα, ο αστυνομικός διευθυντής Καβάλας Παρασκευάς Μαραπίδης, και φυσικά πλήθος κόσμου.
Χιλιάδες κόσμου από όλους σχεδόν τους νομούς της βόρειας Ελλάδας, κατέκλυσαν για μια ακόμη φορά το Παλαιοχώρι, προκειμένου να συμμετέχουν σε αυτή την όμορφη εκδήλωση που έχει γίνει θεσμός για όλη τη βόρεια Ελλάδα, τη «Γιορτή του Κάστανου».
Σημειώνεται ότι την εκδήλωση διοργάνωσαν ο Δήμος Παγγαίου, η Δημοτική Κοινωφελής Επιχείρηση του Δήμου και ο Πολιτιστικός Σύλλογος Παλαιοχωρίου, σε συνεργασία με τη Διευρυμένη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Δράμας – Καβάλας – Ξάνθης και τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Καβάλας.
Η εκδήλωση ξεκίνησε το απόγευμα του Σαββάτου, στο κέντρο του Παλαιοχωρίου, όπου οι επισκέπτες είχαν τη δυνατότητα να γευθούν ψητά και βραστά κάστανα, και άφθονο κρασί. Παράλληλα, μετά τους χαιρετισμούς, χορευτικά τμήματα του Πολιτιστικού Συλλόγου Παλαιοχωρίου, παρουσίασαν παραδοσιακούς χορούς από όλη την Ελλάδα.
Την Κυριακή το πανηγύρι μεταφέρθηκε στο όμορφο καστανοδάσος του Παλαιοχωρίου, όπου και πάλι όσοι βρέθηκαν εκεί γεύθηκαν αυτό τον νόστιμο καρπό της φύσης. Παράλληλα παρουσιάστηκε μια πλούσια μουσικοχορευτική παράσταση γεμάτη χρώματα και μουσικές που πλημμύρισαν την ατμόσφαιρα.
Στην παράσταση συμμετείχαν χορευτικά τμήματα του Πολιτιστικού Συλλόγου Παλαιοχωρίου, αλλά και τμήματα των «φιλοξενούμενων» συλλόγων Ελευθερούπολης, Ακροβουνίου και Χωριστής Δράμας. Το γλέντι κράτησε μέχρι αργά το απόγευμα, οπότε και οι παρευρισκόμενοι ανανέωσαν το ραντεβού τους για την επόμενη χρονιά.
Το Σαββατοκύριακο από τη «Γιορτή του Κάστανου» πέρασαν μεταξύ άλλων οι βουλευτές Σάββας Εμινίδης, και Νίκος Παναγιωτόπουλος ο πρώην υπουργός Γιώργος Καλαντζής, ο πρόεδρος της ΤΕΔΚ νομού Καβάλας και δήμαρχος Ελευθερούπολης Γιάννης Φιλόσογλου, ο «οικοδεσπότης» δήμαρχος Παγγαίου Τριαντάφυλλος Κουκούδης, ο δήμαρχος Φιλίππων Λάζαρος Τσαταλμπασίδης, ο δήμαρχος Ελευθερών Χαράλαμπος Χρυσανίδης, ο δήμαρχος Πιερέων Βασίλης Ξουλόγης, ο πρόεδρος του Νομαρχιακού Συμβουλίου Παύλος Γεωργόπουλος, οι νομαρχιακοί σύμβουλοι Μιχάλης Παπαδόπουλος, Κώστας Παπακοσμάς, Αρχέλαος Γρανάς και Γιώργος Χριστοδουλίδης, ο γενικός γραμματέας της Νομαρχίας Κίμων παπαδόπουλος, οι πολιτευτές της Νέας Δημοκρατίας Κώστας Αντωνιάδης και Δήμητρα Τσανάκα, ο αστυνομικός διευθυντής Καβάλας Παρασκευάς Μαραπίδης, και φυσικά πλήθος κόσμου.
Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2009
Διαψεύδεται ότι το απολίθωμα της "Iντας" αποτελεί μακρινό πρόγονο του ανθρώπου
Δεν πρόλαβε καλά-καλά να κοπάσει ο θόρυβος στη διεθνή επιστημονική κοινότητα από την παρουσίαση με τυμπανοκρουσίες του απολιθώματος της "Ίντας" ως χαμένου κρίκου στην ανθρώπινη εξέλιξη και τώρα η πρώτη ανεξάρτητη επιστημονική αξιολόγηση του νέου ευρήματος έρχεται να διαψεύσει τους ισχυρισμούς των μελετητών της,οι οποίοι έκαναν αμέσως ντοκιμαντέρ και βιβλίο για την ανακάλυψή τους.
Η νέα επιστημονική μελέτη έγινε από ερευνητές υπό τον δρα Έρικ Σάιφερτ του Τμήματος Ανατομικών Επιστημών του αμερικανικού πανεπιστημίου Στόνι Μπρουκ και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Nature", σύμφωνα με το BBC και το Science. Σύμφωνα με τη νέα εκτίμηση του απολιθώματος, η Ίντα ανήκε σε ένα είδος πιο συγγενικό με τους λεμούριους παρά με τις μαϊμούδες, τους πιθήκους ή τους ανθρώπους.
Οι ερευνητές σύγκριναν την Ίντα με ένα απολίθωμα ζώου (με την επιστημονική ονομασία Afradapis longicristatus), που έζησε στην Αίγυπτο πριν περίπου 37 εκατ. χρόνια και σχετιζόταν στενά με την Ίντα (Darwinius masillae),η οποία ζούσε πριν 47 εκατ. χρόνια. Κατά τον δρα Σάιφερτ και τους συνεργάτες του, και τα δύο αυτά είδη ανήκαν σε μια συγγενική αλλά όχι στην ίδια ομάδα με τα ανώτερα πρωτεύοντα (όπου ανήκει και ο άνθρωπος). Αυτή η εξαφανισμένη πια ομάδα ζώων ήταν πιο συγγενική με τους λεμούριους, οι οποίοι ζουν ακόμα σήμερα στη Μαδαγασκάρη, την Ασία και την Αφρική.
Όπως δήλωσε ο Σάιφερτ, "η αντίληψη ότι η Ίντα ανήκε στα ανώτερα πρωτεύοντα, στην πραγματικότητα εξ αρχής ήταν μια μειοψηφική άποψη, έτσι αποτέλεσε μια έκπληξη για πολλούς παλαιοντολόγους που μελετάνε τα πρωτεύοντα". Όπως είπε, η Ίντα πρέπει πάραυτα να απομακρυνθεί από το γενεαλογικό μας δέντρο, κάτι με το οποίο συμφώνησαν πολλοί παλαιανθρωπολόγοι, όπως ο Έρικ Σαργκίς, καθηγητής ανθρωπολογίας στο πανεπιστήμιο Γιέηλ των ΗΠΑ, και ο Ντέηβιντ Μπεγκούν, παλαιοανθρωπολόγος του πανεπιστημίου του Τορόντο του Καναδά. Από την πλευρά του, ο Γιορν Χάρουμ, από το νορβηγικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Όσλο,ο οποίος πρωτοστάτησε στην παρουσίαση της Ίντας ως χαμένου κρίκου των ανθρώπων, σχολίασε για τη νέα αξιολόγηση ότι "είναι μια ενδιαφέρουσα εργασία, η οποία επιτέλους ξεκινά μια επιστημονική συζήτηση για το ζήτημα της Ίντας".
Link: Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία στη διεύθυνση: http://www.nature.com/nature/journal/v461/n7267/abs/nature08429.html
(Πηγή:www.evdomi.gr)
Η νέα επιστημονική μελέτη έγινε από ερευνητές υπό τον δρα Έρικ Σάιφερτ του Τμήματος Ανατομικών Επιστημών του αμερικανικού πανεπιστημίου Στόνι Μπρουκ και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Nature", σύμφωνα με το BBC και το Science. Σύμφωνα με τη νέα εκτίμηση του απολιθώματος, η Ίντα ανήκε σε ένα είδος πιο συγγενικό με τους λεμούριους παρά με τις μαϊμούδες, τους πιθήκους ή τους ανθρώπους.
Οι ερευνητές σύγκριναν την Ίντα με ένα απολίθωμα ζώου (με την επιστημονική ονομασία Afradapis longicristatus), που έζησε στην Αίγυπτο πριν περίπου 37 εκατ. χρόνια και σχετιζόταν στενά με την Ίντα (Darwinius masillae),η οποία ζούσε πριν 47 εκατ. χρόνια. Κατά τον δρα Σάιφερτ και τους συνεργάτες του, και τα δύο αυτά είδη ανήκαν σε μια συγγενική αλλά όχι στην ίδια ομάδα με τα ανώτερα πρωτεύοντα (όπου ανήκει και ο άνθρωπος). Αυτή η εξαφανισμένη πια ομάδα ζώων ήταν πιο συγγενική με τους λεμούριους, οι οποίοι ζουν ακόμα σήμερα στη Μαδαγασκάρη, την Ασία και την Αφρική.
Όπως δήλωσε ο Σάιφερτ, "η αντίληψη ότι η Ίντα ανήκε στα ανώτερα πρωτεύοντα, στην πραγματικότητα εξ αρχής ήταν μια μειοψηφική άποψη, έτσι αποτέλεσε μια έκπληξη για πολλούς παλαιοντολόγους που μελετάνε τα πρωτεύοντα". Όπως είπε, η Ίντα πρέπει πάραυτα να απομακρυνθεί από το γενεαλογικό μας δέντρο, κάτι με το οποίο συμφώνησαν πολλοί παλαιανθρωπολόγοι, όπως ο Έρικ Σαργκίς, καθηγητής ανθρωπολογίας στο πανεπιστήμιο Γιέηλ των ΗΠΑ, και ο Ντέηβιντ Μπεγκούν, παλαιοανθρωπολόγος του πανεπιστημίου του Τορόντο του Καναδά. Από την πλευρά του, ο Γιορν Χάρουμ, από το νορβηγικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Όσλο,ο οποίος πρωτοστάτησε στην παρουσίαση της Ίντας ως χαμένου κρίκου των ανθρώπων, σχολίασε για τη νέα αξιολόγηση ότι "είναι μια ενδιαφέρουσα εργασία, η οποία επιτέλους ξεκινά μια επιστημονική συζήτηση για το ζήτημα της Ίντας".
Link: Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία στη διεύθυνση: http://www.nature.com/nature/journal/v461/n7267/abs/nature08429.html
(Πηγή:www.evdomi.gr)
Το άσπρο κρασί κάνει κακό στα δόντια, πολύ περισσότερο από το κόκκινο
Η απόλαυση ενός ποτηριού άσπρου κρασιού σε τακτική βάση μπορεί να κάνει ζημιά στα δόντια, καθώς διαβρώνει την αδαμαντίνη πολύ περισσότερο σε σχέση με το κόκκινο κρασί, σύμφωνα με μια νέα γερμανική επιστημονική έρευνα.
Η έρευνα έγινε από ερευνητές του πανεπιστημίου Γιοχάνες Γκούτενμπεργκ υπό την Μπρίτα Βιλερσάουζεν και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό διατροφολογίας "Nutrition Research", σύμφωνα με το BBC.
Οι γερμανοί ερευνητές διαπίστωσαν ότι αν κανείς τρώει τυρί ταυτόχρονα ή μετά το άσπρο κρασί, αντισταθμίζει τις οξειδωτικές επιπτώσεις του τελευταίου, επειδή το τυρί είναι πλούσιο σε ασβέστιο, κάτι που μάλλον γνωρίζουν από πρώτο χέρι οι γευσιγνώστες και οι παραγωγοί επώνυμων κρασιών (ιδίως γαλλικών), που συστήνουν το κρασί να συστήνεται με τυριά. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, το άσπρο κρασί κατά βάση "επιτίθεται" στο ασβέστιο των δοντιών, αλλά το ασβέστιο του τυριού βοηθά το σάλιο να εξουδετερώσει την όξινη επίπτωση του λευκού κρασιού. Αντίθετα, αν κανείς τρώει φράουλες μαζί με το κρασί του ή ανακατεύει αφρίζοντες λευκούς οίνους με φρουτοχυμούς, επιδεινώνει το πρόβλημα.
Σε εργαστηριακές δοκιμές, δόντια ενηλίκων που βυθίστηκαν σε λευκό κρασί επί μία μέρα, απώλεσαν τόσο ασβέστιο όσο και φώσφορο σε βάθος μέχρι 60 μικρομέτρων στην επιφάνεια της αδαμαντίνης, που θεωρείται σημαντική ποσότητα. Σύμφωνα με την έρευνα, τα κρασιά της ποικιλίας "Ρίσλινγκ" τείνουν να έχουν την πιο σημαντική επίπτωση, επειδή έχουν χαμηλότερο pH. Πιο "ευγενικές" ποικιλίες για τα δόντια φαίνεται να είναι κόκκινα κρασιά όπως το "πινό" και το "ριόχα".
Ακόμα κι αν οι άνθρωποι πλένουν τα δόντια τους το βράδυ ή μετά την κατανάλωση του κρασιού, με τα χρόνια η επαναλαμβανόμενη τακτική κατανάλωση του λευκού κρασιού έχει επιπτώσεις στα δόντια, σύμφωνα με τους ερευνητές, οι οποίοι μάλιστα προειδοποιούν ότι το υπερβολικό βούρτσισμα των δοντιών μπορεί να χειροτερέψει τα πράγματα για την ήδη διαβρωμένη αδαμαντίνη.
Ο καθηγητής Ντάμιεν Γουόμσλεϊ της Βρετανικής Οδοντιατρικής Ένωσης τόνισε ότι όντως το λευκό κρασί έχει διαβρωτική επίδραση στα δόντια και επεσήμανε ότι το πιο σημαντικό είναι ο τρόπος κατανάλωσής του. Όπως είπε, είναι σημαντικό το κρασί να συνοδεύει το φαγητό και να μην πίνεται μόνο του, γιατί στην πρώτη περίπτωση το σάλιο που παράγεται από το μάσημα της τροφής, αντισταθμίζει την επίπτωση του κρασιού στα δόντια. Επίσης πρόσθεσε ότι τα δόντια δεν πρέπει να πλένονται αμέσως μετά την κατανάλωση του λευκού κρασιού, αλλά να έχει μεσολαβήσει τουλάχιστον μισή ώρα, ώστε να προλάβει η αδαμαντίνη να "ανακάμψει" από την όξινη επίθεση και να μην φύγει μεγαλύτερο μέρος της με το γρήγορο βούρτσισμα.
(Πηγή:www.evdomi.gr)
Η έρευνα έγινε από ερευνητές του πανεπιστημίου Γιοχάνες Γκούτενμπεργκ υπό την Μπρίτα Βιλερσάουζεν και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό διατροφολογίας "Nutrition Research", σύμφωνα με το BBC.
Οι γερμανοί ερευνητές διαπίστωσαν ότι αν κανείς τρώει τυρί ταυτόχρονα ή μετά το άσπρο κρασί, αντισταθμίζει τις οξειδωτικές επιπτώσεις του τελευταίου, επειδή το τυρί είναι πλούσιο σε ασβέστιο, κάτι που μάλλον γνωρίζουν από πρώτο χέρι οι γευσιγνώστες και οι παραγωγοί επώνυμων κρασιών (ιδίως γαλλικών), που συστήνουν το κρασί να συστήνεται με τυριά. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, το άσπρο κρασί κατά βάση "επιτίθεται" στο ασβέστιο των δοντιών, αλλά το ασβέστιο του τυριού βοηθά το σάλιο να εξουδετερώσει την όξινη επίπτωση του λευκού κρασιού. Αντίθετα, αν κανείς τρώει φράουλες μαζί με το κρασί του ή ανακατεύει αφρίζοντες λευκούς οίνους με φρουτοχυμούς, επιδεινώνει το πρόβλημα.
Σε εργαστηριακές δοκιμές, δόντια ενηλίκων που βυθίστηκαν σε λευκό κρασί επί μία μέρα, απώλεσαν τόσο ασβέστιο όσο και φώσφορο σε βάθος μέχρι 60 μικρομέτρων στην επιφάνεια της αδαμαντίνης, που θεωρείται σημαντική ποσότητα. Σύμφωνα με την έρευνα, τα κρασιά της ποικιλίας "Ρίσλινγκ" τείνουν να έχουν την πιο σημαντική επίπτωση, επειδή έχουν χαμηλότερο pH. Πιο "ευγενικές" ποικιλίες για τα δόντια φαίνεται να είναι κόκκινα κρασιά όπως το "πινό" και το "ριόχα".
Ακόμα κι αν οι άνθρωποι πλένουν τα δόντια τους το βράδυ ή μετά την κατανάλωση του κρασιού, με τα χρόνια η επαναλαμβανόμενη τακτική κατανάλωση του λευκού κρασιού έχει επιπτώσεις στα δόντια, σύμφωνα με τους ερευνητές, οι οποίοι μάλιστα προειδοποιούν ότι το υπερβολικό βούρτσισμα των δοντιών μπορεί να χειροτερέψει τα πράγματα για την ήδη διαβρωμένη αδαμαντίνη.
Ο καθηγητής Ντάμιεν Γουόμσλεϊ της Βρετανικής Οδοντιατρικής Ένωσης τόνισε ότι όντως το λευκό κρασί έχει διαβρωτική επίδραση στα δόντια και επεσήμανε ότι το πιο σημαντικό είναι ο τρόπος κατανάλωσής του. Όπως είπε, είναι σημαντικό το κρασί να συνοδεύει το φαγητό και να μην πίνεται μόνο του, γιατί στην πρώτη περίπτωση το σάλιο που παράγεται από το μάσημα της τροφής, αντισταθμίζει την επίπτωση του κρασιού στα δόντια. Επίσης πρόσθεσε ότι τα δόντια δεν πρέπει να πλένονται αμέσως μετά την κατανάλωση του λευκού κρασιού, αλλά να έχει μεσολαβήσει τουλάχιστον μισή ώρα, ώστε να προλάβει η αδαμαντίνη να "ανακάμψει" από την όξινη επίθεση και να μην φύγει μεγαλύτερο μέρος της με το γρήγορο βούρτσισμα.
(Πηγή:www.evdomi.gr)
Για πρώτη φορά μετρήθηκε ο χρόνος μετατροπής της σκέψης σε λόγια και είναι λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο
Μέσα σε λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο ο ανθρώπινος εγκέφαλος μπορεί να σκεφτεί μια λέξη, να εφαρμόσει τους κανόνες της γραμματικής σε αυτήν και να τη στείλει στο στόμα ως λόγο. Για πρώτη φορά, οι νευροεπιστήμονες παρακολούθησαν σε πραγματικό χρόνο την επεξεργασία της γλώσσας στον εγκέφαλο, κατέγραψαν αναλυτικά αυτή την αστραπιαία διαδοχή καταστάσεων και την "έσπασαν" σε διακριτά βήματα.
Η ανακάλυψη έγινε μέσω ηλεκτροδίων που είχαν εμφυτευτεί σε εγκεφάλους εθελοντών επιληπτικών. Το "δίκτυο της γλώσσας" στον εγκέφαλο μελέτησε ομάδα επιστημόνων υπό τους Νεντ Σαχίν και Στίβεν Πίνκερ του Τμήματος Ψυχολογίας του πανεπιστημίου Χάρβαρντ των ΗΠΑ και η σχετική δημοσίευση έγινε στο περιοδικό "Science".
Με ποιο τρόπο η πρόθεσή μας να μιλήσουμε, μετατρέπεται σε πραγματικό λόγο; Στον εγκέφαλο δημιουργείται ένα προλεκτικό μήνυμα, που διαφέρει στους ανθρώπους, ανάλογα με τη συγκεκριμένη γλώσσα που μιλάει ο καθένας. Μέσα από διαδοχικά βήματα, το προλεκτικό μήνυμα γίνεται λόγος. Τα βήματα αυτά περιλαμβάνουν την ανάκληση από τον εγκέφαλο διαφορετικών ειδών πληροφοριών (σημασιολογικών, συντακτικών, φωνολογικών), που στη συνέχεια συνδυάζονται σε μεγαλύτερες δομές, μια διαδικασία που καλείται "ενοποίηση".
Αν και μέχρι εδώ οι επιστήμονες γενικά συμφωνούν, δεν υπάρχει συναίνεση από εκεί και πέρα για το πώς ακριβώς η σκέψη γίνεται λόγος. Μετά την ανακάλυψη από το γάλλο γιατρό Πολ Μπροκά, το 1865, του ρόλου του αριστερού κατώτερου μετωπιαίου φλοιού στην παραγωγή της γλώσσας, πολύ μικρή πρόοδος από τότε μέχρι σήμερα έχει γίνει για την κατανόηση της νευρωνικής υποδομής που υποστηρίζει την παραγωγή του λόγου. Ένας βασικός λόγος είναι ότι η γλώσσα αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο του ανθρώπου, με συνέπεια να μην μπορεί να μελετηθεί η νευροβιολογία της γλώσσας σε πειράματα με ζώα. Ένα σημαντικό ερώτημα είναι αν τα διάφορα στάδια παραγωγής της γλώσσας λαμβάνουν χώρα παράλληλα μεταξύ τους ή διαδοχικά το ένα μετά το άλλο.
Η νέα έρευνα έδειξε ότι τα διαφορετικά είδη γλωσσικών πληροφοριών επεξεργάζονται με σειριακό (διαδοχικό) τρόπο μέσα στην περιοχή του Μπροκά. Τα ηλεκτρόδια που είχαν εμφυτευτεί στις περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με τη γλώσσα, έδειξαν μια ξεχωριστή και διαδοχική νευρωνική δραστηριότητα σε τρία διαφορετικά στάδια: λεξιλογική (σχετίζεται με τις φράσεις που χρησιμοποιούνται και όχι με τη γραμματική) διάρκειας 200 χιλιοστών του δευτερολέπτου, γραμματική-συντακτική με διάρκεια 320 χιλιοστών του δευτερολέπτου και φωνολογική (οργάνωση του ήχου) με διάρκεια 450 χιλιοστών του δευτερολέπτου (συνολικά 970 χιλιοστά του δευτερολέπτου). Οι χρόνοι αυτοί αφορούν την επεξεργασία των ουσιαστικών και των ρημάτων, από τη στιγμή που συλλαμβάνεται μια σκέψη μέχρι που γίνεται λόγος.
Links: Για τις πρωτότυπες επιστημονικές εργασίες στις διευθύνσεις: http://www.sciencemag.org/cgi/content/abstract/326/5951/445 και http://www.sciencemag.org/cgi/content/summary/326/5951/372
(Πηγή:www.evdomi.gr)
Η ανακάλυψη έγινε μέσω ηλεκτροδίων που είχαν εμφυτευτεί σε εγκεφάλους εθελοντών επιληπτικών. Το "δίκτυο της γλώσσας" στον εγκέφαλο μελέτησε ομάδα επιστημόνων υπό τους Νεντ Σαχίν και Στίβεν Πίνκερ του Τμήματος Ψυχολογίας του πανεπιστημίου Χάρβαρντ των ΗΠΑ και η σχετική δημοσίευση έγινε στο περιοδικό "Science".
Με ποιο τρόπο η πρόθεσή μας να μιλήσουμε, μετατρέπεται σε πραγματικό λόγο; Στον εγκέφαλο δημιουργείται ένα προλεκτικό μήνυμα, που διαφέρει στους ανθρώπους, ανάλογα με τη συγκεκριμένη γλώσσα που μιλάει ο καθένας. Μέσα από διαδοχικά βήματα, το προλεκτικό μήνυμα γίνεται λόγος. Τα βήματα αυτά περιλαμβάνουν την ανάκληση από τον εγκέφαλο διαφορετικών ειδών πληροφοριών (σημασιολογικών, συντακτικών, φωνολογικών), που στη συνέχεια συνδυάζονται σε μεγαλύτερες δομές, μια διαδικασία που καλείται "ενοποίηση".
Αν και μέχρι εδώ οι επιστήμονες γενικά συμφωνούν, δεν υπάρχει συναίνεση από εκεί και πέρα για το πώς ακριβώς η σκέψη γίνεται λόγος. Μετά την ανακάλυψη από το γάλλο γιατρό Πολ Μπροκά, το 1865, του ρόλου του αριστερού κατώτερου μετωπιαίου φλοιού στην παραγωγή της γλώσσας, πολύ μικρή πρόοδος από τότε μέχρι σήμερα έχει γίνει για την κατανόηση της νευρωνικής υποδομής που υποστηρίζει την παραγωγή του λόγου. Ένας βασικός λόγος είναι ότι η γλώσσα αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο του ανθρώπου, με συνέπεια να μην μπορεί να μελετηθεί η νευροβιολογία της γλώσσας σε πειράματα με ζώα. Ένα σημαντικό ερώτημα είναι αν τα διάφορα στάδια παραγωγής της γλώσσας λαμβάνουν χώρα παράλληλα μεταξύ τους ή διαδοχικά το ένα μετά το άλλο.
Η νέα έρευνα έδειξε ότι τα διαφορετικά είδη γλωσσικών πληροφοριών επεξεργάζονται με σειριακό (διαδοχικό) τρόπο μέσα στην περιοχή του Μπροκά. Τα ηλεκτρόδια που είχαν εμφυτευτεί στις περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με τη γλώσσα, έδειξαν μια ξεχωριστή και διαδοχική νευρωνική δραστηριότητα σε τρία διαφορετικά στάδια: λεξιλογική (σχετίζεται με τις φράσεις που χρησιμοποιούνται και όχι με τη γραμματική) διάρκειας 200 χιλιοστών του δευτερολέπτου, γραμματική-συντακτική με διάρκεια 320 χιλιοστών του δευτερολέπτου και φωνολογική (οργάνωση του ήχου) με διάρκεια 450 χιλιοστών του δευτερολέπτου (συνολικά 970 χιλιοστά του δευτερολέπτου). Οι χρόνοι αυτοί αφορούν την επεξεργασία των ουσιαστικών και των ρημάτων, από τη στιγμή που συλλαμβάνεται μια σκέψη μέχρι που γίνεται λόγος.
Links: Για τις πρωτότυπες επιστημονικές εργασίες στις διευθύνσεις: http://www.sciencemag.org/cgi/content/abstract/326/5951/445 και http://www.sciencemag.org/cgi/content/summary/326/5951/372
(Πηγή:www.evdomi.gr)
Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2009
Η γυναίκα του μέλλοντος: πιο κοντή, πιο στρουμπουλή, πιο γόνιμη
Οι γυναίκες του μέλλοντος είναι πιθανό ότι θα είναι ελαφρώς πιο κοντές και πιο παχουλές, θα έχουν πιο υγιή καρδιά και μακρύτερη αναπαραγωγική ηλικία, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, που διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι συνεχίζουν να εξελίσσονται, αργά αλλά σταθερά.
Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό PNAS της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ, έγινε από ερευνητές υπό τον εξελικτικό βιολόγο Στέφεν Στερνς του πανεπιστημίου Γιέηλ των ΗΠΑ. Σύμφωνα με το New Scientist, παρέχει τις ισχυρότερες ενδείξεις μέχρι σήμερα ότι οι άνθρωποι δεν έχουν σταματήσει να εξελίσσονται, αν και τόσο αθόρυβα, που περνά απαρατήρητο.
Οι σύγχρονες ιατρικές εξελίξεις, οι οποίες επιτρέπουν να ζουν μέχρι τα βαθειά γεράματα πολλοί άνθρωποι που κάποτε θα είχαν πεθάνει νέοι, έχει οδηγήσει ορισμένους επιστήμονες να υποστηρίζουν ότι ουσιαστικά η φυσική επιλογή δεν επηρεάζει πια τους ανθρώπους, άρα η ανθρωπότητα έχει σταματήσει να εξελίσσεται. Σύμφωνα με τον Στερνς, αυτή η αντίληψη είναι απολύτως λανθασμένη, καθώς, όπως υποστηρίζει, μπορεί να έχουν μεν αμβλυνθεί οι διαφορές αναφορικά με την επιβίωση των ανθρώπων, με συνέπεια να μην επιλέγονται πλέον οι "καταλληλότεροι" (δηλαδή οι πιο προσαρμοσμένοι) άνθρωποι και τα γονίδιά τους, όμως οι διαφορές στην αναπαραγωγή υπάρχουν και μπορούν ακόμα να επιτελέσουν τη λειτουργία της φυσικής επιλογής και άρα της εξέλιξης.
Το βασικό ερώτημα, κατά τον Στερνς, είναι αν οι γυναίκες που έχουν περισσότερα παιδιά (άρα πλεονέκτημα αναπαραγωγής), διαθέτουν ξεχωριστά χαρακτηριστικά, τα οποία κληρονομούν στους απογόνους τους. Για να το εξακριβώσουν, ο βιολόγος του Γιέλ και οι συνεργάτες του μελέτησαν τα ιατρικά ιστορικά των 14.000 κατοίκων μιας πόλης της Μασαχουσέτης, από το 1948 μέχρι σήμερα, που καλύπτουν τρεις γενιές σε αρκετές οικογένειες.
Όπως διαπιστώθηκε, οι πιο κοντές και μεγαλύτερου βάρους γυναίκες τείνουν να έχουν περισσότερα παιδιά, κατά μέσο όρο, σε σχέση με τις ψηλότερες και πιο λεπτές γυναίκες. Οι γυναίκες με χαμηλότερη πίεση αίματος και μικρότερο επίπεδο χοληστερίνης (άρα πιο υγιή καρδιά) τείνουν επίσης να έχουν πιο πολλά παιδιά, το ίδιο και οι γυναίκες που γεννάνε το πρώτο παιδί τους σε νεαρότερη ηλικία, καθώς και όσες έχουν εμμηνόπαυση σε μεγαλύτερη ηλικία. Οι ερευνητές επιβεβαίωσαν ότι γενικά αυτά τα χαρακτηριστικά πέρασαν από τις μητέρες στις κόρες τους, οι οποίες με τη σειρά τους απέκτησαν περισσότερα παιδιά. Αν αυτές οι τάσεις συνεχιστούν επί δέκα γενιές, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Στερνς, η μέση γυναίκα το 2050 θα είναι κατά δύο εκατοστά πιο κοντή και κατά ένα κιλό πιο παχιά από ό,τι είναι σήμερα. Θα γεννά το πρώτο της παιδί περίπου πέντε μήνες νωρίτερα και θα μπαίνει στην εμμηνόπαυση δέκα μήνες αργότερα από ό,τι τώρα.
Αν και δεν είναι βέβαιο ότι αυτά τα χαρακτηριστικά κληρονομούνται από γενιά σε γενιά μέσω αλλαγής των γονιδίων, ο Στερνς πιστεύει ότι αυτές οι αλλαγές έχουν γενετική προέλευση και δεν αποτελούν απλώς κοινωνική και πολιτισμική επιρροή. Και άλλες μελέτες στο παρελθόν είχαν συμπεράνει ότι η φυσική επιλογή συνεχίζει το έργο της στη σημερινή ανθρωπότητα, όμως η διαφορά με τη νέα έρευνα ήταν ότι εκείνες έβγαζαν τα συμπεράσματά τους κυρίως από τις γεωγραφικές διαφορές στις συχνότητες των γονιδίων, παρά από άμεσες μετρήσεις της αναπαραγωγικής επιτυχίας. Έτσι, η μελέτη του Στερνς είναι πιθανότατα η πιο λεπτομερής καταγραφή και αξιολόγηση της εξέλιξης των ανθρώπων σήμερα.
(Πηγή:www.evdomi.gr)
Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό PNAS της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ, έγινε από ερευνητές υπό τον εξελικτικό βιολόγο Στέφεν Στερνς του πανεπιστημίου Γιέηλ των ΗΠΑ. Σύμφωνα με το New Scientist, παρέχει τις ισχυρότερες ενδείξεις μέχρι σήμερα ότι οι άνθρωποι δεν έχουν σταματήσει να εξελίσσονται, αν και τόσο αθόρυβα, που περνά απαρατήρητο.
Οι σύγχρονες ιατρικές εξελίξεις, οι οποίες επιτρέπουν να ζουν μέχρι τα βαθειά γεράματα πολλοί άνθρωποι που κάποτε θα είχαν πεθάνει νέοι, έχει οδηγήσει ορισμένους επιστήμονες να υποστηρίζουν ότι ουσιαστικά η φυσική επιλογή δεν επηρεάζει πια τους ανθρώπους, άρα η ανθρωπότητα έχει σταματήσει να εξελίσσεται. Σύμφωνα με τον Στερνς, αυτή η αντίληψη είναι απολύτως λανθασμένη, καθώς, όπως υποστηρίζει, μπορεί να έχουν μεν αμβλυνθεί οι διαφορές αναφορικά με την επιβίωση των ανθρώπων, με συνέπεια να μην επιλέγονται πλέον οι "καταλληλότεροι" (δηλαδή οι πιο προσαρμοσμένοι) άνθρωποι και τα γονίδιά τους, όμως οι διαφορές στην αναπαραγωγή υπάρχουν και μπορούν ακόμα να επιτελέσουν τη λειτουργία της φυσικής επιλογής και άρα της εξέλιξης.
Το βασικό ερώτημα, κατά τον Στερνς, είναι αν οι γυναίκες που έχουν περισσότερα παιδιά (άρα πλεονέκτημα αναπαραγωγής), διαθέτουν ξεχωριστά χαρακτηριστικά, τα οποία κληρονομούν στους απογόνους τους. Για να το εξακριβώσουν, ο βιολόγος του Γιέλ και οι συνεργάτες του μελέτησαν τα ιατρικά ιστορικά των 14.000 κατοίκων μιας πόλης της Μασαχουσέτης, από το 1948 μέχρι σήμερα, που καλύπτουν τρεις γενιές σε αρκετές οικογένειες.
Όπως διαπιστώθηκε, οι πιο κοντές και μεγαλύτερου βάρους γυναίκες τείνουν να έχουν περισσότερα παιδιά, κατά μέσο όρο, σε σχέση με τις ψηλότερες και πιο λεπτές γυναίκες. Οι γυναίκες με χαμηλότερη πίεση αίματος και μικρότερο επίπεδο χοληστερίνης (άρα πιο υγιή καρδιά) τείνουν επίσης να έχουν πιο πολλά παιδιά, το ίδιο και οι γυναίκες που γεννάνε το πρώτο παιδί τους σε νεαρότερη ηλικία, καθώς και όσες έχουν εμμηνόπαυση σε μεγαλύτερη ηλικία. Οι ερευνητές επιβεβαίωσαν ότι γενικά αυτά τα χαρακτηριστικά πέρασαν από τις μητέρες στις κόρες τους, οι οποίες με τη σειρά τους απέκτησαν περισσότερα παιδιά. Αν αυτές οι τάσεις συνεχιστούν επί δέκα γενιές, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Στερνς, η μέση γυναίκα το 2050 θα είναι κατά δύο εκατοστά πιο κοντή και κατά ένα κιλό πιο παχιά από ό,τι είναι σήμερα. Θα γεννά το πρώτο της παιδί περίπου πέντε μήνες νωρίτερα και θα μπαίνει στην εμμηνόπαυση δέκα μήνες αργότερα από ό,τι τώρα.
Αν και δεν είναι βέβαιο ότι αυτά τα χαρακτηριστικά κληρονομούνται από γενιά σε γενιά μέσω αλλαγής των γονιδίων, ο Στερνς πιστεύει ότι αυτές οι αλλαγές έχουν γενετική προέλευση και δεν αποτελούν απλώς κοινωνική και πολιτισμική επιρροή. Και άλλες μελέτες στο παρελθόν είχαν συμπεράνει ότι η φυσική επιλογή συνεχίζει το έργο της στη σημερινή ανθρωπότητα, όμως η διαφορά με τη νέα έρευνα ήταν ότι εκείνες έβγαζαν τα συμπεράσματά τους κυρίως από τις γεωγραφικές διαφορές στις συχνότητες των γονιδίων, παρά από άμεσες μετρήσεις της αναπαραγωγικής επιτυχίας. Έτσι, η μελέτη του Στερνς είναι πιθανότατα η πιο λεπτομερής καταγραφή και αξιολόγηση της εξέλιξης των ανθρώπων σήμερα.
(Πηγή:www.evdomi.gr)
Ακόμα και λίγη σωματική άσκηση βελτιώνει την εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας
Θέλετε να νιώσετε καλύτερα με τον εαυτό σας; Απλώς σηκωθείτε από τον καναπέ και κάνετε λίγη φυσική άσκηση. Δεν χρειάζεται καν να το πάρετε πολύ στα σοβαρά, αφού αρκεί μια μέτρια σωματική εξάσκηση για να ανεβείτε…στα μάτια σας, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα.
Η έρευνα, από τις Χίδερ Χάουζενμπλας και Άνα Κάμπελ του πανεπιστημίου της Φλόριδα, ανέλυσε όλες τις μέχρι τώρα μελέτες που έχουν γίνει πάνω στη σχέση της σωματικής άσκησης και της ψυχολογίας των ανθρώπων και συμπέρανε ότι…η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, αφού γενικά οι άνθρωποι μπορούν να νιώσουν πολύ καλύτερα και μόνο επειδή αποφασίζουν να ασκηθούν. Σύμφωνα με την έρευνα (μετα-ανάλυση), που δημοσιεύτηκε στο "Journal of Health Psychology" (Περιοδικό Ψυχολογίας της Υγείας), για να έχει κανείς τα ψυχολογικά οφέλη της άσκησης, δεν χρειάζεται να έχει προηγουμένως φτιάξει το τέλειο σώμα.
Οι περισσότεροι ενήλικοι (γύρω στο 60% σύμφωνα με τις έρευνες) δηλώνουν ότι δεν τους αρέσει το σώμα τους και η εικόνα τους και χαλάνε ολόκληρες περιουσίες σε γυμναστήρια, ινστιτούτα και χάπια αδυνατίσματος, κρέμες, χειρουργικές επεμβάσεις κ.α. Οι περισσότεροι άνθρωποι νιώθουν ανικανοποίητοι -ή και δυστυχισμένοι- με το σώμα τους, κάτι που αφορά γυναίκες και άνδρες όλων των ηλικιών και συνιστά πια σημαντικό κοινωνικό πρόβλημα, σύμφωνα με την έρευνα, η οποία επισημαίνει ότι "ήδη από τα πέντε τους χρόνια τα παιδιά λένε ότι δεν τους αρέσει το σώμα τους".
Η μελέτη τονίζει ότι ενώ έχουν αναλυθεί εκτενώς τα σωματικά οφέλη της φυσικής άσκησης, δεν συμβαίνει το ίδιο με τα ψυχικά οφέλη (βελτιωμένη αυτοπεποίθηση, αυτοεκτίμηση, ικανοποίηση με τον εαυτό κλπ), ενώ διαπίστωσε ότι οι γυναίκες έχουν ελαφρά μεγαλύτερα ψυχικά οφέλη σε σχέση με τους άνδρες, όσον αφορά τη βελτιωμένη εικόνα του εαυτού τους. Επίσης οι πιο ηλικιωμένοι είναι πιθανότερο να νιώσουν αναλογικά μεγαλύτερη ψυχική ικανοποίηση από τη "νέα" εικόνα του εαυτού τους έστω και μετά από λίγη εξάσκηση.
Η μελέτη βρήκε ότι τα ψυχικά οφέλη είναι ανεξάρτητα από τη διάρκεια, την ένταση ή το είδος της σωματικής άσκησης. Ακόμα και σύντομες, σχετικά χαλαρές ασκήσεις, που όμως γίνονται με μια συχνότητα, αρκούν για να βελτιώσει κάποιος ή κάποια την εικόνα του εαυτού του/της και έτσι να νιώσει καλύτερα στη ζωή του/της.
Link: Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία στη διεύθυνση: http://hpq.sagepub.com/cgi/content/abstract/14/6/780
(Πηγή:www.evdomi.gr)
Η έρευνα, από τις Χίδερ Χάουζενμπλας και Άνα Κάμπελ του πανεπιστημίου της Φλόριδα, ανέλυσε όλες τις μέχρι τώρα μελέτες που έχουν γίνει πάνω στη σχέση της σωματικής άσκησης και της ψυχολογίας των ανθρώπων και συμπέρανε ότι…η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, αφού γενικά οι άνθρωποι μπορούν να νιώσουν πολύ καλύτερα και μόνο επειδή αποφασίζουν να ασκηθούν. Σύμφωνα με την έρευνα (μετα-ανάλυση), που δημοσιεύτηκε στο "Journal of Health Psychology" (Περιοδικό Ψυχολογίας της Υγείας), για να έχει κανείς τα ψυχολογικά οφέλη της άσκησης, δεν χρειάζεται να έχει προηγουμένως φτιάξει το τέλειο σώμα.
Οι περισσότεροι ενήλικοι (γύρω στο 60% σύμφωνα με τις έρευνες) δηλώνουν ότι δεν τους αρέσει το σώμα τους και η εικόνα τους και χαλάνε ολόκληρες περιουσίες σε γυμναστήρια, ινστιτούτα και χάπια αδυνατίσματος, κρέμες, χειρουργικές επεμβάσεις κ.α. Οι περισσότεροι άνθρωποι νιώθουν ανικανοποίητοι -ή και δυστυχισμένοι- με το σώμα τους, κάτι που αφορά γυναίκες και άνδρες όλων των ηλικιών και συνιστά πια σημαντικό κοινωνικό πρόβλημα, σύμφωνα με την έρευνα, η οποία επισημαίνει ότι "ήδη από τα πέντε τους χρόνια τα παιδιά λένε ότι δεν τους αρέσει το σώμα τους".
Η μελέτη τονίζει ότι ενώ έχουν αναλυθεί εκτενώς τα σωματικά οφέλη της φυσικής άσκησης, δεν συμβαίνει το ίδιο με τα ψυχικά οφέλη (βελτιωμένη αυτοπεποίθηση, αυτοεκτίμηση, ικανοποίηση με τον εαυτό κλπ), ενώ διαπίστωσε ότι οι γυναίκες έχουν ελαφρά μεγαλύτερα ψυχικά οφέλη σε σχέση με τους άνδρες, όσον αφορά τη βελτιωμένη εικόνα του εαυτού τους. Επίσης οι πιο ηλικιωμένοι είναι πιθανότερο να νιώσουν αναλογικά μεγαλύτερη ψυχική ικανοποίηση από τη "νέα" εικόνα του εαυτού τους έστω και μετά από λίγη εξάσκηση.
Η μελέτη βρήκε ότι τα ψυχικά οφέλη είναι ανεξάρτητα από τη διάρκεια, την ένταση ή το είδος της σωματικής άσκησης. Ακόμα και σύντομες, σχετικά χαλαρές ασκήσεις, που όμως γίνονται με μια συχνότητα, αρκούν για να βελτιώσει κάποιος ή κάποια την εικόνα του εαυτού του/της και έτσι να νιώσει καλύτερα στη ζωή του/της.
Link: Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία στη διεύθυνση: http://hpq.sagepub.com/cgi/content/abstract/14/6/780
(Πηγή:www.evdomi.gr)
Δημιουργήθηκε η πρώτη "φορητή" μίνι-μαύρη τρύπα πάνω στη Γη
Για πρώτη φορά στον κόσμο, κινέζοι επιστήμονες δημιούργησαν πάνω στη Γη μια ηλεκτρομαγνητική "μαύρη τρύπα τσέπης", διαμέτρου μόλις 22 εκατοστών, η οποία ρουφά το γύρω της φως και το μετατρέπει σε θερμότητα.
Η συσκευή, που προς το παρόν λειτουργεί σε συχνότητες μικροκυμάτων, δηλαδή μόνο με αόρατο φως, μπορεί σύντομα να επεκταθεί έτσι ώστε να παγιδεύει και το ορατό φως, κάτι που θα οδηγούσε πιθανώς σε ένα νέο τρόπο αξιοποίησης της ηλιακής ενέργειας για την παραγωγή ηλεκτρισμού. Οι "μαύρες τρύπες" στο σύμπαν είναι ασφαλώς γιγάντιες. Αυτή που βρίσκεται στο κέντρο του δικού μας γαλαξία έχει υπολογιστεί ότι έχει μάζα περίπου 3,6 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τη μάζα του ήλιου μας.
Η τεχνητή μαύρη τρύπα "τσέπης" μιμείται τις ιδιότητες της κοσμολογικής μαύρης τρύπας, η έντονη βαρύτητα της οποίας κάμπτει τον περιβάλλοντα χωρο-χρόνο "ρουφώντας" την πέριξ ύλη. Η αρχική ιδέα προτάθηκε φέτος από τους Εβγκένι Ναριμάνοφ και Αλεξάντερ Κιλντίσεφ του πανεπιστημίου Περντιού των ΗΠΑ. Οι δύο επιστήμονες υποστήριξαν ότι είναι δυνατό να κατασκευαστεί μια συσκευή που να καμπυλώνει το φως προς το κέντρο της, "ρουφώντας" το με παρόμοιο τρόπο.
Την ιδέα ανέλαβαν πολύ γρήγορα να υλοποιήσουν οι Τιε Τζουν Κούι και Τσιανγκ Τσινγκ του Νοτιοανατολικού Πανεπιστημίου του Ναντζίνγκ στην Κίνα. Η συσκευή που έφτιαξαν, αποτελεί μια "μαύρη τρύπα" για τις συχνότητες των μικροκυμάτων. Αποτελείται από 60 ομόκεντρες δακτυλιοειδείς λωρίδες "μετα-υλικών" (τα οποία έχουν στο παρελθόν χρησιμοποιηθεί για να δημιουργηθούν οι λεγόμενοι "μανδύες αορατότητας") που αποτελούν ένα είδος μεταλλικών "ηλεκτρομαγνητικών αντηχείων".
Όταν ένα ηλεκτρομαγνητικό κύμα πέφτει στη συσκευή, παγιδεύεται, όχι από τη βαρύτητά της, όπως συμβαίνει στις κοσμολογικές μαύρες τρύπες, αλλά από τα ηλεκτρομαγνητικά αντηχεία που επηρεάζουν τα ηλεκτρικά και μαγνητικά πεδία του κύματος. Έτσι το κύμα καθοδηγείται προς τον πυρήνα της "μαύρης τρύπας", απ’ όπου και απορροφάται. Το κύμα δεν ξαναβγαίνει ποτέ από τη "μαύρη τρύπα", καθώς το αόρατο φως που απορροφάται, μετατρέπεται σε θερμότητα. "Εντυπωσιασμένος" δήλωσε ο διάσημος φυσικός Τζον Πέντρι του Ιμπίριαλ Κόλετζ (Imperial College) του Λονδίνου, ο οποίος υπήρξε πρωτοπόρος στη χρήση μετα-υλικών ως μανδυών αορατότητας.
Η επέκταση της συσκευής, ώστε να απορροφά και το ορατό φως, θα είναι πιο δύσκολη, καθώς τα μήκη κύματος του ορατού φωτός είναι πολύ μικρότερα απ’ αυτά των μικροκυμάτων, με συνέπεια να πρέπει και η συσκευή να γίνει πολύ πιο μικρή. Οι κινέζοι επιστήμονες πάντως, δήλωσαν αισιόδοξοι ότι μπορούν να το κάνουν, ίσως μάλιστα μέχρι το τέλος του 2009. Μια τέτοια συσκευή, αν όντως κατασκευαστεί, μεταξύ άλλων, θα μπορούσε να συλλέγει την ηλιακή ενέργεια σε μέρη όπου η ηλιακή ακτινοβολία είναι πολύ διάχυτη για να εστιαστεί σε μια ηλιακή κυψέλη. Μια οπτική "μαύρη τρύπα" θα ρουφούσε τις ηλιακές ακτίνες και θα τις κατεύθυνε σε μια ηλιακή κυψέλη εγκατεστημένη στον πυρήνα της "μαύρης τρύπας". Η ανακάλυψη παρουσιάστηκε στο περιοδικό εφαρμοσμένης φυσικής "Applied Physics Letters", σύμφωνα με τo "New Scientist" και το "Nature".
Link: Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία στη διεύθυνση: http://arxiv.org/abs/0910.2159v1
(Πηγή:www.evdomi.gr)
Η συσκευή, που προς το παρόν λειτουργεί σε συχνότητες μικροκυμάτων, δηλαδή μόνο με αόρατο φως, μπορεί σύντομα να επεκταθεί έτσι ώστε να παγιδεύει και το ορατό φως, κάτι που θα οδηγούσε πιθανώς σε ένα νέο τρόπο αξιοποίησης της ηλιακής ενέργειας για την παραγωγή ηλεκτρισμού. Οι "μαύρες τρύπες" στο σύμπαν είναι ασφαλώς γιγάντιες. Αυτή που βρίσκεται στο κέντρο του δικού μας γαλαξία έχει υπολογιστεί ότι έχει μάζα περίπου 3,6 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τη μάζα του ήλιου μας.
Η τεχνητή μαύρη τρύπα "τσέπης" μιμείται τις ιδιότητες της κοσμολογικής μαύρης τρύπας, η έντονη βαρύτητα της οποίας κάμπτει τον περιβάλλοντα χωρο-χρόνο "ρουφώντας" την πέριξ ύλη. Η αρχική ιδέα προτάθηκε φέτος από τους Εβγκένι Ναριμάνοφ και Αλεξάντερ Κιλντίσεφ του πανεπιστημίου Περντιού των ΗΠΑ. Οι δύο επιστήμονες υποστήριξαν ότι είναι δυνατό να κατασκευαστεί μια συσκευή που να καμπυλώνει το φως προς το κέντρο της, "ρουφώντας" το με παρόμοιο τρόπο.
Την ιδέα ανέλαβαν πολύ γρήγορα να υλοποιήσουν οι Τιε Τζουν Κούι και Τσιανγκ Τσινγκ του Νοτιοανατολικού Πανεπιστημίου του Ναντζίνγκ στην Κίνα. Η συσκευή που έφτιαξαν, αποτελεί μια "μαύρη τρύπα" για τις συχνότητες των μικροκυμάτων. Αποτελείται από 60 ομόκεντρες δακτυλιοειδείς λωρίδες "μετα-υλικών" (τα οποία έχουν στο παρελθόν χρησιμοποιηθεί για να δημιουργηθούν οι λεγόμενοι "μανδύες αορατότητας") που αποτελούν ένα είδος μεταλλικών "ηλεκτρομαγνητικών αντηχείων".
Όταν ένα ηλεκτρομαγνητικό κύμα πέφτει στη συσκευή, παγιδεύεται, όχι από τη βαρύτητά της, όπως συμβαίνει στις κοσμολογικές μαύρες τρύπες, αλλά από τα ηλεκτρομαγνητικά αντηχεία που επηρεάζουν τα ηλεκτρικά και μαγνητικά πεδία του κύματος. Έτσι το κύμα καθοδηγείται προς τον πυρήνα της "μαύρης τρύπας", απ’ όπου και απορροφάται. Το κύμα δεν ξαναβγαίνει ποτέ από τη "μαύρη τρύπα", καθώς το αόρατο φως που απορροφάται, μετατρέπεται σε θερμότητα. "Εντυπωσιασμένος" δήλωσε ο διάσημος φυσικός Τζον Πέντρι του Ιμπίριαλ Κόλετζ (Imperial College) του Λονδίνου, ο οποίος υπήρξε πρωτοπόρος στη χρήση μετα-υλικών ως μανδυών αορατότητας.
Η επέκταση της συσκευής, ώστε να απορροφά και το ορατό φως, θα είναι πιο δύσκολη, καθώς τα μήκη κύματος του ορατού φωτός είναι πολύ μικρότερα απ’ αυτά των μικροκυμάτων, με συνέπεια να πρέπει και η συσκευή να γίνει πολύ πιο μικρή. Οι κινέζοι επιστήμονες πάντως, δήλωσαν αισιόδοξοι ότι μπορούν να το κάνουν, ίσως μάλιστα μέχρι το τέλος του 2009. Μια τέτοια συσκευή, αν όντως κατασκευαστεί, μεταξύ άλλων, θα μπορούσε να συλλέγει την ηλιακή ενέργεια σε μέρη όπου η ηλιακή ακτινοβολία είναι πολύ διάχυτη για να εστιαστεί σε μια ηλιακή κυψέλη. Μια οπτική "μαύρη τρύπα" θα ρουφούσε τις ηλιακές ακτίνες και θα τις κατεύθυνε σε μια ηλιακή κυψέλη εγκατεστημένη στον πυρήνα της "μαύρης τρύπας". Η ανακάλυψη παρουσιάστηκε στο περιοδικό εφαρμοσμένης φυσικής "Applied Physics Letters", σύμφωνα με τo "New Scientist" και το "Nature".
Link: Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία στη διεύθυνση: http://arxiv.org/abs/0910.2159v1
(Πηγή:www.evdomi.gr)
Νέα μέθοδος αυξάνει κατακόρυφα την ταχύτητα παραγωγής και την ποσότητα των "ηθικών" βλαστοκυττάρων
Μια νέα μέθοδο, που αυξάνει δραστικά τον χρόνο παραγωγής και την ποσότητα των λεγόμενων "ηθικών" βλαστοκυττάρων, τα οποία δεν προέρχονται από έμβρυα αλλά από ιστό ενηλίκων, ανακάλυψαν αμερικανοί ερευνητές.
Η νέα τεχνική επιτρέπει την ταχεία παραγωγή μεγάλων ποσοτήτων βλαστοκυττάρων (200 φορές περισσότερα στο μισό χρόνο), χάρη στην προσθήκη τριών ειδικών χημικών ουσιών. Τα βλαστοκύτταρα θα μπορούν στο μέλλον να χρησιμοποιούνται ευρέως για την αποκατάσταση κατεστραμμένων ιστών λόγω ασθενειών ή τραυματισμών (νεύρων, καρδιάς, πνευμόνων κ.α.).
Η ανακάλυψη έγινε από ερευνητές του Ινστιτούτου Ερευνών "Σκριπς" (Scripps) της Καλιφόρνιας, υπό τον καθηγητή Σενγκ Ντινγκ, και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Nature Methods", σύμφωνα με το BBC. Τα βλαστοκύτταρα που προέρχονται από έμβρυα, ονομάζονται πολυδύναμα, επειδή μπορούν να μετατραπούν σε οποιονδήποτε από τους 220 άλλους τύπους κυττάρων, όμως αντιμετωπίζονται με σκεπτικισμό από πολλούς επιστήμονες, επειδή θεωρούν ανήθικη την καταστροφή εμβρύων - προκειμένου να παραχθούν τα βλαστοκύτταρα- στο όνομα της επιστήμης.
Η δημιουργία βλαστοκυττάρων από δέρμα ενηλίκου, για πρώτη φορά το Δεκέμβριο 2007 από δύο ανεξάρτητες ομάδες ιαπώνων και αμερικανών ερευνητών, άνοιξε ένα νέο "ηθικό" δρόμο και παράλληλα πιο αποτελεσματικό, επειδή αυτά τα εναλλακτικά βλαστοκύτταρα δεν προέρχονται από έναν ξένο οργανισμό-έμβρυο, αλλά από τα κύτταρα του ίδιου του ασθενούς, με συνέπεια να μην απορρίπτονται από το ανοσοποιητικό του σύστημα.
Όμως αυτή η εναλλακτική τεχνική έχει κινδύνους, καθώς προϋποθέτει τη χρήση ιών, μέσω των οποίων εισάγονται τέσσερα εν δυνάμει καρκινογόνα γονίδια στα κύτταρα του δέρματος, ώστε να τα μετατρέψουν (επαναπρογραμματίσουν) σε βλαστοκύτταρα. Επιπλέον, η όλη διαδικασία είναι χρονοβόρα (απαιτεί περίπου τέσσερις εβδομάδες) και έχει μικρό ποσοστό επιτυχίας (μόνο ένα στα 10.000 κύτταρα μετατρέπεται σε βλαστοκύτταρο).
Τώρα, η νέα αμερικανική τεχνική βελτιώνει αισθητά τη διαδικασία με την προσθήκη χημικών ουσιών, που επιταχύνουν τη μετατροπή των κυττάρων των ιστών σε βλαστοκύτταρα μέσα σε μόνο δύο εβδομάδες, ενώ παράλληλα το ποσοστό επιτυχίας πολλαπλασιάζεται κατά 200 φορές περίπου. Η νέα μέθοδος είχε ήδη μελετηθεί σε κύτταρα ποντικιών, αλλά είναι η πρώτη φορά που αποδείχτηκε ότι είναι αποτελεσματική και σε ανθρώπινα κύτταρα.
Link: Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία στη διεύθυνση: http://www.nature.com/nmeth/journal/vaop/ncurrent/abs/nmeth.1393.html
(Πηγή:www.evdomi.gr)
Η νέα τεχνική επιτρέπει την ταχεία παραγωγή μεγάλων ποσοτήτων βλαστοκυττάρων (200 φορές περισσότερα στο μισό χρόνο), χάρη στην προσθήκη τριών ειδικών χημικών ουσιών. Τα βλαστοκύτταρα θα μπορούν στο μέλλον να χρησιμοποιούνται ευρέως για την αποκατάσταση κατεστραμμένων ιστών λόγω ασθενειών ή τραυματισμών (νεύρων, καρδιάς, πνευμόνων κ.α.).
Η ανακάλυψη έγινε από ερευνητές του Ινστιτούτου Ερευνών "Σκριπς" (Scripps) της Καλιφόρνιας, υπό τον καθηγητή Σενγκ Ντινγκ, και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Nature Methods", σύμφωνα με το BBC. Τα βλαστοκύτταρα που προέρχονται από έμβρυα, ονομάζονται πολυδύναμα, επειδή μπορούν να μετατραπούν σε οποιονδήποτε από τους 220 άλλους τύπους κυττάρων, όμως αντιμετωπίζονται με σκεπτικισμό από πολλούς επιστήμονες, επειδή θεωρούν ανήθικη την καταστροφή εμβρύων - προκειμένου να παραχθούν τα βλαστοκύτταρα- στο όνομα της επιστήμης.
Η δημιουργία βλαστοκυττάρων από δέρμα ενηλίκου, για πρώτη φορά το Δεκέμβριο 2007 από δύο ανεξάρτητες ομάδες ιαπώνων και αμερικανών ερευνητών, άνοιξε ένα νέο "ηθικό" δρόμο και παράλληλα πιο αποτελεσματικό, επειδή αυτά τα εναλλακτικά βλαστοκύτταρα δεν προέρχονται από έναν ξένο οργανισμό-έμβρυο, αλλά από τα κύτταρα του ίδιου του ασθενούς, με συνέπεια να μην απορρίπτονται από το ανοσοποιητικό του σύστημα.
Όμως αυτή η εναλλακτική τεχνική έχει κινδύνους, καθώς προϋποθέτει τη χρήση ιών, μέσω των οποίων εισάγονται τέσσερα εν δυνάμει καρκινογόνα γονίδια στα κύτταρα του δέρματος, ώστε να τα μετατρέψουν (επαναπρογραμματίσουν) σε βλαστοκύτταρα. Επιπλέον, η όλη διαδικασία είναι χρονοβόρα (απαιτεί περίπου τέσσερις εβδομάδες) και έχει μικρό ποσοστό επιτυχίας (μόνο ένα στα 10.000 κύτταρα μετατρέπεται σε βλαστοκύτταρο).
Τώρα, η νέα αμερικανική τεχνική βελτιώνει αισθητά τη διαδικασία με την προσθήκη χημικών ουσιών, που επιταχύνουν τη μετατροπή των κυττάρων των ιστών σε βλαστοκύτταρα μέσα σε μόνο δύο εβδομάδες, ενώ παράλληλα το ποσοστό επιτυχίας πολλαπλασιάζεται κατά 200 φορές περίπου. Η νέα μέθοδος είχε ήδη μελετηθεί σε κύτταρα ποντικιών, αλλά είναι η πρώτη φορά που αποδείχτηκε ότι είναι αποτελεσματική και σε ανθρώπινα κύτταρα.
Link: Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία στη διεύθυνση: http://www.nature.com/nmeth/journal/vaop/ncurrent/abs/nmeth.1393.html
(Πηγή:www.evdomi.gr)
Το κρύο έφερε περισσότερους πολέμους και όχι η ζέστη
Η επιδεινούμενη κλιματική αλλαγή, που μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένη ξηρασία, έλλειψη νερού και άνοδο της στάθμης των θαλασσών, έχει εντείνει τους φόβους ότι μπορεί να οδηγήσει σε μελλοντικούς πολέμους και παγκόσμια κοινωνική αναταραχή. Όμως, μια νέα επιστημονική μελέτη, που ανέτρεξε στην ευρωπαϊκή ιστορία, συσχετίζοντας τα επίπεδα θερμοκρασίας του πλανήτη με τη συχνότητα πολέμων, διαπίστωσε ότι, τον περισσότερο χρόνο, τελικά, ίσχυε το αντίστροφο: όσο πιο κρύο ήταν το κλίμα τόσο αυξάνονταν οι πόλεμοι. Όμως, από τον 19ο αιώνα και μετά, αυτή η σχέση φαίνεται να έχει σταματήσει λόγω της βιομηχανικής επανάστασης. Η έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Climatic Change" (Κλιματική Αλλαγή), έγινε από τον Ρίτσαρντ Τολ του Ινστιτούτου Οικονομικής και Κοινωνικής Έρευνας, στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας, και τον Σεμπάστιαν Βάγκνερ του ερευνητικού Ινστιτούτου GKSS, στο Αμβούργο της Γερμανίας, σύμφωνα με τον "Εκόνομιστ". Μια παρόμοια έρευνα, που έγινε το 2006 από κινέζους επιστήμονες, υπό τον δρα Ζανγκ (Zhang), και δημοσιεύτηκε στο ίδιο περιοδικό, είχε καταλήξει σε ανάλογο συμπέρασμα και για την Κίνα, ότι δηλαδή το κρύο και όχι η ζέστη στο παρελθόν έφερε πιο πολλούς πολέμους. Οι ερευνητές συνέλεξαν, από μια ποικιλία πηγών, ιστορικά στοιχεία για το κλίμα και τις πολεμικές συγκρούσεις διάρκειας άνω του ενός έτους, στην Ευρώπη, κατά τα τελευταία 1.000 χρόνια. Μέχρι τα μέσα περίπου του 18ου αιώνα, η τάση που διαπιστώθηκε ήταν σαφής (με ελάχιστη πιθανότητα σφάλματος): οι χαμηλότερες θερμοκρασίες σήμαιναν περισσότερους πολέμους. Στη συνέχεια, από τα τέλη του 18ου αιώνα και μέχρι σήμερα, η τάση αυτή εξαφανίζεται σταδιακά, χωρίς όμως να έχει αντικατασταθεί από την αντίθετή της, δηλαδή δεν έχει -ακόμα τουλάχιστον- διαπιστωθεί ότι η υψηλότερη θερμοκρασία σχετίζεται με περισσότερους πολέμους. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι πριν από τα μέσα του 18ου αιώνα, λόγω της έλλειψης της τεχνολογίας και της μικρής σχετικά επίδρασης του εμπορίου, οι χαμηλές θερμοκρασίες οδηγούσαν σε προβλήματα στις αγροτικές καλλιέργειες και συνεπώς σε έλλειψη τροφίμων, με συνέπεια να αυξάνεται η πιθανότητα συγκρούσεων για τον έλεγχο της λιγοστής τροφής και των καλλιεργούμενων εδαφών.
Όταν όμως άρχισε πια η βιομηχανική επανάσταση, οι νέες γεωργικές μέθοδοι και το αυξημένο εμπόριο, χάρη στην πρόοδο της τεχνολογίας και στη βελτίωση των μεταφορών, οδήγησαν σε αυξημένη αποδοτικότητα της καλλιεργούμενης γης, νέες καλλιέργειες, καλύτερη άρδευση κ.λπ. Όλα αυτά επέτρεπαν στα τρόφιμα να μετακινούνται από εκεί όπου υπήρχαν σε αφθονία, εκεί όπου υπήρχε έλλειψή τους, με συνέπεια να μην υπάρχουν πλέον οι ίδιες κοινωνικές πιέσεις για πολέμους προς κατάκτηση "ζωτικού χώρου".
Η ανάπτυξη των πόλεων και η σταδιακή επέκταση των μη αγροτικών επαγγελμάτων δημιούργησε νέα διαθέσιμα εισοδήματα, ώστε να αγοράζονται τα γεωργικά προϊόντα και έτσι να στηρίζονται οι αγρότες ακόμα και όταν ο κρύος καιρός δεν ήταν καλός για τις σοδειές. Όμως, σύμφωνα με τους ερευνητές, το γεγονός ότι ήταν μάλλον το κρύο παρά η ζέστη που προκάλεσαν πολέμους στην Ευρώπη στο παρελθόν, δεν σημαίνει ότι η μελλοντική άνοδος των θερμοκρασιών δεν θα προκαλέσει ανάλογα προβλήματα. Το δίδαγμα της νέας έρευνας είναι ότι για να ελαχιστοποιηθούν οι πιθανότητες των μελλοντικών πολέμων, καθώς επιδεινώνεται η κλιματική αλλαγή, πρέπει να στηριχτούν οι γεωργοί με διάφορους τρόπους: νέες βελτιωμένες καλλιέργειες, αγρο-βιοτεχνολογία, ελεύθερο εμπόριο, γενικότερη οικονομική ανάπτυξη της υπαίθρου κ.α. Έτσι, θα μειωθούν οι αφορμές και οι αιτίες για πόλεμο.
Link: Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία στη διεύθυνση: http://www.springerlink.com/content/e78581pv740rx500/?p=69054829b796490696a247d67c1ed756&pi=6
(Πηγή:www.evdomi.gr)
Όταν όμως άρχισε πια η βιομηχανική επανάσταση, οι νέες γεωργικές μέθοδοι και το αυξημένο εμπόριο, χάρη στην πρόοδο της τεχνολογίας και στη βελτίωση των μεταφορών, οδήγησαν σε αυξημένη αποδοτικότητα της καλλιεργούμενης γης, νέες καλλιέργειες, καλύτερη άρδευση κ.λπ. Όλα αυτά επέτρεπαν στα τρόφιμα να μετακινούνται από εκεί όπου υπήρχαν σε αφθονία, εκεί όπου υπήρχε έλλειψή τους, με συνέπεια να μην υπάρχουν πλέον οι ίδιες κοινωνικές πιέσεις για πολέμους προς κατάκτηση "ζωτικού χώρου".
Η ανάπτυξη των πόλεων και η σταδιακή επέκταση των μη αγροτικών επαγγελμάτων δημιούργησε νέα διαθέσιμα εισοδήματα, ώστε να αγοράζονται τα γεωργικά προϊόντα και έτσι να στηρίζονται οι αγρότες ακόμα και όταν ο κρύος καιρός δεν ήταν καλός για τις σοδειές. Όμως, σύμφωνα με τους ερευνητές, το γεγονός ότι ήταν μάλλον το κρύο παρά η ζέστη που προκάλεσαν πολέμους στην Ευρώπη στο παρελθόν, δεν σημαίνει ότι η μελλοντική άνοδος των θερμοκρασιών δεν θα προκαλέσει ανάλογα προβλήματα. Το δίδαγμα της νέας έρευνας είναι ότι για να ελαχιστοποιηθούν οι πιθανότητες των μελλοντικών πολέμων, καθώς επιδεινώνεται η κλιματική αλλαγή, πρέπει να στηριχτούν οι γεωργοί με διάφορους τρόπους: νέες βελτιωμένες καλλιέργειες, αγρο-βιοτεχνολογία, ελεύθερο εμπόριο, γενικότερη οικονομική ανάπτυξη της υπαίθρου κ.α. Έτσι, θα μειωθούν οι αφορμές και οι αιτίες για πόλεμο.
Link: Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία στη διεύθυνση: http://www.springerlink.com/content/e78581pv740rx500/?p=69054829b796490696a247d67c1ed756&pi=6
(Πηγή:www.evdomi.gr)
Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2009
ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΦΙΛ.ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΒΑΒΥΛΩΝΟΣ κ.ΝΗΦΩΝΟΣ
Με την προβλεπομένη εκκλησιαστική τάξη και λαμπρότητα έγινε υπό της Α.Θ.Μ. του Πάπα και Πατριάρχου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεοδώρου Β’ η εις Επίσκοπον Βαβυλώνος χειροτονία του Αρχιμ.Νήφωνος Τσαβαρή, Καθηγουμένου της Πατριαρχικής Μονής Αγίου Γεωργίου στο Κάϊρο.
Στην Πατριαρχική Θεία Λειτουργία έλαβαν μέρος οι Σεβ.Μητροπολίτες Γέρων Αξώμης κ.Πέτρος, Περιστερίου κ.Χρυσόστομος (Ελλαδική Εκκλησία), Γέρων Πηλουσίου κ.Καλλίνι- κος, Ερμουπόλεως κ.Νικόλαος, Χαρτούμ κ.Εμμανουήλ, οι Θεοφιλ. Επίσκοποι Κνωσού κ.Ευγένιος (Εκκλησία Κρήτης), Μαρεώτιδος κ.Γαβριήλ, Νιτρίας κ. Νικόδημος, ενώ συμπροσευχόμενος ήταν στο Ιερό Βήμα ο Νειλουπόλεως κ.Γεννάδιος. Παρέστησαν ο Εξαρχος του Πατριαρχείου Ρωσίας Πανοσιολ. Αρχιμ. Λεωνίδας Γκορμπατσόφ, ο Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Κοιμήσεως Θεοτόκου Αγκαράθου (Ηρακλείου Κρήτης) Πανοσιολ. Αρχιμ. Γεράσιμος Μαρματάκης (όπου ο Επίσκοπος Νήφων εκάρη Μοναχός), ο Ηγούμενος της Μονής Αρκαδίου (Κρήτης),Αρχιμ. Μύρων, ο Ηγούμενος της Μονής Πρέβελι, Αρχιμ. Ιάκωβος, ο Ηγούμενος της Μονής Αττάλης Μπαλί, Αρχιμ. Παρθένιος και πολλοί Κληρικοί από την Ελλαδική Εκκλησία.
Παρέστησαν επίσης εκπρόσωποι των Ελληνικών και Κυπριακών Διπλωματικών αρχών και της Ελληνικής Παροικίας Καϊρου, μεταξύ των οποίων ο Εξοχ. Πρέσβυς Κύπρου κ.Κωνσταντίνος Λεοντίου, ο Επιτετραμμένος της Ελλην.Πρεσβείας, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητος Καϊρου κ.Χρήστος Καβαλής και πλήθος κόσμου.
Ο Μακ.Πατριάρχης αναφέρθηκε στην προσωπικότητα και την πολυετή προσφορά του νέου Επισκόπου κ.Νήφωνος, ενώ ο Θεοφιλέστατος ευγνωμόνως ευχαρίστησε τον Αλεξανδρινό Προκαθήμενο για την αγάπη και την ευεργεσία του καθώς και τα μέλη της Ιεράς Συνόδου για την εμπιστοσύνη τους. Ο νέος Επίσκοπος Βαβυλώνος κ.Νήφων θα συνεχίσει την διακονία του ως Καθηγούμενος της Μονής του Αγίου Γεωργίου.
Στο τέλος της Θ.Λειτουργίας ο Ηγούμενος της Μονής Αγκαράθου Αρχιμ.Γεράσιμος πρόσφερε στον Μακαριώτατο τεμάχιο ιερού λειψάνου του Αγίου Κυρίλλου Λουκάρεως, Πατριάρχου Αλεξανδρείας & χρηματίσαντος Οικουμενικού Πατριάρχου, το οποίο είχε δωρίσει στην Μονή το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Mετά τη Θεία Λειτουργία, στο Αρχονταρίκη της Μονής του Αγίου Γεωργίου, η Α.Θ.Μ. παρουσία όλων των Αρχιερέων, των Κληρικών και των επισήμων Διπλωματικών και Παροικιακών Αρχών του Καϊρου και όσων είχαν καταφθάσει από την Αλεξάνδρεια και την Ελλάδα, απένειμε το Παράσημο του Ανώτερου Ταξιάρχη του Αγίου Σάββα στον Σεβ. Μητροπολίτη Περιστερίου κ.Χρυσόστομο, αναγνωρίζοντας και εξαίροντας δι΄ολίγων εγκωμιαστικών λόγων, την έως σήμερα στήριξη, συναντίληψη και πολύπλευρη αρωγή του Σεβασμιωτάτου προς το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας.
Ο Σεβ.Περιστερίου εμφανώς συγκινημένος ευχαρίστησε τον Μακαριώτατο Πατριάρχη και είπε πώς η τιμή αυτή αποβαίνει στην Ιερά Μητρόπολη Περιστερίου και σ’όλους τους εκλεκτούς συνεργάτες και συνδρομητές του καθημερινού του έργου, κληρικούς και λαϊκούς. Τόνισε πώς θα συνεχίσει να βρίσκεται κοντά στον Μακαριώτατο και τό Πατριαρχείο με όλες του τις δυνάμεις.
Ακολούθησε επίσημο γεύμα το οποίο παρέθεσε ο νέος Επίσκοπος Βαβυλώνος κ.Νήφων προς τιμήν της Α.Θ.Μ. και όλων των παρευρισκομένων στην χειροτονία του στο Ελληνικό Κέντρο Καϊρου.
Ετσι με την εις Επίσκοπο χειροτονία του Επισκόπου Βαβυλώνος κ.Νήφωνος, Καθηγουμένου της ιστορικής Πατριαρχικής Μονής του Αγίου Γεωργίου Καϊρου, ολοκληρώθηκαν τα προς δόξαν Θεού δρώμενα της Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου για το έτος 2009.
Μάλιστα για πρώτη φορά καθιερώθηκε υπό της Α.Θ.Μ. ο θεσμός των Εισηγήσεων των Συνοδικών Αρχιερέων και έτσι δόθηκε η δυνατότητα η Ιερά Σύνοδος να ασχοληθεί με ζωτικά και φλέγοντα θέματα ποιμαντικής και ιεραποστολικής φύσεως ανά την Αφρική.
Ομοφώνως απερρίφθη η ιδέα της χειροθεσίας Διακονισσών, καθώς δεν θεωρείται αναγκαίο και απαραίτητο να θεσμοθετηθεί κάτι τέτοιο στην πράξη της Ορθοδόξου Εκκλησίας στην Αφρικανική Ήπειρο.
Όλοι οι Συνοδικοί Αρχιερείς αναχώρησαν ήδη για τις Επαρχίες τους έχοντας λάβει οδηγίες και κατευθύνσεις υπό της ΑΘΜ για την συνέχιση του πολύπλευρου και επίπονου ανθρωπιστικού και εκκλησιαστικού έργου τους, ωφελημένοι και πλήρεις πνευματικής και ψυχικής δυνάμεως και καταρτίσεως από την συμμετοχή τους στις εργασίες της Ιεράς Συνόδου.
Ο Νειλουπόλεως Γεννάδιος
Στην Πατριαρχική Θεία Λειτουργία έλαβαν μέρος οι Σεβ.Μητροπολίτες Γέρων Αξώμης κ.Πέτρος, Περιστερίου κ.Χρυσόστομος (Ελλαδική Εκκλησία), Γέρων Πηλουσίου κ.Καλλίνι- κος, Ερμουπόλεως κ.Νικόλαος, Χαρτούμ κ.Εμμανουήλ, οι Θεοφιλ. Επίσκοποι Κνωσού κ.Ευγένιος (Εκκλησία Κρήτης), Μαρεώτιδος κ.Γαβριήλ, Νιτρίας κ. Νικόδημος, ενώ συμπροσευχόμενος ήταν στο Ιερό Βήμα ο Νειλουπόλεως κ.Γεννάδιος. Παρέστησαν ο Εξαρχος του Πατριαρχείου Ρωσίας Πανοσιολ. Αρχιμ. Λεωνίδας Γκορμπατσόφ, ο Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Κοιμήσεως Θεοτόκου Αγκαράθου (Ηρακλείου Κρήτης) Πανοσιολ. Αρχιμ. Γεράσιμος Μαρματάκης (όπου ο Επίσκοπος Νήφων εκάρη Μοναχός), ο Ηγούμενος της Μονής Αρκαδίου (Κρήτης),Αρχιμ. Μύρων, ο Ηγούμενος της Μονής Πρέβελι, Αρχιμ. Ιάκωβος, ο Ηγούμενος της Μονής Αττάλης Μπαλί, Αρχιμ. Παρθένιος και πολλοί Κληρικοί από την Ελλαδική Εκκλησία.
Παρέστησαν επίσης εκπρόσωποι των Ελληνικών και Κυπριακών Διπλωματικών αρχών και της Ελληνικής Παροικίας Καϊρου, μεταξύ των οποίων ο Εξοχ. Πρέσβυς Κύπρου κ.Κωνσταντίνος Λεοντίου, ο Επιτετραμμένος της Ελλην.Πρεσβείας, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητος Καϊρου κ.Χρήστος Καβαλής και πλήθος κόσμου.
Ο Μακ.Πατριάρχης αναφέρθηκε στην προσωπικότητα και την πολυετή προσφορά του νέου Επισκόπου κ.Νήφωνος, ενώ ο Θεοφιλέστατος ευγνωμόνως ευχαρίστησε τον Αλεξανδρινό Προκαθήμενο για την αγάπη και την ευεργεσία του καθώς και τα μέλη της Ιεράς Συνόδου για την εμπιστοσύνη τους. Ο νέος Επίσκοπος Βαβυλώνος κ.Νήφων θα συνεχίσει την διακονία του ως Καθηγούμενος της Μονής του Αγίου Γεωργίου.
Στο τέλος της Θ.Λειτουργίας ο Ηγούμενος της Μονής Αγκαράθου Αρχιμ.Γεράσιμος πρόσφερε στον Μακαριώτατο τεμάχιο ιερού λειψάνου του Αγίου Κυρίλλου Λουκάρεως, Πατριάρχου Αλεξανδρείας & χρηματίσαντος Οικουμενικού Πατριάρχου, το οποίο είχε δωρίσει στην Μονή το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Mετά τη Θεία Λειτουργία, στο Αρχονταρίκη της Μονής του Αγίου Γεωργίου, η Α.Θ.Μ. παρουσία όλων των Αρχιερέων, των Κληρικών και των επισήμων Διπλωματικών και Παροικιακών Αρχών του Καϊρου και όσων είχαν καταφθάσει από την Αλεξάνδρεια και την Ελλάδα, απένειμε το Παράσημο του Ανώτερου Ταξιάρχη του Αγίου Σάββα στον Σεβ. Μητροπολίτη Περιστερίου κ.Χρυσόστομο, αναγνωρίζοντας και εξαίροντας δι΄ολίγων εγκωμιαστικών λόγων, την έως σήμερα στήριξη, συναντίληψη και πολύπλευρη αρωγή του Σεβασμιωτάτου προς το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας.
Ο Σεβ.Περιστερίου εμφανώς συγκινημένος ευχαρίστησε τον Μακαριώτατο Πατριάρχη και είπε πώς η τιμή αυτή αποβαίνει στην Ιερά Μητρόπολη Περιστερίου και σ’όλους τους εκλεκτούς συνεργάτες και συνδρομητές του καθημερινού του έργου, κληρικούς και λαϊκούς. Τόνισε πώς θα συνεχίσει να βρίσκεται κοντά στον Μακαριώτατο και τό Πατριαρχείο με όλες του τις δυνάμεις.
Ακολούθησε επίσημο γεύμα το οποίο παρέθεσε ο νέος Επίσκοπος Βαβυλώνος κ.Νήφων προς τιμήν της Α.Θ.Μ. και όλων των παρευρισκομένων στην χειροτονία του στο Ελληνικό Κέντρο Καϊρου.
Ετσι με την εις Επίσκοπο χειροτονία του Επισκόπου Βαβυλώνος κ.Νήφωνος, Καθηγουμένου της ιστορικής Πατριαρχικής Μονής του Αγίου Γεωργίου Καϊρου, ολοκληρώθηκαν τα προς δόξαν Θεού δρώμενα της Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου για το έτος 2009.
Μάλιστα για πρώτη φορά καθιερώθηκε υπό της Α.Θ.Μ. ο θεσμός των Εισηγήσεων των Συνοδικών Αρχιερέων και έτσι δόθηκε η δυνατότητα η Ιερά Σύνοδος να ασχοληθεί με ζωτικά και φλέγοντα θέματα ποιμαντικής και ιεραποστολικής φύσεως ανά την Αφρική.
Ομοφώνως απερρίφθη η ιδέα της χειροθεσίας Διακονισσών, καθώς δεν θεωρείται αναγκαίο και απαραίτητο να θεσμοθετηθεί κάτι τέτοιο στην πράξη της Ορθοδόξου Εκκλησίας στην Αφρικανική Ήπειρο.
Όλοι οι Συνοδικοί Αρχιερείς αναχώρησαν ήδη για τις Επαρχίες τους έχοντας λάβει οδηγίες και κατευθύνσεις υπό της ΑΘΜ για την συνέχιση του πολύπλευρου και επίπονου ανθρωπιστικού και εκκλησιαστικού έργου τους, ωφελημένοι και πλήρεις πνευματικής και ψυχικής δυνάμεως και καταρτίσεως από την συμμετοχή τους στις εργασίες της Ιεράς Συνόδου.
Ο Νειλουπόλεως Γεννάδιος
Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2009
Οι ανασκαφές στο νομό Καρδίτσας- Ο προϊστορικός οικισμός της Συκεώνας
Αρχαιολογικά ευρήματα που μαρτυρούν την ιστορία της περιοχής ανά τους αιώνες έχουν φέρει στο φως οι κατά καιρούς αρχαιολογικές έρευνες στην περιοχή της Συκεώνας στο νομό Καρδίτσας.
Σύμφωνα με στοιχεία που παρουσίασε ο Λεωνίδας Χατζηαγγελάκης, προϊστάμενος της ΛΔ' Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, σε εθνολογικό συνέδριο, που πραγματοποιήθηκε με αφορμή το πρόσφατο Αντάμωμα των Καραγκούνηδων, στην ευρύτερη περιοχή της Συκεώνας έχουν καταγραφεί αρκετές θέσεις με στοιχεία αρχαιολογικού ενδιαφέροντος: εκτός από τη Μαγούλα, στη θέση "Ζευγαρολίβαδο", η θέση "Κάστρο" στην κορυφή του λόφου, στα βόρεια, με στοιχεία της μέσης εποχής χαλκού, καθώς και αρχιτεκτονικά λείψανα της αρχαϊκής, κλασικής και ελληνιστικής εποχής, ο ταφικός τύμβος των ύστερων κλασικών χρόνων στα νότια του Κάστρου, ενώ στα νοτιοδυτικά και δυτικά του χωριού έχουν εντοπιστεί αρχιτεκτονικά στοιχεία και λουτρά της ρωμαϊκής περιόδου.
Ο προϊστορικός οικισμός Συκεώνος βρίσκεται βόρεια της σημερινής κοίτης του Ενιπέα ποταμού, στη θέση "Ζευγαρολίβαδο" και πάνω στον οδικό άξονα Καρδίτσας-Λάρισας, στα ανατολικά όρια της δυτικής θεσσαλικής πεδιάδας.
Κατείχε σημαντική θέση στο οικιστικό σύστημα της πεδιάδας της Καρδίτσας κατά τη νεολιθική εποχή, καθώς βρισκόταν σε καίριο σημείο του δικτύου επικοινωνίας που συνέδεε την ανατολική θεσσαλική πεδιάδα -περιοχή της Λάρισας και το μυχό του κόλπου του Βόλου- με τη δυτική θεσσαλική πεδιάδα και, κατ' επέκταση, την ορεινή περιοχή της Πίνδου.
Από τον ευρύτερο χώρο του προϊστορικού οικισμού περισυλλέχθηκαν στο παρελθόν στοιχεία κεραμικής, μέσης και νεότερης νεολιθικής εποχής, καθώς και πρώιμης και μέσης χαλκοκρατίας.
Σύμφωνα με τα αρχαιολογικά ευρήματα, ο οικισμός, όπως επισήμανε ο κ. Χατζηαγγελάκης, αποτελεί μια τυπική μαγούλα, με επιχώσεις της νεολιθικής εποχής. Φαίνεται δε πως κατοικήθηκε καθ' όλο το διάστημα της εποχής του λίθου και εν μέρει του χαλκού.
Τα αρχιτεκτονικά στοιχεία που αποκαλύφθηκαν δίνουν πληροφορίες για οικίες κατασκευασμένες με ξύλινους πασσάλους και κλαδιά για τους τοίχους, τα υποστυλώματα και τη στέγη, που αλείφονταν με παχύ στρώμα πηλού, ώστε να είναι αδιαπέραστες από τα νερά.
Παράλληλα, σε άλλα σημεία της "μαγούλας", προς τα βορειοδυτικά, βρέθηκαν και κατάλοιπα οικιών με λίθινη κρηπίδα στη θεμελίωση και πλιθιά στους τοίχους. Διάφορες κατασκευές για την εξυπηρέτηση των καθημερινών αναγκών, όπως εστίες, φούρνοι, αποθηκευτικοί και εργαστηριακοί χώροι, υπήρχαν τόσο στο εσωτερικό των οικιών όσο και σε εξωτερικούς χώρους.
Κατά τη διάρκεια των ανασκαφικών ερευνών βρέθηκε μεγάλος αριθμός εργαλείων, αρκετά απ' αυτά πάνω σε δάπεδα.
Η κεραμική παραγωγή του οικισμού αφορούσε αγγεία για αποθήκευση και διατήρηση τροφών (στερεών και υγρών), για τη μεταφορά προϊόντων και για τη μαγειρική. Έτσι, το μεγαλύτερο ποσοστό των αγγείων ήταν απλά, καθημερινής χρήσης, μονόχρωμα- ως επί το πλείστον ευρύστομες φιάλες και αποθηκευτικοί πίθοι.
Υπήρχαν, όμως, και αρκετά αγγεία με εξαιρετική γραπτή και εγχάρακτη διακόσμηση. Η διακοσμημένη κεραμική καλύπτει τις λεγόμενες προδιμηνιακές φάσεις (Λάρισα, Τσαγγλί, Αράπη) και, εν μέρει, το κλασικό Διμήνι.
Ορισμένα μικρά αντικείμενα, αξιόλογα ως προς το επίπεδο της ιδεολογίας, είναι τα διάφορα ειδώλια, τα πιο πολλά ανθρωπόμορφα, που αποκαλύφθηκαν στις ανασκαφικές τομές και στο σύνολό τους είναι αποσπασματικά, αποδιδόμενα άλλοτε φυσιοκρατικά και άλλοτε σχηματοποιημένα.
Αξιόλογη ομάδα μικρών αντικειμένων αποτελούν, επίσης, οι σφραγίδες, τα διάφορα κοσμήματα και άλλα αντικείμενα, κατασκευασμένα από πηλό, πέτρα ή θαλάσσια όστρεα. Στην πρόσφατη ανασκαφική έρευνα, κατά τα έτη 2006-2008, η "εικόνα" σχετικά με την περιοχή συμπληρώθηκε με νέα στοιχεία. Μεταξύ άλλων, σε βάθος 0,85-0,90μ. από την επιφάνεια εντοπίστηκε τμήμα οικήματος (4,85Χ1,00 μ.) με λίθινα θεμέλια και πλίνθινη ανωδομή. Στο εσωτερικό του παρατηρούνται υπολείμματα πήλινων δαπέδων πιθανότατα δύο διαφορετικών φάσεων. Εξωτερικά δε του οικήματος εντοπίστηκαν τμήματα εστιών (στο σύνολό τους τρεις), με υποδομή από πέτρες και όστρακα και επάλειψη από πηλό, ενώ στη μία είναι πολύ πιθανή η ύπαρξη θολωτής κάλυψης. Εξωτερικά ερευνήθηκαν δύο πιθανότατα μεταγενέστερες ταφές.
Στα ευρήματα (24) της νέας ανασκαφικής έρευνας συγκαταλέγεται μονόχρωμη, γραπτή, στικτή-εγχάρακτη και ξεστή κεραμική, πήλινοι και λίθινοι πεσσοί, πηνία, λίθινα εργαλεία, από οψιανό και πυριτόλιθο, οστέινα εργαλεία, καθώς και τριποδικά και τετραποδικά ειδώλια.
(Πηγή:www.evdomi.gr)
Σύμφωνα με στοιχεία που παρουσίασε ο Λεωνίδας Χατζηαγγελάκης, προϊστάμενος της ΛΔ' Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, σε εθνολογικό συνέδριο, που πραγματοποιήθηκε με αφορμή το πρόσφατο Αντάμωμα των Καραγκούνηδων, στην ευρύτερη περιοχή της Συκεώνας έχουν καταγραφεί αρκετές θέσεις με στοιχεία αρχαιολογικού ενδιαφέροντος: εκτός από τη Μαγούλα, στη θέση "Ζευγαρολίβαδο", η θέση "Κάστρο" στην κορυφή του λόφου, στα βόρεια, με στοιχεία της μέσης εποχής χαλκού, καθώς και αρχιτεκτονικά λείψανα της αρχαϊκής, κλασικής και ελληνιστικής εποχής, ο ταφικός τύμβος των ύστερων κλασικών χρόνων στα νότια του Κάστρου, ενώ στα νοτιοδυτικά και δυτικά του χωριού έχουν εντοπιστεί αρχιτεκτονικά στοιχεία και λουτρά της ρωμαϊκής περιόδου.
Ο προϊστορικός οικισμός Συκεώνος βρίσκεται βόρεια της σημερινής κοίτης του Ενιπέα ποταμού, στη θέση "Ζευγαρολίβαδο" και πάνω στον οδικό άξονα Καρδίτσας-Λάρισας, στα ανατολικά όρια της δυτικής θεσσαλικής πεδιάδας.
Κατείχε σημαντική θέση στο οικιστικό σύστημα της πεδιάδας της Καρδίτσας κατά τη νεολιθική εποχή, καθώς βρισκόταν σε καίριο σημείο του δικτύου επικοινωνίας που συνέδεε την ανατολική θεσσαλική πεδιάδα -περιοχή της Λάρισας και το μυχό του κόλπου του Βόλου- με τη δυτική θεσσαλική πεδιάδα και, κατ' επέκταση, την ορεινή περιοχή της Πίνδου.
Από τον ευρύτερο χώρο του προϊστορικού οικισμού περισυλλέχθηκαν στο παρελθόν στοιχεία κεραμικής, μέσης και νεότερης νεολιθικής εποχής, καθώς και πρώιμης και μέσης χαλκοκρατίας.
Σύμφωνα με τα αρχαιολογικά ευρήματα, ο οικισμός, όπως επισήμανε ο κ. Χατζηαγγελάκης, αποτελεί μια τυπική μαγούλα, με επιχώσεις της νεολιθικής εποχής. Φαίνεται δε πως κατοικήθηκε καθ' όλο το διάστημα της εποχής του λίθου και εν μέρει του χαλκού.
Τα αρχιτεκτονικά στοιχεία που αποκαλύφθηκαν δίνουν πληροφορίες για οικίες κατασκευασμένες με ξύλινους πασσάλους και κλαδιά για τους τοίχους, τα υποστυλώματα και τη στέγη, που αλείφονταν με παχύ στρώμα πηλού, ώστε να είναι αδιαπέραστες από τα νερά.
Παράλληλα, σε άλλα σημεία της "μαγούλας", προς τα βορειοδυτικά, βρέθηκαν και κατάλοιπα οικιών με λίθινη κρηπίδα στη θεμελίωση και πλιθιά στους τοίχους. Διάφορες κατασκευές για την εξυπηρέτηση των καθημερινών αναγκών, όπως εστίες, φούρνοι, αποθηκευτικοί και εργαστηριακοί χώροι, υπήρχαν τόσο στο εσωτερικό των οικιών όσο και σε εξωτερικούς χώρους.
Κατά τη διάρκεια των ανασκαφικών ερευνών βρέθηκε μεγάλος αριθμός εργαλείων, αρκετά απ' αυτά πάνω σε δάπεδα.
Η κεραμική παραγωγή του οικισμού αφορούσε αγγεία για αποθήκευση και διατήρηση τροφών (στερεών και υγρών), για τη μεταφορά προϊόντων και για τη μαγειρική. Έτσι, το μεγαλύτερο ποσοστό των αγγείων ήταν απλά, καθημερινής χρήσης, μονόχρωμα- ως επί το πλείστον ευρύστομες φιάλες και αποθηκευτικοί πίθοι.
Υπήρχαν, όμως, και αρκετά αγγεία με εξαιρετική γραπτή και εγχάρακτη διακόσμηση. Η διακοσμημένη κεραμική καλύπτει τις λεγόμενες προδιμηνιακές φάσεις (Λάρισα, Τσαγγλί, Αράπη) και, εν μέρει, το κλασικό Διμήνι.
Ορισμένα μικρά αντικείμενα, αξιόλογα ως προς το επίπεδο της ιδεολογίας, είναι τα διάφορα ειδώλια, τα πιο πολλά ανθρωπόμορφα, που αποκαλύφθηκαν στις ανασκαφικές τομές και στο σύνολό τους είναι αποσπασματικά, αποδιδόμενα άλλοτε φυσιοκρατικά και άλλοτε σχηματοποιημένα.
Αξιόλογη ομάδα μικρών αντικειμένων αποτελούν, επίσης, οι σφραγίδες, τα διάφορα κοσμήματα και άλλα αντικείμενα, κατασκευασμένα από πηλό, πέτρα ή θαλάσσια όστρεα. Στην πρόσφατη ανασκαφική έρευνα, κατά τα έτη 2006-2008, η "εικόνα" σχετικά με την περιοχή συμπληρώθηκε με νέα στοιχεία. Μεταξύ άλλων, σε βάθος 0,85-0,90μ. από την επιφάνεια εντοπίστηκε τμήμα οικήματος (4,85Χ1,00 μ.) με λίθινα θεμέλια και πλίνθινη ανωδομή. Στο εσωτερικό του παρατηρούνται υπολείμματα πήλινων δαπέδων πιθανότατα δύο διαφορετικών φάσεων. Εξωτερικά δε του οικήματος εντοπίστηκαν τμήματα εστιών (στο σύνολό τους τρεις), με υποδομή από πέτρες και όστρακα και επάλειψη από πηλό, ενώ στη μία είναι πολύ πιθανή η ύπαρξη θολωτής κάλυψης. Εξωτερικά ερευνήθηκαν δύο πιθανότατα μεταγενέστερες ταφές.
Στα ευρήματα (24) της νέας ανασκαφικής έρευνας συγκαταλέγεται μονόχρωμη, γραπτή, στικτή-εγχάρακτη και ξεστή κεραμική, πήλινοι και λίθινοι πεσσοί, πηνία, λίθινα εργαλεία, από οψιανό και πυριτόλιθο, οστέινα εργαλεία, καθώς και τριποδικά και τετραποδικά ειδώλια.
(Πηγή:www.evdomi.gr)
Η κλιματική αλλαγή θα φέρει πιο πολλές κι έντονες βροχές
Στο μέλλον θα πρέπει να αναμένονται συχνότερες και εντονότερες βροχοπτώσεις λόγω της επιδεινούμενης κλιματικής αλλαγής, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα.
Η μελέτη έγινε από ερευνητές των πανεπιστημίων ΜΙΤ και Caltech, υπό τους καθηγητές Πολ Ο’Γκόρμαν και Τάπιο Σνάιντερ αντίστοιχα, και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό PNAS της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ, σύμφωνα με το Science Daily.
Η έρευνα προβλέπει σαφή και διαρκή αύξηση των βροχών στις περιοχές του πλανήτη, εκτός από τους τροπικούς όπου οι εκτιμήσεις είναι προς το παρόν αντικρουόμενες. Προηγούμενες έρευνες είχαν δείξει ότι οι μέσες ετήσιες βροχοπτώσεις θα αυξηθούν τόσο στους τροπικούς όσο και στις εύκρατες ζώνες, αλλά θα μειωθούν στις υποτροπικές περιοχές.
Η νέα μελέτη εκτιμά ότι οι βροχοπτώσεις θα αυξάνονται κατά 6% περίπου για κάθε άνοδο κατά ένα βαθμό Κελσίου της μέσης θερμοκρασίας στο μέλλον, λόγω της κλιματικής αλλαγής.
Ξεχωριστές έρευνες του ΜΙΤ, νωρίτερα φέτος, εκτίμησαν ότι, αν δεν υπάρξουν ταχείες και ευρείας κλίμακας αλλαγές πολιτικής από τα κράτη, υπάρχει πιθανότητα 50% να αυξηθεί η μέση παγκόσμια θερμοκρασία κατά 5,2 βαθμούς Κελσίου μέχρι το 2100, ενώ υπάρχει 90% πιθανότητα η θερμοκρασία να αυξηθεί μεταξύ 3,5 έως 7,4 βαθμών μέχρι το τέλος του 21ού αιώνα.
Η βασική αιτία για την προβλεπόμενη αύξηση των βροχοπτώσεων είναι ότι ο θερμότερος αέρας μπορεί να διακρατήσει περισσότερους υδρατμούς, που γίνονται βροχή κάποια στιγμή.
(πηγή:www.evdomi.gr)
Η μελέτη έγινε από ερευνητές των πανεπιστημίων ΜΙΤ και Caltech, υπό τους καθηγητές Πολ Ο’Γκόρμαν και Τάπιο Σνάιντερ αντίστοιχα, και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό PNAS της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ, σύμφωνα με το Science Daily.
Η έρευνα προβλέπει σαφή και διαρκή αύξηση των βροχών στις περιοχές του πλανήτη, εκτός από τους τροπικούς όπου οι εκτιμήσεις είναι προς το παρόν αντικρουόμενες. Προηγούμενες έρευνες είχαν δείξει ότι οι μέσες ετήσιες βροχοπτώσεις θα αυξηθούν τόσο στους τροπικούς όσο και στις εύκρατες ζώνες, αλλά θα μειωθούν στις υποτροπικές περιοχές.
Η νέα μελέτη εκτιμά ότι οι βροχοπτώσεις θα αυξάνονται κατά 6% περίπου για κάθε άνοδο κατά ένα βαθμό Κελσίου της μέσης θερμοκρασίας στο μέλλον, λόγω της κλιματικής αλλαγής.
Ξεχωριστές έρευνες του ΜΙΤ, νωρίτερα φέτος, εκτίμησαν ότι, αν δεν υπάρξουν ταχείες και ευρείας κλίμακας αλλαγές πολιτικής από τα κράτη, υπάρχει πιθανότητα 50% να αυξηθεί η μέση παγκόσμια θερμοκρασία κατά 5,2 βαθμούς Κελσίου μέχρι το 2100, ενώ υπάρχει 90% πιθανότητα η θερμοκρασία να αυξηθεί μεταξύ 3,5 έως 7,4 βαθμών μέχρι το τέλος του 21ού αιώνα.
Η βασική αιτία για την προβλεπόμενη αύξηση των βροχοπτώσεων είναι ότι ο θερμότερος αέρας μπορεί να διακρατήσει περισσότερους υδρατμούς, που γίνονται βροχή κάποια στιγμή.
(πηγή:www.evdomi.gr)
Οι μεγάλοι σεισμοί μπορούν να επηρεάσουν μακρινά ρήγματα μέχρι και στην άλλη μεριά του κόσμου
Οι πολύ ισχυροί σεισμοί μπορούν να επηρεάσουν τα σεισμικά ρήγματα σε μεγάλες αποστάσεις, μέχρι και στην άλλη πλευρά του κόσμου, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική μελέτη, που συνέπεσε με τους πρόσφατους μεγάλους φονικούς σεισμούς και το εξίσου καταστροφικό νέο τσουνάμι, στις νήσους Σαμόα και στην Ινδονησία.
Η νέα έρευνα ενισχύει την ήδη γνωστή θεωρία (που βασίζεται σε σεισμολογικά δεδομένα) ότι οι πολύ μεγάλοι σεισμοί μπορούν να έχουν αλυσιδωτές επιδράσεις σε μακρινές αποστάσεις, μερικές φορές μάλιστα μετά από πολλούς μήνες, και να πυροδοτήσουν περιόδους αυξημένης σεισμικής δραστηριότητας διεθνώς. Η μελέτη εξάλλου αυξάνει την πιθανότητα οι δύο νέοι σεισμοί στον Ειρηνικό, που σημειώθηκαν με μικρή χρονική απόσταση, να συνδέονται μεταξύ τους, σύμφωνα με εκτιμήσεις επιστημόνων.
Η νέα μελέτη έγινε από ομάδα ερευνητών, υπό τον Τακαάκι Τάιρα, του Ινστιτούτου Κάρνεγκι της Ουάσιγκτον και του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας-Μπέρκλεϊ, που διαπίστωσαν ότι ο τεράστιος σεισμός των 9,1 ρίχτερ τη δυτική Σουμάτρα το Δεκέμβριο του 2004, επηρέασε το -στενά παρακολουθούμενο από τους σεισμολόγους- επίφοβο ρήγμα του Αγία Ανδρέα στην Καλιφόρνια, που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 8.000 χλμ. Η σχετική επιστημονική εργασία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Nature", σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο.
Η μελέτη εστιάστηκε σε μελέτη δεδομένων 22 ετών στην περιοχή Πάρκφιλντ της Καλιφόρνιας, που έχει τόσους πολλούς σεισμογράφους, ώστε έχει χαρακτηριστεί "η σεισμική πρωτεύουσα του κόσμου". Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα υπόγεια νερά που υπάρχουν ανάμεσα στους βράχους του ρήγματος και δρουν ως λιπαντικό, διευκολύνουν το άνοιγμα των βράχων υπό την πίεση σεισμικών κυμάτων, τα οποία μπορεί να προέρχονται από πολύ μακρινές αποστάσεις. Δηλαδή τα ρήγματα γίνονται πιο ολισθηρά και άρα πιο ευάλωτα σε μετακινήσεις και πρόκληση σεισμών.
Οι αμερικανοί επιστήμονες ανακάλυψαν ότι, πέντε μέρες μετά τον ισχυρό σεισμό της Σουμάτρας το 2004, έναν από τους μεγαλύτερους σεισμούς που έχει ποτέ καταγραφεί, οι σεισμογράφοι εντόπισαν κινητικότητα στο ρήγμα του Αγίου Ανδρέα, στην περιοχή του Πάρκφιλντ, σε βάθος πέντε χιλιομέτρων.
Σύμφωνα με την μελέτη, "η μακρινή επίπτωση του σεισμού της Σουμάτρας του 2004 στο ρήγμα του Αγίου Ανδρέα δείχνει ότι πολλά από τα ενεργά ρήγματα του κόσμου επηρεάστηκαν με τον ίδιο τρόπο". Ως στοιχείο υποστηρικτικό αυτής της εκτίμησης, οι σεισμολόγοι του Μπέρκλεϊ αναφέρουν το γεγονός ότι "υπήρξε ένας ασυνήθιστα υψηλός αριθμός σεισμών οκτώ βαθμών και άνω κατά την τριετία μετά το σεισμό του 2004".
Οι αμερικανοί ερευνητές ελπίζουν να αναπτύξουν μια νέα τεχνική πρόβλεψης της κατάστασης ενός ρήγματος, ώστε να ξέρουν αν ένα ρήγμα είναι ανθεκτικό στις πιέσεις ενός εξωτερικού σοκ (που πιθανόν προέρχεται από ένα μακρινό σεισμό) ή αντίθετα αν εξασθενεί επικίνδυνα και είναι πλέον επιρρεπές να οδηγήσει σε σεισμό που θα απειλήσει ανθρώπινες ζωές. Φυσικά, η ακριβής πρόβλεψη πότε θα υπάρξει σεισμός, παραμένει ακόμα μακρινό όνειρο για τη σεισμολογία, αλλά γίνονται πρόοδοι όσον αφορά την καλύτερη αξιολόγηση αν ένα ρήγμα συσσωρεύει σταδιακά "στρες" που θα αναζητήσει εκτόνωση μέσω ενός σεισμού. Πάνω από ένα εκατομμύριο σεισμοί συμβαίνουν κάθε χρόνο στη Γη, αν και οι περισσότεροι δεν γίνονται καν αντιληπτοί από τους ανθρώπους. Περίπου 17 σεισμοί 7 - 7,9 ρίχτερ λαμβάνουν χώρα ετησίως και, κατά μέσο όρο, ένας σεισμός 8 ή παραπάνω ρίχτερ σημειώνεται κάθε χρόνο (λόγω της λογαριθμικής φύσης της κλίμακας ρίχτερ, ένας σεισμός 8 ρίχτερ είναι δέκα φορές πιο ισχυρός από ένα σεισμό 7 ρίχτερ).
Οι δύο νέοι σεισμοί, της Σαμόα (περίπου 8 ρίχτερ, με επίκεντρο βάθους 18 χλμ.) και της Ινδονησίας (7,6 ρίχτερ, με βάθος 80 χλμ.), αν και διαδοχικοί, δεν ξεφεύγουν από τα μέχρι τώρα στατιστικά πρότυπα των ετήσιων σεισμών, σύμφωνα με τη Γεωλογική Υπηρεσία των ΗΠΑ. Επειδή ο σεισμός έξω από τις νήσους Σαμόα ήταν πιο επιφανειακός, δημιούργησε και τσουνάμι, αντίθετα με το σεισμό της Ινδονησίας που ήταν βαθύς. Οι επιστήμονες δεν μπορούν να αποκλείσουν ότι οι δύο σεισμοί σχετίζονται, ούτε όμως να το αποδείξουν, ενώ είναι πιθανό σχεδόν να συνέπεσαν χρονικά από τύχη.
Link: Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία στη διεύθυνση: http://www.nature.com/nature/journal/v461/n7264/abs/nature08395.html
(Πηγή:www.evdomi.gr)
Η νέα έρευνα ενισχύει την ήδη γνωστή θεωρία (που βασίζεται σε σεισμολογικά δεδομένα) ότι οι πολύ μεγάλοι σεισμοί μπορούν να έχουν αλυσιδωτές επιδράσεις σε μακρινές αποστάσεις, μερικές φορές μάλιστα μετά από πολλούς μήνες, και να πυροδοτήσουν περιόδους αυξημένης σεισμικής δραστηριότητας διεθνώς. Η μελέτη εξάλλου αυξάνει την πιθανότητα οι δύο νέοι σεισμοί στον Ειρηνικό, που σημειώθηκαν με μικρή χρονική απόσταση, να συνδέονται μεταξύ τους, σύμφωνα με εκτιμήσεις επιστημόνων.
Η νέα μελέτη έγινε από ομάδα ερευνητών, υπό τον Τακαάκι Τάιρα, του Ινστιτούτου Κάρνεγκι της Ουάσιγκτον και του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας-Μπέρκλεϊ, που διαπίστωσαν ότι ο τεράστιος σεισμός των 9,1 ρίχτερ τη δυτική Σουμάτρα το Δεκέμβριο του 2004, επηρέασε το -στενά παρακολουθούμενο από τους σεισμολόγους- επίφοβο ρήγμα του Αγία Ανδρέα στην Καλιφόρνια, που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 8.000 χλμ. Η σχετική επιστημονική εργασία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Nature", σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο.
Η μελέτη εστιάστηκε σε μελέτη δεδομένων 22 ετών στην περιοχή Πάρκφιλντ της Καλιφόρνιας, που έχει τόσους πολλούς σεισμογράφους, ώστε έχει χαρακτηριστεί "η σεισμική πρωτεύουσα του κόσμου". Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα υπόγεια νερά που υπάρχουν ανάμεσα στους βράχους του ρήγματος και δρουν ως λιπαντικό, διευκολύνουν το άνοιγμα των βράχων υπό την πίεση σεισμικών κυμάτων, τα οποία μπορεί να προέρχονται από πολύ μακρινές αποστάσεις. Δηλαδή τα ρήγματα γίνονται πιο ολισθηρά και άρα πιο ευάλωτα σε μετακινήσεις και πρόκληση σεισμών.
Οι αμερικανοί επιστήμονες ανακάλυψαν ότι, πέντε μέρες μετά τον ισχυρό σεισμό της Σουμάτρας το 2004, έναν από τους μεγαλύτερους σεισμούς που έχει ποτέ καταγραφεί, οι σεισμογράφοι εντόπισαν κινητικότητα στο ρήγμα του Αγίου Ανδρέα, στην περιοχή του Πάρκφιλντ, σε βάθος πέντε χιλιομέτρων.
Σύμφωνα με την μελέτη, "η μακρινή επίπτωση του σεισμού της Σουμάτρας του 2004 στο ρήγμα του Αγίου Ανδρέα δείχνει ότι πολλά από τα ενεργά ρήγματα του κόσμου επηρεάστηκαν με τον ίδιο τρόπο". Ως στοιχείο υποστηρικτικό αυτής της εκτίμησης, οι σεισμολόγοι του Μπέρκλεϊ αναφέρουν το γεγονός ότι "υπήρξε ένας ασυνήθιστα υψηλός αριθμός σεισμών οκτώ βαθμών και άνω κατά την τριετία μετά το σεισμό του 2004".
Οι αμερικανοί ερευνητές ελπίζουν να αναπτύξουν μια νέα τεχνική πρόβλεψης της κατάστασης ενός ρήγματος, ώστε να ξέρουν αν ένα ρήγμα είναι ανθεκτικό στις πιέσεις ενός εξωτερικού σοκ (που πιθανόν προέρχεται από ένα μακρινό σεισμό) ή αντίθετα αν εξασθενεί επικίνδυνα και είναι πλέον επιρρεπές να οδηγήσει σε σεισμό που θα απειλήσει ανθρώπινες ζωές. Φυσικά, η ακριβής πρόβλεψη πότε θα υπάρξει σεισμός, παραμένει ακόμα μακρινό όνειρο για τη σεισμολογία, αλλά γίνονται πρόοδοι όσον αφορά την καλύτερη αξιολόγηση αν ένα ρήγμα συσσωρεύει σταδιακά "στρες" που θα αναζητήσει εκτόνωση μέσω ενός σεισμού. Πάνω από ένα εκατομμύριο σεισμοί συμβαίνουν κάθε χρόνο στη Γη, αν και οι περισσότεροι δεν γίνονται καν αντιληπτοί από τους ανθρώπους. Περίπου 17 σεισμοί 7 - 7,9 ρίχτερ λαμβάνουν χώρα ετησίως και, κατά μέσο όρο, ένας σεισμός 8 ή παραπάνω ρίχτερ σημειώνεται κάθε χρόνο (λόγω της λογαριθμικής φύσης της κλίμακας ρίχτερ, ένας σεισμός 8 ρίχτερ είναι δέκα φορές πιο ισχυρός από ένα σεισμό 7 ρίχτερ).
Οι δύο νέοι σεισμοί, της Σαμόα (περίπου 8 ρίχτερ, με επίκεντρο βάθους 18 χλμ.) και της Ινδονησίας (7,6 ρίχτερ, με βάθος 80 χλμ.), αν και διαδοχικοί, δεν ξεφεύγουν από τα μέχρι τώρα στατιστικά πρότυπα των ετήσιων σεισμών, σύμφωνα με τη Γεωλογική Υπηρεσία των ΗΠΑ. Επειδή ο σεισμός έξω από τις νήσους Σαμόα ήταν πιο επιφανειακός, δημιούργησε και τσουνάμι, αντίθετα με το σεισμό της Ινδονησίας που ήταν βαθύς. Οι επιστήμονες δεν μπορούν να αποκλείσουν ότι οι δύο σεισμοί σχετίζονται, ούτε όμως να το αποδείξουν, ενώ είναι πιθανό σχεδόν να συνέπεσαν χρονικά από τύχη.
Link: Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία στη διεύθυνση: http://www.nature.com/nature/journal/v461/n7264/abs/nature08395.html
(Πηγή:www.evdomi.gr)
Τα παιδιά που τρώνε κάθε μέρα γλυκά και σοκολάτες, γίνονται πιο βίαια όταν μεγαλώσουν
Τα παιδιά που τρώνε καθημερινά γλυκά και σοκολάτες, είναι περισσότερο πιθανό να γίνουν πιο βίαια ως ενήλικες, σύμφωνα με μια νέα βρετανική επιστημονική μελέτη. Η έρευνα, η οποία έγινε από επιστήμονες του πανεπιστημίου του Κάρντιφ υπό τον δρα Σίμον Μουρ και μελέτησε 17.500 ανθρώπους, είναι η πρώτη του είδους τη, που εξέτασε τη σχέση ανάμεσα στη διατροφή των παιδιών και στη βία των ενηλίκων, σύμφωνα με το BBC.
Η μελέτη διαπίστωσε ότι τα δεκάχρονα παιδιά, που έτρωγαν κάθε μέρα γλυκά, ήσαν σε σημαντικό βαθμό πιθανότερο να εμφανίσουν αργότερα βίαιη συμπεριφορά και να καταδικαστούν γι' αυτήν μέχρι τα 34 χρόνια τους.
Σύμφωνα με μια εκδοχή, τα παιδιά που εθίζονται στα γλυκά, δεν μαθαίνουν την αρετή της αυτοσυγκράτησης και του ελέγχου πάνω στις επιθυμίες τους, ενώ άλλοι εκτιμούν ότι οι γονείς απλώς αναγκάζονται να δίνουν περισσότερα γλυκά στα ήδη "δύσκολα" παιδιά για να τα κατευνάσουν.
Σύμφωνα με την μελέτη, σχεδόν τρεις στους τέσσερις ανθρώπους (69%) που ήσαν βίαιοι στην ηλικία των 34 ετών, είχαν φάει συστηματικά (σχεδόν καθημερινά) γλυκά και σοκολάτες, έναντι ποσοστού 42% των μη βίαιων. Αυτή η θετική συσχέτιση ανάμεσα στη συχνή κατανάλωση γλυκών και στην κατοπινή αύξηση της επιθετικότητας ισχύει ακόμα και όταν απομονωθούν άλλοι παράγοντες, όπως η συμπεριφορά των γονιών, η γειτονιά που ζούσαν τα παιδιά, το επίπεδο της εκπαίδευσής τους κ.α.
Σύμφωνα με τον δρα Μουρ, όταν οι γονείς δίνουν συνεχώς γλυκά στα παιδιά τους, τα εμποδίζουν να μάθουν πώς να περιμένουν όταν θέλουν να έχουν κάτι και, έτσι, σιγά-σιγά αποκτούν αυτοέλεγχο και αυτοσυγκράτηση στη ζωή τους. Όπως είπε, η συχνή διατροφή με γλυκά τελικά ενθαρρύνει την παρορμητική συμπεριφορά των παιδιών, κάτι που, όταν πια μεγαλώνουν, συνδέεται με την αντικοινωνική συμπεριφορά και τη βία.
"Πρόκειται είτε για απόλυτη ανοησία, είτε για πολύ κακό πρωταπριλιάτικο αστείο", σχολίασε ο -ενοχλημένος από τα συμπεράσματα της έρευνας- εκπρόσωπος της Ομοσπονδίας Τροφίμων και Ποτών (που εκπροσωπεί τα συμφέροντα των βρετανικών εταιριών τροφίμων και ποτών), ο οποίος πρόσθεσε ότι "η αντικοινωνική συμπεριφορά πηγάζει από βαθιά ριζωμένους αντικοινωνικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες, όπως την κακή ανατροφή από τους γονείς και τις στερήσεις, και δεν έχει σχέση με το αν κάποιος, όταν ήταν παιδί, έφαγε ή όχι γλυκά".
(Πηγή:www.evdomi.gr)
Η μελέτη διαπίστωσε ότι τα δεκάχρονα παιδιά, που έτρωγαν κάθε μέρα γλυκά, ήσαν σε σημαντικό βαθμό πιθανότερο να εμφανίσουν αργότερα βίαιη συμπεριφορά και να καταδικαστούν γι' αυτήν μέχρι τα 34 χρόνια τους.
Σύμφωνα με μια εκδοχή, τα παιδιά που εθίζονται στα γλυκά, δεν μαθαίνουν την αρετή της αυτοσυγκράτησης και του ελέγχου πάνω στις επιθυμίες τους, ενώ άλλοι εκτιμούν ότι οι γονείς απλώς αναγκάζονται να δίνουν περισσότερα γλυκά στα ήδη "δύσκολα" παιδιά για να τα κατευνάσουν.
Σύμφωνα με την μελέτη, σχεδόν τρεις στους τέσσερις ανθρώπους (69%) που ήσαν βίαιοι στην ηλικία των 34 ετών, είχαν φάει συστηματικά (σχεδόν καθημερινά) γλυκά και σοκολάτες, έναντι ποσοστού 42% των μη βίαιων. Αυτή η θετική συσχέτιση ανάμεσα στη συχνή κατανάλωση γλυκών και στην κατοπινή αύξηση της επιθετικότητας ισχύει ακόμα και όταν απομονωθούν άλλοι παράγοντες, όπως η συμπεριφορά των γονιών, η γειτονιά που ζούσαν τα παιδιά, το επίπεδο της εκπαίδευσής τους κ.α.
Σύμφωνα με τον δρα Μουρ, όταν οι γονείς δίνουν συνεχώς γλυκά στα παιδιά τους, τα εμποδίζουν να μάθουν πώς να περιμένουν όταν θέλουν να έχουν κάτι και, έτσι, σιγά-σιγά αποκτούν αυτοέλεγχο και αυτοσυγκράτηση στη ζωή τους. Όπως είπε, η συχνή διατροφή με γλυκά τελικά ενθαρρύνει την παρορμητική συμπεριφορά των παιδιών, κάτι που, όταν πια μεγαλώνουν, συνδέεται με την αντικοινωνική συμπεριφορά και τη βία.
"Πρόκειται είτε για απόλυτη ανοησία, είτε για πολύ κακό πρωταπριλιάτικο αστείο", σχολίασε ο -ενοχλημένος από τα συμπεράσματα της έρευνας- εκπρόσωπος της Ομοσπονδίας Τροφίμων και Ποτών (που εκπροσωπεί τα συμφέροντα των βρετανικών εταιριών τροφίμων και ποτών), ο οποίος πρόσθεσε ότι "η αντικοινωνική συμπεριφορά πηγάζει από βαθιά ριζωμένους αντικοινωνικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες, όπως την κακή ανατροφή από τους γονείς και τις στερήσεις, και δεν έχει σχέση με το αν κάποιος, όταν ήταν παιδί, έφαγε ή όχι γλυκά".
(Πηγή:www.evdomi.gr)
Δημιουργήθηκε ο πρώτος αναλυτικός "χάρτης" του ανθρώπινου επιγονιδιώματος
Αμερικανοί επιστήμονες αποκάλυψαν τον πρώτο λεπτομερειακό "χάρτη" του επιγονιδιώματος (ή επιγενώματος), του δικτύου από χημικούς "διακόπτες", που ρυθμίζουν την ενεργοποίηση των ανθρώπινων γονιδίων.
Η αποκωδικοποίηση του ανθρώπινου γονιδιώματος πριν από περίπου δέκα χρόνια έφερε στο προσκήνιο την πολυπλοκότητα του γονιδιακού κόσμου, καθώς έγινε αντιληπτή όλο και περισσότερο η σημασία της επιγενετικής, δηλαδή της διαδικασίας των αλλαγών που το περιβάλλον επιφέρει στα γονίδια και η οποία δεν έχει ακόμα κατανοηθεί καλά από τους επιστήμονες.
Οι επιστήμονες έχουν ήδη ανακαλύψει ότι οι γονιδιακές αλλαγές που επιφέρει το περιβάλλον, μπορούν να κληρονομηθούν στις επόμενες γενιές. Με άλλα λόγια, οι επιπτώσεις της καλής διατροφής ή της μολυσμένης ατμόσφαιρας, μεταξύ άλλων, μπορεί να μεταβάλλουν τα γονίδια των ανθρώπων και μάλιστα αυτές οι αλλαγές να κληρονομηθούν. Οι επιγενετικές αλλαγές, μεταξύ άλλων, παίζουν καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη του καρκίνου.
Η νέα ανακάλυψη έγινε από ερευνητές υπό τον καθηγητή Τζόζεφ Έκερ του Ινστιτούτου Βιολογικών Σπουδών Σαλκ της Καλκιφόρνιας και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Nature", σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο.
Οι επιστήμονες, με τη βοήθεια ισχυρών ηλεκτρονικών υπολογιστών και νέων τεχνολογιών, μπόρεσαν να συγκρίνουν τα επιγονιδιώματα δύο ειδών ανθρώπινων κυττάρων, των εμβρυικών βλαστοκυττάρων και των ινοβλαστών.
"Η δυνατότητα να μελετήσουμε το επιγονιδίωμα στην ολότητά του θα οδηγήσει σε καλύτερη κατανόηση της λειτουργίας του γονιδιώματος σε σχέση με την υγεία και την ασθένεια, καθώς και να καταλάβουμε πώς η έκφραση (ενεργοποίηση) των γονιδίων επηρεάζεται από το περιβάλλον", δήλωσε ο Έκερ.
Μεταξύ άλλων, η ανακάλυψη μπορεί να οδηγήσει στην κατανόηση του τρόπου με τον οποίο τα βλαστοκύτταρα μπορούν να μεταμορφώνονται σε οποιονδήποτε ιστό του σώματος.
Link: Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία στη διεύθυνση: http://www.nature.com/nature/journal/vaop/ncurrent/full/nature08514.html
(Πηγή: www.evdomi.gr)
Η αποκωδικοποίηση του ανθρώπινου γονιδιώματος πριν από περίπου δέκα χρόνια έφερε στο προσκήνιο την πολυπλοκότητα του γονιδιακού κόσμου, καθώς έγινε αντιληπτή όλο και περισσότερο η σημασία της επιγενετικής, δηλαδή της διαδικασίας των αλλαγών που το περιβάλλον επιφέρει στα γονίδια και η οποία δεν έχει ακόμα κατανοηθεί καλά από τους επιστήμονες.
Οι επιστήμονες έχουν ήδη ανακαλύψει ότι οι γονιδιακές αλλαγές που επιφέρει το περιβάλλον, μπορούν να κληρονομηθούν στις επόμενες γενιές. Με άλλα λόγια, οι επιπτώσεις της καλής διατροφής ή της μολυσμένης ατμόσφαιρας, μεταξύ άλλων, μπορεί να μεταβάλλουν τα γονίδια των ανθρώπων και μάλιστα αυτές οι αλλαγές να κληρονομηθούν. Οι επιγενετικές αλλαγές, μεταξύ άλλων, παίζουν καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη του καρκίνου.
Η νέα ανακάλυψη έγινε από ερευνητές υπό τον καθηγητή Τζόζεφ Έκερ του Ινστιτούτου Βιολογικών Σπουδών Σαλκ της Καλκιφόρνιας και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Nature", σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο.
Οι επιστήμονες, με τη βοήθεια ισχυρών ηλεκτρονικών υπολογιστών και νέων τεχνολογιών, μπόρεσαν να συγκρίνουν τα επιγονιδιώματα δύο ειδών ανθρώπινων κυττάρων, των εμβρυικών βλαστοκυττάρων και των ινοβλαστών.
"Η δυνατότητα να μελετήσουμε το επιγονιδίωμα στην ολότητά του θα οδηγήσει σε καλύτερη κατανόηση της λειτουργίας του γονιδιώματος σε σχέση με την υγεία και την ασθένεια, καθώς και να καταλάβουμε πώς η έκφραση (ενεργοποίηση) των γονιδίων επηρεάζεται από το περιβάλλον", δήλωσε ο Έκερ.
Μεταξύ άλλων, η ανακάλυψη μπορεί να οδηγήσει στην κατανόηση του τρόπου με τον οποίο τα βλαστοκύτταρα μπορούν να μεταμορφώνονται σε οποιονδήποτε ιστό του σώματος.
Link: Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία στη διεύθυνση: http://www.nature.com/nature/journal/vaop/ncurrent/full/nature08514.html
(Πηγή: www.evdomi.gr)
Ανακαλύφθηκε νέα μορφή μαγνητικού ηλεκτρισμού
Βρετανοί επιστήμονες έκαναν μια σημαντική ανακάλυψη στον τομέα της Φυσικής, καθώς για πρώτη φορά δημιούργησαν μια νέα μαγνητική μορφή ηλεκτρισμού, που αποκάλεσαν "μαγνητεκτρισμό". Πρόκειται για το μαγνητικό ισοδύναμο του ηλεκτρισμού, δηλαδή γα μαγνητικά φορτία που συμπεριφέρονται και αλληλεπιδρούν σαν ρεύμα, ακριβώς όπως τα ηλεκτρικά φορτία.
Η ανακάλυψη μπορεί, μεταξύ άλλων, να οδηγήσει μελλοντικά σε μια επαναστατική σμίκρυνση στις μαγνητικές μνήμες των ηλεκτρονικών υπολογιστών, αλλά μάλλον αποκλείεται να αντικαταστήσει τον ηλεκτρισμό ως πηγή ενέργειας. Η ανακάλυψη έγινε από ομάδα επιστημόνων υπό τον καθηγητή Στιβ Μπάρνγουελ του Κέντρου Νανοτεχνολογίας του Λονδίνου και του Τμήματος Φυσικής του Πανεπιστημιακού Κολλεγίου του Λονδίνου (UCL) και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Nature", σύμφωνα με το BBC, τους "Τάιμς" του Λονδίνου και το New Scientist.
Η νέα επιστημονική έρευνα είναι η πρώτη που αξιοποίησε τα μαγνητικά μονόπολα που υπάρχουν σε ορισμένους κρυστάλλους. Η ύπαρξη των μαγνητικών "φορτίων" είχε προβλεφθεί εδώ και περίπου 70 χρόνια, αλλά ποτέ μέχρι σήμερα δεν είχε παρατηρηθεί στην πράξη. Πρώτος που είχε προτείνει ότι οι πόλοι ενός μαγνήτη μπορούν να υπάρξουν ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλο, ήταν ο διάσημος βρετανός φυσικός Πολ Ντιράκ το 1931.
Οι βρετανοί ερευνητές έδειξαν ότι τα μαγνητικά μονόπολα μπορούν να δημιουργήσουν μια μορφή "μαγνητικού ρεύματος" σαν τον ηλεκτρισμό. Οι κανονικοί μαγνήτες έχουν πάντα "βόρειο" και "νότιο" πόλο σε όσα κομμάτια και αν κοπούν και δεν μεταφέρουν μαγνητικά "φορτία". Όμως τα μονόπολα (όπου ο βόρειος και ο νότιος πόλος δεν πάνε σαν ζευγάρι), που ανακαλύφθηκαν σε ορισμένους κρυστάλλους από δύο ανεξάρτητες επιστημονικές ομάδες φέτος το Σεπτέμβριο, μπορούν να μεταφέρουν τέτοια φορτία με τη μορφή "οιονεί σωματιδίων". Αυτοί οι κρύσταλλοι αποτελούνται από πυραμίδες φορτισμένων ατόμων (ιόντων), διευθετημένων έτσι που, όταν ψύχονται σε υπερβολικά χαμηλές θερμοκρασίες, εμφανίζουν μαγνητικά φορτία.
Η νέα βρετανική έρευνα έδειξε ότι αυτά τα οιονεί σωματίδια μαγνητικού φορτίου μπορούν να κινηθούν από κοινού, δημιουργώντας έτσι ένα μαγνητικό ρεύμα, ακριβώς όπως το ηλεκτρικό ρεύμα σχηματίζεται από τα κινούμενα ηλεκτρόνια. Αντίθετα με το ηλεκτρικό φορτίο των ηλεκτρονίων που είναι σταθερό, το μαγνητικό φορτίο των μονοπόλων κυμαίνεται ανάλογα με την θερμοκρασία και την πίεση στους κρυστάλλους.
Ο καθηγητής Μπάρνγουελ εκτίμησε ότι είναι μάλλον απίθανο η ανακάλυψη να οδηγήσει σε έναν νέο τρόπο παραγωγής ενέργειας και να αντικαταστήσει τον ηλεκτρισμό στο μέλλον, αν μη τι άλλο επειδή οι κρύσταλλοι πρέπει να ψυχθούν σε μείον 272 βαυθμούς Κελσίου, δηλαδή κοντά στο απόλυτο μηδέν. "Δεν πρόκειται να δούμε ένα μαγνητικό λαμπτήρα φωτισμού ή κάτι παρόμοιο", όπως είπε.
Όμως θεωρεί πολύ πιθανό να βρεθούν άλλες πρακτικές χρήσεις, π.χ. στα μαγνητικά αποθηκευτικά μέσα και στο αναδυόμενο πεδίο της σπιντρονικής τεχνολογίας, που φιλοδοξεί να αυξήσει κατακόρυφα την ταχύτητα των μελλοντικών υπολογιστών. Ορισμένοι αναλυτές εκτιμούν ότι θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα νέο πεδίο "μαγνητρονικής" τεχνολογίας για τη δημιουργία μνημών υπολογιστών σε νανοκλίμακα.
Link: Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία στη διεύθυνση: http://www.nature.com/nature/journal/v461/n7266/full/nature08500.html Και http://www.nature.com/nature/journal/v461/n7266/full/461888a.html
(Πηγή:www.evdomi.gr)
Η ανακάλυψη μπορεί, μεταξύ άλλων, να οδηγήσει μελλοντικά σε μια επαναστατική σμίκρυνση στις μαγνητικές μνήμες των ηλεκτρονικών υπολογιστών, αλλά μάλλον αποκλείεται να αντικαταστήσει τον ηλεκτρισμό ως πηγή ενέργειας. Η ανακάλυψη έγινε από ομάδα επιστημόνων υπό τον καθηγητή Στιβ Μπάρνγουελ του Κέντρου Νανοτεχνολογίας του Λονδίνου και του Τμήματος Φυσικής του Πανεπιστημιακού Κολλεγίου του Λονδίνου (UCL) και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Nature", σύμφωνα με το BBC, τους "Τάιμς" του Λονδίνου και το New Scientist.
Η νέα επιστημονική έρευνα είναι η πρώτη που αξιοποίησε τα μαγνητικά μονόπολα που υπάρχουν σε ορισμένους κρυστάλλους. Η ύπαρξη των μαγνητικών "φορτίων" είχε προβλεφθεί εδώ και περίπου 70 χρόνια, αλλά ποτέ μέχρι σήμερα δεν είχε παρατηρηθεί στην πράξη. Πρώτος που είχε προτείνει ότι οι πόλοι ενός μαγνήτη μπορούν να υπάρξουν ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλο, ήταν ο διάσημος βρετανός φυσικός Πολ Ντιράκ το 1931.
Οι βρετανοί ερευνητές έδειξαν ότι τα μαγνητικά μονόπολα μπορούν να δημιουργήσουν μια μορφή "μαγνητικού ρεύματος" σαν τον ηλεκτρισμό. Οι κανονικοί μαγνήτες έχουν πάντα "βόρειο" και "νότιο" πόλο σε όσα κομμάτια και αν κοπούν και δεν μεταφέρουν μαγνητικά "φορτία". Όμως τα μονόπολα (όπου ο βόρειος και ο νότιος πόλος δεν πάνε σαν ζευγάρι), που ανακαλύφθηκαν σε ορισμένους κρυστάλλους από δύο ανεξάρτητες επιστημονικές ομάδες φέτος το Σεπτέμβριο, μπορούν να μεταφέρουν τέτοια φορτία με τη μορφή "οιονεί σωματιδίων". Αυτοί οι κρύσταλλοι αποτελούνται από πυραμίδες φορτισμένων ατόμων (ιόντων), διευθετημένων έτσι που, όταν ψύχονται σε υπερβολικά χαμηλές θερμοκρασίες, εμφανίζουν μαγνητικά φορτία.
Η νέα βρετανική έρευνα έδειξε ότι αυτά τα οιονεί σωματίδια μαγνητικού φορτίου μπορούν να κινηθούν από κοινού, δημιουργώντας έτσι ένα μαγνητικό ρεύμα, ακριβώς όπως το ηλεκτρικό ρεύμα σχηματίζεται από τα κινούμενα ηλεκτρόνια. Αντίθετα με το ηλεκτρικό φορτίο των ηλεκτρονίων που είναι σταθερό, το μαγνητικό φορτίο των μονοπόλων κυμαίνεται ανάλογα με την θερμοκρασία και την πίεση στους κρυστάλλους.
Ο καθηγητής Μπάρνγουελ εκτίμησε ότι είναι μάλλον απίθανο η ανακάλυψη να οδηγήσει σε έναν νέο τρόπο παραγωγής ενέργειας και να αντικαταστήσει τον ηλεκτρισμό στο μέλλον, αν μη τι άλλο επειδή οι κρύσταλλοι πρέπει να ψυχθούν σε μείον 272 βαυθμούς Κελσίου, δηλαδή κοντά στο απόλυτο μηδέν. "Δεν πρόκειται να δούμε ένα μαγνητικό λαμπτήρα φωτισμού ή κάτι παρόμοιο", όπως είπε.
Όμως θεωρεί πολύ πιθανό να βρεθούν άλλες πρακτικές χρήσεις, π.χ. στα μαγνητικά αποθηκευτικά μέσα και στο αναδυόμενο πεδίο της σπιντρονικής τεχνολογίας, που φιλοδοξεί να αυξήσει κατακόρυφα την ταχύτητα των μελλοντικών υπολογιστών. Ορισμένοι αναλυτές εκτιμούν ότι θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα νέο πεδίο "μαγνητρονικής" τεχνολογίας για τη δημιουργία μνημών υπολογιστών σε νανοκλίμακα.
Link: Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία στη διεύθυνση: http://www.nature.com/nature/journal/v461/n7266/full/nature08500.html Και http://www.nature.com/nature/journal/v461/n7266/full/461888a.html
(Πηγή:www.evdomi.gr)
Τα ενεργειακά φυτά "σώζουν" τις παραδοσιακές, αλλά οικονομικά ασύμφορες καλλιέργειες
Μεγαλύτερη οικονομική απόδοση από την καλλιέργεια δημητριακών ή αραβόσιτου έχουν τα ενεργειακά φυτά όπως η αγριαγκινάρα, ο μίσχανθος και το καλάμι, σύμφωνα με έρευνα που θα παρουσιασθεί στο 3ο Πανελλήνιο Συνέδριο, με θέμα "Κλιματική Αλλαγή, Βιώσιμη Ανάπτυξη και Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, Αναζητώντας λύσεις για το Ελληνικό Περιβάλλον", που διοργανώνει, από αύριο, Πέμπτη 15 Οκτωβρίου έως και το Σάββατο 17 Οκτωβρίου, το Συμβούλιο Περιβάλλοντος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Α.Π.Θ.).
Όπως προκύπτει από την έρευνα του καθηγητή στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, κ. Ζέρβα και της μεταπτυχιακής φοιτήτριας Μ. Θ. Σαββίδου, είναι προτιμότερη για τους αγρότες η υποκατάσταση, από ενεργειακά φυτά, ορισμένων υφιστάμενων καλλιεργειών, που δεν αποδίδουν ιδιαίτερα οικονομικά.
Σκοπός της μελέτης, με θέμα "οικονομική ανάλυση της καλλιέργειας ενεργειακών φυτών στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη", ήταν η διερεύνηση των οικονομικών επιπτώσεων από την υποκατάσταση των υφιστάμενων καλλιεργειών με ενεργειακά φυτά στην περιοχή της Αν. Μακεδονίας - Θράκης.
Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, οι ενεργειακές καλλιέργειες αποτελούν μια σημαντική ανανεώσιμη πηγή ενέργειας για την παραγωγή βιοκαυσίμων και παρ' όλο που οι αγρότες ξεκίνησαν ήδη την υποκατάσταση των υφιστάμενων καλλιεργειών (πατάτες, δημητριακά, πεπόνια) με τις ενεργειακές, χρειάζονται επιπλέον οικονομικά κίνητρα.
"Στην εργασία αποδείχτηκε, υπό συνθήκες, ότι αυτή η υποκατάσταση είναι βιώσιμη τόσο για την κοινωνία όσο και για τους αγρότες και το περιβάλλον. Το εισόδημα, έπειτα από την υποκατάσταση, τείνει να εμφανίζεται μεγαλύτερο ακόμη και σε ξηρές συνθήκες, χωρίς άρδευση. Τέλος, πολύ σημαντική παράμετρο αποτελεί η μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, με τη καλλιέργεια ενεργειακών φυτών, ως πηγή βιομάζας, για τη παραγωγή ενέργειας", αναφέρει ως συμπέρασμα ο καθηγητής.
Στην εργασία εξετάστηκε η δυνατότητα ανάπτυξης ενεργειακών καλλιεργειών παραγωγής στερεής βιομάζας πολυετούς καλλιεργητικού κύκλου, όπως η αγριαγκινάρα, ο μίσχανθος, το καλάμι και το switchgrass. Αυτά τα ενεργειακά φυτά είναι οι μοναδικές καλλιέργειες που μπορούν να αναπτυχθούν στο ξηρό και ψυχρό κλίμα της Αν. Μακεδονίας - Θράκης.
Όπως εξηγεί στη μελέτη ο κ.Ζέρβας, η αγριαγκινάρα είναι πολυετές φυτό, γνωστό από τους αρχαίους χρόνους. Πρόκειται για είδος αγκαθιού πολύ καλά προσαρμοσμένο στις ξερικές συνθήκες της νότιας Ευρώπης. Ως χειμερινή καλλιέργεια εκμεταλλεύεται τη διαθέσιμη υγρασία του φθινοπώρου και του χειμώνα και δίνει το μέγιστο των αποδόσεών του. Μπορεί να καλλιεργηθεί σε ξερικούς αγρούς και κατά συνέπεια να αντικαταστήσει τα χειμερινά σιτηρά (σιτάρι, κριθάρι κλπ).
Ο μίσχανθος είναι πολυετές φυτό, που κατάγεται από τις χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας. Χαρακτηρίζεται από σχετικά υψηλές αποδόσεις σε χλωρή και ξηρή ουσία, χαμηλή περιεκτικότητα σε υγρασία και ανθεκτικότητα σε ασθένειες και σε χαμηλές θερμοκρασίες, παρουσιάζει πολύ καλή προσαρμοστικότητα σε αρδευόμενες εκτάσεις.
Το καλάμι αποτελεί ένα πολυετές φυτό, που συναντάται συνήθως κοντά σε ποτάμια και λίμνες και γενικά σε αγρούς με υψηλή περιεκτικότητα σε υγρασία, ωστόσο μπορεί να καλλιεργηθεί σε ευρεία κλίμακα εδαφικών και κλιματικών συνθηκών.
To switchgrass είναι πολυετές φυτό και κάτω από κατάλληλες συνθήκες, μπορεί να φτάσει σε ύψος 2,5 μέτρων. "Συγκρίνοντας τις ενεργειακές καλλιέργειες, συμπεραίνουμε ότι, οι υψηλές στρεμματικές αποδόσεις του μίσχανθου και του καλαμιού, οδηγούν σε υψηλά ετήσια εισοδήματα, ενώ ακολουθούν η αγριαγκινάρα και το switchgrass. Η ετήσια πρόσοδος των καλλιεργειών αυτών, στην περίπτωση επίτευξης των βιβλιογραφικά αναμενόμενων αποδόσεων μπορεί να καταστεί συγκρίσιμη ακόμη και με την ιδιαίτερα προσοδοφόρα καλλιέργεια της ελιάς", καταλήγει ο κ.Ζέρβας.
(Πηγή:www.evdomi.gr)
Όπως προκύπτει από την έρευνα του καθηγητή στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, κ. Ζέρβα και της μεταπτυχιακής φοιτήτριας Μ. Θ. Σαββίδου, είναι προτιμότερη για τους αγρότες η υποκατάσταση, από ενεργειακά φυτά, ορισμένων υφιστάμενων καλλιεργειών, που δεν αποδίδουν ιδιαίτερα οικονομικά.
Σκοπός της μελέτης, με θέμα "οικονομική ανάλυση της καλλιέργειας ενεργειακών φυτών στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη", ήταν η διερεύνηση των οικονομικών επιπτώσεων από την υποκατάσταση των υφιστάμενων καλλιεργειών με ενεργειακά φυτά στην περιοχή της Αν. Μακεδονίας - Θράκης.
Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, οι ενεργειακές καλλιέργειες αποτελούν μια σημαντική ανανεώσιμη πηγή ενέργειας για την παραγωγή βιοκαυσίμων και παρ' όλο που οι αγρότες ξεκίνησαν ήδη την υποκατάσταση των υφιστάμενων καλλιεργειών (πατάτες, δημητριακά, πεπόνια) με τις ενεργειακές, χρειάζονται επιπλέον οικονομικά κίνητρα.
"Στην εργασία αποδείχτηκε, υπό συνθήκες, ότι αυτή η υποκατάσταση είναι βιώσιμη τόσο για την κοινωνία όσο και για τους αγρότες και το περιβάλλον. Το εισόδημα, έπειτα από την υποκατάσταση, τείνει να εμφανίζεται μεγαλύτερο ακόμη και σε ξηρές συνθήκες, χωρίς άρδευση. Τέλος, πολύ σημαντική παράμετρο αποτελεί η μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, με τη καλλιέργεια ενεργειακών φυτών, ως πηγή βιομάζας, για τη παραγωγή ενέργειας", αναφέρει ως συμπέρασμα ο καθηγητής.
Στην εργασία εξετάστηκε η δυνατότητα ανάπτυξης ενεργειακών καλλιεργειών παραγωγής στερεής βιομάζας πολυετούς καλλιεργητικού κύκλου, όπως η αγριαγκινάρα, ο μίσχανθος, το καλάμι και το switchgrass. Αυτά τα ενεργειακά φυτά είναι οι μοναδικές καλλιέργειες που μπορούν να αναπτυχθούν στο ξηρό και ψυχρό κλίμα της Αν. Μακεδονίας - Θράκης.
Όπως εξηγεί στη μελέτη ο κ.Ζέρβας, η αγριαγκινάρα είναι πολυετές φυτό, γνωστό από τους αρχαίους χρόνους. Πρόκειται για είδος αγκαθιού πολύ καλά προσαρμοσμένο στις ξερικές συνθήκες της νότιας Ευρώπης. Ως χειμερινή καλλιέργεια εκμεταλλεύεται τη διαθέσιμη υγρασία του φθινοπώρου και του χειμώνα και δίνει το μέγιστο των αποδόσεών του. Μπορεί να καλλιεργηθεί σε ξερικούς αγρούς και κατά συνέπεια να αντικαταστήσει τα χειμερινά σιτηρά (σιτάρι, κριθάρι κλπ).
Ο μίσχανθος είναι πολυετές φυτό, που κατάγεται από τις χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας. Χαρακτηρίζεται από σχετικά υψηλές αποδόσεις σε χλωρή και ξηρή ουσία, χαμηλή περιεκτικότητα σε υγρασία και ανθεκτικότητα σε ασθένειες και σε χαμηλές θερμοκρασίες, παρουσιάζει πολύ καλή προσαρμοστικότητα σε αρδευόμενες εκτάσεις.
Το καλάμι αποτελεί ένα πολυετές φυτό, που συναντάται συνήθως κοντά σε ποτάμια και λίμνες και γενικά σε αγρούς με υψηλή περιεκτικότητα σε υγρασία, ωστόσο μπορεί να καλλιεργηθεί σε ευρεία κλίμακα εδαφικών και κλιματικών συνθηκών.
To switchgrass είναι πολυετές φυτό και κάτω από κατάλληλες συνθήκες, μπορεί να φτάσει σε ύψος 2,5 μέτρων. "Συγκρίνοντας τις ενεργειακές καλλιέργειες, συμπεραίνουμε ότι, οι υψηλές στρεμματικές αποδόσεις του μίσχανθου και του καλαμιού, οδηγούν σε υψηλά ετήσια εισοδήματα, ενώ ακολουθούν η αγριαγκινάρα και το switchgrass. Η ετήσια πρόσοδος των καλλιεργειών αυτών, στην περίπτωση επίτευξης των βιβλιογραφικά αναμενόμενων αποδόσεων μπορεί να καταστεί συγκρίσιμη ακόμη και με την ιδιαίτερα προσοδοφόρα καλλιέργεια της ελιάς", καταλήγει ο κ.Ζέρβας.
(Πηγή:www.evdomi.gr)
Η στενή επαφή με τη φύση κάνει τους ανθρώπους πιο αυθεντικούς αλλά και πιο χρήσιμους για την κοινωνία
Περισσότερο πράσινο γύρω μας σημαίνει πιο αληθινός εαυτός, αλλά και κοινωνία μεγαλύτερης αλληλεγγύης. Η συχνή διαβίωση σε ένα φυσικό περιβάλλον, η εστίαση της προσοχής στον φυσικό κόσμο και γενικότερα η στενή επαφή με τη φύση έχουν πολλαπλά ευεργετικά αποτελέσματα, καθώς κάνουν τους ανθρώπους να νιώθουν καλύτερα με τον εαυτό τους, βελτιώνουν την αυθεντικότητά τους και παράλληλα τους ωθούν να συνεισφέρουν στη βελτίωση της κοινωνίας, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα.
"Όταν οι άνθρωποι βρίσκουν χρόνο και διάθεση να παρατηρούν και να βιώνουν τα φύση γύρω τους, αυτό έχει κοινωνικά καθώς και προσωπικά οφέλη", σύμφωνα με τον υπεύθυνο της έρευνας καθηγητή ψυχολογίας, κ. Ρίτσαρντ Ράιαν, του πανεπιστημίου του Ρότσεστερ των ΗΠΑ.
Η μελέτη έρχεται να επιβεβαιώσει προηγούμενες έρευνες, που έχουν διαπιστώσει ότι η επαφή με τη φύση αυξάνει την ευτυχία και την υγεία, μειώνει το άγχος κ.α. Η νέα έρευνα ανακάλυψε, επιπροσθέτως, ότι η συχνή επαφή του ανθρώπου με το φυσικό, παρά με το ανθρωπογενές/αστικό περιβάλλον, επηρεάζει ευρύτερα τις αξίες και τις νοοτροπίες των ανθρώπων, κάνοντάς τους να δίνουν μεγαλύτερη αξία στην κοινοτική και κοινωνική ζωή, καθώς και στις στενές ανθρώπινες σχέσεις, ενώ γίνονται πιο γενναιόδωροι με το χρήμα, πιο ικανοί για αισθήματα αλληλεγγύης κλπ.
Οι εκατοντάδες συμμετέχοντες στα πειράματα κλήθηκαν να παρακολουθήσουν ποικίλα φυσικά και αστικά περιβάλλοντα και στη συνέχεια απάντησαν σε ερωτηματολόγια σχετικά με τη σημασία του πλούτου, της κοινωνικής αλληλεγγύης, της συμμετοχής στη βελτίωση της κοινωνίας κ.α. Όσοι είχαν εκτεθεί σε φυσικά περιβάλλοντα (τοπία, φυτά κλπ.), αξιολόγησαν πολύ υψηλότερα τη σημασία των στενών ανθρώπινων σχέσεων, της συμμετοχής στην κοινωνία κλπ.
Όσο πιο πολύ αύξανε η έκθεση στο φυσικό περιβάλλον, τόσο πιο πολύ αύξανε η αξία αυτών των πραγμάτων για τους ανθρώπους. Όσο, αντίθετα, οι άνθρωποι εκτίθεντο σε τεχνητά περιβάλλοντα (πόλεις, εργοστάσια κλπ), τόσο πιο ψηλά αξιολογούσαν πράγματα όπως το χρήμα και η φήμη. Οι άνθρωποι σε στενή επαφή με τη φύση ήσαν πιο πρόθυμοι να ανοίξουν το πορτοφόλι και την καρδιά τους για τους άλλους ανθρώπους. Η γενναιοδωρία αύξανε όσο στενότερη ήταν η επαφή με το φυσικό περιβάλλον.
Επιπλέον, από ψυχολογικής πλευράς, οι άνθρωποι που πλησίαζαν περισσότερο τη φύση, ανέφεραν ότι αισθάνονται ένα μεγαλύτερο αίσθημα αυθεντικότητας και προσωπικής αυτονομίας ("αισθάνομαι να είμαι περισσότερο ο εαυτός μου"). Αυτό, κατά τους ερευνητές, οδηγεί σε μείωση της αλλοτρίωσης και της αποξένωσης από τον εαυτό του και τους γύρω του, αισθήματα που ταλανίζουν το σύγχρονο άνθρωπο, ιδίως των πόλεων, ο οποίος είναι πιο αδιάφορος για τους συνανθρώπους του σε σχέση με τους ανθρώπους της υπαίθρου.
Σύμφωνα με την ερευνήτρια, κ. Νέτα Βαϊνστάιν, η έρευνα αναδεικνύει τη ζωτική σημασία των χώρων πρασίνου στις πόλεις, κάτι που πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη τους οι πολεοδόμοι και οι αρχιτέκτονες. Παράλληλα, πρέπει να διευκολυνθούν και να ενθαρρυνθούν οι άνθρωποι των πόλεων να "δραπετεύουν", όσο γίνεται συχνότερα, στη φύση, ώστε να περιβάλλονται από δάση, βουνά, λίμνες και άλλες εικόνες του φυσικού κόσμου.
(Πηγή:www.evdomi.gr)
"Όταν οι άνθρωποι βρίσκουν χρόνο και διάθεση να παρατηρούν και να βιώνουν τα φύση γύρω τους, αυτό έχει κοινωνικά καθώς και προσωπικά οφέλη", σύμφωνα με τον υπεύθυνο της έρευνας καθηγητή ψυχολογίας, κ. Ρίτσαρντ Ράιαν, του πανεπιστημίου του Ρότσεστερ των ΗΠΑ.
Η μελέτη έρχεται να επιβεβαιώσει προηγούμενες έρευνες, που έχουν διαπιστώσει ότι η επαφή με τη φύση αυξάνει την ευτυχία και την υγεία, μειώνει το άγχος κ.α. Η νέα έρευνα ανακάλυψε, επιπροσθέτως, ότι η συχνή επαφή του ανθρώπου με το φυσικό, παρά με το ανθρωπογενές/αστικό περιβάλλον, επηρεάζει ευρύτερα τις αξίες και τις νοοτροπίες των ανθρώπων, κάνοντάς τους να δίνουν μεγαλύτερη αξία στην κοινοτική και κοινωνική ζωή, καθώς και στις στενές ανθρώπινες σχέσεις, ενώ γίνονται πιο γενναιόδωροι με το χρήμα, πιο ικανοί για αισθήματα αλληλεγγύης κλπ.
Οι εκατοντάδες συμμετέχοντες στα πειράματα κλήθηκαν να παρακολουθήσουν ποικίλα φυσικά και αστικά περιβάλλοντα και στη συνέχεια απάντησαν σε ερωτηματολόγια σχετικά με τη σημασία του πλούτου, της κοινωνικής αλληλεγγύης, της συμμετοχής στη βελτίωση της κοινωνίας κ.α. Όσοι είχαν εκτεθεί σε φυσικά περιβάλλοντα (τοπία, φυτά κλπ.), αξιολόγησαν πολύ υψηλότερα τη σημασία των στενών ανθρώπινων σχέσεων, της συμμετοχής στην κοινωνία κλπ.
Όσο πιο πολύ αύξανε η έκθεση στο φυσικό περιβάλλον, τόσο πιο πολύ αύξανε η αξία αυτών των πραγμάτων για τους ανθρώπους. Όσο, αντίθετα, οι άνθρωποι εκτίθεντο σε τεχνητά περιβάλλοντα (πόλεις, εργοστάσια κλπ), τόσο πιο ψηλά αξιολογούσαν πράγματα όπως το χρήμα και η φήμη. Οι άνθρωποι σε στενή επαφή με τη φύση ήσαν πιο πρόθυμοι να ανοίξουν το πορτοφόλι και την καρδιά τους για τους άλλους ανθρώπους. Η γενναιοδωρία αύξανε όσο στενότερη ήταν η επαφή με το φυσικό περιβάλλον.
Επιπλέον, από ψυχολογικής πλευράς, οι άνθρωποι που πλησίαζαν περισσότερο τη φύση, ανέφεραν ότι αισθάνονται ένα μεγαλύτερο αίσθημα αυθεντικότητας και προσωπικής αυτονομίας ("αισθάνομαι να είμαι περισσότερο ο εαυτός μου"). Αυτό, κατά τους ερευνητές, οδηγεί σε μείωση της αλλοτρίωσης και της αποξένωσης από τον εαυτό του και τους γύρω του, αισθήματα που ταλανίζουν το σύγχρονο άνθρωπο, ιδίως των πόλεων, ο οποίος είναι πιο αδιάφορος για τους συνανθρώπους του σε σχέση με τους ανθρώπους της υπαίθρου.
Σύμφωνα με την ερευνήτρια, κ. Νέτα Βαϊνστάιν, η έρευνα αναδεικνύει τη ζωτική σημασία των χώρων πρασίνου στις πόλεις, κάτι που πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη τους οι πολεοδόμοι και οι αρχιτέκτονες. Παράλληλα, πρέπει να διευκολυνθούν και να ενθαρρυνθούν οι άνθρωποι των πόλεων να "δραπετεύουν", όσο γίνεται συχνότερα, στη φύση, ώστε να περιβάλλονται από δάση, βουνά, λίμνες και άλλες εικόνες του φυσικού κόσμου.
(Πηγή:www.evdomi.gr)
Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2009
ΠΕΡΑΤΩΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΕΩΣ ΤΗΣ Ι.ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗΣ ΜΟΝΗΣ ΟΣΙΟΥ ΣΑΒΒΑ ΤΟΥ ΗΓΙΑΣΜΕΝΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
Την 16η Οκτωβρίου ε.ε. η ΑΘΜ ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Β’ μετέβη στην πολυαιώνια Ιερά Πατριαρχική Μονή Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου Αλεξανδρείας, όπου ευλόγησε την περάτωση της μεγάλης προσπάθειας ανακαινίσεως ολοκλήρου του κτιριακού συγκροτήματος του μοναστικού ενδιαιτήματος.
Κατά την σεμνή τελετή, στην οποία παρέστησαν οι Θεοφιλ.Επίσκοποι Κανώπου κ.Σπυρίδων, Ηγούμενος της Μονής, Μπουρούντι και Ρουάντας κ.Σάββας και Νειλουπόλεως κ.Γεννάδιος, Αρχιγραμματεύων της Ιεράς Συνόδου, οι Κληρικοί του Πατριαρχικού Ναού του Οσίου Σάββα, ως και οι κ.κ.Ανδρέας Ζαΐμης, τέως Υπουργός και Ευθύμιος Σουλογιάννης, Καθηγητής Πανεπιστημίου, οι διδάσκοντες και οι αφρικανοί σπουδαστές της Πατριαρχικής Σχολής Αλεξανδρείας "Αθανάσιος ο Μέγας" και ευσεβείς χριστιανοί, ο Μακαριώτατος ανεφέρθη στον πολυκύμαντο ιστορικό πλου της Μονής και εξέφρασε ευχαριστίες προς τον αρχιτέκτονα κ.Άιμαν Μ. Φάραχ για την επιτυχή ολοκλήρωση του έργου, απονείμας τον έπαινο και την ευαρέσκεια της Εκκλησίας των Αλεξανδρέων.
Εν συνεχεία η ΑΘΜ επισκέφθηκε τον Ιερό Ενοριακό Ναό Αγίου Αντωνίου της Αραβορθοδόξου Κοινότητος Αλεξανδρείας όπου ετέλεσε αγιασμό επί τη ενάρξει της νέας κατηχητικής περιόδου των πολυπληθών ομάδων των αραβορθοδόξων νέων.
Ο Μακ.Πατριάρχης απευθυνόμενος στα παιδιά επεσήμανε το ανύστακτο πατρικό ενδιαφέρον και την αγάπη της Εκκλησίας προς αυτά και ευχαρίστησε τον ελληνομαθή Πανοσιολ.Αρχιμ.κ.Νάρκισσο Γκάμμο, υπεύθυνο του νεανικού έργου της Αραβορθοδόξου Κοινότητος, οποίος επίσης εξέφρασε την ευγνωμοσύνη των νέων για την αδιάκοπη πατρική μέρινα του Σεπτού Προκαθημένου, αλλά και για την επιδεικνυομένη εμπιστοσύνη προς το πρόσωπό του.
Το μεσημέρι της ιδίας ημέρας ο Μακαριώτατος παρεκάθησε σε γεύμα που παρέθεσε προς τιμήν Του ο Αρχιτέκτων κ.Άιμαν Μ.Φαράκ.
Ιστορικα στοιχεία περί της Ιεράς Πατριαρχικής Μονής Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου.
Η Ιερά Πατριαρχική Μονή Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου Αλεξανδρείας και συγκεκριμένα το Καθολικό της, πριν καταστεί χριστιανικός ευκτήριος οίκος, ήταν ναός αφιερωμένος στον θεό Μίθρα ή κατ’ άλλες μαρτυρίες στον θεό Απόλλωνα. Καθιερώθη ως χριστιανικός Ναός, αφιερωμένος στους Αγίους Αποστόλους ή στον Απόστολο και Ευαγγελιστή Μάρκο περί τα έτη 318-320, όταν στην Αίγυπτο με αυτοκρατορική άδεια του Μ.Κωνσταντίνου ιδρύθησαν 40 χριστιανικοί Ναοί. Στα επόμενα χρόνια άρχισε η ανέγερση κελλίων και η εγκατάσταση μοναχών πέριξ του Ναού. Μετά την απόσχιση των αιγυπτίων χριστιανών (κοπτών) από την Αλεξανδρινή Εκκλησία και την δημιουργία της Κοπτικής Εκκλησίας, η Μονή κατέστη η έδρα του ορθοδόξου Πατριάρχου Αλεξανδρείας (περί το έτος 536).
Περί τα μέσα του 7ου αιώνος η Μονή κατεστράφη από σεισμό και ανοικοδομήθη με την χορηγία πλουσίου Αλεξανδρινού χριστιανού με το όνομα Σάββας προς τιμήν του Οσίου Σάββα. Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πανεπιστημιακός διδάσκαλος Χρυσόστομος Παπαδόπουλος αναφέρει ότι η Μονή αφιερώθηκε στον Όσιο Σάββα τον Ηγιασμένο (+532), επειδή ο όσιος έζησε στην πολύβουη Αλεξάνδρεια πριν αναζητήσει την ησυχία της Μονής που ίδρυσε στα Ιεροσόλυμα.
Κατά την αραβική κατάκτηση της Αιγύπτου η Μονή πυρπολήθηκε και ανεκαινίσθη περί το 889 επί Πατριάρχου Αλεξανδρείας Μιχαήλ με την μεσολάβηση του Αυτοκράτορα Λέοντα Δ’ του Σοφού προς τον Χαλίφη Ελ Μουτάμεζ. Ανεκαινίσθη εκ νέου από τον άγιο Πατριάρχη Ιωακείμ τον Πάνυ (1487-1567). Επίσης, μετά την πυρπόληση του έτους 1652 και την συναπώλεια όλων των μοναχών που ενταφιάσθησαν στα ερείπιά της, η Μονή ανοικοδομήθη εκ νέου (1676) από τον Πατριάρχη Παΐσιο (1657-1677).
Κατά την Γαλλική κατοχή ο Ναπολέων εξέδωσε διαταγή κατεδαφίσεως της Μονής λόγω στρατιωτικών προτεραιοτήτων, η οποία ανεκλήθη μετά από επίμονη αντίσταση και ενέργειες του Πατριάρχου Παρθενίου Β’ Παγκώστα (1788-1805).
Ανεκαινίσθη ακόμη η περιώνυμος Μονή το έτος 1875 από τον Πατριάρχη Σωφρόνιο Δ’ (1870-1899) με την γενναία χορηγία του εθνικού ευεργέτου Γεωργίου Αβέρωφ. Μικρές ανακαινίσεις έγιναν επί Πατριαρχών Φωτίου (1900-1925) και Χριστοφόρου Β’(1939-1967). Ο κίνδυνος καταρρεύσεως του συγκροτήματος οδήγησε τον Πατριάρχη Νικόλαο ΣΤ’ (1968-1986) στην απόφαση της κατεδαφίσεως αυτού, πλην του Ναού, και την ανέγερση της Μονής εκ νέου. Τελευταία ανακαίνιση συνετελέσθη από τον μακαριστό Πατριάρχη Πέτρο Ζ’ (1997-2004) κατά τα πρώτα έτη της πατριαρχίας του.
Κατα την ιστορική της διαδρομή η Μονή εκτός από Πατριαρχική Καθέδρα διετέλεσε και κοιμητήριο πατριαρχών, κληρικών, μοναχών, ορθοδόξων και αλλοδαπών χριστιανών, πτωχοκομείο, νοσοκομείο, υγειονομείο, σχολείο, λοιμοκαθαρτήριο, ξενώνας και άσυλο.
Σήμερα στην περίβλεπτη Ιερά Πατριαρχική Μονή, η ΑΘΜ ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Β’, συνεχίζοντας την παράδοση του αγίου προκατόχου Του Μελετίου Πήγα (1590-1601), του ιδρυτού του πρώτου χριστιανικού εκπαιδευτηρίου της Αλεξανδρείας μετά την αραβική κατάκτηση στους χώρου του μοναστηρίου, επανίδρυσε και λειτουργεί την Πατριαρχική Σχολή Αλεξανδρείας "Αθανάσιος ο Μέγας", εκπαιδευτικό καθίδρυμα τριετούς φοιτήσεως, γεωπονικής, νοσηλευτικής και θεολογικής κατευθύνσεως, αναγνωρισμένο από το αιγυπτιακό και το ελληνικό κράτος, στο οποίο φοιτούν αφρικανοί νέοι, προκειμένου να καλύψουν μετά την αποφοίτησή τους επιτακτικές ανάγκες των συμπατριωτών τους.
Κατά την σεμνή τελετή, στην οποία παρέστησαν οι Θεοφιλ.Επίσκοποι Κανώπου κ.Σπυρίδων, Ηγούμενος της Μονής, Μπουρούντι και Ρουάντας κ.Σάββας και Νειλουπόλεως κ.Γεννάδιος, Αρχιγραμματεύων της Ιεράς Συνόδου, οι Κληρικοί του Πατριαρχικού Ναού του Οσίου Σάββα, ως και οι κ.κ.Ανδρέας Ζαΐμης, τέως Υπουργός και Ευθύμιος Σουλογιάννης, Καθηγητής Πανεπιστημίου, οι διδάσκοντες και οι αφρικανοί σπουδαστές της Πατριαρχικής Σχολής Αλεξανδρείας "Αθανάσιος ο Μέγας" και ευσεβείς χριστιανοί, ο Μακαριώτατος ανεφέρθη στον πολυκύμαντο ιστορικό πλου της Μονής και εξέφρασε ευχαριστίες προς τον αρχιτέκτονα κ.Άιμαν Μ. Φάραχ για την επιτυχή ολοκλήρωση του έργου, απονείμας τον έπαινο και την ευαρέσκεια της Εκκλησίας των Αλεξανδρέων.
Εν συνεχεία η ΑΘΜ επισκέφθηκε τον Ιερό Ενοριακό Ναό Αγίου Αντωνίου της Αραβορθοδόξου Κοινότητος Αλεξανδρείας όπου ετέλεσε αγιασμό επί τη ενάρξει της νέας κατηχητικής περιόδου των πολυπληθών ομάδων των αραβορθοδόξων νέων.
Ο Μακ.Πατριάρχης απευθυνόμενος στα παιδιά επεσήμανε το ανύστακτο πατρικό ενδιαφέρον και την αγάπη της Εκκλησίας προς αυτά και ευχαρίστησε τον ελληνομαθή Πανοσιολ.Αρχιμ.κ.Νάρκισσο Γκάμμο, υπεύθυνο του νεανικού έργου της Αραβορθοδόξου Κοινότητος, οποίος επίσης εξέφρασε την ευγνωμοσύνη των νέων για την αδιάκοπη πατρική μέρινα του Σεπτού Προκαθημένου, αλλά και για την επιδεικνυομένη εμπιστοσύνη προς το πρόσωπό του.
Το μεσημέρι της ιδίας ημέρας ο Μακαριώτατος παρεκάθησε σε γεύμα που παρέθεσε προς τιμήν Του ο Αρχιτέκτων κ.Άιμαν Μ.Φαράκ.
Ιστορικα στοιχεία περί της Ιεράς Πατριαρχικής Μονής Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου.
Η Ιερά Πατριαρχική Μονή Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου Αλεξανδρείας και συγκεκριμένα το Καθολικό της, πριν καταστεί χριστιανικός ευκτήριος οίκος, ήταν ναός αφιερωμένος στον θεό Μίθρα ή κατ’ άλλες μαρτυρίες στον θεό Απόλλωνα. Καθιερώθη ως χριστιανικός Ναός, αφιερωμένος στους Αγίους Αποστόλους ή στον Απόστολο και Ευαγγελιστή Μάρκο περί τα έτη 318-320, όταν στην Αίγυπτο με αυτοκρατορική άδεια του Μ.Κωνσταντίνου ιδρύθησαν 40 χριστιανικοί Ναοί. Στα επόμενα χρόνια άρχισε η ανέγερση κελλίων και η εγκατάσταση μοναχών πέριξ του Ναού. Μετά την απόσχιση των αιγυπτίων χριστιανών (κοπτών) από την Αλεξανδρινή Εκκλησία και την δημιουργία της Κοπτικής Εκκλησίας, η Μονή κατέστη η έδρα του ορθοδόξου Πατριάρχου Αλεξανδρείας (περί το έτος 536).
Περί τα μέσα του 7ου αιώνος η Μονή κατεστράφη από σεισμό και ανοικοδομήθη με την χορηγία πλουσίου Αλεξανδρινού χριστιανού με το όνομα Σάββας προς τιμήν του Οσίου Σάββα. Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πανεπιστημιακός διδάσκαλος Χρυσόστομος Παπαδόπουλος αναφέρει ότι η Μονή αφιερώθηκε στον Όσιο Σάββα τον Ηγιασμένο (+532), επειδή ο όσιος έζησε στην πολύβουη Αλεξάνδρεια πριν αναζητήσει την ησυχία της Μονής που ίδρυσε στα Ιεροσόλυμα.
Κατά την αραβική κατάκτηση της Αιγύπτου η Μονή πυρπολήθηκε και ανεκαινίσθη περί το 889 επί Πατριάρχου Αλεξανδρείας Μιχαήλ με την μεσολάβηση του Αυτοκράτορα Λέοντα Δ’ του Σοφού προς τον Χαλίφη Ελ Μουτάμεζ. Ανεκαινίσθη εκ νέου από τον άγιο Πατριάρχη Ιωακείμ τον Πάνυ (1487-1567). Επίσης, μετά την πυρπόληση του έτους 1652 και την συναπώλεια όλων των μοναχών που ενταφιάσθησαν στα ερείπιά της, η Μονή ανοικοδομήθη εκ νέου (1676) από τον Πατριάρχη Παΐσιο (1657-1677).
Κατά την Γαλλική κατοχή ο Ναπολέων εξέδωσε διαταγή κατεδαφίσεως της Μονής λόγω στρατιωτικών προτεραιοτήτων, η οποία ανεκλήθη μετά από επίμονη αντίσταση και ενέργειες του Πατριάρχου Παρθενίου Β’ Παγκώστα (1788-1805).
Ανεκαινίσθη ακόμη η περιώνυμος Μονή το έτος 1875 από τον Πατριάρχη Σωφρόνιο Δ’ (1870-1899) με την γενναία χορηγία του εθνικού ευεργέτου Γεωργίου Αβέρωφ. Μικρές ανακαινίσεις έγιναν επί Πατριαρχών Φωτίου (1900-1925) και Χριστοφόρου Β’(1939-1967). Ο κίνδυνος καταρρεύσεως του συγκροτήματος οδήγησε τον Πατριάρχη Νικόλαο ΣΤ’ (1968-1986) στην απόφαση της κατεδαφίσεως αυτού, πλην του Ναού, και την ανέγερση της Μονής εκ νέου. Τελευταία ανακαίνιση συνετελέσθη από τον μακαριστό Πατριάρχη Πέτρο Ζ’ (1997-2004) κατά τα πρώτα έτη της πατριαρχίας του.
Κατα την ιστορική της διαδρομή η Μονή εκτός από Πατριαρχική Καθέδρα διετέλεσε και κοιμητήριο πατριαρχών, κληρικών, μοναχών, ορθοδόξων και αλλοδαπών χριστιανών, πτωχοκομείο, νοσοκομείο, υγειονομείο, σχολείο, λοιμοκαθαρτήριο, ξενώνας και άσυλο.
Σήμερα στην περίβλεπτη Ιερά Πατριαρχική Μονή, η ΑΘΜ ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Β’, συνεχίζοντας την παράδοση του αγίου προκατόχου Του Μελετίου Πήγα (1590-1601), του ιδρυτού του πρώτου χριστιανικού εκπαιδευτηρίου της Αλεξανδρείας μετά την αραβική κατάκτηση στους χώρου του μοναστηρίου, επανίδρυσε και λειτουργεί την Πατριαρχική Σχολή Αλεξανδρείας "Αθανάσιος ο Μέγας", εκπαιδευτικό καθίδρυμα τριετούς φοιτήσεως, γεωπονικής, νοσηλευτικής και θεολογικής κατευθύνσεως, αναγνωρισμένο από το αιγυπτιακό και το ελληνικό κράτος, στο οποίο φοιτούν αφρικανοί νέοι, προκειμένου να καλύψουν μετά την αποφοίτησή τους επιτακτικές ανάγκες των συμπατριωτών τους.
Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2009
Η στενή επαφή με τη φύση κάνει τους ανθρώπους πιο αυθεντικούς
Περισσότερο πράσινο γύρω μας σημαίνει πιο αληθινός εαυτός, αλλά και κοινωνία μεγαλύτερης αλληλεγγύης. Η συχνή διαβίωση σε ένα φυσικό περιβάλλον, η εστίαση της προσοχής στον φυσικό κόσμο και γενικότερα η στενή επαφή με τη φύση έχουν πολλαπλά ευεργετικά αποτελέσματα, καθώς κάνουν τους ανθρώπους να νιώθουν καλύτερα με τον εαυτό τους, βελτιώνουν την αυθεντικότητά τους και παράλληλα τους ωθούν να συνεισφέρουν στη βελτίωση της κοινωνίας, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα.
"Όταν οι άνθρωποι βρίσκουν χρόνο και διάθεση να παρατηρούν και να βιώνουν τα φύση γύρω τους, αυτό έχει κοινωνικά καθώς και προσωπικά οφέλη", σύμφωνα με τον υπεύθυνο της έρευνας καθηγητή ψυχολογίας, κ. Ρίτσαρντ Ράιαν, του πανεπιστημίου του Ρότσεστερ των ΗΠΑ.
Η μελέτη έρχεται να επιβεβαιώσει προηγούμενες έρευνες, που έχουν διαπιστώσει ότι η επαφή με τη φύση αυξάνει την ευτυχία και την υγεία, μειώνει το άγχος κ.α. Η νέα έρευνα ανακάλυψε, επιπροσθέτως, ότι η συχνή επαφή του ανθρώπου με το φυσικό, παρά με το ανθρωπογενές/αστικό περιβάλλον, επηρεάζει ευρύτερα τις αξίες και τις νοοτροπίες των ανθρώπων, κάνοντάς τους να δίνουν μεγαλύτερη αξία στην κοινοτική και κοινωνική ζωή, καθώς και στις στενές ανθρώπινες σχέσεις, ενώ γίνονται πιο γενναιόδωροι με το χρήμα, πιο ικανοί για αισθήματα αλληλεγγύης κλπ.
Οι εκατοντάδες συμμετέχοντες στα πειράματα κλήθηκαν να παρακολουθήσουν ποικίλα φυσικά και αστικά περιβάλλοντα και στη συνέχεια απάντησαν σε ερωτηματολόγια σχετικά με τη σημασία του πλούτου, της κοινωνικής αλληλεγγύης, της συμμετοχής στη βελτίωση της κοινωνίας κ.α. Όσοι είχαν εκτεθεί σε φυσικά περιβάλλοντα (τοπία, φυτά κλπ.), αξιολόγησαν πολύ υψηλότερα τη σημασία των στενών ανθρώπινων σχέσεων, της συμμετοχής στην κοινωνία κλπ.
Όσο πιο πολύ αύξανε η έκθεση στο φυσικό περιβάλλον, τόσο πιο πολύ αύξανε η αξία αυτών των πραγμάτων για τους ανθρώπους. Όσο, αντίθετα, οι άνθρωποι εκτίθεντο σε τεχνητά περιβάλλοντα (πόλεις, εργοστάσια κλπ), τόσο πιο ψηλά αξιολογούσαν πράγματα όπως το χρήμα και η φήμη. Οι άνθρωποι σε στενή επαφή με τη φύση ήσαν πιο πρόθυμοι να ανοίξουν το πορτοφόλι και την καρδιά τους για τους άλλους ανθρώπους. Η γενναιοδωρία αύξανε όσο στενότερη ήταν η επαφή με το φυσικό περιβάλλον.
Επιπλέον, από ψυχολογικής πλευράς, οι άνθρωποι που πλησίαζαν περισσότερο τη φύση, ανέφεραν ότι αισθάνονται ένα μεγαλύτερο αίσθημα αυθεντικότητας και προσωπικής αυτονομίας ("αισθάνομαι να είμαι περισσότερο ο εαυτός μου"). Αυτό, κατά τους ερευνητές, οδηγεί σε μείωση της αλλοτρίωσης και της αποξένωσης από τον εαυτό του και τους γύρω του, αισθήματα που ταλανίζουν το σύγχρονο άνθρωπο, ιδίως των πόλεων, ο οποίος είναι πιο αδιάφορος για τους συνανθρώπους του σε σχέση με τους ανθρώπους της υπαίθρου.
Σύμφωνα με την ερευνήτρια, κ. Νέτα Βαϊνστάιν, η έρευνα αναδεικνύει τη ζωτική σημασία των χώρων πρασίνου στις πόλεις, κάτι που πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη τους οι πολεοδόμοι και οι αρχιτέκτονες. Παράλληλα, πρέπει να διευκολυνθούν και να ενθαρρυνθούν οι άνθρωποι των πόλεων να "δραπετεύουν", όσο γίνεται συχνότερα, στη φύση, ώστε να περιβάλλονται από δάση, βουνά, λίμνες και άλλες εικόνες του φυσικού κόσμου.
Κείμενο: Π. Δρακόπουλος
(Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ)
"Όταν οι άνθρωποι βρίσκουν χρόνο και διάθεση να παρατηρούν και να βιώνουν τα φύση γύρω τους, αυτό έχει κοινωνικά καθώς και προσωπικά οφέλη", σύμφωνα με τον υπεύθυνο της έρευνας καθηγητή ψυχολογίας, κ. Ρίτσαρντ Ράιαν, του πανεπιστημίου του Ρότσεστερ των ΗΠΑ.
Η μελέτη έρχεται να επιβεβαιώσει προηγούμενες έρευνες, που έχουν διαπιστώσει ότι η επαφή με τη φύση αυξάνει την ευτυχία και την υγεία, μειώνει το άγχος κ.α. Η νέα έρευνα ανακάλυψε, επιπροσθέτως, ότι η συχνή επαφή του ανθρώπου με το φυσικό, παρά με το ανθρωπογενές/αστικό περιβάλλον, επηρεάζει ευρύτερα τις αξίες και τις νοοτροπίες των ανθρώπων, κάνοντάς τους να δίνουν μεγαλύτερη αξία στην κοινοτική και κοινωνική ζωή, καθώς και στις στενές ανθρώπινες σχέσεις, ενώ γίνονται πιο γενναιόδωροι με το χρήμα, πιο ικανοί για αισθήματα αλληλεγγύης κλπ.
Οι εκατοντάδες συμμετέχοντες στα πειράματα κλήθηκαν να παρακολουθήσουν ποικίλα φυσικά και αστικά περιβάλλοντα και στη συνέχεια απάντησαν σε ερωτηματολόγια σχετικά με τη σημασία του πλούτου, της κοινωνικής αλληλεγγύης, της συμμετοχής στη βελτίωση της κοινωνίας κ.α. Όσοι είχαν εκτεθεί σε φυσικά περιβάλλοντα (τοπία, φυτά κλπ.), αξιολόγησαν πολύ υψηλότερα τη σημασία των στενών ανθρώπινων σχέσεων, της συμμετοχής στην κοινωνία κλπ.
Όσο πιο πολύ αύξανε η έκθεση στο φυσικό περιβάλλον, τόσο πιο πολύ αύξανε η αξία αυτών των πραγμάτων για τους ανθρώπους. Όσο, αντίθετα, οι άνθρωποι εκτίθεντο σε τεχνητά περιβάλλοντα (πόλεις, εργοστάσια κλπ), τόσο πιο ψηλά αξιολογούσαν πράγματα όπως το χρήμα και η φήμη. Οι άνθρωποι σε στενή επαφή με τη φύση ήσαν πιο πρόθυμοι να ανοίξουν το πορτοφόλι και την καρδιά τους για τους άλλους ανθρώπους. Η γενναιοδωρία αύξανε όσο στενότερη ήταν η επαφή με το φυσικό περιβάλλον.
Επιπλέον, από ψυχολογικής πλευράς, οι άνθρωποι που πλησίαζαν περισσότερο τη φύση, ανέφεραν ότι αισθάνονται ένα μεγαλύτερο αίσθημα αυθεντικότητας και προσωπικής αυτονομίας ("αισθάνομαι να είμαι περισσότερο ο εαυτός μου"). Αυτό, κατά τους ερευνητές, οδηγεί σε μείωση της αλλοτρίωσης και της αποξένωσης από τον εαυτό του και τους γύρω του, αισθήματα που ταλανίζουν το σύγχρονο άνθρωπο, ιδίως των πόλεων, ο οποίος είναι πιο αδιάφορος για τους συνανθρώπους του σε σχέση με τους ανθρώπους της υπαίθρου.
Σύμφωνα με την ερευνήτρια, κ. Νέτα Βαϊνστάιν, η έρευνα αναδεικνύει τη ζωτική σημασία των χώρων πρασίνου στις πόλεις, κάτι που πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη τους οι πολεοδόμοι και οι αρχιτέκτονες. Παράλληλα, πρέπει να διευκολυνθούν και να ενθαρρυνθούν οι άνθρωποι των πόλεων να "δραπετεύουν", όσο γίνεται συχνότερα, στη φύση, ώστε να περιβάλλονται από δάση, βουνά, λίμνες και άλλες εικόνες του φυσικού κόσμου.
Κείμενο: Π. Δρακόπουλος
(Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ)
Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2009
Βρέθηκε μολυβδόβουλο Βυζαντινού αυτοκράτορα κοντά στην Καρλσρούη
Ένα μολυβδόβουλο, δηλαδή μια σφραγίδα του Βυζαντινού αυτοκράτορα Μανουήλ του Α’ του Κομνηνού (1143 - 1180), βρέθηκε στα ερείπια του πύργου Λίντελμπρουν, που βρίσκονται κοντά στην Καρλσρούη. Μάλιστα, όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα της ιστοσελίδας της Ντόιτσε Βέλε («ΝΒ»), το πολύτιμο αυτό εύρημα βρέθηκε σε βάθος μόλις 20 μέτρων κάτω από το αποκαλούμενο «παλάτιον» του πύργου, σ’ ένα βραχώδες ύψωμα 437 μέτρων.
Ήδη, οι ειδικοί της αρμόδιας για τη μεσαιωνική αρχαιολογία εφορίας της περιοχής - που είναι και η επιβλέπουσα των ανασκαφών - αλλά και ο αρχαιολόγος Σβεν Γκίτερμαν, από το Ινστιτούτο Αρχαιολογικών Επιστημών στο Φράιμπουργκ (προϊστορική, πρωτοϊστορική και μεσαιωνική αρχαιολογία), έκαναν τις πρώτες τους εκτιμήσεις σε ό,τι αφορά το βυζαντινό μολυβδόβουλο.
Μιλώντας στην «ΝΒ», ο Σβεν Γκίτερμαν εξήγησε ποια είναι τα χαρακτηριστικά που οδηγούν στο ασφαλές - κατά την άποψη του - συμπέρασμα ότι πρόκειται για μολυβδόβουλο του γνωστού και ως «αυτοκράτορα - ιππότη», δηλαδή του Μανουήλ Α’ του Κομνηνού, ο οποίος αποκαλούνταν από τους συγχρόνους του ως Μανουήλ Δεσπότης, ο πορφυρογέννητος.
Απεικονίζεται κι ο Μανουήλ Κομνηνός
Όπως ανέφερε, «υφίστανται συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, τα οποία μας οδήγησαν στο συμπέρασμα αυτό. Κυρίως, όμως, η κάθετη επιγραφή ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ, στην εμπρόσθια όψη της σφραγίδας με το νεαρό, αγένειο πρόσωπο του Ιησού, γνωστό ως "τύπος Εμμανουήλ". Αυτό σημαίνει αναμφίβολα πως πρόκειται για μολυβδόβουλο του Βυζαντινού αυτοκράτορα Μανουήλ Κομνηνού».
Μάλιστα, στην οπίσθια όψη της σφραγίδας απεικονίζεται ο ίδιος ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου. Ο αποκαλούμενος και πορφυρογέννητος φέρει στέμμα, από το οποίο κρέμονται μακριά «περπενδούλια» (δηλαδή, χρυσοί έλικες διακοσμημένοι με πολύτιμους λίθους, που κρέμονται από το στέμμα), ενώ φορά «διβητήσιον» (είναι μακρύ ένδυμα, που έφθανε μέχρι τον αστράγαλο) και λώρο (πρόκειται για μακριά μεταξωτή ταινία), με πολύτιμους λίθους και μαργαριτάρια, η οποία διπλώνεται χιαστί.
Στο δεξί του χέρι ο αυτοκράτορας κρατά «λάβαρον», σύμβολο της στρατιωτικής του εξουσίας και στο αριστερό φέρει την «ανεξικακία» (κυλινδρικό πουγκί από κόκκινο μετάξι με χώμα, σύμβολο του εφήμερου της ανθρώπινης ζωής). Από την επιγραφή του μολυβδόβουλου διακρίνονται καθαρά μόνον δύο γράμματα.
Με τη βοήθεια συγκριτικών μελετών, όμως, οι Γερμανοί αρχαιολόγοι κατόρθωσαν να αναπαραστήσουν την επιγραφή στο μολυβδόβουλο, η οποία είναι: «Μανουήλ Δεσπότης - ο πορφυρογέννητος». Η συγκεκριμένη περιγραφή της σφραγίδας περιλαμβάνεται και σε άρθρο του αρχαιολόγου Γκίτερμαν, που δημοσιεύτηκε στο ειδικό περιοδικό «Archaeologie in Deutschland» (Αρχαιολογία στη Γερμανία).
Πως βρέθηκε εκεί η σφραγίδα;
Βέβαια, για τους ειδικούς μελετητές της μεσαιωνικής, γερμανικής αρχαιολογίας ένα βυζαντινό μολυβδόβουλο του 12ου αιώνα δεν είναι ασυνήθιστο εύρημα. Εν προκειμένω, όμως, το θέμα είναι πως βρέθηκε στον πύργο Λίντελμπρουν. Ο αρχαιολόγος Γκίτερμαν ανέλαβε να αναπτύξει τον προβληματισμό, που προκάλεσε στους ειδικούς η εύρεση της συγκεκριμένης σφραγίδας.
«Ο πύργος Λίντελμπρουν - είπε χαρακτηριστικά - αναφέρεται πρώτη φορά στις πηγές τον 13ο αιώνα. Η σφραγίδα του αυτοκράτορα Μανουήλ Κομνηνού είναι, όμως, από τον 12ο αιώνα. Επομένως, τίθεται το ερώτημα: υπήρχε ο πύργος πριν από τα μέσα του 13ου αιώνα; Εάν ναι, πώς έφθασε η σφραγίδα εκεί;».
Ο Γερμανός αρχαιολόγος πρόσθεσε πως ερμηνείες υπάρχουν πολλές και διαφορετικές, αλλά η πιθανότερη είναι «ότι η σφραγίδα κοσμούσε κάποιο βυζαντινό έγγραφο, το οποίο κατέληξε στον πύργο Λίντελμπρουν. Ενδέχεται, μάλιστα, να έμενε στον πύργο κάποια σημαντική προσωπικότητα, στην οποία απευθυνόταν το έγγραφο. Αυτή τη στιγμή, όμως, δεν γνωρίζουμε τίποτε περισσότερο».
Βέβαια, το εύρημα από μόνο του δεν αποσαφηνίζει εάν υπήρχε αλληλογραφία του Βυζαντινού αυτοκράτορα με τους Γερμανούς ηγεμόνες της περιοχής, όπου βρέθηκε. Δηλαδή, του Νότιου Παλατινάτου. Επιβεβαιώνει, όμως, τους στενούς δεσμούς του πορφυρογέννητου, αλλά και του Βυζαντίου, με το γερμανικό χώρο.
(Πηγή:www.evdomi.gr)
Ήδη, οι ειδικοί της αρμόδιας για τη μεσαιωνική αρχαιολογία εφορίας της περιοχής - που είναι και η επιβλέπουσα των ανασκαφών - αλλά και ο αρχαιολόγος Σβεν Γκίτερμαν, από το Ινστιτούτο Αρχαιολογικών Επιστημών στο Φράιμπουργκ (προϊστορική, πρωτοϊστορική και μεσαιωνική αρχαιολογία), έκαναν τις πρώτες τους εκτιμήσεις σε ό,τι αφορά το βυζαντινό μολυβδόβουλο.
Μιλώντας στην «ΝΒ», ο Σβεν Γκίτερμαν εξήγησε ποια είναι τα χαρακτηριστικά που οδηγούν στο ασφαλές - κατά την άποψη του - συμπέρασμα ότι πρόκειται για μολυβδόβουλο του γνωστού και ως «αυτοκράτορα - ιππότη», δηλαδή του Μανουήλ Α’ του Κομνηνού, ο οποίος αποκαλούνταν από τους συγχρόνους του ως Μανουήλ Δεσπότης, ο πορφυρογέννητος.
Απεικονίζεται κι ο Μανουήλ Κομνηνός
Όπως ανέφερε, «υφίστανται συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, τα οποία μας οδήγησαν στο συμπέρασμα αυτό. Κυρίως, όμως, η κάθετη επιγραφή ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ, στην εμπρόσθια όψη της σφραγίδας με το νεαρό, αγένειο πρόσωπο του Ιησού, γνωστό ως "τύπος Εμμανουήλ". Αυτό σημαίνει αναμφίβολα πως πρόκειται για μολυβδόβουλο του Βυζαντινού αυτοκράτορα Μανουήλ Κομνηνού».
Μάλιστα, στην οπίσθια όψη της σφραγίδας απεικονίζεται ο ίδιος ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου. Ο αποκαλούμενος και πορφυρογέννητος φέρει στέμμα, από το οποίο κρέμονται μακριά «περπενδούλια» (δηλαδή, χρυσοί έλικες διακοσμημένοι με πολύτιμους λίθους, που κρέμονται από το στέμμα), ενώ φορά «διβητήσιον» (είναι μακρύ ένδυμα, που έφθανε μέχρι τον αστράγαλο) και λώρο (πρόκειται για μακριά μεταξωτή ταινία), με πολύτιμους λίθους και μαργαριτάρια, η οποία διπλώνεται χιαστί.
Στο δεξί του χέρι ο αυτοκράτορας κρατά «λάβαρον», σύμβολο της στρατιωτικής του εξουσίας και στο αριστερό φέρει την «ανεξικακία» (κυλινδρικό πουγκί από κόκκινο μετάξι με χώμα, σύμβολο του εφήμερου της ανθρώπινης ζωής). Από την επιγραφή του μολυβδόβουλου διακρίνονται καθαρά μόνον δύο γράμματα.
Με τη βοήθεια συγκριτικών μελετών, όμως, οι Γερμανοί αρχαιολόγοι κατόρθωσαν να αναπαραστήσουν την επιγραφή στο μολυβδόβουλο, η οποία είναι: «Μανουήλ Δεσπότης - ο πορφυρογέννητος». Η συγκεκριμένη περιγραφή της σφραγίδας περιλαμβάνεται και σε άρθρο του αρχαιολόγου Γκίτερμαν, που δημοσιεύτηκε στο ειδικό περιοδικό «Archaeologie in Deutschland» (Αρχαιολογία στη Γερμανία).
Πως βρέθηκε εκεί η σφραγίδα;
Βέβαια, για τους ειδικούς μελετητές της μεσαιωνικής, γερμανικής αρχαιολογίας ένα βυζαντινό μολυβδόβουλο του 12ου αιώνα δεν είναι ασυνήθιστο εύρημα. Εν προκειμένω, όμως, το θέμα είναι πως βρέθηκε στον πύργο Λίντελμπρουν. Ο αρχαιολόγος Γκίτερμαν ανέλαβε να αναπτύξει τον προβληματισμό, που προκάλεσε στους ειδικούς η εύρεση της συγκεκριμένης σφραγίδας.
«Ο πύργος Λίντελμπρουν - είπε χαρακτηριστικά - αναφέρεται πρώτη φορά στις πηγές τον 13ο αιώνα. Η σφραγίδα του αυτοκράτορα Μανουήλ Κομνηνού είναι, όμως, από τον 12ο αιώνα. Επομένως, τίθεται το ερώτημα: υπήρχε ο πύργος πριν από τα μέσα του 13ου αιώνα; Εάν ναι, πώς έφθασε η σφραγίδα εκεί;».
Ο Γερμανός αρχαιολόγος πρόσθεσε πως ερμηνείες υπάρχουν πολλές και διαφορετικές, αλλά η πιθανότερη είναι «ότι η σφραγίδα κοσμούσε κάποιο βυζαντινό έγγραφο, το οποίο κατέληξε στον πύργο Λίντελμπρουν. Ενδέχεται, μάλιστα, να έμενε στον πύργο κάποια σημαντική προσωπικότητα, στην οποία απευθυνόταν το έγγραφο. Αυτή τη στιγμή, όμως, δεν γνωρίζουμε τίποτε περισσότερο».
Βέβαια, το εύρημα από μόνο του δεν αποσαφηνίζει εάν υπήρχε αλληλογραφία του Βυζαντινού αυτοκράτορα με τους Γερμανούς ηγεμόνες της περιοχής, όπου βρέθηκε. Δηλαδή, του Νότιου Παλατινάτου. Επιβεβαιώνει, όμως, τους στενούς δεσμούς του πορφυρογέννητου, αλλά και του Βυζαντίου, με το γερμανικό χώρο.
(Πηγή:www.evdomi.gr)
Ανακαλύφθηκε η πρώτη φυτοφάγος αράχνη στον κόσμο
Τελικά ακόμα και στον κόσμο των αραχνών υπάρχει ένας Γκάντι! Αμερικανοί και Καναδοί επιστήμονες ανακάλυψαν στην Κεντρική Αμερική και το Μεξικό μια αράχνη, η οποία είναι η μόνη γνωστή μέχρι σήμερα ανάμεσα στα περίπου 40.000 είδη σαρκοβόρων αραχνών, η οποία είναι σχεδόν αποκλειστικά φυτοφάγος.
Η αράχνη, με την επιστημονική ονομασία Bagheera kiplingi, τρέφεται κυρίως με πρωτεϊνούχα πολύ θρεπτικά φύλλα από άγρια φυτά ακακίας και δεν χρειάζεται να φτιάχνει ιστό για να "τυλίξει" τα θύματά της. Μάλιστα χρησιμοποιεί το δίχτυ του ιστού για πιο "ειρηνικές" δραστηριότητες, καθώς οι μητέρες αράχνες φτιάχνουν με αυτό μια φωλίτσα για τα παιδιά τους.
Η αράχνη έχει μήκος πέντε έως έξι χιλιοστών, είναι πολύ γρήγορη, ικανή για μεγάλα άλματα και διαθέτει εξαίσια όραση. Είναι επίσης ιδιαίτερα επιδέξια να αποφεύγει τα επιθετικά μυρμήγκια που συμβιούν πάνω στα δέντρα της ακακίας και τα προστατεύουν από επιδρομείς που επιβουλεύονται τα φύλλα της, όπως η συγκεκριμένη αράχνη.
Η ανακάλυψη έγινε από ομάδα ερευνητών υπό τον Κρίστοφερ Μίχαν του πανεπιστημίου Βιλανόβα των ΗΠΑ και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό βιολογίας "Current Biology", σύμφωνα με το BBC, το Νew Scientist και το βρετανικό Τύπο. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, είναι η μόνη γνωστή αράχνη που σκοπίμως αναζητά την τροφή της στα φύλλα των δέντρων και η διατροφή της είναι σχεδόν πλήρως φυτοφαγική (αν και, κατά διαστήματα, δεν αντιστέκεται στον πειρασμό να φάει μικρές προνύμφες μυρμηγκιών). Πάντως η διατροφή της εκτιμάται ότι είναι κατά 90% φυτοφαγική. Ορισμένες άλλες αράχνες (γύρω στα 40 - 50 είδη) απλώς περιστασιακά συμπληρώνουν την κρεατοφαγική διατροφή τους με λίγο νέκταρ λουλουδιών ή γύρη.
Σύμφωνα με τους βιολόγους, οι οποίοι εξεπλάγησαν με την ανακάλυψη, επειδή μέχρι τώρα θεωρούσαν ότι η φυσιολογία των αραχνών δεν τους επέτρεπε να είναι φυτοφάγες, ο ανταγωνισμός στους τροπικούς είναι έντονος, συνεπώς αν ένας οργανισμός κάνει κάτι διαφορετικό από τους υπόλοιπους, έχει ένα εξελικτικό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Επιπλέον, επειδή τα φυτά της ακακίας προστατεύονται από τα μυρμήγκια, δεν έχουν τις χημικές άμυνες που διαθέτουν άλλα φυτά, με αποτέλεσμα να είναι ευκολότερο στις συγκεκριμένες φυτοφάγες αράχνες να βρουν τροφή από τα φύλλα αυτών των δέντρων.
Οι επιστήμονες επίσης παρατήρησαν ότι οι φυτοφάγες αράχνες είναι λιγότερο ανταγωνιστικές μεταξύ τους και πιο συνεργατικές, καθώς υπάρχει αφθονία τροφής στα δέντρα και δεν χρειάζεται να …τσακωθούν μεταξύ τους για το ποια θα πρωτοφάει. Μια ακόμα σημαντική λεπτομέρεια: η φυτοφαγία έχει αλλάξει άλλη μια παραδοσιακή συνήθεια σε σχέση με τις υπόλοιπες αράχνες. Οι θηλυκές φυτοφάγες δεν τρώνε τους αρσενικούς συντρόφους τους αμέσως μετά τη συνουσία…
Link: Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία στη διεύθυνση: http://www.cell.com/current-biology/abstract/S0960-9822(09)01626-1
(Πηγή:www.evdomi.gr)
Η αράχνη, με την επιστημονική ονομασία Bagheera kiplingi, τρέφεται κυρίως με πρωτεϊνούχα πολύ θρεπτικά φύλλα από άγρια φυτά ακακίας και δεν χρειάζεται να φτιάχνει ιστό για να "τυλίξει" τα θύματά της. Μάλιστα χρησιμοποιεί το δίχτυ του ιστού για πιο "ειρηνικές" δραστηριότητες, καθώς οι μητέρες αράχνες φτιάχνουν με αυτό μια φωλίτσα για τα παιδιά τους.
Η αράχνη έχει μήκος πέντε έως έξι χιλιοστών, είναι πολύ γρήγορη, ικανή για μεγάλα άλματα και διαθέτει εξαίσια όραση. Είναι επίσης ιδιαίτερα επιδέξια να αποφεύγει τα επιθετικά μυρμήγκια που συμβιούν πάνω στα δέντρα της ακακίας και τα προστατεύουν από επιδρομείς που επιβουλεύονται τα φύλλα της, όπως η συγκεκριμένη αράχνη.
Η ανακάλυψη έγινε από ομάδα ερευνητών υπό τον Κρίστοφερ Μίχαν του πανεπιστημίου Βιλανόβα των ΗΠΑ και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό βιολογίας "Current Biology", σύμφωνα με το BBC, το Νew Scientist και το βρετανικό Τύπο. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, είναι η μόνη γνωστή αράχνη που σκοπίμως αναζητά την τροφή της στα φύλλα των δέντρων και η διατροφή της είναι σχεδόν πλήρως φυτοφαγική (αν και, κατά διαστήματα, δεν αντιστέκεται στον πειρασμό να φάει μικρές προνύμφες μυρμηγκιών). Πάντως η διατροφή της εκτιμάται ότι είναι κατά 90% φυτοφαγική. Ορισμένες άλλες αράχνες (γύρω στα 40 - 50 είδη) απλώς περιστασιακά συμπληρώνουν την κρεατοφαγική διατροφή τους με λίγο νέκταρ λουλουδιών ή γύρη.
Σύμφωνα με τους βιολόγους, οι οποίοι εξεπλάγησαν με την ανακάλυψη, επειδή μέχρι τώρα θεωρούσαν ότι η φυσιολογία των αραχνών δεν τους επέτρεπε να είναι φυτοφάγες, ο ανταγωνισμός στους τροπικούς είναι έντονος, συνεπώς αν ένας οργανισμός κάνει κάτι διαφορετικό από τους υπόλοιπους, έχει ένα εξελικτικό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Επιπλέον, επειδή τα φυτά της ακακίας προστατεύονται από τα μυρμήγκια, δεν έχουν τις χημικές άμυνες που διαθέτουν άλλα φυτά, με αποτέλεσμα να είναι ευκολότερο στις συγκεκριμένες φυτοφάγες αράχνες να βρουν τροφή από τα φύλλα αυτών των δέντρων.
Οι επιστήμονες επίσης παρατήρησαν ότι οι φυτοφάγες αράχνες είναι λιγότερο ανταγωνιστικές μεταξύ τους και πιο συνεργατικές, καθώς υπάρχει αφθονία τροφής στα δέντρα και δεν χρειάζεται να …τσακωθούν μεταξύ τους για το ποια θα πρωτοφάει. Μια ακόμα σημαντική λεπτομέρεια: η φυτοφαγία έχει αλλάξει άλλη μια παραδοσιακή συνήθεια σε σχέση με τις υπόλοιπες αράχνες. Οι θηλυκές φυτοφάγες δεν τρώνε τους αρσενικούς συντρόφους τους αμέσως μετά τη συνουσία…
Link: Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία στη διεύθυνση: http://www.cell.com/current-biology/abstract/S0960-9822(09)01626-1
(Πηγή:www.evdomi.gr)
Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2009
Τελευταία φορά που το διοξείδιο του άνθρακα ήταν τόσο υψηλό όσο σήμερα: Πριν 15 εκατ. χρόνια
Θα έπρεπε κανείς να πάει πίσω τουλάχιστον 15 εκατ. χρόνια για να βρει επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα στον πλανήτη μας, που να είναι τόσο υψηλά όσο στην εποχή μας, σύμφωνα με μια νέα επιστημονική έρευνα, η οποία κρούει τον κώδωνα του κινδύνου ότι η ανθρωπότητα δεν πρέπει να εφησυχάζει για την κλιματική αλλαγή.
Η μελέτη έγινε από ερευνητές υπό την καθηγήτρια γεω-επιστημών Αράντνα Τριπάτι του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας-Λος Άντζελες και του πανεπιστημίου Κέμπριτζ και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Science", σύμφωνα με το BBC.
Σύμφωνα με την έρευνα, την τελευταία φορά που το διοξείδιο βρέθηκε στα σημερινά περίπου επίπεδα, οι παγκόσμιες θερμοκρασίες ήσαν αισθητά υψηλότερες σε σχέση με σήμερα (κατά τρεις έως έξι βαθμούς Κελσίου), το μέσο επίπεδο της θάλασσας ήταν κατά 25- 40 εκατοστά περίπου υψηλότερο από το σημερινό, η Αρκτική δεν ήταν καλυμμένη από μόνιμους πάγους και λίγοι μόνο πάγοι υπήρχαν στην Ανταρκτική και στη Γροιλανδία (η Ανταρκτική κατακλύστηκε από πάγους ξαφνικά πριν από 14 εκατ. χρόνια).
Οι επιστήμονες έχουν πια καλή εικόνα για τη σύνθεση της γήινης ατμόσφαιρας και το επίπεδο του διοξειδίου μέχρι πριν από 800.000 χρόνια, μέσα από την μελέτη της χημείας των φυσαλίδων αρχαίου αέρα που είναι παγιδευμένος στους πάγους της Ανταρκτικής. Όμως υπάρχει πολύ λιγότερο καλή εικόνα και επιστημονική συναίνεση για τα επίπεδα του διοξειδίου σε ακόμα παλαιότερες εποχές.
Η νέα μελέτη, χρησιμοποιώντας μια καινοτομική μέθοδο (μελέτη της αναλογίας του χημικού στοιχείου βόριου σε σχέση με το ασβέστιο στο περίβλημα αρχαίων μονοκύτταρων θαλάσσιων οργανισμών) μπόρεσε, για πρώτη φορά στον κόσμο, να μετρήσει το διοξείδιο σε τόσο μεγάλο χρονικό ορίζοντα 20 εκατ. ετών. Η νέα μέθοδος μετρά το pH του θαλασσινού νερού την εποχή που ζούσαν εκείνοι οι οργανισμοί, πράγμα που, με τη σειρά του, επιτρέπει στους επιστήμονες να υπολογίσουν την ποσότητα του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα. Με τη νέα τεχνική, επιβεβαιώθηκε ότι υπήρξε πολύ στενή συσχέτιση ανάμεσα στο επίπεδο του ατμοσφαιρικού διοξειδίου και του γήινου κλίματος.
Οι επιστήμονες, μεταξύ άλλων, ξαφνιάστηκαν διαπιστώνοντας ότι όλη αυτή την περίοδο (από πριν 800.000 έως πριν από 20 εκατ. χρόνια) η μόνη εποχή που το διοξείδιο του άνθρακα βρισκόταν σε ανάλογα με τα σημερινά επίπεδα (387 μέρη ανά εκατομμύριο), ήταν πριν από περίπου 15 εκατ. χρόνια, όταν η Γη ήταν αισθητά διαφορετική από την τωρινή.
Τα επίπεδα του διοξειδίου έχουν διακυμανθεί μεταξύ των 180 και των 300 μερών ανά εκατομμύριο κατά τα τελευταία 800.000 χρόνια - μέχρι τις τελευταίες δεκαετίες, όταν λόγω της υπερθέρμανσης και της επιτάχυνσης της κλιματικής αλλαγής η συγκέντρωση του διοξειδίου έχει αυξηθεί κατά πολύ πάνω από τα 300 μέρη ανά εκατ. Οι επιστήμονες ήξεραν ότι τα σημερινά επίπεδα διοξειδίου δεν είχαν υπάρξει ξανά τόσο υψηλά κατά τα τελευταία 800.000 χρόνια, αλλά δεν περίμεναν ότι στην πραγματικότητα δεν είχαν υπάρξει καν τόσο υψηλά κατά τα τελευταία 15 εκατ. χρόνια τουλάχιστον!
Κατά τα τελευταία λίγα εκατομμύρια χρόνια, το διοξείδιο κυμαινόταν από 180 έως 280 μέρη ανά εκατ. ανάλογα με την εναλλαγή των ψυχρών παγετωνικών και των θερμότερων μεσοπαγετωνικών περιόδων. Πριν από την εξάπλωση της Βιομηχανικής Επανάστασης μεταξύ του τέλους 19ου και της αρχής του 20ού αιώνα, το διοξείδιο βρισκόταν γύρω στα 280 μέρη ανά εκατ., ένα νούμερο που ουσιαστικά έμεινε σταθερό κατά την προηγούμενη χιλιετία. Μετά τη Βιομηχανική Επανάσταση το διοξείδιο αυξάνεται συνεχώς.
Κατά το Μέσο Μειόκαινο (τη γεωλογική περίοδο πριν από 14 - 20 εκατ. χρόνια) το διοξείδιο βρισκόταν περίπου στα 400 μέρη ανά εκατ. (σε ένα επίπεδο που αναμένεται να φτάσει ξανά σε περίπου μια δεκαετία από σήμερα, κυρίως λόγω έντονης ηφαιστειακής δραστηριότητας. Η νέα τεχνική ανάλυσης της ομάδας της Τριπάτι έχει περιθώριο σφάλματος μόλις 14 μερών ανά εκατ.
Οι ερευνητές προειδοποίησαν ότι το διοξείδιο μπορεί να φτάσει στα 600 ή ακόμα και στα 900 μέρη ανά εκατομμύριο κατά τον επόμενο αιώνα, αν δεν ληφθούν αποτελεσματικά μέτρα μείωσής του. Τόσο υψηλά επίπεδα ίσως υπήρξαν στη Γη πριν από 50 εκατ. χρόνια ή νωρίτερα, σύμφωνα με εκτιμήσεις της Τριπάτι, αν και ακόμα οι επιστήμονες δεν μπορούν να έχουν σαφή εικόνα για τόσο πίσω στο παρελθόν. Είναι πάντως σίγουρο ότι πριν από 50 εκατ. χρόνια η Γη ήταν πολύ διαφορετική, καθώς δεν υπήρχαν καθόλου πάγοι, ενώ μεγάλες έρημοι υπήρχαν στις υποτροπικές ζώνες.
Η νέα μελέτη θέτει πιεστικά επί τάπητος το κρίσιμο ερώτημα ποιο πρέπει να είναι το όριο όπου πρέπει να σταθεροποιηθεί το διοξείδιο στην ατμόσφαιρα, ποια δηλαδή πρέπει να είναι η "κόκκινη γραμμή", πέρα από την οποία η συγκέντρωση του διοξειδίου γίνεται απειλητική για να προκαλέσει λιώσιμο των πάγων του πλανήτη. Αν και δεν υπάρχει ομοφωνία, τείνει να διαμορφωθεί μια επιστημονική συναίνεση για ένα πλαφόν 450 μερών ανά εκατ., όμως η νέα έρευνα δείχνει ότι η ανθρωπότητα "παίζει με τη φωτιά", υιοθετώντας ένα τόσο υψηλό όριο για το διοξείδιο, αφού πριν από 15 εκατ. χρόνια, όταν η συγκέντρωσή του, αν και ήταν χαμηλότερη (400 μέρη ανά εκατ.), είχε οδηγήσει μια Γη χωρίς πάγους και σε άνοδο της στάθμης των θαλασσών.
Link: Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία στη διεύθυνση: http://www.sciencemag.org/cgi/content/abstract/1178296
(Πηγή:www.evdomi.gr)
Η μελέτη έγινε από ερευνητές υπό την καθηγήτρια γεω-επιστημών Αράντνα Τριπάτι του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας-Λος Άντζελες και του πανεπιστημίου Κέμπριτζ και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Science", σύμφωνα με το BBC.
Σύμφωνα με την έρευνα, την τελευταία φορά που το διοξείδιο βρέθηκε στα σημερινά περίπου επίπεδα, οι παγκόσμιες θερμοκρασίες ήσαν αισθητά υψηλότερες σε σχέση με σήμερα (κατά τρεις έως έξι βαθμούς Κελσίου), το μέσο επίπεδο της θάλασσας ήταν κατά 25- 40 εκατοστά περίπου υψηλότερο από το σημερινό, η Αρκτική δεν ήταν καλυμμένη από μόνιμους πάγους και λίγοι μόνο πάγοι υπήρχαν στην Ανταρκτική και στη Γροιλανδία (η Ανταρκτική κατακλύστηκε από πάγους ξαφνικά πριν από 14 εκατ. χρόνια).
Οι επιστήμονες έχουν πια καλή εικόνα για τη σύνθεση της γήινης ατμόσφαιρας και το επίπεδο του διοξειδίου μέχρι πριν από 800.000 χρόνια, μέσα από την μελέτη της χημείας των φυσαλίδων αρχαίου αέρα που είναι παγιδευμένος στους πάγους της Ανταρκτικής. Όμως υπάρχει πολύ λιγότερο καλή εικόνα και επιστημονική συναίνεση για τα επίπεδα του διοξειδίου σε ακόμα παλαιότερες εποχές.
Η νέα μελέτη, χρησιμοποιώντας μια καινοτομική μέθοδο (μελέτη της αναλογίας του χημικού στοιχείου βόριου σε σχέση με το ασβέστιο στο περίβλημα αρχαίων μονοκύτταρων θαλάσσιων οργανισμών) μπόρεσε, για πρώτη φορά στον κόσμο, να μετρήσει το διοξείδιο σε τόσο μεγάλο χρονικό ορίζοντα 20 εκατ. ετών. Η νέα μέθοδος μετρά το pH του θαλασσινού νερού την εποχή που ζούσαν εκείνοι οι οργανισμοί, πράγμα που, με τη σειρά του, επιτρέπει στους επιστήμονες να υπολογίσουν την ποσότητα του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα. Με τη νέα τεχνική, επιβεβαιώθηκε ότι υπήρξε πολύ στενή συσχέτιση ανάμεσα στο επίπεδο του ατμοσφαιρικού διοξειδίου και του γήινου κλίματος.
Οι επιστήμονες, μεταξύ άλλων, ξαφνιάστηκαν διαπιστώνοντας ότι όλη αυτή την περίοδο (από πριν 800.000 έως πριν από 20 εκατ. χρόνια) η μόνη εποχή που το διοξείδιο του άνθρακα βρισκόταν σε ανάλογα με τα σημερινά επίπεδα (387 μέρη ανά εκατομμύριο), ήταν πριν από περίπου 15 εκατ. χρόνια, όταν η Γη ήταν αισθητά διαφορετική από την τωρινή.
Τα επίπεδα του διοξειδίου έχουν διακυμανθεί μεταξύ των 180 και των 300 μερών ανά εκατομμύριο κατά τα τελευταία 800.000 χρόνια - μέχρι τις τελευταίες δεκαετίες, όταν λόγω της υπερθέρμανσης και της επιτάχυνσης της κλιματικής αλλαγής η συγκέντρωση του διοξειδίου έχει αυξηθεί κατά πολύ πάνω από τα 300 μέρη ανά εκατ. Οι επιστήμονες ήξεραν ότι τα σημερινά επίπεδα διοξειδίου δεν είχαν υπάρξει ξανά τόσο υψηλά κατά τα τελευταία 800.000 χρόνια, αλλά δεν περίμεναν ότι στην πραγματικότητα δεν είχαν υπάρξει καν τόσο υψηλά κατά τα τελευταία 15 εκατ. χρόνια τουλάχιστον!
Κατά τα τελευταία λίγα εκατομμύρια χρόνια, το διοξείδιο κυμαινόταν από 180 έως 280 μέρη ανά εκατ. ανάλογα με την εναλλαγή των ψυχρών παγετωνικών και των θερμότερων μεσοπαγετωνικών περιόδων. Πριν από την εξάπλωση της Βιομηχανικής Επανάστασης μεταξύ του τέλους 19ου και της αρχής του 20ού αιώνα, το διοξείδιο βρισκόταν γύρω στα 280 μέρη ανά εκατ., ένα νούμερο που ουσιαστικά έμεινε σταθερό κατά την προηγούμενη χιλιετία. Μετά τη Βιομηχανική Επανάσταση το διοξείδιο αυξάνεται συνεχώς.
Κατά το Μέσο Μειόκαινο (τη γεωλογική περίοδο πριν από 14 - 20 εκατ. χρόνια) το διοξείδιο βρισκόταν περίπου στα 400 μέρη ανά εκατ. (σε ένα επίπεδο που αναμένεται να φτάσει ξανά σε περίπου μια δεκαετία από σήμερα, κυρίως λόγω έντονης ηφαιστειακής δραστηριότητας. Η νέα τεχνική ανάλυσης της ομάδας της Τριπάτι έχει περιθώριο σφάλματος μόλις 14 μερών ανά εκατ.
Οι ερευνητές προειδοποίησαν ότι το διοξείδιο μπορεί να φτάσει στα 600 ή ακόμα και στα 900 μέρη ανά εκατομμύριο κατά τον επόμενο αιώνα, αν δεν ληφθούν αποτελεσματικά μέτρα μείωσής του. Τόσο υψηλά επίπεδα ίσως υπήρξαν στη Γη πριν από 50 εκατ. χρόνια ή νωρίτερα, σύμφωνα με εκτιμήσεις της Τριπάτι, αν και ακόμα οι επιστήμονες δεν μπορούν να έχουν σαφή εικόνα για τόσο πίσω στο παρελθόν. Είναι πάντως σίγουρο ότι πριν από 50 εκατ. χρόνια η Γη ήταν πολύ διαφορετική, καθώς δεν υπήρχαν καθόλου πάγοι, ενώ μεγάλες έρημοι υπήρχαν στις υποτροπικές ζώνες.
Η νέα μελέτη θέτει πιεστικά επί τάπητος το κρίσιμο ερώτημα ποιο πρέπει να είναι το όριο όπου πρέπει να σταθεροποιηθεί το διοξείδιο στην ατμόσφαιρα, ποια δηλαδή πρέπει να είναι η "κόκκινη γραμμή", πέρα από την οποία η συγκέντρωση του διοξειδίου γίνεται απειλητική για να προκαλέσει λιώσιμο των πάγων του πλανήτη. Αν και δεν υπάρχει ομοφωνία, τείνει να διαμορφωθεί μια επιστημονική συναίνεση για ένα πλαφόν 450 μερών ανά εκατ., όμως η νέα έρευνα δείχνει ότι η ανθρωπότητα "παίζει με τη φωτιά", υιοθετώντας ένα τόσο υψηλό όριο για το διοξείδιο, αφού πριν από 15 εκατ. χρόνια, όταν η συγκέντρωσή του, αν και ήταν χαμηλότερη (400 μέρη ανά εκατ.), είχε οδηγήσει μια Γη χωρίς πάγους και σε άνοδο της στάθμης των θαλασσών.
Link: Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία στη διεύθυνση: http://www.sciencemag.org/cgi/content/abstract/1178296
(Πηγή:www.evdomi.gr)
Εγκωμιαστικά σχόλια της «Αλ Αχράμ» για τα πέντε χρόνια πατριαρχίας του Πατριάρχου Αλεξανδρείας κ. Θεόδωρου Β΄
Ειδική αναφορά στην πέμπτη επέτειο από τότε που εξελέγη Πατριάρχης Αλεξανδρείας ο Προκαθήμενος της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αφρικής κ. Θεόδωρος Β΄ , που εορτάζεται αύριο, κάνει η μεγάλης κυκλοφορίας αιγυπτιακή εφημερίδα "Αλ Αχράμ".
Με τίτλο "Αύριο… οι ελληνορθόδοξοι γιορτάζουν», η «Αλ Αχράμ» τονίζει ότι «το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής εορτάζει αύριο την επέτειο των πέντε χρόνων από την ενθρόνιση του Πατριάρχη κ. Θεοδώρου Β΄".
Η αιγυπτιακή εφημερίδα επισημαίνει ότι "το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας ιδρύθηκε στην Αλεξάνδρεια τα πρώτα χριστιανικά χρόνια και ο Πατριάρχης περιβάλλει με το ενδιαφέρον και την φροντίδα του όχι μόνο το ποίμνιο του στην Αίγυπτο, αλλά και σε όλες της χώρες της Αφρικής".
Η "Αλ Αχράμ" αναφέρει επίσης ότι "ο Πατριάρχης κ. Θεόδωρος Β΄ επιβεβαιώνει ότι από τις 9 Οκτωβρίου του 2004, τότε που ενθρονίστηκε, μέχρι και σήμερα, το Πατριαρχείο χαίρει της πλήρους υποστήριξης του προέδρου της Αραβικής Δημοκρατίας της Αιγύπτου κ. Μουμπάρακ και ότι η ειρηνική συμβίωση μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων στην Αίγυπτο είναι παραδειγματική".
Με τίτλο "Αύριο… οι ελληνορθόδοξοι γιορτάζουν», η «Αλ Αχράμ» τονίζει ότι «το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής εορτάζει αύριο την επέτειο των πέντε χρόνων από την ενθρόνιση του Πατριάρχη κ. Θεοδώρου Β΄".
Η αιγυπτιακή εφημερίδα επισημαίνει ότι "το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας ιδρύθηκε στην Αλεξάνδρεια τα πρώτα χριστιανικά χρόνια και ο Πατριάρχης περιβάλλει με το ενδιαφέρον και την φροντίδα του όχι μόνο το ποίμνιο του στην Αίγυπτο, αλλά και σε όλες της χώρες της Αφρικής".
Η "Αλ Αχράμ" αναφέρει επίσης ότι "ο Πατριάρχης κ. Θεόδωρος Β΄ επιβεβαιώνει ότι από τις 9 Οκτωβρίου του 2004, τότε που ενθρονίστηκε, μέχρι και σήμερα, το Πατριαρχείο χαίρει της πλήρους υποστήριξης του προέδρου της Αραβικής Δημοκρατίας της Αιγύπτου κ. Μουμπάρακ και ότι η ειρηνική συμβίωση μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων στην Αίγυπτο είναι παραδειγματική".
Αμερικανοί ερευνητές αποκωδικοποίησαν την τρισδιάστατη δομή του ανθρώπινου γονιδιώματος
Αμερικανοί ερευνητές αποκωδικοποίησαν την τρισδιάστατη δομή του ανθρώπινου γονιδιώματος ανοίγοντας τον δρόμο για νέες προσεγγίσεις στις λειτουργίες και τις γονιδιωματικές δομές, σύμφωνα με τις εργασίες τους που δόθηκαν σήμερα στη δημοσιότητα. "Αποσυνθέτοντας το γονιδίωμα σε χιλιάδες τμήματα, δημιουργήσαμε έναν χάρτη σε τρεις διαστάσεις αποκαλύπτοντας σε λεπτομέρειες τις σχέσεις ανάμεσα σε όλα αυτά τα τμήματα", εξηγεί ο Νίνκε βαν Μπέρκουμ της ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου της Μασαχουσέτης, ένας από τους βασικούς συντάκτες της μελέτης αυτής.
"Κάναμε ένα φανταστικό τρισδιάστατο παζλ και στη συνέχεια το λύσαμε με την βοήθεια ηλεκτρονικού υπολογιστή", πρόσθεσε. Για να το κάνουν αυτό οι επιστήμονες αυτοί χρησιμοποίησαν μια νέα τεχνολογία που βαπτίστηκε "Hi-C", η οποία τους επέτρεψε να απαντήσουν στις ερωτήσεις που παρέμεναν μέχρι σήμερα χωρίς απάντηση, εξηγούν τώρα πώς κάθε κύτταρο του σώματος μπορεί να περιέχει περίπου τρία δισεκατομμύρια βασικά ζεύγη του DNA λειτουργώντας θαυμάσια.
"Γνωρίζουμε εδώ και πολύ καιρό ότι σε μικρή κλίμακα το DNA είναι μια διπλή έλικα", αποκαλύπτει ο Ερεζ Λιμπερμαν Αιντεν, ερευνητής της σχολής μηχανικής του Χάρβαρντ, και ένας από τους συντάκτες της μελέτης αυτής, που δημοσιεύεται στο τεύχος του περιοδικού Science που κυκλοφορεί σήμερα.
Αν απλώναμε τελείως αυτήν την διπλή έλικα, το γονιδίωμα που περιέχεται σε κάθε κύτταρο θα είχε δυο μέτρα μήκος. Οι επιστήμονες δεν μπορούν να καταλάβουν πως η δομή αυτή μπορεί να εισαχθεί στην πυρήνα ενός ανθρώπινου κυττάρου του οποίου η διάμετρος δεν είναι μεγαλύτερη από ένα εκατοστό του χιλιοστού, προσθέτει η ίδια πηγή. Αυτή η νέα τεχνολογία επιτρέπει να επιλυθεί το μυστήριο αυτό, δηλώνουν οι ερευνητές αυτοί.
Ανακάλυψαν επίσης ότι το ανθρώπινο γονιδίωμα είναι οργανωμένο σε δυο ξεχωριστά διαμερίσματα: τα ενεργά γονιδιώματα που είναι προσβάσιμα στις πρωτεΐνες χωρίζονται από το μη χρησιμοποιούμενο DNA, που είναι αποθηκευμένο.
Τα χρωμοσώματα περνούν από το ένα διαμέρισμα στο άλλο συνεχώς και το DNA τους είναι πότε ενεργό και πότε ανενεργό.
(Πηγή:www.evdomi.gr)
"Κάναμε ένα φανταστικό τρισδιάστατο παζλ και στη συνέχεια το λύσαμε με την βοήθεια ηλεκτρονικού υπολογιστή", πρόσθεσε. Για να το κάνουν αυτό οι επιστήμονες αυτοί χρησιμοποίησαν μια νέα τεχνολογία που βαπτίστηκε "Hi-C", η οποία τους επέτρεψε να απαντήσουν στις ερωτήσεις που παρέμεναν μέχρι σήμερα χωρίς απάντηση, εξηγούν τώρα πώς κάθε κύτταρο του σώματος μπορεί να περιέχει περίπου τρία δισεκατομμύρια βασικά ζεύγη του DNA λειτουργώντας θαυμάσια.
"Γνωρίζουμε εδώ και πολύ καιρό ότι σε μικρή κλίμακα το DNA είναι μια διπλή έλικα", αποκαλύπτει ο Ερεζ Λιμπερμαν Αιντεν, ερευνητής της σχολής μηχανικής του Χάρβαρντ, και ένας από τους συντάκτες της μελέτης αυτής, που δημοσιεύεται στο τεύχος του περιοδικού Science που κυκλοφορεί σήμερα.
Αν απλώναμε τελείως αυτήν την διπλή έλικα, το γονιδίωμα που περιέχεται σε κάθε κύτταρο θα είχε δυο μέτρα μήκος. Οι επιστήμονες δεν μπορούν να καταλάβουν πως η δομή αυτή μπορεί να εισαχθεί στην πυρήνα ενός ανθρώπινου κυττάρου του οποίου η διάμετρος δεν είναι μεγαλύτερη από ένα εκατοστό του χιλιοστού, προσθέτει η ίδια πηγή. Αυτή η νέα τεχνολογία επιτρέπει να επιλυθεί το μυστήριο αυτό, δηλώνουν οι ερευνητές αυτοί.
Ανακάλυψαν επίσης ότι το ανθρώπινο γονιδίωμα είναι οργανωμένο σε δυο ξεχωριστά διαμερίσματα: τα ενεργά γονιδιώματα που είναι προσβάσιμα στις πρωτεΐνες χωρίζονται από το μη χρησιμοποιούμενο DNA, που είναι αποθηκευμένο.
Τα χρωμοσώματα περνούν από το ένα διαμέρισμα στο άλλο συνεχώς και το DNA τους είναι πότε ενεργό και πότε ανενεργό.
(Πηγή:www.evdomi.gr)
Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2009
Απομακρύνεται ο κίνδυνος σύγκρουσης της Γης με τον αστεροειδή "Άποφι"
Μειώθηκαν οι πιθανότητες πρόσκρουσης του μεγάλου αστεροειδή "Άποφι" στη Γη το 2036, σύμφωνα με νέες εκτιμήσεις της NASA, η οποία υποβάθμισε την απειλή.
Ο "Άποφις", ο οποίος έχει μέγεθος όσο περίπου δυόμισι ποδοσφαιρικά γήπεδα, προσήλκυσε το παγκόσμιο ενδιαφέρον, όταν ανακαλύφθηκε το 2004 και χαρακτηρίστηκε δυνητική απειλή για τον πλανήτη μας, με πιθανότητες που αρχικά εκτιμήθηκαν σε μια στις 45.000 να πέσει πάνω στη Γη στις 13 Απριλίου 2036. Η νέα εκτίμηση κατεβάζει πλέον τις πιθανότητες σε μια στις 250.000, σύμφωνα με τα πρακτορεία Γαλλικό και Ρόιτερ.
Οι νέοι υπολογισμοί έγιναν από επιστήμονες του Εργαστηρίου Αεριοπροώθησης της NASA στην Καλιφόρνια και θα ανακοινωθούν σήμερα στο συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Ένωσης στο Πουέρτο Ρίκο.
"Η βελτιωμένη εκτίμηση για την πορεία του αστεροειδή σημαίνει ότι ο Άποφις συνιστά μια ευκαιρία να τον μελετήσουμε επιστημονικά και όχι να τον φοβόμαστε", δήλωσε ο Ντον Γιέομανς, διευθυντής στη NASA του γραφείου παρακολούθησης των αντικειμένων που πλησιάζουν τη Γη.
Αρχικά οι αστρονόμοι είχαν εκτιμήσει ότι ο μήκους 270 μέτρων αστεροειδής είχε όχι αμελητέες πιθανότητες (2,7%) να πέσει στη Γη το 2029, αλλά οι κατοπινοί υπολογισμοί απέκλεισαν τελικά αυτή την πιθανότητα, καθώς εκτιμήθηκε ότι ο Άποφις, εκείνη την ημερομηνία, θα περάσει σε απόσταση περίπου 30.000 χλμ. από τον πλανήτη μας.
(Πηγή:www.evdomi.gr)
Ο "Άποφις", ο οποίος έχει μέγεθος όσο περίπου δυόμισι ποδοσφαιρικά γήπεδα, προσήλκυσε το παγκόσμιο ενδιαφέρον, όταν ανακαλύφθηκε το 2004 και χαρακτηρίστηκε δυνητική απειλή για τον πλανήτη μας, με πιθανότητες που αρχικά εκτιμήθηκαν σε μια στις 45.000 να πέσει πάνω στη Γη στις 13 Απριλίου 2036. Η νέα εκτίμηση κατεβάζει πλέον τις πιθανότητες σε μια στις 250.000, σύμφωνα με τα πρακτορεία Γαλλικό και Ρόιτερ.
Οι νέοι υπολογισμοί έγιναν από επιστήμονες του Εργαστηρίου Αεριοπροώθησης της NASA στην Καλιφόρνια και θα ανακοινωθούν σήμερα στο συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Ένωσης στο Πουέρτο Ρίκο.
"Η βελτιωμένη εκτίμηση για την πορεία του αστεροειδή σημαίνει ότι ο Άποφις συνιστά μια ευκαιρία να τον μελετήσουμε επιστημονικά και όχι να τον φοβόμαστε", δήλωσε ο Ντον Γιέομανς, διευθυντής στη NASA του γραφείου παρακολούθησης των αντικειμένων που πλησιάζουν τη Γη.
Αρχικά οι αστρονόμοι είχαν εκτιμήσει ότι ο μήκους 270 μέτρων αστεροειδής είχε όχι αμελητέες πιθανότητες (2,7%) να πέσει στη Γη το 2029, αλλά οι κατοπινοί υπολογισμοί απέκλεισαν τελικά αυτή την πιθανότητα, καθώς εκτιμήθηκε ότι ο Άποφις, εκείνη την ημερομηνία, θα περάσει σε απόσταση περίπου 30.000 χλμ. από τον πλανήτη μας.
(Πηγή:www.evdomi.gr)
Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2009
Ανακαλύφθηκε σκελετός ανθρωποειδούς 4,4 εκατ. ετών
Μια από τις σημαντικότερες ανακαλύψεις των τελευταίων ετών, η οποία ξαναγράφει την προϊστορία της ανθρώπινης εξέλιξης, ανακοινώθηκε από επιστήμονες, που βρήκαν τον παλαιότερο, σχεδόν πλήρη, σκελετό ανθρωποειδούς. Πρόκειται για ένα θηλυκό πλάσμα, ηλικίας 4,4 εκατ. ετών, που ονομάστηκε "Άρδι" και έρχεται πλέον να υποσκελίσει στη δεύτερη θέση την πασίγνωστη "Λούσι", ηλικίας 3,2 εκατ. ετών, και να πάρει την θέση της τελευταίας ως το "απολίθωμα του αιώνα".
Η ανακάλυψη, που έγινε στην Αιθιοπία, στην έρημο Αφάρ, 230 χλμ. βορειοανατολικά της πρωτεύουσας Αντίς Αμπέμπα, σύμφωνα με το BBC, όλα τα ξένα πρακτορεία και το περιοδικό Nature, έχει μεγάλη σημασία, επειδή, δείχνει, μεταξύ άλλων, ότι οι άνθρωποι δεν εξελίχτηκαν από αρχαίους χιμπατζήδες (πρωτοχιμπατζήδες), όπως πιστευόταν από την εποχή του Δαρβίνου. Αντίθετα, οι πρόγονοι του ανθρώπου φαίνεται πως ακολούθησαν μια ξεχωριστή εξελικτική γραμμή, διαχωριζόμενοι από τον τελευταίο κοινό πρόγονο, τον οποίο μοιράζονταν πριν εκατομμύρια χρόνια (οι εκτιμήσεις διαφέρουν από έξι έως δέκα εκατ.) τόσο οι πρώτοι ανθρωπίδες (ανθρωποειδείς), όσο και οι εξαφανισμένοι σήμερα πρόγονοι των μεγάλων πιθήκων.
Τα νέα απολιθώματα του Αρδιπίθηκου (Ardipithecus ramidus), η οποία για συντομία βαφτίστηκε "Άρδι", προσφέρουν την πρώτη ουσιαστική εικόνα για τη βιολογία εκείνου του προανθρώπινου είδους, που είχε ύψος 1,20 εκατοστά και ζύγιζε περίπου 50 κιλά (δηλαδή έμοιαζε σε διαστάσεις με τον χιμπατζή), περπατούσε όμως όρθιο στα δύο πόδια του όπως οι σύγχρονοι άνθρωποι και όχι σκυφτό με τη βοήθεια των χεριών του, όπως οι σημερινοί χιμπατζήδες. Παράλληλα, διέθετε ένα μεγάλο δάχτυλο στο πόδι, με το οποίο μπορούσε να πιαστεί από ένα δέντρο για να φάει καρπούς και να ξεφύγει από τα αρπακτικά, όπως κάνουν οι πίθηκοι, ενώ λόγω αυτής της δομής του πέλματός του δεν θα μπορούσε να τρέξει μεγάλες αποστάσεις και θα προτιμούσε ως σπίτι μάλλον τα κλαδιά των δέντρων.
Μέχρι τώρα, το αρχαιότερο σχεδόν πλήρες απολίθωμα μακρινού συγγενούς μας ήταν του Αυστραλοπίθηκου (Australopithecus afarensis), που αποκλήθηκε "Λούσι", το οποίο βρέθηκε το 1974 επίσης στην Αιθιοπία και παρείχε την πρώτη απόδειξη ότι οι πρόγονοι του ανθρώπου περπάτησαν όρθιοι πριν καν αναπτύξουν μεγάλους εγκεφάλους. Επειδή όμως η "Λούσι" έμοιαζε περισσότερο με τους σύγχρονους ανθρώπους, δεν παρείχε μια πιο αποκαλυπτική εικόνα για το πώς ήσαν οι μακρινοί πρόγονοι του ανθρώπου, οι οποίοι βρίσκονταν κοντύτερα στον κοινό πρόγονο με τους πιθήκους, κάτι που κάνει πλέον η "Άρδι".
Η ανακάλυψη παρουσιάζεται σε 11 επιστημονικές εργασίες στο περιοδικό "Science", οι οποίες συνοψίζουν μια επίπονη εργασία 17 ετών (τα πρώτα τμήματα της "Άρδι" ανακαλύφθηκαν το 1992) από 50 συνεργαζόμενους ερευνητές από δέκα χώρες του κόσμου. Επρόκειτο για μια από τις πιο φιλόδοξες και μακρόχρονες ανθρωπολογικές έρευνες που έχουν ποτέ διεξαχθεί παγκοσμίως, μέσα σε συνθήκες απόλυτης μυστικότητας, σε σημείο που η έρευνα χαρακτηρίστηκε "το Σχέδιο Μανχάταν της Ανθρωπολογίας" (αναφορά στην κατασκευή της ατομικής βόμβας στο Β' Παγκόσμιο πόλεμο).
"Τα νέα απολιθώματα φωτίζουν μια μαύρη τρύπα στην εξέλιξη πριν 4,5 εκατ. χρόνια. Δεν είναι χιμπατζής, δεν είναι άνθρωπος. Δείχνουν πώς ήμασταν κάποτε", δήλωσε ο παλαιοανθρωπολόγος Τιμ Γουάιτ του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας-Μπέρκλεϊ, ένας από τους υπεύθυνους για την ανακάλυψη και μελέτη της "Άρδι". Η "Άρδι" δεν είναι το αρχαιότερο απολίθωμα πρώιμου ανθρωπίδη, αλλά είναι σίγουρα το πιο πλήρες, καθώς έχουν βρεθεί και αποκατασταθεί το μεγαλύτερο μέρος του κρανίου, το σαγόνι, η λεκάνη, τα πόδια και τα χέρια της. Ο αρχαιότερος γνωστός Αρδιπίθηκος έζησε πριν από περίπου 5,8 εκατ. χρόνια στην Αιθιοπία. Οι άλλοι αρχαιότεροι γνωστοί ανθρωπίδες είναι ο Orrorin tugenensis που ζούσε στην Κένυα πριν από 6 εκατ. χρόνια και ο Σαχελάνθρωπος του Τσαντ (Sahelanthropus tchadensis) που έζησε επίσης πριν από 6 εκατ. χρόνια.
Οι επιστήμονες ανέφεραν ότι θα χρειαστούν και άλλα απολιθώματα για να βεβαιωθούν ότι η "Άρδι" ήταν ο άμεσος πρόγονος του ανθρώπου, αλλά σε κάθε περίπτωση δήλωσαν σίγουροι ότι ο άμεσος πρόγονός μας θα ήταν ένα στενά συγγενικά είδος, παρόμοιο σε εμφάνιση και εξελικτικές προσαρμογές.
Link: Για τις πρωτότυπες επιστημονικές εργασίες στη διεύθυνση: http://www.sciencemag.org/ardipithecus/
(Πηγή:www.evdomi.gr)
Η ανακάλυψη, που έγινε στην Αιθιοπία, στην έρημο Αφάρ, 230 χλμ. βορειοανατολικά της πρωτεύουσας Αντίς Αμπέμπα, σύμφωνα με το BBC, όλα τα ξένα πρακτορεία και το περιοδικό Nature, έχει μεγάλη σημασία, επειδή, δείχνει, μεταξύ άλλων, ότι οι άνθρωποι δεν εξελίχτηκαν από αρχαίους χιμπατζήδες (πρωτοχιμπατζήδες), όπως πιστευόταν από την εποχή του Δαρβίνου. Αντίθετα, οι πρόγονοι του ανθρώπου φαίνεται πως ακολούθησαν μια ξεχωριστή εξελικτική γραμμή, διαχωριζόμενοι από τον τελευταίο κοινό πρόγονο, τον οποίο μοιράζονταν πριν εκατομμύρια χρόνια (οι εκτιμήσεις διαφέρουν από έξι έως δέκα εκατ.) τόσο οι πρώτοι ανθρωπίδες (ανθρωποειδείς), όσο και οι εξαφανισμένοι σήμερα πρόγονοι των μεγάλων πιθήκων.
Τα νέα απολιθώματα του Αρδιπίθηκου (Ardipithecus ramidus), η οποία για συντομία βαφτίστηκε "Άρδι", προσφέρουν την πρώτη ουσιαστική εικόνα για τη βιολογία εκείνου του προανθρώπινου είδους, που είχε ύψος 1,20 εκατοστά και ζύγιζε περίπου 50 κιλά (δηλαδή έμοιαζε σε διαστάσεις με τον χιμπατζή), περπατούσε όμως όρθιο στα δύο πόδια του όπως οι σύγχρονοι άνθρωποι και όχι σκυφτό με τη βοήθεια των χεριών του, όπως οι σημερινοί χιμπατζήδες. Παράλληλα, διέθετε ένα μεγάλο δάχτυλο στο πόδι, με το οποίο μπορούσε να πιαστεί από ένα δέντρο για να φάει καρπούς και να ξεφύγει από τα αρπακτικά, όπως κάνουν οι πίθηκοι, ενώ λόγω αυτής της δομής του πέλματός του δεν θα μπορούσε να τρέξει μεγάλες αποστάσεις και θα προτιμούσε ως σπίτι μάλλον τα κλαδιά των δέντρων.
Μέχρι τώρα, το αρχαιότερο σχεδόν πλήρες απολίθωμα μακρινού συγγενούς μας ήταν του Αυστραλοπίθηκου (Australopithecus afarensis), που αποκλήθηκε "Λούσι", το οποίο βρέθηκε το 1974 επίσης στην Αιθιοπία και παρείχε την πρώτη απόδειξη ότι οι πρόγονοι του ανθρώπου περπάτησαν όρθιοι πριν καν αναπτύξουν μεγάλους εγκεφάλους. Επειδή όμως η "Λούσι" έμοιαζε περισσότερο με τους σύγχρονους ανθρώπους, δεν παρείχε μια πιο αποκαλυπτική εικόνα για το πώς ήσαν οι μακρινοί πρόγονοι του ανθρώπου, οι οποίοι βρίσκονταν κοντύτερα στον κοινό πρόγονο με τους πιθήκους, κάτι που κάνει πλέον η "Άρδι".
Η ανακάλυψη παρουσιάζεται σε 11 επιστημονικές εργασίες στο περιοδικό "Science", οι οποίες συνοψίζουν μια επίπονη εργασία 17 ετών (τα πρώτα τμήματα της "Άρδι" ανακαλύφθηκαν το 1992) από 50 συνεργαζόμενους ερευνητές από δέκα χώρες του κόσμου. Επρόκειτο για μια από τις πιο φιλόδοξες και μακρόχρονες ανθρωπολογικές έρευνες που έχουν ποτέ διεξαχθεί παγκοσμίως, μέσα σε συνθήκες απόλυτης μυστικότητας, σε σημείο που η έρευνα χαρακτηρίστηκε "το Σχέδιο Μανχάταν της Ανθρωπολογίας" (αναφορά στην κατασκευή της ατομικής βόμβας στο Β' Παγκόσμιο πόλεμο).
"Τα νέα απολιθώματα φωτίζουν μια μαύρη τρύπα στην εξέλιξη πριν 4,5 εκατ. χρόνια. Δεν είναι χιμπατζής, δεν είναι άνθρωπος. Δείχνουν πώς ήμασταν κάποτε", δήλωσε ο παλαιοανθρωπολόγος Τιμ Γουάιτ του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας-Μπέρκλεϊ, ένας από τους υπεύθυνους για την ανακάλυψη και μελέτη της "Άρδι". Η "Άρδι" δεν είναι το αρχαιότερο απολίθωμα πρώιμου ανθρωπίδη, αλλά είναι σίγουρα το πιο πλήρες, καθώς έχουν βρεθεί και αποκατασταθεί το μεγαλύτερο μέρος του κρανίου, το σαγόνι, η λεκάνη, τα πόδια και τα χέρια της. Ο αρχαιότερος γνωστός Αρδιπίθηκος έζησε πριν από περίπου 5,8 εκατ. χρόνια στην Αιθιοπία. Οι άλλοι αρχαιότεροι γνωστοί ανθρωπίδες είναι ο Orrorin tugenensis που ζούσε στην Κένυα πριν από 6 εκατ. χρόνια και ο Σαχελάνθρωπος του Τσαντ (Sahelanthropus tchadensis) που έζησε επίσης πριν από 6 εκατ. χρόνια.
Οι επιστήμονες ανέφεραν ότι θα χρειαστούν και άλλα απολιθώματα για να βεβαιωθούν ότι η "Άρδι" ήταν ο άμεσος πρόγονος του ανθρώπου, αλλά σε κάθε περίπτωση δήλωσαν σίγουροι ότι ο άμεσος πρόγονός μας θα ήταν ένα στενά συγγενικά είδος, παρόμοιο σε εμφάνιση και εξελικτικές προσαρμογές.
Link: Για τις πρωτότυπες επιστημονικές εργασίες στη διεύθυνση: http://www.sciencemag.org/ardipithecus/
(Πηγή:www.evdomi.gr)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)