«Ευρώπη – Quo Vadis?» - Η Ευρώπη στο σταυροδρόμι κρίσιμων αποφάσεων

Ημερίδα μνήμης για τον καθηγητή Ζήση Παπαδημητρίου

«Ευρώπη – Quo Vadis?» - Η Ευρώπη στο σταυροδρόμι κρίσιμων αποφάσεων είναι το θέμα ημερίδας που διοργανώνεται υπό την αιγίδα του Δήμου Θεσσαλονίκης στις 30  Σεπτεμβρίου, στο Δημαρχείο Θεσσαλονίκης, για να τιμηθεί η μνήμη του καθηγητή Ζήση Παπαδημητρίου, που έφυγε πέρυσι αρχές Οκτωβρίου από τη ζωή.
Ο Ζήσης Παπαδημητρίου άφησε πίσω του ένα πλούσιο έργο σε βιβλία και δημοσιεύσεις, αλλά και ένα μεγάλο κενό στον χώρο της διανόησης, καθότι ήταν ενεργή η ενασχόλησή του με όλα τα σύγχρονα πολιτικά και κοινωνικά προβλήματα που συνταράσσουν την Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η ημερίδα, σύμφωνα με την οργανωτική επιτροπή, που την  αποτελούν η σύζυγος του εκλιπόντος καθηγητή, Κριστιάνε Παπαδημητρίου, ο δημοσιογράφος Παύλος Νεράντζης και η δρ. Αναστασία Δεληγκιαούρη, φιλοδοξεί να γίνει ένα forum ανταλλαγής απόψεων και ιδεών στα μείζονα θέματα που απασχολούν τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, αλλά και τους Ευρωπαίους πολίτες σε μία στιγμή που το ευρωπαϊκό οικοδόμημα κλυδωνίζεται επικίνδυνα αφενός από ξενόφοβες και ρατσιστικές τάσεις και αφετέρου από την κατάρρευση του Κράτους Πρόνοιας και των δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Κορυφαίοι καθηγητές πανεπιστημίων από την Ελλάδα, συνάδελφοι και φίλοι του καθηγητή Ζήση Παπαδημητρίου θα αναφερθούν στην παγκοσμιοποίηση και την εθνική κυριαρχία, στην ευρωπαϊκή διακυβέρνηση, στις στρατηγικές εξόδου από την κρίση, στις διαπραγματεύσεις για την TTIP, στην άνοδο του ρατσισμού και τα αίτια που την προκαλούν, στο προσφυγικό και τον ρόλο που διαδραματίζουν οι ευρωπαϊκές ελίτ και οι ΜΚΟ.
Η ημερίδα θα κλείσει με μία συζήτηση στρογγυλής τράπεζας, παρεμβάσεις πολιτών και τις ομιλίες της Κριστιάνε Παπαδημητρίου και του γιού τους, Αλέξη Παπαδημητρίου.

Σύντομο βιογραφικό του Ζήση Δ. Παπαδημητρίου

Ο Ζήσης Παπαδημητρίου γεννήθηκε στους Γόνους της Λάρισας  στις 17 Ιουλίου του 1939 από σχετικά εύπορη αγροτική οικογένεια.
Το 1957 μετανάστευσε για να σπουδάσει ηλεκτρολόγος μηχανικός στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Δυτικού Βερολίνου.
Το 1962 επέστρεψε στην Ελλάδα για την στρατιωτική του θητεία. Υπηρέτησε δυόμιση χρόνια μαζί με την τιμωρία ως δηλωμένος κομμουνιστής.
Το 1965, η ανήσυχη φύση του τον οδηγεί στο Αμβούργο της Γερμανίας, όπου αυτή τη φορά σπουδάζει Οικονομικά και Κοινωνιολογία. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του περνάει μια θυελλώδη ζωή ως επαναστάτης – ιδεολογικά και πρακτικά σε πολεμικές συγκρούσεις σε τρεις ηπείρους. Τελειώνοντας τις σπουδές του πηγαίνει στη Φρανκφούρτη, όπου το 1974, γίνεται δεκτός ως ερευνητής στο Ινστιτούτο Κοινωνικής Έρευνας, γνωστό ως «Κριτική Σχολή της Φραγκφούρτης», στην οποία βρισκόταν κορυφαίοι στοχαστές όπως ο Μαξ Χορκχάιμερ, ο Τέοντορ Αντόρνο και ο Χέρμπερτ Μαρκούζε. Ο τελευταίος υπήρξε  μέντορας  και πνευματικός πατέρας του Ζήση Παπαδημητρίου. Εκεί έκανε το διδακτορικό του με  επιβλέποντα  καθηγητή τον Γκέρχαρντ Μπραντ, ο οποίος τον ενθάρρυνε να διδάξει Βιομηχανική Κοινωνιολογία στο Πανεπιστήμιο Johann Wolfgang von Goethe της Φρανκφούρτης για 10 χρόνια.
Το 1985 εκλέχτηκε καθηγητής Γενικής και Πολιτικής Κοινωνιολογίας στο ΑΠΘ, όπου  και έκλεισε - μετά από είκοσι ένα χρόνια - την πανεπιστημιακή του πορεία το 2006.  Ήταν επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Tohoku της Ιαπωνίας (1992), στο Πάντειο Πανεπιστήμιο της Αθήνας (1993-1996) και στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης.
Άφησε πλούσιο συγγραφικό έργο στα Γερμανικά, Ελληνικά και Αγγλικά, ενώ μεταφράσεις εργασιών του έχουν δημοσιευτεί στα Ιταλικά και τα Ιαπωνικά.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, τον απασχόλησε πολύ η πορεία της Ευρώπης μέσα στην χρηματοοικονομική κρίση, η οποία χτύπησε όλες τις περιφερειακές χώρες της ΕΕ και έγραψε μαζί με τον παλαιό του σύντροφο, τον Καρλ Ηάϊντς Ροτ, ένα μανιφέστο με τίτλο: «Να αποφύγουμε την καταστροφή: Μανιφέστο για μια Ευρώπη της ισότητας».
Έφυγε από τη ζωή την 1η  Οκτωβρίου του 2015, αφού πάλεψε με την ασθένειά του για τρία χρόνια.

(Δελτίο Τύπου)