Η θεατρική παράσταση «Βάκχες» του Ευριπίδη ταξιδεύει σε πανεπιστήμια και εκπαιδευτικά ιδρύματα στις ΗΠΑ. Πρόκειται για τις γνωστές "Βάκχες" του Παγγαίου, του ιερού βουνού του Διονύσου, που κάποιοι σήμερα καπηλεύονται την ιστορία του. Ευτυχώς όμως η ιστορία μιλά από μόνη της, είτε αυτό αρέσει σε κάποιους, είτε όχι...
Σύμφωνα λοιπόν με είδηση που δημοσίευσε το ΑΠΕ:
Σε πανεπιστήμια και εκπαιδευτικά ιδρύματα των ΗΠΑ θα παρουσιαστεί η θεατρική παράσταση "Βάκχες" του Ευριπίδη, μία παραγωγή σε απόδοση της κοσμήτορος και καθηγήτριας του Πανεπιστημίου Αθηνών Μαρίκας Θωμαδάκη, και σε σκηνοθεσία του Λεωνίδα Λοϊζίδη. Η πρωτοτυπία της παραγωγής, που τελεί υπό την αιγίδα των ελληνικών υπουργείων Εξωτερικών, Τουριστικής Ανάπτυξης και Πολιτισμού, του Οργανισμού Προβολής Ελληνικού Πολιτισμού, καθώς και της UNESCO, έγκειται στην απόδοση του έργου μόνο από γυναικείο καστ, που θα αποτελείται συνολικά από οχτώ επαγγελματίες ηθοποιούς.
Η πρωτοβουλία για τις παραστάσεις ανήκει στον πρόεδρο του μη κερδοσκοπικού Οργανισμού «Παιδεία», Ηλία Τομάζου και εντάσσεται στις ευρύτερες προσπάθειες του οργανισμού για την προώθηση της ελληνικής παιδείας και του πολιτισμού στην Αμερική, αλλά και τη διδαχή της κλασικής και πάντα επίκαιρης τραγωδίας ενός εκ των μεγαλύτερων τραγικών μας ποιητών.
Οι παραστάσεις, από τις 18 Σεπτεμβρίου έως τις 8 Οκτωβρίου, θα δοθούν διαδοχικά στο Western Connecticut State University, Danbury, στο University of Rhode Island, Kingston, στο University of Connecticut, Storrs, στο Hyannis High School, στο Portland Museum of Fine Arts, στο University of New Hampshire, στο Florida Atlantic University, στο University of North Carolina, Charlotte, στο University of South Alabama, και, τέλος, στο Hellenic Cultural Center, στο Houston
Τετάρτη 30 Απριλίου 2008
Παρασκευή 25 Απριλίου 2008
Αι γενεαί πάσαι..
Είναι μοναδική εμπειρία να περνάς τις μέρες του Πάσχα στο χωριό. Από τη μία είναι η φύση του Παγγαίου, που καταπράσινη σε αγκαλιάζει, με τις μυρωδιές των λουλουδιών και κυρίως της πασχαλιάς, να κατακλύζουν την ανοιξιάτικη ατμόσφαιρα. Είναι κάτι που όταν το ζεις από παιδί, δεν το ξεχνάς ποτέ. ΄Ίσως γιατί οι μυρωδιές και τα αρώματα των λουλουδιών, επαναφέρουν από τη λήθη του μυαλού ξένοιαστες στιγμές και ευχάριστες αναμνήσεις. Πλημμυρίζει με κόσμο το χωριό. Παλαιοχωρινοί από κάθε γωνιά της Ελλάδας ή και τις Ευρώπης καταφθάνουν για να περάσουν κοντά στους δικούς τους τις μέρες αυτές. Οι παρέες συγκεντρώνονται ξανά, όπως ήταν πολλά χρόνια πριν.
Το σημαντικότερο βέβαια είναι ο θρησκευτικός χαρακτήρας των ημερών, μια και η θρησκευτικότητα των κατοίκων του Παγγαίου είναι γνωστή. Γεμίζουν οι εκκλησίες πάντα. Έτσι γέμισε και φέτος ο Άη Γιώργης, που ως παλιά εκκλησία δίνει ένα διαφορετικό τόνο στις ημέρες αυτή. Ίσως είναι ο μοναστηριακός χαρακτήρας του ναού που γεμίζει την ψυχή σου με κατάνυξη.
Μεγάλη Πέμπτη, όλοι έχουν αψηφίσει το ψιλόβροχο και γέμισαν ασφυκτικά τον Άη Γιώργη. Τα Δώδεκα Ευαγγέλια. Οι περισσότεροι έρχονται στο τρίτο με τέταρτο, όμως δεν φεύγουν πριν το 12ο που σημαίνει και το τέλος. Και αυτό όχι γιατί κάποιος τους κρατά με το ζόρι... Μαγεύονται από την ατμόσφαιρα. Ο Εσταυρωμένος Χριστός βγαίνει και οι καμπάνες χτυπούν πένθιμα. όλοι κάνουν το σταυρό τους και συμμετέχουν στην πιο στενάχωρη στιγμή της Χριστιανοσύνης.
"Σήμερον κρεμάται επί ξύλου, ο εν ύδασι την γην κρεμάσας. Στέφανον εξ ακανθών περιτίθεται, ο των αγγέλων βασιλεύς. Ψευδή πορφύραν περιβάλλεται, ο περιβάλλων τον ουρανόν εν νεφέλαις. Ράπισμα κατεδέξατο, ο εν Ιορδάνη ελευθερώσας τον Αδάμ. Ήλοις προσηλώθη, ο νυμφίος της Εκκλησίας. Λόγχη εκεντήθη, ο υιός της Παρθένου. Προσκυνούμεν σου τα Πάθη, Χριστέ. Δείξον ημίν και την ένδοξόν σου Ανάστασιν"
Σχηματίζουν ουρά για να προσκυνήσουν το σταυρό γεμίζοντας τον με λουλούδια και προσευχές. Λαμπάδες και κεριά συμβολίζουν τις προσευχές των ανθρώπων. Την ανάγκη να επικοινωνήσουν με το Θείο.
"Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου Τέκνον, πού έδυ σου το κάλλος;"
Ακολουθεί η Μεγάλη Παρασκευή. Ο Επιτάφιος γεμάτος λουλούδια, στολίζεται τα ξημερώματα της Μεγάλης Παρασκευής ώστε το επόμενο πρωί να είναι όλα έτοιμα για την Αποκαθήλωση. Όλη μέρα οι καμπάνες χτυπούν πένθιμα. Η εκκλησία έχει συνεχώς κόσμο που κάθεται στο πλευρό του νεκρού Χριστού. Το απόγευμα ψάλλονται τα Εγκώμια. Όλοι τα σιγοψυθιρίζουν.
"Αι γενεαί πάσαι, ύμνον τη Ταφή σου, προσφέρουσι Χριστέ μου"
Το βράδυ, και πάλι όλοι μαζί, ακολουθούν την περιφορά του Επιταφίου στα δρομάκια του χωριού. Φτάνει μέχρι το γήπεδο, όπου συναντιώνται οι Επιτάφιοι των δύο ενοριών του Παλαιοχωρίου... Η πομπή συνεχίζει για την εκκλησία, όπου όλοι περνούν κάτω από τον Eπιτάφιο που σηκώνεται ψηλά, επιζητώντας λίγη ευλογία, που έχουν ανάγκη στην καθημερινότητα.
Φέτος πενθεί και ο καιρός, δίνοντας το δικό του γκρίζο χρώμα στις μέρες που το απαιτούν και το αποζητούν, όπως όλοι οι Χριστιανοί αποζητούν την Ανάσταση που έρχεται...
Παρασκευή 18 Απριλίου 2008
Τη γλώσσα μου έδωσαν Ελληνική!
Την ίδια ώρα που οι ομιλητές στην εκδήλωση με θέμα, «Προστασία της ελληνικής γλώσσας», που διοργάνωσε η Ένωση Τέως Βουλευτών -Ευρωβουλευτών, στη Θεσσαλονίκη εξέφραζαν την ανησυχία τους για την κακοποίηση της γλώσσας, κάποιος συνάδελφος τους είχε διαφορετική άποψη.
Την ώρα που οι ομιλητές ανέφεραν ότι «η ελληνική γλώσσα κινδυνεύει από την άγνοια και την αδιαφορία» ο Κύπριος ευρωβουλευτής Μάριος Ματσάκης ζητούσε απλοποίησή της αφήνοντας να διαφανεί μια πρωτοβουλία ενοποίησης των ευρωπαϊκών γλωσσών…
Παρακάτω αναδημοσιεύεται η είδηση από την ιστοσελίδα της «Εβδόμης»:
«Απλοποίηση της ελληνικής γραφής εισηγείται ο Κύπριος ευρωβουλευτής Μάριος Ματσάκης, με επιστολή του προς τον υπουργό Παιδείας της Κύπρου Ανδρέα Δημητρίου, την οποία κοινοποίησε μεταξύ άλλων στους Έλληνες ευρωβουλευτές. Ο κ. Ματσάκης προτείνει στον Κύπριο υπουργό τη σύσταση μιας ολιγομελούς επιτροπής γλωσσολόγων, οι οποίοι θα μπορούσαν, εμπεριστατωμένα να ενδιατρίψουν επί του θέματος και να δώσουν μια επιστημονικά έγκυρη πρόταση για τον εκμοντερνισμό/ απλοποίηση της Ελληνικής γραφής.
Στην επιστολή του ο Κύπριος ευρωβουλευτής παραθέτει ως «τροφή για σκέψη» τα εξής:
1. Να καταργηθούν τα γράμματα "η" και "υ" και να αντικατασταθούν από το γράμμα "ι".
2. Να καταργηθεί το γράμμα "ω" και να αντικατασταθεί από το γράμμα "ο".
3. Να καταργηθούν οι εξής συνδυασμοί γραμμάτων και να αντικατασταθούν ως εξής: «αι» σε «ε», «ει» σε «ι», «οι» σε «ι», «υι» σε «ι», «αυ» σε «αβ», «ευ» σε «εβ»
4. Να καταργηθεί η χρήση του "γγ" και να αντικατασταθεί από το "γκ".
5. Να καταργηθεί το τελικό γράμμα "ς" και να αντικατασταθεί από το γράμμα "σ".
Ως αποτέλεσμα των ανωτέρω αλλαγών, αναφέρει ο .ευρωβουλευτής, το Ελληνικό αλφάβητο θα έχει μόνο 21γράμματα (α, β, γ, δ, ε, ζ, θ, ι, κ, λ, μ, ν , ξ , ο , π, ρ, σ, τ, φ, χ, ψ) και ένα μόνο δίψηφο (το "ου").
Ο κ. Ματσάκης υποστηρίζει ότι η απλοποίηση της Ελληνικής γραφής «καθίσταται αναγκαία μέσα στα πλαίσια μιας τάσης ενωτικής πορείας των γλωσσών στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Επιπλέον, μια τέτοια αλλαγή θα καταστήσει την Ελληνική γραφή πιο απλή και πολύ πιο εύχρηστη. Ιδιαίτερα όσον αφορά την χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή και σε σχέση με μεγάλο αριθμό ατόμων που έχουν διάφορες μορφές δυσλεξίας».
Αυτή η άποψη του ευρωβουλευτή έχει να κάνει με κακοποίηση της γλώσσας και όχι με απλοποίηση. Θα κλείσω με τα λόγια του ομότιμου καθηγητή Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής του ΑΠΘ, Χρίστου Τσολάκη που είπε ότι "η γλώσσα απειλείται από εμάς τους ίδιους και κατά συνέπεια εμείς μπορούμε να την προστατεύσουμε".
Την ώρα που οι ομιλητές ανέφεραν ότι «η ελληνική γλώσσα κινδυνεύει από την άγνοια και την αδιαφορία» ο Κύπριος ευρωβουλευτής Μάριος Ματσάκης ζητούσε απλοποίησή της αφήνοντας να διαφανεί μια πρωτοβουλία ενοποίησης των ευρωπαϊκών γλωσσών…
Παρακάτω αναδημοσιεύεται η είδηση από την ιστοσελίδα της «Εβδόμης»:
«Απλοποίηση της ελληνικής γραφής εισηγείται ο Κύπριος ευρωβουλευτής Μάριος Ματσάκης, με επιστολή του προς τον υπουργό Παιδείας της Κύπρου Ανδρέα Δημητρίου, την οποία κοινοποίησε μεταξύ άλλων στους Έλληνες ευρωβουλευτές. Ο κ. Ματσάκης προτείνει στον Κύπριο υπουργό τη σύσταση μιας ολιγομελούς επιτροπής γλωσσολόγων, οι οποίοι θα μπορούσαν, εμπεριστατωμένα να ενδιατρίψουν επί του θέματος και να δώσουν μια επιστημονικά έγκυρη πρόταση για τον εκμοντερνισμό/ απλοποίηση της Ελληνικής γραφής.
Στην επιστολή του ο Κύπριος ευρωβουλευτής παραθέτει ως «τροφή για σκέψη» τα εξής:
1. Να καταργηθούν τα γράμματα "η" και "υ" και να αντικατασταθούν από το γράμμα "ι".
2. Να καταργηθεί το γράμμα "ω" και να αντικατασταθεί από το γράμμα "ο".
3. Να καταργηθούν οι εξής συνδυασμοί γραμμάτων και να αντικατασταθούν ως εξής: «αι» σε «ε», «ει» σε «ι», «οι» σε «ι», «υι» σε «ι», «αυ» σε «αβ», «ευ» σε «εβ»
4. Να καταργηθεί η χρήση του "γγ" και να αντικατασταθεί από το "γκ".
5. Να καταργηθεί το τελικό γράμμα "ς" και να αντικατασταθεί από το γράμμα "σ".
Ως αποτέλεσμα των ανωτέρω αλλαγών, αναφέρει ο .ευρωβουλευτής, το Ελληνικό αλφάβητο θα έχει μόνο 21γράμματα (α, β, γ, δ, ε, ζ, θ, ι, κ, λ, μ, ν , ξ , ο , π, ρ, σ, τ, φ, χ, ψ) και ένα μόνο δίψηφο (το "ου").
Ο κ. Ματσάκης υποστηρίζει ότι η απλοποίηση της Ελληνικής γραφής «καθίσταται αναγκαία μέσα στα πλαίσια μιας τάσης ενωτικής πορείας των γλωσσών στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Επιπλέον, μια τέτοια αλλαγή θα καταστήσει την Ελληνική γραφή πιο απλή και πολύ πιο εύχρηστη. Ιδιαίτερα όσον αφορά την χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή και σε σχέση με μεγάλο αριθμό ατόμων που έχουν διάφορες μορφές δυσλεξίας».
Αυτή η άποψη του ευρωβουλευτή έχει να κάνει με κακοποίηση της γλώσσας και όχι με απλοποίηση. Θα κλείσω με τα λόγια του ομότιμου καθηγητή Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής του ΑΠΘ, Χρίστου Τσολάκη που είπε ότι "η γλώσσα απειλείται από εμάς τους ίδιους και κατά συνέπεια εμείς μπορούμε να την προστατεύσουμε".
Τρίτη 15 Απριλίου 2008
«Δεν γλιτώνεις από τις ρίζες σου, όσο και να τις ξεριζώνεις»
Έμαθα χθες το ευχάριστο νέο. Ότι το βιβλίο «Χάρτες», του φίλου συγγραφέα Θόδωρου Γρηγοριάδη είναι υποψήφιο για το βραβείο του περιοδικού «Διαβάζω» για το 2008, στην κατηγορία καλύτερης συλλογής διηγημάτων.. Πρόκειται για ένα βιβλίο που ξεχώρισε από πολύ νωρίς. Κυκλοφόρησε το περασμένο φθινόπωρο.
Παρακάτω δημοσιεύω τη συνέντευξη που μου παραχώρησε ο Θόδωρος Γρηγοριάδης για το περιοδικό «Service», και δημοσιεύτηκε στο τεύχος Οκτωβρίου 2007.
ΘΟΔΩΡΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ: «Δεν γλιτώνεις από τις ρίζες σου, όσο και να τις ξεριζώνεις»
Εβδομήντα αυτοτελείς ιστορίες, σύντομες, λιτές, με το δικό της νόημα η κάθε μία. Ιστορίες μιας παρέας φίλων που περιφέρονται σε χωριά σε κωμοπόλεις, σε συνοικίες και πόλεις, στις ερημιές και στις ξενητιές, στις ουτοπίες και τις δυστοπίες της φαντασίας τους. Ιστορίες ευτράπελες, μελαγχολικές, ερωτικές, διεγερτικές, απρόβλεπτες, ιστορίες ανθρώπων που πάλεψαν με την καθημερινότητα, που αγαπήθηκαν και μισήθηκαν, που ενέδωσαν στις προκλήσεις αλλά και εγκλωβίστηκαν στα προσωπικά τους αδιέξοδα.
Μετά από δύο χρόνια και κάτι, ο γνωστός Παγγαιορείτης συγγραφέας Θόδωρος Γρηγοριάδης επιστρέφει. Αυτή τη φορά με μια συλλογή ιστοριών, τους «Χάρτες», που κυκλοφορεί τον Οκτώβριο από τις εκδόσεις Πατάκη.
Ο Θόδωρος Γρηγοριάδης μας μιλά γι’ αυτή τη συγγραφική του δουλειά που ως κάτι διαφορετικό, έρχεται να ταράξει, και πάλι, τα νερά της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας.
-Τι είναι οι χάρτες;
"Είναι ένα ψηφιδωτό ζωής, φτιαγμένο από μικρές αφηγήσεις που καλύπτουν τις τρεις τελευταίες δεκαετίες".
-Είναι κάτι πρωτόγνωρο για σας η έκδοση μιας συλλογής ιστοριών;
"Το 1991 είχα εκδώσει τα διηγήματα της συλλογής «Ο αρχαίος Φαλλός». Περιελάμβαναν όμως και μία νουβέλα. Έκτοτε δημοσίευσα σκόρπια διηγήματα σε πολλά περιοδικά και εφημερίδες. Στους χάρτες όμως δούλεψα από την αρχή, δεν συμπεριέλαβα τα δημοσιευμένα διηγήματα".
-Το βιβλίο χωρίζεται σε τέσσερις ενότητες. Τι είναι η κάθε μια;
"Κάθε ενότητα αφορά έναν διαφορετικό τόπο όπου διαδραματίζονται οι ιστορίες. Ξεκινάνε από τα μικρά χωριά, περνάνε στις πόλεις, ξεπερνάνε τα σύνορα. Και στο τέλος δραπετεύουν και σε φανταστικές τοποθεσίες".
-Γιατί προτιμήσατε αυτόν τον διαχωρισμό;
"Ανέκαθεν οι τόποι καθόριζαν τα βιβλία μου, την πλοκή τους, καθόριζαν τις πράξεις των χαρακτήρων μου. Αυτή τη φορά θέλησα να επικεντρωθώ ακόμη περισσότερο αν και ορισμένες φορές δεν τηρούνται τα όρια αφού και οι ίδιοι οι άνθρωποι μετακινούνται συνεχώς".
-Αυτό το βιβλίο σας κρύβει κάτι ανατρεπτικό;
"Δεν ξέρω. Είναι μια πρόταση θα έλεγα, είναι οργανωμένο με τέτοιο τρόπο ώστε να θυμίζει μυθιστόρημα αλλά και να διατηρεί την αυτονομία κάθε μικρής ιστορίας. Υπάρχει όριο λέξεων σε κάθε διήγημα και μια αριθμητική ισορροπία διηγημάτων σε κάθε μέρος. Πολλοί χαρακτήρες, άπειρα γεγονότα και περιστατικά, όπως είναι η ζωή και καθημερινότητά μας. Μόνον που εδώ επικεντρώνονται γύρω από τις εμπειρίες και γνώσεις μια παρέας".
-Κατά καιρούς σας έχουν «καταλογίσει» ότι σε όλα σας τα βιβλία αναφέρεστε στη βόρεια Ελλάδα. Σε αυτό το βιβλίο, υπάρχουν αναφορές στην περιοχή;
"Μάλλον πολλές. Ειδικά οι ιστορίες των χωριών και των μικρών πόλεων. Θεσσαλονίκη, Ξάνθη, Έβρος, σύνορα, μπόλικο πράγμα. Στην ενότητα «πόλεις και συνοικίες» μπαίνω και στα άβατα των νοτίων με την Αθήνα, την Πάτρα. Στην ενότητα «ξενητιές και εξορίες» έχουμε το Λος Άντζελες, το Βερολίνο, την Αδριανούπολη, την Σμύρνη, το Λονδίνο. Με δεδομένο ότι οι τρεις -αινιγματικοί αφηγητές- είναι βορειοελλαδίτες αντιλαμβάνεσαι ότι η σκοπιά είναι και πάλι βορειοελλδίτικη. Μάλιστα ο ένας από τους αφηγητές είναι Καβαλιώτης. Δεν γλυτώνεις από τις ρίζες σου όσο και να τις ξεριζώνεις. Απομένουν κάτι φυλίζια, έτσι λέγαμε στα καπνά, τις κορυφές που απέμεναν μετά το μάζεμα".
-Σεμινάρια και φέτος;
"Αρχίζουμε στη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Σερρών ένα καινούργιο κύκλο λογοτεχνικών σεμιναρίων. Το 2001, όταν είχαμε ολοκληρώσει τον πρώτο τριετή κύκλο, υποσχεθήκαμε να ξαναρχίσουμε όταν θα μπούνε στο καινούργιο κτίριο. Έτσι ξεκινάμε με δημιουργικές αναγνώσεις μυθιστορημάτων, ξένης λογοτεχνίας προς το παρόν. Συνεργαζόμαστε και στο διαδίκτυο όπου η Βιβλιοθήκη διατηρεί ένα δημοφιλές σάιτ. Γίνεται καλή δουλειά εκεί πέρα και είναι ανοικτοί σε προτάσεις".
-Προλαβαίνετε ΝΕΑ, Πάσπορτ, επιτροπές λογοτεχνικών βραβείων;
"Ναι, πέσανε αρκετά αλλά όλα έχουν σχέση με διάβασμα και λογοτεχνία. Στα ΝΕΑ μου ζητάνε εβδομαδιαία συνεργασία αλλά είναι αδύνατο να προλαβαίνω, έπειτα παρουσιάζω βιβλία που θα μου αρέσουν γενικά. Όσο κρατήσει, σίγουρα όταν βουτήξω σε καινούργιο βιβλίο θα παραμερίσω λιγάκι τα υπόλοιπα. Πάνω απ’ όλα τα βιβλία πρέπει να βάζεις το δικό σου".
Δευτέρα 14 Απριλίου 2008
Ο Όμηρος πιάνεται …όμηρος
Πρόκειται για μια κίνηση που μόνο συγχαρητήρια αξίζει. Και αναφέρομαι στη σύσταση θεατρικής ομάδας από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Παλαιοχωρίου. 
Πρόκειται για μια πολλά υποσχόμενη νεανική θεατρική ομάδα, η οποία την Κυριακή 13 Απριλίου «ανέβασε» την πρώτη της παράσταση, την «ΚωμΟδύσσεια» της Μαρίας Κίτρα, όπου ο «Όμηρος πιάνεται …όμηρος».
Ο κόσμος κατέκλυσε την αίθουσα εκδηλώσεων του Δημοτικού Σχολείου Παλαιοχωρίου, και αυτό απέδειξε ότι τελικά ήταν κάτι που έλειπε, ενώ παράλληλα αποτέλεσε την καλύτερη επιβράβευση για τους διοργανωτές.
Πρόκειται για την πρώτη παράσταση που ανέβασαν τα παιδιά που συμμετέχουν στη νεοσύστατη θεατρική ομάδα, η οποία απέσπασε ιδιαίτερα κολακευτικά σχόλια από όλους όσους την παρακολούθησαν. Τα παιδιά, που αφιέρωσαν πολλές ώρες σε πρόβες, έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους και απέσπασαν πολλές φορές το θερμό χειροκρότημα όσων κατέκλυσαν την αίθουσα.
Όσον αφορά την υπόθεση, ο Όμηρος πιάνεται όμηρος από δύο ληστές, οι οποίοι τον οδηγούν στον αρχιληστή της συμμορίας τους. Εκεί ο αιχμάλωτος Όμηρος, προσπαθώντας να σώσει τη ζωή του, ξεκινά την αφήγηση των περιπετειών του Οδυσσέα στους ληστές, οι οποίοι παρακολουθούν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την πλοκή της ιστορίας. Το ταξίδι ξεκινά από τη χώρα των Λωτοφάγων,
το νησί της Κίρκης, της Καλυψώς, των Φαιάκων, και ολοκληρώνεται με την επιστροφή στην Ιθάκη, κοντά στην Πηνελόπη, η οποία όμως έχει κάποιες αμφιβολίες… Μέσα από τους κωμικούς διαλόγους, μπολιασμένοι έξυπνα με στοιχεία της σύγχρονης εποχής, οι μικροί ηθοποιοί χάρισαν απλόχερα το γέλιο στους παρευρισκόμενους.
Τους ρόλους στην παράσταση ερμήνευσαν οι: Ηλιάννα Κισσά, Λευτέρης Αθανασιάδης, Εύη Τασιούδη, Χρήστος Μαλακούδης, Δημοκράτης Μυλωνόπουλος, Βαγγέλης Κισσάς, Ελένη Μαλακούδη, Ελευθερία Αθανασοπούλου, Παρασκευή Κεχαγιά, Γεωργία Καλπάκογλου, Ασημένια Χατζηαποστόλου, Δημήτρης Ζαρκάδας, Φωτεινή Χατζηγεωργίου, Κλειώ Τσολακίδου, Παναγιώτης Αθανασιάδης, Ειρήνη Μυλωνοπούλου, και Αλεξάνδρα Μαλαδάκη.
Σκηνοθεσία: Ιωάννα Τσακιρίδου
Σκηνικά:Χρήστος Ματζούρης και Παναγιώτης Αθανασιάδης
Κοστούμια: Θάλεια Αράπογλου και Μαρία Λαφαζανίδου
Και πάλι συγχαρητήρια!!!
Πρόκειται για μια πολλά υποσχόμενη νεανική θεατρική ομάδα, η οποία την Κυριακή 13 Απριλίου «ανέβασε» την πρώτη της παράσταση, την «ΚωμΟδύσσεια» της Μαρίας Κίτρα, όπου ο «Όμηρος πιάνεται …όμηρος».Ο κόσμος κατέκλυσε την αίθουσα εκδηλώσεων του Δημοτικού Σχολείου Παλαιοχωρίου, και αυτό απέδειξε ότι τελικά ήταν κάτι που έλειπε, ενώ παράλληλα αποτέλεσε την καλύτερη επιβράβευση για τους διοργανωτές.
Πρόκειται για την πρώτη παράσταση που ανέβασαν τα παιδιά που συμμετέχουν στη νεοσύστατη θεατρική ομάδα, η οποία απέσπασε ιδιαίτερα κολακευτικά σχόλια από όλους όσους την παρακολούθησαν. Τα παιδιά, που αφιέρωσαν πολλές ώρες σε πρόβες, έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους και απέσπασαν πολλές φορές το θερμό χειροκρότημα όσων κατέκλυσαν την αίθουσα.
Όσον αφορά την υπόθεση, ο Όμηρος πιάνεται όμηρος από δύο ληστές, οι οποίοι τον οδηγούν στον αρχιληστή της συμμορίας τους. Εκεί ο αιχμάλωτος Όμηρος, προσπαθώντας να σώσει τη ζωή του, ξεκινά την αφήγηση των περιπετειών του Οδυσσέα στους ληστές, οι οποίοι παρακολουθούν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την πλοκή της ιστορίας. Το ταξίδι ξεκινά από τη χώρα των Λωτοφάγων,
το νησί της Κίρκης, της Καλυψώς, των Φαιάκων, και ολοκληρώνεται με την επιστροφή στην Ιθάκη, κοντά στην Πηνελόπη, η οποία όμως έχει κάποιες αμφιβολίες… Μέσα από τους κωμικούς διαλόγους, μπολιασμένοι έξυπνα με στοιχεία της σύγχρονης εποχής, οι μικροί ηθοποιοί χάρισαν απλόχερα το γέλιο στους παρευρισκόμενους.Τους ρόλους στην παράσταση ερμήνευσαν οι: Ηλιάννα Κισσά, Λευτέρης Αθανασιάδης, Εύη Τασιούδη, Χρήστος Μαλακούδης, Δημοκράτης Μυλωνόπουλος, Βαγγέλης Κισσάς, Ελένη Μαλακούδη, Ελευθερία Αθανασοπούλου, Παρασκευή Κεχαγιά, Γεωργία Καλπάκογλου, Ασημένια Χατζηαποστόλου, Δημήτρης Ζαρκάδας, Φωτεινή Χατζηγεωργίου, Κλειώ Τσολακίδου, Παναγιώτης Αθανασιάδης, Ειρήνη Μυλωνοπούλου, και Αλεξάνδρα Μαλαδάκη.
Σκηνοθεσία: Ιωάννα Τσακιρίδου
Σκηνικά:Χρήστος Ματζούρης και Παναγιώτης Αθανασιάδης
Κοστούμια: Θάλεια Αράπογλου και Μαρία Λαφαζανίδου
Και πάλι συγχαρητήρια!!!
Πέμπτη 10 Απριλίου 2008
"Αυτός ο ασφαλιστικός νόμος δεν διορθώνεται, μπορεί μόνο ν' ανατραπεί"
Παρακάτω παραθέτω ολόκληρη τη συνέντευξη που μου παραχώρησε η ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ και μέλος της Επιτροπής Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μαίρη Ματσούκα, για την «Εβδόμη», (δημοσιεύθηκε στο φύλλο της Τετάρτης 9 Απριλίου 2008).
"Το ασφαλιστικό αποτελεί ένα πολιτικά σοβαρό, κοινωνικά ευαίσθητο και τεχνικά πολύπλοκο ζήτημα", τονίζει η ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ και μέλος της Επιτροπής Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μαίρη Ματσούκα, αναφορικά με το μέγα πρόβλημα που απασχολεί όσο τίποτε άλλο σήμερα
την ελληνική κοινωνία, σημειώνοντας ότι "ο ασφαλιστικός νόμος της κυβέρνησης Καραμανλή δεν αφήνει περιθώρια διόρθωσης αλλά μόνο ....ανατροπής".
-Πώς κρίνετε το ασφαλιστικό που ψηφίσθηκε πρόσφατα;
"Θα ήθελα να ξεκινήσω με μια διαπίστωση. Οι πολιτικές επιλογές της Νέο - Δεξιάς κυβέρνησης Καραμανλή χαρακτηρίζονται από δύο σημαντικές διαστάσεις, οι οποίες αν και εμφανίζονται ως "αντιφατικές", εντούτοις επί της ουσίας χρησιμοποιούνται μάλλον συμπληρωματικά. Έτσι, από τη μια πλευρά χρησιμοποιεί μια ορολογία η οποία κυριαρχείται από ένα έντονο άρωμα λαϊκισμού, με στόχο την άλωση του "μεσαίου χώρου" ενώ, από την άλλη, ακολουθεί μια σκληρή, κυβερνητική πολιτική, η οποία εκφράζοντας συγκεκριμένα ταξικά συμφέροντα, αποβλέπει στην πλήρη αποδιάρθρωση των υφισταμένων εργασιακών σχέσεων. Η συνειδητή αυτή πολιτική διγλωσσία, αντανακλάται με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο στην περίπτωση της διαχείρισης του ασφαλιστικού. Όπως όλοι ξέρουμε πλέον, τα περίφημα τρία "δεν" του Πρωθυπουργού, δεν αποτελούσαν παρά ένα έωλο, πολιτικό τέχνασμα. Αντίθετα, μέσω του ασφαλιστικού η Νέο - Δεξιά κυβέρνηση επιδιώκει να περιορίσει, να περιθωριοποιήσει, να τιμωρήσει τους εργαζόμενους. Η πολιτική αυτή απόφαση ούτε τυχαία είναι ούτε φυσικά αναγκαία. Είναι στρατηγική επιλογή που αποβλέπει στην ισοπέδωση των πολιτικών δικαιωμάτων, στο θρυμματισμό της κοινωνικής αλληλεγγύης, στον περιορισμό του εργασιακού "κόστους". Με δύο λόγια, στη διά βίου εκμετάλλευση....".
-Δεν μπορείτε ωστόσο να παραγνωρίσετε ότι το ασφαλιστικό σύστημα, παρουσιάζει πρόβλημα;
"Αναμφίβολα, το ασφαλιστικό αποτελεί ένα πολιτικά σοβαρό, κοινωνικά ευαίσθητο και τεχνικά πολύπλοκο ζήτημα, γι' αυτό και χρήζει ιδιαίτερης προσοχής. Είναι όμως ανεπίτρεπτο, οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι, θύματα ήδη της ανεργίας, των επισφαλών θέσεων εργασίας, της εισοδηματικής ένδειας και ανασφάλειας, να καλούνται και πάλι να καταβάλλουν το τίμημα της "κρίσης του ασφαλιστικού". Η κυβέρνηση Καραμανλή, αφού επί τέσσερα χρόνια επιβάρυνε συνειδητά το ασφαλιστικό σύστημα μέσω της υποχρηματοδότησης, της φοροδιαφυγής, της αύξησης των ιατροφαρμακευτικών τιμών και της καταλήστευσης των αποθεματικών, αποφάνθηκε ότι το ασφαλιστικό βρίσκεται σε κρίση! Αν πραγματικά επιθυμούσε να αντιμετωπίσει με πολιτική σοβαρότητα και κοινωνική ευαισθησία το θέμα του ασφαλιστικού, θα έπρεπε να εφαρμόσει την αντίστροφη πολιτική, από αυτήν που ήδη έχει υιοθετήσει. Ας μην έχουμε αυταπάτες. Πίσω από τη "φιλολαϊκή" ορολογία που χρησιμοποιεί, η κυβέρνηση επιδιώκει την υλοποίηση των δύο κεντρικών, στρατηγικών επιλογών της: της διατήρησης της εξουσίας και της επιβολής μιας νεοφιλελεύθερης, εργασιακής απορύθμισης".
-Ποιο νομίζετε ότι είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που δημιουργεί η ασφαλιστική μεταρρύθμιση;
"Καταρχήν δεν πρόκειται για μεταρρύθμιση αλλά για... απορρύθμιση. Όπως παραδέχονται όλοι οι σχετικοί φορείς και παρατηρητές, ο ασφαλιστικός νόμος της κυβέρνησης δεν αντιμετωπίζει τα υφιστάμενα δομικά ζητήματα για αυτό και σε λίγα χρόνια θα απαιτούνται νέες ρυθμίσεις. Υπό αυτό το πρίσμα δε μπορεί να χαρακτηριστεί ως μεταρρύθμιση. Παράλληλα όμως, μέσω αυτού στοχοποιούνται οι εργαζόμενοι. Έτσι, μετά τις εργασιακές σχέσεις ελαστικοποιείται και το ασφαλιστικό σύστημα. Αυτό σημαίνει ότι η "καινοτομία" της νέας ασφαλιστικής νομοθεσίας προσδιορίζεται από το στοιχείο της σταδιακής αποδυνάμωσης του δημόσιου χαρακτήρα της ασφάλισης. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, θεωρώ ότι οι πάντες θίγονται από την κυβερνητική ασφαλιστική (από-) ρύθμιση. Αλλά, μια και θέσατε το ζήτημα "συγκριτικά", θα ήθελα να κάνω και ειδική μνεία στο "γυναικείο ζήτημα". Η Νέο - Δεξιά κυβέρνηση μέσα από το νέο ασφαλιστικό της νόμο επιβαρύνει υπέρμετρα τις γυναίκες ενώ, παράλληλα, τις εμπαίζει με τον πλέον αναίσχυντο τρόπο. Ισχυρίζεται ότι για λόγους ισότητας όφειλε να καταργήσει τις πρόωρες συντάξεις των γυναικών. Σε ποιες περιπτώσεις οι εργαζόμενες δικαιούνταν πρόωρες συντάξεις; Σε τρεις περιπτώσεις: όταν είχαν ανήλικα παιδία, ανάπηρα παιδιά ή ήταν σύζυγοι αναπήρων. Ποια από τις τρεις κατηγορίες καταστρατηγεί την πολιτική ισότητα; Προφανώς καμιά. Όμως η κυβέρνηση για μια ακόμα φορά χρησιμοποιεί τη διαστρέβλωση και τη συκοφαντία, για να εφαρμόσει τα αλλότρια, ταξικά σχέδια της. Αν πραγματικά επιθυμούσε την ισότητα θα έπρεπε να φροντίσει: για την αύξηση του εισοδήματος των γυναικών που εξακολουθεί να υπολείπεται του αντίστοιχου των ανδρών, για την επέκταση της γυναικείας απασχόλησης, για την προστασία των θέσεων εργασίας τους κατά τη διάρκεια της τεκνοποίησης.... Δεν είναι δυνατόν να γίνεται λόγος για δημογραφική κρίση και ταυτόχρονα να επιβαρύνονται οι γυναίκες με πρόσθετες υποχρεώσεις. Το λογαριασμό των ταξικών και αποτυχημένων επιλογών του οικονομικού φιλελευθερισμού δε θα τον πληρώσουν οι εργαζόμενοι και δη οι γυναίκες".
-Θεωρείτε ότι υπάρχουν περιθώρια διορθώσεων του;
"Μια οικονομική δραστηριότητα έχει αναπτυξιακή προοπτική μόνο όταν στηρίζεται στη δίκαιη (ανα) κατανομή του παραγόμενου πλούτου, στη λειτουργία δημόσιων μηχανισμών πρόνοιας και αλληλεγγύης, στην πολιτική ισότητα. Συνεπώς, ο ασφαλιστικός νόμος της κυβέρνησης Καραμανλή δεν αφήνει περιθώρια διόρθωσης αλλά μόνο ....ανατροπής. Το ΠΑΣΟΚ έχει τοποθετηθεί επί του θέματος όχι μόνο στο επίπεδο αντίθεσης, αλλά κυρίως της θέσης μέσα από την κατάθεση της δικής του πρότασης, η οποία συμπυκνώνεται στο "σεβασμό" του μόχθου εργαζόμενων τόσο κατά την περίοδο της εργασίας όσο και στη διάρκεια της συνταξιοδότησης".
-Ας έρθουμε στο θέμα των εργασιακών σχέσεων, γενικότερα. Στο τέλος του 2007 ψηφίσθηκε από την Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, και μάλιστα με μεγάλη πλειοψηφία, η Έκθεση για "την ευελιξία με ασφάλεια" (flexicurity). Τι σημαίνει αυτό για τους εργαζόμενους;
"Καταρχήν οι ευρωβουλευτές του ΠΑΣΟΚ καταψήφισαν τη σχετική έκθεση. Η συγκεκριμένη Έκθεση παρουσιάζεται ιδιαιτέρως αρνητική για το μέλλον της εργασίας, με την έννοια ότι επιδιώκει την πλήρη απορύθμιση των αγορών εργασίας σε βάρος των εργαζόμενων. Η συγκεκριμένη Έκθεση σε συνδυασμό με δυο τρεις ακόμα ευρωπαϊκές νομοθετικές ρυθμίσεις, αποτελούν τους φορείς του "εργασιακού μεσαίωνα" του 21ου αιώνα. Ειδικότερα, η flexicurity αναφέρεται στην έννοια της ευελιξίας, συνδέοντας αυτήν κυρίως με την άρση των περιορισμών σε ότι αφορά τις απολύσεις. Η ασφάλεια λοιπόν -το δεύτερο σκέλος του δίπτυχου- εμφανίζεται ως ένα "δίχτυ προστασίας" υπέρ των απολυθέντων. Καταλαβαίνετε συνεπώς ότι πρόκειται για μια θεμελιώδη πολιτική επιλογή η οποία συνδέεται με το μέλλον της κοινωνικής συνοχής. Υπάρχει πραγματική ανάγκη για την προώθηση μιας τέτοιου είδους νομοθετικής ρύθμισης; Σε καμιά περίπτωση. Αυτό που επιδιώκει η έκθεση είναι ουσιαστικά η προώθηση των ταξικών επιλογών του οικονομικού φιλελευθερισμού. Από πού προκύπτει αυτή η διαπίστωση; Μα από το γεγονός ότι η "ευελιξία" (επαναλαμβάνω η απελευθέρωση των απολύσεων), κατοχυρώνεται πλήρως ενώ το πραγματικό ζητούμενο, που είναι η "ασφάλεια" δε μπορεί να διασφαλιστεί παρά μόνο επί των συγκεκριμένων εκείνων προϋποθέσεων οι οποίες βρίσκονται σήμερα "υπό κατάργηση": ύπαρξη ενός αποδοτικού κράτους πρόνοιας, δραστηριοποίηση ενός ισχυρού συνδικαλιστικού κινήματος, εφαρμογή υψηλής φορολόγησης, εξασφάλιση μιας σύγχρονης υποδομής εκπαίδευσης, κ.ά... Στη σχετική Ανακοίνωση της Επιτροπής, η επιλογή της πολιτικής της "ευελιξίας με ασφάλεια" προβάλλεται ως αξιόπιστη, επειδή στηρίζεται στα δεδομένα του "δανέζικου μοντέλου". Είναι όμως προφανές ότι η νομιμοποιητική βάση της Επιτροπής είναι έωλη, στο βαθμό που το πρότυπο της Δανίας είναι πολύ "ιδιαίτερο", με την έννοια ότι οι οικονομικές, κοινωνικές και πολιτιστικές προδιαγραφές στις οποίες στηρίζεται, δεν υφίστανται στην πλειοψηφία των κρατών μελών της Ένωσης. Αρα, μπορούμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι τελικά μόνο το σκέλος της "ευελιξίας" θα εφαρμοστεί πλήρως από όλες τις χώρες, ενώ η "ασφάλεια", στην πλειοψηφία των χωρών της ΕΕ, θα βρεθεί στο αβέβαιο πεδίο των "καλών προθέσεων". Το τραγικότερο στη συγκεκριμένη περίπτωση, είναι ότι η εφαρμογή της "ευελιξίας με ασφάλεια" εμφανίζεται ως μονόδρομος. Αναφέρεται δηλαδή ότι λόγω παγκοσμιοποίησης, των δημογραφικών αλλαγών και της τεχνολογικής επανάστασης οι εργασιακές σχέσεις θα πρέπει να αλλάξουν μέσω της συγκεκριμένης πολιτικής, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το κόστος για τους εργαζόμενους...".
-Δεν μπορείτε ωστόσο να παραγνωρίσετε ότι η ανάγκη επαναπροσδιορισμού των εργασιακών σχέσεων είναι μάλλον επιβεβλημένη. Μάλιστα, πριν από λίγες ημέρες δημοσιοποιήθηκαν τα πορίσματα της Επιτροπής για την αλλαγή των εργασιακών σχέσεων του Υπουργείου Απασχόλησης, σύμφωνα με τα οποία προτείνεται η αύξηση του ορίου των απολύσεων, η μετατροπή της πλήρους απασχόλησης σε μερική απασχόληση, ο περιορισμός των αποζημιώσεων απόλυσης κ.ά.... Σημειώνω δε ότι Πρόεδρος της συγκεκριμένης Επιτροπής είναι ο διακεκριμένος καθηγητής και πρώην ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ, ο κ. Ι. Κουκιάδης.
"Καταρχήν, δεν είναι δυνατόν να χρεωθεί το ΠΑΣΟΚ οποιαδήποτε πολιτική συνεργασία με την κυβέρνηση, ούτε να απολογείται για τις αντιεργατικές θέσεις που προωθούνται από πρόσωπα που κάποτε βρίσκονταν στους κόλπους του. Αν η κυβέρνηση αναζητά τη νομιμοποίηση των απορρυθμιστικών της στρατηγικών, μέσω της χρησιμοποίησης "υπερκομματικών" προσώπων, ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε το εργατικό κίνημα είναι διατεθειμένοι να απεμπολήσουν τις κοινωνικές τους υποχρεώσεις και να υποκύψουν στις πολιτικές σειρήνες μιας ταξικής συναίνεσης.
Ακόμα, κανείς δεν αμφισβητεί σήμερα την ανάγκη επαναπροσδιορισμού των εργασιακών σχέσεων. Ωστόσο, το θεμελιώδες ερώτημα που τίθεται είναι: "σε ποια κατεύθυνση θα πρέπει να πραγματοποιηθούν αυτές οι αλλαγές;". Για τους θιασώτες του οικονομικού φιλελευθερισμού το κυρίαρχο πρόσταγμα είναι η ενίσχυση των επιχειρήσεων με παράλληλο, βαθύ "ψαλίδισμα" των δικαιωμάτων των εργαζόμενων, που χαρακτηρίζονται πλέον ως τροχοπέδη της οικονομικής ανάπτυξης! (Για αυτό άλλωστε επιχειρείται και η ανατροπή του εργατικού δικαίου). Η συγκεκριμένη σχολή πολιτικής σκέψης στηρίζει την άποψη ότι τα συμφέροντα του κεφαλαίου ταυτίζονται με αυτά του συνόλου της κοινωνίας! Αντίθετα, από την πλευρά μας, οι σοσιαλιστικές αριστερές δυνάμεις ζητάμε την αλλαγή των εργασιακών σχέσεων με επίκεντρο τα συμφέροντα των εργαζόμενων (μείωση των ωρών εργασίας με διατήρηση των εισοδημάτων των εργαζόμενων, πολιτικές απασχόλησης των νέων και των γυναικών, προστασία για το σύνολο των εργαζόμενων...). Όλα αυτά δείχνουν ότι η νεοφιλελεύθερη και η σοσιαλιστική αριστερή στρατηγική όχι μόνο δεν έχουν κανένα κοινό στοιχείο, αλλά ότι βρίσκονται σε τροχιά σύγκρουσης".
-Ποιο είναι το προφίλ του μέσου Ευρωπαίου εργαζόμενου; Διαφέρει από αυτό του μέσου Έλληνα;
"Σε ένα πολύ γενικό επίπεδο, θα έλεγα ότι οι διαφορές των εργαζομένων (εισοδηματικές - ασφαλιστικές - συνθήκες εργασίας), προσδιορίζονται από το χαρακτήρα των κοινωνικών και πολιτικών ιδιομορφιών κάθε χώρας. Αυτό σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι των χωρών του Βορρά απολαμβάνουν ευρύτερα δικαιώματα από τα αντίστοιχα του μέσου Έλληνα. Αντίστοιχα, ο μέσος Έλληνας εργαζόμενος απολαμβάνει μεγαλύτερα δικαιώματα σε σχέση με τους εργαζόμενους ορισμένων "Ανατολικών" χωρών... Θα πρέπει όμως να επισημανθεί ότι πέρα από τις όποιες υφιστάμενες διαφορές μεταξύ των ευρωπαίων εργαζόμενων, τα τελευταία χρόνια εμφανίζεται μια τάση "εξίσωσης" των εργασιακών δικαιωμάτων... προς τα κάτω. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οι ευρωπαίοι εργαζόμενοι ωθούνται ώστε να βρεθούν στο κοινό εκείνο εργασιακό πεδίο που προσδιορίζεται από την απελευθέρωση των απολύσεων, την επέκταση των επισφαλών θέσεων εργασίας, τη μείωση του εργασιακού "κόστους", την αποδιάρθρωση του κράτους πρόνοιας, την κατάργηση του δημόσιου χαρακτήρα του ασφαλιστικού συστήματος, την παράταση του εργασιακού βίου... Σε αυτό το πλαίσιο, απαιτείται η διαμόρφωση κοινού αγώνα των ευρωπαίων εργαζόμενων με στόχο την αντιστροφή των σημερινών τάσεων και την εξίσωσή των δικαιωμάτων τους προς τα πάνω".
-Πιστεύετε ότι θα υπάρξουν σοβαρά προβλήματα στο μέλλον;
"Η πρόσκαιρη επικράτηση των δυνάμεων της αγοράς έχει ήδη δημιουργήσει πολλά κοινωνικά, πολιτιστικά, περιβαλλοντικά και πολιτικά προβλήματα. Ακόμα και στον τομέα της οικονομίας η παραγωγή του πλούτου σήμερα με το να συσσωρεύεται στα χέρια μιας μικρής μειοψηφίας τείνει να μετουσιωθεί σε δομική κρίση, με απρόβλεπτες συνέπειες. Κατά συνέπεια απαιτείται μια άλλη στρατηγική επιλογή. Δεν είναι εύκολο, είναι όμως αναγκαίο. Οι σοσιαλιστικές δυνάμεις αγωνίζονται για ένα διαφορετικό αναπτυξιακό μοντέλο, στο οποίο ο πολίτης - ο εργαζόμενος θα είναι το υποκείμενο της οικονομικής δραστηριότητας και όχι το μέσο. Η υλοποίηση αυτής της στρατηγικής χρήζει της άμεσης, συνειδητής συμμετοχής όλων μας στις πολιτικές εξελίξεις και στη διαδικασία λήψης των πολιτικών αποφάσεων. Κατά συνέπεια, είναι στο χέρι όλων μας μέσω της λαϊκής συμμετοχής να αλλάξουμε τη ζωή μας, να βελτιώσουμε τον κόσμο".
"Το ασφαλιστικό αποτελεί ένα πολιτικά σοβαρό, κοινωνικά ευαίσθητο και τεχνικά πολύπλοκο ζήτημα", τονίζει η ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ και μέλος της Επιτροπής Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μαίρη Ματσούκα, αναφορικά με το μέγα πρόβλημα που απασχολεί όσο τίποτε άλλο σήμερα
την ελληνική κοινωνία, σημειώνοντας ότι "ο ασφαλιστικός νόμος της κυβέρνησης Καραμανλή δεν αφήνει περιθώρια διόρθωσης αλλά μόνο ....ανατροπής".-Πώς κρίνετε το ασφαλιστικό που ψηφίσθηκε πρόσφατα;
"Θα ήθελα να ξεκινήσω με μια διαπίστωση. Οι πολιτικές επιλογές της Νέο - Δεξιάς κυβέρνησης Καραμανλή χαρακτηρίζονται από δύο σημαντικές διαστάσεις, οι οποίες αν και εμφανίζονται ως "αντιφατικές", εντούτοις επί της ουσίας χρησιμοποιούνται μάλλον συμπληρωματικά. Έτσι, από τη μια πλευρά χρησιμοποιεί μια ορολογία η οποία κυριαρχείται από ένα έντονο άρωμα λαϊκισμού, με στόχο την άλωση του "μεσαίου χώρου" ενώ, από την άλλη, ακολουθεί μια σκληρή, κυβερνητική πολιτική, η οποία εκφράζοντας συγκεκριμένα ταξικά συμφέροντα, αποβλέπει στην πλήρη αποδιάρθρωση των υφισταμένων εργασιακών σχέσεων. Η συνειδητή αυτή πολιτική διγλωσσία, αντανακλάται με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο στην περίπτωση της διαχείρισης του ασφαλιστικού. Όπως όλοι ξέρουμε πλέον, τα περίφημα τρία "δεν" του Πρωθυπουργού, δεν αποτελούσαν παρά ένα έωλο, πολιτικό τέχνασμα. Αντίθετα, μέσω του ασφαλιστικού η Νέο - Δεξιά κυβέρνηση επιδιώκει να περιορίσει, να περιθωριοποιήσει, να τιμωρήσει τους εργαζόμενους. Η πολιτική αυτή απόφαση ούτε τυχαία είναι ούτε φυσικά αναγκαία. Είναι στρατηγική επιλογή που αποβλέπει στην ισοπέδωση των πολιτικών δικαιωμάτων, στο θρυμματισμό της κοινωνικής αλληλεγγύης, στον περιορισμό του εργασιακού "κόστους". Με δύο λόγια, στη διά βίου εκμετάλλευση....".
-Δεν μπορείτε ωστόσο να παραγνωρίσετε ότι το ασφαλιστικό σύστημα, παρουσιάζει πρόβλημα;
"Αναμφίβολα, το ασφαλιστικό αποτελεί ένα πολιτικά σοβαρό, κοινωνικά ευαίσθητο και τεχνικά πολύπλοκο ζήτημα, γι' αυτό και χρήζει ιδιαίτερης προσοχής. Είναι όμως ανεπίτρεπτο, οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι, θύματα ήδη της ανεργίας, των επισφαλών θέσεων εργασίας, της εισοδηματικής ένδειας και ανασφάλειας, να καλούνται και πάλι να καταβάλλουν το τίμημα της "κρίσης του ασφαλιστικού". Η κυβέρνηση Καραμανλή, αφού επί τέσσερα χρόνια επιβάρυνε συνειδητά το ασφαλιστικό σύστημα μέσω της υποχρηματοδότησης, της φοροδιαφυγής, της αύξησης των ιατροφαρμακευτικών τιμών και της καταλήστευσης των αποθεματικών, αποφάνθηκε ότι το ασφαλιστικό βρίσκεται σε κρίση! Αν πραγματικά επιθυμούσε να αντιμετωπίσει με πολιτική σοβαρότητα και κοινωνική ευαισθησία το θέμα του ασφαλιστικού, θα έπρεπε να εφαρμόσει την αντίστροφη πολιτική, από αυτήν που ήδη έχει υιοθετήσει. Ας μην έχουμε αυταπάτες. Πίσω από τη "φιλολαϊκή" ορολογία που χρησιμοποιεί, η κυβέρνηση επιδιώκει την υλοποίηση των δύο κεντρικών, στρατηγικών επιλογών της: της διατήρησης της εξουσίας και της επιβολής μιας νεοφιλελεύθερης, εργασιακής απορύθμισης".
-Ποιο νομίζετε ότι είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που δημιουργεί η ασφαλιστική μεταρρύθμιση;
"Καταρχήν δεν πρόκειται για μεταρρύθμιση αλλά για... απορρύθμιση. Όπως παραδέχονται όλοι οι σχετικοί φορείς και παρατηρητές, ο ασφαλιστικός νόμος της κυβέρνησης δεν αντιμετωπίζει τα υφιστάμενα δομικά ζητήματα για αυτό και σε λίγα χρόνια θα απαιτούνται νέες ρυθμίσεις. Υπό αυτό το πρίσμα δε μπορεί να χαρακτηριστεί ως μεταρρύθμιση. Παράλληλα όμως, μέσω αυτού στοχοποιούνται οι εργαζόμενοι. Έτσι, μετά τις εργασιακές σχέσεις ελαστικοποιείται και το ασφαλιστικό σύστημα. Αυτό σημαίνει ότι η "καινοτομία" της νέας ασφαλιστικής νομοθεσίας προσδιορίζεται από το στοιχείο της σταδιακής αποδυνάμωσης του δημόσιου χαρακτήρα της ασφάλισης. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, θεωρώ ότι οι πάντες θίγονται από την κυβερνητική ασφαλιστική (από-) ρύθμιση. Αλλά, μια και θέσατε το ζήτημα "συγκριτικά", θα ήθελα να κάνω και ειδική μνεία στο "γυναικείο ζήτημα". Η Νέο - Δεξιά κυβέρνηση μέσα από το νέο ασφαλιστικό της νόμο επιβαρύνει υπέρμετρα τις γυναίκες ενώ, παράλληλα, τις εμπαίζει με τον πλέον αναίσχυντο τρόπο. Ισχυρίζεται ότι για λόγους ισότητας όφειλε να καταργήσει τις πρόωρες συντάξεις των γυναικών. Σε ποιες περιπτώσεις οι εργαζόμενες δικαιούνταν πρόωρες συντάξεις; Σε τρεις περιπτώσεις: όταν είχαν ανήλικα παιδία, ανάπηρα παιδιά ή ήταν σύζυγοι αναπήρων. Ποια από τις τρεις κατηγορίες καταστρατηγεί την πολιτική ισότητα; Προφανώς καμιά. Όμως η κυβέρνηση για μια ακόμα φορά χρησιμοποιεί τη διαστρέβλωση και τη συκοφαντία, για να εφαρμόσει τα αλλότρια, ταξικά σχέδια της. Αν πραγματικά επιθυμούσε την ισότητα θα έπρεπε να φροντίσει: για την αύξηση του εισοδήματος των γυναικών που εξακολουθεί να υπολείπεται του αντίστοιχου των ανδρών, για την επέκταση της γυναικείας απασχόλησης, για την προστασία των θέσεων εργασίας τους κατά τη διάρκεια της τεκνοποίησης.... Δεν είναι δυνατόν να γίνεται λόγος για δημογραφική κρίση και ταυτόχρονα να επιβαρύνονται οι γυναίκες με πρόσθετες υποχρεώσεις. Το λογαριασμό των ταξικών και αποτυχημένων επιλογών του οικονομικού φιλελευθερισμού δε θα τον πληρώσουν οι εργαζόμενοι και δη οι γυναίκες".
-Θεωρείτε ότι υπάρχουν περιθώρια διορθώσεων του;
"Μια οικονομική δραστηριότητα έχει αναπτυξιακή προοπτική μόνο όταν στηρίζεται στη δίκαιη (ανα) κατανομή του παραγόμενου πλούτου, στη λειτουργία δημόσιων μηχανισμών πρόνοιας και αλληλεγγύης, στην πολιτική ισότητα. Συνεπώς, ο ασφαλιστικός νόμος της κυβέρνησης Καραμανλή δεν αφήνει περιθώρια διόρθωσης αλλά μόνο ....ανατροπής. Το ΠΑΣΟΚ έχει τοποθετηθεί επί του θέματος όχι μόνο στο επίπεδο αντίθεσης, αλλά κυρίως της θέσης μέσα από την κατάθεση της δικής του πρότασης, η οποία συμπυκνώνεται στο "σεβασμό" του μόχθου εργαζόμενων τόσο κατά την περίοδο της εργασίας όσο και στη διάρκεια της συνταξιοδότησης".
-Ας έρθουμε στο θέμα των εργασιακών σχέσεων, γενικότερα. Στο τέλος του 2007 ψηφίσθηκε από την Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, και μάλιστα με μεγάλη πλειοψηφία, η Έκθεση για "την ευελιξία με ασφάλεια" (flexicurity). Τι σημαίνει αυτό για τους εργαζόμενους;"Καταρχήν οι ευρωβουλευτές του ΠΑΣΟΚ καταψήφισαν τη σχετική έκθεση. Η συγκεκριμένη Έκθεση παρουσιάζεται ιδιαιτέρως αρνητική για το μέλλον της εργασίας, με την έννοια ότι επιδιώκει την πλήρη απορύθμιση των αγορών εργασίας σε βάρος των εργαζόμενων. Η συγκεκριμένη Έκθεση σε συνδυασμό με δυο τρεις ακόμα ευρωπαϊκές νομοθετικές ρυθμίσεις, αποτελούν τους φορείς του "εργασιακού μεσαίωνα" του 21ου αιώνα. Ειδικότερα, η flexicurity αναφέρεται στην έννοια της ευελιξίας, συνδέοντας αυτήν κυρίως με την άρση των περιορισμών σε ότι αφορά τις απολύσεις. Η ασφάλεια λοιπόν -το δεύτερο σκέλος του δίπτυχου- εμφανίζεται ως ένα "δίχτυ προστασίας" υπέρ των απολυθέντων. Καταλαβαίνετε συνεπώς ότι πρόκειται για μια θεμελιώδη πολιτική επιλογή η οποία συνδέεται με το μέλλον της κοινωνικής συνοχής. Υπάρχει πραγματική ανάγκη για την προώθηση μιας τέτοιου είδους νομοθετικής ρύθμισης; Σε καμιά περίπτωση. Αυτό που επιδιώκει η έκθεση είναι ουσιαστικά η προώθηση των ταξικών επιλογών του οικονομικού φιλελευθερισμού. Από πού προκύπτει αυτή η διαπίστωση; Μα από το γεγονός ότι η "ευελιξία" (επαναλαμβάνω η απελευθέρωση των απολύσεων), κατοχυρώνεται πλήρως ενώ το πραγματικό ζητούμενο, που είναι η "ασφάλεια" δε μπορεί να διασφαλιστεί παρά μόνο επί των συγκεκριμένων εκείνων προϋποθέσεων οι οποίες βρίσκονται σήμερα "υπό κατάργηση": ύπαρξη ενός αποδοτικού κράτους πρόνοιας, δραστηριοποίηση ενός ισχυρού συνδικαλιστικού κινήματος, εφαρμογή υψηλής φορολόγησης, εξασφάλιση μιας σύγχρονης υποδομής εκπαίδευσης, κ.ά... Στη σχετική Ανακοίνωση της Επιτροπής, η επιλογή της πολιτικής της "ευελιξίας με ασφάλεια" προβάλλεται ως αξιόπιστη, επειδή στηρίζεται στα δεδομένα του "δανέζικου μοντέλου". Είναι όμως προφανές ότι η νομιμοποιητική βάση της Επιτροπής είναι έωλη, στο βαθμό που το πρότυπο της Δανίας είναι πολύ "ιδιαίτερο", με την έννοια ότι οι οικονομικές, κοινωνικές και πολιτιστικές προδιαγραφές στις οποίες στηρίζεται, δεν υφίστανται στην πλειοψηφία των κρατών μελών της Ένωσης. Αρα, μπορούμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι τελικά μόνο το σκέλος της "ευελιξίας" θα εφαρμοστεί πλήρως από όλες τις χώρες, ενώ η "ασφάλεια", στην πλειοψηφία των χωρών της ΕΕ, θα βρεθεί στο αβέβαιο πεδίο των "καλών προθέσεων". Το τραγικότερο στη συγκεκριμένη περίπτωση, είναι ότι η εφαρμογή της "ευελιξίας με ασφάλεια" εμφανίζεται ως μονόδρομος. Αναφέρεται δηλαδή ότι λόγω παγκοσμιοποίησης, των δημογραφικών αλλαγών και της τεχνολογικής επανάστασης οι εργασιακές σχέσεις θα πρέπει να αλλάξουν μέσω της συγκεκριμένης πολιτικής, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το κόστος για τους εργαζόμενους...".
-Δεν μπορείτε ωστόσο να παραγνωρίσετε ότι η ανάγκη επαναπροσδιορισμού των εργασιακών σχέσεων είναι μάλλον επιβεβλημένη. Μάλιστα, πριν από λίγες ημέρες δημοσιοποιήθηκαν τα πορίσματα της Επιτροπής για την αλλαγή των εργασιακών σχέσεων του Υπουργείου Απασχόλησης, σύμφωνα με τα οποία προτείνεται η αύξηση του ορίου των απολύσεων, η μετατροπή της πλήρους απασχόλησης σε μερική απασχόληση, ο περιορισμός των αποζημιώσεων απόλυσης κ.ά.... Σημειώνω δε ότι Πρόεδρος της συγκεκριμένης Επιτροπής είναι ο διακεκριμένος καθηγητής και πρώην ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ, ο κ. Ι. Κουκιάδης.
"Καταρχήν, δεν είναι δυνατόν να χρεωθεί το ΠΑΣΟΚ οποιαδήποτε πολιτική συνεργασία με την κυβέρνηση, ούτε να απολογείται για τις αντιεργατικές θέσεις που προωθούνται από πρόσωπα που κάποτε βρίσκονταν στους κόλπους του. Αν η κυβέρνηση αναζητά τη νομιμοποίηση των απορρυθμιστικών της στρατηγικών, μέσω της χρησιμοποίησης "υπερκομματικών" προσώπων, ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε το εργατικό κίνημα είναι διατεθειμένοι να απεμπολήσουν τις κοινωνικές τους υποχρεώσεις και να υποκύψουν στις πολιτικές σειρήνες μιας ταξικής συναίνεσης.
Ακόμα, κανείς δεν αμφισβητεί σήμερα την ανάγκη επαναπροσδιορισμού των εργασιακών σχέσεων. Ωστόσο, το θεμελιώδες ερώτημα που τίθεται είναι: "σε ποια κατεύθυνση θα πρέπει να πραγματοποιηθούν αυτές οι αλλαγές;". Για τους θιασώτες του οικονομικού φιλελευθερισμού το κυρίαρχο πρόσταγμα είναι η ενίσχυση των επιχειρήσεων με παράλληλο, βαθύ "ψαλίδισμα" των δικαιωμάτων των εργαζόμενων, που χαρακτηρίζονται πλέον ως τροχοπέδη της οικονομικής ανάπτυξης! (Για αυτό άλλωστε επιχειρείται και η ανατροπή του εργατικού δικαίου). Η συγκεκριμένη σχολή πολιτικής σκέψης στηρίζει την άποψη ότι τα συμφέροντα του κεφαλαίου ταυτίζονται με αυτά του συνόλου της κοινωνίας! Αντίθετα, από την πλευρά μας, οι σοσιαλιστικές αριστερές δυνάμεις ζητάμε την αλλαγή των εργασιακών σχέσεων με επίκεντρο τα συμφέροντα των εργαζόμενων (μείωση των ωρών εργασίας με διατήρηση των εισοδημάτων των εργαζόμενων, πολιτικές απασχόλησης των νέων και των γυναικών, προστασία για το σύνολο των εργαζόμενων...). Όλα αυτά δείχνουν ότι η νεοφιλελεύθερη και η σοσιαλιστική αριστερή στρατηγική όχι μόνο δεν έχουν κανένα κοινό στοιχείο, αλλά ότι βρίσκονται σε τροχιά σύγκρουσης".-Ποιο είναι το προφίλ του μέσου Ευρωπαίου εργαζόμενου; Διαφέρει από αυτό του μέσου Έλληνα;
"Σε ένα πολύ γενικό επίπεδο, θα έλεγα ότι οι διαφορές των εργαζομένων (εισοδηματικές - ασφαλιστικές - συνθήκες εργασίας), προσδιορίζονται από το χαρακτήρα των κοινωνικών και πολιτικών ιδιομορφιών κάθε χώρας. Αυτό σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι των χωρών του Βορρά απολαμβάνουν ευρύτερα δικαιώματα από τα αντίστοιχα του μέσου Έλληνα. Αντίστοιχα, ο μέσος Έλληνας εργαζόμενος απολαμβάνει μεγαλύτερα δικαιώματα σε σχέση με τους εργαζόμενους ορισμένων "Ανατολικών" χωρών... Θα πρέπει όμως να επισημανθεί ότι πέρα από τις όποιες υφιστάμενες διαφορές μεταξύ των ευρωπαίων εργαζόμενων, τα τελευταία χρόνια εμφανίζεται μια τάση "εξίσωσης" των εργασιακών δικαιωμάτων... προς τα κάτω. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οι ευρωπαίοι εργαζόμενοι ωθούνται ώστε να βρεθούν στο κοινό εκείνο εργασιακό πεδίο που προσδιορίζεται από την απελευθέρωση των απολύσεων, την επέκταση των επισφαλών θέσεων εργασίας, τη μείωση του εργασιακού "κόστους", την αποδιάρθρωση του κράτους πρόνοιας, την κατάργηση του δημόσιου χαρακτήρα του ασφαλιστικού συστήματος, την παράταση του εργασιακού βίου... Σε αυτό το πλαίσιο, απαιτείται η διαμόρφωση κοινού αγώνα των ευρωπαίων εργαζόμενων με στόχο την αντιστροφή των σημερινών τάσεων και την εξίσωσή των δικαιωμάτων τους προς τα πάνω".
-Πιστεύετε ότι θα υπάρξουν σοβαρά προβλήματα στο μέλλον;
"Η πρόσκαιρη επικράτηση των δυνάμεων της αγοράς έχει ήδη δημιουργήσει πολλά κοινωνικά, πολιτιστικά, περιβαλλοντικά και πολιτικά προβλήματα. Ακόμα και στον τομέα της οικονομίας η παραγωγή του πλούτου σήμερα με το να συσσωρεύεται στα χέρια μιας μικρής μειοψηφίας τείνει να μετουσιωθεί σε δομική κρίση, με απρόβλεπτες συνέπειες. Κατά συνέπεια απαιτείται μια άλλη στρατηγική επιλογή. Δεν είναι εύκολο, είναι όμως αναγκαίο. Οι σοσιαλιστικές δυνάμεις αγωνίζονται για ένα διαφορετικό αναπτυξιακό μοντέλο, στο οποίο ο πολίτης - ο εργαζόμενος θα είναι το υποκείμενο της οικονομικής δραστηριότητας και όχι το μέσο. Η υλοποίηση αυτής της στρατηγικής χρήζει της άμεσης, συνειδητής συμμετοχής όλων μας στις πολιτικές εξελίξεις και στη διαδικασία λήψης των πολιτικών αποφάσεων. Κατά συνέπεια, είναι στο χέρι όλων μας μέσω της λαϊκής συμμετοχής να αλλάξουμε τη ζωή μας, να βελτιώσουμε τον κόσμο".
Τετάρτη 9 Απριλίου 2008
ΤΟ ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΥ ΠΑΓΓΑΙΟΥ (4)
ΤΟ ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΥ ΠΑΓΓΑΙΟΥ
Οργανωμένο σχέδιο ή συμπτώσεις;
ΜΕΡΟΣ IV
Όπως είπαμε και στην προηγούμενη ανάρτηση, ο καθηγητής κ. Καμαρινόπουλος, προφανώς ήταν "κουμπωμένος" σε δηλώσεις για να καθυσηχάσει την τοπική κοινωνία, ίσως γιατί είναι υπέρμαχος της εκμετάλλευσης της πυρηνικής ενέργειας. Και αυτό αποδεικνύεται από άρθρο του που φιλοξενήθηκε στην εφημερίδα "Καθημερινή" στις 17 Φεβρουαρίου 2008, όπου όμως αναγνωρίζει σοβαρά μειονεκτήματα, τα οποία και προσπαθεί να "ξεπεράσει"...
Τίτλος του ρεπορτάζ:
"H Ελλάδα βρίσκεται ενώπιον του πυρηνικού διλήμματος
H «K» ανοιγει τη συζήτηση για τη δυνατότητα χρήσης της πυρηνικής ενέργειας στη χώρα μας – Διαμετρικά αντίθετες οι απόψεις των επιστημόνων".
Αφού η συνάδελφος περιγράφει την κατάσταση που επικρατεί σήμερα γύρω από το θέμα, περιλαμβάνει στο ρεπορτάζ της δύο απόψεις. Από αυτές η μία λέει ΝΑΙ στην αξιοποίηση, και είναι αυτή του κ. Καμαρινόπουλου, και η άλλη ΟΧΙ, αυτή του καθηγητή του Tομέα Πυρηνικής Φυσικής του Πανεπιστημίου της Aθήνας κ. Aθ. Γεράνιου.
Παρακάτω παραθέτουμε ακριβώς τις δύο απόψεις, όπως καταγράφηκαν στην "Καθημερινή":
ΝΑΙ
Είναι η ασφαλέστερη πηγή ενέργειας και εγγυάται αυτάρκεια
Του Λεωνίδα Kαμαρινόπουλου / Καθηγητής, Πρόεδρος της Eλληνικής Eπιτροπής Aτομικής Eνέργειας
Η καταπολέμηση των κλιματικών αλλαγών, ο περιορισμός της εξάρτησης από τα συμβατικά καύσιμα και η αυξημένη ανάγκη ανταγωνιστικότητας, επαναφέρουν την πυρηνική ενέργεια έπειτα από 25 χρόνια ύφεσης, στο επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος.
Ενα τρίτο περίπου της ηλεκτροπαραγωγής και το 15% της ενέργειας που καταναλώνεται στην Ευρωπαϊκή Ενωση προέρχεται από πυρηνικά εργοστάσια. Με δεδομένο τον αναμενόμενο διπλασιασμό κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας παγκοσμίως στο τέλος της επόμενης εικοσαετίας, βασικά λόγω αύξησης της ενεργειακής ζήτησης από αναπτυσσόμενες χώρες, η υλοποίηση του στρατηγικού στόχου μείωσης των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα δεν είναι εφικτή χωρίς τη χρήση πυρηνικής ενέργειας, παράλληλα βέβαια με την εξοικονόμηση ενέργειας και την περαιτέρω ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Ταυτόχρονα, αν και στατιστικά η πυρηνική ενέργεια παραμένει από πλευράς ατυχημάτων η ασφαλέστερη πηγή ηλεκτροπαραγωγής, υπάρχουν εύλογες αντιρρήσεις για την εγκατάσταση και χρήση πυρηνικών εργοστασίων, αντιρρήσεις που εκφράζονται ιδιαίτερα έντονα και στη χώρα μας, και σχετίζονται με τις συνέπειες πιθανού μεγάλου ατυχήματος και την ανάγκη διαχείρισης των ραδιενεργών αποβλήτων. Στο σημείο αυτό πρέπει να επισημανθεί, ότι κατά τη λειτουργία μιας πυρηνικής μονάδας ηλεκτροπαραγωγής δεν εκλύονται αέριοι ρύποι στην ατμόσφαιρα, όπως συμβαίνει με τη χρήση συμβατικών μορφών ενέργειας, και η ρύπανση του περιβάλλοντος σε περίπτωση ομαλής λειτουργίας είναι αμελητέα έως μη μετρήσιμη. Το γεγονός αυτό αποτελεί και το βασικότερο πλεονέκτημα της πυρηνικής ενέργειας. Η διασφάλιση ενεργειακής ανεξαρτησίας αποτελεί ένα επιπλέον πλεονέκτημα που πρέπει να αναφερθεί: Ειδικότερα, το κόστος παραγωγής, ανεξάρτητα εάν είναι υψηλότερο ή χαμηλότερο από άλλες μορφές ενέργειας, είναι προβλέψιμο για μεγάλο χρονικό ορίζοντα, κάτι το οποίο θεωρείται πολύ σημαντικό για κάθε χώρα που επιλέγει να κάνει μια τέτοιου είδους επένδυση. Σε βάθος χρόνου, η χώρα που θα επιλέξει την πυρηνική ενέργεια θα καταστεί ανεξάρτητη από τις ενεργειακές κρίσεις που κατά καιρούς παρουσιάζονται διεθνώς.
Το βασικό μειονέκτημα της χρήσης της σχετίζεται με την ασφάλεια, καθώς τεχνικά δεν υπάρχει ακόμη η δυνατότητα να αποκλειστεί πλήρως το ενδεχόμενο ενός μεγάλου ατυχήματος, που μπορεί να οφείλεται είτε σε τεχνικούς λόγους είτε σε τρομοκρατική επίθεση. Ομως, μετά το ατύχημα του Τσερνόμπιλ, η ασφάλεια των αντιδραστήρων ισχύος έχει ενισχυθεί σημαντικά, περαιτέρω δε αύξηση της ασφάλειας εξασφαλίζουν οι νέες γενιές αντιδραστήρων, όπου τόσο οι συνέπειες όσο και πιθανότητες ατυχημάτων είναι σημαντικά μειωμένες. Η διαχείριση των αποβλήτων αποτελεί μειονέκτημα, όμως πιστεύω ότι το πρόβλημα έχει διογκωθεί και δεν αντιμετωπίζεται στις πραγματικές του διαστάσεις. Λόγω της μακροβιότητας των ραδιενεργών καταλοίπων, επιβάλλεται η ασφαλής διαχείρισή τους σε βάθος χρόνου, που από τεχνικής άποψης είναι εφικτό. Σε αντίθεση, τα κατάλοιπα συμβατικών σταθμών ηλεκτροπαραγωγής εκλύονται και συσσωρεύονται στην ατμόσφαιρα χωρίς την παραμικρή δυνατότητα ελέγχου.
Το ενεργειακό ισοζύγιο της χώρας μας δεν προβλέπει χρήση πυρηνικής ενέργειας, τουλάχιστον μέχρι το 2020. Πιστεύω ότι αυτό σχετίζεται με την ιδιαίτερα χαμηλή αποδοχή της πυρηνικής ενέργειας (μικρότερη του 20%), γεγονός που καθιστά δυσχερή ακόμη και έναρξη συζήτησης για πιθανή εγχώρια χρήση της. Η διεθνής εμπειρία καταδεικνύει, ότι ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα απαιτεί ευρεία αποδοχή της κοινωνίας ενήμερων πολιτών. Με δεδηλωμένο το άμεσο ενδιαφέρον πολλών γειτονικών χωρών να εγκαταστήσουν πυρηνικούς σταθμούς (άραγε πιο ασφαλείς από ενδεχόμενους εγχώριους), η πιθανότητα ευρείας εισαγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από αντιδραστήρες εκτός Ελλάδος καθίσταται εκ νέου ορατή.
ΟΧΙ
Τα πυρηνικά απόβλητα, το πιο επικίνδυνο και άλυτο πρόβλημα
Του Θαν. Κ. Γερανίου / Αναπλ. Καθηγ. του Τομέα Πυρηνικής Φυσικής και Στοιχειωδών Σωματιδίων του Πανεπιστημίου της Αθήνας
Πρώτα απ’ όλα, ο όρος «ειρηνική» χρήση της πυρηνικής ενέργειας, ότι δηλαδή δεν έχει σχέση με στρατιωτικές εφαρμογές, όρο που επικαλούνται οι υποστηρικτές της, είναι παραπλανητικός. Γιατί, από τη διαδικασία της λειτουργίας του πυρηνικού κύκλου των αντιδραστήρων προκύπτει και πλουτώνιο και απεμπλουτισμένο ουράνιο. Το πρώτο, (ύστερα από επεξεργασία) αποτελεί την πρώτη ύλη των πυρηνικών όπλων και το δεύτερο αποτελεί τη βάση για ραδιενεργά όπλα.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι Τρίτες Χώρες πασχίζουν να εγκαταστήσουν πυρηνικούς αντιδραστήρες για ηλεκτροπαραγωγή, ενώ στο υπόβαθρο επιθυμούν την απόκτηση πυρηνικού όπλου. Ετσι η Ινδία και κατόπιν το Πακιστάν ξεκίνησαν την ανάπτυξη και κατασκευή πυρηνικών όπλων και σήμερα ανήκουν και αυτές στο πυρηνικό λόμπι, χωρίς μάλιστα να έχουν προσυπογράψει το Σύμφωνο Μη Πυρηνικής Ανάπτυξης που απαγορεύει τη στρατιωτική χρήση της πυρηνικής τεχνολογίας.
Είναι μύθος ότι οι αντιδραστήρες εκφράζουν την «πράσινη» ενέργεια. Γιατί από τη λειτουργία τους συνολικά εκπέμπουν σημαντικά ποσά θερμότητας στο περιβάλλον, επιβαρύνοντας έτσι το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Ούτε βέβαια αποτελεί και παράδειγμα καθαρής ενέργειας επειδή η ραδιενέργεια είναι αόρατη και μη αντιληπτή από τις ανθρώπινες αισθήσεις.
Το γεγονός πως οι επιπτώσεις από δόσεις ραδιενέργειας αργούν να εμφανιστούν για αρκετά χρόνια μετά τη μόλυνση χρησιμοποιείται σαν άλλοθι των υποστηρικτών για ακίνδυνη ραδιενέργεια.
Οι λεγόμενοι αντιδραστήρες 4ης γενιάς που πολυδιαφημίζονται σαν αντικαταστάτες των παλαιών κατά το 2030 και σαν πιο ασφαλείς αποτελούν μια απατηλή ελπίδα. Προβάλλονται, μεταξύ άλλων, σαν ανταγωνιστικοί με χαμηλότερο κόστος. Στην ουσία, στηρίζονται στην ίδια τεχνολογία με τους σημερινούς και η μόνη διαφορά τους είναι η σημαντικά μικρότερη ισχύς που θα παράγουν. Δηλαδή, για κάθε έναν αντιδραστήρα που έχουμε σήμερα, θα έχουμε πέντε αύριο. Το επιχείρημα που χρησιμοποιείται ότι η χώρα μας περικυκλώνεται από πυρηνικούς αντιδραστήρες είναι υποθετικό και μόνον υπηρεσίες αναγκαστικής αποδοχής της πυρηνικής ενέργειας προσφέρει.
Μόνον η Βουλγαρία και η Ρουμανία στη γειτονιά μας διαθέτουν αντιδραστήρες. Η Αλβανία, η ΠΓΔΜ, η Τουρκία, η Αίγυπτος προγραμματίζουν την εγκατάσταση πυρηνικών αντιδραστήρων, που ίσως ποτέ δεν θα υλοποιηθεί. Η Τουρκία έφθασε σήμερα έπειτα από 30 χρόνια προσπάθειας εγκατάστασης του πρώτου της αντιδραστήρα στο σημείο μηδέν.
Αν όλα πάνε καλά, απαιτείται μια δεκαετία περίπου για την παραγωγή της πρώτης πυρηνικής κιλοβατώρας. Πολλές φορές, τέτοια σχέδια ναυάγησαν, ματαιώθηκαν ή μετατοπίστηκαν στο αόριστο μέλλον. Η Αυστρία, για παράδειγμα, είχε έτοιμο πυρηνικό σταθμό και ποτέ δεν τον λειτούργησε. Η Ιταλία έκλεισε όλους τους αντιδραστήρες της και ματαίωσε την κατασκευή και τον προγραμματισμό άλλων ύστερα από το ατύχημα στο Chernobyl.
Το πιο επικίνδυνο και ακόμη άλυτο πρόβλημα είναι τα πυρηνικά απόβλητα. Εχουν μεγάλη διάρκεια ακτινοβολίας και η διαχείρισή τους είναι πανάκριβη.
Επίσης, οι ίδιοι οι πυρηνικοί αντιδραστήρες ύστερα από λειτουργία 30 ετών «γηράσκουν» και ακτινοβολούν τόσο πολύ, ώστε επιβάλλεται να κλείσουν και να μετατραπούν οι ίδιοι σε πυρηνικά απόβλητα.
Η κάθε ελληνική κυβέρνηση που θα αποτολμούσε εγκατάσταση πυρηνικού αντιδραστήρα θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη της την αντίδραση της ελληνικής κοινωνίας (η εντονότερη στην Ε.Ε.) που παίρνει μια ξεκάθαρη αρνητική στάση σε κάτι τέτοιο. Ετσι δείχνουν οι δημοσκοπήσεις και της Ε.Ε. και αυτές που έχει διενεργήσει το Πανεπιστήμιο της Αθήνας από το 1984 και που σήμερα ξεπερνά το 75% το ποσοστό των αρνήσεων.
Ευτυχώς που πάνω από το 80% των Ελλήνων είναι τουλάχιστον επιφυλακτικοί και έχουν στραμμένο το βλέμμα τους, έστω και καθυστερημένα, στις εναλλακτικές μορφές ενέργειας (Αιολικά Πάρκα, Φωτοβολταϊκά κλπ)....
Εδώ κλείνει (προσωρινά) ο πρώτος κύκλος αναρτήσεων για το θέμα αυτό. Η έρευνα όμως συνεχίζεται...
Οργανωμένο σχέδιο ή συμπτώσεις;
ΜΕΡΟΣ IV
Όπως είπαμε και στην προηγούμενη ανάρτηση, ο καθηγητής κ. Καμαρινόπουλος, προφανώς ήταν "κουμπωμένος" σε δηλώσεις για να καθυσηχάσει την τοπική κοινωνία, ίσως γιατί είναι υπέρμαχος της εκμετάλλευσης της πυρηνικής ενέργειας. Και αυτό αποδεικνύεται από άρθρο του που φιλοξενήθηκε στην εφημερίδα "Καθημερινή" στις 17 Φεβρουαρίου 2008, όπου όμως αναγνωρίζει σοβαρά μειονεκτήματα, τα οποία και προσπαθεί να "ξεπεράσει"...
Τίτλος του ρεπορτάζ:
"H Ελλάδα βρίσκεται ενώπιον του πυρηνικού διλήμματος
H «K» ανοιγει τη συζήτηση για τη δυνατότητα χρήσης της πυρηνικής ενέργειας στη χώρα μας – Διαμετρικά αντίθετες οι απόψεις των επιστημόνων".
Αφού η συνάδελφος περιγράφει την κατάσταση που επικρατεί σήμερα γύρω από το θέμα, περιλαμβάνει στο ρεπορτάζ της δύο απόψεις. Από αυτές η μία λέει ΝΑΙ στην αξιοποίηση, και είναι αυτή του κ. Καμαρινόπουλου, και η άλλη ΟΧΙ, αυτή του καθηγητή του Tομέα Πυρηνικής Φυσικής του Πανεπιστημίου της Aθήνας κ. Aθ. Γεράνιου.
Παρακάτω παραθέτουμε ακριβώς τις δύο απόψεις, όπως καταγράφηκαν στην "Καθημερινή":
ΝΑΙ
Είναι η ασφαλέστερη πηγή ενέργειας και εγγυάται αυτάρκεια
Του Λεωνίδα Kαμαρινόπουλου / Καθηγητής, Πρόεδρος της Eλληνικής Eπιτροπής Aτομικής Eνέργειας
Η καταπολέμηση των κλιματικών αλλαγών, ο περιορισμός της εξάρτησης από τα συμβατικά καύσιμα και η αυξημένη ανάγκη ανταγωνιστικότητας, επαναφέρουν την πυρηνική ενέργεια έπειτα από 25 χρόνια ύφεσης, στο επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος.
Ενα τρίτο περίπου της ηλεκτροπαραγωγής και το 15% της ενέργειας που καταναλώνεται στην Ευρωπαϊκή Ενωση προέρχεται από πυρηνικά εργοστάσια. Με δεδομένο τον αναμενόμενο διπλασιασμό κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας παγκοσμίως στο τέλος της επόμενης εικοσαετίας, βασικά λόγω αύξησης της ενεργειακής ζήτησης από αναπτυσσόμενες χώρες, η υλοποίηση του στρατηγικού στόχου μείωσης των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα δεν είναι εφικτή χωρίς τη χρήση πυρηνικής ενέργειας, παράλληλα βέβαια με την εξοικονόμηση ενέργειας και την περαιτέρω ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Ταυτόχρονα, αν και στατιστικά η πυρηνική ενέργεια παραμένει από πλευράς ατυχημάτων η ασφαλέστερη πηγή ηλεκτροπαραγωγής, υπάρχουν εύλογες αντιρρήσεις για την εγκατάσταση και χρήση πυρηνικών εργοστασίων, αντιρρήσεις που εκφράζονται ιδιαίτερα έντονα και στη χώρα μας, και σχετίζονται με τις συνέπειες πιθανού μεγάλου ατυχήματος και την ανάγκη διαχείρισης των ραδιενεργών αποβλήτων. Στο σημείο αυτό πρέπει να επισημανθεί, ότι κατά τη λειτουργία μιας πυρηνικής μονάδας ηλεκτροπαραγωγής δεν εκλύονται αέριοι ρύποι στην ατμόσφαιρα, όπως συμβαίνει με τη χρήση συμβατικών μορφών ενέργειας, και η ρύπανση του περιβάλλοντος σε περίπτωση ομαλής λειτουργίας είναι αμελητέα έως μη μετρήσιμη. Το γεγονός αυτό αποτελεί και το βασικότερο πλεονέκτημα της πυρηνικής ενέργειας. Η διασφάλιση ενεργειακής ανεξαρτησίας αποτελεί ένα επιπλέον πλεονέκτημα που πρέπει να αναφερθεί: Ειδικότερα, το κόστος παραγωγής, ανεξάρτητα εάν είναι υψηλότερο ή χαμηλότερο από άλλες μορφές ενέργειας, είναι προβλέψιμο για μεγάλο χρονικό ορίζοντα, κάτι το οποίο θεωρείται πολύ σημαντικό για κάθε χώρα που επιλέγει να κάνει μια τέτοιου είδους επένδυση. Σε βάθος χρόνου, η χώρα που θα επιλέξει την πυρηνική ενέργεια θα καταστεί ανεξάρτητη από τις ενεργειακές κρίσεις που κατά καιρούς παρουσιάζονται διεθνώς.
Το βασικό μειονέκτημα της χρήσης της σχετίζεται με την ασφάλεια, καθώς τεχνικά δεν υπάρχει ακόμη η δυνατότητα να αποκλειστεί πλήρως το ενδεχόμενο ενός μεγάλου ατυχήματος, που μπορεί να οφείλεται είτε σε τεχνικούς λόγους είτε σε τρομοκρατική επίθεση. Ομως, μετά το ατύχημα του Τσερνόμπιλ, η ασφάλεια των αντιδραστήρων ισχύος έχει ενισχυθεί σημαντικά, περαιτέρω δε αύξηση της ασφάλειας εξασφαλίζουν οι νέες γενιές αντιδραστήρων, όπου τόσο οι συνέπειες όσο και πιθανότητες ατυχημάτων είναι σημαντικά μειωμένες. Η διαχείριση των αποβλήτων αποτελεί μειονέκτημα, όμως πιστεύω ότι το πρόβλημα έχει διογκωθεί και δεν αντιμετωπίζεται στις πραγματικές του διαστάσεις. Λόγω της μακροβιότητας των ραδιενεργών καταλοίπων, επιβάλλεται η ασφαλής διαχείρισή τους σε βάθος χρόνου, που από τεχνικής άποψης είναι εφικτό. Σε αντίθεση, τα κατάλοιπα συμβατικών σταθμών ηλεκτροπαραγωγής εκλύονται και συσσωρεύονται στην ατμόσφαιρα χωρίς την παραμικρή δυνατότητα ελέγχου.
Το ενεργειακό ισοζύγιο της χώρας μας δεν προβλέπει χρήση πυρηνικής ενέργειας, τουλάχιστον μέχρι το 2020. Πιστεύω ότι αυτό σχετίζεται με την ιδιαίτερα χαμηλή αποδοχή της πυρηνικής ενέργειας (μικρότερη του 20%), γεγονός που καθιστά δυσχερή ακόμη και έναρξη συζήτησης για πιθανή εγχώρια χρήση της. Η διεθνής εμπειρία καταδεικνύει, ότι ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα απαιτεί ευρεία αποδοχή της κοινωνίας ενήμερων πολιτών. Με δεδηλωμένο το άμεσο ενδιαφέρον πολλών γειτονικών χωρών να εγκαταστήσουν πυρηνικούς σταθμούς (άραγε πιο ασφαλείς από ενδεχόμενους εγχώριους), η πιθανότητα ευρείας εισαγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από αντιδραστήρες εκτός Ελλάδος καθίσταται εκ νέου ορατή.
ΟΧΙ
Τα πυρηνικά απόβλητα, το πιο επικίνδυνο και άλυτο πρόβλημα
Του Θαν. Κ. Γερανίου / Αναπλ. Καθηγ. του Τομέα Πυρηνικής Φυσικής και Στοιχειωδών Σωματιδίων του Πανεπιστημίου της Αθήνας
Πρώτα απ’ όλα, ο όρος «ειρηνική» χρήση της πυρηνικής ενέργειας, ότι δηλαδή δεν έχει σχέση με στρατιωτικές εφαρμογές, όρο που επικαλούνται οι υποστηρικτές της, είναι παραπλανητικός. Γιατί, από τη διαδικασία της λειτουργίας του πυρηνικού κύκλου των αντιδραστήρων προκύπτει και πλουτώνιο και απεμπλουτισμένο ουράνιο. Το πρώτο, (ύστερα από επεξεργασία) αποτελεί την πρώτη ύλη των πυρηνικών όπλων και το δεύτερο αποτελεί τη βάση για ραδιενεργά όπλα.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι Τρίτες Χώρες πασχίζουν να εγκαταστήσουν πυρηνικούς αντιδραστήρες για ηλεκτροπαραγωγή, ενώ στο υπόβαθρο επιθυμούν την απόκτηση πυρηνικού όπλου. Ετσι η Ινδία και κατόπιν το Πακιστάν ξεκίνησαν την ανάπτυξη και κατασκευή πυρηνικών όπλων και σήμερα ανήκουν και αυτές στο πυρηνικό λόμπι, χωρίς μάλιστα να έχουν προσυπογράψει το Σύμφωνο Μη Πυρηνικής Ανάπτυξης που απαγορεύει τη στρατιωτική χρήση της πυρηνικής τεχνολογίας.
Είναι μύθος ότι οι αντιδραστήρες εκφράζουν την «πράσινη» ενέργεια. Γιατί από τη λειτουργία τους συνολικά εκπέμπουν σημαντικά ποσά θερμότητας στο περιβάλλον, επιβαρύνοντας έτσι το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Ούτε βέβαια αποτελεί και παράδειγμα καθαρής ενέργειας επειδή η ραδιενέργεια είναι αόρατη και μη αντιληπτή από τις ανθρώπινες αισθήσεις.
Το γεγονός πως οι επιπτώσεις από δόσεις ραδιενέργειας αργούν να εμφανιστούν για αρκετά χρόνια μετά τη μόλυνση χρησιμοποιείται σαν άλλοθι των υποστηρικτών για ακίνδυνη ραδιενέργεια.
Οι λεγόμενοι αντιδραστήρες 4ης γενιάς που πολυδιαφημίζονται σαν αντικαταστάτες των παλαιών κατά το 2030 και σαν πιο ασφαλείς αποτελούν μια απατηλή ελπίδα. Προβάλλονται, μεταξύ άλλων, σαν ανταγωνιστικοί με χαμηλότερο κόστος. Στην ουσία, στηρίζονται στην ίδια τεχνολογία με τους σημερινούς και η μόνη διαφορά τους είναι η σημαντικά μικρότερη ισχύς που θα παράγουν. Δηλαδή, για κάθε έναν αντιδραστήρα που έχουμε σήμερα, θα έχουμε πέντε αύριο. Το επιχείρημα που χρησιμοποιείται ότι η χώρα μας περικυκλώνεται από πυρηνικούς αντιδραστήρες είναι υποθετικό και μόνον υπηρεσίες αναγκαστικής αποδοχής της πυρηνικής ενέργειας προσφέρει.
Μόνον η Βουλγαρία και η Ρουμανία στη γειτονιά μας διαθέτουν αντιδραστήρες. Η Αλβανία, η ΠΓΔΜ, η Τουρκία, η Αίγυπτος προγραμματίζουν την εγκατάσταση πυρηνικών αντιδραστήρων, που ίσως ποτέ δεν θα υλοποιηθεί. Η Τουρκία έφθασε σήμερα έπειτα από 30 χρόνια προσπάθειας εγκατάστασης του πρώτου της αντιδραστήρα στο σημείο μηδέν.
Αν όλα πάνε καλά, απαιτείται μια δεκαετία περίπου για την παραγωγή της πρώτης πυρηνικής κιλοβατώρας. Πολλές φορές, τέτοια σχέδια ναυάγησαν, ματαιώθηκαν ή μετατοπίστηκαν στο αόριστο μέλλον. Η Αυστρία, για παράδειγμα, είχε έτοιμο πυρηνικό σταθμό και ποτέ δεν τον λειτούργησε. Η Ιταλία έκλεισε όλους τους αντιδραστήρες της και ματαίωσε την κατασκευή και τον προγραμματισμό άλλων ύστερα από το ατύχημα στο Chernobyl.
Το πιο επικίνδυνο και ακόμη άλυτο πρόβλημα είναι τα πυρηνικά απόβλητα. Εχουν μεγάλη διάρκεια ακτινοβολίας και η διαχείρισή τους είναι πανάκριβη.
Επίσης, οι ίδιοι οι πυρηνικοί αντιδραστήρες ύστερα από λειτουργία 30 ετών «γηράσκουν» και ακτινοβολούν τόσο πολύ, ώστε επιβάλλεται να κλείσουν και να μετατραπούν οι ίδιοι σε πυρηνικά απόβλητα.
Η κάθε ελληνική κυβέρνηση που θα αποτολμούσε εγκατάσταση πυρηνικού αντιδραστήρα θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη της την αντίδραση της ελληνικής κοινωνίας (η εντονότερη στην Ε.Ε.) που παίρνει μια ξεκάθαρη αρνητική στάση σε κάτι τέτοιο. Ετσι δείχνουν οι δημοσκοπήσεις και της Ε.Ε. και αυτές που έχει διενεργήσει το Πανεπιστήμιο της Αθήνας από το 1984 και που σήμερα ξεπερνά το 75% το ποσοστό των αρνήσεων.
Ευτυχώς που πάνω από το 80% των Ελλήνων είναι τουλάχιστον επιφυλακτικοί και έχουν στραμμένο το βλέμμα τους, έστω και καθυστερημένα, στις εναλλακτικές μορφές ενέργειας (Αιολικά Πάρκα, Φωτοβολταϊκά κλπ)....
Εδώ κλείνει (προσωρινά) ο πρώτος κύκλος αναρτήσεων για το θέμα αυτό. Η έρευνα όμως συνεχίζεται...
Τρίτη 8 Απριλίου 2008
ΤΟ ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΥ ΠΑΓΓΑΙΟΥ (3)
ΤΟ ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΥ ΠΑΓΓΑΙΟΥ
Οργανωμένο σχέδιο ή συμπτώσεις;
ΜΕΡΟΣ IIΙ
Συνεχίζοντας λοιπόν την υπόθεση του "Ουρανίου του Παγγαίου", και αφού διαβάσαμε το προηγούμενο δημοσίευμα της "Καθημερινής", υπήρξε η σκέψη για επικοινωνία με τον καθηγητή κ. Λεωνίδα Καμαρινόπουλο, πρόεδρο της Ελληνικής Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας, ο οποίος άλλωστε μίλησε ξεκάθαρα για τα κοιτάσματα του Παγγαίου.
Έγιναν αρκετές προσπάθειες τόσο μέσω email, όσο και μέσω τηλεφώνου να επικοινωνήσω με τον καθηγητή. Και όλα αυτά για να υπάρξουν απαντήσεις στην τοπική κοινωνία που βλέπει με ανησυχία αυτά τα δημοσιεύματα. Παρ' όλα αυτά ο καθηγητής, επικοινώνησε μαζί μου μετά από μια σειρά προσπαθειών, στις 25 Φεβρουαρίου, στις 15.05 το μεσημέρι...
Εν τάχει μου ανέφερε το τι σημαίνει η υπόθεση ουράνιο στην Ελλάδα, όπως:
- ότι κανονικά σε ένα τόνο γης υπάρχουν 25 γραμμάτια ουρανίου, όμως στη βόρεια Ελλάδα το ποσοστό αυτό είναι αρκετά μεγαλύτερο,
-ότι έγιναν έρευνες στο παρελθόν,
-ότι σήμερα, λόγω των μειωμένων τιμών του ουρανίου δεν συμφέρει η εξόρυξη και αξιοποίηση,
-ότι δεν υπάρχει σήμερα πολιτική βούληση και ο κόσμος αντιδρά,
-ότι τα τελευταία 2 με 3 χρόνια υπάρχει "αναγέννηση" του θέματος της πυρηνικής ενέργειας, όμως αυτή είναι μόνο "λεκτική" και όχι "ουσιαστική",
...και πολλά παρόμοια.
Όταν του είπα οτι θα ήθελα όλα αυτά να μου τα αναφέρει μέσα σε μια συνέντευξη (για να καθυσηχάσουμε τον κόσμο, όπως προείπα), για την οποία θα του παρείχα όποια διευκόλυνση μπορούσα, αυτός ευγενικά αρνήθηκε επικαλούμενος φόρτο εργασίας που δεν του αφήνει περιθώριο για συνεντεύξεις, (!!!) και μου είπε οτι μπορούσα να αναφέρω απλά οτι η πυρηνική ενέργεια στο εθνικό μας ισοζύγιο δεν προβλέπεται μέχρι το 2020. Τα τελευταία 20 χρόνια δεν υπήρξε ποτέ θέμα για την αξιοποίηση των κοιτασμάτων στη βόρεια Ελλάδα... Μόνο αυτό.
Βέβαια αν δεν υπήρξε ποτέ θέμα, όλα τα προηγούμενα δημοσιεύματα, και άλλα τόσα που προφανώς υπήρξαν, τι ήταν; Ο σοφός λαός λέει "δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά". Και γιατί θα πρέπει το 2020, που είναι τόσο κοντά να μας καθησυχάζει;
Κατόπιν, ωστόσο, διαπίστωσα γιατί ο κ. καθηγητής δεν θέλησε να δηλώσει κάτι που ίσως τον έφερνε σε δύσκολη θέση για το θέμα... Απλά γιατί δηλώνει υπέρμαχος της πυρηνικής ενέργειας, όπως φάνηκε και σε επόμενο δημοσιεύμα της "Καθημερινής", το οποίο θα παρουσιάσουμε στην επόμενη ανάρτηση...
Οργανωμένο σχέδιο ή συμπτώσεις;
ΜΕΡΟΣ IIΙ
Συνεχίζοντας λοιπόν την υπόθεση του "Ουρανίου του Παγγαίου", και αφού διαβάσαμε το προηγούμενο δημοσίευμα της "Καθημερινής", υπήρξε η σκέψη για επικοινωνία με τον καθηγητή κ. Λεωνίδα Καμαρινόπουλο, πρόεδρο της Ελληνικής Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας, ο οποίος άλλωστε μίλησε ξεκάθαρα για τα κοιτάσματα του Παγγαίου.
Έγιναν αρκετές προσπάθειες τόσο μέσω email, όσο και μέσω τηλεφώνου να επικοινωνήσω με τον καθηγητή. Και όλα αυτά για να υπάρξουν απαντήσεις στην τοπική κοινωνία που βλέπει με ανησυχία αυτά τα δημοσιεύματα. Παρ' όλα αυτά ο καθηγητής, επικοινώνησε μαζί μου μετά από μια σειρά προσπαθειών, στις 25 Φεβρουαρίου, στις 15.05 το μεσημέρι...
Εν τάχει μου ανέφερε το τι σημαίνει η υπόθεση ουράνιο στην Ελλάδα, όπως:
- ότι κανονικά σε ένα τόνο γης υπάρχουν 25 γραμμάτια ουρανίου, όμως στη βόρεια Ελλάδα το ποσοστό αυτό είναι αρκετά μεγαλύτερο,
-ότι έγιναν έρευνες στο παρελθόν,
-ότι σήμερα, λόγω των μειωμένων τιμών του ουρανίου δεν συμφέρει η εξόρυξη και αξιοποίηση,
-ότι δεν υπάρχει σήμερα πολιτική βούληση και ο κόσμος αντιδρά,
-ότι τα τελευταία 2 με 3 χρόνια υπάρχει "αναγέννηση" του θέματος της πυρηνικής ενέργειας, όμως αυτή είναι μόνο "λεκτική" και όχι "ουσιαστική",
...και πολλά παρόμοια.
Όταν του είπα οτι θα ήθελα όλα αυτά να μου τα αναφέρει μέσα σε μια συνέντευξη (για να καθυσηχάσουμε τον κόσμο, όπως προείπα), για την οποία θα του παρείχα όποια διευκόλυνση μπορούσα, αυτός ευγενικά αρνήθηκε επικαλούμενος φόρτο εργασίας που δεν του αφήνει περιθώριο για συνεντεύξεις, (!!!) και μου είπε οτι μπορούσα να αναφέρω απλά οτι η πυρηνική ενέργεια στο εθνικό μας ισοζύγιο δεν προβλέπεται μέχρι το 2020. Τα τελευταία 20 χρόνια δεν υπήρξε ποτέ θέμα για την αξιοποίηση των κοιτασμάτων στη βόρεια Ελλάδα... Μόνο αυτό.
Βέβαια αν δεν υπήρξε ποτέ θέμα, όλα τα προηγούμενα δημοσιεύματα, και άλλα τόσα που προφανώς υπήρξαν, τι ήταν; Ο σοφός λαός λέει "δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά". Και γιατί θα πρέπει το 2020, που είναι τόσο κοντά να μας καθησυχάζει;
Κατόπιν, ωστόσο, διαπίστωσα γιατί ο κ. καθηγητής δεν θέλησε να δηλώσει κάτι που ίσως τον έφερνε σε δύσκολη θέση για το θέμα... Απλά γιατί δηλώνει υπέρμαχος της πυρηνικής ενέργειας, όπως φάνηκε και σε επόμενο δημοσιεύμα της "Καθημερινής", το οποίο θα παρουσιάσουμε στην επόμενη ανάρτηση...
Πέμπτη 3 Απριλίου 2008
ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΑ ...ΑΣΧΕΤΟΙ!
Μονοπωλεί το ενδιαφέρον όλων των Ελλήνων, τις τελευταίες μέρες, το θέμα της ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, το οποίο περνά μέσα από την επίλυση του προβλήματος της ονομασίας του κρατιδίου. Οι γείτονες μας είναι θρασύτατα προκλητικοί παραποιώντας τη σημαία και εθνικά μας σύμβολα, παραπληροφορώντας, όσον αφορά την ιστορία, και χρησιμοποιώντας διάφορες μεθόδους, στις οποίες η Ελλάδα σωστά δεν απαντά. Μέχρι εμπάργκο στα ελληνικά προϊόντα είπαν να κάνουν, αλλά δεν σκέφτηκαν τι θα γίνει αν αποσυρθούν οι ελληνικές βιομηχανίες που λειτουργούν εκεί και προσφέρουν θέσεις εργασίας και φυσικά κρατούν ζωντανή την οικονομία τους...
Μέσα στο παραλήρημα τους λοιπόν "έστησαν" άλλη μια ιστοσελίδα παραπληροφόρησης στην οποία όμως δεν φρόντισαν να προσέξουν κάποιες λεπτομέρειες... Με λίγα λόγια θέλοντας να κατηγορήσουν τους Έλληνες, στο πλαίσιο, όπως είπαμε της παραπληροφόρησης τους, αναφέρουν οτι ο Μέγας Αλέξανδρος δημιούργησε την τεράστια αυτοκρατορία του πριν οι Πέρσες κηρύξουν τον πόλεμο στην Ελλάδα!!! Δηλαδή, όπως ισχυρίζονται, οι Περσικοί πόλεμοι ήταν μεταγενέστεροι της εκστρατείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου! Αν είναι δυνατόν! Μάλλον μπερδεύουν τις χρονολογίες... Δεν ξέρουν οτι στα π.Χ. χρόνια, τα έτη "μετρούσαν" ανάποδα; Και αλήθεια, γιατί μέσα στα αρχαία Ελληνικά ρητά του γνωστού εχθρού του Φιλίππου, του Δημοσθένη, δεν περιλαμβάνουν το γνωστό ρητό του Στράβωνα "ΕΣΤΙΝ ΟΥΝ ΕΛΛΑΣ ΚΑΙ Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ"; Δεν το γνωρίζουν; Μήπως τελικά πρέπει να το μάθουν;
Ίσως τώρα, μετά το veto, αποφασίσουν να περιορίσουν λίγο τα όνειρα και τις φαντασιώσεις τους και να προσγειωθούν στην πραγματικότητα, συμβιβαζόμενοι με την πραγματική ιστορία που γράφεται και, είτε τους αρέσει είτε όχι, αποδεικνύει οτι η Μακεδονία είναι μία και ελληνική, και οι Μακεδόνες απλά ήταν και είναι Έλληνες. Ας αποδεχθούν επιτέλους την σλαβική καταγωγή τους! Γιατί μόνο για φαντασιώσεις μοιάζουν τα όσα θέλουν να πιστεύουν...
Μέσα στο παραλήρημα τους λοιπόν "έστησαν" άλλη μια ιστοσελίδα παραπληροφόρησης στην οποία όμως δεν φρόντισαν να προσέξουν κάποιες λεπτομέρειες... Με λίγα λόγια θέλοντας να κατηγορήσουν τους Έλληνες, στο πλαίσιο, όπως είπαμε της παραπληροφόρησης τους, αναφέρουν οτι ο Μέγας Αλέξανδρος δημιούργησε την τεράστια αυτοκρατορία του πριν οι Πέρσες κηρύξουν τον πόλεμο στην Ελλάδα!!! Δηλαδή, όπως ισχυρίζονται, οι Περσικοί πόλεμοι ήταν μεταγενέστεροι της εκστρατείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου! Αν είναι δυνατόν! Μάλλον μπερδεύουν τις χρονολογίες... Δεν ξέρουν οτι στα π.Χ. χρόνια, τα έτη "μετρούσαν" ανάποδα; Και αλήθεια, γιατί μέσα στα αρχαία Ελληνικά ρητά του γνωστού εχθρού του Φιλίππου, του Δημοσθένη, δεν περιλαμβάνουν το γνωστό ρητό του Στράβωνα "ΕΣΤΙΝ ΟΥΝ ΕΛΛΑΣ ΚΑΙ Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ"; Δεν το γνωρίζουν; Μήπως τελικά πρέπει να το μάθουν;
Ίσως τώρα, μετά το veto, αποφασίσουν να περιορίσουν λίγο τα όνειρα και τις φαντασιώσεις τους και να προσγειωθούν στην πραγματικότητα, συμβιβαζόμενοι με την πραγματική ιστορία που γράφεται και, είτε τους αρέσει είτε όχι, αποδεικνύει οτι η Μακεδονία είναι μία και ελληνική, και οι Μακεδόνες απλά ήταν και είναι Έλληνες. Ας αποδεχθούν επιτέλους την σλαβική καταγωγή τους! Γιατί μόνο για φαντασιώσεις μοιάζουν τα όσα θέλουν να πιστεύουν...
Τετάρτη 2 Απριλίου 2008
ΠΟΣΟ "ΜΠΡΟΣΤΑ" ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΕΛΙΚΑ;
Η παρούσα ανάρτηση είναι μια μικρή παρένθεση στις δημοσιεύσεις για το μείζον θέμα των κοιτασμάτων ουρανίου στο Παγγαίου, και στη φημολογούμενη εκμετάλλευση τους.
Ωστόσο, έχει σχέση με την ενεργειακή πολιτική της χώρας μας και το κατά πόσο, τελικά, μπορούμε, ή και θέλουμε, να στραφούμε στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Άλλωστε, και ήλιο αρκετό έχουμε, για να αναπτύξουμε τα φωτοβολταϊκά, και αέρηδες έχουμε, για αιολικά πάρκα... Όμως και εκεί κολλάμε, τη στιγμή που ενισχύουμε την κατασκευή ρυπογόνων μονάδων με καύση λιθάνθρακα ή λιγνίτη...
Παραθέτουμε λοιπόν την ανακοίνωση του Υπουργείου Ανάπτυξης, όπως ακριβώς δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του:
Αναστολή υποβολής αιτήσεων για λήψη άδειας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από φωτοβολταικούς σταθμούς.
27/3/2008
Ο Υπουργός Ανάπτυξης κ. Χρήστος Φώλιας υπέγραψε απόφαση, στις 24 Μαρτίου 2008, για την αναστολή υποβολής αιτήσεων για λήψη άδειας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από Φωτοβολταϊκούς Σταθμούς λόγω του γεγονότος ότι η συνολική ισχύς των υποβληθέντων αιτημάτων για λήψη σχετικής άδειας υπερβαίνει πολλαπλώς τους στόχους του Προγράμματος Ανάπτυξης Φωτοβολταϊκών Σταθμών. Συνεπώς, κρίνεται αναγκαία η αναθεώρηση του Προγράμματος για την αποτελεσματικότερη προώθηση των σχετικών επενδύσεων. Με νεότερη απόφαση, θα καθοριστούν οι όροι και οι προϋποθέσεις και κάθε άλλη λεπτομέρεια για την αναθεώρηση του Προγράμματος, συμπεριλαμβανόμενης της σχετικής αδειοδοτικής διαδικασίας.
Όποιος θέλει να διαβάσει το σχετικό δημοσίευμα από τη σελίδα του Υπουργείου να πατήσει εδώ
Βέβαια, αξίζει να σημειώσει κανείς ότι η αδυναμία αυτή φάνηκε πολύ νωρίτερα. Μήπως τελικά θα έπρεπε οι διαδικασίες αυτές να ξεκινήσουν πριν από καιρό, όταν υπήρχαν τα μηνύματα, και όχι τώρα, αφού εκτιμάται ότι θα είναι χρονοβόρες;
Ας ευχηθούμε να μην ατονήσει το σχετικό επενδυτικό ενδιαφέρον...
Ωστόσο, έχει σχέση με την ενεργειακή πολιτική της χώρας μας και το κατά πόσο, τελικά, μπορούμε, ή και θέλουμε, να στραφούμε στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Άλλωστε, και ήλιο αρκετό έχουμε, για να αναπτύξουμε τα φωτοβολταϊκά, και αέρηδες έχουμε, για αιολικά πάρκα... Όμως και εκεί κολλάμε, τη στιγμή που ενισχύουμε την κατασκευή ρυπογόνων μονάδων με καύση λιθάνθρακα ή λιγνίτη...
Παραθέτουμε λοιπόν την ανακοίνωση του Υπουργείου Ανάπτυξης, όπως ακριβώς δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του:
Αναστολή υποβολής αιτήσεων για λήψη άδειας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από φωτοβολταικούς σταθμούς.
27/3/2008
Ο Υπουργός Ανάπτυξης κ. Χρήστος Φώλιας υπέγραψε απόφαση, στις 24 Μαρτίου 2008, για την αναστολή υποβολής αιτήσεων για λήψη άδειας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από Φωτοβολταϊκούς Σταθμούς λόγω του γεγονότος ότι η συνολική ισχύς των υποβληθέντων αιτημάτων για λήψη σχετικής άδειας υπερβαίνει πολλαπλώς τους στόχους του Προγράμματος Ανάπτυξης Φωτοβολταϊκών Σταθμών. Συνεπώς, κρίνεται αναγκαία η αναθεώρηση του Προγράμματος για την αποτελεσματικότερη προώθηση των σχετικών επενδύσεων. Με νεότερη απόφαση, θα καθοριστούν οι όροι και οι προϋποθέσεις και κάθε άλλη λεπτομέρεια για την αναθεώρηση του Προγράμματος, συμπεριλαμβανόμενης της σχετικής αδειοδοτικής διαδικασίας.
Όποιος θέλει να διαβάσει το σχετικό δημοσίευμα από τη σελίδα του Υπουργείου να πατήσει εδώ
Βέβαια, αξίζει να σημειώσει κανείς ότι η αδυναμία αυτή φάνηκε πολύ νωρίτερα. Μήπως τελικά θα έπρεπε οι διαδικασίες αυτές να ξεκινήσουν πριν από καιρό, όταν υπήρχαν τα μηνύματα, και όχι τώρα, αφού εκτιμάται ότι θα είναι χρονοβόρες;
Ας ευχηθούμε να μην ατονήσει το σχετικό επενδυτικό ενδιαφέρον...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)