Αποχαιρετώντας το 2020...

Λίγες ώρες έμειναν ακόμη μέχρι να φύγει το "ιδιαίτερο" 2020. Ήταν μια δύσκολη χρονιά από πολλές απόψεις. Δοκιμάστηκαν αξίες και αυτονόητα της καθημερινότητας. Είναι λοιπόν μια ευκαιρία απολογισμού αλλά και αυτοκριτικής. Τι κάναμε, τι δεν κάναμε, τι μπορούσαμε να κάνουμε, αν κάναμε ανθρώπους χαρούμενους, αν κάποιους στεναχωρήσαμε...

Καλό είναι, στις λίγες ώρες που απομένουν να ξεκαθαρίσουμε μέσα μας πως θέλουμε να πορευτούμε τη νέα χρονιά. Να βάλουμε προτεραιότητες και στόχους. Καλό θα είναι να μιλήσουμε σε αυτούς που μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους. Αυτούς που μας έκαναν το πολυτιμότερο των δώρων, τον χρόνο τους. Γιατί ο χρόνος είναι κάτι που δεν επιστρέφεται. Ας πούμε ένα συγνώμη και ένα ευχαριστώ.

Μια νέα χρονιά έρχεται σε λίγες ώρες. Καλό είναι να μας βρει με τις επιλογές και τις προτεραιότητές μας... Καλή χρονιά με υγεία, αγάπη, επιτυχίες και χαμόγελα!!!!

Απολογισμός ανάγνωσης

Κλείνοντας την "ιδιαίτερη" αυτή χρονιά σε καραντίνα, όλοι κάνουμε έναν απολογισμό σχετικά με το τι κάναμε, τι δεν κάναμε, τι κερδίσαμε, τι χάσαμε, τι μας έμεινε…

Σε αυτό το πλαίσιο κάνω και αυτόν τον απολογισμό "ανάγνωσης", με βιβλία που διάβασα μέσα στο 2020, και προτείνω ανεπιφύλακτα.  Βιβλία λογοτεχνίας, ποίησης, ιστορίας, λαογραφίας, νεότερης ιστορίας και πολιτικής… Βιβλία παλιά και καινούργια… Βιβλία που ταξιδεύουν, διασκεδάζουν και προβληματίζουν.

Η σειρά που παρουσιάζονται είναι η σειρά που τα πήρα στα χέρια μου και περιηγήθηκε στις σελίδες τους:

• Η αηδονόπιτα, Ισίδωρος Ζουργός (Πατάκης)

• Βυζαντίου Γεύσεις. Η κουζίνα της Αυτοκρατορίας. Andrew Dalby (Πατάκης)

• Ημερολόγιο Ανασκαφής. Οι αναμνήσεις ενός αρχαιολόγου, Αναστάσιος Ουλκέρογλου (Πηγή)

• Σπίτι Παιδιού, Κυριάκος Συφιλτζόγλου (Αντίποδες)

• Άσπονδοι αδελφοί. Εβραίοι, Χριστιανοί, Μουσουλμάνοι, Σταύρος Ζουμπουλάκης (Πατάκης)

• Το κουκλόσπιτο, Χενρικ Ιψεν (Κάπα Εκδοτική)

• Άμλετ, Ουίλλιαμ Σαιξπηρ (Κάπα Εκδοτική)

• Ο γλάρος, Άντων Τσέχωφ (Κάπα Εκδοτική)

• Το Εκκρεμές του Φουκώ, Ουμπέρτο Έκο (Ψυχογιός)

• Τα αδεσποτάκια της Μπαρτσελόνα, Στέργια Κάββαλου (Ελληνοεκδοτική)

• Ψηφιακή Λαογραφία και Εκπαίδευση. Εμπλουτισμένα μέσα και καινοτόμες προσεγγίσεις,  Αλέξανδρος Καπανιάρης (Πεδίο)

• Η Παναγία των προσφύγων. Παναγία η Σηλυμβριανή, Κομνηνός Απότας και Νίκος Τσουμπάκης (Θρακική Εστία Καβάλας)

• Από την παραλία πέρασες;, Λυδία Ελιόγλου (Κάπα Εκδοτική)

• Πολεμικό Αρχείο 1919-1921¨Το ημερολόγιο του Ευζωνα, Σωτήρης Αλεξόπουλος (Ξυράφι)

• Ημερολόγιον Εκστρατείας 1918-1920, Σταύρος Καλλίτσης (Φιλοπρόοδος Όμιλος Βροντάδου)

• Βήματα Δημοκρατίας. Από τον Καποδίστρια στον Καλλικράτη, Παναγιώτης Γιαννόπουλος, (Λιβάνης)

• Ισμαήλ Χακκί Κομπάκογλου. Η ζωή μου, (Μουσείο Καπνού Καβάλας)

• Ελλάδα βιογραφία ενός σύγχρονου έθνους, Roderick Beaton (Πατάκης)

• Η αναχώρηση, Νίκος Θέμελης (Μεταίχμιο)

• Φάουστ, Γκαίτε (Κάπα Εκδοτική)

• Μάγκας, Π.Σ.Δέλτα (Βιβλιοπωλείο της Εστίας)

• Ελληνικός Λαϊκός Πολιτισμός και Τουρισμός, Μ. Βαρβούνης (Πεδίο)

• Ο Α΄Παγκόσμιος Πόλεμος (1914-1918): Ιστορία μιας οικουμενικής καταστροφής, Έλλη Λεμονίδου (Βιβλιοπωλείο της Εστίας)

• I Remember… Θυμάμαι…, Λέων Ναρ (επιμ.) (Ιανός)

• Η Ευρώπη είναι Χριστιανική;, Olivier Roy (Πόλις)

• Η Εποχή της Δωρεάς, Πάτρικ Λη Φερμορ (Μεταίχμιο)

• Όμως γιατί ξαναγυρίζουμε κάθε φορά χωρίς σκοπό στον ίδιο τόπο, Μ. Αναγνωστάκης (Ερμής)

• Ανιμάλε, Στέργια Κάββαλου (Κέλευθος)

• Τα δρώμενα της Ελλάδας και της Βαλκανικής. Από το μαγικοθρησκευτικό έθιμο στη λαϊκή διασκέδαση, Βάλτερ Πούχνερ (Αρμός)

• Θέματα συγκριτικής λαογραφίας. Ελλάδα, Βαλκάνια, Ανατολική Μεσόγειος και Εύξεινος Πόντος, Βάλτερ Πούχνερ (Σταμούλης)

·        •       Κοινωνιολογικό Κυριακοδρόμιο, Χρυσοστόμου Μητροπολίτου Ελευθερουπόλεως (Ι.Μ. Ελευθερουπόλεως)

•   Η Δυναστεία των Κομνηνών. Ο αγώνας του Βυζαντίου για επιβίωση 1057-1185, John Carr, (Ψυχογιός)

• Ο Μέγας Αλέξανδρος των Βυζαντινών. Που είναι θαμμένος ο Μέγας Αλέξανδρος, Ελένη Γλυκατζή-Αρβελέρ (Gutenberg)

• Επανάσταση. Ο αγώνας μας για τη Γαλλία, Εμμάνουελ Μακρον (Ψυχογιός)

• Ιστορίες που (δεν) είπα στον ψυχολόγο μου, Τατιάνα Κίρχοφ (Πόλις)

• Φλώρια δεκατέσσερα στένουν γρόσια σαράντα. Η κυκλοφορία των νομισμάτων στον ελληνικό χώρο. 15ος-19ος αι., Ευτυχία Λιατα (Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών-ΕΙΕ)

• Με το βλέμμα των παιχνιδιών, Χρήστος Μπουλώτης (Τράπεζα Πειραιώς/Polaris)

• Ο μολυβένιος Στρατιώτης, Χανς Κρίστιαν Άντερσεν (Κάπα Εκδοτική)

• Ιστορία ενός οδοιπόρου. Στρατής Δούκας, Κώστας Ακρίβος (Μεταίχμιο)

• Αλτσχάιμερ Trance, Στέργια Κάββαλου (Βακχικόν)

• Οριοθέτηση Θαλασσίων Ζωνών και ελληνοτουρκικές σχέσεις, Ευάγγελος Βενιζέλος (Παπαδόπουλος) 

Και μαζί με αυτά, ξαναδιάβασα τα παρακάτω:

·        •      Το τραγούδι του πατέρα, Θεόδωρος Γρηγοριάδης (Πατάκης)

·        •      40 δαγκωμένες αλήθειες, Ελένη Σκάρπου (εκδόσεις Πανεπιστημίου Μακεδονίας)

·        •      Ο μύθος του Σίσυφου, Αλμπερ Καμύ (Καστανιώτης)

·        •      Το μισό των Κενταύρων, Διαμαντής Αξιώτης (Επίκεντρο)

·        •      Η τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο, Άρτουρ Σοπενχάουερ (Πατάκης)

·        •      Το Οικουμενικό Πατριαρχείο στη δίνη του Ψυχρού Πολέμου, Παύλος Σεραφειμ (Μπαρμπουνάκης)

·        •      Το Σχέδιο Μάρσαλ. Ανασυγκρότηση και διαίρεση της Ευρώπης, Θανάσης Σφήκας (επιμ.)(Πατάκης)

·        •      Βιώματα του Μακεδονικού Ζητήματος. Δοξάτο Δράμας 1912-1946, Ευάνθης Χατζηβασιλείου (Πατάκης)

·        •      Συνύπαρξη. Ειρήνη, Φύση, Φτώχεια, Τρομοκρατία, Αξίες. Θρησκειολογική Θεώρηση, Αναστασίου Αρχιεπισκόπου Αλβανίας (Αρμός)

·        •      Η ανακάλυψη του Βυζαντίου στο χώρο της Ελληνικής Λαογραφίας, Μ.Γ. Βαρβούνης (Βάνιας)

·        •      Οι "αόρατες" βυζαντινές πόλεις στον ελλαδικό χώρο, Τόνια Κιουσοπούλου (Πόλις)

·        •      Πρώιμη οθωμανική πόλη. 7 περιπτώσεις από τον νοτιοβαλκανικό χώρο, Φωκίων Κοτζαγεώργης (Βιβλιόραμα)

·        •      Εξορκίζοντας το κακό. Πίστη και Δεισιδαιμονίες στο Βυζάντιο, (Υπ. Πολιτισμού/ΤΑΠΑ)

·        •      Το Βυζαντινό Κράτος, Ιωάννης Καραγιαννόπουλος (Βάνιας)

Καλές γιορτές!

 

Ευχές!

 

Εγκύκλιος του Αρχιεπισκόπου Αμερικής κ. Ελπιδοφόρου

 “Ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ σου. Αὕτη ἐστὶ πρώτη καὶ μεγάλη ἐντολή. Δευτέρα δὲ ὁμοία αὐτῇ· ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν” (Ματθ. 22, 37-39).

Αγαπητοί μου αδελφοί και αδελφές εν Χριστώ,

Καθώς διανύουμε ήδη την περίοδο της νηστείας των Χριστουγέννων, αντιλαμβανόμαστε ότι αυτή η περίοδος θα είναι εντελώς διαφορετική σε σχέση με αντίστοιχες του παρελθόντος. Γι’ αυτό θα ήθελα να υπενθυμίσω σε όλους σας τα παραπάνω λόγια του Κυρίου μας. Έχουμε ένα θεμελιώδες καθήκον απέναντι στο Θεό και στον κατ’ εικόνα Θεού πλασμένο άνθρωπο. Και το καθήκον αυτό είναι η αγάπη.

Μέσα στη συνεχιζόμενη πανδημία αντιμετωπίζουμε ακόμα πιο δύσκολες στιγμές που θα απαιτήσουν θυσίες για χάρη τόσο της δικής μας υγείας όσο και της υγείας των συνανθρώπων μας. Καλώ τον καθένα και την καθεμιά από μας να αναλογιστούμε τη θυσία του ίδιου του Κυρίου μας, ο οποίος ταπείνωσε τόσο πολύ τον εαυτό Του, ώστε καταδέχτηκε να γεννηθεί σ’ ένα σπήλαιο στη Βηθλεέμ. Είναι πιθανό να ακούσετε φωνές, ακόμη και από χριστιανούς, που διαμαρτύρονται, επικαλούνται τα λεγόμενα “δικαιώματα και προνόμια” και απορρίπτουν ακόμα και την απλή κάλυψη των προσώπων μας κατά τη διάρκεια αυτής της πανδημίας με το πρόσχημα ότι κάτι τέτοιο δήθεν προσβάλλει το Δημιουργό μας.

Σας παρακαλώ πολύ να σκεφτείτε ότι ο Κύριος της δόξης περιέβαλε Εαυτόν με τη σάρκα μας κατά την Ενανθρώπησή Του και ότι ταπείνωσε Εαυτόν μέχρι σταυρικού θανάτου για τη σωτηρία μας. Δεν μπορούμε, λοιπόν, εμείς να καλύψουμε τα πρόσωπά μας για να προστατεύσουμε τον πλησίον μας; Είναι, πράγματι, τόσο δύσκολο αυτό; Τιμάμε το Θεό τιμώντας τη δημιουργία Του! Δεν μπορούμε να πάρουμε αποστάσεις για λίγο διάστημα από τους αγαπημένους μας για το καλό τους; Το βαθύτερο νόημα των Χριστουγέννων ξεκινά με τον Υιό του Θεού, ο οποίος απομακρύνεται από τον απέραντο χώρο του ουρανού, για να ενώσει εμάς με τον Πατέρα.

Αγαπητοί μου Χριστιανοί, βρισκόμαστε σε μία κρίσιμη συγκυρία για την υγειονομική κατάσταση της χώρας μας, αλλά και σ’ ένα κρίσιμο σταυροδρόμι για την υγεία των ψυχών μας. Πώς θα αναγνωρίσει ο κόσμος ότι είμαστε Χριστιανοί; “Ἐάν ἀγάπην ἔχητε ἐν ἀλλήλοις” (Ιω. 13, 35), ήταν η απάντηση του Κυρίου. Ας παραμερίσουμε τις εγωιστικές μας αντιλήψεις και τις σκέψεις που ενισχύουν την υπερηφάνεια και τη ματαιοδοξία μας και με ταπείνωση, αξιοπρέπεια και διάθεση δοξολογίας του Παντοδύναμου Θεού ας δείξουμε την αγάπη μας ο ένας για τον άλλο προστατεύοντας την ζωντανή εικόνα του Θεού που είναι ο κάθε άνθρωπος.

Με πατρική εν Χριστώ αγάπη

† ο Αμερικής Ελπιδοφόρος

"Η ιστορία είναι μόνο σημειώσεις που κάποιος έχει κρατήσει"

 "Η ιστορία είναι μόνο σημειώσεις που κάποιος έχει κρατήσει" (A. Whitney Brown).

Η αναζήτηση της ιστορίας είναι πάντα γοητευτική, ταξιδεύει στα σκοτάδια και μυρίζει φθινοπωρινή γη. Έτσι διατηρείται η ιστορία. Διασώζεται στα πιο απίθανα μέρη, πολλές φορές ανάμεσα σε σωρούς σκουπιδιών, και κρύβει πυκνογραμμένες σελίδες, γεμάτες με περιπέτειες ανθρώπων. Όταν την ανακαλύπτεις, νιώθεις το βάρος της, νιώθεις το σφυγμό και την ένταση αυτών που την χάραξαν στο χρόνο.... 

Άγνωστες πτυχές της τοπικής μας ιστορίας, που οδηγούν σε νέα ιστορική αναζήτηση, σε καινούρια ταξίδια στο χρόνο και στις σελίδες βιβλίων...

Προτάσεις ανάγνωσης

Ο Δεκέμβριος μπήκε με καραντίνα και κρύο (τουλάχιστον εδώ στα βόρεια). Ωστόσο το διάβασμα είναι ελευθερο και μας ταξιδεύει χωρίς περιορισμούς!Προτάσεις ανάγνωσης λοιπόν... Τέσσερα βιβλία αξιόλογων και αγαπητών φίλων είναι ιδανικά για το Σαββατοκύριακο μας. 

1) "Το τραγούδι του πατέρα". Θεόδωρος Γρηγοριάδης. Εκδόσεις Πατάκη 

Στα τέλη της δεκαετίας του πενήντα, σε ένα καπνοχώρι του Παγγαίου τρεις νέοι αγρότες, προσφυγόπουλα και κανταδόροι στις γειτονιές των κοριτσιών, φτιάχνουν ένα µουσικό τρίο, κιθάρα, ακορντεόν και βιολί, το Τρίο Καντάδα. Παίζουν στους γάµους και στις γιορτές του χωριού, τραγουδάνε ισπανόφωνα τραγούδια και γράφουν ένα δικό τους τανγκό. Ονειρεύονται µια καριέρα παραπέρα, όµως είναι ερασιτέχνες και δεµένοι µε τον κάµπο.

"Ο κιθαρίστας ήταν ο πατέρας µου. Πρόλαβα να τους γνωρίσω παιδί, τους ακολούθησα στα γλέντια και στις νυφιάτικες αυλές. Χρόνια µετά αποφάσισα να γράψω την ιστορία τους σε ένα µικρό βιβλίο, µε φωτογραφίες που συµπληρώνουν το κείµενο. Ήθελα µια γραφή εξοµολογητική και βιωµατική, διάσπαρτη µε ιστορίες αληθινές, σαν να βγαίνουν από µυθιστόρηµα. Ένα βιβλίο που να ακούγεται σαν τραγούδι. Ένα τραγούδι για τον πατέρα, τους φίλους του και τη γενιά τους, µια γενιά που πάλεψε να ορθοποδήσει, που τόλµησε να ονειρευτεί µε κέφι και ελπίδα", αναφέρει ο συγγραφέας. 

2) "Ιστορία ενός οδοιπόρου. Στρατής Δούκας". Κώστας Ακρίβος. Εκδόσεις Μεταίχμιο 

Θα ’θελα τώρα να κοιμηθώ... Αλλά σε παρακαλώ μη με ξεχάσεις... Να 'χεις πάντα στον νου σου πως όλα ετούτα που σου είπα είναι αληθινά, είναι βγαλμένα μέσα απ’ τα βάθη της ψυχής μου... Και πως σ’ τα διηγήθηκα εγώ...Εγώ, ο Στρατής Δούκας.

Από τα Μοσχονήσια και το Αϊβαλί στη Νεάπολη Εξαρχείων και εν συνεχεία στην πρόσφατα απελευθερωμένη Μακεδονία και ύστερα ξανά πίσω στην Αθήνα, ο Στρατής Δούκας οδοιπορεί μέσω της μνήμης και εξομολογείται, σε μεγάλη πια ηλικία και τρόφιμος γηροκομείου, προσωπικές εμπειρίες αλλά και βιώματα ανθρώπων που άγγιξαν βαθιά την ψυχή του.

Κυρίαρχο γεγονός στη ζωή και το έργο του είναι η συνάντηση που είχε με έναν πρόσφυγα στην περιοχή της Πιερίας· συνάντηση που θα γεννήσει την εμβληματική για τα ελληνικά γράμματα Ιστορία ενός αιχμαλώτου.

Ταυτόχρονα με την ανάπλαση του σκηνικού της συγγραφής αυτού του κορυφαίου έργου, ξεδιπλώνεται ανάγλυφα και η ιστορία του ελληνικού πολιτισμού όλου σχεδόν του 20ού αιώνα, καθώς από την αφήγηση του Δούκα παρελαύνουν όχι μόνον οι εκλεκτές συντροφιές του (Κόντογλου, Παπαλουκάς, Μυριβήλης, Μόλλας, Βενέζης, Πεντζίκης...), μα και οι πνευματικοί του προπάτορες: Σολωμός, Παπαδιαμάντης, Παλαμάς, Καζαντζάκης, Χαλεπάς...

Ακροατής αυτής της μυθοπλαστικής εξιστόρησης ένας δημοσιογράφος. Αποδέκτες ωστόσο, θα ευχόταν ο Στρατής Δούκας, να είναι όλες οι κατοπινές γενιές και ιδίως η μεγάλη συμπάθεια και αδυναμία του: οι νέοι αυτού του τόπου. 

3) "Αλτσχάιμερ Trance". Στέργια Κάββαλου. Εκδόσεις Βακχικόν 

Αλτσχάιμερ για το χάσιμο της συνειδητότητας. Trance για το ξύπνημα της αίσθησης.Αλτσχάιμερ Trance για τη διττή υπόσταση μιας φύσης που δεν ξέρει πού πάει, αλλά παίρνει με βία και απόλαυση την κάθε στροφή. Δεκαέξι διηγήματα, δεκαέξι ιστορίες σκόρπιες από τις ημέρες της προηγούμενης δεκαετίας. Με latest προσθήκη την "Ανδρομάχη" για την τιμή μιας γυναίκας που πάει κόντρα στις συμβάσεις. 

4) "40 δαγκωμένες αλήθειες". Ελένη Σκάρπου. Εκδόσεις Πανεπιστημίου Μακεδονίας 

Αν αγαπάς τις λέξεις των ανθρώπων... θα μείνουν μόνο εκείνες να σε στοιχείωνουν. Αγάπα αυτό που έχουν τα μάτια τους και συγχώρεσέ τους καθώς φεύγουν!

Οι "πληγές" του Παλαιοχωρίου μετά την κατοχή του 1916-1918

 Η βουλγαρική κατοχή του Α' Παγκοσμίου Πολέμου (1916-1918), ήταν η σκληρότερη ίσως για την Ανατολική Μακεδονία και τον πληθυσμό της, που πλήρωσε βαρύ φόρο αίματος. Το Παλαιοχώρι υπέστη πολλά δεινά από τον κατακτητή, και πολλοί Παλαιοχωρινοί έχασαν τη ζωή τους από την πείνα, από βασανιστήρια τόσο στο χωριό όσο και κατά τη διάρκεια της ομηρίας τους στη Βουλγαρία. Η δύσκολη αυτή περίοδος έληξε στις αρχές Οκτωβρίου 1918 οπότε και ο Ελληνικός Στρατός απελευθέρωσε την περιοχή του Παγγαίου.

Στοιχεία για την κατάσταση του χωριού αλλά και για τους αιχμαλώτους, μας  δίνει η αναφορά της 4ης Ιανουαρίου 1919, του τότε ιερέα του χωριού Οικονόμου π. Απόστολου, σε απάντηση αιτήματος της Ιεράς Μητροπόλεως Ελευθερουπόλεως.

Όπως αναφέρει στο σημείωμα, αιχμαλωτίστηκαν 98 άνδρες από το Παλαιοχώρι, οι οποίοι μεταφέρθηκαν στη Βουλγαρία. Από αυτούς επέστρεψαν οι 68 και αναμένονταν άλλοι 5, ενώ 25 πέθαναν στη Βουλγαρία.

Σε άλλη παράγραφο αναφέρει πως οι ζημιές στο χωριό είναι ανυπολόγιστες, αρχικά στα ζώα που εκλάπησαν, βόδια, αγελάδες, μουλάρια, άλογα, γαϊδούρια, κατσίκια και πρόβατα, και φυσικά στις οικοσκευές, έπιπλα χρήματα κ.λπ. που ανέρχονται σε τριακόσιες χιλιάδες δραχμές περίπου.

Χαρακτηριστικά αναφέρει πως "οι αποθανόντες εις Βουλγαρίαν είναι όλοι νεαράς ηλικίας, οι γυναίκες των έμειναν χήρες, άλλες με δύο τέκνα και άλλες με τρία και λοιπά καθώς και οι όμηροι εύρον τα σπίτια των άδεια και υστερούνται τον επιούσιον άρτον, όθεν παρακαλούμε την αιδεσιμότητα όπως ενεργήσει εις τας αρχάς του ίνα φροντίσουσιν προς βοήθειαν των ταλαίπωρων χριστιανών, που προπάντων δεν έχουν ζώα να καλιεργήσωσιν γην".

Σε νεότερη επιστολή προς τον αρχιερατικό επίτροπο της Μητρόπολης (μια και ο Μητροπολίτης απαγχονίστηκε από τους Βουλγάρους το 1917), την 1η Μαρτίου 1919, την οποία υπογράφει ο εφημέριος αλλά και ο Πάρεδρος της Κοινότητας Θεόδωρος Μάρκου, δίνεται απάντηση για τις ζημιές που προκλήθηκαν από τους Βουλγάρους.

Συγκεκριμένα αναφέρεται: α)"εκκλησία κατεστραμμένη", αξίας 1000 δραχμών, β) "σχολείον κατεστραμμένον επίσης εσωτερικώς", αξίας 1000 δραχμών, γ) "οικία χρησιμοποιημένη ως φυλάκιον καταστραφείσα εντελώς" αξίας 4.000 δραχμών.

Τέλος, σε ένα τρίτο έγγραφο - αυτή τη φορά της Μητρόπολης προς τον Γενικόν Διοικητήν της Ανατ. Μακεδονίας - της 20ης Μαρτίου 1919, περιλαμβάνεται ονομαστική κατάσταση των ιερέων της Μητρόπολης που επέστρεψαν από τη Βουλγαρία, όπου παρέμειναν επί 15μηνο ως όμηροι. Μεταξύ αυτών είναι και ο εφημέριος του Παλαιοχωρίου π. Απόστολος Γρηγορίου.

Με λίγα λόγια, τις δύο πρώτες αναφορές για τους ομήρους και τις ζημιές συνέταξε ο εφημέριος του Παλαιοχωρίου Οικονόμος π. Απόστολος Γρηγορίου, ο οποίος ήταν και ο ίδιος όμηρος στη Βουλγαρία και επέστρεψε στα τέλη του 1918. 

[Σημείωση: Τα παραπάνω έγγραφα προέρχονται από το αρχείο της Ιεράς Μητρόπολης Ελευθερουπόλεως (Α.Β.Ε. 72,180, Α.Ε.Ε. ΕΚΚΛ. 1) που φυλάσσεται στα Γενικά Αρχεία του Κράτους - Αρχεία Ν. Καβάλας]

Σχετικά με την αποκάλυψη κεφαλής Ερμού στην οδό Αιόλου

Την Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2020, κατά τη διάρκεια εκσκαφικών εργασιών στο πλαίσιο του έργου «Κατασκευή αποχετευτικών δικτύων ακαθάρτων και των συνδέσεων των ακινήτων 4ης και 5ης Δημοτικής Κοινότητας» του Δήμου Αθηναίων, που εποπτεύει η Εφορεία Αρχαιοτήτων πόλεως Αθηνών, έναντι του Ιερού Ναού Αγίας Ειρήνης, στο ύψος της οδού Αιόλου 25 και σε βάθος 1.30μ. από το οδόστρωμα, απεκαλύφθη κεφαλή Ερμού, εικονίζουσα τον θεό σε ώριμη ηλικία, προφανώς απότμημα ερμαϊκής στήλης. Η εικονογραφία του γλυπτού προσιδιάζει στον τύπο του Ερμού Προπυλαίου του Αλκαμένους.

Η κεφαλή είχε εντοιχιστεί σε β΄ χρήση στο νότιο πλευρικό τοιχίο σύγχρονου συνδετήριου αγωγού αποχέτευσης. Το εύρημα που διατηρείται σε καλή κατάσταση,  αμέσως μετεφέρθη σε αποθήκη της Εφορείας Αρχαιοτήτων.

Πρόκειται για πρωτότυπο έργο πιθανότατα του τέλους του 4ου ή αρχών 3ου αι. π.Χ. Οι ερμαϊκές στήλες ήταν ιδρυμένες σε σταυροδρόμια και οδούς και χρησίμευαν ως οδοδείκτες.

(ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΥΠΠΟΑ, coryright φωτογραφιών ΥΠΠΟΑ)

Αυτοψία της Υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνας Μενδώνη για την πορεία των έργων στο τ. βασιλικό κτήμα Τατοϊου

Αυτοψία πραγματοποίησε η Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη στο τ. βασιλικό κτήμα Τατοϊου, προκειμένου να εξετάσει την πορεία των έργων, τα οποία εκτελούνται την τρέχουσα περίοδο. 

Τα σωστικά μέτρα στο κτήριο των ανακτόρων ολοκληρώνονται εντός του τρέχοντος μηνός με εργασίες στεγάνωσης της στέγης και κάλυψης προστασίας των ξύλινων δαπέδων στο εσωτερικό του κτηρίου. 

Παράλληλα, ολοκληρώνεται ο καθαρισμός όλου του ανακτόρου καθώς και του καταφυγίου. 

Η μελέτη εφαρμογής του έργου της πλήρους αποκατάστασης του ανακτόρου παραδίδεται σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα τον Μάϊο ΄21, οπότε και θα δημοπρατηθεί το έργο.

Μέχρι το τέλος Νοεμβρίου κατατίθενται τα τεχνικά δελτία για ένταξη στο τρέχον ΕΣΠΑ 2014-2020, αφ' ενός για το έργο της αποκατάστασης των μαγειρείων, η μελέτη των οποίων εγκρίθηκε προ 15 ημερών από το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων, αφετέρου για την εκπόνηση των μελετών για τα δίκτυα τηλεπικοινωνιών, ασφάλειας, διαχείρισης απορριμμάτων και διαμόρφωσης μονοπατιών. 

Παράλληλα, έχουν ξεκινήσει οι εργασίες για τη σύνδεση του κτήματος με τα δίκτυα κοινής ωφελείας. 

Χθες εξάλλου, ξεκίνησε, έπειτα από συνεργασία με το Δασαρχείο, η κοπή των επικίνδυνων, για τα κτήρια, δέντρων δεδομένων του επερχόμενου χειμώνα, καθώς στο παρελθόν έχουν προκληθεί σοβαρές βλάβες σε κτήρια από πτώση δέντρων, συνεπεία ισχυρών ανέμων και βροχοπτώσεων.

Το έργο συντήρησης του συνόλου των κινητών ευρημάτων προχωρά με ταχείς ρυθμούς όπως και η εκκένωση του στάβλου του Γεωργίου του Α, στον οποίον για δεκαετίες είχαν αποθηκευτεί αντικείμενα από την οικοσκευή της τ. βασιλικής οικογένειας. 

Στον τεράστιο αριθμό αντικειμένων που είναι συσκευασμένα σε κιβώτια εντοπίζονται έπιπλα εποχής, φωτιστικά, χαλιά και έργα τέχνης.

Πίσω από τον όγκο των κιβωτίων που έφταναν ως την οροφή, αποκαλύφθηκαν και βασιλικές άμαξες. 

Ο συνολικός αριθμός τώρα ανέρχεται σε οκτώ άμαξες και τέσσερα παϊτόνια - είδος ελαφριάς άμαξας. Όλες οι άμαξες βρίσκονται σε καλή κατάσταση. 

Μετά από την φάση του καθαρισμού τους θα μεταφερθούν σε ασφαλές toll, το οποίο τοποθετείται δίπλα σε εκείνο με τα αυτοκίνητα της τ. βασιλικής οικογένειας.

 Μόλις ολοκληρωθεί η εκκένωση του στάβλου –υπολογίζεται μέχρι τις 20
Δεκεμβρίου 2020- θα ξεκινήσει η αποτύπωση του κτηρίου προκειμένου να εκπονηθούν οι μελέτες αποκατάστασής του.

Σε χώρο πλησίον του στάβλου θα εγκατασταθεί άμεσα ένα ακόμη toll, προκειμένου να φιλοξενήσει τα αντικείμενα που έχουν δεχθεί την πρώτη φάση του καθαρισμού και της συντήρησής τους, ενώ παράλληλα θα στεγάσει τα διαφορετικά εργαστήρια συντήρησης - επίπλων, μικροτεχνίας, υφασμάτων και χαρτώου υλικού.

 Τα δύο tolls- της φύλαξης των αμαξών και της οικοσκευής- όπως και τα δύο που ήδη έχουν εγκατασταθεί στο κτήμα για την φύλαξη των αυτοκινήτων και των προς συντήρηση αντικειμένων, αποτελούν χορηγία της ΑΜΚΕ ΑΙΓΕΑΣ.

Ειδικά, σε ό,τι αφορά το χαρτώο υλικό, έχει αρχίσει ήδη το έργο της ψηφιοποίησης μέρους του αρχείου του κτήματος, έργο το οποίο πρόσφατα εντάχθηκε προς χρηματοδότηση στο τρέχον ΕΣΠΑ. 

Ταυτόχρονα, προχωρεί και η εκκένωση του βουστασίου, όπου μέχρι πρόσφατα βρίσκονταν και τα αυτοκίνητα, ώστε να ξεκινήσουν οι σωστικές εργασίες και να εκπονηθούν οι μελέτες αποκατάστασης του κτηρίου, το οποίο παρουσιάζει σοβαρά στατικά προβλήματα.

Στην αυτοψία του κτήματος η Υπουργός συνοδευόταν από τον Γενικό Γραμματέα Πολιτισμού Γιώργο Διδασκάλου, την προϊσταμένη της Γενικής Διεύθυνσης Αναστήλωσης Μουσείων και Τεχνικών Έργων Αμαλία Ανδρουλιδάκη, την προϊσταμένη της Διεύθυνσης Συντήρησης Αρχαίων και Νεωτέρων Μνημείων Μαρία Μερτζάνη, την προϊσταμένη της Διεύθυνσης Προστασίας και Αναστήλωσης Νεώτερων και Σύγχρονων Μνημείων Ιωάννα Καράνη και υπηρεσιακά στελέχη του ΥΠΠΟΑ.

(ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΥΠΠΟΑ, coryright φωτογραφιών ΥΠΠΟΑ)

70 χρόνια από την έναρξη του πολέμου της Κορέας

 Αυτές τις μέρες όλος ο κόσμος τιμά την επέτειο των 70 ετών από την έναρξη του Πολέμου της Κορέας. Ένας πόλεμος δύσκολος στον οποίο Έλληνες συμμετείχαν στο πλαίσιο αποστολής του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, σχεδόν αμέσως μετά τον αδελφοκτόνο εμφύλιο πόλεμο.

Μεταξύ των Ελλήνων μαχητών της Κορέας ήταν και οι Μιχάλης Πορφυριάδης και Παναγιώτης Αλικάρης, από το Παλαιοχώρι Παγγαίου.

Το Εκστρατευτικό Σώμα Ελλάδας στην Κορέα (αναφέρεται και με τα αρχικά ΕΚ.Σ.Ε.) (Νοέμβριο 1950 - Δεκέμβριο 1955), αποτελούσε την πρώτη ελληνική συμμαχική αποστολή στα πλαίσια του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Τα Εκστρατευτικό Σώμα Ελλάδας περιελάμβανε δυνάμεις του στρατού ξηράς και της αεροπορίας. Συγκεκριμένα, αποτελούνταν από Τάγμα συνολικής δύναμης 1.000 ατόμων και σμήνος της βασιλικής αεροπορίας από 67 άτομα, με 7 αεροσκάφη C-47 Ντακότα.

Το ΕΚ.Σ.Ε. τιμήθηκε για την ηρωική του δράση στον Πόλεμο της Κορέας με εύφημο μνεία τόσο από τον πρόεδρο της Κορέας όσο και από των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Οι κυβερνήσεις Κορέας και Η.Π.Α. απένειμαν πλήθος παρασήμων και μεταλλίων στην ελληνική αποστολή...

Οι απώλειες των Ελλήνων ανήλθαν σε 186 νεκρούς και 566 τραυματίες. Επίσης απωλέσθηκαν και 4 αεροσκάφη C-47 Ντακότα.

Η Νότια Κορέα προς τιμή της ελληνικής συμμετοχής ανήγειρε στην κοιλάδα των ηρώων, κοντά στην Σεούλ, μνημείο για τους Έλληνες πεσόντες μαχητές.

Πρόσωπα του τόπου μας...

Πρώτη βδομάδα της δεύτερης καραντίνας και ας ασχοληθούμε λίγο με την ιστορία του τόπου μας. Στην προηγούμενη καραντίνα είχα αναρτήσει μια προεκλογική αφισέτα του Λάμπρου Τιμοθέου, υποψήφιου βουλευτή από το Παλαιοχώρι, στις εκλογές της 5ης Μαρτίου 1950. Ο δικηγόρος Λάμπρος Τιμοθέου, γιός του απαγχονισθέντος κατά το 1917 απο τους Βουλγάρους Παλαιοχωρινού δημοδιδάσκαλου Δημοσθενη Τιμοθέου, ήταν υποψήφιος βουλευτής Καβάλας του Εθνικού Ενωτικού Κόμματος του Παναγιώτη Κανελλόπουλου, που συμμετείχε στο "Μέτωπο Εθνικής Αναδημιουργίας", στις εκλογές της 5ης Μαρτίου 1950. Δυστυχώς δεν εξελέγη, μια και ο συνδυασμός εξέλεξε μόλις 7 βουλευτές. Ο Λ. Τιμοθέου απεβίωσε σε ηλικία 49 ετών το 1959. 

Η απώλειά του ήταν σημαντική. Από τον Τύπο της εποχής (Εφημερίδα "Ταχυδρόμος") αλιεύσαμε μια "επιμνημόσυνο σπονδή" που είχε γράψει για τον Λάμπρο Τιμοθέου ο φίλος του Λ. Σ. Αδαμπασιάδης, όπου περιγράφει τον ευγενή χαρακτήρα του. Παραθέτω αυτούσιο το κείμενο του δημοσιεύματος προς διάσωση της μνήμης και της ιστορικής ταυτόχρονα πληροφορίας.

"(sic:) ΛΑΜΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΥ

Θα με συγχωρήση ο αγαπητός μου φίλος που, επί τω θανάτω του, δεν έσυρα τας απαιτούμενας γραμμάς νεκρολογίας του. Ήταν τόσον απρόοπτος ο χαμός του και τόσον συγκλονιστική η δοκιμασία που αισθανθήκαμε όλοι οι τριγυρινοί, ώστε η ανωτέρω παράλειψις μου να είναι συγχωρετή.

Έζησα τα τελευταία χρόνια κοντά του και ένοιωσα και εξετίμησα καλά τον χαρακτήρα του.

Υιός του Διδασκάλου του Γένους Δημοσθένους Τιμοθέου, εγεννήθη στο Παλαιοχώρι του Παγγαίου, όπου και εδιδάχθη τα πρώτα γράμματα. Άτυχος όμως γρήγορα έχασε τον Πατέρα του, θυσιασθέντα εις τον βωμόν της ανεξαρτησίας του Γένους μας. Εις το Γυμνάσιον της Καβάλας εσυνέχισε τας εγκυκλίους σπουδάς του και αποφοιτήσας ενεγράφη στην Νομική Σχολή του Καποδιστρείου Πανεπιστημίου.

Ως δικηγόρος υπηρέτησε την θείαν επιστήμην του με ήθος, ανθρωπισμόν και ανωτερότητα καλλιεργημένην.

Από τα αυτά, ευγενή, εμφορούμενος αισθήματα και εις την πολιτικήν οσάκις ανεμίχθη, το έπραξε με ευγενή διάθεσιν και ανώτερα ιδανικά. 

Άνθρωποι του ήθους του Λάμπρου, δύσκολα σήμερα συναντώνται στην κοινωνία, της οποίας ως οικογενειάρχης και μέλος, υπήρξεν ο συντελεστής του ωραίου, του ιδεώδους, του ευγενούς.

Ατυχώς όμως πολύ γρήγορα μας άφησε, ενώ και στην οικογένεια του ήταν ακόμη χρήσιμος και απαραίτητος και εις την κοινωνία πολύτιμος και εκλεκτός παράγων.

Θα ενθυμούμεθα για πάντα την σωματική και ψυχική του ευθυτένειαν, αλησμόνητη δε θα μας μείνει η συντροφιά του".   

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΠΑΓΓΑΙΟΥ ΜΟΝΟ ΚΑΤΟΠΙΝ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΩΝ ΡΑΝΤΕΒΟΥ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ 

ΜΟΝΟ ΚΑΤΟΠΙΝ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΩΝ ΡΑΝΤΕΒΟΥ

 

Ο Δήμος Παγγαίου, στο πλαίσιο των μέτρων πρόληψης και προστασίας της δημόσιας υγείας και κατά της εξάπλωσης του κορονοϊού COVID-19, γνωστοποιεί την λειτουργία των υπηρεσιών του ΜΟΝΟ κατόπιν ραντεβού από τη Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2020.

Στόχος της ενέργειας αυτής, είναι να αποφευχθεί ο συνωστισμός από τη φυσική παρουσία των πολιτών στις υπηρεσίες του Δήμου.

Συγκεκριμένα οι πολίτες που θέλουν να επισκεφθούν τις υπηρεσίες του Δήμου θα πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να έχουν κλείσει ραντεβού τηλεφωνικά ή μέσω email στις ώρες 08.00 με 13.00.

Τα στοιχεία επικοινωνίας των υπηρεσιών είναι τα εξής:

 

1. Υπηρεσίες Δόμησης – Πολεοδομικού Σχεδιασμού & Εφαρμογών (Πολεοδομία): τηλ  2592350058 και e-mail: ydom@dimospaggaiou.gr

 

2. Τεχνική Υπηρεσία: τηλ  2592350059 και e-mail: ty@dimospaggaiou.gr

 

3. Οικονομικές Υπηρεσίες: τηλ 2592350014 και e-mail: zaxopoulou@dimospaggaiou.gr

 

4. Τμήμα Εσόδων: τηλ. 2592350037 και e-mail: kevezidou@dimospaggaiou.gr  

 

5. Υπηρεσία Κοινωνικής Προστασίας-Προαγωγής Δημόσιας Υγείας & Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Πολιτισμού και Κέντρο Κοινότητας: τηλ. 2592022575  και e-mail: kkp@dimospaggaiou.gr

 

6. Διοικητικές Υπηρεσίες (Δημοτολόγια, Πρωτόκολλο, Υποστήριξη Συλλογικών  Οργάνων): τηλ  2592350000 &  2592350040 και e-mail: andreoglou@dimospaggaiou.gr

 

6. Γραφείο Αγροτικής Ανάπτυξης: τηλ: 2592023665 και e-mail: theotsav@hotmail.gr

 

7. Υπηρεσία Καθαριότητας: τηλ. 2592022363

 

8. Αποκεντρωμένα γραφεία των Δημοτικών Ενοτήτων όπως παρακάτω:  

Δημοτική Ενότητα Ελευθερών: τηλ 2594350006, e-mail:  d.eleftheron@kep.gov.gr 

Δημοτική Ενότητα Παγγαίου: τηλ: 2592061207 e-mail: papavasiliou@dimospaggaiou.gr

Δημοτική Ενότητα Πιερέων: τηλ 2592350405, e-mail: pasxaloglou@dimospaggaiou.gr 

Δημοτική Ενότητα Ορφανού: τηλ 2592350554, e-mail: d.orfanou@kep.gov.gr

 

9. Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών, όπως παρακάτω:    

ΚΕΝΤΡΙΚΟ Κ.Ε.Π. Ελευθερούπολης: τηλ 2592023306 fax 2592023309   e-mail d.eleftheroupolis@kep.gov.gr 

Κ.Ε.Π. Δημοτικής Ενότητας Ελευθερών:  τηλ 2594350006, 2594350007 fax:2594350008 e-mail d.eleftheron@kep.gov.gr

Κ.Ε.Π. Δημοτικής Ενότητας Ορφανού:  τηλ 2592350554, 2592350511 fax: 2592350553 e-mail: d.orfanou@kep.gov.gr

Κ.Ε.Π. Δημοτικής Ενότητας Παγγαίου: τηλ.2592021800, e-mail: d.paggaiou@kep.gov.gr

Κ.Ε.Π. Δ.Ε. Πιερέων (Αυλή): τηλ. 2592051202, e-mail: piereon@kep.gov.gr

Κ.Ε.Π. Δ.Ε. Πιερέων (Δωμάτια): τηλ. 2592021710 e-mail: piereonp@kep.gov.gr

 

Ο Δήμος Παγγαίου για  οποιαδήποτε τροποποίηση των ανωτέρω αποφάσεων θα εκδώσει νέα ανακοίνωση.

Αφανείς ήρωες και παντοτινοί φίλοι…

Με αφορμή τη σημερινή επέτειο, είναι ευκαιρία να προσέξουμε μια άγνωστη πτυχή της ιστορίας. Είναι ευκαιρία να κάνουμε μια αναφορά στους ακούραστους αφανείς ήρωες του έπους του 1940, τους συνοδοιπόρους των Ελλήνων στρατιωτών, τα μουλάρια και τα άλογα.

Με την κήρυξη της επιστράτευσης ξεκίνησε και η επίταξη των ζώων αυτών που αποτελούσαν μέλη των οικογενειών στα ελληνικά χωριά, αφού με αυτά ολοκλήρωναν όλες σχεδόν τις κοπιώδεις εργασίες της καθημερινότητάς τους. Σύμφωνα με το Γενικό Επιτελείο Στρατού μέχρι τις 13 Νοεμβρίου 1940 είχαν επιταχθεί συνολικά 125.000 άλογα και μουλάρια και είχαν προωθηθεί στο αλβανικό μέτωπο. 

Πάρα πολλά ήταν και τα ζώα που επιτάχθηκαν από το Παλαιοχώρι. Από τα ελάχιστα Δελτία Επιτάξεως που σώζονται προκύπτει πως οι Παλαιοχωρινοί (όσοι δεν είχαν ήδη επιστρατευθεί) ή μέλη των οικογενειών τους έπρεπε να παραδώσουν τα ζώα τους στο Έμπεδο της Ελευθερούπολης μαζί με τα παρελκόμενά τους (σαμάρι, χαλινάρια κ.λπ). Τα ζώα που συγκεντρώθηκαν από την περιοχή ήταν πάρα πολλά, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν επιπλέον ανάγκες στις εγκαταστάσεις. Παράδειγμα αυτής της έκτακτης ανάγκης είναι και οι δέστρες των ζώων που κατασκευάστηκαν άμεσα από πέταλα που σφυρηλατήθηκαν.  

Όλα αυτά βέβαια μέχρι τα ζώα αυτά να προωθηθούν στο μέτωπο, όπου ήταν η κινητήρια δύναμη του Στρατού μας. Περήφανα, αγέρωχα, ακούραστα, χρησιμοποιήθηκαν για τη μεταφορά κυρίως όπλων και πυρομαχικών στα δύσβατα βουνά και κάτω από αντίξοες καιρικές συνθήκες, γράφοντας τις δικές τους σελίδες δόξας, που όμως δεν περιλαμβάνονται στα πολυδιαβασμένα βιβλία. 

Πολλά από τα παραπάνω ζώα υπήρξαν θύματα του πολέμου, αυτοί οι αχώριστοι σύντροφοι και βοηθοί των ανθρώπων της υπαίθρου αλλά και των στρατιωτών. Κάποια από αυτά τα ηρωικά ζώα γκρεμίστηκαν σε βαθιές χαράδρες ή σκοτώθηκαν από εχθρικά πυρά ή δεν άντεξαν στην πείνα και στις κακουχίες.

Ελάχιστα από αυτά επέστρεψαν, στην πλειονότητά τους σακατεμένα. Χρόνια αργότερα, όσοι έχασαν τα ζώα τους υπέβαλαν αιτήσεις για αποζημίωση…

Κλείνοντας αυτό το μικρό αφιέρωμα αντιγράφω μερικές σειρές μιας μαρτυρίας ενός ημιονηγού που βρήκα στο διαδίκτυο: «Σ’ ένα χαντάκι σκεπασμένο με χιόνι, ο Ψαρής μου κόλλησε. Πεινασμένο, μουσκεμένο ως το κόκκαλο, ταλαιπωρημένο από το αδιάκοπο τρέξιμο πάνω στα κατσάβραχα, ήταν γραφτό του να μείνει εκεί. Το χάιδεψα λίγο στο σβέρκο και το φίλησα. Και κίνησα. Σε λίγα βήματα γύρισα να ιδώ για τελευταία φορά. Μπορεί να ήταν ζώο, αλλά ήταν σύντροφος στον πόλεμο. Είχαμε δει τόσες φορές μαζί τον θάνατο, είχαμε περάσει μαζί μερόνυχτα ζωής τέτοια που δεν λησμονιέται ποτέ. Και το είδα να με κοιτάζει που έφευγα. Τι ματιά ήταν αυτή βρε παιδιά. Πόσο παράπονο, πόση λύπη φανέρωνε. Μ’ έπιασε το κλάμα. Ο πόλεμος δεν αφήνει καιρό για τέτοια. Σε μια στιγμή σκέφτηκα να το σκοτώσω. Δεν βάσταξε όμως η καρδιά μου. Και το άφησα εκεί. Με κοίταζε ώσπου χάθηκα πίσω από τον βράχο. Το ‘χω βάρος. Γκαστρωμένος είμαι μ’ ένα λιθάρι εδώ μέσα, στο στομάχι, στην ψυχή…».

Αιωνία τους η μνήμη!

Σε ευχαριστώ!

Μπορεί να θεωρηθεί ότι επαναλαμβάνομαι, όμως κάθε χρόνο, τέτοιες μέρες, παίρνω αφορμή από την ιστορική επέτειο για να γράψω μερικές σκέψεις για τον Αριστείδη Μεντίζη, Δεκανέα Πεζικού...

Ήταν ένας από τους ήρωες εκείνους που το χειμώνα του 1940-41 πολέμησαν στα παγωμένα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας. Πολέμησε για την πατρίδα, μάτωσε για την Ελλάδα, έκλαψε για τους φίλους που έχασε μέσα στα χιόνια κρατώντας τους το χέρι. Παρασημοφορήθηκε...

Ήταν ο ίδιος ήρωας που μου έλεγε παραμύθια και ιστορίες, ο ίδιος ήρωας που έπαιζε και γελούσε μαζί μου τις ατέλειωτες ώρες απουσίας των γονιών μου στη δουλειά. Ο ίδιος ήρωας που πεισματικά αρνιόταν να μιλήσει για τον πόλεμο γιατί όπως έλεγε "μακάρι να μην τον γνωρίσει ποτέ ξανά άνθρωπος", κι ας σκοτείνιαζε η όψη του από τις μνήμες. Ο ίδιος ήρωας που μασκαρευόταν για να με κάνει να γελάσω και με στήριζε σε δύσκολες στιγμές. Ο ίδιος ήρωας που μου μάθαινε ιδανικά και αξίες. Ο ίδιος ήρωας που περπατούσε περήφανος στο χωριό κρατώντας με από το χέρι μέχρι το τέλος της ζωής του.

Ήταν ένας από τους ήρωες που τιμάμε αύριο. Ήταν όμως και ο δικός μου ήρωας! Ήταν ο παππούς μου! Έχοντας το ίδιο όνομα με σένα και κοιτώντας εκεί ψηλά που βρίσκεσαι, σε ευχαριστώ για όλα παππού! Σε ευχαριστώ σαν εγγονός σου! Σε ευχαριστώ σαν Έλληνας!

Εκατόν οκτώ χρόνια ελεύθερο Παλαιοχώρι!

 

Εκατόν οκτώ χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την απελευθέρωση του Παλαιοχωρίου και της περιοχής του Παγγαίου από τον οθωμανικό ζυγό, στις 17 Οκτωβρίου 1912.

Λεπτομέρειες για τα γεγονότα εκείνης της εποχής διασώζει μια καταγραφή του τότε δημοδιδάσκαλου του Δημοτικού Σχολείου Παλαιοχωρίου Ξενοφώντος Μαλαμίδη.

Όπως αναφέρει, από την κήρυξη του Ελληνοτουρκικού πολέμου στις 5 Οκτωβρίου 1912, όλοι οι Έλληνες της επαρχίας Παγγαίου, «με αγωνίαν παρηκολουθούμεν τας επιχειρήσεις και με ανεκλάλητον χαράν επληροφορούμεθα την πρόοδον και τας νίκας των Ελληνικών Στρατευμάτων». Ήδη, όπως σημειώνει, το δεύτερο δεκαήμερο του Οκτωβρίου, οι κάτοικοι της περιοχής άρχισαν να επεξεργάζονται τρόπους για να συμμετάσχουν στον αγώνα για την ελευθερία. Τα πράγματα γίνονταν δυσκολότερα αφού την περιοχή, μετά τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, επιβουλεύονταν και οι Βούλγαροι, οι οποίοι ήδη κατευθύνονταν προς τη Δράμα.

Παρ’ όλα αυτά ομάδα Ελλήνων προσκόπων με αρχηγό τον οπλαρχηγό καπετάν Δούκα Ζέρβα, εγκαταστάθηκε στο Ροδολείβος και είχε επαφή με τον Μητροπολίτη Ελευθερουπόλεως και αργότερα εθνομάρτυρα Γερμανό, προκειμένου να κατευθυνθεί προς την Ελευθερούπολη και να απελευθερώσει ολόκληρη την επαρχία Παγγαίου.

Τις επόμενες ημέρες η Δράμα έπεσε στα χέρια των Βουλγάρων και αυτό ανάγκασε τον Μητροπολίτη Γερμανό να παροτρύνει τον Καπετάν Δούκα για να επισπεύσει την κατάληψη της Ελευθερούπολης και να μην τον προλάβουν οι Βούλγαροι. Παρ’ όλα αυτά ο Δούκας Ζέρβας ήταν επιφυλακτικός μια και δεν είχε ισχυρή δύναμη.

Στις 15 Οκτωβρίου, Βούλγαροι κομιτατζήδες εισήλθαν στην Καβάλα και άρχισαν να σκοτώνουν και να ληστεύουν πλούσιους Οθωμανούς. Παρακολουθώντας τις εξελίξεις και φοβούμενος μήπως οι Βούλγαροι φθάσουν στην Ελευθερούπολη πριν από τους Έλληνες, ο Μητροπολίτης Γερμανός απέστειλε στο Ροδολείβος τον ιερέα Νικόλαο Οικονόμου, με γραπτή εντολή του, προς τον Καπετάν Δούκα Ζέρβα, να σπεύσει να καταλάβει την πόλη.

Έτσι, στις 17 Οκτωβρίου, ο οπλαρχηγός ξεκίνησε από το Ροδολείβος με κατεύθυνση την Ελευθερούπολη, και στο πέρασμα του αφόπλιζε τα οθωμανικά αποσπάσματα. Ήταν αυτή η μέρα της απελευθέρωσης της περιοχής μας!

Οι κάτοικοι του Παλαιοχωρίου, μόλις έμαθαν ότι ο Καπετάν Δούκας φτάνει στην περιοχή, αφόπλισαν τους Οθωμανούς κατοίκους του χωριού και συγκέντρωσαν τα όπλα τους. Εβδομήντα πέντε νέοι, οπλισμένοι με τα όπλα αυτά, κατευθύνθηκαν στην κεντρική οδό για να προϋπαντήσουν το τμήμα του οπλαρχηγού, και, αφού ενσωματωθούν σε αυτό, όλοι μαζί κατευθύνθηκαν προς την Ελευθερούπολη.

Στην τοποθεσία που βρίσκεται σήμερα το στρατόπεδο «Αμβράζη», τους υποδέχθηκαν οι οθωμανικές πολιτικές αρχές και συγκεκριμένα ο έπαρχος, ο οικονομικός έφορος, ο αστυνόμος κλπ, «κομίζοντες άρτον και άλας επί δίσκου, ως και ξίφος ανεστραμμένον». Εκεί βρίσκονταν ο Μητροπολίτης Γερμανός με τους ιερείς που φορούσαν τα άμφια τους, οι μαθητές των σχολείων, η φιλαρμονική μουσική και όλος ο ελληνικός πληθυσμός της πόλης. «Οι κώδωνες της εκκλησίας κρούουν χαρμοσύνως, η φιλαρμονική μουσική παιανίζει τον Εθνικόν Ύμνον και διάφορα εμβατήρια. Οι μαθηταί και μαθήτριαι άδωσι πατριωτικά άσματα. Άνδρες, γυναίκες και παιδιά κλαίουν από χαρά και ανεκλάλητον ενθουσιασμόν Ελληνικαί σημαίαι ανεπετάσθησαν εις πλείστα οικήματα. Η χαρά του λαού είναι αδύνατον να περιγραφεί», παρατηρεί ο Ξ. Μαλαμίδης.

Στη συνέχεια ο Μητροπολίτης αφού ασπάστηκε τον οπλαρχηγό οδήγησε την πομπή προς το διοικητήριο της πόλης, όπου και ο Δούκας Ζέρβας εγκαθίσταται στην μέχρι τότε έδρα του Τούρκου έπαρχου.

Δυστυχώς, λίγες μέρες μετά οι Βούλγαροι που βρίσκονταν στην Καβάλα πληροφορήθηκαν ότι στην Ελευθερούπολη δεν υπάρχει τακτικός στρατός και με μια διμοιρία στρατού έφτασαν στην πόλη και εκδίωξαν τον Δούκα Ζέρβα. Μετά από αυτά, τις παραμονές των Χριστουγέννων, έφτασε στην περιοχή ο ελληνικός στρατός που απελευθέρωσε τα χωριά του Παγγαίου, ενώ η Ελευθερούπολη έμεινε στα χέρια των Βουλγάρων μέχρι τον Ιούνιο του 1913, οπότε και αποβιβάστηκε ελληνικός στρατός στην Καβάλα για να απελευθερωθεί ολόκληρη η Μακεδονία.

Επέτειος απελευθέρωσης του Παγγαίου

 

Τελετή αποκατάστασης της ιστορικής οικίας Παύλου Μελά

Τελετή για την αποκατάσταση της ιστορικής οικίας του Παύλου Μελά στην Κηφισιά διοργανώνει το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας την Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2020, στις 20.30, ανήμερα της συμπλήρωσης 116 ετών από το θάνατο του εθνικού Ήρωα. Η οικία έχει μεταβιβαστεί στην κυριότητα του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας ύστερα από δωρεά που έκανε η κ. Ναταλία Ιωαννίδου. 

Την τελετή θα τιμήσουν με την παρουσία τους η Α.Ε. Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κατερίνα Σακελλαροπούλου και ο Πρόεδρος της Βουλής κ. Κωνσταντίνος Τασούλας, Υπουργοί, Βουλευτές και εκπρόσωπος της Πολιτικής και Στρατιωτικής Ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις προβλέψεις του ΕΟΔΥ στο πλαίσιο της υγειονομικής προστασίας.  

Οι πρώτες ενέργειες για την αποκατάσταση της οικίας, σύμφωνα με τα αρχικά σχέδιά του, έγιναν τον Αύγουστο του 2019, ολοκληρώθηκαν οι σχετικές διαδικασίες και από τον Φεβρουάριο άρχισαν οι εργασίες αποκατάστασης της έπαυλης.

Η Οικία Μελά θα λειτουργήσει ως ένα μνημείο ζωντανής ιστορίας ώστε οι νεώτερες γενιές να γνωρίσουν τον άνθρωπο, τον οικογενειάρχη, τον Εύελπι, τον Έλληνα αξιωματικό, τον μάρτυρα του Μακεδονικού Αγώνα Παύλο Μελά, μέσα από τα προσωπικά του αντικείμενα, τα οποία δωρίστηκαν από τους συγγενείς του. 

Για την ολοκλήρωση του έργου υπήρξε συνεργασία μεταξύ των Υπουργείων Εθνικής Άμυνας, Οικονομικών και Πολιτισμού & Αθλητισμού ώστε να τεθεί σε εφαρμογή η επικαιροποιημένη μελέτη αποκατάστασης από την ομάδα της Αστικής Μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας Δράμας «Κύκλωψ», που κάλυψε με χορηγία της το κόστος των εργασιών αποκατάστασης του μνημείου.

Η τελετή αποκατάστασης της Οικίας Μελά και η λειτουργία της ως Εθνικού Μνημείου θα μεταδοθεί σε απευθείας σύνδεση από την ιστοσελίδα του ΥΠΕΘΑ www.mod.mil.gr  

29 Σεπτεμβρίου - 1 Οκτωβρίου 1941: H σφαγή που αποφεύχθηκε την τελευταία στιγμή στο Παλαιοχώρι Παγγαίου.

 Αυτές οι ημέρες είναι ημέρες μνήμης για το Παλαιοχώρι Παγγαίου, όπως και για ολόκληρη την Ανατολική Μακεδονία, που λίγο έλειψε να θρηνήσει εκατοντάδες θύματα. Παράλληλα όμως και ημέρες πένθους για τους τέσσερις Παλαιοχωρινούς που έχασαν τη ζωή τους από τα "αντίποινα" του βουλγαρικού στρατού.

Πριν από 79 χρόνια, την  1η Οκτωβρίου 1941 τμήμα του κατοχικού βουλγαρικού στρατού μπήκε στο Παλαιοχώρι και  συγκέντρωσε τους άρρενες κατοίκους στην αυλή του Δημοτικού Σχολείου για να τους εκτελέσει, στο πλαίσιο των αντιποίνων για την εξέγερση της Δράμας, που ήταν η πρώτη δράση αντίστασης στην κατεχόμενη Ελλάδα. Δύο πολυβόλα στήθηκαν απέναντι από τους συγκεντρωμένους Παλαιοχωρινούς. Ωστόσο οι διαπραγματεύσεις και η αποφασιστικότητα των κατοίκων του χωριού ματαίωσαν την τελευταία στιγμή την εκτέλεση. 

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι το Παλαιοχώρι δεν αποτέλεσε στόχο για τους Βουλγάρους. Την προηγούμενη μέρα, στις 30 Σεπτεμβρίου 1941, η βουλγαρική αεροπορία βομβάρδισε την πλατεία του χωριού, σκοτώνοντας τον 60χρονο Σαράντη Τσιπουρόπουλο, και προκαλώντας σημαντικές ζημιές στα σπίτια γύρω από το σημείο. Ο φόρος αίματος που πλήρωσε το Παλαιοχώρι όμως ήταν ακόμη μεγαλύτερος, αφού μια μέρα νωρίτερα, σαν σήμερα, στις 29 Σεπτεμβρίου 1941, εκτελέστηκαν στη Δράμα δια τυφεκισμού οι Κωνσταντίνος Θαλασσούδης, Αριστοτέλης Βαλσαμίδης, 27 ετών και Παύλος Τσελίκης 24 ετών.      

Τα γεγονότα αυτά οδήγησαν στο βουνό πολλούς Παλαιοχωρινούς, οι οποίοι και στελέχωσαν τις αντάρτικες ομάδες που συγκροτήθηκαν  τον ερχόμενο χειμώνα (1941-1942). Αυτοί οι Παλαιοχωρινοί πρωτοστάτησαν σε όλες τις μάχες ενάντια στους κατακτητές, στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις κατά των  Βουλγάρων και, τέλος, στην απελευθέρωση του χωριού. 

Ας  μην ξεχνάμε την ιστορία μας...

 Τιμή και Δόξα στους τέσσερις νεκρούς Παλαιοχωρινούς!

Τιμή και Δόξα σε όλους όσοι αγωνίστηκαν για την Ελευθερία!

Το κέρινο ομοίωμα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη σε εξέλιξη

Το 2021 που έρχεται  είναι μια επετειακή  χρονιά για την Ελλάδα. Tο μουσείο κέρινων ομοιωμάτων του Θεόδωρου Κοκκινίδη, μέσα από την δημιουργία, τιμά τους ήρωες του 1821.Πρώτο έργο, το ομοίωμα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, βρίσκεται σε εξέλιξη.

www.kerinaomoiomata.gr

Μουσείο κέρινων ομοιωμάτων Θεόδωρου Κοκκινίδη

Κηπιά Καβάλας

Επικ.6937803780-2592110501

Καλή σχολική χρονιά!

 

Άγιος Αριστείδης, ο Φιλόσοφος και Απολογητής

Μέσα στη χορεία των μαρτύρων, αγωνιστών της Πίστεως κατά τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους συναντούμε και τον φιλόσοφο Άγιο Αριστείδη, που είναι γνωστός στην εκκλησιαστική ιστορία από την απολογία την οποία παρέδωσε στο Ρωμαίο αυτοκράτορα Αδριανό, η οποία αποτελεί και την αρχαιότερη σωζόμενη απολογία.

Του Αριστείδη Χρ. Μεντίζη

Δημοσιογράφου - ιστορικού ερευνητή

Ο Άγιος Αριστείδης ήταν Αθηναίος ευπατρίδης, φιλόσοφος, με καταγωγή από αριστοκρατική οικογένεια, και έζησε στις αρχές του 2ου μ.Χ. αιώνα, επί αυτοκρατορίας Αδριανού. Ο Αριστείδης υπήρξε διαπρεπής φιλόσοφος. Είχε σπουδάσει κλασική φιλοσοφία στην περίφημη Φιλοσοφική Σχολή των Αθηνών. Ωστόσο, η παρουσία αλλά και το πύρινο κήρυγμα των επιφανών ιεραρχών των Αθηνών, του Αγίου Ιεροθέου και του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου, παρακίνησαν τον φιλόσοφο Αριστείδη, ο οποίος υπήρξε περίδοξος και ευπειθέστατος μαθητής τους, στο να μεταστραφεί στον Χριστιανισμό, και να αναδειχθεί σύντομα σε φλογερό κήρυκα του λόγου του Θεού και σε ένθερμο υπερασπιστή του Χριστιανισμού.

Συνέβαλε αποφασιστικά στην εδραίωση και διάδοση του μηνύματος της χριστιανικής αλήθειας. Γι’ αυτό και ο σοφός Αθηναίος χριστιανός φιλόσοφος ανέλαβε με παρρησία την υπεράσπιση των διωκομένων χριστιανών. Σκοπός της περίφημης αυτής απολογίας, ήταν να αποκρούσει τις άδικες και αήθεις κατηγορίες που εκτοξεύονταν εναντίον των χριστιανών, αλλά και να τονίσει την υπεροχή του Χριστιανισμού και του ήθους των χριστιανών σε σύγκριση με τις άλλες θρησκείες.

Έχοντας βαθιά γνώση τόσο της Αγίας Γραφής όσο και των κυρίαρχων φιλοσοφικών ρευμάτων της εποχής εκείνης, καταπολέμησε με τον απολογητικό του λόγο την πλάνη των ειδώλων και στηλίτευσε με πειστική επιχειρηματολογία τη λατρεία των ψεύτικων θεών, αλλά και τον έκλυτο βίο των ειδωλολατρών. Παράλληλα κάλεσε αυτούς που αμφισβητούν την ορθότητα της χριστιανικής αλήθειας, να μελετήσουν τον λόγο του Θεού μέσα από την Αγία Γραφή και να σταματήσουν τους διωγμούς εναντίον των χριστιανών.

Η ακλόνητη πίστη του Αγίου και ο διαρκής αγώνας του υπέρ των διωκομένων χριστιανών δημιούργησαν έντονη δυσφορία και αγανάκτηση στον Ρωμαίο αυτοκράτορα, ο οποίος αποφάσισε τη δίωξή του. Ο Άγιος μετέβη στη Ρώμη για να απολογηθεί, αλλά στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην Αθήνα, όπου υπεβλήθη σε βασανιστήρια χωρίς όμως να πτοείται. Αψηφώντας και τον ίδιο ακόμη τον θάνατο, οδηγήθηκε από τους Ρωμαίους στην κοίλη της αγοράς των Αθηνών, όπου και υπέστη τον δι’ αγχόνης μαρτυρικό θάνατο στις 13 Σεπτεμβρίου του 120 ή του 134 μ.Χ.. Τη μέρα αυτή (13 Σεπτεμβρίου) η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά και εορτάζει την πανίερη μνήμη του. Πρέπει δε να σημειωθεί πως ο Ιερώνυμος έγραψε εγκώμιο για τον Άγιο Αριστείδη και τον χαρακτηρίζει Ισαπόστολο.

Η φλογερή πίστη και το αγωνιστικό φρόνημα του Αγίου υμνούνται και μέσα από την Ακολουθία του, την οποία συνέγραψε το 1990 ο Μέγας Υμνογράφος της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας Δρ. Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας, ο οποίος το 2006 συνέγραψε τον Παρακλητικό Κανόνα και το 2009 τους Χαιρετιστήριους Οίκους προς τιμήν του Αγίου.

Η «Περί Θεοσεβείας» Απολογία

Το κείμενο της Απολογίας είχε απολεσθεί, αλλά στα τέλη του 19ου αιώνα βρέθηκε σε Συριακή μετάφραση στον Κώδικα 16 της Μονής της Αγίας Αικατερίνης στο Όρος Σινά. Η ύπαρξη μεταφράσεων, αλλά και η ενσωμάτωσή της στο βίο Βαρλαάμ και Ιωάσαφ, δεικνύει πως προφανώς ήταν αρκετά διαδεδομένη για την εποχή, και έγινε το όργανο για τη μετάδοση του Χριστιανισμού σε πολλά έθνη.

Η Απολογία του Αγίου Αριστείδη χωρίζεται σε κεφάλαια. Αρχίζει την απολογία του με βάση την απόδειξη του ζητήματος της μονοθεΐας, την οποία προσδιορίζει μέσα από την αρμονία του κόσμου και διαχωρίζει τη θρησκευτική συμπεριφορά των ανθρώπων με βάση την πίστη τους σε χριστιανούς, ιουδαίους και ειδωλολάτρες. Επικρίνει τους ειδωλολάτρες λέγοντας πως χειρότεροι όλων είναι οι Αιγύπτιοι, που προσκυνούν ακόμη και ζώα. Όσον αφορά τους ιουδαίους τονίζει πως παρότι έφτασαν κοντά αφού «υπέρ πάντων λατρεύουν Θεόν και όχι τα έργα του» και αυτοί τελικά παραπλανήθηκαν και όρισαν να τηρούν και τυπικές διατάξεις. Έτσι προτάσσει την ανωτερότητα της Χριστιανικής πίστεως που κατέχει την καθαρή περί Θεού ιδέα, την καθαρότητα του βίου, τα φιλάνθρωπα αισθήματα των χριστιανών και επιτίθεται κατά των διωγμών, που τους θεωρεί αδικαιολόγητους. Προβάλλεται η ανώτερη ηθική του Θεού των χριστιανών, ο οποίος δε ζητεί αιματηρές θυσίες, δεν πράττει βαρέα αμαρτήματα, ούτε επιθυμεί τον πόλεμο. Όπως αναφέρει, οι θεοί των ειδωλολατρών αποτελούν κατασκευάσματα και γι αυτό οι άνθρωποι καλούνται να βρουν το δημιουργό των κατασκευασμάτων, δηλαδή τον αληθινό Θεό. Στον επίλογο του, θεωρεί πως τελικά πηγή της επιθετικότητας των Εθνικών είναι η προσπάθεια συγκάλυψης της ανηθικότητάς τους.

Στην Απολογία του ο Άγιος Αριστείδης εντυπωσιάζει τον αναγνώστη διότι πλέον εισέρχεται σε ένα τελείως διαφορετικό συγγραφικό κλίμα. Η απλοϊκή επιχειρηματολογία είναι χαρακτηριστικό του έργου του, το οποίο όμως δεν είναι ξένο προς τη στωική ηθική και την πλατωνική-αριστοτελική σκέψη, θέλοντας έτσι να δείξει στον αυτοκράτορα ότι τα επιχειρήματά του τα αντλεί από τον οικείο, σε αυτόν, φιλοσοφικό χώρο. Για αυτό και από την αρχή προσπαθεί να δημιουργήσει κλίμα ευμενούς επικοινωνίας με τον Αυτοκράτορα, χρησιμοποιώντας στοιχεία της εγγενούς φιλοσοφίας. Ο Άγιος Αριστείδης στην Απολογία του είναι ειλικρινής και δίκαιος στις κρίσεις του και στηρίζεται σε πολλά σημεία στην απολογητική του Αποστόλου Παύλου, όπως διαφαίνεται μέσα από τις επιστολές του.

Το σπήλαιο του Αγίου Αριστείδη

Κάθε χρόνο κατά τον εορτασμό της μνήμης του Αγίου Αριστείδου, στις 13 Σεπτεμβρίου, πολλοί πιστοί προσέρχονται σε ένα κατανυκτικό σπήλαιο, στη νοτιοδυτική πλαγιά του λόφου του Λυκαβηττού. Στο σπήλαιο αυτό σύμφωνα με την προφορική παράδοση ο Άγιος Αριστείδης προσερχόταν συχνά για να προσευχηθεί, και να ενισχυθεί πνευματικά για να συνεχίσει τον αγώνα του για την υπεράσπιση της χριστιανικής πίστεως και των διωκόμενων χριστιανών στην Αθήνα του 2ου μ.Χ. αιώνα.

Βιβλιογραφία:

- Παναγιώτη Χρήστου, «Ελληνική Πατρολογία», Τόμος Β΄, Εκδόσεις Κυρομάνος, Θεσσαλονίκη 2005

- «Οι Αποστολικοί Πατέρες (80 – 140 μ.Χ.), Πλήρης Οδηγός Μελέτης», Αθήνα 2008

- Θεοδωροπούλου Αριστείδου Γ., «Ο Άγιος Αριστείδης», Εκδόσεις Νεκτ. Παναγόπουλος, Αθήνα 2008

(Φιλοξενήθηκε στο 43ο Τεύχος, Ιουλίου - Σεπτεμβρίου 2014, του περιοδικού "Άμβων Παγγαίου" της Ιεράς Μητροπόλεως Ελευθερουπόλεως)