Ἑορτάζουμε καί πάλι σύν Θεῶ τήν κορυφαία καί κοσμοχαρμόσυνη ἑορτή τῆς πίστεώς μας, τήν «μητρόπολη» τῶν ἑορτῶν μας σύμφωνα μέ τόν ὡραῖο Πατερικό χαρακτηρισμό της, τά Χριστούγεννα. Πανηγυρίζουμε μέ χαρά καί ἀγαλλίαση ψυχῆς, ὅπως ἁρμόζει, τό τρισμέγιστο γεγονός, πού συνέβη ἐπάνω στόν πλανήτη μας, πρίν ἀπό δύο καί πλέον χιλιάδες χρόνια, τήν ὑπέρ πάντα λόγον καί ἔννοιαν Ἐνανθρώπιση τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἀκούσαμε νά τό ἐξιστορεῖ ὁ Ἀπόστολος πρίν λίγο μέ λίγα λιτά καί ἀπέριττα λόγια: «ὅτε δέ ἦλθεν τό πλήρωμα τοῦ χρόνου ἐξαπέστειλεν ὁ Θεός τόν υἱόν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπό νόμον, ἵνα τούς ὑπό νόμον ἐξαγοράση, ἵνα τήν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν». (Γαλάτας 4, 4 -5).
Ἔτσι μέ τή Χάρη τοῦ Παναγάθου Θεοῦ νοερά στεκόμαστε στή μικρή πύλη τοῦ ἁγίου καί Θεοδέγμονος Σπηλαίου τῆς Βηθλεέμ καί μέ τά μάτια τῆς ψυχῆς βλέπουμε ἔκθαμβοι «Βρέφος ἐσπαργανωμένον κείμενον ἐν τῆ φάτνη» (Λουκᾶ 2, 12). Ὤ! τοῦ παραδόξου θαύματος! τόν Κύριο τῆς Δόξης «ἐν μορφῆ» Βρέφους ἁβροῦ καί ἀκτινοβόλου, ξαπλωμένου μακαρίως μέσα σέ φάτνη ἀλόγων καί τυλιγμένου στά σπάργανά Του, στό βάθος μιᾶς ἀνήλιας σπηλιᾶς, ἐνῶ ἀπό ἐπάνω Του δύο ἄνθρωποι νά τό κοιτάζουν μέ ἄπειρη ἀγάπη καί στοργή, ἡ Παναγία Μητέρα Του καί ὁ δίκαιος καί Μνήστωρ Ἰωσήφ.
Τί ὑπέροχο, ἀλήθεια, καί μοναδικό σκηνικό! Πόσους ποιητές, πόσους ὑμνογράφους καί ἐγκωμιαστές, πόσους καλλιτέχνες δέν ἐνέπνευσε γιά ἔργα τέχνης μεγάλα καί θαυμαστά! «Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί, ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός»! Καί ἄν τήν ὥρα πού ἀτενίζουμε τό Θεῖο Βρέφος συγκρατήσουμε τή ψυχραιμία μας καί ρωτήσουμε, γιατί αὐτό τό ὑπερθαύμαστο θέαμα, τότε πάλι ὁ θεόπνευστος Ἀπόστολος θά μᾶς ἀπαντήσει πλήρως διαφωτίζοντάς μας: «Χριστός Ἰησοῦς ἦλθεν εἰς τόν κόσμον ἁμαρτωλούς σῶσαι, ὧν πρῶτος εἰμί ἐγώ». (Α΄ Τιμ. 1, 15).
Καί αὐτήν ακριβῶς τήν ἐπιγραμματική σχεδόν ἀπάντηση τοῦ Ἀποστόλου Παύλου στό μέγα ἐρώτημα, γιατί «ἔκλινε οὐρανούς» καί ἦλθε στή γῆ μας ὁ Ἰησοῦς Χριστός στόν κόσμο, ὀφείλουμε νά ἐπαναλάβουμε χωρίς δισταγμό εἰς ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί αὐτά τά ἐφετινά εἰρηνικά Χριστούγεννα, παραμερίζοντας διακριτικά ὅλο τόν λαμπρό της διάκοσμο: τά στολισμένα δέντρα, καί ὅλες τίς χαρούμενες κοσμικές μας συγκεντρώσεις καί θορύβους.
Γι’ αὐτό ἦλθε, ἀγαπητοί, ὁ Χριστός στόν κόσμο, στή γῆ μας: γιά νά μᾶς λυτρώσει ἀπό τήν πιό σοβαρή αἰτία καί πηγή ὅλης τῆς κακοδαιμονίας μας, δηλαδή τήν ἁμαρτία. Δυστυχῶς ὅλη ἡ πολύμορφη ταλαιπωρία μας σέ ἀτομικό, σέ οἰκογενειακό, σέ ἐθνικό, σέ παγκόσμιο ἐπίπεδο, ἀπό ἐκεῖ ἀκριβῶς πηγάζει. Ἔκλεισε αὐτή ἡ πληγή; ὤ! τότε ἡ χαρά τοῦ Παραδείσου, ἡ ἀληθινή εὐτυχία θά ἀναλάμψει αὐτόματα στόν καθένα μας καί σ’ ὁλόκληρη τήν κοινωνία μας. Ἄς μή περιμένουμε, λοιπόν, κάποια μαγική ἀπαλλαγή τῶν δεινῶν μας. Λύση μοναδική θά παραμείνει ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, τοῦ Ὁποίου τό ἄπειρο Ἔλεος ἄς σκέπει πάντας ὑμᾶς. Ἀμήν
Διάπυρος πρός Θεόν εὐχέτης σας
† Ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου