Οι παρατηρήσεις του Ευρωπαϊκού Νότιου Αστεροσκοπείου στην έρημο Ατακάμα της Χιλής επιβεβαίωσαν την ύπαρξη μιας υπερμεγέθους μαύρης τρύπας στην «καρδιά» του γαλαξία μας, καθώς και τις τεράστιες βαρυτικές επιδράσεις που αυτή έχει στα γύρω άστρα, παρέχοντας πλέον την πιο αναλυτική και ακριβή εικόνα που έχει υπάρξει ποτέ για το τι συμβαίνει στο κέντρο του γαλαξία.
Επί 16 χρόνια, οι αστρονόμοι μελέτησαν τις τροχιές 28 άστρων στην κεντρική περιοχή του γαλαξία και πώς αυτές επηρεάζονται από την μαύρη τρύπα, που είναι γνωστή με την ονομασία «άστρο Τοξότης Α» και η οποία δεν μπορεί να παρατηρηθεί άμεσα, αλλά μόνο μέσω της βαρυτικής επιρροής στον περίγυρό της.
Η διεθνής έρευνα, τα αποτελέσματα της οποίας παρουσιάζονται στο περιοδικό αστροφυσικής «The Astrophysical Journal», καθοδηγήθηκε από το γερμανικό Ινστιτούτο Εξωπλανητικής Φυσικής Μαξ Πλανκ, υπό τον δρα Ράινχαρντ Γκέντσελ, ο οποίος δήλωσε ότι «υπάρχουν πλέον τα καλύτερα εμπειρικά στοιχεία ότι οι μαύρες τρύπες όντως υπάρχουν. Οι αστρικές τροχιές στο γαλαξιακό κέντρο δείχνουν, πέρα από κάθε λογική αμφιβολία, ότι η συγκέντρωση στο γαλαξιακό κέντρο μιας μάζας αντίστοιχης τεσσάρων εκατομμυρίων ηλιακών μαζών, πρέπει να είναι μια μαύρη τρύπα».
Η μαύρη τρύπα του γαλαξία μας είναι η κοντινότερη μαύρη τρύπα στη Γη που γνωρίζουμε. Η παρατήρηση του γαλαξιακού κέντρου ήταν ανέκαθεν δύσκολη λόγω της παρεμβαλλόμενης διαστρικής σκόνης. Η 16χρονη μελέτη βασίστηκε στα μήκη κύματος του υπέρυθρου φωτός, που μπορούν να διαπεράσουν αυτά τα σύννεφα σκόνης.
Παράλληλα, οι αστρονόμοι μπόρεσαν να μετρήσουν με μεγαλύτερη ακρίβεια την απόσταση της Γης από το κέντρο του γαλαξία και τη βρήκαν 27.000 έτη φωτός. Διαπίστωσαν επίσης ότι στο γαλαξιακό κέντρο τα άστρα κινούνται με τυχαίες τροχιές, σαν ένα σμήνος μελισσών. Ακόμα, ανακάλυψαν ότι έξι από τα 28 άστρα, λίγο μακρύτερα από το επίκεντρο, σχηματίζουν ένα δίσκο. Ένα συγκεκριμένο άστρο, το S2, περιφέρεται τόσο γρήγορα γύρω από τη μαύρη τρύπα, που διένυσε μια πλήρη τροχιά στη διάρκεια της 16χρονης μελέτης. Το μυστήριο πάντως παραμένει για τους αστρονόμους αναφορικά με το γιατί τα άστρα αυτά, που περιέργως είναι νεαρής ηλικίας, έχουν τέτοιες τροχιές.
Η επιβεβαίωση της μαύρης γαλαξιακής τρύπας έρχεται να επιβεβαιώσει τη θεωρία του Άλμπερτ Αϊνστάιν. Από τότε που εισηγήθηκε τη γενική θεωρία της σχετικότητας το 1916, οι μαύρες τρύπες αποτελούν κεντρικό στοιχείο της αντίληψής μας για το σύμπαν, αν και ο όρος «μαύρη τρύπα» δημιουργήθηκε μόλις το 1968.
Ορισμένοι επιστήμονες θεωρούν ότι η βαρυτική επίδραση των μαύρων τρυπών είναι αυτή που συγκρατεί τους γαλαξίες ως ενιαία δομή. Μια μαύρη τρύπα είναι μια θεωρητική περιοχή στο διάστημα, όπου το βαρυτικό πεδίο είναι τόσο ισχυρό, ώστε τίποτε - ούτε καν η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία του ορατού φωτός - δεν μπορεί να δραπετεύσει από την έλξη της.
Η ίδια επιστημονική ομάδα τώρα σχεδιάζει να χρησιμοποιήσει ακόμα ισχυρότερα τηλεσκόπια για να ελέγξει περαιτέρω τις θεωρίες του Αϊνστάιν στην περιοχή του διαστήματος κοντά σε μια μαύρη τρύπα, κάτι που δεν έχει γίνει ποτέ μέχρι τώρα.
(Πηγή:www.evdomi.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου