«καὶ ἔλεγε τῷ Ἰησοῦ. Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθης ἐν τῆ βασιλεία σου». (Λουκᾶ 23,42)
Ἀγαπητοὶ ἀδελφοὶ καὶ πατέρες
Μεγάλη Παρασκευὴ σήμερα, ἡ πιὸ σεβάσμια ἡμέρα τοῦ χρόνου, καὶ οἱ Ὀρθόδοξοι χριστιανοί, ὅπου γῆς, μέ κατάνυξη ξαναφέρνουμε στὴ σκέψη μας ἕνα πρὸς ἕνα τὰ Ἄχραντα Πάθη τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὅσοι δέ αὐτὲς τὶς ἅγιες ἡμέρες ἐρχόμαστε στὸ ναὸ ἀκοῦμε ἀπὸ τοὺς ἱεροὺς Εὐαγγελιστές μας νὰ ἐξιστοροῦν μὲ ἀκρίβεια καὶ νηφαλιότητα τὰ μοναδικά αὐτά γεγονότα, τὰ ὁποῖα ἐξυφαίνουν τὸ θεῖον Πάθος καὶ συγχρόνως ἀκοῦμε τὸν λυρικὸ καὶ περιπαθῆ, συγκινητικὸ σχολιασμὸ των ἀπὸ ἐμπνευσμένους ποιητὲς τῆς Ἐκκλησίας μας. Τί ὑπέροχος, ἀλήθεια, συνδυασμός! Τί θησαυρός ἀνεκτίμητος γιά μᾶς τούς Ὀρθοδόξους! Ὁ πεζὸς, ἀφηγηματικὸς, ἤρεμος λόγος τῶν Εὐαγγελίων μας νὰ διανθίζεται ἀπὸ τὰ πιὸ ἀρωματικά, μεθυστικὰ λουλούδια τῆς ποιήσεώς μας!
Καὶ σ’ αὐτὸ τὸ σημεῖο εἴμαστε, λοιπόν, προνομιοῦχοι καὶ εὐτυχεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι χριστιανοί, διότι οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας, καθοδηγούμενοι ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, μᾶς ἐχάρισαν μία τέτοια Θεία Λατρεία, ὥστε μὲ ὅλη μας τὴν ὕπαρξη, καὶ νοῦ καὶ καρδιὰ καὶ σῶμα νὰ δοξάζουμε τὸ Πανάγιο Ὄνομα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ μας. Ὅπως ἀκριβῶς εἶναι το ἅγιο Θέλημα Του. «Δοξάσατε δὴ τὸν Θεὸν ἐν τῷ σώματι ὑμῶν καὶ ἐν τῷ πνεύματι ὑμῶν…». (Α΄ Κορ. 6,20).
Ἀλλὰ σήμερα, Ἁγία καὶ Μεγάλη Παρασκευή, ἂς ὠφεληθοῦμε καί κάτι πιό πρακτικά, ἐννοοῦμε κάτι πού νά ἀφορᾶ ἄμεσα τή ζωή μας, ἀπὸ τὴν ἀνάγνωση τῶν ἱερῶν Εὐαγγελίων μας. Ἀσφαλῶς πολλὰ καὶ σπουδαῖα καὶ πνευματικώτατα ἔχομε νὰ διδαχθοῦμε ἀπὸ τὴν ἱστορία τῶν Ἀχράντων Παθῶν τοῦ Κυρίου μας, τὰ ὁποῖα ἡ Ἐκκλησία μας «ὡς φῶτα σωστικὰ ἀνατέλλει τῷ κόσμω» κάθε χρόνο. Στὴ σημερινή μας ὅμως διδασκαλία, γιά πρακτικούς λόγους, ἂς θυμηθοῦμε ἕνα ἀπὸ αὐτὰ τὰ πολλὰ καὶ ἂς προσπαθήσουμε μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ νὰ ἐξιχνιάσουμε τὸ ἠθικό του νόημα γιὰ μᾶς τοὺς χριστιανοὺς αὐτῆς ἐδῶ τῆς ἐποχῆς. Καὶ τό σημείο αὐτὸ ἀπό τήν ἱστορία τῶν Ἁγίων Παθῶν ἄς εἶναι ἡ μετάνοια τοῦ ληστοῦ. Ἡ μετάνοια τοῦ γνωστοῦ μας ληστοῦ, ὁ ὁποῖος μαζὶ μὲ κάποιον ἄλλον… συνάδελφό του στὶς κλοπὲς καὶ τὰ ἐγκλήματα, σταυρώθηκαν ἐκ δεξιῶν καὶ ἐξ ἀριστερῶν τοῦ Χριστοῦ, γιὰ νὰ ἐκπληρωθῆ καὶ αὐτὴ ἡ ἀνεξήγητη μέχρι τότε προφητεία «καὶ μετὰ ἀνόμων ἐλογίσθη» (Μάρκ. 15,28). Αὐτή ἡ μεταστροφή τοῦ ληστοῦ ἂς γίνη ἀφορμὴ νὰ θυμηθοῦμε τὸ γεγονὸς αὐτὸ γιὰ τὸ δικό μας καλό.
Βέβαια, θά πεῖ δικαίως κάποιος, ἐμεῖς δὲν εἴμαστε σὰν τὸν ληστὴ τοῦ Γολγοθά. Ναί! Ὅμως μὲ τὴν ἀπιστία μας, τὴν ἄφοβη καταπάτηση τοῦ Νόμου τοῦ Θεοῦ, τὴν περιφρόνηση τοῦ ἁγίου Του θελήματος, τὴν σκληροκαρδία καὶ ἀμετανοησία μας, τὸ πεῖσμα μας νὰ κάνουμε τὸ δικό μας θέλημα, λίγο διαφέρουμε ἀπὸ τὴν ἠθικὴ ποιότητα καί σκληρότητα τοῦ ἑτοιμοθάνατου ἐπί τοῦ σταυροῦ ληστοῦ. Ἐκεῖνος λίγο ἤθελε νὰ πέση στὸ στόμα τὸ ἀδηφάγο τοῦ ἅδου καὶ νὰ χαθῆ ὡς ψυχή, πού ἁμάρτησε χωρίς φόβο Θεοῦ καὶ ἔμεινε μέχρι τότε ἀμετανόητος. Τὴν τελευταία ὅμως στιγμή, πρὶν τὸ τέλος, ἔγινε τὸ ἀνέλπιστο θαῦμα. Ἄλλαξε ριζικά. Ἔκαμε στροφὴ νοερὰ 180 μοιρῶν. Μετενόησε ὁ δυστυχὴς καὶ ἀμέσως ἔγινε ὁ πιὸ εὐτυχής θνητός. Γιὰ τὴν κόλαση προοριζόταν γιὰ τὰ τόσα ἁμαρτήματα καὶ τὰ φοβερά του ἐγκλήματα καὶ ξαφνικὰ πατᾶ τὸ κατώφλι τοῦ πάντερπνου Παραδείσου. Πῶς μπῆκε στὸν Παράδεισο ὁ χειρότερος τῶν ἀνθρώπων; Μὲ ἕνα κλειδὶ, μᾶς λένε οἱ ποιητὲς τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος, ἄνοιξε τὴν πόρτα του. Μὲ τὸ κλειδὶ τῆς μετανοίας! Λέγοντας, μᾶς εἶπαν οἱ ἱεροὶ Εὐαγγελιστές, μέσα ἀπὸ τὴν αἱμάσσουσα καρδιὰ του, λίγο πρίν ἐκπνεύση, τὸ «Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθης ἐν τῆ Βασιλεία σου…».
Ἰδοὺ τὸ μήνυμα πού στέλνει πάλι ἀπὸ τὴν δόξα πιὰ τοῦ Παραδείσου ὁ εὐγνώμων καὶ μετανοημένος ληστής. Ἀδελφοί, ὅσοι μιλᾶτε ἀκόμη γιὰ ἀθεΐα, ὅσοι χωρὶς φόβο Θεοῦ ζεῖτε καὶ πολιτεύεσθε, ὅσοι δὲν δίνετε σημασία στὴ Θεία Δικαιοσύνη, μὴ λησμονᾶτε τὸ παράδειγμα τοῦ ληστοῦ τοῦ Γολγοθά. Ἀκόμη καὶ τὴν τελευταία στιγμὴ εἶπε τὸ «Μνήσθητί μου…» καὶ σώθηκε. Ὑπάρχει, λοιπόν, ἐλπίς. Καί στό παραπέντε. Τώρα ὅμως πού ἔχετε καιρὸ ἀποχαιρετεῖστε γιὰ πάντα τὴν ἀπιστία καὶ ἀθεΐα καὶ ζητεῖστε ειλικρινά συγγνώμη ἀπὸ τὸν Θεό. Δὲν πρόκειται νὰ σᾶς τὴν ἀρνηθῆ. Γένοιτο.
ΜΕΤ ΕΓΚΑΡΔΙΩΝ ΠΑΤΡΙΚΩΝ ΕΥΧΩΝ
†Ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου