Παρασκευή 14 Ιανουαρίου 2011
Δευτέρα 10 Ιανουαρίου 2011
Διάσημο το σιτάρι των αρχαίων Θρακών
Το μονόκκοκο σιτάρι των αρχαίων Θρακών έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον όχι μόνο των ελλήνων επιστημόνων και καλλιεργητών, αλλά και των γειτόνων μας Βουλγάρων. Πριν από λίγες ημέρες η telegram.gr φιλοξένησε ρεπορτάζ για την προσπάθεια που κάνει η εναλλακτική κοινότητα «Πελίτι» προκειμένου να φέρει και πάλι στο προσκήνιο καλλιέργειες που χάθηκαν στο χρόνο όπως το μονόκκοκο σιτάρι που καλλιεργούνταν εδώ και 7.000χρόνια στην περιοχή του Διδυμοτείχου,
Σήμερα, και οι επιστήμονες της Βουλγαρίας μιλάνε για την ανάγκη να επαναφέρουν στους αγρούς το μονόκοκκο σιτάρι των αρχαίων Θρακών
"Η οικολογική γεωργία είναι φιλοσοφία και όχι αυτοσκοπός. Πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι δεν πρέπει να δηλητηριάζεις τη φύση, τα ζώα, τον άνθρωπο, τον ίδιο σου τον εαυτό, μια και ο ίδιος συμμετέχεις στη διαδικασία της παραγωγής και της κατανάλωσης". Με τα λόγια αυτά εξηγεί η κα Έλλη Ηλίεβα, στη συνέντευξή της στη Βουλγαρική Ραδιοφωνία, την απόφασή της να αναγεννήσει την καλλιέργεια του σιταριού των αρχαίων Θρακών, του μονόκοκκου σιταριού Λιμέτς.
Η κα Ηλίεβα είναι, για την ώρα, η μοναδική καλλιεργήτρια του είδους αυτού στην περιοχή Βράτσα, ΒΔ Βουλγαρίας. Το σιτάρι αυτό γίνεται όλο και πιο μοντέρνο στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τον υπόλοιπο κόσμο. "Η καλλιέργειά του άρχισε σχετικά πρόσφατα στη Ν Βουλγαρία, αλλά δεν έχει εξαπλωθεί μια η παραγωγή είναι μικρή και δεν αποδίδει μεγάλα κέρδη", μας λέει η κα Ηλίεβα.
"Η καλλιέργεια του λιμέτς χρονολογείται, σύμφωνα με τα στοιχεία που μας δίνει η αρχαιοβοτανική, πριν από τουλάχιστον οκτώ χιλιάδες χρόνια. Στα εδάφη της σημερινής Βουλγαρίας το πρωτοκαλλιέργησαν οι Θράκες πριν πέντε με έξι χιλιάδες χρόνια. Χαρακτηριστικό για το λιμέτς είναι ότι ωριμάζει 12 μήνες και δεν περιέχει γλουτένη. Αυτό είναι πολύ σημαντικό μια και όσοι πάσχουν από δυσανεξία στην ουσία αυτή μπορούν να το καταναλώνουν άφοβα".
"Ο τρόπος επεξεργασίας του λιμέτς διαφέρει από αυτόν του συνηθισμένου σιταριού", εξηγεί η κα Ηλίεβα. "Το καλό αλεύρι είναι το αλεύρι ολικής άλεσης, μια και τα στοιχεία που περιέχει βοηθούν σημαντικά τον ανθρώπινο οργανισμό. Το σιτάρι λιμέτς περιέχει 33% περισσότερη πρωτεΐνη από το συνηθισμένο και για το λόγο αυτό είναι πολύ πιο θρεπτικό".
"Το σιτάρι λιμέτς καλλιεργείται και σε άλλες περιοχές της Βουλγαρίας", συνιχίζει. "Ο πρόεδρος της Ένωσης καλλιεργητών βότανων, Εμίλ Ελμάζοφ, από τον οποίο πήρα σπόρους για να αρχίσω την παραγωγή μου, το καλλιεργεί στην περιοχή του Κεντρικού Αίμου. Ο κ Ελμάζοφ το αλέθει σε ένα παλιό μύλο με μυλόπετρες. Με τον τρόπο αυτό το αλεύρι από το σιτάρι λιμέτς διατηρεί καλύτερα την ποιότητα και τα συστατικά του και η γεύση του είναι εκπληκτική, θα έλεγα ότι μοιάζει με τη γεύση του κέικ. Αποφάσισα να κάνω ένα πείραμα. Ζύμωσα ψωμί με αλεύρι από λιμέτς και το άφησα για ένα μήνα. Το ψωμί σκλήρυνε, αλλά δεν χάλασε και μόλις το έβρεξα απέκτησε και πάλι την υπέροχη γεύση του. Το λιμέτς φυτεύεται στα τέλη Αυγούστου και αρχές Σεπτεμβρίου και ωριμάζει μετά από 12 μήνες. Η βιοδυναμική καλλιέργεια, για την οποία απαιτείται μια ολιστική προσέγγιση που περιλαμβάνει τις πνευματικές και κοσμικές δυνάμεις, μαζί με διάφορες προετοιμασίες για την ενίσχυση των συνθηκών ανάπτυξης των φυτών, αποτελεί ένα από τους μεγάλους νεωτερισμούς στη Βουλγαρία. Με τον τρόπο αυτό και με τη βοήθεια των μελών της νέας βουλγαρικής οργάνωσης "Αλληλέγγυα γεωργία", φύτεψα το λιμέτς. Τα μέλη της οργάνωσης αυτής ασκούν διάφορα επαγγέλματα. Μεταξύ τους υπάρχουν δικηγόροι, συντάκτες, μεταφραστές, χημικοί, άτομα από διάφορα κοινωνικά στρώματα και τάξεις. Τους ενώνει η φιλοσοφία τους, η οποία πρεσβεύει τη δωρεάν παροχή βοήθειας στους καλλιεργητές".
Η κα Ηλίεβα ασχολείται εδώ και πέντε χρόνια με τη βιολογική καλλιέργεια, αν και, όπως υποστηρίζει, στη Βουλγαρία τα προβλήματα που συνδέονται με τη βιολογική καλλιέργεια, είναι πολλά. Έχει καταθέσει υποψηφιότητα για οικολογικές καλλιέργειες επιδοτούμενες από το πρόγραμμα SAPARD της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δυστυχώς, δεν έχει καταφέρει να πάρει έγκριση, παρά την προτεραιότητα που δίνει στα οικολογικά προϊόντα η Κοινή αγροτική στρατηγική 2020.
"Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετώπισα είναι η γραφειοκρατία", λέει η κα Hλίεβα."Οι υπάλληλοι που ασχολούνται με την ευρωπαϊκή χρηματοδότηση και τις επιδοτήσεις των καλλιεργειών δεν έχουν ιδέα από το αντικείμενο της εργασίας τους, τη γεωργία. Λες και το κράτος κάνει ότι μπορεί για να μην επιτύχει η βιολογική καλλιέργεια στη Βουλγαρία. Πιστεύω ότι η αιτία βρίσκεται στην προσπάθεια του λόμπι γενετικά μεταλλαγμένων προϊόντων, το οποίο προσπαθεί να αποδείξει ότι στη Βουλγαρία δεν υπάρχουν καλλιεργητές που ασχολούνται με τις βιολογικές καλλιέργειες. Το λόμπι αυτό κάνει τα πάντα για να μην επιδοτηθούμε από τα κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης", υποστηρίζει με βεβαιότητα η κα Έλλη Ηλίεβα.
Η κα Ηλίεβα υπολογίζει στην υποστήριξη της Οργάνωσης βιοκαλλιεργητών, η οποία ιδρύθηκε πριν από ένα περίπου χρόνο και στην οποία είναι μέλος και η ίδια. Χάρη στις συνδέσεις που δημιούργησε με τη διεύθυνση οικολογικής γεωργίας της Κομισιόν, αρκετοί συνάδελφοί της έχουν αρχίσει να χρηματοδοτούνται από τα κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
(Πηγή:www.telegramm.gr)
Σήμερα, και οι επιστήμονες της Βουλγαρίας μιλάνε για την ανάγκη να επαναφέρουν στους αγρούς το μονόκοκκο σιτάρι των αρχαίων Θρακών
"Η οικολογική γεωργία είναι φιλοσοφία και όχι αυτοσκοπός. Πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι δεν πρέπει να δηλητηριάζεις τη φύση, τα ζώα, τον άνθρωπο, τον ίδιο σου τον εαυτό, μια και ο ίδιος συμμετέχεις στη διαδικασία της παραγωγής και της κατανάλωσης". Με τα λόγια αυτά εξηγεί η κα Έλλη Ηλίεβα, στη συνέντευξή της στη Βουλγαρική Ραδιοφωνία, την απόφασή της να αναγεννήσει την καλλιέργεια του σιταριού των αρχαίων Θρακών, του μονόκοκκου σιταριού Λιμέτς.
Η κα Ηλίεβα είναι, για την ώρα, η μοναδική καλλιεργήτρια του είδους αυτού στην περιοχή Βράτσα, ΒΔ Βουλγαρίας. Το σιτάρι αυτό γίνεται όλο και πιο μοντέρνο στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τον υπόλοιπο κόσμο. "Η καλλιέργειά του άρχισε σχετικά πρόσφατα στη Ν Βουλγαρία, αλλά δεν έχει εξαπλωθεί μια η παραγωγή είναι μικρή και δεν αποδίδει μεγάλα κέρδη", μας λέει η κα Ηλίεβα.
"Η καλλιέργεια του λιμέτς χρονολογείται, σύμφωνα με τα στοιχεία που μας δίνει η αρχαιοβοτανική, πριν από τουλάχιστον οκτώ χιλιάδες χρόνια. Στα εδάφη της σημερινής Βουλγαρίας το πρωτοκαλλιέργησαν οι Θράκες πριν πέντε με έξι χιλιάδες χρόνια. Χαρακτηριστικό για το λιμέτς είναι ότι ωριμάζει 12 μήνες και δεν περιέχει γλουτένη. Αυτό είναι πολύ σημαντικό μια και όσοι πάσχουν από δυσανεξία στην ουσία αυτή μπορούν να το καταναλώνουν άφοβα".
"Ο τρόπος επεξεργασίας του λιμέτς διαφέρει από αυτόν του συνηθισμένου σιταριού", εξηγεί η κα Ηλίεβα. "Το καλό αλεύρι είναι το αλεύρι ολικής άλεσης, μια και τα στοιχεία που περιέχει βοηθούν σημαντικά τον ανθρώπινο οργανισμό. Το σιτάρι λιμέτς περιέχει 33% περισσότερη πρωτεΐνη από το συνηθισμένο και για το λόγο αυτό είναι πολύ πιο θρεπτικό".
"Το σιτάρι λιμέτς καλλιεργείται και σε άλλες περιοχές της Βουλγαρίας", συνιχίζει. "Ο πρόεδρος της Ένωσης καλλιεργητών βότανων, Εμίλ Ελμάζοφ, από τον οποίο πήρα σπόρους για να αρχίσω την παραγωγή μου, το καλλιεργεί στην περιοχή του Κεντρικού Αίμου. Ο κ Ελμάζοφ το αλέθει σε ένα παλιό μύλο με μυλόπετρες. Με τον τρόπο αυτό το αλεύρι από το σιτάρι λιμέτς διατηρεί καλύτερα την ποιότητα και τα συστατικά του και η γεύση του είναι εκπληκτική, θα έλεγα ότι μοιάζει με τη γεύση του κέικ. Αποφάσισα να κάνω ένα πείραμα. Ζύμωσα ψωμί με αλεύρι από λιμέτς και το άφησα για ένα μήνα. Το ψωμί σκλήρυνε, αλλά δεν χάλασε και μόλις το έβρεξα απέκτησε και πάλι την υπέροχη γεύση του. Το λιμέτς φυτεύεται στα τέλη Αυγούστου και αρχές Σεπτεμβρίου και ωριμάζει μετά από 12 μήνες. Η βιοδυναμική καλλιέργεια, για την οποία απαιτείται μια ολιστική προσέγγιση που περιλαμβάνει τις πνευματικές και κοσμικές δυνάμεις, μαζί με διάφορες προετοιμασίες για την ενίσχυση των συνθηκών ανάπτυξης των φυτών, αποτελεί ένα από τους μεγάλους νεωτερισμούς στη Βουλγαρία. Με τον τρόπο αυτό και με τη βοήθεια των μελών της νέας βουλγαρικής οργάνωσης "Αλληλέγγυα γεωργία", φύτεψα το λιμέτς. Τα μέλη της οργάνωσης αυτής ασκούν διάφορα επαγγέλματα. Μεταξύ τους υπάρχουν δικηγόροι, συντάκτες, μεταφραστές, χημικοί, άτομα από διάφορα κοινωνικά στρώματα και τάξεις. Τους ενώνει η φιλοσοφία τους, η οποία πρεσβεύει τη δωρεάν παροχή βοήθειας στους καλλιεργητές".
Η κα Ηλίεβα ασχολείται εδώ και πέντε χρόνια με τη βιολογική καλλιέργεια, αν και, όπως υποστηρίζει, στη Βουλγαρία τα προβλήματα που συνδέονται με τη βιολογική καλλιέργεια, είναι πολλά. Έχει καταθέσει υποψηφιότητα για οικολογικές καλλιέργειες επιδοτούμενες από το πρόγραμμα SAPARD της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δυστυχώς, δεν έχει καταφέρει να πάρει έγκριση, παρά την προτεραιότητα που δίνει στα οικολογικά προϊόντα η Κοινή αγροτική στρατηγική 2020.
"Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετώπισα είναι η γραφειοκρατία", λέει η κα Hλίεβα."Οι υπάλληλοι που ασχολούνται με την ευρωπαϊκή χρηματοδότηση και τις επιδοτήσεις των καλλιεργειών δεν έχουν ιδέα από το αντικείμενο της εργασίας τους, τη γεωργία. Λες και το κράτος κάνει ότι μπορεί για να μην επιτύχει η βιολογική καλλιέργεια στη Βουλγαρία. Πιστεύω ότι η αιτία βρίσκεται στην προσπάθεια του λόμπι γενετικά μεταλλαγμένων προϊόντων, το οποίο προσπαθεί να αποδείξει ότι στη Βουλγαρία δεν υπάρχουν καλλιεργητές που ασχολούνται με τις βιολογικές καλλιέργειες. Το λόμπι αυτό κάνει τα πάντα για να μην επιδοτηθούμε από τα κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης", υποστηρίζει με βεβαιότητα η κα Έλλη Ηλίεβα.
Η κα Ηλίεβα υπολογίζει στην υποστήριξη της Οργάνωσης βιοκαλλιεργητών, η οποία ιδρύθηκε πριν από ένα περίπου χρόνο και στην οποία είναι μέλος και η ίδια. Χάρη στις συνδέσεις που δημιούργησε με τη διεύθυνση οικολογικής γεωργίας της Κομισιόν, αρκετοί συνάδελφοί της έχουν αρχίσει να χρηματοδοτούνται από τα κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
(Πηγή:www.telegramm.gr)
Κυριακή 9 Ιανουαρίου 2011
Τα κράνα μπορούν να αποτελέσουν μια νέα εναλλακτική λύση αξιοποίησης ορεινών περιοχών- σημαντικές οι φαρμακευτικές τους ιδιότητες
Τα κράνα μπορούν να αποτελέσουν μια νέα εναλλακτική λύση αξιοποίησης των ορεινών και ημιορεινών αγρών χαμηλής απόδοσης, ενώ σημαντικές είναι και οι θεραπευτικές τους ιδιότητες, σύμφωνα με επισημάνσεις των επιστημόνων.
Διάφορες έρευνες έχουν δείξει υψηλή περιεκτικότητα σε φλαβονοειδή, ανθοκυάνες και φαινολικά παράγωγα, κατά την περίοδο ανάπτυξης και ωρίμανσης των καρπών. Σε άλλες εργαστηριακές έρευνες βρέθηκε μεγάλη περιεκτικότητα σε σίδηρο (Fe), σε βιταμίνη C (103 mg/100 g), υψηλή περιεκτικότητα σε ασκορβικό οξύ (48-73 mg/100g (περισσότερο από τις φράουλες, τα πορτοκάλια και τα ακτινίδια), καροτίνη και ταννίνες.
Ο Όμηρος αναφέρει τα κράνα ως τροφή χοίρων, ενώ ο Θεόφραστος αναφέρει τον καρπό ως "κράνιον". Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν πως τα κράνα είχαν και μαγικές ιδιότητες. Ο Όμηρος στην Ιλιάδα βεβαιώνει ότι η φοβερή Κίρκη παρέθεσε στον Οδυσσέα και την παρέα του, για τροφή, "καρπόν κρανείας και άκυλλον βάλανον", κράνα δηλαδή και πουρναρίσια βαλανίδια.
Ο μικρός σε έκταση κλήρος του μέσου Έλληνα αγρότη, σύμφωνα με τον κ. Στέφανο Διαμαντή, τακτικό ερευνητή στο Ινστιτούτο Δασικών Ερευνών στο ΕΘΙΑΓΕ στη Θεσσαλονίκη, θα έπρεπε να είχε στρέψει εδώ και χρόνια την αγροτική μας στρατηγική για ορεινές και ημιορεινές περιοχές σε καλλιέργειες παραδοσιακών προϊόντων υψηλής απόδοσης (αρωματικά φυτά, μικρά φρούτα δάσους σμέουρα-βατόμουρα-μύρτιλα, τρούφα, κάστανο-καρύδι).
Η καλλιέργεια της κρανιάς, αναφέρει ο ερευνητής στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, συγκαταλέγεται σ' εκείνες που θα μπορούσαν να έχουν θετικές επιπτώσεις στην ανταγωνιστικότητα της γεωργίας μας, την προστασία του περιβάλλοντος, την ομορφιά της υπαίθρου μας και την εθνική οικονομία γενικότερα.
Όσον αφορά τα χαρακτηριστικά της κρανιάς, πρόκειται για ένα αυτόχθονο, μακρόβιο φυλλοβόλο δένδρο, καλά προσαρμοσμένο στις κλιματεδαφικές συνθήκες της χώρα μας, που ευδοκιμεί σχεδόν σ' όλα τα είδη των εδαφών από γόνιμα έως μέτρια γόνιμα, υγρά ή ξηρά αμμοπηλώδη έως βαριά αργιλώδη με pH 3,7-7,0. Αντέχει σε χαμηλές θερμοκρασίες (-30° C). Ανθίζει το χειμώνα (Ιανουάριο-Φεβρουάριο), ενώ τα άνθη της παραμένουν για περίπου δύο μήνες, γεγονός που εξυπηρετεί τον εύκολο εντοπισμό των δένδρων. Οι καρποί ωριμάζουν στα τέλη Αυγούστου (με αρχές Σεπτεμβρίου), οπότε και παίρνουν έντονα κόκκινο, υαλιστερό χρώμα.
Τα κράνα, όπως εξηγεί ο κ. Διαμαντής, έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε αντιοξειδωτικά (πλέον των 4 φλαβονοειδών). Κατά παράδοση, τα κράνα χρησιμοποιούνται για φάρμακο από τους ντόπιους στα ορεινά της Βόρειας Ελλάδας. Το ότι τα κράνα έχουν σημαντικές φαρμακευτικές ιδιότητες αποδεικνύεται και από τις μελέτες που έχουν γίνει ή είναι σε εξέλιξη σήμερα.
Η συνεχώς ανερχόμενη στροφή του μέσου Έλληνα καταναλωτή προς τα βιολογικά προϊόντα είναι βέβαιο πως θα αυξήσει και τη ζήτηση σε κράνα. Η παγκόσμια αγορά για βιολογικά προϊόντα το 2001 ανήλθε σε 16 δισ. δολάρια, το 2008 υπολογίζεται στα 80 δισ. δολάρια ενώ κατά τα επόμενα 10 χρόνια η ζήτηση θα υπερβαίνει την προσφορά.
Όμως και τα οικονομικά αποτελέσματα από τη μεταποίηση των κράνων είναι πολλαπλά, όπως σημαντική θα είναι και η προστιθέμενη αξία. Εάν λοιπόν η καλλιέργεια της κρανιάς οργανωθεί σωστά είναι βέβαιο πως λόγω των εξαιρετικών ιδιοτήτων της θα ξεπεράσει σε απόδοση τη μαστίχα Χίου, τον κρόκο Κοζάνης, επισημαίνει ο κ. Διαμαντής.
Για την τεχνική της καλλιέργειας, ο ερευνητής αναφέρει πως πολλαπλασιάζεται εύκολα με σπόρους, μοσχεύματα και παραφυάδες. Νέα φυτά μπορεί να προέλθουν και από μοσχεύματα μαλακού ξύλου βλαστών στο τέλος της άνοιξης ή αρχές του καλοκαιριού, από μοσχεύματα ημίσκληρου ξύλου στο μέσο ή στο τέλος του καλοκαιριού ή από μοσχεύματα σκληρού ξύλου στο τέλος φθινοπώρου ή το χειμώνα.
Η κρανιά σπάνια κλαδεύεται. Το κλάδεμα δεν πρέπει να γίνεται μέχρι το κλάδεμα των ανθέων καθόσον αυτά σχηματίζονται στους βλαστούς του προηγουμένου έτους και όχι στη νέα βλάστηση.
"Η κρανιά προσφέρει, λοιπόν, στην Ελλάδα την ευκαιρία- τονίζει ο κ. Διαμαντής- να πρωταγωνιστήσει στη δημιουργία ενός αγροτικού προϊόντος με πολλαπλή χρήση (υψηλής διατροφικής και φαρμακευτικής αξίας). Η έκταση των εγκαταλελειμμένων ορεινών και ημιορεινών αγρών αυξάνεται λόγω μετακίνησης των νέων στα αστικά κέντρα και αποδημίας της παλιάς γενιάς. Η αξιοποίηση των εκτάσεων αυτών με καλλιέργειες όπως της κρανιάς, της τρούφας, της καστανιάς και της καρυδιάς και των μικρών φρούτων μπορεί να εξασφαλίσει ικανοποιητικό εισόδημα. Επιπλέον, οι καλλιέργειες αυτές δεν επιβαρύνουν το περιβάλλον με φυτοφάρμακα και λιπάσματα, συμβάλλουν στη συγκράτηση των νέων στις εστίες τους και την περιφέρεια, όπου αναμφισβήτητα το επίπεδο διαβίωσης είναι πολύ υψηλότερο σε σχέση με τα βεβαρημένα αστικά κέντρα".
Ποιες είναι όμως οι κύριες χρήσεις των κράνων;
Τα κράνα παραδοσιακά χρησιμοποιούνται για την παρασκευή ποτών, μαρμελάδας και γλυκών. Τα γνωρίζουν όλες οι νοικοκυρές, σε αστικές και μη περιοχές.
Οι φαρμακευτικές ιδιότητές τους ήταν γνωστές από τα παλιά χρόνια. Χρησιμοποιούνται ακόμη και στις ημέρες μας κατά της διάρροιας και των εντερικών παθήσεων, λόγω της στυπτικότητάς τους, που οφείλεται στις ταννίνες. Ο φλοιός, οι βλαστοί και οι ρίζες χρησιμοποιούνταν ως αντιπυρετικά.
Στις ορεινές περιοχές της χώρα μας τα κράνα χρησιμοποιούνται κατά καρδιακών παθήσεων, κοιλόπονου, κατά πόνων περιόδου, στομαχικές και εντερικές διαταραχές, ως χωνευτικό και ως τονωτικό κατά τη διάρκεια εργασίας. Εκχυλίσματα του φλοιού θεωρείται ότι θεραπεύουν την ψώρα των σκύλων.
To ξύλο της κρανιάς είναι σκληρότατο και αντοχής σε θραύση. Tα πιο γερά γκλιτσόξυλα των τσοπάνων γίνονται από νεαρούς βλαστούς κρανιάς. Κρανίσιες βέργες χρησιμοποιούσαν και οι … δάσκαλοι. "Ακάρδιον και στερεόν όλον, όμοιον κέρατι την πυκνότητα και την ισχύν", χαρακτηρίζει το κρανόξυλο ο Διοσκουρίδης. Από ξύλο κρανιάς κατασκευάστηκε ο Δούρειος Ίππος της Τροίας. Κρανίσια ήσαν τα δόρατα των αρχαίων θηρευτών και των πολεμιστών του Μεγ. Αλεξάνδρου, ενώ από το σκληρό ξύλο της κρανιάς κατασκευάζονται διάφορα μικροαντικείμενα.
Μια από τις σημαντικότερες χρήσεις της κρανιάς είναι ότι αποτελεί όμορφο καλλωπιστικό φυτό, αφού ανθίζει μέσα στο χειμώνα, ενώ και την περίοδο ωρίμανσης των καρπών είναι εξαιρετικά ελκυστική.
Πιστεύω, καταλήγει ο κ. Διαμαντής, ότι η μεταποίηση του κράνου και η εισαγωγή στην αγορά διάφορων υποπροϊόντων θα προάγει την καλλιέργεια της κρανιάς σε ορεινές και ημιορεινές περιοχές.
(Πηγή:www.evdomi.gr, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ)
Διάφορες έρευνες έχουν δείξει υψηλή περιεκτικότητα σε φλαβονοειδή, ανθοκυάνες και φαινολικά παράγωγα, κατά την περίοδο ανάπτυξης και ωρίμανσης των καρπών. Σε άλλες εργαστηριακές έρευνες βρέθηκε μεγάλη περιεκτικότητα σε σίδηρο (Fe), σε βιταμίνη C (103 mg/100 g), υψηλή περιεκτικότητα σε ασκορβικό οξύ (48-73 mg/100g (περισσότερο από τις φράουλες, τα πορτοκάλια και τα ακτινίδια), καροτίνη και ταννίνες.
Ο Όμηρος αναφέρει τα κράνα ως τροφή χοίρων, ενώ ο Θεόφραστος αναφέρει τον καρπό ως "κράνιον". Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν πως τα κράνα είχαν και μαγικές ιδιότητες. Ο Όμηρος στην Ιλιάδα βεβαιώνει ότι η φοβερή Κίρκη παρέθεσε στον Οδυσσέα και την παρέα του, για τροφή, "καρπόν κρανείας και άκυλλον βάλανον", κράνα δηλαδή και πουρναρίσια βαλανίδια.
Ο μικρός σε έκταση κλήρος του μέσου Έλληνα αγρότη, σύμφωνα με τον κ. Στέφανο Διαμαντή, τακτικό ερευνητή στο Ινστιτούτο Δασικών Ερευνών στο ΕΘΙΑΓΕ στη Θεσσαλονίκη, θα έπρεπε να είχε στρέψει εδώ και χρόνια την αγροτική μας στρατηγική για ορεινές και ημιορεινές περιοχές σε καλλιέργειες παραδοσιακών προϊόντων υψηλής απόδοσης (αρωματικά φυτά, μικρά φρούτα δάσους σμέουρα-βατόμουρα-μύρτιλα, τρούφα, κάστανο-καρύδι).
Η καλλιέργεια της κρανιάς, αναφέρει ο ερευνητής στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, συγκαταλέγεται σ' εκείνες που θα μπορούσαν να έχουν θετικές επιπτώσεις στην ανταγωνιστικότητα της γεωργίας μας, την προστασία του περιβάλλοντος, την ομορφιά της υπαίθρου μας και την εθνική οικονομία γενικότερα.
Όσον αφορά τα χαρακτηριστικά της κρανιάς, πρόκειται για ένα αυτόχθονο, μακρόβιο φυλλοβόλο δένδρο, καλά προσαρμοσμένο στις κλιματεδαφικές συνθήκες της χώρα μας, που ευδοκιμεί σχεδόν σ' όλα τα είδη των εδαφών από γόνιμα έως μέτρια γόνιμα, υγρά ή ξηρά αμμοπηλώδη έως βαριά αργιλώδη με pH 3,7-7,0. Αντέχει σε χαμηλές θερμοκρασίες (-30° C). Ανθίζει το χειμώνα (Ιανουάριο-Φεβρουάριο), ενώ τα άνθη της παραμένουν για περίπου δύο μήνες, γεγονός που εξυπηρετεί τον εύκολο εντοπισμό των δένδρων. Οι καρποί ωριμάζουν στα τέλη Αυγούστου (με αρχές Σεπτεμβρίου), οπότε και παίρνουν έντονα κόκκινο, υαλιστερό χρώμα.
Τα κράνα, όπως εξηγεί ο κ. Διαμαντής, έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε αντιοξειδωτικά (πλέον των 4 φλαβονοειδών). Κατά παράδοση, τα κράνα χρησιμοποιούνται για φάρμακο από τους ντόπιους στα ορεινά της Βόρειας Ελλάδας. Το ότι τα κράνα έχουν σημαντικές φαρμακευτικές ιδιότητες αποδεικνύεται και από τις μελέτες που έχουν γίνει ή είναι σε εξέλιξη σήμερα.
Η συνεχώς ανερχόμενη στροφή του μέσου Έλληνα καταναλωτή προς τα βιολογικά προϊόντα είναι βέβαιο πως θα αυξήσει και τη ζήτηση σε κράνα. Η παγκόσμια αγορά για βιολογικά προϊόντα το 2001 ανήλθε σε 16 δισ. δολάρια, το 2008 υπολογίζεται στα 80 δισ. δολάρια ενώ κατά τα επόμενα 10 χρόνια η ζήτηση θα υπερβαίνει την προσφορά.
Όμως και τα οικονομικά αποτελέσματα από τη μεταποίηση των κράνων είναι πολλαπλά, όπως σημαντική θα είναι και η προστιθέμενη αξία. Εάν λοιπόν η καλλιέργεια της κρανιάς οργανωθεί σωστά είναι βέβαιο πως λόγω των εξαιρετικών ιδιοτήτων της θα ξεπεράσει σε απόδοση τη μαστίχα Χίου, τον κρόκο Κοζάνης, επισημαίνει ο κ. Διαμαντής.
Για την τεχνική της καλλιέργειας, ο ερευνητής αναφέρει πως πολλαπλασιάζεται εύκολα με σπόρους, μοσχεύματα και παραφυάδες. Νέα φυτά μπορεί να προέλθουν και από μοσχεύματα μαλακού ξύλου βλαστών στο τέλος της άνοιξης ή αρχές του καλοκαιριού, από μοσχεύματα ημίσκληρου ξύλου στο μέσο ή στο τέλος του καλοκαιριού ή από μοσχεύματα σκληρού ξύλου στο τέλος φθινοπώρου ή το χειμώνα.
Η κρανιά σπάνια κλαδεύεται. Το κλάδεμα δεν πρέπει να γίνεται μέχρι το κλάδεμα των ανθέων καθόσον αυτά σχηματίζονται στους βλαστούς του προηγουμένου έτους και όχι στη νέα βλάστηση.
"Η κρανιά προσφέρει, λοιπόν, στην Ελλάδα την ευκαιρία- τονίζει ο κ. Διαμαντής- να πρωταγωνιστήσει στη δημιουργία ενός αγροτικού προϊόντος με πολλαπλή χρήση (υψηλής διατροφικής και φαρμακευτικής αξίας). Η έκταση των εγκαταλελειμμένων ορεινών και ημιορεινών αγρών αυξάνεται λόγω μετακίνησης των νέων στα αστικά κέντρα και αποδημίας της παλιάς γενιάς. Η αξιοποίηση των εκτάσεων αυτών με καλλιέργειες όπως της κρανιάς, της τρούφας, της καστανιάς και της καρυδιάς και των μικρών φρούτων μπορεί να εξασφαλίσει ικανοποιητικό εισόδημα. Επιπλέον, οι καλλιέργειες αυτές δεν επιβαρύνουν το περιβάλλον με φυτοφάρμακα και λιπάσματα, συμβάλλουν στη συγκράτηση των νέων στις εστίες τους και την περιφέρεια, όπου αναμφισβήτητα το επίπεδο διαβίωσης είναι πολύ υψηλότερο σε σχέση με τα βεβαρημένα αστικά κέντρα".
Ποιες είναι όμως οι κύριες χρήσεις των κράνων;
Τα κράνα παραδοσιακά χρησιμοποιούνται για την παρασκευή ποτών, μαρμελάδας και γλυκών. Τα γνωρίζουν όλες οι νοικοκυρές, σε αστικές και μη περιοχές.
Οι φαρμακευτικές ιδιότητές τους ήταν γνωστές από τα παλιά χρόνια. Χρησιμοποιούνται ακόμη και στις ημέρες μας κατά της διάρροιας και των εντερικών παθήσεων, λόγω της στυπτικότητάς τους, που οφείλεται στις ταννίνες. Ο φλοιός, οι βλαστοί και οι ρίζες χρησιμοποιούνταν ως αντιπυρετικά.
Στις ορεινές περιοχές της χώρα μας τα κράνα χρησιμοποιούνται κατά καρδιακών παθήσεων, κοιλόπονου, κατά πόνων περιόδου, στομαχικές και εντερικές διαταραχές, ως χωνευτικό και ως τονωτικό κατά τη διάρκεια εργασίας. Εκχυλίσματα του φλοιού θεωρείται ότι θεραπεύουν την ψώρα των σκύλων.
To ξύλο της κρανιάς είναι σκληρότατο και αντοχής σε θραύση. Tα πιο γερά γκλιτσόξυλα των τσοπάνων γίνονται από νεαρούς βλαστούς κρανιάς. Κρανίσιες βέργες χρησιμοποιούσαν και οι … δάσκαλοι. "Ακάρδιον και στερεόν όλον, όμοιον κέρατι την πυκνότητα και την ισχύν", χαρακτηρίζει το κρανόξυλο ο Διοσκουρίδης. Από ξύλο κρανιάς κατασκευάστηκε ο Δούρειος Ίππος της Τροίας. Κρανίσια ήσαν τα δόρατα των αρχαίων θηρευτών και των πολεμιστών του Μεγ. Αλεξάνδρου, ενώ από το σκληρό ξύλο της κρανιάς κατασκευάζονται διάφορα μικροαντικείμενα.
Μια από τις σημαντικότερες χρήσεις της κρανιάς είναι ότι αποτελεί όμορφο καλλωπιστικό φυτό, αφού ανθίζει μέσα στο χειμώνα, ενώ και την περίοδο ωρίμανσης των καρπών είναι εξαιρετικά ελκυστική.
Πιστεύω, καταλήγει ο κ. Διαμαντής, ότι η μεταποίηση του κράνου και η εισαγωγή στην αγορά διάφορων υποπροϊόντων θα προάγει την καλλιέργεια της κρανιάς σε ορεινές και ημιορεινές περιοχές.
(Πηγή:www.evdomi.gr, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ)
Παρασκευή 7 Ιανουαρίου 2011
Το LNG στην Αλεξανδρούπολη αποτελεί "κερκόπορτα" και για την Καβάλα;
Ποικίλα σχόλια προκαλεί η είδηση σχετικά με την αίτηση της GasTrade S.A. για τη δημιουργία τερματικού σταθμού υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) στην Αλεξανδρούπολη. Ωστόσο εκτιμάται ότι κάτι τέτοιο μάλλον δεν μπορεί να φέρει ένα δεύτερο τερματικό σταθμό στην Καβάλα, κάτι για το οποίο οι αρνητικές θέσεις παραμένουν.
Σημειώνεται ότι μέσω δημοσιευμάτων σε αμερικάνικες εφημερίδες μαθεύτηκε ότι ιδιωτική εταιρία κατέθεσε αίτηση για κατασκευή σταθμού υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) ανατολικά της Αλεξανδρούπολης. Η μονάδα που δεν έγινε στον Αστακό, δεν έγινε στην Καβάλα έβαλε πλώρη για τον Έβρο. Τα δημοσιεύματα σε οικονομικές ιστοσελίδες είναι αρκετά σαφή: «Την κατασκευή τερματικού σταθμού υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) στην Αλεξανδρούπολη δρομολογεί η εταιρεία GasTrade S.A. με έδρα την Αθήνα, και μάλιστα έχει καταθέσει σχετική αίτηση στη ΡΑΕ και το ΥΠΕΚΑ από τις 17 Δεκεμβρίου. Όπως προκύπτει από σχετική ανακοίνωση που δημοσίευσε η εταιρεία στην εφημερίδα Wall Street Journal της 31ης Δεκεμβρίου, η αίτηση αφορά υπεράκτιο τερματικό σταθμό που θα κατασκευαστεί στην περιοχή Αμφιτρίτη στις εκβολές Έβρου και θα συνδέεται μέσω αγωγών με τη βιομηχανική ζώνη Αλεξανδρούπολης, καθώς και με το εθνικό δίκτυο μεταφοράς φυσικού αερίου. Κατά τις ίδιες πληροφορίες, το τερματικό θα έχει χωρητικότητα 135.000-145.000 κυβικά μέτρα και δυνατότητα μεταφοράς 500.000 κυβικά μέτρα/ώρα. Η θέση του θα βρίσκεται 22 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Αλεξανδρούπολης, σε απόσταση 10 χιλιόμετρα από τις ακτές. Η διασύνδεση του τερματικού περιλαμβάνει επίσης υποθαλάσσιο τμήμα μήκους 22 χιλιομέτρων, καθώς και επίγειο τμήμα μήκους 9 χιλιομέτρων».
Όπως παρατήρησε ο πρόεδρος του Τμήματος Ανατολικής Μακεδονίας του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος Λάζαρος Βασιλειάδης, αν κάτι τέτοιο γίνει στην Αλεξανδρούπολη τότε απομακρύνεται το ενδεχόμενο δημιουργίας σταθμού LNG και στην Καβάλα, αφού ήδη θα υπάρχει πυκνό δίκτυο σταθμών για τη χώρα και έτσι δεν θα χωρά και τρίτος σταθμός.
Κληθείς να σχολιάσει το θέμα ο πρόεδρος της Καβάλα Oil Βαγγέλης Παππάς προκαλεί εντύπωση πως η ανακοίνωση της εταιρίας δημοσιεύθηκε σε αμερικάνικη εφημερίδα στις 31 Δεκεμβρίου, και σημείωσε πως θα πρέπει να υπάρξει κοινή περιφερειακή συνείδηση για να αντιμετωπιστεί κάτι τέτοιο, αφού παραμένει άγνωστο το πώς θα αντισταθεί η Καβάλα αν ανοίξει ο δρόμος με τη δημιουργία τέτοιων εγκαταστάσεων στην Αλεξανδρούπολη.
Στη θέση που είχε εκφράσει στο παρελθόν κατά της δημιουργίας εγκαταστάσεων LNG στην Καβάλα επέμεινε και ο βουλευτής Καβάλας του ΠΑΣΟΚ Δημήτρης Παπουτσής, λέγοντας πω η άρνηση είναι αδιαπραγμάτευτη.
Σημειώνεται ότι μέσω δημοσιευμάτων σε αμερικάνικες εφημερίδες μαθεύτηκε ότι ιδιωτική εταιρία κατέθεσε αίτηση για κατασκευή σταθμού υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) ανατολικά της Αλεξανδρούπολης. Η μονάδα που δεν έγινε στον Αστακό, δεν έγινε στην Καβάλα έβαλε πλώρη για τον Έβρο. Τα δημοσιεύματα σε οικονομικές ιστοσελίδες είναι αρκετά σαφή: «Την κατασκευή τερματικού σταθμού υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) στην Αλεξανδρούπολη δρομολογεί η εταιρεία GasTrade S.A. με έδρα την Αθήνα, και μάλιστα έχει καταθέσει σχετική αίτηση στη ΡΑΕ και το ΥΠΕΚΑ από τις 17 Δεκεμβρίου. Όπως προκύπτει από σχετική ανακοίνωση που δημοσίευσε η εταιρεία στην εφημερίδα Wall Street Journal της 31ης Δεκεμβρίου, η αίτηση αφορά υπεράκτιο τερματικό σταθμό που θα κατασκευαστεί στην περιοχή Αμφιτρίτη στις εκβολές Έβρου και θα συνδέεται μέσω αγωγών με τη βιομηχανική ζώνη Αλεξανδρούπολης, καθώς και με το εθνικό δίκτυο μεταφοράς φυσικού αερίου. Κατά τις ίδιες πληροφορίες, το τερματικό θα έχει χωρητικότητα 135.000-145.000 κυβικά μέτρα και δυνατότητα μεταφοράς 500.000 κυβικά μέτρα/ώρα. Η θέση του θα βρίσκεται 22 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Αλεξανδρούπολης, σε απόσταση 10 χιλιόμετρα από τις ακτές. Η διασύνδεση του τερματικού περιλαμβάνει επίσης υποθαλάσσιο τμήμα μήκους 22 χιλιομέτρων, καθώς και επίγειο τμήμα μήκους 9 χιλιομέτρων».
Όπως παρατήρησε ο πρόεδρος του Τμήματος Ανατολικής Μακεδονίας του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος Λάζαρος Βασιλειάδης, αν κάτι τέτοιο γίνει στην Αλεξανδρούπολη τότε απομακρύνεται το ενδεχόμενο δημιουργίας σταθμού LNG και στην Καβάλα, αφού ήδη θα υπάρχει πυκνό δίκτυο σταθμών για τη χώρα και έτσι δεν θα χωρά και τρίτος σταθμός.
Κληθείς να σχολιάσει το θέμα ο πρόεδρος της Καβάλα Oil Βαγγέλης Παππάς προκαλεί εντύπωση πως η ανακοίνωση της εταιρίας δημοσιεύθηκε σε αμερικάνικη εφημερίδα στις 31 Δεκεμβρίου, και σημείωσε πως θα πρέπει να υπάρξει κοινή περιφερειακή συνείδηση για να αντιμετωπιστεί κάτι τέτοιο, αφού παραμένει άγνωστο το πώς θα αντισταθεί η Καβάλα αν ανοίξει ο δρόμος με τη δημιουργία τέτοιων εγκαταστάσεων στην Αλεξανδρούπολη.
Στη θέση που είχε εκφράσει στο παρελθόν κατά της δημιουργίας εγκαταστάσεων LNG στην Καβάλα επέμεινε και ο βουλευτής Καβάλας του ΠΑΣΟΚ Δημήτρης Παπουτσής, λέγοντας πω η άρνηση είναι αδιαπραγμάτευτη.
Τι συμβαίνει με την υπόγεια αποθήκη φυσικού αερίου;
Όλα εξαρτώνται από την πολιτική βούληση ώστε να δημιουργηθεί, ή όχι, εκείνο το νομοθετικό πλαίσιο ώστε να μετατραπεί σε αποθήκη φυσικού αερίου το υπό εξάντληση κοίτασμα «Νότια Καβάλα» σε υπόγεια αποθήκη φυσικού αερίου.
Σημειώνεται ότι από το πόρισμα της επιτροπής εμπειρογνωμόνων που συγκροτήθηκε για τη μελέτη του έργου προέκυψαν διαφωνίες όχι μόνο για τον τρόπο αλλά και για τη σκοπιμότητα υλοποίησης της επένδυσης. Πρόκειται για επένδυση εκτιμώμενου ύψους 400 εκατ. ευρώ, η πραγματοποίηση της οποίας θα διασφαλίσει 300 θέσεις εργασίας, και θα συμβάλει στην ενεργειακή ασφάλεια της Ελλάδας αλλά και των χωρών της περιοχής με τις οποίες υπάρχουν ή θα κατασκευαστούν τα επόμενα χρόνια διασυνδέσεις φυσικού αερίου. Το κοίτασμα θα έχει δυνατότητα αποθήκευσης 1 δισ. κυβικών μέτρων αερίου, με ημερήσια παροχή τουλάχιστον 4 εκατ. κυβικών μέτρων για 90 ημέρες.
Η βασική διαφωνία έγκειται στο αν το έργο θα υλοποιηθεί ως αυτόνομο σύστημα φυσικού αερίου (ΑΣΦΑ), από ιδιωτικές εταιρίες ή θα ενταχθεί στο εθνικό σύστημα φυσικού αερίου (ΕΣΦΑ), οπότε θα κατασκευαστεί και θα ελέγχεται από τον Διαχειριστή του Εθνικού Συστήματος Φυσικού Αερίου, με ή χωρίς ιδιωτική συμμετοχή. Επίσης, δεν υπάρχει κοινή θέση ως προς το ρόλο που μπορεί να παίξει στην επένδυση η εταιρία Ενεργειακή Αιγαίου, που έχει αναλάβει την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου της περιοχής και διεκδικεί 51 % συμμετοχή στο έργο, και επισημαίνει ότι σε διαφορετική περίπτωση θα προχωρήσει στην απόληψη των υπόλοιπων ποσοτήτων φυσικού αερίου που παραμένουν στο κοίτασμα. Στο υπόμνημά της η ΔΕΠΑ αναφέρει πάντως ότι η υλοποίηση της επένδυσης δεν θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη, καθώς το μέγεθος της αποθήκης δεν είναι μεγάλο και το κόστος της επένδυσης σημαντικό, η ελληνική αγορά είναι ακόμα υπό ανάπτυξη και οι εγκαταστάσεις της Ρεβυθούσας μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες ασφάλειας εφοδιασμού.
Κληθείς να σχολιάσει το θέμα ο πρόεδρος της Καβάλα Oil Βαγγέλης Παππάς, ανέφερε ότι προκαλεί εντυπώσεις ότι συμφωνεί με την επένδυση η ΔΕΠΑ και δεν σεν συμφωνεί ο ΔΕΣΦΑ, που είναι «παιδί» της ΔΕΠΑ. Το πόρισμα, όπως είπε, είναι η άποψη της επιτροπής, που δεν θα μπορούσε να είναι ομόφωνη. Από εκεί και πέρα, παρατήρησε ο κ. Παππάς, σημαντικό είναι το ποια θα είναι η πολιτική βούληση για να προχωρήσει νομοθετική ρύθμιση για την επένδυση.
«Ως ΤΕΕ, στην προσπάθειά μας να τεκμηριώσουμε την άρνηση των εγκαταστάσεων LNG στην Καβάλα, προτείναμε την ύπαρξη της φυσικής αποθήκης. Το υποδείξαμε και το χαιρετίσαμε γιατι συζητιέται και επενδυτικά», σημείωσε ο πρόεδρος του Τμήματος Ανατολικής Μακεδονίας του ΤΕΕ Λάζαρος Βασιλειάδης.
Από εκεί και πέρα όπως είπε, η φυσική αποθήκη είναι κρατική αποθήκη και πρέπει να δημιουργηθεί ένα νομικό πλαίσιο για το ποιος και πως θα διαχειριστεί την κρατική περιουσία, και αφού πρόκειται για κρατική περιουσία εκτιμά ότι θα πρέπει τον έλεγχο να τον έχει το κράτος. Ωστόσο, όπως παρατήρησε σύμφωνα με την προσωπική του άποψη, όλα αυτά θα γίνουν εφόσον κριθεί ότι χρειάζεται επιπλέον φυσικό αέριο, και η υπόγεια αποθήκη αποτελεί λύση εφόσον υπάρξει αναγκαιότητα.
«Κατά τη γνώμη μου η κυβέρνηση στο μέτρο που υπάρχει εκφρασμένη πολιτική βούληση θα πρέπει να στηρίξει τις πρωτοβουλίες εκείνες που στόχο έχουν την ανάδειξη και αξιοποίηση του φυσικού πλούτου της περιοχής, τόσο ως προς τα κοιτάσματα όσο και ως προς τις δυνατότητες αποθήκευσης φυσικού αερίου στις φυσικές αποθήκες της περιοχής μας. Αυτό πάντα έχει σαν προϋπόθεση ότι θα αφορά εγκαταστάσεις φυσικού αερίου και όχι LNG», παρατήρησε από την πλευρά του ο βουλευτής Καβάλας του ΠΑΣΟΚ Δημήτρης Παπουτσής.
Σχετικά με το επενδυτικό σχήμα και τον φορέα υλοποίησης, ο κ. παπουτσής σημείωσε πως εφόσον αναφερόμαστε σε δημόσιο πλούτο και ενεργειακά αποθέματα τα οποία ανήκουν στο ελληνικό δημόσιο, πρωτίστως το λόγο θα πρέπει να έχει η ελληνική πολιτεία για να διασφαλίζεται το δημόσιο συμφέρον.
Σημειώνεται ότι από το πόρισμα της επιτροπής εμπειρογνωμόνων που συγκροτήθηκε για τη μελέτη του έργου προέκυψαν διαφωνίες όχι μόνο για τον τρόπο αλλά και για τη σκοπιμότητα υλοποίησης της επένδυσης. Πρόκειται για επένδυση εκτιμώμενου ύψους 400 εκατ. ευρώ, η πραγματοποίηση της οποίας θα διασφαλίσει 300 θέσεις εργασίας, και θα συμβάλει στην ενεργειακή ασφάλεια της Ελλάδας αλλά και των χωρών της περιοχής με τις οποίες υπάρχουν ή θα κατασκευαστούν τα επόμενα χρόνια διασυνδέσεις φυσικού αερίου. Το κοίτασμα θα έχει δυνατότητα αποθήκευσης 1 δισ. κυβικών μέτρων αερίου, με ημερήσια παροχή τουλάχιστον 4 εκατ. κυβικών μέτρων για 90 ημέρες.
Η βασική διαφωνία έγκειται στο αν το έργο θα υλοποιηθεί ως αυτόνομο σύστημα φυσικού αερίου (ΑΣΦΑ), από ιδιωτικές εταιρίες ή θα ενταχθεί στο εθνικό σύστημα φυσικού αερίου (ΕΣΦΑ), οπότε θα κατασκευαστεί και θα ελέγχεται από τον Διαχειριστή του Εθνικού Συστήματος Φυσικού Αερίου, με ή χωρίς ιδιωτική συμμετοχή. Επίσης, δεν υπάρχει κοινή θέση ως προς το ρόλο που μπορεί να παίξει στην επένδυση η εταιρία Ενεργειακή Αιγαίου, που έχει αναλάβει την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου της περιοχής και διεκδικεί 51 % συμμετοχή στο έργο, και επισημαίνει ότι σε διαφορετική περίπτωση θα προχωρήσει στην απόληψη των υπόλοιπων ποσοτήτων φυσικού αερίου που παραμένουν στο κοίτασμα. Στο υπόμνημά της η ΔΕΠΑ αναφέρει πάντως ότι η υλοποίηση της επένδυσης δεν θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη, καθώς το μέγεθος της αποθήκης δεν είναι μεγάλο και το κόστος της επένδυσης σημαντικό, η ελληνική αγορά είναι ακόμα υπό ανάπτυξη και οι εγκαταστάσεις της Ρεβυθούσας μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες ασφάλειας εφοδιασμού.
Κληθείς να σχολιάσει το θέμα ο πρόεδρος της Καβάλα Oil Βαγγέλης Παππάς, ανέφερε ότι προκαλεί εντυπώσεις ότι συμφωνεί με την επένδυση η ΔΕΠΑ και δεν σεν συμφωνεί ο ΔΕΣΦΑ, που είναι «παιδί» της ΔΕΠΑ. Το πόρισμα, όπως είπε, είναι η άποψη της επιτροπής, που δεν θα μπορούσε να είναι ομόφωνη. Από εκεί και πέρα, παρατήρησε ο κ. Παππάς, σημαντικό είναι το ποια θα είναι η πολιτική βούληση για να προχωρήσει νομοθετική ρύθμιση για την επένδυση.
«Ως ΤΕΕ, στην προσπάθειά μας να τεκμηριώσουμε την άρνηση των εγκαταστάσεων LNG στην Καβάλα, προτείναμε την ύπαρξη της φυσικής αποθήκης. Το υποδείξαμε και το χαιρετίσαμε γιατι συζητιέται και επενδυτικά», σημείωσε ο πρόεδρος του Τμήματος Ανατολικής Μακεδονίας του ΤΕΕ Λάζαρος Βασιλειάδης.
Από εκεί και πέρα όπως είπε, η φυσική αποθήκη είναι κρατική αποθήκη και πρέπει να δημιουργηθεί ένα νομικό πλαίσιο για το ποιος και πως θα διαχειριστεί την κρατική περιουσία, και αφού πρόκειται για κρατική περιουσία εκτιμά ότι θα πρέπει τον έλεγχο να τον έχει το κράτος. Ωστόσο, όπως παρατήρησε σύμφωνα με την προσωπική του άποψη, όλα αυτά θα γίνουν εφόσον κριθεί ότι χρειάζεται επιπλέον φυσικό αέριο, και η υπόγεια αποθήκη αποτελεί λύση εφόσον υπάρξει αναγκαιότητα.
«Κατά τη γνώμη μου η κυβέρνηση στο μέτρο που υπάρχει εκφρασμένη πολιτική βούληση θα πρέπει να στηρίξει τις πρωτοβουλίες εκείνες που στόχο έχουν την ανάδειξη και αξιοποίηση του φυσικού πλούτου της περιοχής, τόσο ως προς τα κοιτάσματα όσο και ως προς τις δυνατότητες αποθήκευσης φυσικού αερίου στις φυσικές αποθήκες της περιοχής μας. Αυτό πάντα έχει σαν προϋπόθεση ότι θα αφορά εγκαταστάσεις φυσικού αερίου και όχι LNG», παρατήρησε από την πλευρά του ο βουλευτής Καβάλας του ΠΑΣΟΚ Δημήτρης Παπουτσής.
Σχετικά με το επενδυτικό σχήμα και τον φορέα υλοποίησης, ο κ. παπουτσής σημείωσε πως εφόσον αναφερόμαστε σε δημόσιο πλούτο και ενεργειακά αποθέματα τα οποία ανήκουν στο ελληνικό δημόσιο, πρωτίστως το λόγο θα πρέπει να έχει η ελληνική πολιτεία για να διασφαλίζεται το δημόσιο συμφέρον.
Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2011
Τα Φώτα στο Παλαιοχώρι Παγγαίου
«Σήμερα τα φώτα κι ο φωτισμός και χαρά μεγάλη κι ο αγιασμός…». Η ημέρα των Θεοφανείων είναι μια ιδιαίτερη μέρα για το Παλαιοχώρι στο Παγγαίο. Οι ντόπιοι κάτοικοι έχουν συνδέσει αυτή τη γιορτή με διάφορες δοξασίες – κατάλοιπα των αρχαίων χρόνων, με αποτέλεσμα η αναβίωση διαφόρων μικρών εθίμων σε κάθε σπίτι, πέρα από την ιεροτελεστία, να αποτελεί και κάτι ξεχωριστό για την περιοχή.
Οι οιωνοί και οι συμβολισμοί κατέχουν σημαντική θέση στην αναβίωση των εθίμων που έχουν πάντα ως επίκεντρο την πίστη. Άλλωστε, από τα αρχαία χρόνια, οι κάτοικοι του Παγγαίου διακρίνονταν για την πίστη τους στα ήθη, τα έθιμα και τις παραδόσεις τους. Εκεί λοιπόν, έγινε μία ένωση των παλαιών μυστηριακών τελετών με τις παραδόσεις του Χριστιανισμού, μια και ήταν από τις πρώτες περιοχές της Ελλάδας που ασπάστηκαν τον Θεάνθρωπο, αφού βρίσκεται κοντά στους Φιλίππους, χώρο ιδιαίτερα σημαντικό για την πορεία του Χριστιανισμού στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη.
Αυτό άλλωστε φαίνεται και από το πλήθος των ναών και των μοναστηριών (είτε αυτά λειτουργούν, είτε αποτελούν πλέον αρχαιολογικούς χώρους), που βρίσκονται στο ιερό αυτό βουνό, για τους αρχαίους. Στο Παλαιοχώρι λοιπόν, έναν από τους παλαιότερους οικισμούς του Παγγαίου, οι κάτοικοι του «κρατούν» κάποια έθιμα που αν και δεν παίρνουν την μορφή εκδηλώσεων και πολύβουων δραστηριοτήτων, διατηρούνται σχεδόν αναλλοίωτα στο χρόνο.
Το καθάρισμα του σπιτιού και της καμινάδας
Οι ετοιμασίες για την υποδοχή του ιερέα, που θα περάσει για να φωτίσει όλα τα σπίτια του χωριού, έτσι ώστε να φύγουν οι καλικάντζαροι και το κακό, ξεκινούν από τις παραμονές της εορτής.
Οι νοικοκυρές καθαρίζουν σχολαστικότατα τα σπίτια έτσι ώστε να είναι καθαρά για την ευλογία που θα μεταφέρει στο σπίτι ο αγιασμός.Ο νοικοκύρης κάθε σπιτιού είχε την ευθύνη του καθαρισμού της καμινάδας και του τζακιού, έτσι ώστε να μην μπορούν να περάσουν οι καλικάντζαροι που σύμφωνα με την παράδοση μπαίνουν στο σπίτι πάντα από την καμινάδα. Τη στάχτη από το τζάκι, που τη μαζεύουν τις παραμονές των Φώτων, την κρατούν και την παραμονή της γιορτής την τοποθετούν γύρω από το σπίτι, και ιδιαίτερα στις εξωτερικές γωνίες του σπιτιού, για να απομακρύνουν το κακό.
Ο αγιασμός που καθαγιάζεται την παραμονή των Θεοφανείων προορίζεται για την ευλογία των σπιτιών και των χωραφιών, μια και οι περισσότεροι κάτοικοι της περιοχής είναι αγρότες και η σοδειά τους αποτελεί τον μοναδικό πόρο για να ζήσουν. Έτσι την παραμονή που όλοι πηγαίνουν στην εκκλησία παίρνουν με ευλάβεια σε ένα δοχείο λίγο αγιασμό και το φυλάνε για να τον ρίξουν κάνοντας τον σταυρό τους στα χωράφια που θα καλλιεργήσουν.
Καλή χρονιά όταν παγώνει ο αγιασμός
Η κορύφωση των «εθίμων» των Θεοφανείων έρχεται ανήμερα της γιορτής, κατά την οποία αγιάζονται όλα τα νερά της γης. Μετά τον εσπερινό της παραμονής των Φώτων ο σταυρός παραμένει όλο το βράδυ μέσα στην κολυμβήθρα που περιέχει τον αγιασμό, μια και το Παγγαίο απέχει αρκετά από την θάλασσα και έτσι η ευλογία των υδάτων γίνεται σε άλλες τοποθεσίες, όπως λίμνες, ρυάκια ή ακόμη και μέσα στο ναό στην κολυμβήθρα, όπως είπαμε. Παλαιότερα, που τη θέρμανση των ναών δεν είχαν αναλάβει οι λέβητες και τα καλοριφέρ, έκανε περισσότερο κρύο, με αποτέλεσμα το νερό της κολυμβήθρας να παγώνει και μέσα σε αυτό να παγώνει και ο σταυρός. Αυτό εθεωρείτο καλός οιωνός και σήμαινε, σύμφωνα με την παράδοση, ότι η χρονιά που μόλις ξεκινούσε θα ήταν καλή.
Οι οιωνοί και οι συμβολισμοί κατέχουν σημαντική θέση στην αναβίωση των εθίμων που έχουν πάντα ως επίκεντρο την πίστη. Άλλωστε, από τα αρχαία χρόνια, οι κάτοικοι του Παγγαίου διακρίνονταν για την πίστη τους στα ήθη, τα έθιμα και τις παραδόσεις τους. Εκεί λοιπόν, έγινε μία ένωση των παλαιών μυστηριακών τελετών με τις παραδόσεις του Χριστιανισμού, μια και ήταν από τις πρώτες περιοχές της Ελλάδας που ασπάστηκαν τον Θεάνθρωπο, αφού βρίσκεται κοντά στους Φιλίππους, χώρο ιδιαίτερα σημαντικό για την πορεία του Χριστιανισμού στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη.
Αυτό άλλωστε φαίνεται και από το πλήθος των ναών και των μοναστηριών (είτε αυτά λειτουργούν, είτε αποτελούν πλέον αρχαιολογικούς χώρους), που βρίσκονται στο ιερό αυτό βουνό, για τους αρχαίους. Στο Παλαιοχώρι λοιπόν, έναν από τους παλαιότερους οικισμούς του Παγγαίου, οι κάτοικοι του «κρατούν» κάποια έθιμα που αν και δεν παίρνουν την μορφή εκδηλώσεων και πολύβουων δραστηριοτήτων, διατηρούνται σχεδόν αναλλοίωτα στο χρόνο.
Το καθάρισμα του σπιτιού και της καμινάδας
Οι ετοιμασίες για την υποδοχή του ιερέα, που θα περάσει για να φωτίσει όλα τα σπίτια του χωριού, έτσι ώστε να φύγουν οι καλικάντζαροι και το κακό, ξεκινούν από τις παραμονές της εορτής.
Οι νοικοκυρές καθαρίζουν σχολαστικότατα τα σπίτια έτσι ώστε να είναι καθαρά για την ευλογία που θα μεταφέρει στο σπίτι ο αγιασμός.Ο νοικοκύρης κάθε σπιτιού είχε την ευθύνη του καθαρισμού της καμινάδας και του τζακιού, έτσι ώστε να μην μπορούν να περάσουν οι καλικάντζαροι που σύμφωνα με την παράδοση μπαίνουν στο σπίτι πάντα από την καμινάδα. Τη στάχτη από το τζάκι, που τη μαζεύουν τις παραμονές των Φώτων, την κρατούν και την παραμονή της γιορτής την τοποθετούν γύρω από το σπίτι, και ιδιαίτερα στις εξωτερικές γωνίες του σπιτιού, για να απομακρύνουν το κακό.
Ο αγιασμός που καθαγιάζεται την παραμονή των Θεοφανείων προορίζεται για την ευλογία των σπιτιών και των χωραφιών, μια και οι περισσότεροι κάτοικοι της περιοχής είναι αγρότες και η σοδειά τους αποτελεί τον μοναδικό πόρο για να ζήσουν. Έτσι την παραμονή που όλοι πηγαίνουν στην εκκλησία παίρνουν με ευλάβεια σε ένα δοχείο λίγο αγιασμό και το φυλάνε για να τον ρίξουν κάνοντας τον σταυρό τους στα χωράφια που θα καλλιεργήσουν.
Καλή χρονιά όταν παγώνει ο αγιασμός
Η κορύφωση των «εθίμων» των Θεοφανείων έρχεται ανήμερα της γιορτής, κατά την οποία αγιάζονται όλα τα νερά της γης. Μετά τον εσπερινό της παραμονής των Φώτων ο σταυρός παραμένει όλο το βράδυ μέσα στην κολυμβήθρα που περιέχει τον αγιασμό, μια και το Παγγαίο απέχει αρκετά από την θάλασσα και έτσι η ευλογία των υδάτων γίνεται σε άλλες τοποθεσίες, όπως λίμνες, ρυάκια ή ακόμη και μέσα στο ναό στην κολυμβήθρα, όπως είπαμε. Παλαιότερα, που τη θέρμανση των ναών δεν είχαν αναλάβει οι λέβητες και τα καλοριφέρ, έκανε περισσότερο κρύο, με αποτέλεσμα το νερό της κολυμβήθρας να παγώνει και μέσα σε αυτό να παγώνει και ο σταυρός. Αυτό εθεωρείτο καλός οιωνός και σήμαινε, σύμφωνα με την παράδοση, ότι η χρονιά που μόλις ξεκινούσε θα ήταν καλή.
Θεοφάνεια ή Φώτα
Θεοφάνια ή Φώτα. Από τις μεγάλες γιορτές του ελληνορθόδοξου εορτολογίου. Χαρούμενα, θριαμβευτικά και ελπιδοφόρα, αλλά και κλείσιμο του Δωδεκαήμερου, που «άνοιξε» την παραμονή των Χριστουγέννων.
Στα πρώτα χριστιανικά χρόνια η γιορτή αυτή κάλυπτε μαζί τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά.
Καθόλη τη διάρκεια του τριημέρου των Φώτων (Αγιασμού, Θεοφάνια, Αγίου Ιωάννη) γιορτάζεται και μία υπολανθάνουσα λατρεία προς το νερό. Τα νερά θεωρούνται παντού αγιασμένα. Κανείς πια δεισιδαιμονικός φόβος από τις νύχτες και τα ξωτικά του χειμώνα. Κατά τα Θεοφάνια φανερώθηκε η τριαδικότητα του Θεού, η Αγία Τριάδα. Λέγονται όμως και «Φώτα», γιατί κατά τα πρώτα χριστιανικά χρόνια, την παραμονή των Θεοφανίων βαπτίζονταν οι οπαδοί της νέας θρησκείας. Η αναζήτηση της καθάρσεως από τον άνθρωπο αντικατοπτρίζεται ακόμη και στις αρχαίες θρησκείες.
Αυτή τη μέρα ξεκινά και η αντίστροφη μέτρηση για τους καλικάντζαρους. Στις 5 Ιανουαρίου, παραμονή των Θεοφανίων, τα αερικά, τα παγανά, οι καλκάδες, οι γνωστοί σε όλους μας καλικάντζαροι, που έκαναν την εμφάνισή τους στον επάνω κόσμο με την αρχή του Δωδεκαήμερου, εγκαταλείπουν τις εγκόσμιες αταξίες τους και ξαναγυρίζουν στο αιώνιο έργο τους: Να κόψουν το δέντρο, που κρατάει τον κόσμο, ώστε να γκρεμιστεί και να χαθεί, για να εκδικηθούν τους ανθρώπους.
(Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ)
Στα πρώτα χριστιανικά χρόνια η γιορτή αυτή κάλυπτε μαζί τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά.
Καθόλη τη διάρκεια του τριημέρου των Φώτων (Αγιασμού, Θεοφάνια, Αγίου Ιωάννη) γιορτάζεται και μία υπολανθάνουσα λατρεία προς το νερό. Τα νερά θεωρούνται παντού αγιασμένα. Κανείς πια δεισιδαιμονικός φόβος από τις νύχτες και τα ξωτικά του χειμώνα. Κατά τα Θεοφάνια φανερώθηκε η τριαδικότητα του Θεού, η Αγία Τριάδα. Λέγονται όμως και «Φώτα», γιατί κατά τα πρώτα χριστιανικά χρόνια, την παραμονή των Θεοφανίων βαπτίζονταν οι οπαδοί της νέας θρησκείας. Η αναζήτηση της καθάρσεως από τον άνθρωπο αντικατοπτρίζεται ακόμη και στις αρχαίες θρησκείες.
Αυτή τη μέρα ξεκινά και η αντίστροφη μέτρηση για τους καλικάντζαρους. Στις 5 Ιανουαρίου, παραμονή των Θεοφανίων, τα αερικά, τα παγανά, οι καλκάδες, οι γνωστοί σε όλους μας καλικάντζαροι, που έκαναν την εμφάνισή τους στον επάνω κόσμο με την αρχή του Δωδεκαήμερου, εγκαταλείπουν τις εγκόσμιες αταξίες τους και ξαναγυρίζουν στο αιώνιο έργο τους: Να κόψουν το δέντρο, που κρατάει τον κόσμο, ώστε να γκρεμιστεί και να χαθεί, για να εκδικηθούν τους ανθρώπους.
(Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)