Η γιορτή του Αγίου Γεωργίου στο Παλαιοχώρι Παγγαίου

Το παραδοσιακό "κουρμπάνι" πρόκειται να μοιραστεί και πάλι σήμερα στο Παλαιοχώρι, που πανηγυρίζει τον πολιούχο και προστάτη του, τον Άγιο Γεώργιο. Στο χωριό αναβιώνουν ακόμη αρκετά έθιμα που σχετίζονται με την λατρεία του αγίου, και οι ρίζες τους χάνονται στα βάθη των αιώνων. Ως προστάτης του χωριού, ο Άγιος Γεώργιος, είναι άμεσα συνδεδεμένος με την μακραίωνη ιστορία του τόπου, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι να νιώθουν μία εξαιρετική οικειότητα με τη μορφή του.

Το κουρμπάνι

Στο τέλος της θείας λειτουργίας ανήμερα της εορτής του Αγίου Γεωργίου, μοιράζεται το πατροπαράδοτο «κουρμπάνι», το οποίο είναι βρασμένο κρέας και πρόσφορο.

Το «κουρμπάνι», άμεσα συνδεδεμένο με την εορτή του Αγίου ετοιμάζεται με χαρακτηριστική τελετουργία. Παλαιότερα, το «κουρμπάνι» προερχόταν από ζώα - προσφορές των πιστών χριστιανών του χωριού, τα οποία θυσιάζονταν προς τιμήν του αγίου την παραμονή της εορτής και κατά τη διάρκεια του Εσπερινού, αφού πρώτα έκαναν τρεις φορές τον γύρο του ναού και στην συνέχεια ευλογούνταν από τον ιερέα.

Έθιμα και συνήθειες

Τέτοια μέρα, οι νέοι του χωριού αφού έβρισκαν τα κατάλληλα ψηλά δέντρα έκαναν κούνιες, πλέκοντας κληματίδες. Από τις κούνιες αυτές περνούσε το σύνολο του πληθυσμού του χωριού, γιατί θεωρούνταν απαραίτητη η συμμετοχή στο έθιμο αυτό. Πρόκειται για ένα έθιμο, με ρίζες στην αρχαιότητα, που σχετιζόταν άμεσα με την άνοιξη και τη φύση.

Όπως και σε άλλα μέρη της Ελλάδας, η ημέρα του Αγίου Γεωργίου σήμαινε και την έναρξη της περιόδου «των βοσκών» για τους κτηνοτρόφους. Οι κτηνοτρόφοι συνήθιζαν να προσλαμβάνουν τους βοσκούς από την ημέρα του Αγίου Γεωργίου και μέχρι και την ημέρα του άλλου μεγάλου Αγίου της Ορθοδοξίας, του Αγίου Δημητρίου.

Ακόμη την ημέρα αυτή, όλοι οι ίδιοι κτηνοτρόφοι συνέλεγαν το γνωστό στην περιοχή αγριολούλουδο με το όνομα «γαλατσίδα», το οποίο όταν κοπεί βγάζει ένα υγρό που μοιάζει με γάλα. Με το φυτό αυτό έφτιαχναν στεφάνια τα οποία κρεμούσαν έξω από τις πόρτες για να ...πάει καλά η χρονιά.

Λατρεία ...κατά παράδοση

«Ο τόπος αυτός είναι υπό την προστασία του Άη Γιώργη» λένε οι ντόπιοι και νιώθουν μια σιγουριά γιατί όπως αναφέρουν ποτέ μέσα στους αιώνες δεν τους πρόδωσε. Η μέχρι στιγμής παλαιότερη αποδεδειγμένη μαρτυρία για την «παρουσία» του Αγίου Γεωργίου ως προστάτη στην περιοχή, έρχεται με την ανακάλυψη από την αρχαιολογική σκαπάνη κατά τη διετία 1995 - 1996 εκτεταμένου μοναστηριακού συγκροτήματος του 11ου αιώνα στο Παλαιοχώρι, ευρύτερα γνωστό από Πατριαρχικά σιγίλια ως «Ιερά Μονή του Αγίου Μεγαλομάρτυρος και Τροπαιοφόρου Γεωργίου του Διασωρίτου». Από τότε η λατρεία του Αγίου είχε εξαπλωθεί στην περιοχή, πράγμα που εξόργισε τον Οθωμανό τόπαρχο και έτσι στις 23 Απριλίου του 1507, όπως αναφέρεται στον Κώδικα του Δαμασκηνού, κατέστρεψε ολοσχερώς το πανηγυρίζον μοναστήρι. Παρόλα αυτά η φλόγα της πίστης δεν έσβησε στους Παλαιοχωρινούς και έτσι η μονή ξαναχτίστηκε για να καταστραφεί οριστικά λίγο μετά το 1763.

Κατόπιν οι κάτοικοι του χωριού έκτισαν τον υπάρχοντα Ιερό Ναό προς τιμήν του Αγίου Γεωργίου, ο οποίος αποπερατώθηκε το 1835, με πολλά βυζαντινά χαρακτηριστικά ενός μοναστηριακού ναού. Πρόκειται για μία μεγάλη τρίκλιτη βασιλική με ημιόροφο, τον γνωστό «γυναικωνίτη».

Τα θαύματα του αγίου είναι πολλά, και αντηχούν σαν παραμύθι στα αυτιά όσων τα ακούν. Αυτά είτε αναφέρονται στην παρουσία του Αγίου στον νέο ναό, αφού πολλοί άκουγαν τα πέταλα του αλόγου στο μαρμάρινο δάπεδο χωρίς να βλέπουν τίποτα και τα οποία οδηγούσαν στο ιερό, είτε σε περιφορές, λιτανείες και θεϊκές ψαλμωδίες στο χώρο του κατεστραμμένου μοναστηριού.

Χρόνια πολλά στους εορτάζοντες! Χρόνια Πολλά στους Παλαιοχωρινούς! Χρόνια Πολλά στο χωριό μας!

Καλή Ανάσταση!

Μακάρι Ανάσταση του Κυρίου να φέρει την Ανάταση που όλοι έχουμε ανάγκη!

Καλή Ανάσταση!

Καλό Πάσχα

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΑΣΧΑ 2014

ΘΕΟΔΩΡΟΣ Β'

ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΠΑΠΑΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ

ΤΟΥ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΥ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΥ ΘΡΟΝΟΥ ΧΑΡΙΣ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Ὁ Θεός ἀπό ἂκρα ἀγαθότητα κάλεσε τόν ἂνθρωπο στο εἶναι καί τόν μόρφωσε κατ΄ εἰκόνα Του. Ὁ ἂνθρωπος πλουτίστηκε μέ τό ἐξαιρετικό χάρισμα τῆς λογικῆς ψυχῆς, ὣστε νά εἶναι θεωρητής τῶν ὂντων καί ἐπιστήμων. Ὁ ἂνθρωπος προικίστηκε μέ ψυχή καθαρεύουσα, ἐντός τῆς ὁποίας καθρεφτίστηκε ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί ἀποτυπώθηκε ἡ ὁδός τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ καί τῆς σωτηρίας.

Ὃταν ὁ ἂνθρωπος, κάνοντας κακή χρήση τῆς ἐλευθερίας του, ἀποστράφηκε τόν Θεό καί συντάχθηκε μέ τό κακό, ὁ ὑπέρκαλος Θεός δέν τόν ἐγκατέλειψε. Ἀντιθέτως "ἡ ἡμῶν παράβασις τοῦ Λόγου τήν φιλανθρωπίαν ἐξεκαλέσατο, ὥστε φανῆναι τόν Κύριον ἐν ἀνθρώποις" (Μ.Αθανασίου, Περί τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Λόγου, 1). Διά τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ Του, ὁ Θεός ἀποκατέστησε τήν ὠραιότητα τῆς λογικῆς ψυχῆς καί ἀνανέωσε τό κατ΄ εἰκόνα στόν ἂνθρωπο.

Διά τοῦ σταυροῦ καί τῆς ἀναστάσεώς Του, ὁ Σωτήρας μας Ἰησοῦς Χριστός κατέστησε τόν ἂνθρωπο καί πάλι δεκτικό θεότητος. Ἒδωσε στόν ἂνθρωπο κάτι μεγαλύτερο καί ἀπό τήν δημιουργία, τήν ὑιοθεσία. Ὁ ἂνθρωπος προικίστηκε μέ τήν δυνατότητα νά γίνει κατά χάριν υἱός τοῦ Θεοῦ. Ωστόσο διατήρησε στό ἀκέραιο τήν ἐλευθερία του νά δεχθῇ ἢ νά ἀπορρίψῃ τή θεία δωρεά. Ἒκτοτε ἡ χρήση τοῦ αὐτεξουσίου ἀπό τόν ἂνθρωπο ἂλλοτε φωτίζει καί ἂλλοτε συσκοτίζει τήν πορεία του πρός τήν θέωση καί τήν σωτηρία.

Στίς μέρες μας μία ἀπό τις πλέον ἀποτρόπαιες μορφές ἀμαυρώσεως τῆς εἰκόνας τοῦ Θεοῦ στόν ἂνθρωπο, ἀποτελεῖ ἡ τρομοκρατία. Ἡ συστηματική χρήση ἢ ἡ ἀπειλή χρήσης βίας, πέρα καί ἒξω ἀπό κάθε ὃριο λογικῆς καί συνέσεως, αἰφνιδιάζει, ἐνσπεῖρει τόν πανικό, ἀφαιρεῖ ἀνθρώπινες ζωές. Ἡ ὑπόθαλψη τῆς ἀνασφάλειας στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων εὐτελίζει τήν ἀλήθεια τῆς ζωῆς καί ἀναιρεῖ τήν κοινωνία μέ τόν ἂλλον ὡς εἰκόνας τοῦ Θεοῦ. Ἡ ὓπαρξη παῦει νά βιώνεται ὡς συνύπαρξη, ἡ ἐπιβίωση παῦει νά πραγματώνεται ὡς συμβίωση. Τό ἐν δυνάμει καθ΄ ὁμοίωσιν μοιάζει μέ οὐτοπία, συνθλιβόμενο ὑπό τήν πίεση τοῦ φόβου.

Καί ἐνώ ὁ Θεός, ὡς δημιουργός καί ἀναδημιουργός τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, ὁριοθέτησε τήν ἐλευθερία ὡς πράξη ἀγάπης καί εὐθύνης, ὁ τρομοκράτης διαστρεβλῶνει τήν ἐλευθερία ὡς ἀνέραστη αὐθαιρεσία. Δέν πρᾶττει αὐτό που θέλει, ἀναλαμβάνοντας τό βάρος τῶν εὐθυνῶν του καί καταβάλλοντας τό κόστος τῶν πράξεων τῆς ἐλεύθερης ἐπιλογῆς του. Ἀντιθέτως πρᾶττει αὐτό που θέλει, ἐπιβαρύνοντας τούς συνανθρώπους του μέ τίς συνέπειες τῶν ἐπιλογῶν του.

Τό λογικό ποίμνιο τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικῆς βιῶνει συχνά τόν παραλογισμό τῆς τρομοκρατίας. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἀλεξανδρείας ἀποκηρύσσει τήν τρομοκρατία ὡς ἀδιέξοδη ἒκφραση ἠθικῆς συναυτουργίας τῆς ἰδεολογίας μέ τή βία. Προβάλλει ὡς ἀλάνθαστο δείκτη πορείας Ἐκεῖνον που δέν ἰδεολόγησε, ἀλλά μέ τή ζωή καί τό θάνατό Του ἐνσάρκωσε τήν ἐλευθερία ὡς σεβασμό τοῦ ἂλλου καί τήν ἀγάπη ὡς ὑπέρτατη θυσία. Διατηρεῖ ἂσβεστη τήν πίστη στή συγκατάβαση τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος "οὓτω ἠγάπησεν τόν κόσμον, ὣστε τόν υἱόν αὐτοῦ τόν μονογενῆ ἒδωκεν" (Ιω.3,16). Φιλανθρώπως ἐργάζεται πρός ἒξωση τοῦ τυφλοῦ ἐνστίκτου τῆς τρομοκρατικῆς βίας ἀπό τήν ἀνθρώπινη ψυχή καί πρός ἀποκατάσταση τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς ὡς κατοικητηρίου τοῦ Θεοῦ.

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Διακονῶντας τόν πλησίον στήν Ἀφρική ὃλα αὐτά τά χρόνια, ἒμαθα ὃτι, ἂν οἱ ἂνθρωποι μποροῦν νά διδαχθοῦν τό μῖσος, μποροῦν πολύ πιό εὒκολα νά διδαχθοῦν τήν ἀγάπη. Καί τοῦτο διότι τήν ἀγάπη ἐνστάλαξε ὁ Θεός στίς ψυχές μας στόν ὂρθρο τῆς ἀνθρώπινης ἱστορικῆς πορείας. Καί μήν λησμονεῖτε τοῦτο: ὁ ἂνθρωπος μπορεῖ νά πεῖ ὂχι στόν Θεό, ὁ Θεός ὂμως δέν λέει ὂχι στόν ἂνθρωπο καί δεν σταματᾶ νά περιμένῃ ἐλεύθερα νά ἀνταποκριθοῦμε στό κάλεσμά Του!

Χριστός Ἀνέστη!

† Θ Ε Ο Δ Ω Ρ Ο Σ Β΄

Πάπας καί Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικῆς

Ἒν τῇ Μεγάλῃ Πόλει τῆς Ἀλεξανδρείας
Ἃγιον Πάσχα 2014